9 மனுஷரு நங்கள எந்த்தெஒக்க உபத்தரிசிதங்ஙும், தெய்வ நங்கள கைபுட்டுபில்லெ; சத்துருக்களு நங்கள ஹுயிது கிடிகிதங்ஙும், தெய்வ நங்கள சாயிவத்தெ புட்டுபில்லெ.
‘கெலசகாறங் தன்ன எஜமானின காட்டிலும் தொட்டாவனல்ல’ ஹளி நா நிங்களகூடெ ஹளிதா வாக்கின மனசினாளெ பீத்தணிவா; ஆக்க நன்னே உபத்தரிசிதுட்டிங்ஙி, நிங்களும் உபத்தருசுரு; நன்ன வாக்கின அனிசரிசித்தங்ங, நிங்கள வாக்கினும் அனிசரிசிப்புரு.
ஆ ஏசின சினேகந்த புட்டு, ஏதனகொண்டு நங்கள பிரிப்பத்தெ பற்றுகு? நங்கள ஜீவிதாளெ பொப்பா கஷ்டங்கொண்டோ, மனசு பேதெனெ கொண்டோ, மற்றுள்ளாக்க உபத்தருசுதுகொண்டோ, தீனிக இல்லாத்த பஞ்சகொண்டோ, ஹாக்கத்தெ துணிமணி இல்லாத்துதுகொண்டோ, நாச மோசங்கொண்டோ, சாவுகொண்டோ ஏதனகொண்டு பிரிப்பத்தெ பற்றுகு?
எந்நங்ஙும், சங்கடதாளெ இப்பாக்கள ஆசுவாசபடுசா தெய்வ, தீத்து ஹளாவன இல்லிக பரிசி, நங்காக ஆசுவாச தந்துத்து.
எந்நங்ஙும் கிறிஸ்து ஏசினமேலெ நம்பிக்கெ பீத்து, பக்தியாயிற்றெ ஜீவுசத்தெ ஆக்கிருசா எல்லாரிகும் உபத்தர உட்டாக்கு.
ஹணதமேலெ கூடுதலு அத்தியாக்கிர காட்டாதெ ஜீவிசிவா! நிங்காக உள்ளுதனாளெ திருப்தியாயிற்றெ ஜீவுசத்தெ நோடிவா! ஏனாக ஹளிங்ங, “நா ஒரிக்கிலும் நின்ன கைபுடுதில்லெ; நா நின்ன புட்டட்டு ஹோப்புதில்லெ” ஹளி தெய்வ ஹளிதீனெயல்லோ!