12 செலாக்க ஆக்களபற்றி ஆக்களே பெருமெ ஹளிண்டு நெடதீரல்லோ! அந்த்தலாக்கள சமாக, நங்கள நங்க பிஜாரிசிபில்லெ; ஏனாக ஹளிங்ங ஆக்க, தம்மெலெ தம்மெலெ ஏற தொட்டாவாங் ஹளி பிஜாரிசீரெ; இது புத்திகெட்ட கெலசல்லோ?
ஈ பரீசங் அம்பலப்படெ நிந்தட்டு, ‘தெய்வமே! நா மற்றுள்ளாக்கள ஹாற அல்ல; நா ஒப்பங்ஙும் அன்னேய கீதுபில்லெ; ஒப்பன கையிந்தும் ஏமாத்தி திந்துபில்லெ; சூளெத்தர கீதுபில்லெ; ஈ நிந்திப்பாவன ஹாற நா நிகுதி பிரிப்பாவனும் அல்ல; அதுகொண்டு நா நினங்ங நண்ணி ஹளீனெ.
அந்த்தெ நன்னகொண்டு பொறமெ ஜாதிக்காறிக ஒள்ளெவர்த்தமான அறிசி ஆக்க தெய்வாக அனிசரிசி நெடிவுதன பற்றி அல்லாதெ, பேறெ ஒந்நனபற்றியும் பெருமெ ஹளத்தெ நனங்ங தைரெஇல்லெ.
அந்த்தெ ஹளாக்களகூடெ நா ஹளுது ஏன ஹளிங்ங, நங்க தூரதாளெ இத்தங்ஙும், ஆக்கள அரியெ இத்தங்ஙும், கத்தினாளெ ஏன எளிதிதீனோ அந்த்தெ தென்னெ ஜீவிசீனு ஹளிட்டுள்ளுது ஆக்க மனசிலுமாடுக்கு.
ஏனாக ஹளிங்ங, தன்னத்தானே பெருமெ ஹளாவன ஒப்புரும் அங்ஙிகரிசரு; தெய்வ ஒப்பனபற்றி பெருமெ ஹளித்துட்டிங்ஙி அவனாப்புது ஒள்ளேவாங்.
அந்த்தெ ஹளிதுகொண்டு, ஹிந்திகும் நங்களபற்றி பெருமெ ஹளிண்டித்தீனு ஹளி பிஜாரிசீரெயோ? செலாக்க கீவா ஹாற நங்கள ஒள்ளேக்க ஹளி காட்டத்தெபேக்காயி கத்து எளிதி நிங்காக காட்டத்தெகும், அல்லிங்ஙி, நிங்களகையிந்த ஒந்து கத்து எளிதி பொடுசத்தெகும் நங்காக ஆவிசெ இல்லெ.
அந்த்தெ ஹளுதுகொண்டு, திரிச்சும், திரிச்சும் நங்களபற்றி தென்னெ பெருமெ ஹளிண்டிப்புதல்ல; ஒந்துகூட்ட ஆள்க்காரு ஆக்களபற்றி பெருமெ ஹளிண்டு நிங்களப்படெ பொப்புரு; அம்மங்ங ஆக்களகூடெ, நங்க கீவா கெலச நேருள்ளுதாப்புது ஹளி நிங்க ஆக்களகூடெ உத்தர ஹளக்கெயல்லோ! அதங்ங பேக்காயிற்றெ ஆப்புது இதொக்க ஹளுது.