34 खोन्किना येसुआ निनाम्मादुत्नि खाङ्याङ्सा ह़त्पा म़लुवाकिना खो अ़लोवा, “इफ्फाता!” ओसोओ अ़तुप्माय़ङ “होरालोन्ता!”
येसु अ़चुसोम्तुक्माआ भेप्तु, खोन्कि अ़चुछुक अ़फेसाकि खो अ़नोप्ता, खोन्कि अ़लोवा, “अ़ङ्का मिन्ङाङा, खाना नुवालावा!”
आप्फात सुम्काकोम साङाहिदा येसु अ़धिवाङ य़ङ्आ म़पारा, “इलोइ, इलोइ लामा सबखथनि?” ओसोओ अ़तुप्माय़ङ, “अ़ङ्निनाम्हाङ, अ़ङ्निनाम्हाङ, खानानिन्आ अ़ङ्का देकि त़छिराङ्ऩङ?”
खोन्कि खोक्कोसाआ मो मेत्छाछा छाओ अ़छुक्दा अ़क़क्ताकि अ़लोवा, “तालिता कुमि!” ओसोओ अ़तुप्माय़ङ, “छाओ, अ़ङ्का खाना लोना, पुवालोन्ता!”
खोन्कि येसुआ पाच्कातात पेम्पाक्चि खोन्कि ह्वातात ङाचि अ़क़क्ताकि निनाम्मादुत्नि चोप्याङ्सा निनाम्हाङ आलाङ अ़पुवा, खोन्कि पेम्पाक्चि म़धाङ्सुचिकि “म़नाचि हात्तानुम्च़म”निकिना अ़चुकाखेङ्पाचि म़प़चि। खोन्कि मो ह्वातात ङाचिछाङ खोक्कोसाआ झारासोओ अ़चुरादा हाम़मेत्तुचि।
मोन्ग़रिङा मो म़नाओ अ़नाबाक्चि म़होरालोन्ता, खोन्कि अ़लेम चात्मापुङ्सुकिना खो नुलोक चेवालोन्ता!
ओ अ़एनाकि येसुआ ओन्भान्लो अ़चुकोङ्हुत्या ह़त्पा म़लुवाकि म़लोचि, “देकि ओ दुङ्दाओ म़नाचिआ म़दोम्दाओ बुन खाङ्मा म़लाम्याङ? अ़नुछ्या अ़ङ्का खानानिन लोनानिन, ओ दुङ दिसु बुन्छाङ अ़ङ्का खाङ्अ़मेत्ऩङ।”
खोन्कि येसुआ खो अ़लोवा, “खाना खाकाखाङ लिसा! आम्साकोङ्छ़ङ्आ खाना त़नुसायुङ्सा।”
येसु यरुसलेम च़क्दा म़तादिसाकि मो सहरा अ़खाकि मोसोओ निकि खाप्याङ्सा म़लोचि,
खोन्कि येसु बुया म़खाराकि स़पोक अ़खुयाङाओ दोङ्लोङ्स़ङ अ़नोप्ता। खोन्कि काखुन्चि चोप्नि म़एवादिसा। खोन्कि येसु म़य़ङा, “सावाछा, अ़ङ्का लोनाङ्ना, पुवालोन्ता!”
खोन्किना येसुआ मो खावाङाओ खोन्कि मोएनान काबान यहुदिचिछाङ म़खावाङाओ म़खाचि, खोन्कि खोक्को अ़चुसाकोङ्वादा अ़न्नुनु चाअ़त्लो म़लिसाकिना अ़न्नुनु अ़चुदुखा खारा।
येसु म़खावा।
खोन्किना येसु हान्छाङ अ़चुमिन्मादा चाअ़त्लो लियाङ्सा एप्मादा म़खारा। मो एप्मा अ़क्तात बुक्ताङ ओ। मोसोओ अ़दोदा अ़क्तात लुङ्आ दिप्ताङा।
मोचिआ लुङ अ़चुमा। खोन्किना येसुआ धात्नि अ़चोआकिना म़य़ङा, “आपो, अ़ङ्का खानानिन आलाङ प़नाङ्नानिन, देकिनालो खानानिन्आ अ़ङ्यामात्मा त़एन्निप़नि।
खोन्किना ओवात्नि म़य़ङाकिना खोक्को अ़धिवा य़ङ्आ म़पारा, “लाजरस, बुङ्खाया लोन्ता!”
ओ य़ङ म़य़ङाचिआकि येसुआ निनाम्मादुत्नि खाङ्याङ्सा म़य़ङा, “आपो, ग़रि ताचिआयुङ्सा, आम्नुओ छाओ अ़ऩङ्लोङ्सानुम, खोन्कि आम्नुओ छाआ आम्नुओ ऩङ्लोङ्सुने।
पत्रुस्आ खो लो, “एनियास, येसु ख्रिस्तआ खाना त़नु। पुवालोन्ताकि आम्इम्खा ओक्तु।” खोन्कि एनियास च़क्नि पुवालोन्ता।
मेन पत्रुस्आ मोचि झारा बुङ्खाह्यात्नि लोइसुचि, खोन्किना अ़तुम्प़छ़क तोम्तुकि यामारा। खोन्कि मो स़पोक्ह्यात्नि हुसान्चिन्कि य़ङा, “तबिता, पुवालोन्ता!” खोन्कि मोसाआ अ़म़क होउ, खोन्कि पत्रुस खाकिना पुवालोन्ताकि युङा।
आन्काओ मुलो काब़क्पा आन्माऱदामाचिदा सोमामान्तुक्कादा ऩमुनिनिन। मेन आन्कान्वात्नि खोक्को झारा य़ङ्दा हेवादा धान्मा अ़लाप्ताहिदाछाङ खोक्को हेवादा मान्धान्दान्चिन।