Kαι αφού προχώρησε λίγο, έπεσε με το πρόσωπο στη γη κι έλεγε προσευχόμενος: «Πατέρα μου, αν γίνεται, ας απομακρυνθεί το ποτήρι αυτό από μένα. Όμως ας μη γίνει όπως θέλω εγώ, αλλά όπως θέλεις εσύ».
Κατά Λουκάν 22:41 - Νεοελληνική Μετάφραση Λόγου Έπειτα απομακρύνθηκε ο ίδιος απ’ αυτούς σε απόσταση περίπου μιας πετροβολιάς κι αφού έπεσε στα γόνατα, προσευχόταν Περισσότερες εκδόσειςH Αγία Γραφή στη Δημοτική (Filos Pergamos) Kαι αυτός χωρίστηκε απ’ αυτούς σε περίπου απόσταση βολής μιας πέτρας, και καθώς γονάτισε, προσευχόταν, Η Καινή Διαθήκη του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού κατά νεοελληνικήν απόδοσιν Καὶ ἀποχωρίσθηκε ἀπὸ αὐτοὺς εἰς ἀπόστασιν πετροβολιᾶς καὶ ἀφοῦ ἐγονάτισε, προσευχότανε, Cata Lucan Evanghelion ke e Praxis ton Apostolon 1859 (Frangochiatika) Ke aftos echoristhi ap’ afton os lithu volin, ke ghonatisas prosifcheto, Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) Εκείνος απομακρύνθηκε απ’ αυτούς σε απόσταση πετροβολιάς· γονάτισε κι άρχισε να προσεύχεται Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) Εκείνος απομακρύνθηκε απ’ αυτούς σε απόσταση πετροβολιάς· γονάτισε κι άρχισε να προσεύχεται Textus Receptus (Scrivener 1894) και αυτος απεσπασθη απ αυτων ωσει λιθου βολην και θεις τα γονατα προσηυχετο |
Kαι αφού προχώρησε λίγο, έπεσε με το πρόσωπο στη γη κι έλεγε προσευχόμενος: «Πατέρα μου, αν γίνεται, ας απομακρυνθεί το ποτήρι αυτό από μένα. Όμως ας μη γίνει όπως θέλω εγώ, αλλά όπως θέλεις εσύ».
Κατόπιν, αφού προχώρησε λίγο, έπεσε με το πρόσωπο στη γη και προσευχόταν, ώστε, αν είναι δυνατόν, ν’ αποφευχθεί γι’ αυτόν η ώρα εκείνη.
O Φαρισαίος στάθηκε και προσευχόταν γεμάτος αυτοπεποίθηση με τούτα τα λόγια για τον εαυτό του: “Θεέ μου, σ’ ευχαριστώ που δεν είμαι όπως οι υπόλοιποι άνθρωποι, που είναι άρπαγες, άδικοι, μοιχοί ή και σαν αυτόν εκεί τον τελώνη.
O τελώνης όμως, αφού στάθηκε σε απόσταση, δεν ήθελε ούτε καν τα μάτια του να σηκώσει στον ουρανό, παρά χτυπούσε το στήθος του κι έλεγε: “Θεέ μου, ελέησέ με τον αμαρτωλό”.
Kι όταν πια συμπληρώσαμε τις εφτά μέρες, βγήκαμε και βαδίζαμε προς το πλοίο, ενώ μας ξεπροβόδιζαν όλοι, μαζί με τις γυναίκες και τα παιδιά τους, ως έξω από την πόλη. Kαι στην ακρογιαλιά γονατίσαμε και προσευχηθήκαμε.
Ύστερα, αφού έπεσε στα γόνατα, κραύγασε με δυνατή φωνή: «Κύριε, μην πάρεις υπόψη σου τη βαρύτητα της αμαρτίας τους αυτής!». Κι όταν το είπε αυτό, πέθανε.
Tότε ο Πέτρος, αφού τους έβγαλε όλους έξω, έπεσε στα γόνατα και προσευχήθηκε. Έπειτα στράφηκε στο νεκρό σώμα και είπε: «Ταβιθά, σήκω!». Κι εκείνη άνοιξε τα μάτια της και βλέποντας τον Πέτρο, ανακάθισε.
Αυτός, στη διάρκεια της ενανθρώπισής του, αφού ύψωσε προσευχές και ικεσίες με δυνατή κραυγή και δάκρυα σ’ εκείνον που είχε τη δύναμη να τον διαφυλάξει από το θάνατο, και εισακούστηκε χάρη στην ευλάβειά του,