παρὰ μόνον ὅτι τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον σὲ κάθε πόλιν μὲ βεβαιώνει ὅτι μὲ περιμένουν φυλακίσεις καὶ θλίψεις.
Προς Κορινθίους Α' 15:31 - Η Καινή Διαθήκη του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού κατά νεοελληνικήν απόδοσιν Κάθε ἡμέραν πεθαίνω, μά τὸ καύχημα ποὺ ἔχω γιὰ σᾶς διὰ τοῦ Χριστοῦ Ἰησοῦ τοῦ Κυρίου μας. Περισσότερες εκδόσειςH Αγία Γραφή στη Δημοτική (Filos Pergamos) Kαθημερινά πεθαίνω, μα την καύχησή μου που έχω για σας στον Iησού Xριστό τον Kύριό μας. Νεοελληνική Μετάφραση Λόγου Μα την καύχηση που έχω για σας, κάθε μέρα εκτίθεμαι στο θάνατο ως υπηρέτης του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας. Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) Αντικρύζω, αδερφοί μου, το θάνατο κάθε μέρα –μά την καύχηση που έχω εξαιτίας σας στο έργο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού! Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) Αντικρύζω, αδερφοί μου, το θάνατο κάθε μέρα –μά την καύχηση που έχω εξαιτίας σας στο έργο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού! Textus Receptus (Scrivener 1894) καθ ημεραν αποθνησκω νη την υμετεραν καυχησιν ην εχω εν χριστω ιησου τω κυριω ημων Textus Receptus (Elzevir 1624) καθ ημεραν αποθνησκω νη την υμετεραν καυχησιν ην εχω εν χριστω ιησου τω κυριω ημων |
παρὰ μόνον ὅτι τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον σὲ κάθε πόλιν μὲ βεβαιώνει ὅτι μὲ περιμένουν φυλακίσεις καὶ θλίψεις.
Καθὼς εἶναι γραμμένον, Πρὸς χάριν σου θανατωνόμεθα κάθε ἡμέραν· θεωρηθήκαμε σὰν πρόβατα προωρισμένα διὰ σφαγήν.
Τὸ καύχημά μας εἶναι τοῦτο: ἡ μαρτυρία τῆς συνειδήσεώς μας ὅτι μὲ θείαν εὐθύτητα καὶ εἰλικρίνειαν, ὄχι μὲ κοσμικὴν σοφίαν, ἀλλὰ μὲ χάριν Θεοῦ ἐφερθήκαμε εἰς τὸν κόσμον καὶ περισσότερον σ᾽ ἐσᾶς.
Ὑπηρέται τοῦ Χριστοῦ εἶναι; Μιλῶ σὰν παράφρων, ἐγὼ τοὺς ὑπερτερῶ· σὲ κόπους πολὺ περισσότερον, σὲ μαστιγώσεις σὲ μεγάλον βαθμόν, σὲ φυλακίσεις πολὺ περισσότερον, πολλὲς φορὲς ἐκινδύνευσα νὰ θανατωθῶ.
Ἀλλὰ δόξα εἰς τὸν Θεόν, ποὺ μᾶς κάνει πάντοτε νὰ θριαμβεύωμεν διὰ τοῦ Χριστοῦ καὶ διαδίδει παντοῦ δι᾽ ἡμῶν τὴν ὀσμὴν τῆς γνώσεώς του.
διότι ἐμεῖς εἴμεθα οἱ ἀληθινοὶ περιτμημένοι, οἱ ὁποῖοι λατρεύομεν μὲ Πνεῦμα Θεοῦ καὶ καυχώμεθα διὰ τὸν Χριστὸν Ἰησοῦν καὶ δὲν στηρίζομεν τὴν ἐμπιστοσύνην μας εἰς τὴν σάρκα.
Διότι ποιά εἶναι ἡ ἐλπίδα μας ἢ ἡ χαρὰ ἢ τὸ στεφάνι τῆς καυχήσεώς μας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ κατὰ τὴν ἔλευσίν του, ἐὰν δὲν εἶσθε σεῖς;
Ποιάν, ἀλήθεια, εὐχαριστίαν μποροῦμε ν᾽ ἀνταποδώσωμεν εἰς τὸν Θεὸν γιὰ σᾶς, γιὰ ὅλην τὴν χαρὰν ποὺ αἰσθανόμεθα ἐξ αἰτίας σας ἐμπρὸς εἰς τὸν Θεόν μας,