Προς Κορινθίους Α' 13:5 - Η Καινή Διαθήκη του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού κατά νεοελληνικήν απόδοσιν δὲν κάνει ἀσχημίες, δὲν ζητεῖ τὸ συμφέρον της, δὲν ἐρεθίζεται, δὲν λογαριάζει τὸ κακόν, Περισσότερες εκδόσειςH Αγία Γραφή στη Δημοτική (Filos Pergamos) δεν φέρεται με απρέπεια, δεν ζητάει τα δικά της, δεν εξάπτεται, δεν συλλογίζεται το κακό· Νεοελληνική Μετάφραση Λόγου δε φέρεται άπρεπα, δεν κυνηγάει το δικό της συμφέρον, δεν κυριεύεται από θυμό, δεν κρατά λογαριασμό για το κακό που της κάνουν, Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) είναι ευπρεπής, δεν είναι εγωιστής ούτε ευερέθιστος· ξεχνάει το κακό που του έχουν κάνει. Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) είναι ευπρεπής, δεν είναι εγωιστής ούτε ευερέθιστος· ξεχνάει το κακό που του έχουν κάνει. Textus Receptus (Scrivener 1894) ουκ ασχημονει ου ζητει τα εαυτης ου παροξυνεται ου λογιζεται το κακον Textus Receptus (Elzevir 1624) ουκ ασχημονει ου ζητει τα εαυτης ου παροξυνεται ου λογιζεται το κακον |
Ἐγὼ ὅμως σᾶς λέγω, ὅτι καθένας ποὺ ὀργίζεται ἐναντίον τοῦ ἀδελφοῦ του χωρὶς λόγον, πρέπει νὰ δικασθῇ. Ἐκεῖνος δέ, ποὺ θὰ πῇ εἰς τὸν ἀδελφόν του «Ρακά», αὐτὸς πρέπει νὰ παραπεμφθῇ εἰς τὸ Συνέδριον. Ἐκεῖνος πάλιν ποὺ θὰ πῇ, «Μωρέ», αὐτὸς πρέπει νὰ παραδοθῇ εἰς τὴν πυρίνην γέενναν.
Ὁ δὲ Ἰησοῦς, ἐπειδὴ κατάλαβε τὰς σκέψεις των, εἶπε, «Γιατί σκέπτεσθε πονηρὰ μέσα στὴν καρδιά σας;
Καὶ ἀφοῦ ἔρριψε γύρω τους μιὰ ματιὰ μὲ ὀργήν, λυπημένος διὰ τὴν πώρωσιν τῆς καρδιᾶς των, λέγει εἰς τὸν ἄνθρωπον, «Ἅπλωσε τὸ χέρι σου». Καὶ τὸ ἅπλωσε καὶ ἔγινε πάλι γερὸ τὸ χέρι του ὅπως τὸ ἄλλο.
Ὅταν εἶδε αὐτὸ ὁ Φαρισαῖος, ποὺ τὸν εἶχε προσκαλέσει, εἶπε μέσα του, «Ἐὰν ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ἦτο προφήτης, θὰ ἐγνώριζε ποιά καὶ ποίου εἴδους εἶναι ἡ γυναῖκα αὐτὴ ποὺ τὸν ἀγγίζει, διότι εἶναι ἁμαρτωλή».
καθὼς καὶ ἐγὼ ἀρέσω εἰς ὅλους καθ᾽ ὅλα καὶ δὲν ζητῶ τὸ δικό μου συμφέρον ἀλλὰ τὸ συμφέρον τῶν πολλῶν, διὰ νὰ σωθοῦν.
Πρῶτον, ἀκούω ὅτι ὅταν μαζεύεσθε ὡς ἐκκλησία, ὑπάρχουν μεταξύ σας διαιρέσεις καὶ ἕνα μέρος τὸ πιστεύω,
διὰ νὰ μὴ ὑπάρχῃ διαίρεσις εἰς τὸ σῶμα, ἀλλὰ νὰ ἔχουν τὰ μέλη τὴν ἴδια φροντίδα τὸ ἕνα διὰ τὸ ἄλλο.
Ἐὰν νομίζῃ κανεὶς ὅτι φέρεται ἀνάρμοστα πρὸς τὴν παρθένον του, ἐὰν εἶναι ἰσχυρῶν παθῶν, καὶ πρέπει νὰ γίνῃ ἔτσι, τότε ἂς κάνῃ ἐκεῖνο ποὺ θέλει· δὲν ἁμαρτάνει· ἂς πανδρευθοῦν.
Δηλαδή, ὁ Θεὸς ἐν Χριστῷ συνεφιλίωνε τὸν κόσμον μὲ τὸν ἑαυτόν του χωρὶς νὰ τοὺς καταλογίζῃ τὰ ἁμαρτήματά των, καὶ ἀνέθεσε σ᾽ ἐμᾶς τὸ ἄγγελμα τῆς συμφιλιώσεως.
Σεῖς ὅμως, ἀδελφοί, εἶσθε καλεσμένοι διὰ τὴν ἐλευθερίαν. Μόνον μὴ παίρνετε τὴν ἐλευθερίαν ὡς πρόφασιν διὰ σαρκικὰς ἀπολαύσεις, ἀλλὰ διὰ τῆς ἀγάπης νὰ ἐξυπηρετῆτε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον,
Τέλος, ἀδελφοί, ὅσα εἶναι ἀληθινά, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά, ὅσα ἀγαπητά, ὅσα ἔχουν καλὴν φήμην, οἱαδήποτε ἀρετὴ ἢ οἱοσδήποτε ἔπαινος, αὐτὰ νὰ σκέπτεσθε.
Ξέρετε σεῖς οἱ ἴδιοι πῶς πρέπει νὰ μᾶς μιμῆσθε, διότι δὲν ἐζήσαμεν ἀργοὶ μεταξύ σας,
Διὰ τοῦτο τὰ ὑπομένω ὅλα πρὸς χάριν τῶν ἐκλεκτῶν τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ τύχουν καὶ αὐτοὶ τῆς σωτηρίας ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸν Χριστὸν Ἰησοῦν μὲ δόξαν αἰώνιον.
Κατὰ τὴν πρώτην ἀπολογίαν μου, κανεὶς δὲν μοῦ συμπαραστάθηκε, ἀλλὰ ὅλοι μὲ ἐγκατέλειψαν. Εἴθε νὰ μὴ καταλογισθῇ αὐτὸ εἰς βάρος των.
Ὥστε, ἀδελφοί μου ἀγαπητοί, ἂς εἶναι κάθε ἄνθρωπος γρήγορος εἰς τὸ νὰ ἀκούῃ, βραδὺς εἰς τὸ νὰ μιλῇ, βραδὺς εἰς τὸ νὰ ὀργίζεται,