Ὁ Ἰησοῦς τοῦ ἀπεκρίθη, «Ἄφησε αὐτὰ ἐπὶ τοῦ παρόντος, διότι ἔτσι εἶναι πρέπον σ᾽ ἐμᾶς, νὰ ἐκτελέσωμεν κάθε ἐντολήν». Τότε ὁ Ἰωάννης δὲν τοῦ ἔφερε ἀντίρρησιν.
Προς Εβραίους 5:8 - Η Καινή Διαθήκη του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού κατά νεοελληνικήν απόδοσιν ἂν καὶ ἦτο Υἱός, ἔμαθε τὴν ὑπακοὴν ἀπὸ ὅσα ἔπαθε, Περισσότερες εκδόσειςH Αγία Γραφή στη Δημοτική (Filos Pergamos) παρόλο που ήταν υιός, έμαθε την υπακοή από όσα έπαθε. Νεοελληνική Μετάφραση Λόγου τελικά μέσα από τα παθήματα έμαθε την υπακοή, παρόλο που ήταν ο Γιος. Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) Αν και ήταν Υιός, έμαθε μέσα από τα παθήματά του την υπακοή. Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) Αν και ήταν Υιός, έμαθε μέσα από τα παθήματά του την υπακοή. Textus Receptus (Scrivener 1894) καιπερ ων υιος εμαθεν αφ ων επαθεν την υπακοην Textus Receptus (Elzevir 1624) καιπερ ων υιος εμαθεν αφ ων επαθεν την υπακοην |
Ὁ Ἰησοῦς τοῦ ἀπεκρίθη, «Ἄφησε αὐτὰ ἐπὶ τοῦ παρόντος, διότι ἔτσι εἶναι πρέπον σ᾽ ἐμᾶς, νὰ ἐκτελέσωμεν κάθε ἐντολήν». Τότε ὁ Ἰωάννης δὲν τοῦ ἔφερε ἀντίρρησιν.
Κανεὶς δὲν μοῦ τὴν ἀφαιρεῖ, ἀλλ᾽ ἐγὼ οἰκειοθελῶς τὴν θυσιάζω· ἔχω ἐξουσίαν νὰ τὴν θυσιάσω καὶ ἔχω ἐξουσίαν πάλιν νὰ τὴν πάρω. Αὐτὴν τὴν ἐντολὴν ἔλαβα ἀπὸ τὸν Πατέρα μου».
Ἐὰν τηρήσετε τὰς ἐντολάς μου, θὰ μείνετε εἰς τὴν ἀγάπην μου, ὅπως ἐγὼ ἐτήρησα τὰς ἐντολὰς τοῦ Πατέρα μου καὶ μένω εἰς τὴν ἀγάπην του.
Λέγει εἰς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς, «Τὸ φαγητόν μου εἶναι νὰ κάνω τὸ θέλημα ἐκείνου, ποὺ μὲ ἔστειλε καὶ νὰ τελειώσω τὸ ἔργον του.
διότι κατέβηκα ἀπὸ τὸν οὐρανὸν ὄχι διὰ νὰ κάνω τὸ θέλημα τὸ δικό μου ἀλλὰ τὸ θέλημα ἐκείνου ποὺ μὲ ἔστειλε.
ἐταπείνωσε τὸν ἑαυτόν του γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου καὶ μάλιστα θανάτου σταυρικοῦ.
Διότι σὲ ποιόν ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους εἶπε ποτὲ ὁ Θεός, Υἱός μου εἶσαι σύ, ἐγὼ σήμερα σὲ ἐγέννησα; καὶ πάλιν, Ἐγὼ θὰ εἶμαι ὁ Πατέρας του καὶ αὐτὸς θὰ εἶναι ὁ Υἱός μου;
ἀλλὰ διὰ τὸν Υἱὸν λέγει, Ὁ θρόνος σου, ὦ Θεέ, θὰ παραμείνῃ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος καὶ τὸ σκῆπτρον τῆς εὐθύτητος εἶναι τὸ σκῆπτρον τῆς βασιλείας σου.
ἐνῷ ὁ Χριστὸς σὰν Υἱὸς εἰς τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ. Ἐμεῖς εἴμεθα οἶκός του, ἐὰν κρατήσωμεν σταθερὴν μέχρι τέλους τὴν πεποίθησιν καὶ τὴν ἐλπίδα, διὰ τὴν ὁποίαν καυχώμεθα.