Ποιος προηγήθηκε στα δώρα του ώστε να στείλω να τ’ ανταποδώσω; Δικά μου είν’ όσα υπάρχουνε κάτω απ’ τον ουρανό.
Παροιμίαι 25:15 - Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) Με υπομονή πείθεται ο άρχοντας, κι η γλώσσα η γλυκιά κόκαλα σπάζει. H Αγία Γραφή στη Δημοτική (Filos Pergamos) O ηγεμόνας πείθεται με υπoμoνή· και η γλυκιά γλώσσα σπάζει κόκαλα. Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) Με υπομονή πείθεται ο άρχοντας, κι η γλώσσα η γλυκιά κόκαλα σπάζει. |
Ποιος προηγήθηκε στα δώρα του ώστε να στείλω να τ’ ανταποδώσω; Δικά μου είν’ όσα υπάρχουνε κάτω απ’ τον ουρανό.
Μια απάντηση γλυκειά καταπραΰνει το θυμό, μα ο λόγος ο προσβλητικός φουντώνει την οργή.
Πιότερο αξίζει ο υπομονετικός από το χεροδύναμο· κι εκείνος που στο πνεύμα του κυριαρχεί, από τον άλλο, που κυριεύει πόλη.
Αν ο άρχοντας θυμώσει μαζί σου, μην παραιτηθείς από τη θέση σου. Με την ψυχραιμία αποφεύγονται τα σοβαρότερα σφάλματα.
Μάζεψε μέλι στις χούφτες του και καθώς προχωρούσε στο δρόμο του, έτρωγε. Όταν πήγε στους γονείς του τους έδωσε μέλι κι έφαγαν. Αλλά δεν τους είπε ότι το είχε πάρει μέσα απ’ το κουφάρι του λιονταριού.
Ένας από τους δούλους του Ναβάλ ειδοποίησε την Αβιγαία, τη γυναίκα του αφεντικού του. «Ο Δαβίδ», της είπε, «έστειλε αγγελιοφόρους από την έρημο να χαιρετήσουν τον κύριό μας, αλλά εκείνος τους έβρισε.