Παροιμίαι 22:18 - Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη)

γιατί είν’ ευχάριστο να τα κρατάς όλα βαθιά μες στην καρδιά σου, και να τα ψιθυρίζεις με τα χείλη σου.

H Αγία Γραφή στη Δημοτική (Filos Pergamos)

Eπειδή, είναι τερπνά, αν τα φυλάττεις στην καρδιά σoυ· και θα συναρμόζoνται μαζί επάνω στα χείλη σoυ.

Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη)

γιατί είν’ ευχάριστο να τα κρατάς όλα βαθιά μες στην καρδιά σου, και να τα ψιθυρίζεις με τα χείλη σου.

Παροιμίαι 22:18 Σταυροειδείς Αναφορές

Παροιμίαι 10:13

Στου φρόνιμου τα χείλη η σοφία κατοικεί· του ανόητου η ράχη χρειάζεται ραβδί.

Παροιμίαι 10:21

Τα λόγια των δικαίων καθοδηγούν πολλούς, αλλά πεθαίνουν οι άφρονες απ’ την ανοησία τους.

Παροιμίαι 15:7

Τα χείλη των σοφών σκορπίζουν γνώση, όχι όμως και των ανοήτων η καρδιά.

Παροιμίαι 16:21

Ο σοφός άνθρωπος γνωρίζεται για φρόνιμος· κι όσο τα χείλη του είν’ γλυκά, τόσο πιότερο πείθουν.

Παροιμίαι 2:10

Όταν η σοφία μες στην καρδιά σου μπει κι απόλαυσή σου γίνει η γνώση,

Παροιμίαι 22:19

Θα σε διδάξω σήμερα κι εσένα. Για να ’χεις την εμπιστοσύνη σου στον Κύριο.

Παροιμίαι 25:11

Μήλα χρυσά πάνω σε σκάλισμα ασημένιο, τέτοιος είναι ο λόγος που προφέρεται στην ώρα του.

Παροιμίαι 3:17

Γεμίζει τη ζωή του ανθρώπου με χαρά, τον οδηγεί στην ευτυχία.

Παροιμίαι 4:20

Γιε μου, όσα σου λέω να τα προσέχεις, τα λόγια μου ν’ ακούς.

Παροιμίαι 4:21

Ας μην απομακρύνονται απ’ τη θύμησή σου, στα βάθη της καρδιάς σου φύλαξέ τα.

Παροιμίαι 8:6

Ακούστε, και θα πω σπουδαία πράγματα, από τα χείλη μου θα βγούνε λόγια συνετά.

Ιερεμίας 15:16

Καθώς μιλούσες, άκουσα προσεκτικά τα λόγια σου. Κάθε σου λέξη ήταν για μένα χαρά και ευτυχία στην καρδιά μου, γιατί εγώ ανήκω σ’ εσένα, Κύριε του σύμπαντος.

Μαλαχίας 2:7

Πράγματι, το καθήκον των ιερέων είναι να διακηρύττουν το νόμο και να δίνουν συμβουλές σε όσους τις ζητούν. Γιατί αυτοί είναι οι αγγελιοφόροι του Κυρίου του σύμπαντος».

Κατά Ιωάννην 7:38

Μέσα από κείνον που πιστεύει σ’ εμένα, καθώς λέει η Γραφή, ποτάμια ζωντανό νερό θα τρέξουν».

Προς Εβραίους 13:15

Ας προσφέρουμε, λοιπόν, συνεχώς στο Θεό δια του Ιησού σαν θυσία τον ύμνο μας, δηλαδή τον καρπό των χειλιών μας, που ομολογούν το μεγαλείο του.