Λες πως οι φλυαρίες σου θα μας αποστομώσουν; Πώς μπορείς τάχα να χλευάζεις χωρίς επίπληξη καμιά;
Ιώβ 12:4 - Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) Έγινα ο περίγελως των φίλων μου, εγώ που άλλοτε παρακαλούσα το Θεό κι εκείνος μου απαντούσε. Περίγελως ο δίκαιος κι ο άμεμπτος! H Αγία Γραφή στη Δημοτική (Filos Pergamos) Έγινα χλευασμός στoν πλησίoν μoυ, ο οποίος επικαλoύμαι τoν Θεό, και μoυ απαντάει. O δίκαιoς και o άμεμπτoς γίνεται περιγέλαστoς. Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) Έγινα ο περίγελως των φίλων μου, εγώ που άλλοτε παρακαλούσα το Θεό κι εκείνος μου απαντούσε. Περίγελως ο δίκαιος κι ο άμεμπτος! |
Λες πως οι φλυαρίες σου θα μας αποστομώσουν; Πώς μπορείς τάχα να χλευάζεις χωρίς επίπληξη καμιά;
Ο ευτυχισμένος σκέφτεται πως στο δυστυχισμένο ταιριάζει η περιφρόνηση. Να σπρώξει δεν διστάζει εκείνον που τα πόδια του δεν τον βαστούν!
Οι αντίπαλοί μου με περιγελούν, προσβλητικά χτυπούν το πρόσωπό μου, συνάζονται κι ορμούνε καταπάνω μου.
Ξέρω πως με περιστοιχίζουν χλευαστές κι απ’ τις πικρίες που με ποτίζουν, ξαγρυπνάω.
Τώρα όμως έχω γίνει ο περίγελως ανθρώπων που ’ναι νεότεροί μου και που οι πατεράδες τους ήταν πιο καταφρονεμένοι κι από του κοπαδιού μου τα σκυλιά.
Μα να που τώρα μ’ έκαναν τραγούδι περιπαιχτικό και θέμα για να συζητούν και να χλευάζουν.
Από την άλλη λέτε εσείς: «Υπάρχει άραγε άνθρωπος άλλος σαν τον Ιώβ, που το Θεό να βλασφημεί λες και νεράκι πίνει;
Πάψτε πια τώρα να με αδικείτε! Σας ξαναλέω: σταματήστε! Το δίκιο μου είναι ολοφάνερο!
Είμαι αθώος! Και τί μ’ αυτό; Για μένα πια δεν έχει σημασία, για τούτο και μιλώ. Κι αν ήτανε να διακινδυνεύσω τη ζωή μου, όσο κι αν έχω δίκιο αυτό δε με βοηθά. Είτε αθώο είτ’ ένοχο, ο Θεός θα μ’ αφανίσει.
Όποιος μ’ ευθύτητα βαδίζει σέβεται τον Κύριο, ενώ όποιος παρεκτρέπεται τον καταφρονεί.
Με δελέασες Κύριε, και σου παραδόθηκα. Με άρπαξες με δύναμη και βγήκες νικητής. Εμένα έχουν στόχο πάντα οι χλευασμοί τους. Όλοι με ειρωνεύονται.
Κάλεσέ με και θα σου απαντήσω· θα σου αναγγείλω μεγάλα πράγματα, που δεν τα γνωρίζεις ούτε μπορείς να τα γνωρίσεις.
Εγώ όμως στον Κύριο αποβλέπω, ελπίζω στο Θεό που θα με σώσει. Θα με ακούσει ο Θεός μου.
Έπλεξαν ένα στεφάνι από αγκάθια και του το φόρεσαν στο κεφάλι σαν στέμμα, και στο δεξί του χέρι τού έβαλαν ένα καλάμι. Ύστερα γονάτισαν μπροστά του και του έλεγαν περιπαιχτικά: «Ζήτω ο βασιλιάς των Ιουδαίων!»
Αυτός όμως, αφού τους έβγαλε όλους έξω, παίρνει τον πατέρα και τη μητέρα του παιδιού και τους μαθητές του και μπαίνει εκεί που ήταν το παιδί ξαπλωμένο.
Όταν εκείνοι άκουσαν για ανάσταση νεκρών, άλλοι κορόιδευαν κι άλλοι έλεγαν: «Θα μας τα ξαναπείς μιαν άλλη φορά».