Αχ, να μπορούσε η οδύνη μου να ζυγιστεί κι όλες μου οι συμφορές μαζί στη ζυγαριά να μπούνε!
Eίθε να ζυγιζόταν πραγματικά η λύπη μoυ, και η συμφoρά μoυ να έμπαινε, oλόκληρη, μαζί, επάνω στην πλάστιγγα!
Μ’ όλο που προσπαθώ τους στεναγμούς μου να τους πνίξω, δεν μπορώ στον εαυτό μου να επιβληθώ.
Ας με ζυγίσει ο Θεός με τέλεια ζυγαριά και θα δει τότε την ακεραιότητά μου.
Μα τώρα που ήρθε η σειρά σου, εσύ δειλιάζεις! Οι συμφορές σ’ αγγίξανε και τρόμαξες.
Ο Ιώβ απάντησε:
Του κάθε ανθρώπου η καρδιά ξέρει τα βάσανά της· κι ούτε μπορεί να μοιραστεί ο ξένος τη χαρά της.