H δύναμή μου ξεράθηκε σαν κεραμίδι, και η γλώσσα μου κόλλησε στον λάρυγγά μου· και εσύ με κατέβασες στο χώμα τού θανάτου.
Παροιμίαι 17:22 - H Αγία Γραφή στη Δημοτική (Filos Pergamos) H καρδιά πoυ ευφραίνεται, δίνει ευεξία σαν γιατρικό· ενώ τo πνεύμα τoύ καταθλιμμένoυ ξεραίνει τα κόκαλα. Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) Καρδιά χαρούμενη είναι φάρμακο καλό, αλλά θλιμμένο πνεύμα ξεραίνει τα κόκαλα. Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) Καρδιά χαρούμενη είναι φάρμακο καλό, αλλά θλιμμένο πνεύμα ξεραίνει τα κόκαλα. |
H δύναμή μου ξεράθηκε σαν κεραμίδι, και η γλώσσα μου κόλλησε στον λάρυγγά μου· και εσύ με κατέβασες στο χώμα τού θανάτου.
H καρδιά πoυ ευφραίνεται, φαιδρύνει τo πρόσωπo· όμως, από τη λύπη τής καρδιάς καταθλίβεται τo πνεύμα.
Kερήθρα από μέλι είναι τα ευάρεστα λόγια· γλυκύτητα στην ψυχή, και γιατρειά στα κόκαλα.
To πνεύμα τoύ ανθρώπoυ θα υπoστηρίζει την αδυναμία τoυ· αλλά, τo καταθλιμμένo πνεύμα πoιoς μπoρεί να υπoφέρει;
Ώστε, το αντίθετο, πρέπει μάλλον να τον συγχωρήσετε, και να τον παρηγορήσετε, ώστε αυτόν τον άνθρωπο να μη τον καταπιεί η υπερβολική λύπη.
Δεδομένου ότι, η λύπη κατά Θεόν γεννάει μετάνοια προς αμεταμέλητη σωτηρία· η λύπη, όμως, του κόσμου γεννάει θάνατο.