Kategorya
108 Mga Bersikulo sa Biblia Mahitungod sa mga Adunahan ug Sapian
Higala, hunahunaa nga ang tanan nimong nabatonan gasa gikan sa grasya sa Ginoo. Ang imong naabot karon, ang imong panimalay, pamilya, ug ang tanan nimong kahanas ug abilidad, gisalig sa Dios kanimo. Dili kini tungod sa imong kaugalingon nga kusog o kaalam, kondili tungod sa Iyang kalooy.
Busa, ayaw pagpagarbo sa imong kinaadman o pagsalig sa kaugalingon lamang. Ayaw tugoti nga ang imong kasingkasing madaot tungod sa imong mga kabtangan. Hinuon, gamita ang tanan nimong nabatonan sa pag-alagad kang Hesus. Ayaw pagdumili sa pagtabang sa mga nanginahanglan ug paghatag og kapasilongan sa mga biyuda. Mahimo kang tinubdan sa panalangin gikan sa Ginoo ngadto sa mga tawo sa imong palibot.
Gipanalanginan sa Ginoo ang naghatag nga malipayon ug wala magpuyo sa kakawangan niining kalibutana. Pagbantay ug magmabinantayon kay ang nagsustento kanimo karon mahimo usab nga hinungdan sa imong pagkapukan ugma kon dili nimo kini maampingan ug magamit sa maayo. Ang kwarta dili para sa paghimo og daotan o pag-abuso sa gahom, kondili para sa pagtabang, pag-abag, ug pagtubag sa mga panginahanglan sa katawhan.
Apan sa pagkadungog sa batan-on niining pulonga, milakaw siya nga masulob-on kay daghan man siya ug katigayonan.
Kay sayon pa sa kamilyo ang paglusot sa mata sa dagom kay sa usa ka adunahan sa pagsulod sa gingharian sa Dios.”
Sa tanang butang kamo iyang padatoon ngadto sa tumang pagkamahinatagon ug makapahimo sa mga tawo nga mapasalamaton sa Dios pinaagi kanamo.
“Ayaw kamo pagtigom ug mga bahandi alang kaninyo dinhi sa yuta diin ang mga mananap ug ang taya mangutkot ug diin ang mga kawatan manglungkab ug mangawat. “Busa sa dihang maghatag ikaw ug limos, ayaw pagpatingog ug trumpeta sa imong atubangan sama sa gihimo sa mga tigpakaaron-ingnon diha sa mga sinagoga ug diha sa kadalanan aron sila dayegon sa mga tawo. Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo nga sila nakadawat na sa ilang ganti. Apan pagtigom kamo ug mga bahandi alang kaninyo didto sa langit diin walay mga mananap o taya nga mangutkot ug diin walay mga kawatan nga manglungkab ug mangawat. Kay hain gani ang imong bahandi, anaa usab diha ang imong kasingkasing.
Unya ang tawong kabos namatay ug gidala sa mga anghel ngadto sa sabakan ni Abraham. Unya ang tawong dato namatay usab ug gilubong.
Kay ang adlaw mosidlak sa hilabihang kainit ug ang tanom malaya ug ang kabulakan mangatagak ug ang ilang katahom mahanaw. Sa ingon usab niana, ang tawong dato mahanaw diha sa iyang mga pamaagi.
Sa mga dato niining panahona karon, sugoa sila nga dili magpataas sa ilang kaugalingon o magbutang sa ilang paglaom diha sa walay kasigurohan nga mga bahandi, kondili diha sa Dios nga madagayaong naghatag kanato sa tanang butang alang sa atong kalipay.
Kay ikaw nag-ingon, “Ako dato, ako mauswagon ug walay nakulang kanako;” ug wala ka mahibalo nga ikaw alaot, makaluluoy, kabos, buta ug hubo.
Kay ang paghigugma sa salapi mao ang gamot sa tanang pagkadaotan ug tungod sa maong pangibog may mga tawo nga nahisalaag gikan sa pagtuo ug ilang giduslak ang ilang kaugalingon sa daghang kasakit.
Ang kadato dili magpulos sa adlaw sa kaligutgot, apan ang pagkamatarong magpalingkawas gikan sa kamatayon.
Ang nagsalig sa iyang mga bahandi mapukan, apan ang matarong magmauswagon sama sa lunhaw nga dahon.
Ug siya miingon kanila, “Pagbantay kamo ug likayi ninyo ang tanang kahakog, kay ang kinabuhi sa tawo wala diha sa kadaghan sa iyang mga katigayonan.”
Kamong, mga dato, panghilak ug paniyabaw kamo tungod sa mga kalisdanan nga taliabot kaninyo.
Iyang gipasakay siya sa mga habog nga dapit sa yuta ug mikaon siya sa mga bunga sa kapatagan. Ug gipasuyop niya siya ug dugos gikan sa dagkong bato ug lana gikan sa gahi nga bato, keso gikan sa panon sa baka ug gatas gikan sa mga karnero, uban sa tambok sa mga nating karnero ug sa mga laking karnero, sa mga baka sa Basan ug mga kanding, uban sa labing pino nga trigo ug gikan sa duga sa paras giinom nimo ang bino. “Apan mitambok ang Jesurun ug nanindak; mitambok ikaw, midako ikaw, mihapsay ikaw. Unya mibiya siya sa Dios nga nagbuhat kaniya, ug gitamay niya ang Bato sa iyang kaluwasan.
Kamong, mga dato, panghilak ug paniyabaw kamo tungod sa mga kalisdanan nga taliabot kaninyo. Mga igsoon, ingon nga sumbanan sa pag-antos ug pagpailob, palandonga ang mga propeta nga nagsulti diha sa ngalan sa Ginoo. Tan-awa, giisip nato nga bulahan ang nag-antos. Nakadungog kamo mahitungod sa pagkamainantoson ni Job, ug nakita ninyo ang katuyoan kaniadto sa Ginoo, unsa gayod ka mapuanguron ug ka maluluy-on sa Ginoo. Apan labaw sa tanan, mga igsoon, ayaw gayod kamo panumpa, bisan pinaagi sa langit o pinaagi sa yuta, o sa bisan unsang panumpa, hinuon ang inyong Oo himoa nga Oo, ug ang inyong dili himoa nga dili, aron dili kamo mahiagom sa paghukom. Aduna ba kaninyoy nag-antos? Paampoa siya. Aduna bay malipayon? Paawita siyag pagdayeg. Aduna ba kaninyoy nasakit? Ipatawag kaniya ang mga kadagkoan sa iglesia ug paampoa sila alang kaniya, maghaplas kaniya ug lana pinaagi sa ngalan sa Ginoo. Ang pag-ampo sa pagtuo mag-ayo sa masakiton, ug siya pabangonon sa Ginoo, ug kon siya nakasala man, pasayloon siya. Busa ngadto sa usa ug usa pagsinugiray kamo sa inyong mga sala ug pag-ampo kamo alang sa usa ug usa, aron kamo mangaayo. Ang pag-ampo sa tawong matarong dako ug kahimoan. Si Elias usa ka tawo nga sama kanato ug kinaiya, ug sa iyang pag-ampo, siya nag-ampo nga dili unta mag-ulan, ug wala kini moulan sa yuta sulod sa tulo ka tuig ug unom ka bulan. Unya siya nag-ampo pag-usab ug ang langit nagpaulan ug ang yuta naghatag sa mga abot niini. Mga igsoon ko, kon aduna kaninyoy nahisalaag gikan sa kamatuoran ug may usa nga makapabalik kaniya, Ang inyong kadato nangadunot ug ang inyong mga bisti gipangotkot sa mga mananap. hibaloi nga si bisan kinsa nga makapabalik sa makasasala gikan sa pagkahisalaag niini sa iyang dalan magluwas sa kalag niini gikan sa kamatayon ug magtabon ug daghang mga sala. Ang inyong bulawan ug salapi gitay-an, ug ang ilang taya mahimong saksi batok kaninyo, ug mag-ut-ot sa inyong unod sama sa kalayo. Kamo nagtigom ug bahandi alang sa kataposang mga adlaw.
Siya nga nahigugma sa salapi dili matagbaw sa salapi o siya nga nahigugma sa bahandi dili matagbaw sa tubo. Kini kakawangan usab.
Ug sultihan ko pa gayod kamo, sayon pa sa kamilyo ang paglusot sa lungag sa dagom kay sa usa ka dato sa pagsulod sa gingharian sa Dios.”
Ipalayo gikan kanako ang kabakakan ug ang pagpamakak; ayaw ako hatagi ug kakabos o kadato; pakan-a ako sa pagkaon nga gikinahanglan nako, kay tingali unya ug ako mabusog, ug maglimod kanimo, ug mag-ingon, “Kinsa ba ang Ginoo?” o tingali unya ug mahimo akong kabos ug mangawat, ug magpasipala sa ngalan sa akong Dios.
“Dihay usa ka tawong dato nga nagbisti ug mahalong panapton nga tapol ug pino nga lino ug nagkaon sa makabuhong nga pagkaon matag adlaw. Ug kini iyang gipatawag ug giingnan, ‘Unsa ba kining akong nadungog mahitungod kanimo? Hatagi ako ug husay sa imong pagkapiniyalan kay dili ka na mahimong piniyalan.’ Sa gawas sa iyang pultahan gibutang ang usa ka tawong kabos nga ginganlan ug Lazaro, nga nalukop sa kabahong. Ug gipangandoy ni Lazaro nga makakaon unta siya sa mga mumho nga nangatagak gikan sa lamisa sa tawong dato, ug nanuol pa gayod kaniya ang mga iro ug ilang gitilapan ang iyang mga kabahong. Unya ang tawong kabos namatay ug gidala sa mga anghel ngadto sa sabakan ni Abraham. Unya ang tawong dato namatay usab ug gilubong. Ug didto sa Hades, sa nag-antos siya sa mga kasakit, giyahat niya ang iyang mga mata ug iyang nakita si Abraham didto sa layo ug si Lazaro diha sa iyang kiliran. Siya mituaw nga nag-ingon, ‘Amahan kong Abraham, kaluy-i intawon ako, ug sugoa si Lazaro sa pagtuslob sa tumoy sa iyang tudlo diha sa tubig aron ipabugnaw sa akong dila kay ania ako sa kasakit niining nagdilaab nga kalayo.’ Apan si Abraham mitubag kaniya, ‘Anak, hinumdomi nga sa buhi pa ikaw nakadawat ka sa mga maayo nimong butang ug si Lazaro usab nakadawat sa dili maayong mga butang, apan siya gilipay karon diri, samtang ikaw anaa diha sa kasakit. Ug gawas pa niining tanan, taliwala kanamo ug kaninyo adunay usa ka dakong bung-aw aron nga sila nga buot molabang gikan diri nganha kaninyo dili makahimo ug nga walay si bisan kinsa nga makalabang gikan diha ngari kanamo.’ Ug ang dato miingon, ‘Kon mao kana, mohangyo ako kanimo, amahan, nga imo siyang paadtoon sa balay sa akong amahan, kay aduna akoy lima ka igsoong lalaki, aron iyang pasidan-an sila, basin unya ug mahianhi sila niining dapita sa kasakit.’ Apan si Abraham mitubag kaniya, ‘Atua na kanila si Moises ug ang mga propeta; papamatia sila kanila.’ Ug ang piniyalan miingon sa iyang kaugalingon, ‘Unsa may akong buhaton, kay gikuhaan na man ako sa akong agalon sa katungdanan sa pagkapiniyalan? Wala akoy igong kusog aron sa pagbugwal, ug maulaw ako sa pagpakilimos. Ug siya miingon, ‘Dili, amahan kong Abraham, apan kon adunay moadto kanila nga gikan sa mga nangamatay, maghinulsol gayod sila.’ Si Abraham mitubag kaniya, ‘Kon sila dili man mamati kang Moises ug sa mga propeta, dili usab sila mamati bisan kon may mabanhaw pa gikan sa mga patay.’ ”
Ayaw kahadlok sa diha nga ang usa ka tawo maadunahan, sa diha nga ang bahandi sa iyang balay mousbaw. Kay sa diha nga mamatay siya, wala siyay madala bisan unsa; ang iyang bahandi dili manaog sunod kaniya.
Sa mga dato niining panahona karon, sugoa sila nga dili magpataas sa ilang kaugalingon o magbutang sa ilang paglaom diha sa walay kasigurohan nga mga bahandi, kondili diha sa Dios nga madagayaong naghatag kanato sa tanang butang alang sa atong kalipay. Kinahanglan nga magbuhat sila ug maayo, magpadato sa mga maayong binuhatan, andam sa pagtabang ug manggihatagon. Sa ingon niini nagtigom sila ug bahandi alang sa ilang kaugalingon nga usa ka maayong patukoranan alang sa umaabot, aron ilang mahuptan ang tinuod nga kinabuhi.
Ayaw pagsalig diha sa pagpanglupig, ayaw paglaom diha sa pagpangawat; kon ang mga bahandi modaghan, ayaw ibutang ang imong kasingkasing niana.
Kay unsa may kapuslanan alang sa usa ka tawo kon maangkon niya ang tibuok kalibotan apan kawad-an sa iyang kinabuhi? O unsa may ikahatag sa tawo ingon nga bugti sa iyang kinabuhi?
Busa si bisan kinsa kaninyo nga dili mobiya sa tanan nga anaa kaniya, dili mahimo nga akong tinun-an.
Kay ngadto sa tawo nga nakapahimuot kaniya, ang Dios naghatag ug kaalam ug kahibalo ug kalipay; apan ngadto sa makasasala, siya naghatag sa kabudlay sa pagtigom ug pagpundok aron ihatag kini ngadto sa nakapahimuot sa Dios. Kini usab kakawangan ug usa lamang ka paggukod sa hangin.
Ang adunahan nga tawo maalamon sa iyang kaugalingong mga mata, apan ang kabos nga tawo nga may panabot magsusi.
Bantayi ang inyong kinabuhi nga malikay sa pagkamahigugmaon sa salapi ug himoa nga matagbaw kamo sa inyong mga naangkon karon, kay siya gayod mao ang nag-ingon, “Dili ko gayod ikaw pasagdan o biyaan.”
Ibaligya ang inyong kabtangan, ug panghatag kamo ug limos; sangkapi ang inyong kaugalingon sa mga sudlanan sa salapi nga dili madunot, sa bahandi sa langit nga dili mahurot diin walay kawatan nga makaduol ug walay mananap nga mokutkot. Kay hain gani ang inyong bahandi, atua usab ang inyong kasingkasing.
Ayaw paghago aron sa pag-angkon ug bahandi; pagmaalamon sa pagpugong. Sa diha nga ang imong mata magtan-aw niini, kini mawala; kay sa kalit kini makabaton ug mga pako, molupad sama sa usa ka agila paingon sa langit.
Wala untay maningkamot alang lamang sa iyang kaugalingong kaayohan, kondili sa kaayohan hinuon sa uban.
Ayaw kamo pagpahiuyon niining kalibotana, hinuon tugoti nga mausab ang inyong kaugalingon pinaagi sa pagbag-o sa inyong hunahuna, aron inyong masuta unsa ang kabubut-on sa Dios, unsa ang maayo, ang kahimut-an ug ang hingpit.
Bililhon nga bahandi ug lana anaa sa puluy-anan sa tawong maalamon, apan ang usa ka tawong buangbuang maglamoy niini.
“Walay tawo nga makaalagad ug duha ka agalon kay mahitabo man nga dumtan niya ang usa ug higugmaon niya ang usa o dapigan niya ang usa ug tamayon niya ang usa. Dili kamo makaalagad sa Dios ug sa mga bahandi.
Sa nakita ni Jesus nga ang tawo nasubo, siya miingon, “Pagkalisod gayod sa mga adunahan sa pagsulod sa gingharian sa Dios! Kay sayon pa sa kamilyo ang paglusot sa mata sa dagom kay sa usa ka adunahan sa pagsulod sa gingharian sa Dios.”
Mga igsoon ko, ayaw kamo pagpakita nga adunay pinalabi ingon nga kamo nagbaton sa pagtuo sa atong Ginoong Jesu-Cristo sa himaya. Kay si bisan kinsa nga nagtuman sa tibuok balaod apan naglapas sa usa, nahimo siyang sad-an sa tanan. Kay siya nga nag-ingon, “Ayaw panapaw,” nag-ingon man usab, “Ayaw pagpatay.” Bisan pa kon ikaw wala manapaw apan nakapatay, ikaw nahimong malapason sa balaod. Kinahanglan nga magsulti ug magbuhat kamo ingon nga mga tawo nga hukman ubos sa balaod sa kagawasan. Kay ang hukom walay kaluoy alang sa tawo nga wala magpakita ug kaluoy, apan ang kaluoy modaog batok sa hukom. Mga igsoon ko, unsa may kapuslanan kon ang usa ka tawo mag-ingon nga siya adunay pagtuo apan walay binuhatan? Makaluwas ba kaniya ang maong pagtuo? Apan kon ang usa ka igsoong lalaki o babaye walay bisti ug nakulangan sa inadlaw nga pagkaon, ug unya usa kaninyo moingon kanila, “Panglakaw kamo nga malinawon, painiti ug busga ang inyong kaugalingon,” apan wala kamo maghatag kanila sa mga kinahanglanon sa lawas, unsa may kapuslanan niini? Busa ang pagtuo patay sa iyang kaugalingon kon kini walay binuhatan. Apan adunay moingon, “Ikaw adunay pagtuo ug ako adunay binuhatan.” Pakitai ako sa imong pagtuo nga walay binuhatan, ug pinaagi sa akong binuhatan ipakita nako kanimo ang akong pagtuo. Ikaw nagtuo nga ang Dios usa ra; husto ka. Bisan ang mga demonyo nagtuo ug nagkurog. Kay kon adunay usa ka tawo nga mosulod sa inyong tigom nga may mga singsing nga bulawan ug nagsul-ob ug matahom nga bisti, ug mosulod usab ang usa ka tawong kabos nga nagsul-ob ug nagkagidlay nga bisti, Apan, O tawong walay pulos, buot ba ikaw masayod nga patay ang pagtuo nga walay binuhatan? Dili ba nga si Abraham nga atong amahan gihimong matarong pinaagi sa binuhatan sa iyang paghalad kang Isaac nga iyang anak diha sa halaran? Imong nakita nga ang pagtuo naglihok uban sa iyang binuhatan, ug nga ang iyang pagtuo nahingpit pinaagi sa iyang binuhatan. Ang kasulatan natuman nga nag-ingon, “Si Abraham mituo sa Dios, ug kini giisip kaniya nga pagkamatarong,” ug siya gitawag nga higala sa Dios. Nakita ninyo nga ang tawo gihimong matarong pinaagi sa iyang binuhatan ug dili pinaagi sa pagtuo lamang. Ug sa samang paagi, dili ba si Rahab nga nagbaligya sa iyang dungog gihimo man nga matarong pinaagi sa binuhatan sa iyang pagdawat sa mga sinugo ug sa pagpagula kanila sa laing agianan? Kay ingon nga patay ang lawas nga walay espiritu, mao man usab, patay ang pagtuo nga walay binuhatan. ug kamo motagad kaniya nga nagsul-ob ug matahom nga bisti ug moingon kaniya, “Lingkod diri sa maayong dapit,” samtang sa tawong kabos moingon kamo, “Tindog diha,” o “Lingkod diri sa akong tiilan,” dili ba may pinalabi kamo diha sa inyong taliwala ug nangahimong mga maghuhukom nga may mga hunahunang daotan?
Sa diha nga ang mga kabtangan modaghan, mouswag ang magkaon niini. Ug unsa may pulos niini ngadto sa tag-iya gawas sa pagtan-aw niini sa iyang mga mata?
Mga bahandi ug katigayonan anaa sa iyang balay ug ang iyang pagkamatarong molungtad hangtod sa kahangtoran.
Ang pagbaton ug kaalam maayo pa kay sa bulawan; ang pagbaton ug salabotan maayo pa nga pilion kay sa plata.
Ipaduol ang akong kasingkasing ngadto sa imong mga pagpamatuod, ug dili ngadto sa pagpausbaw sa kaugalingon.
Ayaw ninyo higugmaa ang kalibotan o ang mga butang diha sa kalibotan. Kon may nahigugma sa kalibotan, ang gugma sa Amahan wala diha kaniya. Kay ang tanan nga anaa sa kalibotan, ang pangibog sa unod ug ang pangibog sa mga mata ug ang garbo sa kinabuhi, dili gikan sa Amahan kondili sa kalibotan. Ug ang kalibotan mahanaw ug ang pangibog niini apan siya nga nagtuman sa kabubut-on sa Dios magpabilin hangtod sa kahangtoran.
Ang bahandi sa tawong adunahan mao ang iyang lig-on nga siyudad; ang kawalad-on sa mga kabos mao ang ilang kalaglagan.
Siya mitubag kanila, “Kadtong adunay duha ka buok bisti, kinahanglang maghatag niadtong walay iya, ug siya nga adunay pagkaon, kinahanglang magbuhat sa sama niini.”
Apan sila nga maikagon nga mahimong dato mangahulog ngadto sa pagpakasala, ngadto sa laang, ngadto sa daghang binuang ug makadaot nga mga pagpangibog nga nag-unlod sa mga tawo ngadto sa pagkagun-ob ug sa pagkalaglag.
Tan-awa ra, kamo nga nag-ingon, “Karon o ugma mangadto kami nianang lungsora ug didto magpabilin kami ug usa ka tuig ug magpatigayon ug manapi,” nga wala man kamo mahibalo mahitungod sa kaugmaon. Kay unsa ba ang inyong kinabuhi? Kamo sama lamang sa aso nga sa makadiyot nagpakita ug unya nahanaw lamang.
Gikalipay nila ang paghimo niini, gani sila utangan kanila. Kay kon ang mga Gentil nakaambit man sa espirituhanong mga panalangin sa mga Judio, ila usab nga katungdanan ang pag-alagad sa mga Judio pinaagi sa ilang mga yutan-ong butang.
Ang bahandi nga daling makuha magkawala, apan kadtong nagtigom sa hinayhinay magpadaghan niini.
Si Jesus miingon kaniya, “Kon buot kang mahingpit, lakaw, ibaligya ang imong kabtangan ug ang halin ihatag sa mga kabos ug makabaton ikaw ug bahandi didto sa langit; unya balik ug sunod kanako.”
Kay kinsa bay naghimo kanimo nga lahi? Ug unsa bay anaa kanimo nga wala nimo madawat? Ug kon ikaw nakadawat, nganong manghambog man ikaw nga daw wala makadawat?
mga tawo nga nagsalig sa ilang katigayonan, ug nangandak diha sa kadaghan sa ilang mga bahandi? Walay makalukat sa iyang kaugalingon o makahatag ngadto sa Dios sa bili sa iyang kinabuhi, kay ang lukat sa iyang kinabuhi mahal kaayo, ug kini dili paigo
Ayaw itugot nga ang imong kasingkasing masina sa mga makasasala, hinuon padayon diha sa pagkahadlok sa Ginoo sa tibuok adlaw. Siguro gayod nga adunay kaugmaon, ug ang imong paglaom dili mahanaw.
Kay kamo may kaluoy man sa mga binilanggo, ug gikalipay ninyo nga sakmitan sa inyong katigayonan, kay inyo mang nahibaloan nga kamo adunay usa ka labaw pa ka maayong bahandi ug nga kini molungtad.
Kon kamo dili kasaligan sa dili matarong nga bahandi, kinsa may mosalig kaninyo sa tinuod nga bahandi?
Tam-is ang pagkatulog sa usa ka mamumuo, mokaon man siya ug diyotay o daghan, apan ang pagkabuhong sa adunahan dili motugot kaniya sa pagkatulog.
Ayaw ibutang ang inyong pagsalig sa mga pangulo, sa anak sa tawo, nga kaniya walay tabang. Sa dihang mobiya ang iyang gininhawa, siya mobalik sa iyang yuta; niana gayong adlawa mahanaw ang iyang mga laraw.
Ug unya, dihay miduol kaniya nga nag-ingon, “Magtutudlo, unsa ang maayo nakong buhaton aron makaangkon ako ug kinabuhing dayon?” Ug siya miingon kaniya, “Nganong mangutana man ikaw kanako mahitungod sa maayo? Usa lamang ang maayo. Kon buot kang mosulod sa kinabuhi, tumana ang kasugoan.” Siya miingon kaniya, “Unsang sugoa?” Ug si Jesus miingon, “Ayaw pagpatay, Ayaw panapaw, Ayaw pangawat, Ayaw pagsaksi ug bakak, Pasidunggi ang imong amahan ug inahan, ug Higugmaa ang imong silingan sama sa imong kaugalingon.” Unya misunod kaniya ang dagkong mga panon sa katawhan ug didto giayo niya sila. Ang batan-on miingon kaniya, “Kanang tanan akong gituman, unsa pa may akong kulang?” Si Jesus miingon kaniya, “Kon buot kang mahingpit, lakaw, ibaligya ang imong kabtangan ug ang halin ihatag sa mga kabos ug makabaton ikaw ug bahandi didto sa langit; unya balik ug sunod kanako.” Apan sa pagkadungog sa batan-on niining pulonga, milakaw siya nga masulob-on kay daghan man siya ug katigayonan.
Ayaw kamo palimbong; ang Dios dili kabugalbugalan, kay bisan unsay ipugas sa tawo, mao usab kana ang iyang anihon.
Tan-awa, kini mao ang mga daotan, anaa kanunay sa kaharuhay, sila miuswag sa mga bahandi.
Siya nga manggihatagon panalanginan, kay nagpaambit siya sa iyang pan ngadto sa kabos.
Kon adunay tawo nga nagtudlo ug sukwahi niini ug wala mouyon sa maayong mga pulong sa atong Ginoong Jesu-Cristo ug sa pagtulun-an nga sibo sa pagkadiosnon, kini siya nagpagarbo sa iyang kaugalingon, wala siyay nahibaloan kondili nagkabuang sa mga pagpakiglantugi ug pagpakiglalis nga mosangpot sa kasina, pagbahinbahin, pagsulti ug pagdaot sa uban, daotan nga mga katahap, ug paglalisay sa mga tawo nga dunot ug panghunahuna ug nakabsan sa kamatuoran, nagdahom nga ang pagkadiosnon maoy paagi sa pagpadato.
kay bisan ug nahibalo sila sa Dios, wala nila siya pasidunggi ingon nga Dios o magpasalamat sila kaniya, hinuon ang ilang pangatarongan nahimong walay hinungdan ug gingitngitan ang ilang walay buot nga kasingkasing. Nagpakaaron-ingon sila nga maalamon apan nahimo hinuon nga mga buangbuang,
Ang hakog nga tawo naghagit ug away, apan siya nga nagsalig sa Ginoo magmauswagon.
Tan-awa, ang mga suhol nga inyong gitikas gikan sa mga mamumuo nga nag-ugmad sa inyong kaumahan nagsinggit, ug ang mga singgit sa mga nag-ani midangat sa mga dalunggan sa Ginoo sa mga panon.
Apan siya nga wala mahibalo niini ug nagbuhat ug butang nga angay sa pagbunal, mahiagom sa diyotay nga pagbunal. Ang matag usa nga gihatagan ug daghan, daghan ang pangitaon gikan kaniya; ug siya nga gitugyanan sa mga tawo ug daghan, labaw pa nga paninglan nila ug daghan.
Kay ang matag usa nga adunay iya hatagan ug dugang pa ug makabaton siya sa kadagaya. Apan siya nga walay iya, kuhaan sa bisan unsa nga anaa kaniya.
Atimana ninyo ang panon sa Dios nga anaa diha kaninyo, nga ilalom sa inyong pagbantay, dili ingon nga gipugos kamo kondili sa kinabubut-on sumala sa pagbuot sa Dios gayod, dili alang sa makauulawng pagpanapi kondili inubanan hinuon sa kadasig, dili sa pagharihari kanila nga gipiyal kaninyo kondili ingon nga mga panag-ingnan sa panon.
Maayo pa ang diyotay nga may pagkahadlok sa Ginoo, kay sa dakong bahandi nga inubanan sa kasamok
O nagsalig ba ikaw sa kadagaya sa iyang kaayo ug pagkamainantoson ug pagkamapailobon? Wala ba ikaw masayod nga ang kaayo sa Dios alang man sa pagdala kanimo ngadto sa paghinulsol?
Batan-on ako kaniadto ug karon tigulang na ako, apan wala ako makakita sa matarong nga gibiyaan, o ang iyang anak magpakilimos ug pan.
Wala nay lain nga maayo alang sa tawo nga siya kinahanglang mokaon ug moinom, ug makakaplag ug kalipay sa iyang paghago. Kini usab, akong nakita nga gikan sa kamot sa Dios. Kay kinsa man ang makakaon o kinsa man ang makabaton ug kalipay bulag kaniya?
Ug siya miingon usab sa tawo nga nagdapit kaniya, “Sa dihang maghatag ikaw ug dakong paniudto o panihapon, ayaw dapita ang imong mga higala o ang imong mga igsoon o ang imong mga kabanay o ang mga dato nga silingan, basin ug mobalos sila sa pagdapit kanimo ug unya mabalosan ka. Apan sa dihang maghatag ikaw ug kombira, maoy dapita ang mga kabos, ang mga bakol, ang mga piang, ang mga buta, ug mabulahan ikaw tungod kay sila dili man makabalos kanimo. Balosan ka ra unya sa panahon nga banhawon ang mga matarong.”
Duha ka butang ang akong pangayoon kanimo; ayaw kini ihikaw kanako sa dili pa ako mamatay: Ipalayo gikan kanako ang kabakakan ug ang pagpamakak; ayaw ako hatagi ug kakabos o kadato; pakan-a ako sa pagkaon nga gikinahanglan nako, kay tingali unya ug ako mabusog, ug maglimod kanimo, ug mag-ingon, “Kinsa ba ang Ginoo?” o tingali unya ug mahimo akong kabos ug mangawat, ug magpasipala sa ngalan sa akong Dios.
Ug ang akong Dios magsangkap sa tanan ninyong kinahanglanon sumala sa iyang kadato, sa himaya diha kang Cristo Jesus.
Dayega ang Ginoo! Bulahan ang tawo nga may kahadlok sa Ginoo, nga nalipay sa hilabihan diha sa iyang mga sugo! Ang daotan makakita niini ug masuko, magpakagot siya sa iyang mga ngipon ug dayon matunaw; mangahanaw ang tinguha sa mga daotan. Ang iyang kaliwatan mahimong gamhanan sa ibabaw sa yuta, ang kaliwatan sa matarong mahimong bulahan. Mga bahandi ug katigayonan anaa sa iyang balay ug ang iyang pagkamatarong molungtad hangtod sa kahangtoran.
Ang kabos giayran bisan sa iyang silingan, apan ang dato adunay daghang mga higala.
Mahitungod niadtong nahisabod diha sa kasampinitan, kini mao kadtong nakadungog sa pulong apan ang mga kabalaka niining kalibotana ug ang gugma sa bahandi magtuok sa pulong ug kini dili makapamunga.
ug ang dato diha sa pagpaubos kaniya, kay sama sa mga bulak sa tanom, siya mahanaw. Kay ang adlaw mosidlak sa hilabihang kainit ug ang tanom malaya ug ang kabulakan mangatagak ug ang ilang katahom mahanaw. Sa ingon usab niana, ang tawong dato mahanaw diha sa iyang mga pamaagi.
Sa samang paagi, ang Ginoo misugo nga kadtong nagsangyaw sa Maayong Balita mabuhi gikan sa Maayong Balita.
Bulahan ang tanan nga may kahadlok sa Ginoo, nga naglakaw subay sa iyang mga dalan! Magkaon ikaw sa bunga sa kabudlay sa imong mga kamot; magmalipayon ikaw, ug magmaayo kini alang kanimo.
ang mga gigutom iyang gitagbaw sa mga maayong butang, ug ang mga dato iyang gipapahawa nga walay mga dala.
Ang usa ka maayong ngalan maoy pilion kay sa dagkong mga bahandi, ug ang kahimuot maayo pa kay sa plata o bulawan.
Siya nga wala mohikaw sa iyang kaugalingong Anak kondili mitugyan hinuon kaniya alang kanatong tanan, dili ba ihatag usab niya kanato ang tanang mga butang uban kaniya?
Kay nasayod kamo niini, nga ang tanang makihilawason o hugaw o hakog, nga sa ato pa, tigsimba ug mga diosdios, walay mapanunod sa gingharian ni Cristo ug sa Dios.
Ayaw pagkaon sa pan sa usa ka tawo nga tihik; ayaw pagtinguha sa iyang lamiang mga pagkaon; kay sama siya sa tawo nga nag-isip diha sa iyang kasingkasing, “Kaon ug inom!” siya moingon kanimo; apan ang iyang kasingkasing wala diha kanimo.
Kay ang gingharian sa Dios dili pagkaon o ilimnon, kondili pagkamatarong ug pakigdait ug kalipay diha sa Espiritu Santo.
Ug unya moingon ako sa akong kalag, Kalag ko, ikaw adunay daghang kabtangan nga gitagana alang sa daghang katuigan. Pagpahayahay, kaon, inom ug paglipay.’ Walay tinabonan nga dili ukban o tinagoan nga dili mahibaloan. Apan ang Dios miingon kaniya, ‘Buang! Karong gabhiona ang imong kalag kuhaon gikan kanimo ug ang mga butang nga imong giandam, kang kinsa na man unya kini?’
Ang imong asawa mahisama sa mabungahon nga paras, sulod sa imong panimalay Ang imong mga anak mahisama sa mga saha nga olibo, libot sa imong lamisa.
Ang kabos nga tawo ug ang tigdaogdaog managsama; ang Ginoo maghatag ug kahayag sa mga mata nilang duha.
kay ang mga bahandi dili molungtad hangtod sa kahangtoran; ug molungtad ba ang purongpurong sa tibuok nga kaliwatan?
Ang igsoon nga ubos ug kahimtang kinahanglan nga magpasigarbo diha sa pagpataas kaniya,
Ayaw kamo pagtinapolan, hinuon pagmainiton kamo diha sa Espiritu. Alagari ninyo ang Ginoo.
Kamo nasayod nga kamo gilukat gikan sa walay hinungdan nga paggawi nga inyong napanunod gikan sa inyong mga ginikanan, dili pinaagi sa mga butang nga madugta sama sa plata o bulawan,
Tan-awa, ang akong nakita nga maayo ug angay mao ang pagkaon ug pag-inom ug pagpangita sa kalipay diha sa tanang paghago, diin ang usa naghago ilalom sa adlaw sa pipila lamang ka adlaw sa iyang kinabuhi nga gihatag sa Dios kaniya kay kini mao man ang iyang bahin. Ang matag tawo usab nga gihatagan sa Dios ug mga bahandi ug katigayonan ug gahom aron makapahimulos niini, ug sa pagdawat sa iyang bahin ug pagpahimulos diha sa iyang paghago—kini mao ang gasa sa Dios. Ayaw pagdalidali sa imong baba, o padalidalion ang imong kasingkasing sa pagsulti ug usa ka pulong atubangan sa Dios, kay ang Dios atua sa langit, ug ikaw anaa sa yuta, busa diyotaya lamang ang imong mga pulong. Kay siya dili na mahinumdom pag-ayo sa mga adlaw sa iyang kinabuhi tungod kay ang Dios nagpuno kaniya sa kalipay diha sa iyang kasingkasing.
Siya nga hakog sa dili matarong nga ganansiya naghimo ug kasamok sa iyang panimalay, apan siya nga nagdumot sa mga suborno mabuhi.
“Siya nga kasaligan sa diyotay kaayong butang kasaligan usab sa daghan, ug siya nga limbongan sa diyotay kaayong butang limbongan usab sa daghan.
Ang ilang dangatan mao ang kalaglagan, ang ilang dios mao ang tiyan, ug ang ilang himaya diha sa ilang kaulawan, ang ilang mga hunahuna anaa sa mga yutan-ong butang.
Ug kon adunay tawo nga wala magsangkap alang sa iyang mga kadugo, ilabi na sa iyang panimalay, siya naglimod sa iyang pagtuo ug labaw pa siyang daotan kay sa dili magtutuo.