Kategorya
111 Mga Bersikulo sa Biblia Bahin sa Pagkat-on
Higala, ang pagbasa sa pulong sa Ginoo kada adlaw mao gyud ang pinaka-epektibo nga paagi aron mas masulod nato kini sa atong kasingkasing ug mahuptan sa atong panumduman. Una sa tanan, pangita og panahon ug lugar nga hilom ug malinawon, layo sa mga makabalda. Didto, ikaw ug ang Espiritu Santo lang. Batia ang presensya sa Ginoo, ug sigurado ko nga walay bisan unsa ang makapa-distract nimo.
Kung anaa na ka sa imong hilom nga lugar, sulayi kini: Una, basaha og kusog ang imong gibasa. Balika kini kaduha o katulo. Makatabang gyud ni nimo nga mas masulod sa imong hunahuna ang pulong sa Ginoo.
Ikaduha, isulat ang imong gibasa. Mas dali nimo nga mahinumduman ang pulong sa Ginoo kung imo kining isulat. Magka-familiar ka usab sa mga pulong nga imong gibasa.
Ikatulo, pamalandong. Ang pagpamalandong importante nga buhaton sa matag Kristohanon. Hunahunaa pag-ayo ang imong gibasa ug unsay gitudlo niini kanimo.
Importante gyud nga tipigan nato sa atong kasingkasing ang pulong sa Ginoo ug magkat-on gikan niini. Adunay bersikulo, kapitulo, o libro sa Biblia nga maka-bag-o sa imong kinabuhi. Ug timan-i, dili ni lisod basta andam lang gyud ka ug bukas ang imong kasingkasing sa Ginoo. Kaya ra nimo ni!
ang tawo nga maalamon mamati usab ug magdugang sa kinaadman, ug ang tawo nga may panabot makabaton sa maayong mga tambag,
Ang sinugdanan sa kaalam mao kini: Batoni ang kaalam, ug bisan unsay imong makuha, batoni ang pagpanabot.
Ang hunahuna nga may panabot makaangkon ug kahibalo, ug ang igdulungog sa maalamon mangita sa kahibalo.
Kay ang panalipod sa kaalam sama sa panalipod sa salapi; ug ang kaayohan sa kahibalo mao nga ang kaalam manalipod niadtong naghupot niini.
Kay ang Ginoo maghatag ug kaalam; gikan sa iyang baba mogula ang kahibalo ug pagpanabot;
Pahimatngonan nako ikaw ug tudloan sa dalan nga imong laktan; tambagan nako ikaw uban ang akong mga mata nganha kanimo.
Kon aduna man kaninyoy nakulangan ug kaalam, papangayoa siya sa Dios nga naghatag nga madagayaon ngadto sa tanang tawo ug sa walay pagpamuyboy, ug kini ihatag kaniya.
Hatagi ug pahimangno ang usa ka tawong maalamon ug siya mahimong labaw pang maalamon; tudloi ang matarong nga tawo ug siya magdugang pa sa kinaadman.
Kay bisan unsay nasulat kaniadto, gisulat alang sa pagtudlo kanato aron nga pinaagi sa pailob ug pinaagi sa pagdasig gikan sa kasulatan, makabaton unta kita ug paglaom.
Ang pulong ni Cristo papuy-a nga madagayaon gayod diha kaninyo, magtudlo ug magtambag kamo sa usa ug usa pinaagi sa tanang kaalam, ug mag-awit kamo ug mga salmo ug mga alawiton ug mga awit nga espirituhanon uban ang pagkamapasalamaton diha sa inyong mga kasingkasing ngadto sa Dios.
Paningkamoti pag-ayo ang pagpakita sa imong kaugalingon ngadto sa Dios ingon nga iyang nahimut-an, usa ka magbubuhat nga dili maulaw, nga sa hustong paagi magpasabot sa pulong sa kamatuoran.
Ang mga tawong maalamon nagtigom ug kahibalo, apan ang baba sa buangbuang nagdala ug kalaglagan.
Busa, pagbantay kamo pag-ayo sa inyong pagkinabuhi, dili ingon nga mga walay kaalam kondili ingon nga mga maalamon, magpahimulos sa panahon kay ang mga adlaw karon daotan man.
Ang pagkahadlok sa Ginoo maoy sinugdan sa kahibalo; ang mga buangbuang nagtamay sa kaalam ug pahimangno.
Ang pagpadayag sa imong mga pulong naghatag ug kahayag, naghatag kini ug salabotan alang sa mga yano.
Pas-ana ninyo ang akong yugo ug pagtuon kamo gikan kanako kay ako maaghop ug mapaubsanon sa kasingkasing ug makakaplag kamo ug pahulay alang sa inyong mga kalag.
Salig sa Ginoo sa tibuok nimong kasingkasing ug ayaw pagsalig sa imong kaugalingong salabotan. Sa tanan nimong mga dalan ilha siya, ug siya magtul-id sa imong mga agianan.
Kay ang binuang sa Dios labaw pa ka maalamon kay sa mga tawo, ug ang kahuyang sa Dios labaw pa ka kusgan kay sa mga tawo.
Pabukha ang akong mga mata aron makatan-aw ako sa mga katingalahang butang gikan sa imong Balaod.
“Kinsa man ang iyang tudloan ug kaalam, kinsa man ang iyang pasabton sa mensahe? Sila ba nga mga gilutas ug gikuha gikan sa dughan?
Buhata ninyo ang inyong nakat-onan ug nadawat ug nadungog ug nakita kanako ug ang Dios sa kalinaw mag-uban kaninyo.
Ang kasingkasing niadtong adunay pagpanabot nangita sa kahibalo, apan ang baba sa mga buangbuang maoy kinaon ang mga binuang.
O gihigugma nako pag-ayo ang imong Balaod! Kini mao ang akong pamalandong sa tibuok nga adlaw.
Kay niining panahona karon angayan na unta kamo nga mahimong mga magtutudlo, nagkinahanglan pa man diay hinuon kamo nga adunay mosubli sa pagtudlo kaninyo sa unang mga pagtulun-an sa pulong sa Dios. Nagkinahanglan kamo ug gatas, dili pagkaon nga gahi, kay ang matag usa nga gigatas pa dili batid sa pulong sa pagkamatarong, kay masuso pa man siya. Apan ang gahing pagkaon alang sa mga hamtong, alang kanila nga ang mga salabotan nabatid pinaagi sa pagbansay sa pag-ila sa maayo gikan sa daotan.
Akong anak, pagbantay sa bisan unsa nga lapas niini. Sa pagbuhat ug daghan nga mga basahon walay kataposan, ug ang hilabihan nga pagtoon makapaluya sa unod.
Hupti gayod ang pahimangno, ayaw siya buhii; bantayi siya kay siya mao ang imong kinabuhi.
Ug siya miingon sa tawo, ‘Tan-awa, ang pagkahadlok sa Ginoo, kana kaalam; ug ang paglikay sa daotan pagpanabot.’ ”
Bansaya ang bata diha sa dalan nga iyang laktan, ug sa diha nga matigulang siya, dili siya mobiya gikan niini.
Apan kinahanglan nga motubo kamo diha sa grasya ug sa kahibalo sa atong Ginoo ug Manluluwas nga si Jesu-Cristo. Kaniya ang himaya karon ug hangtod sa kahangtoran. Amen.
aron kamo magkinabuhi nga takos sa Ginoo, hingpit nga kahimut-an niya, magmabungahon sa tanang mga maayong buhat ug magtubo sa kahibalo mahitungod sa Dios.
Ang pagbaton ug kaalam maayo pa kay sa bulawan; ang pagbaton ug salabotan maayo pa nga pilion kay sa plata.
Labawng maayo alang kanako ang Balaod sa imong baba kay sa mga linibo nga bulawan ug plata.
Wala ba ikaw mahibalo? Wala ba ikaw makadungog? Ang Ginoo mao ang walay kataposan nga Dios, ang Magbubuhat sa kinatumyan sa yuta. Dili siya maluya o kapoyon; ang iyang pagpanabot dili matukib. Siya naghatag ug gahom niadtong naluya, ug kaniya nga walay kabaskog nagdugang siya ug kusog. Usa ka tingog nga nagsinggit, “Andama ninyo sa kamingawan ang dalan sa Ginoo, himoang tul-id diha sa kamingawan ang usa ka lapad nga dalan alang sa atong Dios. Bisan ang mga batan-on mangaluya ug kapoyon, ug ang mga batan-on mangapukan sa hilabihang kakapoy; apan kadtong naghulat sa Ginoo magbag-o sa ilang kusog, sila manglupad pinaagi sa mga pako sama sa mga agila, sila managan ug dili kapoyon, sila manglakaw ug dili mangaluya.
“Busa bisan kinsa nga mamati niining akong mga pulong ug magbuhat niini, mahisama sa usa ka tawong maalamon nga nagtukod sa iyang balay ibabaw sa bato. Mibundak ang ulan ug miabot ang mga baha ug mihuros ang mga hangin ug mihapak niadtong balaya apan kadto wala mapukan kay natukod man ibabaw sa bato.
Ako miingon diha sa akong kasingkasing mahitungod sa mga anak sa mga tawo nga ang Dios nagsulay kanila, aron ipakita kanila nga sila mga mananap lamang. Kay ang dangatan sa mga anak sa mga tawo ug ang dangatan sa mga mananap managsama; ingon nga mamatay ang usa, mamatay usab ang usa. Silang tanan managsama ug gininhawa, ug ang tawo dili labaw sa mga mananap; kay ang tanan kakawangan man.
Ang balaod sa Ginoo hingpit, nagpahiuli sa kalag; ang pagpamatuod sa Ginoo tinuod, naghimong maalamon sa mga walay alamag; ang mga lagda sa Ginoo matarong, naglipay sa kasingkasing; ang kasugoan sa Ginoo lunsay, nagdan-ag sa mga mata;
Ang usa ka tawo nga maalamon gamhanan pa kay sa tawo nga kusgan, ug ang tawo sa kahibalo kay kaniya nga adunay kusog;
Siya nga naglakaw uban sa mga maalamon mahimong maalamon, apan ang kauban sa mga buangbuang mag-antos sa kadaot.
Ug human kamo makaantos sa makadiyot, ang Dios sa tanang grasya nga nagtawag kaninyo ngadto sa iyang dayon nga himaya diha kang Cristo, mao gayod ang mangunay sa pagpahiuli, paglig-on, pagpabaskog ug pagpahimutang kaninyo.
Himoa ako nga mahibalo sa imong mga dalan, O Ginoo, tudloi ako sa imong mga agianan. Tultoli ako diha sa imong kamatuoran, ug tudloi ako, kay ikaw mao ang Dios sa akong kaluwasan; kanimo naghulat ako sa tibuok nga adlaw.
Ayaw kamo palimbong; ang Dios dili kabugalbugalan, kay bisan unsay ipugas sa tawo, mao usab kana ang iyang anihon.
Pagkatam-is gayod sa imong mga pulong sa akong pagtilaw, tam-is pa kay sa dugos diha sa akong baba!
Busa, akong mga hinigugma, ingon nga kamo sa kanunay mituman, dili lamang sa panahon nga anaa ako kaninyo, kondili labaw pa gani sa panahon usab nga wala ako diha kaninyo, panglimbasogi ninyo ang inyong kaugalingong kaluwasan uban ang kahadlok ug pagkurog, kay ang Dios mao ang naglihok diha kaninyo, sa pagbuot ug sa pagbuhat alang sa iyang ikahimuot.
tun-i ang pagbuhat ug maayo; pangitaa ang hustisya, badlonga ang pagpangdaogdaog, panalipdi ang wala nay amahan, labani ang biyuda.
Si bisan kinsa nga nahigugma sa pagpanton, nahigugma sa kahibalo, apan siya nga nagdumot sa pagbadlong hungog.
Ang baba sa matarong magsulti ug kaalam, ug ang iyang dila maglitok ug hustisya. Ang balaod sa iyang Dios anaa sa iyang kasingkasing; ang iyang mga lakang dili madakin-as.
Busa kon mokaon kamo o moinom o magbuhat sa bisan unsa, buhata ninyo kining tanan aron sa paghimaya sa Dios.
Busa sa inyong pagpanglakaw himoang mga tinun-an ang tanang kanasoran, nga magbautismo kanila sa ngalan sa Amahan ug sa Anak ug sa Espiritu Santo, Ug didtoy usa ka dakong linog kay dihay anghel sa Ginoo nga mikunsad gikan sa langit ug miadto ug iyang giligid ang bato ug milingkod niini. nga magtudlo kanila sa pagtuman sa tanan nga akong gisugo kaninyo, ug tan-awa, ako mag-uban kaninyo kanunay hangtod sa kataposan sa kapanahonan.”
Kita nasayod nga diha sa tanang butang ang Dios nagbuhat sa maayo ngadto kanila nga mga nahigugma kaniya ug mga tinawag sumala sa iyang katuyoan.
nga unta ang Dios sa atong Ginoong Jesu-Cristo, ang mahimayaong Amahan, maghatag kaninyo sa espiritu sa kaalam ug sa pagpadayag diha sa kahibalo mahitungod kaniya,
Pamati sa tambag ug dawata ang pahimangno, aron ikaw makaangkon ug kaalam alang sa umaabot.
Apan ang kaalam nga gikan sa kahitas-an una sa tanan putli, unya makidaiton, malumo, mamati ug katarongan, puno sa kaluoy ug sa mga maayong bunga, walay pinalabi ug dili tigpakaaron-ingnon.
Itumong ang inyong mga hunahuna diha sa mga butang nga anaa sa itaas ug dili sa mga butang dinhi sa yuta.
Buhata kining mga butanga ug igahin ang imong kaugalingon alang niini aron ang imong pag-uswag madayag sa tanan.
Hatagi ako ug salabotan aron tumanon nako ang imong Balaod, ug tumanon nako kini sa tibuok nakong kasingkasing.
Ang maalamon diha sa kasingkasing gitawag nga tawong may panabot, ug ang makalipay nga mga pulong nagdugang sa pagkamadanihon.
aron dili kamo magtapol, hinuon mosundog kanila nga nakapanunod sa mga saad tungod sa ilang pagtuo ug pailob.
Adunay bulawan ug daghang mga mahalong bato; apan ang mga ngabil sa kahibalo maoy usa ka bililhong alahas.
Ang imong mga pagpamatuod mao ang akong panulundon hangtod sa kahangtoran; kini mao ang kalipay sa akong kasingkasing.
Nagtuo gayod ako mahitungod kaninyo, akong mga igsoon, nga kamo puno sa pagkamaayo, napuno sa tanang kahibalo ug may katakos sa pagtambag sa usa ug usa.
Kon walay pagtambag ang mga plano makawang, apan diha sa daghang mga magtatambag kini molampos.
Apan kita nakadawat dili sa espiritu sa kalibotan kondili sa Espiritu nga gikan sa Dios, aron kita makasabot sa mga butang nga gihatag sa Dios kanato.
Ang tanan nimong kasugoan matuod gayod; sila naglutos kanako sa paagi nga dili matarong; tabangi ako!
Kon kita nangabuhi man diha sa Espiritu, kinahanglan nga magkinabuhi usab kita diha sa Espiritu.
sa tanang mga pangatarongan ug sa tanang mapahitas-ong babag nga nag-ali batok sa kahibalo sa Dios, ug nagbihag sa tanang panghunahuna aron kini magmasinugtanon kang Cristo.
Dawata ang akong pahimangno kay sa plata, ug ang kahibalo kay sa piniling bulawan; kay ang kaalam maayo pa kay sa mga alahas, ug ang tanan nimong gitinguha dili ikatandi niini.
hinuon ang pagdihog nga inyong nadawat gikan kaniya nagpabilin diha kaninyo ug kamo wala magkinahanglan nga aduna pay magtudlo kaninyo, ug ingon nga ang iyang pagdihog kaninyo nagtudlo man kaninyo mahitungod sa tanang butang, ug matuod kini ug dili bakak, sumala sa gitudlo niya kaninyo, pabilin kamo diha kaniya.
Unya ang mga mata niadtong nakakita dili tak-opan, ug ang mga dalunggan niadtong nakadungog mamati. Ang hunahuna sa madalidalion makabaton ug maayong panghukom ug ang dila niadtong naglisod sa pagsulti andam sa pagsulti sa tin-aw.
Ipahampak o ipabadlong ako sa tawong matarong usa kini ka kaluoy, apan ayaw gayod itugot nga ang lana sa daotan idihog sa akong ulo; kay ang akong pag-ampo kanunay nga batok sa ilang daotang nga buhat.
Busa naghangyo ako kaninyo mga igsoon, pinaagi sa mga kaluoy sa Dios, sa pagtugyan sa inyong mga lawas isip halad nga buhi, balaan ug makapahimuot sa Dios nga mao ang inyong espirituhanon nga pagsimba.
Ang kaalam maghatag ug kusog ngadto sa tawong maalamon labaw kay sa napulo ka pangulo nga anaa sa usa ka siyudad.
Oo, kon ikaw magsinggit alang sa kaalam, ug magpatugbaw sa imong tingog alang sa pagpanabot, kon ikaw mangita niini sama sa plata ug mangita niini sama sa tinagoan nga mga bahandi, ikaw makasabot sa pagkahadlok sa Ginoo ug makaplagan nimo ang kahibalo sa Dios.
Malipayon siya nga ang tabang mao ang Dios ni Jacob, nga ang paglaom anaa sa Ginoo nga iyang Dios,
O Timoteo, matngoni ang mga butang nga gisalig diha kanimo. Likayi ang mga sultisulti nga dili diosnon ug ang mga pagsumpakiay nga gitawag ug kahibalo apan dili tinuod nga kahibalo, kay sa ilang pagpamatuod niini adunay mga tawo nga nahisalaag sa ilang pagtuo. Ang grasya mag-uban kanimo.
Sa kataposan, mga igsoon, bisan unsang butang nga matuod, bisan unsang butang nga dungganan, bisan unsang butang nga matarong, bisan unsang butang nga putli, bisan unsang butang nga matahom, bisan unsang butang nga maayo ug dungog, kon aduna may labing maayo, kon aduna may pagdayeg, hunahunaa ninyo kining mga butanga.
Ang usa ka maalamon nga anak mamati sa pahimangno sa iyang amahan, apan ang mayubiton dili mamati sa pagbadlong.
Naghangyo ako sa tibuok nakong kasingkasing alang sa imong kaluoy; kaluy-i ako sumala sa imong pulong.
Kay sukad pa sa pagbuhat sa kalibotan ang iyang dili makita nga kinaiya, nga mao ang iyang walay kinutoban nga gahom ug pagka-Dios, sa tin-aw naila na pinaagi sa mga butang nga iyang gibuhat. Busa wala silay ikapasangil,
Gipahibalo niya ang iyang mga dalan ngadto kang Moises, ang iyang mga binuhatan ngadto sa katawhan sa Israel.
Ang bunal ug ang pagbadlong naghatag ug kaalam, apan ang usa ka bata nga gipasagdan naghatag ug kaulawan sa iyang inahan.
Ug kinahanglang dili kita maluya sa pagbuhat ug maayo, kay sa tukma nga panahon kita mag-ani kon kita dili maluya.
Kay diha sa hilabihan nga kaalam anaa ang hilabihang kasakit, ug siya nga nagpadaghan sa kahibalo, nagpadaghan sa kagul-anan.
Ang yano motuo sa tanang butang, apan ang maalamon magtan-aw sa iyang padulngan.
Itugot nga ang mga pulong sa akong baba ug ang pagpamalandong sa akong kasingkasing, mahimong kahimut-an diha sa imong panan-aw, O Ginoo, akong bato ug akong manunubos.
Sa kagabhion, lalom ang pamalandong sa akong kasingkasing, ako namalandong ug nagsusi sa akong espiritu,
Kinahanglang walay usa nga maglimbong sa iyang kaugalingon. Kon aduna kaninyoy maghunahuna nga siya maalamon niining panahona, kinahanglang magpakabuang siya aron mahimo siyang maalamon. Kay ang kaalam niining kalibotana binuang alang sa Dios. Kay nasulat, “Iyang dakpon ang mga maalamon diha sa ilang pagkamaalamon.”
Makapito sa usa ka adlaw, ako nagdayeg kanimo, tungod sa imong matarong nga mga tulumanon.
Ug higugmaa ang Ginoo nga inyong Dios sa tibuok ninyong kasingkasing, sa tibuok ninyong kalag ug sa tibuok ninyong kusog.
Ug siya mitubag, “Higugmaa ang Ginoo nga imong Dios sa tibuok nimong kasingkasing ug sa tibuok nimong kalag ug sa tibuok nimong kusog ug sa tibuok nimong hunahuna, ug ang imong silingan sama sa imong kaugalingon.”
Walay tawo nga makabarog batok kanimo sa tanang mga adlaw sa imong kinabuhi, ingon nga ako nag-uban kang Moises, mag-uban usab ako kanimo. Dili ko ikaw pakyason o biyaan.
kon ang akong katawhan nga gitawag sa akong ngalan magpaubos sa ilang kaugalingon ug mag-ampo ug mangita sa akong nawong ug motalikod gikan sa ilang mga daotang pamaagi, ako mamati gikan sa langit ug magpasaylo sa ilang mga sala ug mag-ayo sa ilang yuta.
Ang kasulatan natuman nga nag-ingon, “Si Abraham mituo sa Dios, ug kini giisip kaniya nga pagkamatarong,” ug siya gitawag nga higala sa Dios.
Kay ang bayad sa sala mao ang kamatayon apan ang gasa gikan sa Dios mao ang kinabuhing dayon diha kang Cristo Jesus nga atong Ginoo.
Magpasalamat ako ngadto sa Ginoo sa tibuok nakong kasingkasing; isugilon nako ang tanan nimong mga buhat nga katingalahan.
Apan siya mitubag, “Nasulat na, ‘Ang tawo mabuhi dili sa pan lamang kondili sa matag pulong nga mogula sa baba sa Dios.’ ”
Usa ka bag-ong sugo ang akong ihatag kaninyo, nga kamo maghigugmaay sa usa ug usa sama nga gihigugma ko kamo aron maghigugmaay usab kamo sa usa ug usa.
Dayegon nako ang Ginoo sa tanang mga panahon; ang pagdayeg kaniya anaa kanunay sa akong baba.
Ayaw kamo pagpahiuyon niining kalibotana, hinuon tugoti nga mausab ang inyong kaugalingon pinaagi sa pagbag-o sa inyong hunahuna, aron inyong masuta unsa ang kabubut-on sa Dios, unsa ang maayo, ang kahimut-an ug ang hingpit.
Dayega ang Ginoo, O akong kalag; ug ang tanan nga ania sa sulod nako, dayega ang balaan niyang ngalan!