Kategorya
102 Mga Bersikulo sa Bibliya Bahin sa Utang
Labaw sa tanan, bantayi ang imong kasingkasing. Kinahanglan gyud nga likayan nato ang mga butang nga dili makapalig-on sa atong pagtuo. Tinuod, daghang butang ang pwede natong buhaton, apan dili tanan maayo para nato. Busa, pagmatngon sa imong mga desisyon. Pangayo og kaalam gikan sa Ginoo ug ayaw pagpadala sa imong emosyon kay basin madala ka niini sa sayop nga dalan.
Daghang higayon nga ang yawa mohatag og mga solusyon nga daw sakto panahon sa kalisod, apan pagbantay! Kay ang katapusan niini mao ang kamatayon. Ang pagpangutang dili gyud mao ang sulbad. Hinuon, duol sa Ginoo ug didto nimo makit-an ang tabang nga imong gikinahanglan. Si Jesus nasayod sa tanan nimong panginahanglan ug gusto ka Niyang tabangan.
Ihalad kaniya ang imong mga kabug-at ug makabaton ka og kalinaw. Ug kon malinawon na ang imong hunahuna, mas maklaro nimo ang mga paagi nga naa sa imong kamot aron makagawas sa utang. Ug kon makagawas na ka, ayaw na gyud balik didto kay gusto ni Jesus nga maglakaw ka nga gawasnon ug walay ikaulaw. Kinahanglan kontento na ta sa atong naa karon. Kay ang Ginoo mitingog man, “Dili ko ikaw biyaan, ni dili ko ikaw pasagdan.” (Hebreohanon 13:5)
Ayaw kamo pangutang ug bisan unsa kang bisan kinsa, gawas sa paghigugma sa usa ug usa, kay ang nahigugma sa iyang isigkatawo nakatuman sa kasugoan.
Bayri silang tanan sa angay nga bayran, ang mga buhis ngadto sa hataganan ug buhis, ang alkabala ngadto sa hataganan ug alkabala, ang pagtahod ngadto sa angay tahoron, ang pasidungog ngadto sa angay nga pasidunggan.
Kay ang Ginoo nga inyong Dios magpanalangin kaninyo sumala sa iyang gisaad kaninyo, ug pagpahulam kamo sa daghang mga nasod apan ayaw kamo panghulam. Ug magmando kamo sa daghang mga nasod apan sila dili magmando kaninyo.
ug pasayloa kami sa among mga utang sama nga gipasaylo usab namo ang mga nakautang kanamo,
Bililhon nga bahandi ug lana anaa sa puluy-anan sa tawong maalamon, apan ang usa ka tawong buangbuang maglamoy niini.
Bantayi ang inyong kinabuhi nga malikay sa pagkamahigugmaon sa salapi ug himoa nga matagbaw kamo sa inyong mga naangkon karon, kay siya gayod mao ang nag-ingon, “Dili ko gayod ikaw pasagdan o biyaan.”
Ayaw ihikaw ang maayo gikan kanila nga may katungod niini kon anaa sa imong gahom ang pagbuhat niini. Ayaw pag-ingon sa imong silingan, “Lakaw ug anhi pag-usab, ugma ihatag nako kini”—sa diha nga ikaw aduna na niini.
“Walay tawo nga makaalagad ug duha ka agalon kay mahitabo man nga dumtan niya ang usa ug higugmaon niya ang usa o dapigan niya ang usa ug tamayon niya ang usa. Dili kamo makaalagad sa Dios ug sa mga bahandi.
Kay kinsa ba kaninyo, nga nagtinguha sa pagtukod ug tore nga dili una molingkod ug mag-isip sa magasto kon aduna ba siyay igong ikapahuman niini? Kay kon dili, sa diha nga ikabutang na niya ang pundasyon ug unya dili na siya makahimo sa paghuman niini, ang tanang makakita niini mosugod sa pagyagayaga kaniya Ug si Jesus misulti ngadto sa mga batid sa Balaod ug sa mga Pariseo nga nag-ingon, “Uyon ba sa Balaod o dili, ang pagpang-ayo ug masakiton panahon sa adlaw nga igpapahulay?” nga mag-ingon, ‘Kining tawhana misugod sa pagtukod apan wala makapahuman.’
Kadtong nagpadaghan sa iyang bahandi pinaagi sa tubo ug usbaw nagtigom niini alang kaniya nga maayo ngadto sa kabos.
Ang mga laraw sa makugihon nagpadulong ngadto sa kadagaya, apan ang matag usa nga madalidalion mosangpot lamang sa kawalad-on.
Pakighigala dayon sa imong magsusumbong samtang nagkuyog pa kamo sa dalan kay tingali unya ug itugyan ikaw sa imong magsusumbong ngadto sa maghuhukom ug ang maghuhukom magtugyan kanimo ngadto sa bantay ug bilanggoon ikaw. Sa pagkatinuod, sultihan ko ikaw nga dili ka gayod makagula gikan didto hangtod nga mabayran na nimo ang kataposang sensilyo.
Ayaw pag-apil kanila nga naghatag ug mga saad, nga nahimong mga garantiya alang sa mga utang. Kon ikaw walay ikabayad, nganong kuhaon man ang imong higdaanan gikan kanimo?
“Kon ang usa ka tawo manghulam ug hayop sa iyang isigkatawo, unya naangol kini o mamatay, ug ang tag-iya niini wala diha, kinahanglan nga siya mobayad gayod.
Siya nga naghatag ug garantiya alang sa usa ka langyaw mag-antos niini, apan siya nga nagdumot sa paggarantiya anaa sa kasigurohan.
Kay ang paghigugma sa salapi mao ang gamot sa tanang pagkadaotan ug tungod sa maong pangibog may mga tawo nga nahisalaag gikan sa pagtuo ug ilang giduslak ang ilang kaugalingon sa daghang kasakit.
Anak ko, kon ikaw nahimong garantiya alang sa imong isigkatawo, nakahatag sa imong saad alang sa usa ka langyaw; Diyotay nga pagkatulog, diyotay nga paghinanok, diyotay nga pagkiyugpos sa mga kamot aron sa pagpahulay, ug ang pagkakabos modangat kanimo sama sa usa ka latagaw, ug ang kawalad-on sama sa usa ka tawo nga may hinagiban. Ang tawo nga walay hinungdan, tawo nga daotan, magsuroysuroy nga daotan ang gipanulti, nagpangidhat sa iyang mga mata, mosinyas pinaagi sa iyang mga tiil, magtudlo pinaagi sa iyang mga tudlo, uban sa daotan nga kasingkasing naglaraw ug daotan, kanunayng nagpugas ug kasamok; busa ang katalagman modangat dayon kaniya; sa kalit maguba siya nga dili na gayod maayo. Adunay unom ka butang nga gidumtan sa Ginoo, pito ang dulumtanan niya: mapahitas-ong mga mata, bakakon nga dila, ug mga kamot nga nag-ula ug dugo nga walay sala, kasingkasing nga naglaraw ug daotan, mga tiil nga tulin nga modagan ngadto sa daotan, usa ka bakakon nga saksi nga nagsulti ug mga bakak, ug usa ka tawo nga nagpugas ug kasamok diha sa mga kaigsoonan. ikaw nalaang sa gibungat sa imong mga ngabil, nadakpan diha sa mga pulong sa imong baba; Anak ko, tumana ang sugo sa imong amahan, ug ayaw isalikway ang gitudlo sa imong inahan. Ibugkos kini kanunay sa imong kasingkasing; ihigot kini sa imong liog. Sa diha nga ikaw maglakaw, kini magtultol kanimo; sa diha nga ikaw matulog, kini magbantay kanimo; ug sa diha nga ikaw magmata, kini makigsulti kanimo. Kay ang sugo maoy usa ka lampara, ug ang pagtudlo usa ka suga, ug ang mga pagbadlong aron sa pagpanton maoy dalan sa kinabuhi, sa pagpalikay kanimo gikan sa daotang babaye, gikan sa danglog nga dila sa usa ka asawa sa laing tawo. Ayaw tinguhaa ang iyang kaanyag diha sa imong kasingkasing, ug ayaw pagpabihag kaniya pinaagi sa mga tabontabon sa iyang mga mata; kay ang usa ka babaye nga nagbaligya sa iyang dungog mahimong suholan ug usa ka buok pan apan ang babayeng mananapaw mangita sa bililhon nga kinabuhi sa usa ka tawo. Makadala ba ug kalayo ang usa ka tawo diha sa iyang sabakan ug ang iyang mga bisti dili masunog? O makalakaw ba ang usa ka tawo ibabaw sa init nga mga baga ug ang iyang mga tiil dili mapaso? Mao usab siya nga mosulod ngadto sa asawa sa iyang silingan; walay usa nga manghilabot kaniya nga dili silotan. buhata kini, anak ko, ug luwasa ang imong kaugalingon, kay ikaw nahiadto sa gahom sa imong isigkatawo: lakaw, pagdali, ug pagpakiluoy sa imong isigkatawo. Ang mga tawo dili magtamay sa usa ka kawatan kon siya mangawat aron sa pagtagbaw sa iyang kaugalingon sa diha nga siya gigutom. Apan kon siya madakpan, mobayad siya ug pito ka pilo; ihatag niya ang tanan niyang kabtangan sa iyang balay. Siya nga nakapanapaw walay salabotan; siya nga nagbuhat niini naglaglag sa iyang kaugalingon. Mga samad ug kaulawan maoy iyang makuha, ug ang iyang kaulawan dili na gayod mapapas. Kay ang pangabubho maghimo sa usa ka tawo nga masuk-anon, ug dili siya maluoy sa dihang siya manimalos. Dili siya modawat ug bisan unsang bayad, o malukmay bisan pa ug daghanon nimo ang mga gasa. Ayaw hatagi ug katulog ang imong mga mata o paghinanok ang imong mga tabontabon; luwasa ang imong kaugalingon sama sa usa ka lagsaw gikan sa mangangayam, sama sa usa ka langgam gikan sa kamot sa mangangayam sa langgam.
Batan-on ako kaniadto ug karon tigulang na ako, apan wala ako makakita sa matarong nga gibiyaan, o ang iyang anak magpakilimos ug pan.
“Kon magpahulam kamo ug salapi ngadto kang bisan kinsa sa akong katawhan nga kabos nga anaa uban kanimo, ayaw kamo pagpakasama sa mga tigpahulam ngadto kaniya ug ayaw gayod pangayo ug tubo gikan kaniya.
Ipaduol ang akong kasingkasing ngadto sa imong mga pagpamatuod, ug dili ngadto sa pagpausbaw sa kaugalingon. Ilikay ang akong mga mata gikan sa pagtan-aw sa kakawangan; hatagi ako ug kadasig diha sa imong mga dalan.
Andama ang imong buhat sa gawas, andama ang tanan alang kanimo sa uma; ug human niini tukora ang imong balay.
“Sa diha nga magpahulam ikaw sa imong isigkatawo sa bisan unsang paagi sa paghulam, ayaw pag-adto sa iyang balay aron sa pagkuha sa garantiya. Tindog sa gawas ug ang tawo nga imong gipahulam magdala sa garantiya nganha kanimo.
Kay ang panalipod sa kaalam sama sa panalipod sa salapi; ug ang kaayohan sa kahibalo mao nga ang kaalam manalipod niadtong naghupot niini.
Ayaw kamo palimbong; ang Dios dili kabugalbugalan, kay bisan unsay ipugas sa tawo, mao usab kana ang iyang anihon.
Ang tawo nga walay panabot maghatag ug panaad, ug mahimong garantiya sa atubangan sa iyang isigkatawo.
Ang usa ka maalamon nga tawo makakita sa katalagman ug magtago sa iyang kaugalingon; apan ang yano magpadayon ug mag-antos alang niini.
Sa unang adlaw sa matag semana, ang matag usa kaninyo kinahanglang maggahin ug magtigom sumala sa iyang pag-uswag, aron nga inig-abot nako diha dili na kinahanglan mag-amot pa.
Gitipigan nako ang imong pulong sulod sa akong kasingkasing, aron dili ako makasala batok kanimo.
Ang usa ka maayong tawo magbilin ug usa ka panulundon alang sa mga anak sa iyang mga anak, apan ang katigayonan sa mga makasasala gitigom alang sa mga matarong.
Ang baba sa matarong magsulti ug kaalam, ug ang iyang dila maglitok ug hustisya. Ang balaod sa iyang Dios anaa sa iyang kasingkasing; ang iyang mga lakang dili madakin-as.
wala manglupig kang bisan kinsa, kondili nag-uli sa garantiya ngadto sa nangutang, wala mangawat ug bisan unsa, naghatag sa iyang pan ngadto sa gigutom ug nagbisti sa mga hubo,
“Siya nga kasaligan sa diyotay kaayong butang kasaligan usab sa daghan, ug siya nga limbongan sa diyotay kaayong butang limbongan usab sa daghan. Kon kamo dili kasaligan sa dili matarong nga bahandi, kinsa may mosalig kaninyo sa tinuod nga bahandi? Ug kon kamo dili kasaligan sa butang nga iya sa laing tawo, kinsa may mohatag kaninyo sa butang nga inyong kaugalingon?
Tan-awa ra, kamo nga nag-ingon, “Karon o ugma mangadto kami nianang lungsora ug didto magpabilin kami ug usa ka tuig ug magpatigayon ug manapi,” nga wala man kamo mahibalo mahitungod sa kaugmaon. Kay unsa ba ang inyong kinabuhi? Kamo sama lamang sa aso nga sa makadiyot nagpakita ug unya nahanaw lamang.
Labawng maayo alang kanako ang Balaod sa imong baba kay sa mga linibo nga bulawan ug plata.
Ayaw kamo pagtinapolan, hinuon pagmainiton kamo diha sa Espiritu. Alagari ninyo ang Ginoo. Paglipay kamo diha sa paglaom, pailob diha sa kasakitan, pag-ampo kanunay. Hatag kamo alang sa mga panginahanglan sa mga balaan; batasana ninyo ang pagkamaabiabihon.
Ang usa ka panulundon nga nakuha sa dinalidali, dili mapanalanginan sa kataposan.
sa pagtinguha sa pagpuyo nga malinawon, sa pagbuhat sa inyong kaugalingong mga buluhaton ug sa pagbudlay ginamit ang inyong mga kamot, sumala sa among pahimangno kaninyo,
“Busa ang gingharian sa langit sama sa usa ka hari nga buot maghusay sa mga utang sa iyang mga ulipon kaniya. Sa pagsugod niya sa husay, gipaatubang kaniya ang nakautang kaniya ug napulo ka libo ka talanton ug kay dili man siya makabayad, ang iyang agalon nagsugo nga ibaligya siya, uban ang iyang asawa ug mga anak ug ang tanan niyang butang aron kabayran ang utang. Busa ang ulipon miluhod sa iyang atubangan ug nagpakiluoy nga nag-ingon, ‘Ginoo, angan-angana una intawon ako ug bayran ra unya nako ikaw sa tanan.’ Ug ang agalon sa maong ulipon naluoy kaniya ug gibuhian niya siya ug gipapas ang iyang utang. Apan ang maong ulipon, sa iyang paggawas, nakasugat sa usa sa iyang mga isigkaulipon nga nakautang kaniya ug usa ka gatos ka denario ug sa dihang nakuptan niya kini sa liog, iya kining gituok ug giingnan, ‘Bayri ako sa imong utang.’ Busa ang iyang isigkaulipon mihapa sa iyang atubangan ug nagpakiluoy nga nag-ingon, ‘Angan-angana una intawon ako ug bayran ra unya nako ikaw.’ Ug miingon siya, “Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo, gawas kon magbag-o kamo ug mangahimong sama sa mga gagmayng bata, dili gayod kamo makasulod sa gingharian sa langit. Apan wala siya mosugot ug sa iyang paglakaw gipabilanggo kini hangtod nga makabayad sa utang. Ug sa pagkakita sa ubang mga ulipon sa nahitabo, nasubo sila pag-ayo ug nangadto sila sa ilang agalon ug gisuginlan nila siya sa tanang nahitabo. Busa ang iyang agalon mipatawag kaniya ug giingnan siya, ‘Daotan nga ulipon! Gipasaylo ko ikaw sa tanan nimong utang kay nagpakiluoy man ikaw kanako. Dili ba nga angay usab unta ikaw nga maluoy sa imong isigkaulipon ingon nga ako naluoy kanimo?’ Ug sa kasuko gitugyan siya sa iyang agalon ngadto sa mga tigkastigo hangtod nga makabayad siya sa tanan niyang utang. Ingon usab niana ang buhaton kaninyo sa akong Amahan nga langitnon kon ang matag usa kaninyo dili mopasaylo sa inyong igsoon gikan sa inyong kasingkasing.”
Maayo pa ang diyotay nga may pagkahadlok sa Ginoo, kay sa dakong bahandi nga inubanan sa kasamok
Maayo alang sa tawo nga magpakita ug kalooy ug magpahulam, nga maghimo sa iyang mga buhat uban ang hustisya.
Ang tawong matarong nahibalo sa katungod sa kabos; ang daotan nga tawo dili makasabot niini nga kahibalo.
“Sa kataposan sa matag pito ka tuig kinahanglang maghatag kamo ug kagawasan. Panghatag nga madagayaon kaniya ug ang imong kasingkasing kinahanglang dili magbagulbol sa diha nga maghatag ikaw kaniya tungod kay alang niini ang Ginoo nga imong Dios magpanalangin kanimo sa tanan nimong buluhaton ug sa tanan nimong atimanon. Kay dili mawala ang mga kabos gikan sa yuta, busa nagsugo ako kanimo, ‘Bukhara ang imong kamot ngadto sa imong igsoon, sa nagkinahanglan ug sa kabos diha sa imong yuta.’ “Kon ibaligya kanimo ang imong igsoon nga usa ka Hebreo nga lalaki o usa ka Hebreo nga babaye, kinahanglang mag-alagad siya kanimo ug unom ka tuig ug sa ikapito nga tuig ipahigawas nimo siya gikan kanimo. Ug sa diha nga imo na siyang pagawason, ayaw siya palakta nga walay dala. Sangkapi siya nga madagayaon gikan sa imong mga karnero, ug gikan sa imong giokanan ug gikan sa dapit nga pug-anan sa mga ubas. Sumala sa pagpanalangin sa Ginoo kanimo, hatagi siya. Hinumdomi nga naulipon ikaw didto sa yuta sa Ehipto ug ang Ginoo nga imong Dios naglukat kanimo, busa gisugo nako kini kanimo niining adlawa. Apan kon siya moingon kanimo, ‘Dili ako mopahawa gikan kanimo,’ tungod kay nahigugma siya kanimo ug sa imong panimalay kay maayo ang iyang kahimtang diha kanimo. Unya pagkuha ug usa ka hulihod, ug itusok kini sa iyang dalunggan ngadto sa pultahan ug siya maulipon nimo sa dayon. Mao usab kini ang buhaton nimo sa imong ulipon nga babaye. Dili kini lisod alang kanimo sa diha nga magpagawas ikaw kaniya gikan kanimo, kay sa katunga sa bili sa usa ka sinuholan nga ulipon nag-alagad siya kanimo ug unom ka tuig. Busa ang Ginoo nga imong Dios magpanalangin kanimo sa tanan nimong buhaton. “Ihalad sa Ginoo nga imong Dios ang tanang mga kamagulangan nga laki sa imong mga baka ug sa imong mga karnero. Ayaw pagbuhat uban sa mga kamagulangan nga laki sa imong mga baka, o tupihan ang kamagulangan nga laki sa imong mga karnero. Ug kini mao ang paagi sa pagpagawas: ang matag usa ka tigpautang magpagawas sa iyang gipautang ngadto sa iyang isigkatawo; dili na niya paninglon kini gikan sa iyang isigkatawo ug sa iyang igsoon tungod kay ang kagawasan sa Ginoo gikapahibalo na.
nga nagpahamtang sa hustisya alang sa mga dinaogdaog; nga naghatag ug pagkaon sa mga gigutom. Ang Ginoo nagpahigawas sa mga binilanggo;
Maayo pa ang diyotay nga pinaagi sa pagkamatarong, kay sa mga dagkong abot nga pinaagi sa dili matarong.
Kay ang setro sa pagkadaotan dili magpabilin sa yuta nga gigahin alang sa mga matarong, kay tingali unya ug ang mga matarong mobakyaw sa ilang mga kamot sa pagbuhat ug sayop.
Ang pan gihimo alang sa pagkatawa, ug ang bino maglipay sa kinabuhi; ug ang salapi magtubag sa tanang mga butang.
Kinsay makakaplag sa usa ka maayong asawa? Siya bililhon kaayo kay sa mga alahas. Ang kasingkasing sa iyang bana nagsalig kaniya, ug siya dili makulangan ug bahandi. Siya nagbuhat kaniya ug maayo ug dili daotan, sa tanang mga adlaw sa iyang kinabuhi. Siya nangita ug balhibo sa karnero ug lino, ug nagbuhat pinaagi sa makugihon nga mga kamot. Siya sama sa mga barko sa tigpatigayon, siya nagdala sa iyang pagkaon gikan sa layo. Siya mobangon samtang ngitngit pa, ug naghatag ug pagkaon sa iyang panimalay ug mga buhat alang sa iyang mga sulugoong dalaga. Siya naghunahuna ug usa ka uma ug nagpalit niini; pinaagi sa bunga sa iyang mga kamot, siya nagtanom ug usa ka parasan. Gibaksan niya ug kalig-on ang iyang mga hawak, ug gipalig-on ang iyang mga bukton. Siya nahibalo nga ang iyang gibuhat mabungahon. Ang iyang lampara dili mapalong panahon sa kagabhion. Gibutang niya ang iyang mga kamot sa liksanan, ug ang iyang mga kamot nagpugong sa kalinyasan. Unsa, anak ko? Unsa, anak sa akong taguangkan? Unsa, anak sa akong mga panaad? Gibukhad niya ang iyang kamot ngadto sa mga kabos, ug gitunol ang iyang mga kamot ngadto sa mga nanginahanglan. Siya dili mahadlok sa katugnaw alang sa iyang panimalay, kay ang tanan sa iyang panimalay gibistihan ug pula. Siya nagbuhat ug mga hapin sa higdaanan alang sa iyang kaugalingon; ang iyang bisti pino nga lino ug mahalong panapton nga tapol. Ang iyang bana inila diha sa mga ganghaan, sa diha nga siya molingkod uban sa mga kadagkoan sa yuta. Siya nagbuhat ug mga bisti nga lino ug nagbaligya niini; siya naghatod ug mga bakos ngadto sa tigpatigayon. Kusog ug kaligdong maoy iyang bisti, ug siya mokatawa sa panahon nga umaabot. Siya nagbuka sa iyang baba uban ang kaalam, ug ang pagtudlo sa pagkamaayo anaa sa iyang dila. Siya nagtan-aw pag-ayo sa mga pamaagi sa iyang panimalay, ug dili mokaon sa pan sa pagkatapolan. Ang iyang mga anak mobarog, ug magtawag kaniya nga bulahan; ang iyang bana usab ug siya magdayeg kaniya, “Daghang mga babaye nga nagbuhat sa labing maayo, apan ikaw milabaw kanilang tanan.” Ayaw ihatag ang imong kusog ngadto sa mga babaye, ang imong mga pamaagi ngadto sa mga naglaglag sa mga hari. Ang katahom malimbongon ug ang kaanyag kakawangan lamang, apan ang usa ka babaye nga may kahadlok sa Ginoo angayng dayegon. Hatagi siya sa bunga sa iyang mga kamot, ug ipadayeg siya sa iyang mga buhat diha sa mga ganghaan.
Ayaw pagsalig diha sa pagpanglupig, ayaw paglaom diha sa pagpangawat; kon ang mga bahandi modaghan, ayaw ibutang ang imong kasingkasing niana.
Apan si bisan kinsa nga adunay mga butang alang sa panginabuhi dinhi sa kalibotan, ug makakita sa iyang igsoon nga anaa sa kawalad-on ug unya magtak-op sa iyang kasingkasing, unsaon man sa pagpabilin diha kaniya sa gugma sa Dios?
Apan ang tawo nga nagduhaduha gihukman kon siya mokaon, kay dili man gikan sa pagtuo, ug ang tanan nga dili gikan sa pagtuo sala.
Kon aduna man kaninyoy nakulangan ug kaalam, papangayoa siya sa Dios nga naghatag nga madagayaon ngadto sa tanang tawo ug sa walay pagpamuyboy, ug kini ihatag kaniya.
Ang kakabos ug kaulawan modangat kaniya nga dili manumbaling ug pahimangno, apan siya nga manumbaling sa pagbadlong pasidunggan.
“Kon ang usa ka tawo manghulam ug hayop sa iyang isigkatawo, unya naangol kini o mamatay, ug ang tag-iya niini wala diha, kinahanglan nga siya mobayad gayod. Kon ang tag-iya niini diha, ang nanghulam dili pabayaron. Kon kini inabangan, ang kadaot mataplan sa abang.
Kay kadtong gipanalanginan sa Ginoo manag-iya sa yuta, aron kadtong gitunglo niya laglagon.
kay ang palahubog ug ang palakaon modangat sa kakabos, ug ang pagkahingatulog magbisti sa usa ka tawo ug mga nuog.
Alang sa kagawasan kita gipahigawas ni Cristo. Barog kamo nga lig-on ug ayaw na kamo pagpasangon pag-usab sa yugo sa pagkaulipon.
Busa naghangyo ako kaninyo mga igsoon, pinaagi sa mga kaluoy sa Dios, sa pagtugyan sa inyong mga lawas isip halad nga buhi, balaan ug makapahimuot sa Dios nga mao ang inyong espirituhanon nga pagsimba. Paghigugmaay kamo nga mainiton sa usa ug usa ingon nga mga igsoon, pagpalabwanay kamo sa pagtahod sa usa ug usa. Ayaw kamo pagtinapolan, hinuon pagmainiton kamo diha sa Espiritu. Alagari ninyo ang Ginoo. Paglipay kamo diha sa paglaom, pailob diha sa kasakitan, pag-ampo kanunay. Hatag kamo alang sa mga panginahanglan sa mga balaan; batasana ninyo ang pagkamaabiabihon. Panalangini kadtong mga naglutos kaninyo; pag-ampo ug ayaw panunglo. Paglipay kamo duyog sa mga nalipay, hilak duyog sa mga nanghilak. Pagsinabtanay kamo sa usa ug usa; ayaw pagmapahitas-on, hinuon pakig-uban sa mga ubos ug kahimtang; ayaw pagpakamaalamon diha sa inyong kaugalingon. Ayaw balosi ug daotan ang daotan, buhata hinuon ang maayo sa atubangan sa tanang tawo. Kon mahimo, sumala sa inyong maarangan, pagpuyo nga makidaiton uban sa tanang tawo. Mga hinigugma, ayaw panimalos, kondili hatagi hinuon ninyo ug higayon ang kapungot sa Dios; kay nasulat, “Akoa ang pagpanimalos, ako ang mobayad, nag-ingon ang Ginoo.” Ayaw kamo pagpahiuyon niining kalibotana, hinuon tugoti nga mausab ang inyong kaugalingon pinaagi sa pagbag-o sa inyong hunahuna, aron inyong masuta unsa ang kabubut-on sa Dios, unsa ang maayo, ang kahimut-an ug ang hingpit.
Si bisan kinsa nga nahigugma sa pagpanton, nahigugma sa kahibalo, apan siya nga nagdumot sa pagbadlong hungog.
Duha ka butang ang akong pangayoon kanimo; ayaw kini ihikaw kanako sa dili pa ako mamatay: Ipalayo gikan kanako ang kabakakan ug ang pagpamakak; ayaw ako hatagi ug kakabos o kadato; pakan-a ako sa pagkaon nga gikinahanglan nako, kay tingali unya ug ako mabusog, ug maglimod kanimo, ug mag-ingon, “Kinsa ba ang Ginoo?” o tingali unya ug mahimo akong kabos ug mangawat, ug magpasipala sa ngalan sa akong Dios.
Sa diha nga ikaw mosaad ug usa ka panaad ngadto sa Dios, ayaw paglangan sa pagbayad niini, kay siya dili mahimuot sa mga buangbuang. Bayri unsay imong gisaad.
Himoa ang imong kasingkasing nga mabinantayon kanunay; kay gikan niini nag-agas ang mga tubod sa kinabuhi.
Ang imong mga pangulo masupilon ug kauban sa mga kawatan. Ang matag usa nahigugma sa suborno ug nagtinguha sa mga gasa. Wala nila panalipdi ang mga wala nay amahan, ug ang mga sumbong sa biyuda wala modangat kanila.
Siya nga maayo ngadto sa kabos nagpahulam sa Ginoo, ug siya mobayad kaniya sa iyang nabuhat.
Pagyayongay kamo sa mga kabug-at sa usa ug usa, ug sa ingon niana matuman ninyo ang balaod ni Cristo.
Ang pagkahadlok sa Ginoo maoy pahimangno diha sa kaalam, ug ang pagkamapaubsanon mag-una sa kadungganan.
Apan labaw sa tanan, mga igsoon, ayaw gayod kamo panumpa, bisan pinaagi sa langit o pinaagi sa yuta, o sa bisan unsang panumpa, hinuon ang inyong Oo himoa nga Oo, ug ang inyong dili himoa nga dili, aron dili kamo mahiagom sa paghukom.
Siya nga naghatag sa kabos dili makulangan, apan ang molingiw sa iyang mga mata makabaton ug daghang pagtunglo.
Busa ayaw pagpanghukom sa dili pa ang panahon, hangtod nga moabot ang Ginoo nga mao ang magdala ngadto sa kahayag sa mga butang nga karon natago diha sa kangitngit ug magpadayag sa mga katuyoan sa mga kasingkasing. Unya ang pagdayeg gikan sa Dios maangkon sa matag usa.
“Alaot kamong mga eskriba ug mga Pariseo, mga tigpakaaron-ingnon! Kay naghatag kamo ug ikapulo sa mga lamas, sa herbabuyna, sa anis ug sa kumino, apan wala kamo magtagad sa labaw pang mahinungdanong mga butang sa Balaod, ang hustisya, kaluoy, ug pagtuo. Kining mga butanga kinahanglan gayod unta nga inyong buhaton, sa walay pagpabaya sa uban.
Kon ang usa ka maalamon adunay pakiglalis sa usa ka buangbuang, ang buangbuang masuko ug mokatawa ug walay kalinaw.
Buksan sa Ginoo alang kaninyo ang iyang maayong tipiganan, ang kalangitan, aron sa paghatag ug ulan alang sa inyong yuta sa panahon niini ug aron sa pagpanalangin sa tanang buhat sa inyong mga kamot, ug magpahulam kamo ngadto sa daghang mga nasod apan dili kamo manghulam.
Kanimo naggikan ang akong pagdayeg taliwala sa dakong katilingban; akong tumanon ang akong mga saad atubangan sa mga may kahadlok kaniya.
Upat ka butang dinhi sa kalibotan nga mga gagmay, apan sila hilabihan ka maalamon: ang mga hulmigas maoy katawhan nga dili kusgan, apan nagtagana sila sa ilang pagkaon panahon sa ting-init;
Ug mamalandong kita alang sa pagdinasigay sa usa ug usa ngadto sa paghigugma ug sa mga maayong buhat, sa walay pagbiya sa atong panagtigom, ingon sa gibuhat sa pipila, hinuon magdinasigay kita sa usa ug usa ug ilabina gayod sa makita na ninyo nga ang Adlaw nagkaduol na.
Wala ba mangasayop kadtong nagmugna ug daotan? Kadtong nagmugna ug maayo makakita ug pagkamaunongon ug pagkamatinumanon.
Kita nasayod nga diha sa tanang butang ang Dios nagbuhat sa maayo ngadto kanila nga mga nahigugma kaniya ug mga tinawag sumala sa iyang katuyoan.
Adto sa hulmigas, ikaw nga tapolan; palandonga ang iyang mga pamaagi, ug pagmaalamon. Bisan walay labaw, pangulo o tigmando, nag-andam siya sa iyang pagkaon panahon sa ting-init, ug nagtigom sa iyang pagkaon panahon ting-ani.
Ako miagi sa uma sa tapolan, sa parasan sa tawo nga walay panabot; ug akong nakita nga kini gipanugkan ug mga sampinit; ang yuta gitabonan sa mga sagbot nga tunokon, ug ang paril nga bato nalumpag. Unya akong nakita ug gihunahuna kini; akong gitan-aw ug nadawat ang pahimangno. Diyotay nga pagkatulog, diyotay nga paghinanok, diyotay nga pagpiko sa mga kamot aron sa pagpahulay, ug ang kakabos modangat kanimo sama sa usa ka tulisan, ug ang kawalad-on sama sa tawo nga sangkap sa hinagiban.
“Ayaw kamo pagtigom ug mga bahandi alang kaninyo dinhi sa yuta diin ang mga mananap ug ang taya mangutkot ug diin ang mga kawatan manglungkab ug mangawat. “Busa sa dihang maghatag ikaw ug limos, ayaw pagpatingog ug trumpeta sa imong atubangan sama sa gihimo sa mga tigpakaaron-ingnon diha sa mga sinagoga ug diha sa kadalanan aron sila dayegon sa mga tawo. Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo nga sila nakadawat na sa ilang ganti. Apan pagtigom kamo ug mga bahandi alang kaninyo didto sa langit diin walay mga mananap o taya nga mangutkot ug diin walay mga kawatan nga manglungkab ug mangawat.
Ug siya miingon kanila, “Pagbantay kamo ug likayi ninyo ang tanang kahakog, kay ang kinabuhi sa tawo wala diha sa kadaghan sa iyang mga katigayonan.”
Magkaon ikaw sa bunga sa kabudlay sa imong mga kamot; magmalipayon ikaw, ug magmaayo kini alang kanimo.
usa ka tawo nga nag-inusara, walay anak o igsoon, apan walay kataposan ang tanan niyang paghago, ug ang iyang mga mata wala gayod matagbaw sa mga bahandi, mao nga siya mangutana, “Alang kang kinsa ako naghago ug naghikaw sa akong kaugalingon sa kalipay?” Kini usab kakawangan ug usa ka makasusubo nga buluhaton.
Paminaw, hinigugma nakong mga igsoon. Dili ba gipili man sa Dios ang mga kabos dinhi sa kalibotan aron mahimong dato sa pagtuo ug mga manununod sa gingharian nga iyang gisaad sa mga nahigugma kaniya?
Ang balay ug mga bahandi gipanunod gikan sa mga amahan, apan ang usa ka maalamon nga asawa naggikan sa Ginoo.
Ipaduol ang akong kasingkasing ngadto sa imong mga pagpamatuod, ug dili ngadto sa pagpausbaw sa kaugalingon.
Atimana ninyo ang panon sa Dios nga anaa diha kaninyo, nga ilalom sa inyong pagbantay, dili ingon nga gipugos kamo kondili sa kinabubut-on sumala sa pagbuot sa Dios gayod, dili alang sa makauulawng pagpanapi kondili inubanan hinuon sa kadasig,
Sila nagmainiton kaninyo, apan dili maayo ug katuyoan. Buot nilang mahimulag kamo, aron kamo magmainiton kanila.
ug kon may buot mokiha kanimo ug moilog sa imong bisti, ihatag pa gayod kaniya ang imong kupo,
Labaw pa niini, nagmalipayon kita bisan sa atong mga kasakit, kay nasayod man kita nga ang pag-antos mobunga ug pagkamalahutayon, ug ang pagkamalahutayon mobunga ug kalig-on, ug ang kalig-on mobunga ug paglaom,
Ang pagkamaunongon ug pagkamatinumanon magpatunhay sa hari, ug ang iyang trono gilig-on tungod sa pagkamatarong.
Sama sa gabon sa ting-init o ulan sa ting-ani, ang kadungganan dili angay sa usa ka buangbuang. Sama sa usa ka tigpana nga nagsamad sa tanan siya nga nagsuhol sa usa ka lumalabay nga buangbuang ug palahubog. Sama sa usa ka iro nga mokaon sa iyang sinuka ang usa ka buangbuang nga mobalik sa iyang binuang. Nakakita ba ikaw ug usa ka tawo nga maalamon sa iyang kaugalingong mga mata? Aduna pay paglaom ang buangbuang kay kaniya. Ang tapolan nag-ingon, “Adunay liyon sa dalan! Adunay liyon sa kadalanan!” Sama nga ang pultahan mag-ukab-ukab diha sa iyang mga bisagra, mao usab ang tapolan sa iyang higdaanan. Ang tapolan naglubong sa iyang kamot diha sa pinggan; kapoy alang kaniya ang pagpabalik sa iyang kamot ngadto sa iyang baba. Ang tapolan labawng maalamon diha sa iyang kaugalingong mga mata kay sa pito ka tawo nga makatubag nga maalamon. Siya nga mag-apil-apil sa away nga dili iya sama sa usa ka tawo nga nagdakop diha sa dalunggan sa usa ka iro nga milabay. Sama sa usa ka buang nga tawo nga naglabay ug mga agipo, mga udyong ug kamatayon, ang tawo nga naglimbong sa iyang silingan ug miingon, “Nagtiaw lamang ako!” Sama sa goryon sa iyang paghaguros, sama sa langgam nga sayaw sa iyang paglupad, ang pagtunglo nga walay hinungdan dili modangat.