Kategorya
158 Mga Bersikulo sa Bibliya Bahin sa Pag-atiman sa mga Masakiton
Daghan sa ministeryo ni Jesus ang gihalad niya sa pag-ayo sa mga masakiton. Sa Mateo 4:24, giingon nga “gidala kaniya ang tanang masakiton, nga ginatigbasan sa nagkalainlaing mga sakit ug mga pag-antos, mga gidemonyohan, mga binuang, ug mga paralitiko; ug iyang giayo sila.”
Kinahanglan nimo masayran nga kon mobisita ta sa mga masakiton, gisunod nato ang ehemplo ni Jesus sa pagpakita og kaluoy ug pagtanyag og suporta taliwala sa kalisod ug kasakit nga giantos sa usa ka tawo. Kay kon moadto ta aron makigkita sa usa ka masakiton, gibutang nato ang atong kaugalingon sa ilang sitwasyon ug nakig-ambit sa ilang kasakit ug pag-antos.
Ang empatiya nagtugot kanato nga mahimong sensitibo sa ilang mga panginahanglan ug makahatag kanila og kahupayan. Makapangamuyo kita para sa ilang kaayohan ug kahimsog, kay ang pag-ampo usa ka gamhanang himan nga nagkonektar kanato sa Dios ug naghatag kanato og paglaum sa panahon sa kalisdanan.
Kasagaran, ang mga tawo nga naa sa maluya nga panglawas mobati og kamingaw ug kawalay paglaum. Sultihan tika, ang atong pagbisita nagpakita kanila nga dili sila nag-inusara ug nga kita nagpakabana kanila. Hinumdumi, ang malumong mga pulong ug usa ka buhat sa pagmahal makahimo og dakong kalainan sa ilang adlaw.
Importante usab nga hinumdoman nga sa pagbisita nato sa mga masakiton, naa kanato ang matahum nga oportunidad sa pagpaambit sa mensahe sa gugma sa Dios. Makasulti kita kanila bahin sa paglaum nga atong makita kang Kristo ug makatanyag kanila og espirituhanong kahupayan.
hubo ako ug inyo akong gibistihan, nasakit ako ug inyo akong giduaw, nabilanggo ako ug inyo akong giadto.’
Ayoha ninyo ang mga masakiton, banhawa ang mga patay, hinloi ang mga sanlahon, pagulaa ang mga demonyo. Nakadawat kamo nga walay bayad, panghatag nga walay bayad.
Ang Ginoo magpalig-on kaniya diha sa iyang higdaanan sa kasakit; diha sa iyang sakit ayohon nimo ang tanan niyang balatian.
Bisan diin siya moadto, sa mga kabalangayan, sa mga siyudad o sa kaumahan, gipahimutang nila ang mga masakiton diha sa mga taboan, ug nagpakiluoy sila kaniya nga pahikapon unta sila bisan na lang sa sidsid sa iyang bisti. Ug nangaayo ang tanang nakahikap niini.
Apan sa pagkadungog ni Jesus niini siya miingon, “Ang mga maayo ug lawas wala magkinahanglan ug mananambal kondili ang mga masakiton.
Ang pag-ampo sa pagtuo mag-ayo sa masakiton, ug siya pabangonon sa Ginoo, ug kon siya nakasala man, pasayloon siya.
siya nga nagpasaylo sa tanan nimong kasal-anan, nga nag-ayo sa tanan nimong mga balatian,
Aduna ba kaninyoy nasakit? Ipatawag kaniya ang mga kadagkoan sa iglesia ug paampoa sila alang kaniya, maghaplas kaniya ug lana pinaagi sa ngalan sa Ginoo.
Ug sa pagkakilomkilom na, ilang gidala ngadto kaniya ang daghang mga gidemonyohan, ug iyang gihinginlan ang mga espiritu pinaagi sa usa ka pulong ug iyang giayo ang tanang mga masakiton.
Apan siya gisamaran tungod sa atong kalapasan, napangos siya tungod sa atong mga kasal-anan, diha kaniya ang silot nga naghimo kanato nga bug-os, ug pinaagi sa iyang mga labod kita nangaayo.
Kay ibalik nako ang kalagsik nganha kanimo, ug ayohon nako ang imong mga samad, nag-ingon ang Ginoo, tungod kay sila nagtawag kanimo nga usa ka sinalikway: ‘Mao kini ang Zion, walay nagtagad kaniya!’
Siya gayod mao ang midala sa atong mga sala diha sa iyang lawas ngadto sa kahoy, aron kita mamatay ngadto sa sala ug mabuhi ngadto sa pagkamatarong. Pinaagi sa iyang mga samad kamo nangaayo.
nga tungod niana ilang gidala ang mga masakiton ngadto sa kadalanan ug gibutang sa mga lantay ug mga higdaanan aron nga sa pag-agi ni Pedro bisan sa iyang anino na lamang malandongan unta ang uban kanila.
Sa pagkadungog ni Jesus niini, siya miingon kanila, “Ang mga maayo ug lawas wala magkinahanglan ug mananambal, kondili ang mga masakiton. Ako mianhi dili sa pagtawag sa mga matarong, kondili sa mga makasasala.”
Ayoha ako, O Ginoo, ug ako mamaayo; luwasa ako, ug ako maluwas; kay ikaw mao ang akong pagdayeg.
Sa pagkadungog sa tulo ka higala ni Job niining tanang kadaotan nga midangat kaniya, miadto ang matag usa kanila gikan sa iyang kaugalingong dapit: si Elipas nga Temanhanon, si Bildad nga Suhihanon, ug si Zofar nga Naamatihanon. Sila nagsabot nga moduaw aron sa pagduyog sa iyang kasakit ug paghupay kaniya.
Sa dihang nasakit si Eliseo sa sakit nga iyang kamatyan, si Joas nga hari sa Israel miadto kaniya ug mihilak sa iyang atubangan ug miingon, “Amahan ko! Amahan ko! Ang mga karwahi sa Israel ug ang mga sundalo nga nagkabayo niini!”
Ug si Hari Joram mipauli ngadto sa Jesreel aron magpaalim sa iyang mga samad nga gipahamtang kaniya sa mga Sirianhon didto sa Rama, sa dihang nakig-away siya kang Hasael nga hari sa Siria. Ug si Ahasias nga anak ni Jehoram, hari sa Juda, milugsong aron sa pagduaw kang Joram nga anak ni Ahab didto sa Jesreel, tungod kay siya nasakit man.
Ug siya miduol kaniya ug gibugkosan ang iyang mga samad, gibuboan ug lana ug bino, unya iyang gipasakay sa iyang hayop ug gidala siya ngadto sa usa ka balay abotanan, ug giatiman niya siya.
Bulahan siya nga nagtagad sa mga kabos; ang Ginoo magluwas kaniya sa adlaw sa kalisdanan; Apan ikaw, O Ginoo, kaluy-i ako ug patindoga ako, aron panimaslan nako sila. Pinaagi niini maila nako nga ikaw nahimuot kanako, tungod kay ang akong kaaway dili man makadaog batok kanako. Apan ikaw nagsapnay kanako tungod sa akong kaligdong, ug nagpahimutang kanako diha sa imong atubangan hangtod sa kahangtoran. Dalaygon ang Ginoo, ang Dios sa Israel, gikan sa walay kataposan ngadto sa walay kataposan! Amen ug Amen. ang Ginoo manalipod kaniya, ug mag-atiman kaniya nga mabuhi; mabulahan siya diha sa yuta; dili nimo siya itugyan ngadto sa kabubut-on sa iyang mga kaaway. Ang Ginoo magpalig-on kaniya diha sa iyang higdaanan sa kasakit; diha sa iyang sakit ayohon nimo ang tanan niyang balatian.
Ug sa pagkawas ni Jesus ngadto sa mamala, nakita niya ang usa ka dakong panon sa mga tawo ug siya naluoy kanila ug iyang giayo ang ilang mga masakiton.
Niadtong higayona siya nag-ayo sa daghang mga tawo gikan sa mga sakit ug sa mga balatian nga manakod ug sa mga daotang espiritu, ug daghan ang mga buta nga iyang gihatagan ug panan-aw. Unya mitubag siya kanila, “Lakaw ug suginli ninyo si Juan sa inyong nakita ug nadungog: ang mga buta nakakita, ang mga bakol nakalakaw, ang mga sanlahon nahinlo, ang mga bungol nakabati na, ang mga patay gibanhaw ug ang mga kabos gisangyawan na sa Maayong Balita.
Apan si Pedro miingon, “Wala akoy plata o bulawan, apan hatagan ko ikaw sa ania kanako. Sa ngalan ni Jesu-Cristo nga Nazaretnon, tindog ug lakaw.” Ug iyang gikuptan siya sa tuong kamot ug gipatindog ug dihadiha nabaskog ang iyang mga tiil ug mga bukog sa tikod. Unya siya milukso, mitindog ug milakaw ug misulod sa Templo uban kanila nga naglakaw ug nagluksolukso ug nagdayeg sa Dios.
Ug si Jesus milibot sa tanang mga lungsod ug mga balangay, nagtudlo sulod sa ilang mga sinagoga ug nagwali sa Maayong Balita mahitungod sa gingharian ug nag-ayo sa tanang mga sakit ug balatian.
Siya miingon, “Kon mamati gayod kamo pag-ayo sa tingog sa Ginoo nga inyong Dios ug magbuhat sa unsay matarong sa iyang mga mata, ug magpatalinghog sa iyang mga sugo ug magtuman sa tanan niyang mga lagda, walay bisan unsang sakit nga ipahamtang nako kaninyo nga akong gipahamtang sa mga Ehiptohanon kay ako mao ang Ginoo nga nag-ayo kaninyo.”
Hatag kamo alang sa mga panginahanglan sa mga balaan; batasana ninyo ang pagkamaabiabihon.
Busa ang iyang kabantog mikaylap sa tibuok Siria. Ug gidala nila ngadto kaniya ang tanang masakiton, ang mga gitakboyan sa nagkalainlaing mga sakit ug mga balatian, mga gidemonyohan, mga patulon ug mga paralitiko, ug iyang giayo sila.
Sa diha nga nagkasalop na ang adlaw, ang tanan nga adunay masakiton sa nagkalainlaing mga sakit midala kanila ngadto kaniya, ug iyang gitapion ang iyang mga kamot sa matag usa kanila, ug giayo sila.
Pagyayongay kamo sa mga kabug-at sa usa ug usa, ug sa ingon niana matuman ninyo ang balaod ni Cristo.
Unya mituaw sila ngadto sa Ginoo sa ilang kagul-anan, ug siya miluwas kanila sa ilang mga kalisdanan; Pasultiha niana ang mga gilukat sa Ginoo, nga gilukat niya gikan sa kamot sa kaaway, gipadala niya ang iyang pulong ug giayo sila, ug iyang giluwas sila gikan sa ilang pagkalaglag.
Didto sa Jopa may usa ka babayeng tinun-an nga ginganlan ug Tabita, nga kon hubaron, Dorcas o Lagsaw. Siya daghan ug mga maayong buhat ug mga pagtabang nga iyang gihimo. Niadtong mga adlawa siya nasakit ug namatay, ug human nila kahugasi ang iyang lawas, ila kining gihaya sa usa ka lawak sa itaas. Tungod kay ang Lida duol ra man sa Jopa, ang mga tinun-an nga nakadungog nga si Pedro atua didto, mipaadto sila ug duha ka tawo sa paghangyo kaniya, “Ayaw intawon paglangay sa pag-adto kanamo.” Busa si Pedro mitindog ug miuban kanila. Ug sa iyang pag-abot, gidala siya nila ngadto sa lawak sa itaas ug nag-alirong kaniya ang tanang mga biyuda nga nanghilak ug nagpakita kaniya sa mga kamisola ug mga bisti nga binuhat ni Dorcas samtang uban pa siya kanila. Ug natumba siya sa yuta ug nakadungog ug tingog nga nag-ingon kaniya, “Saulo, Saulo, nganong gilutos nimo ako?” Apan silang tanan gipagula ni Pedro, ug siya miluhod ug nag-ampo. Unya sa pag-atubang niya sa lawas, miingon siya, “Tabita, bangon.” Ug gibuka ni Dorcas ang iyang mga mata ug sa pagkakita niya kang Pedro, siya milingkod. Gitunol ni Pedro ang iyang kamot ngadto kaniya ug gipatindog niya siya. Unya iyang gitawag ang mga balaan ug ang mga biyuda, ug iyang gipakita si Dorcas nga buhi.
Ayaw na pag-inom ug tubig lamang, kondili inom ug diyotay nga bino alang sa imong kutokuto ug sa imong kanunay nga pagsakit.
Ug bisan unsay inyong pangayoon pinaagi sa akong ngalan, buhaton nako kini aron ang Amahan mapasidunggan diha sa Anak. Kon mangayo kamo ug bisan unsa pinaagi sa akong ngalan, kini akong buhaton.
Busa kita nga mga lig-on kinahanglang motabang pagpas-an sa mga kaluyahon sa mga huyang, ug dili magpahimuot sa atong kaugalingon.
Siya naglipay kanamo sa tanan namong kasakit aron kami makahimo sa paglipay kanila nga anaa sa bisan unsang kasakit, pinaagi sa paglipay nga niini kami gilipay sa Dios.
Ang kasingkasing nga malipayon usa ka maayong tambal, apan ang usa ka masulub-on nga espiritu nagpauga sa mga bukog.
Sa pagkahibalo niini sa mga panon sa katawhan, sila miapas kaniya, ug gidawat niya sila ug iyang gisultihan mahitungod sa gingharian sa Dios ug giayo niya ang mga nagkinahanglan ug kaayohan.
Ang Ginoo duol niadtong mga magul-anon ug kasingkasing, ug nagluwas niadtong naluya ang espiritu.
Duol kanako, kamong tanan nga nagbudlay ug nabug-atan ug papahulayon ko kamo. Pas-ana ninyo ang akong yugo ug pagtuon kamo gikan kanako kay ako maaghop ug mapaubsanon sa kasingkasing ug makakaplag kamo ug pahulay alang sa inyong mga kalag. aron sa pag-ingon kaniya, “Ikaw ba kadtong moanhi, o magpaabot pa ba kami ug lain?” Kay sayon ang akong yugo ug gaan ang akong palas-anon.”
kon ibubo nimo ang imong kalag ngadto sa gigutom ug tagbawon ang tinguha sa mga sinakit, ang imong kahayag mosubang sa kangitngitan, ug ang imong kadulom mahimong sama sa kaudtohan.
Gibukhad niya ang iyang kamot ngadto sa mga kabos, ug gitunol ang iyang mga kamot ngadto sa mga nanginahanglan.
Ug mamalandong kita alang sa pagdinasigay sa usa ug usa ngadto sa paghigugma ug sa mga maayong buhat, sa walay pagbiya sa atong panagtigom, ingon sa gibuhat sa pipila, hinuon magdinasigay kita sa usa ug usa ug ilabina gayod sa makita na ninyo nga ang Adlaw nagkaduol na.
“Sultihan ko kamo, akong mga higala, ayaw kamo kahadlok nila nga mopatay sa lawas ug human niana wala nay lain pang mahimo. Kamo usab kinahanglang mag-andam kay ang Anak sa Tawo moabot sa takna nga wala ninyo paabota.” Ug si Pedro miingon, “Ginoo, nagsugilon ka ba niining sambingaya alang kanamo o alang sa tanan?” Ug ang Ginoo mitubag, “Kinsa man diay ang kasaligan ug maalamon nga piniyalan nga tugyanan sa iyang agalon sa pagdumala sa iyang panimalay, sa paghatag kanila sa ilang bahin sa pagkaon sa hustong panahon? Bulahan kadtong ulipon nga sa pag-abot sa iyang agalon maabtan nga nagbuhat sa ingon. Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo nga itugyan sa agalon ngadto sa maong ulipon ang tanan niyang kabtangan. Apan kon ang maong ulipon moingon sa iyang kaugalingon, ‘Dugay pang moabot ang akong agalon,’ ug unya mosugod siya sa pagpamunal sa mga sulugoong lalaki ug babaye, ug sa pagkaon ug pag-inom ug paghubog; ang agalon sa maong ulipon moabot ra sa adlaw nga wala niya damha ug sa takna nga wala niya mahibaloi ug silotan siya, ug ibutang siya tipon sa mga walay pagtuo. Ug ang maong ulipon nga nahibalo sa pagbuot sa iyang agalon apan wala mag-andam o wala magbuhat sumala sa iyang pagbuot, mahiagom sa daghan nga pagbunal. Apan siya nga wala mahibalo niini ug nagbuhat ug butang nga angay sa pagbunal, mahiagom sa diyotay nga pagbunal. Ang matag usa nga gihatagan ug daghan, daghan ang pangitaon gikan kaniya; ug siya nga gitugyanan sa mga tawo ug daghan, labaw pa nga paninglan nila ug daghan. “Ako mianhi aron sa pagbutang ug kalayo sa kalibotan ug maayo unta ug nahaling na kini! Apan pasidan-an ko kamo kon kinsay angay ninyong kahadlokan: kahadloki siya nga, human mopatay, may gahom sa pagtambog ngadto sa imperno; oo, sultihan ko kamo, kahadloki siya!
Kay wala niya tamaya o kasilagi ang kagul-anan sa sinakit; wala usab niya tagoa ang iyang nawong gikan kaniya, apan nagpatalinghog siya sa diha nga nagtuaw siya ngadto kaniya.
Mao kini ang naghupay kanako sa akong kagul-anan, kay ang imong pulong naghatag kanako ug kinabuhi.
Ang Espiritu sa Ginoong Dios ania kanako, tungod kay gidihogan ako sa Ginoo aron sa pagdala sa maayong balita ngadto sa mga sinakit; ako gipaanhi niya aron sa pagbugkos sa mga nadugmok nga kasingkasing, aron sa pagmantala sa kagawasan sa mga binihag, ug sa pag-abli sa bilanggoan alang sa mga ginapos;
Unya sa pagtubag ang Hari moingon kanila, ‘Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo, ingon nga gibuhat ninyo kini ngadto sa usa sa labing ubos niining akong mga igsoon, gibuhat usab ninyo kini kanako.’
Ug may usa ka babaye nga walay undang ang pagdugo sulod sa napulo ug duha ka tuig nga nahutdan na sa iyang tanang katigayonan nga gigasto alang sa mga mananambal ug dili na maayo ni bisan kinsa, miduol sa iyang luyo ug mihikap sa sidsid sa iyang bisti, ug mihunong dayon ang iyang pagsigi ug dugo.
Ug sa pagkakilomkilom na, ilang gidala ngadto kaniya ang daghang mga gidemonyohan, ug iyang gihinginlan ang mga espiritu pinaagi sa usa ka pulong ug iyang giayo ang tanang mga masakiton. Kini maoy pagtuman sa gisulti pinaagi sa propeta nga si Isaias, “Gikuha niya ang atong mga kaluyahon ug gipas-an ang atong mga sakit.”
Apan si bisan kinsa nga adunay mga butang alang sa panginabuhi dinhi sa kalibotan, ug makakita sa iyang igsoon nga anaa sa kawalad-on ug unya magtak-op sa iyang kasingkasing, unsaon man sa pagpabilin diha kaniya sa gugma sa Dios? Mga anak, kinahanglan nga maghigugma kita dili lamang pinaagi sa pulong o sa sulti, kondili pinaagi sa buhat ug sa kamatuoran.
Sa pagkakita ni Jesus kaniya, siya mitawag ug miingon kaniya, “Babaye, nakalingkawas na ikaw gikan sa imong sakit!” Ug gitapion ni Jesus ang iyang mga kamot diha kaniya, ug dihadiha siya natul-id, ug midayeg siya sa Dios.
Ug miduol kaniya ang dakong panon sa katawhan nga nagdala ug mga bakol, mga kimay, mga buta, mga amang ug uban pa. Gibutang sila diha sa tiilan ni Jesus ug iyang giayo sila nga tungod niana ang mga tawo nahibulong sa ilang pagkakita sa mga amang nga nakasulti na, sa mga kimay nga nangaayo, sa mga bakol nga nakalakaw na ug sa mga buta nga nakakita na, ug ilang gidayeg ang Dios sa Israel.
Ug nahitabo nga ang amahan ni Publio naghigda nga gihilantan ug may disenterya. Ug si Pablo miadto kaniya ug nag-ampo ug mitapion sa iyang kamot diha kaniya, ug naayo siya.
Kinahanglan nga ang matag usa kaninyo magtan-aw dili lamang sa iyang kaugalingong mga kaayohan, kondili sa mga kaayohan usab sa uban.
Walay usa kanato nga nagkinabuhi alang sa iyang kaugalingon, ug walay usa kanato nga mamatay alang sa iyang kaugalingon.
Ug didtoy usa ka babaye nga nag-antos sa walay undang nga pagdugo sulod na sa napulo ug duha ka tuig, miadto sa iyang luyo ug mihikap sa sidsid sa iyang bisti kay siya nag-ingon sa iyang kaugalingon, “Kon makahikap lang ako sa iyang bisti, mamaayo gayod ako.” Si Jesus miliso ug sa iyang pagkakita kaniya, miingon, “Paglipay anak, ang imong pagsalig nakaayo kanimo.” Ug dihadiha ang babaye naayo.
Kaluy-i ako, O Ginoo, kay ako naluya na; ayoha ako, O Ginoo, kay ang akong mga bukog nagkalisod. Ang akong kalag usab nagubot sa hilabihan gayod. Apan ikaw, O Ginoo, hangtod kanus-a ba?
“Balik ug ingna si Hesekias nga pangulo sa akong katawhan, Kini mao ang gisulti sa Ginoo, ang Dios ni David nga imong amahan: Nadungog nako ang imong pag-ampo, nakita nako ang imong mga luha; ikaw akong ayohon; sa ikatulo nga adlaw kinahanglan nga moadto ikaw sa balay sa Ginoo.
Dayega ang Ginoo, O akong kalag, ug ayaw kalimti ang tanan niyang kaayohan, Dayega ang Ginoo, kamo nga iyang mga anghel, kamo nga mga gamhanan nga nagtuman sa iyang pulong, nga nagpatalinghog sa tingog sa iyang pulong! Dayega ang Ginoo, kamong tanan niyang mga panon, kamong mga alagad niya, nga nagbuhat sa iyang kabubut-on! Dayega ang Ginoo, kamong tanan niyang binuhat, diha sa tanang dapit sa iyang gingharian. Dayega ang Ginoo, O akong kalag! siya nga nagpasaylo sa tanan nimong kasal-anan, nga nag-ayo sa tanan nimong mga balatian,
Kay ang Dios dili daotan nga tungod niana kalimtan na lamang niya ang inyong buhat ug ang gugma nga inyong gipadayag alang kaniya pinaagi sa inyong pag-alagad sa mga balaan, sama sa inyo pa gihapong gibuhat.
Ang relihiyon nga putli ug walay buling sa atubangan sa Dios nga atong Amahan mao kini: ang pagtabang sa mga ilo ug mga biyuda diha sa ilang kalisdanan ug ang pag-amping sa kaugalingon nga dili mabulingan sa kalibotan.
Ug sultihan ko usab kamo nga kon ang duha kaninyo mag-uyon dinhi sa yuta mahitungod sa bisan unsa nga ilang pangayoon, alang kanila buhaton kini sa akong Amahan nga anaa sa langit. Ug gitawag ni Jesus ang usa ka gamayng bata ngadto kaniya ug gipatindog niya kini sa ilang taliwala. Kay diin may duha o tulo nga nagkatigom sa akong ngalan, anaa ako sa ilang taliwala.”
Ayaw ihikaw ang maayo gikan kanila nga may katungod niini kon anaa sa imong gahom ang pagbuhat niini.
Ug kami nag-awhag kaninyo, mga igsoon, pahimangnoi ang mga tapolan, dasiga ang mga maulawon, tabangi ang mga luya, pagpailob sa tanan.
Ingon nga kamo mga pinili sa Dios, balaan ug hinigugma, isul-ob ninyo ang pagkamabination, pagkamaluluy-on, pagkamapaubsanon, kaaghop, ug pailob; mag-pinailobay sa usa ug usa ug nga kon aduna may mulo ang usa batok sa usa, magpinasayloay ang usa ug usa. Ingon nga ang Ginoo nagpasaylo kaninyo, busa mao usab kamo.
Walay tawo nga nakulangan diha kanila kay kutob sa may kayutaan o mga balay namaligya niini, ug ang halin ilang gidala ug gibutang sa tiilan sa mga apostoles. Ang pagpang-apod-apod gihimo ngadto sa matag usa sumala sa panginahanglan ni bisan kinsa.
Ug sa pagsulod niya sa usa ka balangay, siya gisugat sa napulo ka tawong sanlahon nga nagtindog sa layo, ug misinggit nga nag-ingon, “Jesus, Agalon, kaluy-i intawon kami.” Ug sa iyang pagkakita kanila, siya miingon kanila, “Lakaw ug ipakita ang inyong kaugalingon ngadto sa mga pari.” Ug samtang nanglakaw sila, nangaayo sila.
Kon ang usa ka bahin mag-antos, ang tanan magdungan sa pag-antos; kon ang usa ka bahin pasidunggan, ang tanan magdungan sa paglipay.
Dili! Hinuon diha niining tanang mga butang kita labaw pa sa mga mananaog pinaagi kaniya nga nahigugma kanato.
Si Jesus nga nasayod niini, mipalayo gikan didto. Ug daghan ang mikuyog kaniya ug iyang giayo silang tanan
Sa pagkakita ni Jesus kaniya, ug sa nasayran niya nga dugay na kaayo siya didto, siya miingon kaniya, “Buot ba ikaw nga mamaayo?” Ang masakiton mitubag kaniya, “Ginoo, walay tawo nga makatuslob kanako ngadto sa linaw inigkakutaw na sa tubig, ug sa diha nga moduol ako aduna nay lain nga makauna kanako sa paglusad.” Ug si Jesus miingon kaniya, “Bangon, dad-a ang imong higdaanan ug lakaw.” Dihadiha ang tawo naayo ug gidala niya ang iyang higdaanan ug milakaw. Ug kadto adlaw nga igpapahulay.
Ug kinahanglang dili kita maluya sa pagbuhat ug maayo, kay sa tukma nga panahon kita mag-ani kon kita dili maluya.
Ang Dios sa paglaom magpuno unta kaninyo sa tumang kalipay ug kalinaw tungod sa inyong pagtuo, aron nga pinaagi sa gahom sa Espiritu Santo magmadagayaon kamo sa paglaom.
gipadala niya ang iyang pulong ug giayo sila, ug iyang giluwas sila gikan sa ilang pagkalaglag.
ayaw kahadlok, kay ania ako uban kanimo, ayaw kabalaka, kay ako mao ang imong Dios; lig-onon ko ikaw ug tabangan ko ikaw, ituboy ko ikaw pinaagi sa akong madaogon nga tuong kamot.
Apan sa dihang maghatag ikaw ug kombira, maoy dapita ang mga kabos, ang mga bakol, ang mga piang, ang mga buta,
Gipas-an gayod niya ang atong kasakitan ug gipas-an ang atong mga kasub-anan; apan siya giila nato nga binunalan, gihampak sa Dios ug sinakit.
Kinahanglan nga magbuhat sila ug maayo, magpadato sa mga maayong binuhatan, andam sa pagtabang ug manggihatagon.
Ug ang Dios naghimo ug talagsaong mga milagro pinaagi sa mga kamot ni Pablo nga tungod niana ang mga masakiton gidad-an ug mga panyo o mga tapis nga nadapat sa lawas ni Pablo, ug sila naayo sa ilang mga sakit ug namiya kanila ang mga daotang espiritu.
“Ang Espiritu sa Ginoo ania kanako, iya akong gidihogan aron sa pagwali sa Maayong Balita ngadto sa mga kabos. Gipadala niya ako aron sa pagpahibalo sa kagawasan alang sa mga binilanggo ug sa pagpahiuli sa panan-aw sa mga buta, sa paghatag ug kagawasan ngadto sa mga dinaogdaog,
Ug ang Dios makahimo sa paghatag sa tanang panalangin nga naghingapin nganha kaninyo, aron kamo makabaton kanunay ug igo sa tanang butang, madagayaon alang sa tanang maayong buhat.
Ug samtang manglakaw kamo, pagwali kamo nga mag-ingon, ‘Ang gingharian sa langit nagkaduol na.’ Ayoha ninyo ang mga masakiton, banhawa ang mga patay, hinloi ang mga sanlahon, pagulaa ang mga demonyo. Nakadawat kamo nga walay bayad, panghatag nga walay bayad.
Kay gikalipay man sa Macedonia ug Acaya ang paghatag ug amot alang sa mga kabos sa mga balaan didto sa Jerusalem.
Itugyan ngadto sa Ginoo ang imong palas-anon, ug siya mag-agak kanimo; dili gayod niya itugot nga matarog ang matarong.
ug ang mga babaye usab nga nangaayo gikan sa mga daotang espiritu ug sa mga sakit: si Maria nga gitawag ug Magdalena nga gigulaan ug pito ka demonyo,
giunsa sa Dios pagdihog pinaagi sa Espiritu Santo ug sa gahom, giunsa niya paglibot aron sa pagbuhat ug maayo ug sa pagpang-ayo sa tanang gisakit sa yawa, kay ang Dios nag-uban kaniya.
Kay sama nga ang lawas usa ra ug adunay daghang mga bahin, ug ang tanang mga bahin sa lawas bisan daghan usa ra ka lawas, ingon usab niana diha kang Cristo. Kay pinaagi sa usa ka Espiritu kitang tanan, mga Judio o mga Grego, mga ulipon o mga gawasnon, gibautismohan ngadto sa usa ka lawas ug kitang tanan gipainom sa usa ka Espiritu.
Kay kamo, mga igsoon, gitawag ngadto sa kagawasan. Apan lamang ayaw ninyo gamita ang inyong kagawasan ingon nga kahigayonan sa unod, kondili pinaagi sa gugma alagari ninyo ang usa ug usa.
Apan pagtinambagay kamo sa usa ug usa matag adlaw, samtang matawag pa kini nga “karong adlawa,” aron wala kaninyoy magmagahi tungod sa pagpakamalimbongon sa sala.
Apan si Jesus miingon sa pagtubag, “Husto na kana!” Ug iyang gihikap ang dalunggan sa ulipon ug giayo siya.
Siya nga nagdaogdaog sa kabos nagtamay sa iyang Magbubuhat, apan siya nga may kaluoy sa nanginahanglan nagtahod kaniya.
Ayaw kamo pagpahiuyon niining kalibotana, hinuon tugoti nga mausab ang inyong kaugalingon pinaagi sa pagbag-o sa inyong hunahuna, aron inyong masuta unsa ang kabubut-on sa Dios, unsa ang maayo, ang kahimut-an ug ang hingpit.
Busa ngadto sa usa ug usa pagsinugiray kamo sa inyong mga sala ug pag-ampo kamo alang sa usa ug usa, aron kamo mangaayo. Ang pag-ampo sa tawong matarong dako ug kahimoan.
Pamatia ang akong pagtuaw, O Dios, patalinghogi ang akong pag-ampo; gikan sa kinatumyan sa yuta nagtuaw ako kanimo, sa diha nga ang akong kasingkasing luya na. Dad-a ako ngadto sa bato nga habog pa kay kanako;
Si Jesus mitubag, “May usa ka tawo nga milugsong gikan sa Jerusalem paingon sa Jerico, ug nahulog ngadto sa mga kamot sa mga tulisan, nga mihubo ug mibun-og kaniya ug unya milakaw, gibiyaan siya nga himatyon. Ug naatol nga may pari nga miagi niadtong dalana. Ug sa iyang pagkakita sa tawo, didto siya miagi sa pikas. Mao man usab ang usa ka Levihanon, sa pag-abot niya sa maong dapit ug sa pagkakita sa tawo, didto usab siya moagi sa pikas. Apan ang usa ka Samarianhon, sa iyang pagpanaw, miabot sa nahimutangan sa tawo ug sa iyang pagkakita kaniya, naluoy siya. Ug siya miduol kaniya ug gibugkosan ang iyang mga samad, gibuboan ug lana ug bino, unya iyang gipasakay sa iyang hayop ug gidala siya ngadto sa usa ka balay abotanan, ug giatiman niya siya. Ug sa pagkasunod adlaw mikuha siya ug duha ka denario ug gihatag kini sa tag-iya sa balay abotanan ug miingon, ‘Atimana siya ug bisan pilay sobra nga imong magasto bayran ko lang unya ikaw sa akong pagbalik.’ Karon, sa imong paghunahuna, hain man niining tulo ang nagpakita nga silingan sa tawo nga nahulog ngadto sa mga kamot sa mga tulisan?” Siya mitubag, “Kadtong nagpakita ug kaluoy.” Ug si Jesus miingon kaniya, “Lakaw ug buhata usab kana.”
Busa naghangyo ako kaninyo mga igsoon, pinaagi sa mga kaluoy sa Dios, sa pagtugyan sa inyong mga lawas isip halad nga buhi, balaan ug makapahimuot sa Dios nga mao ang inyong espirituhanon nga pagsimba.
Unya gipatawag ni Jesus ang iyang mga tinun-an ug giingnan, “Naluoy ako sa katawhan kay tulo na karon ka adlaw nga sila nakig-uban kanako ug wala silay makaon ug dili ako buot nga mopauli sila nga walay kaon kay tingali unya ug panguyapan sila sa dalan.”
Iyahat nako ang akong mga mata ngadto sa kabungtoran; Diin ba maggikan ang akong tabang? Ang akong tabang naggikan sa Ginoo, nga nagbuhat sa langit ug sa yuta.
Ang espiritu sa usa ka tawo moantos sa balatian, apan ang usa ka masulub-on nga espiritu, kinsa ang makaantos?
apan kadtong naghulat sa Ginoo magbag-o sa ilang kusog, sila manglupad pinaagi sa mga pako sama sa mga agila, sila managan ug dili kapoyon, sila manglakaw ug dili mangaluya.
Unya sila mituaw ngadto sa Ginoo sa ilang kagul-anan, ug siya miluwas kanila sa ilang kalisdanan; siya mikuha kanila gikan sa kangitngit ug sa hilabihang kangiob, ug mibugto sa ilang mga gapos.
Ug si Jesus milibot sa tanang mga lungsod ug mga balangay, nagtudlo sulod sa ilang mga sinagoga ug nagwali sa Maayong Balita mahitungod sa gingharian ug nag-ayo sa tanang mga sakit ug balatian. Sa nakita niya ang panon sa katawhan, naluoy siya kanila kay sila nangalibog ug makaluluoy sama sa mga karnero nga walay tigbantay. Unya miingon siya sa iyang mga tinun-an, “Daghan ang anihonon, apan diyotay ra ang mga mamumuo. Busa pag-ampo kamo sa Ginoo sa anihonon nga magpadala unta siya ug mga mamumuo ngadto sa iyang anihon.”
Sa dihang gibuhian na sila, miadto sila sa ilang mga kauban ug ilang gisugilon ang gisulti kanila sa mga pangulong pari ug sa mga kadagkoan. Ug sa ilang pagkadungog niini, nagdungan sila sa pagpatugbaw sa ilang mga tingog ngadto sa Dios ug miingon, “Gamhanang Ginoo, nga mao ang nagbuhat sa langit ug sa yuta ug sa dagat ug sa tanang butang nga anaa niini, nga pinaagi sa baba sa among amahan nga si David nga imong alagad, nagsulti pinaagi sa Espiritu Santo, ‘Ngano bang nasuko man ang mga Gentil, ug ang mga tawo naghunahuna ug mga walay pulos nga butang? Ang mga hari sa kalibotan nagpahiluna, ug ang mga pangulo nagtigom batok sa Ginoo ug batok sa iyang Mesias.’ Kay sa pagkatinuod, dinhi niining siyudad adunay nagkatigom batok sa imong balaang alagad nga si Jesus nga imong gidihogan—si Herodes ug si Poncio Pilato uban sa mga Gentil ug sa mga tawo sa Israel aron sa pagbuhat sa bisan unsa nga gitakda nang daan nga mahitabo sumala sa buhat sa imong kamot ug sa imong plano. Ug karon, Ginoo, tan-awa ang ilang mga pagpanghulga ug itugot sa imong mga alagad ang pagsulti sa imong pulong uban sa tanang kaisog, Busa gidakop nila sila ug gibutang sa bilanggoan hangtod sa pagkasunod adlaw, kay gabii na man kadto. samtang magtuyhad ikaw sa imong kamot aron sa pagpang-ayo, ug ang mga milagro ug mga kahibulongan mahimo pinaagi sa ngalan sa imong balaang alagad nga si Jesus.” Ug sa nakaampo na sila, nauyog ang dapit diin sila natigom ug silang tanan napuno sa Espiritu Santo ug nagsulti sa pulong sa Dios nga may kaisog.
Naghulat ako nga mapailobon sa Ginoo; siya namati kanako ug gidungog ang akong pagtuaw. Wala nako tagoi ang imong pagluwas sulod sa akong kasingkasing, nagsulti ako sa imong pagkamatinud-anon ug sa imong kaluwasan; wala nako tagoi ang imong gugmang walay paglubad ug ang imong kamatuoran gikan sa dako nga katilingban. Ayaw ihikaw ang imong kaluoy gikan kanako, O Ginoo; himoa nga ang imong gugmang walay paglubad ug pagkamatinud-anon manalipod kanako sa kanunay! Kay dili maihap ang mga kadaotan nga naglibot kanako; ang akong mga kasal-anan milukob kanako, hangtod nga dili na ako makakita; daghan pa sila kay sa mga buhok sa akong ulo, ang akong kasingkasing nagluya kanako. Mahimuot unta ikaw, O Ginoo, sa pagluwas kanako; O Ginoo, pagdali sa pagtabang kanako. Himoa nga maulawan ug magubot sila nga mga nagtinguha sa akong kinabuhi aron sa paglaglag niini; pasiboga sila ug pakaulawi sila nga nagtinguha sa akong kadaot! Palisanga sila tungod sa ilang kaulawan, sila nga nag-ingon kanako, “Aha, Aha!” Magmaya ug maglipay unta ang tanan nga nangita kanimo; ang tanan nga nahigugma sa imong kaluwasan moingon unta kanunay, “Gamhanan ang Ginoo!” Mahitungod kanako, kabos ako ug nagkinahanglan, apan ang Ginoo naghunahuna kanako. Ikaw mao ang akong magtatabang ug akong manluluwas; ayaw paglangan, O akong Dios! Gikuha niya ako gikan sa usa ka mingaw nga gahong, gikan sa kalapokan, ug gipahimutang niya ang akong mga tiil ibabaw sa bato, gilig-on niya ang akong mga lakang. Gibutangan niya ug bag-ong awit ang akong baba, awit sa pagdayeg ngadto sa atong Dios. Daghan ang makakita niini ug mahadlok, ug mosalig sila sa Ginoo.
Tungod sa akong kalisdanan misangpit ako sa Ginoo; mitubag kanako ang Ginoo ug gibutang niya ako sa dapit nga lapad.
Sa ingon niana, uban sa pagsalig manuol kita ngadto sa trono sa grasya, aron makadawat ug kaluoy ug makakaplag ug grasya nga makatabang kanato sa panahon sa pagpanginahanglan.
Unya ikaw motawag ug ang Ginoo motubag; ikaw motuaw ug siya moingon, Ania ako. “Kon imong kuhaon gikan sa imong taliwala ang yugo, ang pagtulisok sa tudlo ug ang pagsulti ug ngil-ad,
Apan ako naghangyo kaninyo, mga igsoon, pinaagi sa ngalan sa atong Ginoong Jesu-Cristo, nga unta kamong tanan magkauyon ug diha kaninyo walay pagkabahin, kondili mausa unta hinuon kamo diha sa samang hunahuna ug samang panabot.
Karon, sa imong paghunahuna, hain man niining tulo ang nagpakita nga silingan sa tawo nga nahulog ngadto sa mga kamot sa mga tulisan?” Siya mitubag, “Kadtong nagpakita ug kaluoy.” Ug si Jesus miingon kaniya, “Lakaw ug buhata usab kana.”
Ug didto ilang gidala kaniya ang usa ka paralitiko nga naghigda sa iyang higdaanan. Ug sa pagkakita ni Jesus sa ilang pagsalig, siya miingon sa paralitiko, “Anak, ayaw kaguol, ang imong mga sala gipasaylo na.”
Hupaya ang mga kasamok sa akong kasingkasing, ug kuhaa ako gikan sa akong mga kagul-anan.
Ug human kamo makaantos sa makadiyot, ang Dios sa tanang grasya nga nagtawag kaninyo ngadto sa iyang dayon nga himaya diha kang Cristo, mao gayod ang mangunay sa pagpahiuli, paglig-on, pagpabaskog ug pagpahimutang kaninyo.
Apan ako kabos ug masulub-on; itugot, O Dios, nga ang imong kaluwasan magpahimutang kanako sa itaas!
Kon kita buhi, nabuhi kita alang sa Ginoo; ug kon kita mamatay, mamatay kita alang sa Ginoo; sa ingon niana, buhi kita o patay, iya kita sa Ginoo.
sa paghatag ngadto sa nagsubo didto sa Zion— sa paghatag kanila ug purongpurong nga bulak inay abo, lana sa kalipay inay pagsubo, bisti sa pagdayeg inay luya nga espiritu; aron sila tawgon nga mga dagkong kahoy sa pagkamatarong, ang gitanom sa Ginoo, aron siya himayaon.
Busa pagdinasigay kamo ug lig-ona ninyo ang usa ug usa, sama sa inyong gibuhat karon.
Kay siya magluwas kanimo gikan sa lit-ag sa mangangayam, ug gikan sa makamatay nga sakit. Tabonan ikaw niya sa iyang mga dagang, ug sa ilalom sa iyang mga pako, magpasilong ikaw; ang iyang pagkamatinumanon mao ang taming ug panalipod.
sa walay pagbiya sa atong panagtigom, ingon sa gibuhat sa pipila, hinuon magdinasigay kita sa usa ug usa ug ilabina gayod sa makita na ninyo nga ang Adlaw nagkaduol na.
Ang Dios sa pailob ug pagdasig maghatag unta kaninyong tanan ug pagsinabtanay sa usa ug usa sumala kang Cristo Jesus, aron diha sa hiniusa nga tingog magdungan kamo sa paghimaya sa Dios ug Amahan sa atong Ginoong Jesu-Cristo.
Mga igsoon, kon ang usa ka tawo maligas ngadto sa kalapasan, kamong mga espirituhanon kinahanglan nga mopahiuli kaniya uban sa espiritu sa kalumo. Pagmatngon sa imong kaugalingon, basin ug matintal ka usab.
Kay ang Ginoo nga Dios adlaw ug taming; ang Ginoo mohatag ug grasya ug himaya. Walay maayo nga butang nga ihikaw niya gikan niadtong mga naglakaw nga matarong.
Sumala sa hiyas nga nadawat sa matag usa, gamita ninyo kini alang sa usa ug usa ingon nga mga maayong piniyalan sa nagkalainlaing grasya sa Dios. Ang magsulti, kinahanglan magsulti ingon sa pulong sa Dios; ang mag-alagad, kinahanglan mag-alagad sumala sa katakos nga gihatag sa Dios, aron nga sa tanang butang ang Dios mahimaya pinaagi kang Jesu-Cristo. Iya ang himaya ug ang paggahom hangtod sa kahangtoran. Amen.
Kini maoy pagtuman sa gisulti pinaagi sa propeta nga si Isaias, “Gikuha niya ang atong mga kaluyahon ug gipas-an ang atong mga sakit.”
Ang malipayong kasingkasing nagpadayag ug malipayon nga panagway, apan tungod sa kasubo sa kasingkasing ang espiritu maluya.
Pagkabililhon sa imong gugmang walay paglubad, O Dios! Ang mga anak sa katawhan midangop ilalom sa landong sa imong mga pako.
Unya motubag siya kanila nga mag-ingon, ‘Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo, ingon nga gihikaw ninyo kini ngadto sa usa niining labing ubos, gihikaw usab kini ninyo kanako.’
Sa diha nga ikaw molatas sa katubigan ako mag-uban kanimo, ug sa mga kasapaan, kini dili makalapaw kanimo; sa diha nga ikaw maglakaw latas sa kalayo, ikaw dili masunog ug ang kalayo dili maglamoy kanimo.
Kita nasayod nga kita nakalabang na gikan sa kamatayon ngadto sa kinabuhi, tungod kay kita nahigugma man sa mga igsoon. Siya nga wala mahigugma nagpabilin diha sa kamatayon.
Kay ang akong amahan ug ang akong inahan nagsalikway kanako, apan ang Ginoo magkuha kanako.
Ug may usa ka babaye nga walay undang ang pagdugo sulod sa napulo ug duha ka tuig nga nahutdan na sa iyang tanang katigayonan nga gigasto alang sa mga mananambal ug dili na maayo ni bisan kinsa, miduol sa iyang luyo ug mihikap sa sidsid sa iyang bisti, ug mihunong dayon ang iyang pagsigi ug dugo. Ug si Jesus miingon, “Kinsa man kadtong mihikap kanako?” Sa dihang namalibad ang tanan, si Pedro miingon, “Agalon, ang mga tawo naglibot ug nagdutdot kanimo!” Apan si Jesus miingon, “May mihikap kanako, kay nakamatngon ako nga may gahom nga migula kanako.” Sa dihang nakita sa babaye nga wala diay siya malilong, miduol siya nga nagkurog. Ug sa naghapa siya sa atubangan ni Jesus, gisugilon niya sa atubangan sa tanang tawo ang hinungdan sa iyang paghikap kaniya ug giunsa niya pagkaayo dihadiha. Ug si Jesus miingon kaniya, “Anak, ang imong pagsalig nakapaayo kanimo. Lakaw nga malinawon.”
Kay ang tibuok nga Balaod natingob diha sa usa ka sugo, “Higugmaa ang imong isigkatawo sama sa imong kaugalingon.”
Ug kon kita mga anak, mga manununod kita, mga manununod sa Dios ug isigkamanununod uban kang Cristo, kay kon mag-antos man kita uban kaniya, kini aron himayaon kita uban kaniya.
Andama intawon ang imong gugmang walay paglubad aron sa paghupay kanako, sumala sa imong pulong alang sa imong alagad.
Gikalipay nako karon ang akong mga pag-antos tungod ug alang kaninyo, ug dinhi sa akong lawas akong gihingpit ang mga kasakit nga nakulang sa mga pag-antos ni Cristo alang sa iyang lawas nga mao ang iglesia
Sa dihang daghan kaayo ang akong gihunahuna, ang imong mga paghupay nakapalipay sa akong kalag.
mapasalamaton tungod sa inyong pagpakig-ambit diha sa Maayong Balita sukad sa unang adlaw hangtod karon.
Mga igsoon ko, isipa nga tumang kalipay sa dihang makasugat kamo ug nagkalainlaing mga pagsulay, kay ang kasuko sa tawo dili magbuhat sa pagkamatarong sa Dios. Busa isalikway ang tanang kahugawan ug ang naghingapin nga pagkadaotan, ug dawata ninyo sa kaaghop ang gitisok nga pulong nga makaluwas sa inyong mga kalag. Apan kinahanglan nga magbuhat kamo sa pulong ug dili kay tigpaminaw lamang nga sa ingon gilimbongan ninyo ang inyong kaugalingon. Kay kon adunay tawo nga naminaw sa pulong ug dili mobuhat niini, mahisama siya sa usa ka tawo nga nagsud-ong sa iyang nawong diha sa salamin, kay siya misud-ong sa iyang kaugalingon ug milakaw ug dihadiha nakalimot lang dayon kon unsa ang iyang panagway. Apan siya nga nagtutok sa hingpit nga balaod, ang balaod sa kagawasan, ug nagpadayon, kay dili man siya tigpaminaw nga makalimot kondili tigbuhat nga naglihok, siya mabulahan diha sa iyang pagbuhat. Kon adunay naghunahuna nga siya matinuohon apan wala magpugong sa iyang dila hinuon naglimbong sa iyang kaugalingong kasingkasing, ang iyang tinuohan kawang. Ang relihiyon nga putli ug walay buling sa atubangan sa Dios nga atong Amahan mao kini: ang pagtabang sa mga ilo ug mga biyuda diha sa ilang kalisdanan ug ang pag-amping sa kaugalingon nga dili mabulingan sa kalibotan. kay nasayod man kamo nga ang pagsulay sa inyong pagtuo mosangpot sa pagkamalahutayon. Ug kinahanglan nga ang pagkamalahutayon maghingpit sa iyang buhat aron kamo mahingpit ug masangkap nga walay makulang.
Busa bisan unsa nga buot ninyo nga buhaton sa mga tawo kaninyo, buhata ngadto kanila, kay mao kini ang Balaod ug ang mga Propeta.
Tungod kay siya nagbutang sa iyang gugma kanako, luwason nako siya; ipahiluna nako siya sa itaas tungod kay nakaila siya sa akong ngalan. Sa diha nga magtawag siya kanako, ako motubag kaniya; ubanan nako siya diha sa kalisdanan, luwason nako siya ug akong pasidunggan.
Mahitungod kanako, kabos ako ug nagkinahanglan, apan ang Ginoo naghunahuna kanako. Ikaw mao ang akong magtatabang ug akong manluluwas; ayaw paglangan, O akong Dios!
Kay ako nagsulti pinaagi sa grasya nga gihatag kanako ngadto sa matag usa kaninyo sa dili paghunahuna ug labaw sa angay ninyo nga hunahunaon mahitungod sa inyong kaugalingon, kondili sa paghunahuna uban sa kaligdong sibo sa gidak-on sa pagtuo nga gihatag sa Dios sa matag usa.
Niadtong mga adlawa, sa nag-anam na ka daghan ang mga tinun-an, ang mga Judio nga Grego ug sinultihan nagbagulbol batok sa mga Judio nga lumad tungod kay ang ilang mga biyuda napasagdan man sa matag adlawng pagpang-apod-apod. Apan wala sila makasugakod sa kaalam ug sa Espiritu nga pinaagi niini siya misulti. Unya sa tago ilang gihulhogan ang mga tawo nga nag-ingon, “Kami nakadungog kaniya nga nagsulti ug mga mapasipalahong pulong batok kang Moises ug sa Dios.” Ilang gipagubot ang mga tawo ug ang kadagkoan ug ang mga eskriba, ug sila miduol kaniya ug gidakop siya ug gidala ngadto sa atubangan sa Sanhedrin. Ug ilang gipaatubang ang mga bakakong saksi nga nag-ingon, “Kining tawhana wala mohunong sa pagsulti ug mga pulong batok niining balaang dapit ug sa balaod, kay kami nakadungog kaniya nga nag-ingon nga si Jesus nga Nazaretnon maglumpag niining dapita ug mag-usab sa mga pamatasan nga gibilin kanato ni Moises.” Ug ang tanang naglingkod sa Sanhedrin, sa pagtutok nila kaniya, nakakita nga ang iyang nawong sama sa nawong sa anghel. Ug ang napulo ug duha nagpatigom sa katilingban sa mga tinun-an ug miingon, “Dili angay nga biyaan namo ang pagwali sa pulong sa Dios aron sa pagpang-apod-apod sa mga pagkaon. Busa, mga igsoon, pagpili kamo ug pito ka tawo diha kaninyo nga mga namatud-an, puno sa Espiritu ug sa kaalam nga atong tugyanan niining maong buluhaton. Apan kami maggahin sa among kaugalingon sa pag-ampo ug sa pag-alagad mahitungod sa pulong.”