Kategorya
48 Mga Bersikulo sa Bibliya Bahin sa Kasakit
Naa gyuy mga panahon nga kita masubo ug magul-anon, pero dili kini daotan o sala. Bisan gani si Jesus mihilak sa dihang namatay iyang higala nga si Lazaro (Juan 11:35).
Importante nga ipaambit nato sa Ginoo ang atong gibati sa mga panahon sa kaguol. Didto sa Kasulatan, makakaplag kita og kalinaw ug kaayohan, aron ang mga pagsulay ug kasakit mahimong gamiton alang sa atong kaayohan ug sa kaayohan sa uban nga nagkinahanglan og paglaum taliwala sa mga kalisdanan.
Himoa nga ang Ginoo maoy imong dalangpanan sa panahon sa kalisud, ug imong makita nga ang Iyang gugma magpalig-on kanimo. Ayaw pangita og laing paagi aron mahupay ang imong gibati; diha lang sa mga bukton ni Jesus nga makakaplag ka og tinuod nga kalinaw. Ang Iyang pag-amuma maghatag kanimo og bag-ong kusog aron mopadayon, kay ang paghilak molungtad lang sa usa ka gabii, apan ang kalipay moabot inig ka buntag diha kang Jesus.
Mao kini ang akong kalipay; magmasadya pa gani ako diha sa kasakit nga hilabihan; kay wala nako ilimod ang mga pulong sa Balaan.
Daghan ang mga kasakitan sa mga tawong daotan; apan ang gugmang walay paglubad naglibot kaniya nga nagsalig sa Ginoo.
Iyang pahiran ang tanang luha gikan sa ilang mga mata, ug ang kamatayon wala na, ug wala na usab unyay pagminatay o paghilak o kasakit kay ang unang mga butang nangagi na.”
“Bulahan kamo sa diha nga panamastamasan kamo sa mga tawo, lutoson ug butangbutangan sa tanang matang sa kadaotan tungod kanako. Pagmaya ug paglipay kamo kay dako ang inyong ganti didto sa langit, kay sa ingon niini gilutos sa mga tawo ang mga propeta nga nag-una kaninyo.
Kay wala niya tamaya o kasilagi ang kagul-anan sa sinakit; wala usab niya tagoa ang iyang nawong gikan kaniya, apan nagpatalinghog siya sa diha nga nagtuaw siya ngadto kaniya.
ang akong mga mata nagkahanap tungod sa kaguol. Nagsangpit ako kanimo matag adlaw, O Ginoo; akong gibayaw ang akong mga kamot nganha kanimo.
Mga anak ko, nga gikasakitan nako pag-usab hangtod nga si Cristo mahulma diha sa sulod ninyo!
Ang Ginoo duol niadtong mga magul-anon ug kasingkasing, ug nagluwas niadtong naluya ang espiritu.
Dalaygon ang Dios ug Amahan sa atong Ginoong Jesu-Cristo, ang Amahan sa mga kaluoy ug Dios sa tanang paglipay. Siya naglipay kanamo sa tanan namong kasakit aron kami makahimo sa paglipay kanila nga anaa sa bisan unsang kasakit, pinaagi sa paglipay nga niini kami gilipay sa Dios.
Ang imong mga pulong nakaplagan, ug gikaon nako kini, ug ang imong mga pulong nahimong kalipay alang kanako ug kahimuot sa akong kasingkasing; kay ako gitawag pinaagi sa imong ngalan, O Ginoo, Dios sa mga panon.
Ang Ginoo mao ang akong bato ug ang akong kuta ug ang akong manluluwas, akong Dios, akong bato nga diha kaniya ako midangop, akong taming, ug sungay sa akong kaluwasan, akong lig-ong salipdanan.
Giisip nako nga ang mga pag-antos niining panahona karon dili takos itandi sa himaya nga ipadayag ra unya kanato.
Gisulti nako kini kaninyo aron nga dinhi kanako makabaton kamo ug kalinaw. Dinhi sa kalibotan aduna kamoy kalisdanan. Apan pagmadasigon, gibuntog na nako ang kalibotan.”
Ug human kamo makaantos sa makadiyot, ang Dios sa tanang grasya nga nagtawag kaninyo ngadto sa iyang dayon nga himaya diha kang Cristo, mao gayod ang mangunay sa pagpahiuli, paglig-on, pagpabaskog ug pagpahimutang kaninyo.
Kay ang diosnon nga kasubo mosangpot sa paghinulsol nga modangat ngadto sa kaluwasan ug dili magdala ug pagbasol, apan ang kasubo nga kalibotanon mosangpot sa kamatayon.
Ug ang kalinaw sa Dios nga milapaw sa tanang pagpanabot, magbantay sa inyong mga kasingkasing ug sa inyong mga hunahuna diha kang Cristo Jesus.
Kay ang iyang kasuko makadiyot lamang, ug ang iyang kaluoy alang sa tibuok kinabuhi. Ang paghilak mopabilin sa kagabhion, apan ang kalipay moabot uban sa kabuntagon.
Gipas-an gayod niya ang atong kasakitan ug gipas-an ang atong mga kasub-anan; apan siya giila nato nga binunalan, gihampak sa Dios ug sinakit.
Unya siya miingon kanila, “Padayon kamo; kan-a ang tambok ug imna ang tam-is nga bino ug pagpadala ug mga bahin kaniya nga walay giandam kay kining adlawa balaan alang sa atong Ginoo. Ug ayaw kasubo kay ang kalipay sa Ginoo maoy inyong kusog.”
Duol kanako, kamong tanan nga nagbudlay ug nabug-atan ug papahulayon ko kamo. Pas-ana ninyo ang akong yugo ug pagtuon kamo gikan kanako kay ako maaghop ug mapaubsanon sa kasingkasing ug makakaplag kamo ug pahulay alang sa inyong mga kalag. aron sa pag-ingon kaniya, “Ikaw ba kadtong moanhi, o magpaabot pa ba kami ug lain?” Kay sayon ang akong yugo ug gaan ang akong palas-anon.”
“Ako, ako mao siya nga naghupay kaninyo; kinsa ba ikaw nga mahadlok man ikaw sa tawo nga mamatay, sa anak sa tawo nga gihimo sama sa balili,
Walay tawo nga makabarog batok kanimo sa tanang mga adlaw sa imong kinabuhi, ingon nga ako nag-uban kang Moises, mag-uban usab ako kanimo. Dili ko ikaw pakyason o biyaan.
Bisan ug ang kahoyng igera dili mamulak, o walay bunga ang kaparasan, ang abot sa olibo makawang ug ang kaumahan dili mohatag ug pagkaon, ang mga karnero puohon gikan sa mga toril, ug wala nay kahayopan sulod sa mga kamalig, apan bisan pa niana maglipay ako diha sa Ginoo, magmalipayon ako diha sa Dios sa akong kaluwasan.
Bisan ug maglakaw ako latas sa walog sa landong sa kamatayon, dili ako mahadlok sa bisan unsang daotan; kay ikaw uban man kanako; ang imong bunal ug sungkod, naghupay kanako.
Sa pagkakaron, ang tanang pagpanton daw dili makalipay, hinuon makaguol kini, apan sa kaulahian kini mamunga ug kalinaw ug katarong ngadto kanila nga namatuto pinaagi niini.
Kay ang nanginahanglan sa kanunay dili kalimtan, ug ang paglaom sa mga kabos dili mawala sa dayon.
Ngano nga nagsubo man ikaw, O akong kalag, ug nganong nahasol man ikaw sa sulod nako? Laom sa Dios; kay magdayeg ako pag-usab kaniya, ang akong magtatabang ug akong Dios.
Kay kining gaan ug lumalabay nga kasakit modangat ngadto sa hilabihan gayod kadako ug walay sukod nga gibug-aton sa himaya alang kanamo,
Labaw pa niini, nagmalipayon kita bisan sa atong mga kasakit, kay nasayod man kita nga ang pag-antos mobunga ug pagkamalahutayon, ug ang pagkamalahutayon mobunga ug kalig-on, ug ang kalig-on mobunga ug paglaom, ug ang paglaom dili mopakyas kanato kay ang gugma sa Dios gikabubo man nganhi sa atong mga kasingkasing pinaagi sa Espiritu Santo nga gikahatag nganhi kanato.
apan bisan ug siya naghatag ug kaguol, siya maluoy sumala sa kadagaya sa iyang gugmang walay paglubad; kay siya dili magsakit nga kinabubut-on o magpasubo sa mga anak sa katawhan.
“Kay adunay paglaom alang sa usa ka kahoy, nga kon kini putlon, manalingsing kini pag-usab, ug nga ang gamayng sanga niini dili mawala.
“Ang tawo nga nahimugso gikan sa usa ka babaye, diyotay ra ug mga adlaw ug puno sa kasamok. Apan ang tawo mamatay ug ilubong, ang tawo moginhawa sa iyang kataposan, ug hain na man siya? Ingon nga ang katubigan mobiya gikan sa usa ka linaw ug ang suba mohubas ug mauga, ang tawo usab mamatay ug dili na mobangon; hangtod nga mawala ang kalangitan, siya dili na mahigmata, o mapukaw sa iyang pagkatulog. O tagoan unta nimo ako didto sa Sheol, nga imo unta akong tagoan hangtod nga ang imong kaligutgot molabay, nga imo unta akong tagalan ug panahon, ug hinumdoman ako! Kon ang tawo mamatay, mabuhi ba siya pag-usab? Sa tanang adlaw sa akong pagpangalagad, ako magpaabot, hangtod nga ang akong kagawasan moabot. Ikaw motawag ug ako motubag kanimo; ikaw mangandoy sa buhat sa imong mga kamot. Kay unya imong ihapon ang akong mga lakang, ikaw dili magbantay sa akong sala; ang akong kalapasan tak-opan sulod sa usa ka bag, ug imong tabonan ang akong kadaotan. “Apan ang bukid mangapukan ug mangatumpag, ug ang bato mangakuha gikan sa nahimutangan niini; hilison sa katubigan ang mga bato; ibanlas sa mga baha ang yuta; sa ingon, imong gilaglag ang paglaom sa tawo. Siya mobuswak sama sa usa ka bulak ug malaya; siya molabay sama sa usa ka anino ug dili molungtad.
Paglipay kamo sa kanunay, pag-ampo kamo sa walay paghunong, pagpasalamat kamo sa tanang higayon kay kini mao ang kabubut-on sa Dios diha kang Cristo Jesus alang kaninyo.
Ang akong unod ug ang akong kasingkasing maluya, apan ang Dios mao ang kalig-on sa akong kasingkasing ug ang akong bahin hangtod sa kahangtoran.
Mao kini ang naghupay kanako sa akong kagul-anan, kay ang imong pulong naghatag kanako ug kinabuhi.
Ang kasingkasing nahibalo sa iyang kaugalingong kapaitan, ug walay langyaw nga moambit sa kalipay niini.
Sa pagkatinuod, ang tanan nga nagtinguha sa pagkinabuhi nga diosnon diha kang Cristo Jesus lutoson gayod.
Ang Espiritu sa Ginoong Dios ania kanako, tungod kay gidihogan ako sa Ginoo aron sa pagdala sa maayong balita ngadto sa mga sinakit; ako gipaanhi niya aron sa pagbugkos sa mga nadugmok nga kasingkasing, aron sa pagmantala sa kagawasan sa mga binihag, ug sa pag-abli sa bilanggoan alang sa mga ginapos;
Itugyan ngadto sa Ginoo ang imong palas-anon, ug siya mag-agak kanimo; dili gayod niya itugot nga matarog ang matarong.
Pagyayongay kamo sa mga kabug-at sa usa ug usa, ug sa ingon niana matuman ninyo ang balaod ni Cristo.
Walay pagsulay nga miabot kaninyo nga wala masinati sa tawo. Ang Dios kasaligan, ug dili niya itugot nga kamo sulayon labaw sa inyong masarangan, apan uban sa pagsulay siya magtagana usab ug lutsanan, aron makasugakod kamo niini.
Apan ang Ginoo mibarog tupad kanako ug gilig-on ako aron pinaagi kanako ang pagsangyaw hingpit nga matuman ug ang tanang mga Gentil makadungog niini. Ug ako giluwas gikan sa baba sa liyon. Ang Ginoo magpalingkawas kanako gikan sa tanang buhat nga daotan ug magluwas kanako alang sa iyang langitnong gingharian. Kaniya ang himaya hangtod sa kahangtoran. Amen.