Kategorya
155 Mga Bersikulo sa Bibliya Bahin sa Gubat
Kon sa panahon sa gubat ug kalisod, dali ra ta mahadlok ug maglibog. Apan ang Biblia atong giya, atong kusog, ug atong paglaom. Bisan sa kagubot ug kamingaw, naa tay kalinaw kay ang Ginoo nagsaad nga mouban nato, bisan sa ngitngit nga panahon.
Ang Salmo 46:1-2 nag-ingon, "Ang Dios mao ang atong dalangpanan ug kusog, usa ka matabang nga andam kanunay sa kalisdanan. Busa dili kita mahadlok, bisan pag ang yuta mobalhin, ug bisan pag ang mga bukid mangahulog ngadto sa kahiladman sa dagat."
Ug si Jesus nag-ingon sa Juan 16:33, "Kini gisulti ko kaninyo, aron pinaagi kanako makabaton kamo ug kalinaw. Dinhi niining kalibotana aduna kamoy mga kasakit; apan pagmalig-on kamo; ako nakadaog na sa kalibotan."
Kon naa tay gubat ug kalisod, hinumduman nato nga ang atong gamhanang hinagiban dili iya sa kalibutan, kondili iya sa espiritu. Ang pag-ampo, pagtuo, ug paglaom mao ang atong kusog. Kon atong isentro ang atong hunahuna ug kasingkasing sa Ginoo, atong malampasan ang bisan unsang pagsulay nga may kaisog ug pagsalig.
Gitawag kita sa Ginoo nga mahimong suga sa kangitngit, nga magdala ug paglaom ug gugma sa panahon sa kamingaw. Pinaagi sa atong binuhatan ug pulong, atong ipakita ang gugma ug kalinaw ni Kristo, ug mohatag ug kahupayan ug suporta sa atong isigkatawo.
Niining lisod nga panahon, mosalig kita sa Ginoo, mokupot sa Iyang saad sa kaluwasan, ug motugot nga ang Iyang gugma maoy mogiya sa atong kinabuhi.
Dalaygon ang Ginoo nga akong bato, nga nagtudlo sa akong mga kamot sa pagpakiggubat, ug sa akong mga tudlo sa pagpakig-away;
Diin ba magsukad ang mga gubat ug mga panag-away diha kaninyo? Dili ba sa inyo man nga mga pangibog nga naggubat diha sa mga bahin sa inyong lawas? Ipaubos ang inyong kaugalingon atubangan sa Ginoo ug siya magtuboy kaninyo. Mga igsoon, ayaw kamo pagdinaotay batok sa usa ug usa. Siya nga nagdaot sa usa ka igsoon o naghukom sa iyang igsoon, nagdaot sa balaod ug naghukom sa balaod. Apan kon ikaw maghukom sa balaod, dili ikaw tigbuhat sa balaod kondili maghuhukom. Usa ra ang tighatag ug balaod ug maghuhukom nga makahimo sa pagluwas ug sa paglaglag. Apan ikaw, si kinsa ka man nga nanghukom sa imong silingan? Tan-awa ra, kamo nga nag-ingon, “Karon o ugma mangadto kami nianang lungsora ug didto magpabilin kami ug usa ka tuig ug magpatigayon ug manapi,” nga wala man kamo mahibalo mahitungod sa kaugmaon. Kay unsa ba ang inyong kinabuhi? Kamo sama lamang sa aso nga sa makadiyot nagpakita ug unya nahanaw lamang. Moingon unta kamo, “Kon itugot sa Ginoo, kami mabuhi ug among buhaton kini o kana.” Apan karon nanghambog kamo sa inyong pagkaandakan. Daotan ang maong pagpangandak. Busa ngadto kaniya nga nasayod unsay maayong buhaton ug wala magbuhat niini, sala kini alang kaniya. Nangandoy kamo apan wala kamo makabaton. Nagpatay kamo ug tawo ug nasina apan wala kamo makaangkon. Nakig-away kamo ug nakiggubat. Wala kamo makabaton tungod kay wala man kamo mangayo.
kay kamo unodnon pa man gihapon. Kay samtang anaa pa kaninyo ang kasina ug ang panag-away, dili ba unodnon kamo ug nagkinabuhi sumala sa pagkatawhanon?
Ug makadungog kamo ug mga gubat ug dungogdungog mahitungod sa mga gubat. Pagbantay kamo nga dili kamo makuyawan kay kinahanglan gayod kini nga mahitabo apan dili pa kini mao ang kataposan. Kay ang usa ka nasod moalsa batok sa usa ka nasod ug gingharian batok sa gingharian ug mahitabo ang mga gutom ug mga linog sa nagkalainlaing mga dapit.
Siya maghukom taliwala sa daghang mga katawhan, ug maghusay sa gamhanang mga nasod sa layo; ug ang ilang mga espada himoon nila nga mga punta sa daro, ug ang ilang mga bangkaw himoon nga mga galab; ang nasod dili na mobakyaw sa iyang espada batok sa laing nasod, o magkat-on pa sila sa gubat;
Ang tawo nga masuk-anon naghaling sa panagbingkil, ug ang tawo nga daling masuko naghimo ug daghang kalapasan.
“Sa diha nga moadto kamo aron sa pagpakiggubat batok sa inyong mga kaaway ug makakita ug mga kabayo ug mga karwahi ug usa ka kasundalohan nga dako kay kaninyo, ayaw kamo kahadlok kanila kay ang Ginoo nga inyong Dios mag-uban kaninyo, siya nga nagkuha kaninyo gikan sa yuta sa Ehipto.
Siya maghukom taliwala sa kanasoran, ug maghukom alang sa daghang mga katawhan, ug ang ilang mga espada himoon nilang mga punta sa daro, ug ang ilang mga bangkaw himoon nga mga galab; usa ka nasod dili mobakyaw sa espada batok sa usa ka nasod, o magbansay pa sila sa pagpakiggubat.
Kay tigomon nako ang tanang mga nasod aron sa pagpakiggubat batok sa Jerusalem ug ang siyudad mailog, ug ang mga balay panglungkabon ug ang mga babaye panglugoson. Ang katunga sa siyudad mahiadto sa pagkabinihag apan ang nahibilin sa katawhan dili puohon gikan sa siyudad.
Ang katawhan sa Juda nakabihag ug laing napulo ka libo nga buhi ug gidala sila ngadto sa kinatumyan sa pangpang ug gipanghulog sila gikan sa kinatumyan sa pangpang ug nangadugmok silang tanan.
kay ang Ginoo nga inyong Dios mao ang mag-uban kaninyo sa pagpakig-away alang kaninyo batok sa inyong mga kaaway aron sa paghatag kaninyo sa kadaogan.’
Siya nagbansay sa akong mga kamot alang sa gubat, aron ang akong mga bukton makabingat sa pana nga bronsi.
Apan ang pulong sa Ginoo midangat kanako nga nag-ingon, ‘Nakapaagas ka ug daghang dugo ug nakasalmot ug daghang gubat, dili ka magtukod ug balay sa akong ngalan tungod kay nakapaagas ikaw ug daghang dugo sa akong atubangan dinhi sa yuta.
ug aron nga kining tibuok katilingban mahibalo nga ang Ginoo magluwas dili pinaagi sa espada ug bangkaw, kay ang gubat iya sa Ginoo, ug siya maghatag kanimo nganhi sa among kamot.”
Siya nagbansay sa akong mga kamot alang sa gubat, aron nga ang akong mga bukton makabingat sa usa ka bronsi nga pana.
Siya miingon, “Pamati kamo, tibuok Juda ug mga nagpuyo sa Jerusalem, ug Hari Jehosafat: Kini mao ang gisulti sa Ginoo kaninyo, ‘Ayaw kamo kahadlok o kaluya tungod niining dakong panon, kay ang gubat dili inyo kondili iya sa Dios.
Ang Dios mao ang atong dalangpanan ug kusog, dali nga katabang diha sa kalisdanan. “Hilom kamo ug ilha ninyo nga ako mao ang Dios. Gibayaw ako taliwala sa mga nasod, gibayaw ako dinhi sa yuta!” Ang Ginoo sa mga panon nag-uban kanato; ang Dios ni Jacob mao ang atong dalangpanan. Selah. Busa dili kita mahadlok bisan kon ang yuta mausab, bisan kon ang mga bukid mauyog didto sa kahiladman sa kadagatan; bisan ang mga tubig niini magdahunog ug magbula; bisan ang mga bukid mangurog tungod sa kagahob niini. Selah
Didto gipangbunggo niya ang mga nagpangidlap nga udyong, ang taming, ang espada ug ang mga hinagiban sa gubat. Selah
Ang akong bato ug ang akong kuta, ang akong tigpanalipod ug akong manluluwas, ang akong taming, nga mao ang akong gidangpan, nga nagbuntog sa katawhan ubos kaniya.
Kay ang tanang sapatos sa mga sundalo diha sa gubat ug ang tanang bisti nga natumog sa dugo, sunogon ingon nga sugnod sa kalayo.
Kay kini mao ang gisulti sa Ginoo kanako, Ingon nga ang usa ka liyon o ang itoy sa liyon magngulob tungod sa iyang tinukob, ug sa diha nga ang usa ka panon sa mga tigbantay sa karnero tawgon batok kaniya, dili siya mahadlok sa ilang tingog o malisang tungod sa ilang kagahob, mao usab ang Ginoo sa mga panon manaog aron sa pagpakig-away diha sa bukid sa Zion ug sa bungtod niini.
Ang Ginoo mogula sama sa usa ka gamhanan nga tawo, sama sa tawo sa gubat siya mangisog pag-ayo; siya mosinggit, siya mosinggit ug kusog; siya magpakita sa iyang kaugalingon nga kusgan batok sa iyang mga kaaway.
Tungod niini sila mahadlok sa ngalan sa Ginoo gikan sa kasadpan, ug sa iyang himaya gikan sa sidlakan; kay siya moanhi sama sa magbaha nga suba, nga gihuyop sa hangin sa Ginoo.
“Ikaw mao ang akong maso ug hinagiban sa gubat: pinaagi kanimo dugmokon nako ang mga nasod; pinaagi kanimo gub-on nako ang mga gingharian; pinaagi kanimo dugmokon nako ang kabayo ug ang nagkabayo niini; pinaagi kanimo dugmokon nako ang karwahi ug ang nagdala niini; pinaagi kanimo dugmokon nako ang lalaki ug ang babaye; pinaagi kanimo dugmokon nako ang tigulang ug ang batan-on; pinaagi kanimo dugmokon nako ang ulitawo ug ang ulay; pinaagi kanimo dugmokon nako ang tigbantay sa karnero ug ang iyang panon; pinaagi kanimo dugmokon nako ang mag-uuma ug ang iyang kauban; pinaagi kanimo dugmokon nako ang mga gobernador ug ang mga tigmando.
Kay ang adlaw duol na, ang adlaw sa Ginoo duol na, kini mahimong adlaw sa mga panganod, panahon sa kaalaotan alang sa mga nasod.
“Unya kadtong nagpuyo sa mga siyudad sa Israel mangadto ug daoban ang mga hinagiban ug sunogon kini, ang mga taming ug mga sagang, ang mga pana ug mga udyong, ug ang mga puspos, ug ang mga bangkaw, ug kini isugnod sa kalayo sulod sa pito ka tuig.
Ang mga pulong ni Amos nga usa sa mga tigbantay sa karnero sa Tekoa, nga iyang nakita mahitungod sa Israel sa mga adlaw ni Uzias nga hari sa Juda ug sa mga adlaw ni Jeroboam nga anak ni Joas nga hari sa Israel, duha ka tuig sa wala pa ang linog.
Ipahibalo ninyo kini taliwala sa mga nasod: Pangandam alang sa gubat, aghata ang kusgan nga mga tawo. Paduola ang tanang mga tawo sa panggubatan, patungasa sila.
Dili! Hinuon diha niining tanang mga butang kita labaw pa sa mga mananaog pinaagi kaniya nga nahigugma kanato.
Pakigbisog diha sa maayong pakigbisog sa pagtuo. Hupti ang kinabuhing dayon nga niini gitawag ikaw ug niini ikaw naghimo ug maayong pagsugid sa atubangan sa daghang mga saksi.
Kay ang atong pagpakig-away dili man sa unod ug dugo, kondili batok sa mga nagmando, batok sa mga kagamhanan, batok sa mga makagagahom sa kalibotan nga gingitngitan, batok sa mga daotan nga espirituhanong panon diha sa mga langitnong dapit.
Kay bisan tuod ug kami nagkinabuhi nga unodnon, wala kami makiggubat sumala sa unod, kay ang mga hinagiban sa among pakiggubat dili man unodnon kondili gamhanan tungod sa Dios aron sa paglumpag sa mga kuta,
Patindoga ang Dios, patibulaaga ang iyang mga kaaway; pakagiwa usab gikan sa iyang atubangan kadtong nagdumot kaniya!
Ug unsa pay uban nga akong isulti? Kay kulang ang akong panahon sa paghisgot mahitungod kang Gideon, kang Barak, kang Samson, kang Jepta, mahitungod kang David ug kang Samuel ug sa mga propeta, nga tungod sa pagtuo gibuntog nila ang mga gingharian, gipatuman nila ang kaangayan, gidawat nila ang mga saad, gipatak-om nila ang mga baba sa mga liyon, gipalong nila ang bangis nga kalayo, nakaikyas sila sa sulab sa espada, nalig-on gikan sa kahuyang, nangahimo sila nga kusgan diha sa panggubatan, ilang gipatibulaag ang mga kasundalohang langyaw.
Ug sa pagkadungog ni Abram nga ang iyang pag-umangkon nahimong binihag, gimandoan niya ang iyang mga binansay nga mga tawo nga nangatawo sa iyang panimalay, 318 ka buok ug ilang giagpas sila hangtod sa Dan. Ug sa pagkagabii gibahin niya ang iyang mga tawo batok kanila, siya ug ang iyang mga sulugoon, ug ilang gipamatay sila, ug gigukod hangtod sa Hoba sa amihanan sa Damasco. Unya nabawi niya ang tanan nga mga butang ug ingon man usab si Lot nga iyang pag-umangkon ug ang iyang mga butang ug ingon man usab ang kababayen-an ug ang katawhan.
Ang Ginoo, ang inyong Dios nga nag-una kaninyo, maoy makig-away alang kaninyo, sama sa gibuhat niya alang kaninyo didto sa Ehipto sa atubangan sa inyong mga mata,
Ayaw kamo kahadlok kanila kay ang Ginoo nga inyong Dios mao ang nakig-away alang kaninyo.’
Ug ang mga pangulo sa mga sundalo mosulti pa ug dugang sa katawhan ug moingon, ‘Kinsa bang tawhana nga hadlokan ug luya ug kasingkasing? Papaulia siya sa iyang balay kay tingali unya ug matunaw ang kasingkasing sa iyang mga igsoon sama sa iyang kasingkasing.’
Wala ba ako magsugo kanimo? Pagmalig-on ug pagmaisogon; ayaw kahadlok o kaluya kay ang Ginoo nga imong Dios anaa uban kanimo bisan asa ikaw moadto.”
Ug si Josue miingon kanila, “Ayaw kamo kahadlok, ayaw kaluya. Pagmalig-on ug pagmaisogon kamo kay ingon niana ang buhaton sa Ginoo ngadto sa tanan ninyong mga kaaway nga inyong ikaaway.”
“Sa diha nga ang mga pangulo nag-una sa Israel, sa diha nga ang katawhan sa kinabubut-on naghalad sa ilang kaugalingon, dayega ninyo ang Ginoo!
Ug ang tulo ka panon mipatingog sa mga trumpeta ug ilang gibuak ang mga tibod, gibitbit ang mga sulo sa ilang wala nga mga kamot, ug ang mga trumpeta sa ilang tuo nga mga kamot aron sa pagpatingog niini. Ug sila misinggit, “Espada alang sa Ginoo ug kang Gideon!”
Human niana, lakaw ngadto sa Gibeat-elohim diin atua didto ang kampo sa kasundalohan sa mga Filistihanon ug unya sa imong pag-abot didto sa siyudad, ikaw makatagbo ug usa ka panon sa propeta nga nanglugsong gikan sa habog nga dapit nga nagdala ug alpa, tambor, plawta ug lira diha kanila nga nagpropesiya.
Nabuntog ni Jonatan ang mga sundalo nga bantay sa kuta sa mga Filistihanon nga didto sa Geba ug ang mga Filistihanon nakadungog niini. Busa gipatingog ni Saul ang trumpeta ngadto sa tibuok yuta ug miingon, “Padungga ang mga Hebreo.”
Unya si Jonatan miingon ngadto sa batan-ong lalaki nga maoy nagdala sa iyang hinagiban, “Tana, mangadto kita sa kampo sa mga dili tinuli, basin ug ang Ginoo molihok alang kanato kay walay makapugong sa Ginoo sa pagluwas pinaagi sa daghan o pinaagi sa diyotay.”
Dihay bangis nga pagpakiggubat batok sa mga Filistihanon sa tanang mga adlaw ni Saul, si bisan kinsa nga makit-an ni Saul nga kusgan nga tawo o isog nga tawo, iya kining kuhaon alang kaniya.
Unya ang mga Filistihanon nagtigom sa ilang mga panon sa kasundalohan aron sa pagpakiggubat, ug nagtigom sila didto sa Soco nga sakop sa Juda, ug nagkampo tungatunga sa Soco ug sa Aseka, sa Epes-damim. Ug ang Filistihanon miingon, “Ako naghagit sa mga panon sa kasundalohan sa Israel niining adlawa. Hatagi ako ug usa ka tawo, aron kami magsangka.” Sa diha nga si Saul ug ang tibuok nga Israel nakadungog sa mga pulong sa Filistihanon, nangaluya sila ug nangahadlok pag-ayo. Si David usa ka anak sa usa ka Efratihanon sa Betlehem sa Juda nga ginganlan ug Jesse, nga may walo ka anak nga lalaki. Sa mga adlaw ni Saul, ang maong tawo tigulang na ug taas na ug panuigon. Ug ang tulo ka kamagulangang anak nga lalaki ni Jesse misunod kang Saul sa gubat, ug ang ngalan sa tulo niya ka anak nga miadto sa gubat mao si Eliab, ang kamagulangan, ug ang sunod si Abinadab, ug ang ikatulo si Samma. Si David mao ang kamanghoran ug ang tulo ka magulang misunod kang Saul, apan si David nagngadto-nganhi kang Saul aron sa pagpakaon sa mga karnero sa iyang amahan didto sa Betlehem. Sulod sa 40 ka adlaw ang Filistihanon nagpaduol ug nagpakita sa iyang kaugalingon, buntag ug hapon, Si Jesse miingon kang David nga iyang anak, “Pagdala karon alang sa imong mga igsoon ug usa ka epha niining sinangag nga trigo ug kining napulo ka buok nga pan, ug dad-a kini pagdali ngadto sa kampo sa imong mga igsoon. Dad-a usab kining napulo ka keso ngadto sa tigmando sa ilang mga linibo, ug tan-awa kon unsa ang kahimtang sa imong mga igsoon ug pagdala ug mga butang gikan kanila.” Niadtong tungora si Saul, ug sila, ug ang tanan nga katawhan sa Israel, didto sa walog sa Ela, nakig-away sa mga Filistihanon. Si Saul ug ang katawhan sa Israel nagtigom ug nagkampo sa walog sa Ela, ug gihan-ay ang kasundalohan alang sa gubat batok sa mga Filistihanon.
Pagmaisogon kamo, ipakita nato ang atong pagkalalaki alang sa atong katawhan ug alang sa mga siyudad sa atong Dios ug buhaton unta sa Ginoo unsay maayo alang kaniya!”
Sa tingpamulak niadtong tuiga, sa panahon nga ang mga hari mosulong aron sa pagpakiggubat, gipadala ni David si Joab ug ang iyang mga alagad uban kaniya, ug ang tibuok Israel, ug ilang gilaglag ang mga Amonihanon ug gisulong ang Raba. Apan si David nagpabilin sa Jerusalem.
Ug ang mga sulugoon sa hari sa Siria miingon kaniya, “Ang ilang mga dios dios sa mga kabungtoran busa gamhanan pa kay kanato, apan makig-away kita kanila didto sa kapatagan ug sa walay duhaduha kita mahimong kusgan kay kanila.
Ug siya mitubag, “Ayaw kahadlok, kay sila nga ania uban kanato labaw pa ka daghan kay niadtong uban kanila.”
Ug niadtong gabhiona, ang anghel sa Ginoo migula ug gipatay ang 185,000 nga diha sa kampo sa mga Asirianhon, ug sa pagbangon sa mga tawo sayo sa buntag, tan-awa, kining tanan patay na.
Kay daghan ang nangamatay tungod kay ang gubat iya man sa Dios. Ug sila mipuyo sa ilang dapit hangtod sa ilang pagkabihag.
Busa nangadto sila sa Baal-perasim, ug gibuntog sila ni David didto ug si David miingon, “Ang Dios nagbungkag sa akong mga kaaway pinaagi sa akong kamot sama sa nagbul-og nga baha.” Busa ang ngalan niadtong dapita gitawag ug Baal-perasim.
Imo, O Ginoo, ang pagkadako ug ang gahom ug ang himaya ug ang pagdaog ug ang pagkahalangdon kay ang tanan nga anaa sa kalangitan ug sa yuta imo. Imo ang gingharian, O Ginoo, ug ikaw gituboy ingon nga pangulo sa tanan.
Apan ikaw, pagmaisogon! Ayaw itugot nga mahuyang ang imong mga kamot, kay ang imong buhat gantihan.”
Sila mibangon pagsayo sa pagkabuntag ug miadto sa kamingawan sa Tekoa, ug sa nangadto sila, si Jehosafat mitindog ug miingon, “Pamatia ako, Juda ug mga lumulupyo sa Jerusalem! Tuo kamo sa Ginoo nga inyong Dios aron kamo malig-on; tuohi ang iyang mga propeta ug molampos kamo.”
Ang Ginoo mao ang akong kahayag ug ang akong kaluwasan; kinsa man ang akong kahadlokan? Ang Ginoo mao ang salipdanan sa akong kinabuhi; kinsa man ang akong kalisangan?
Ang mga daotan naglanit sa espada ug nagbingat sa ilang pana aron sa pagpukan sa kabos ug sa nanginahanglan, sa pagpatay niadtong naglakaw sa katarong;
Luwason niya ang akong kalag ngadto sa kalinaw gikan sa gubat batok kanako, kay daghan ang nakigbatok kanako
Unya pasibogon ang akong mga kaaway sa adlaw nga ako mosangpit. Kini akong maila, nga ang Dios dapig kanako.
Badlonga ang mananap nga ihalas nga nagpuyo sa kabugangan, ang panon sa mga torong baka, uban sa mga nating baka sa mga katawhan. Tumbi kadtong nagtinguha sa daghang plata; patibulaaga ang mga katawhan nga mangalipay sa gubat.
O Dios, ayaw paghilom; ayaw pagpakahilom o paghunong, O Dios! nga nangamatay didto sa Endor, nga nangahimong pundok sa kinalibang alang sa yuta. Himoa ang ilang mga halangdon nga sama kang Oreb ug kang Zeeb, ang tanan nilang mga pangulo nga sama kang Zeba ug kang Zalmuna, nga nag-ingon, “Panag-iyahon nato alang sa atong kaugalingon ang mga pasibsibanan sa Dios.” O akong Dios, himoa sila nga sama sa abog diha sa alimpulos, sama sa mga uhot atubangan sa hangin. Ingon nga ang kalayo mosunog sa kalasangan, ingon nga ang siga mopadilaab sa kabukiran, lutosa sila pinaagi sa imong unos ug lisanga sila pinaagi sa imong bagyo. Pun-a ang ilang mga nawong sa kaulaw, aron mangita sila sa imong ngalan, O Ginoo. Ibutang sila sa kaulawan ug kagul-anan hangtod sa kahangtoran; mangamatay unta sila diha sa kaulawan. Pailha sila nga ikaw lamang, nga ang ngalan si Yahweh, mao ang Labing Halangdon ibabaw sa tibuok nga yuta. Kay tan-awa, ang imong mga kaaway naghimo ug usa ka kaguliyang; sila nga nagdumot kanimo nag-isa sa ilang ulo. Naghimo sila ug malimbongong laraw batok sa imong katawhan; nagsabotsabot sila batok sa imong mga gipanalipdan. Nag-ingon sila, “Dali kamo, puohon nato sila ingon nga usa ka nasod, himoon nga dili na mahinumdoman ang ngalan nga Israel!”
Ipaubos ang imong kalangitan, O Ginoo, ug kanaog! Hikapa ang kabukiran aron kini moaso! Pakidlata ang mga kilat ug patibulaaga sila, ipadala ang imong mga udyong ug buntoga sila!
Sulti nga malumo sa Jerusalem ug hilak ngadto kaniya, nga ang iyang panahon sa gubat natapos na, nga ang iyang kasal-anan gipasaylo na, nga siya nakadawat ug duha ka pilo gikan sa kamot sa Ginoo tungod sa tanan niyang mga sala.
ayaw kahadlok, kay ania ako uban kanimo, ayaw kabalaka, kay ako mao ang imong Dios; lig-onon ko ikaw ug tabangan ko ikaw, ituboy ko ikaw pinaagi sa akong madaogon nga tuong kamot.
Tan-awa, himoon ko ikaw nga usa ka galamiton sa paggiok, bag-o, hait ug adunay mga ngipon; ikaw maggiok sa kabukiran ug magdugmok niini, ug himoon nimong sama sa tahop ang kabungtoran.
walay hinagiban nga gibuhat batok kanimo nga magmalamposon, ug imong pamatud-an nga sayop ang matag dila nga maghukom batok kanimo. Kini mao ang panulundon sa mga sulugoon sa Ginoo, ug ang ilang pagkamatarong nga gikan kanako, nag-ingon ang Ginoo.”
Ayaw paluyaha ang imong kasingkasing ug ayaw kahadlok sa mga balita nga madungog diha sa yuta, sa diha nga ang mga balita moabot sa usa ka tuig, ug human niana balita sa laing tuig, ug ang kabangis anaa sa yuta, ug ang pangulo batok sa pangulo.
Kay diha sa akong pangabubho ug sa nagdilaab nakong kaligutgot ako nag-ingon, Nianang adlawa adunay usa ka dakong pagkurog sa yuta sa Israel.
Ug sa mga adlaw niadtong mga haria, ang Dios sa langit magtukod ug usa ka gingharian nga dili gayod malumpag, o ang gahom niini ikabilin sa laing katawhan. Kini magdugmok niining tanang mga gingharian ug magtapos kanila ug kini molungtad hangtod sa kahangtoran,
“Nianang panahona sa kataposan, ang hari sa habagatan mosulong kaniya apan ang hari sa amihanan mosulong kaniya sama sa alimpulos, uban ang mga karwahi ug mga tigpangabayo ug daghang mga sakayan sa dagat ug siya mosulod sa kayutaan, ug molukop ug moagi niini.
Mga panon sa katawhan, mga panon sa katawhan atua sa walog sa paghukom! Kay ang adlaw sa Ginoo duol na sa walog sa paghukom.
Mao kini ang giingon sa Ginoo, “Tungod sa tulo ka kalapasan sa Moab, ug tungod sa upat, dili nako bakwion ang silot; tungod kay gisunog niya hangtod sa pagkaapog ang mga bukog sa hari sa Edom.
Kay ang adlaw sa Ginoo duol na batok sa tanang mga nasod. Sama sa imong gibuhat, kini buhaton kanimo, ang imong gibuhat mobalik sa imong kaugalingong ulo.
Ang mga nasod makakita ug mangaulaw tungod sa sa tanan nilang kusog; sampongan nila sa ilang kamot ang ilang baba; ang ilang mga dalunggan mangabungol;
Ug makadungog kamo ug mga gubat ug dungogdungog mahitungod sa mga gubat. Pagbantay kamo nga dili kamo makuyawan kay kinahanglan gayod kini nga mahitabo apan dili pa kini mao ang kataposan.
Ug si Jesus miingon kaniya, “Iuli sa sakoban ang imong espada kay ang tanang mogamit ug espada mamatay sa espada.
Ug sa dihang makadungog kamo ug mga gubat ug mga kagubot, ayaw kamo kahadlok kay kinahanglang mahitabo una kini, apan ang kataposan dili pa moabot dayon.”
Gisulti nako kini kaninyo aron nga dinhi kanako makabaton kamo ug kalinaw. Dinhi sa kalibotan aduna kamoy kalisdanan. Apan pagmadasigon, gibuntog na nako ang kalibotan.”
Ug maoy inyong gidaladala ang tolda ni Moloc ug ang bituon sa dios nga si Repan, ang mga larawan nga inyong gibuhat aron simbahon. Busa papahawaon ko gayod kamo ngadto sa unahan pa sa Babilonia.’
Ug sa nadakop na niya si Pedro, gibutang niya siya sa bilanggoan ug gitugyan siya ngadto sa upat ka hut-ong sa mga sundalo aron pagbantay kaniya sa tuyo nga human sa Kasaulogan sa Pagsaylo paatubangon niya siya sa katawhan.
kay siya alagad sa Dios alang sa imong kaayohan. Apan kon daotan ang imong buhat, angay ikaw nga mahadlok, kay dili kawang ang iyang pagdala ug espada. Siya mao ang alagad sa Dios aron pagpahamtang sa iyang kapungot kanila nga nagbuhat ug daotan.
Naghangyo ako kaninyo, mga igsoon, pinaagi sa atong Ginoong Jesu-Cristo ug pinaagi sa gugma sa Espiritu, sa pagpanglimbasog uban kanako diha sa mga pag-ampo ngadto sa Dios tungod ug alang kanako,
Siya ang nagluwas kanamo gikan sa dakong hulga sa kamatayon magpadayon pagluwas kanamo. Kaniya naglaom kami nga siya moluwas kanamo pag-usab.
Kami gipiit sa tanang paagi apan wala mapugngi; gilisodlisod apan wala kawad-i ug paglaom; gilutos apan wala talikdi; nangatumba apan wala mangalaglag.
Kay ang mga tinguha sa unod supak sa Espiritu, ug ang Espiritu supak sa unod, kay kini silang duha nagkasumpaki sa usa ug usa, aron dili kamo makahimo sa buot ninyong buhaton.
Mao lamang nga magkinabuhi kamo nga takos sa Maayong Balita mahitungod kang Cristo, aron nga bisan kon moanha ako ug makigkita kaninyo o wala ako diha, madunggan unta nako mahitungod kaninyo nga kamo nagbarog diha sa usa ka espiritu, nga uban sa usa ka hunahuna maghiusa sa pagpaningkamot diha sa pagtuo sa Maayong Balita,
Ayaw kamo kabalaka mahitungod sa bisan unsang butang, apan sa tanang butang ipahibalo ninyo sa Dios ang inyong mga hangyo pinaagi sa pag-ampo ug sa pagpangamuyo uban ang pagpasalamat.
Apan ingon nga kita iya man sa adlaw, magmaugdang kita ug magsul-ob kita sa taming sa dughan nga mao ang pagtuo ug paghigugma, ug sa helmet nga mao ang paglaom sa kaluwasan.
Tungod niini, kami gayod nagpasigarbo kaninyo ngadto sa mga iglesia sa Dios tungod sa inyong pakamalahutayon ug pagtuo taliwala sa tanang mga paglutos ug mga kasakitan nga inyong gisagubang.
Kining maong sugo akong gitugyan kanimo, Timoteo, anak, sumala sa mga propesiya kaniadto mahitungod kanimo nga ikaw makigbisog pinaagi sa maayong pagpakig-away,
gipalong nila ang bangis nga kalayo, nakaikyas sila sa sulab sa espada, nalig-on gikan sa kahuyang, nangahimo sila nga kusgan diha sa panggubatan, ilang gipatibulaag ang mga kasundalohang langyaw.
Diin ba magsukad ang mga gubat ug mga panag-away diha kaninyo? Dili ba sa inyo man nga mga pangibog nga naggubat diha sa mga bahin sa inyong lawas?
Unya nahitabo ang gubat didto sa langit, si Miguel ug ang iyang mga anghel nakiggubat batok sa dragon. Ang dragon ug ang iyang mga anghel nakiggubat usab,
Unya nakita nako nga nabukas ang langit, ug dihay usa ka puti nga kabayo! Ang nagkabayo niini ginganlan ug Kasaligan ug Matuod ug pinaagi sa pagkamatarong siya naghukom ug nakiggubat.
Pinaagi sa Dios magbuhat kita nga maisogon, kay siya mao ang magyatak sa atong mga kaaway.
O pag-awit ngadto sa Ginoo ug usa ka bag-ong awit, kay nagbuhat siya ug kahibulongang mga butang! Ang iyang tuong kamot ug ang iyang balaan nga bukton, nakaangkon ug kadaogan alang kaniya.
Ang mga daotan nag-atang sa paglaglag kanako, apan ako namalandong sa imong mga pagpamatuod.
Apan karon kini mao ang giingon sa Ginoo, siya nga nagbuhat kanimo, O Jacob, siya nga nag-umol kanimo, O Israel: “Ayaw kahadlok, kay gilukat ko na ikaw. gitawag ko ikaw pinaagi sa imong ngalan, ikaw akoa.
Busa ako nagpropesiya sumala sa iyang gisugo kanako, ug ang gininhawa misulod kanila, ug sila nangabuhi ug nanindog, usa ka dako kaayo nga panon sa kasundalohan.
Apan si Jesus nga nasayod sa ilang mga hunahuna miingon kanila, “Ang matag gingharian nga mabahin batok sa iyang kaugalingon mapukan, ug ang matag siyudad o balay nga mabahin batok sa iyang kaugalingon dili motunhay.
Kay ang usa ka nasod moalsa batok sa usa ka nasod ug gingharian batok sa gingharian ug mahitabo ang mga gutom ug mga linog sa nagkalainlaing mga dapit.
Kay makiggubat ang usa ka nasod batok sa laing nasod, ug ang usa ka gingharian batok sa laing gingharian. Mahitabo ang mga linog sa nagkalainlaing mga dapit, mahitabo ang mga gutom. Apan kini sinugdanan pa lamang sa mga kasakit.
O kinsa bang haria nga sa iyang pagpakiggubat batok sa laing hari, dili una molingkod ug magpatambag kon makahimo ba siya uban sa napulo ka libo ka tawo sa pag-atubang batok kaniya nga misulong nga may 20,000 ka tawo?
Ug siya miingon kanila, “Apan karon, siya nga may sudlanan sa salapi padad-a siya niini ug bag usab. Ug siya nga walay espada, ipabaligya niya ang iyang bisti ug magpalit siya ug espada.
Ang kalinaw ibilin nako kaninyo, ang akong kalinaw ihatag nako kaninyo. Ihatag nako kini kaninyo, dili sama sa paghatag sa kalibotan. Ayaw kamo kaguol diha sa inyong kasingkasing, ayaw kamo pagtalaw.
Apan makadawat kamo ug gahom sa diha nga mokunsad na kaninyo ang Espiritu Santo ug kamo mao unya ang akong mga saksi sa Jerusalem ug sa tibuok Judea ug Samaria ug hangtod sa kinatumyan sa kalibotan.”
Busa unsa may atong isulti mahitungod niini? Kon ang Dios dapig kanato, kinsa man ang mobatok kanato?
Apan salamat sa Dios nga mao ang naghatag kanato sa kadaogan pinaagi sa atong Ginoong Jesu-Cristo.
Apan salamat sa Dios nga nagmando kanato kanunay pinaagi kang Cristo ngadto sa kadaogan, ug ang kahumot sa kahibalo mahitungod kaniya gipadayag pinaagi kanato ngadto sa tanang dapit.
Kay siya mao ang atong pakigdait nga naghiusa kanato ug pinaagi sa iyang lawas miguba sa nag-ulang nga paril sa panagbingkil.
ug nga dili kamo malisang sa bisan unsa sa inyong mga kaaway. Alang kanila kini usa ka timailhan sa ilang kalaglagan apan alang sa inyong kaluwasan, ug kini gikan sa Dios.
Apan kita mga lumulupyo sa langit, ug gikan niini atong gipaabot ang Manluluwas, ang Ginoong Jesu-Cristo.
Pagmaigmat, pagbantay kanunay. Ang inyong kaaway nga mao ang yawa naglibotlibot sama sa liyon nga nagngulob ug nangita ug iyang matukob. Sukol kamo kaniya ingon nga kamo lig-on sa inyong pagtuo, sa nahibaloan ninyo nga ang samang mga pag-antos kinahanglan gayod masinati ninyong tanan nga kaigsoonan nga ania sa kalibotan.
Ang magmadaogon tugotan nako sa paglingkod sa akong trono uban kanako, ingon nga ako usab nagmadaogon ug milingkod uban sa akong Amahan diha sa iyang trono.
Ug sila nagmadaogon batok kaniya pinaagi sa dugo sa Nating Karnero ug sa pulong sa ilang pagpamatuod, tungod kay wala man sila mahigugma sa ilang mga kinabuhi bisan ngadto sa kamatayon.
Ug ang yawa nga nagpahisalaag kanila gitambog ngadto sa linaw nga kalayo ug asupri diin atua ang bangis nga mananap ug ang mini nga propeta, ug didto sakiton sila adlaw ug gabii hangtod sa kahangtoran.
Mandoi ako, O Ginoo, diha sa imong pagkamatarong tungod sa akong mga kaaway; tul-ira ang imong dalan sa akong atubangan.
Kay gibaksan nimo ako sa kusog alang sa gubat; gipaunlod nimo ilalom kanako ang mga nakigbatok kanako.
Kinsa ba ang Hari sa himaya? Ang Ginoo, kusgan ug gamhanan, ang Ginoo, gamhanan diha sa panggubatan.
Bisan usa ka dakong panon magkampo batok kanako, dili mahadlok ang akong kasingkasing; bisan ug may gubat batok kanako, bisan pa niini ako masaligon.
Gipahunong niya ang mga gubat hangtod sa kinatumyan sa yuta; gibali niya ang pana, ug gibunggo ang bangkaw; gisunog niya sa kalayo ang mga karwahi!
siya magtigom ug husto nga kaalam alang sa mga matarong; siya usa ka taming alang kanila nga naglakaw diha sa kaligdong,
Mahitabo sa ulahing mga adlaw nga ang bukid sa balay sa Ginoo ipahiluna ingon nga kinahabogan sa kabukiran, ug ituboy ibabaw sa kabungtoran; ug ang tanang kanasoran mag-ambahan ngadto kaniya. Nianang adlawa isalibay sa mga tawo ang ilang mga diosdios nga plata ug ang mga diosdios nga bulawan, nga gibuhat nila aron simbahon, ngadto sa mga ilaga ug sa mga kabog, aron mosulod sa mga langob sa mga bato, ug sa mga liki sa mga pangpang, gikan sa atubangan sa pagkamakalilisang sa Ginoo ug gikan sa himaya sa iyang pagkahalangdon, sa diha nga siya motindog aron sa paglisang sa yuta. Biyai ninyo ang tawo nga ang gininhawa anaa sa iyang ilong; kay sa unsa man siya isipon? Daghang mga katawhan ang mangadto ug mag-ingon, “Dali kamo, mangadto kita sa bukid sa Ginoo, ngadto sa balay sa Dios ni Jacob, aron tudloan niya kita sa iyang mga dalan, ug manglakaw kita sa iyang mga agianan.” Kay gikan sa Zion mogula ang balaod ug ang pulong sa Ginoo gikan sa Jerusalem. Siya maghukom taliwala sa kanasoran, ug maghukom alang sa daghang mga katawhan, ug ang ilang mga espada himoon nilang mga punta sa daro, ug ang ilang mga bangkaw himoon nga mga galab; usa ka nasod dili mobakyaw sa espada batok sa usa ka nasod, o magbansay pa sila sa pagpakiggubat.
Tan-awa, ang Ginoong Dios moanhi uban sa gahom, ug ang iyang bukton maghari alang kaniya; tan-awa, ang iyang ganti anaa kaniya ug ang iyang balos anaa sa iyang atubangan.
Tan-awa, gibuhat nako ang panday sa puthaw nga naghuyop sa kalayo sa mga baga, ug naghimo ug hinagiban alang sa katuyoan niini; Ug gibuhat nako ang tigpangguba aron sa pagpangguba; walay hinagiban nga gibuhat batok kanimo nga magmalamposon, ug imong pamatud-an nga sayop ang matag dila nga maghukom batok kanimo. Kini mao ang panulundon sa mga sulugoon sa Ginoo, ug ang ilang pagkamatarong nga gikan kanako, nag-ingon ang Ginoo.”
Apan sa ulahing mga adlaw mahitabo nga ang bukid sa balay sa Ginoo himoon nga labing habog sa kabukiran, ug bayawon ibabaw sa kabungtoran; ug ang mga katawhan magbaha ngadto niini, Paglimbaglimbag ug pag-agulo, O anak nga babaye sa Zion, sama sa babaye nga nagbati; kay karon mogula gayod ikaw sa siyudad ug magpuyo diha sa kapatagan; moadto ikaw sa Babilonia. Didto luwason ikaw, didto ang Ginoo maglukat kanimo gikan sa kamot sa imong mga kaaway. Karon daghang mga nasod ang nagtigom batok kanimo, nga nag-ingon, “Hugawan nato siya, ug sud-ongon sa atong mga mata ang Zion.” Apan sila wala masayod sa mga hunahuna sa Ginoo, sila wala makasabot sa iyang laraw, siya nagtigom kanila ingon sa mga bugkos sa uhay ngadto sa giokanan. Tindog ug paggiok, O anak nga babaye sa Zion, kay ang imong sungay himoon nako nga puthaw ug ang imong mga kuko himoon nako nga bronsi; ikaw magdugmok sa daghang mga katawhan, ug maghalad sa ilang nakuha ngadto sa Ginoo, sa ilang katigayonan ngadto sa Ginoo sa tibuok nga yuta. ug daghang mga nasod moadto ug moingon, “Dali kamo, ug mangadto kita sa bukid sa Ginoo, ngadto sa balay sa Dios ni Jacob; aron siya magtudlo kanato sa iyang mga pamaagi, ug kita maglakaw sa iyang mga agianan.” Kay gikan sa Zion mogula ang Balaod, ug ang pulong sa Ginoo gikan sa Jerusalem. Siya maghukom taliwala sa daghang mga katawhan, ug maghusay sa gamhanang mga nasod sa layo; ug ang ilang mga espada himoon nila nga mga punta sa daro, ug ang ilang mga bangkaw himoon nga mga galab; ang nasod dili na mobakyaw sa iyang espada batok sa laing nasod, o magkat-on pa sila sa gubat;
“Ayaw kamo pagdahom nga mianhi ako aron sa pagdala ug kalinaw dinhi sa kalibotan, wala ako moanhi aron sa pagdala ug kalinaw kondili espada.
Ang mga sundalo usab nangutana kaniya, “Ug kami, unsa may among buhaton?” Siya miingon kanila, “Ayaw na kamo panulis o magbutangbutang, ug kinahanglang matagbaw kamo sa inyong mga suhol.”
O kinsa bang haria nga sa iyang pagpakiggubat batok sa laing hari, dili una molingkod ug magpatambag kon makahimo ba siya uban sa napulo ka libo ka tawo sa pag-atubang batok kaniya nga misulong nga may 20,000 ka tawo? Ug kon dili man, samtang ang usa atua pa sa layo, magsugo siya ug mensahero sa paghangyo kaniya ug kasabotan sa kalinaw.
Walay pagsulay nga miabot kaninyo nga wala masinati sa tawo. Ang Dios kasaligan, ug dili niya itugot nga kamo sulayon labaw sa inyong masarangan, apan uban sa pagsulay siya magtagana usab ug lutsanan, aron makasugakod kamo niini.
Ug aduna kami niining maong bahandi nga sinulod diha sa mga sudlanan nga yuta, aron sa pagpadayag nga ang labawng gahom iya sa Dios ug dili gikan kanamo. Kami gipiit sa tanang paagi apan wala mapugngi; gilisodlisod apan wala kawad-i ug paglaom; gilutos apan wala talikdi; nangatumba apan wala mangalaglag.
Ug kinahanglang dili kita maluya sa pagbuhat ug maayo, kay sa tukma nga panahon kita mag-ani kon kita dili maluya.
Kay kamo nangamatay ug ang inyong kinabuhi natago uban kang Cristo diha sa Dios. Sa dihang ipadayag na unya si Cristo nga mao ang inyong kinabuhi, kamo usab ipadayag uban kaniya sa himaya.
Busa makaingon kita nga masaligon, “Ang Ginoo mao ang akong magtatabang, dili ako mahadlok; unsa may mahimo sa tawo kanako?”
Bulahan ang tawo nga milahutay sa mga pagsulay kay human siya makaantos sa pagsulay, iyang madawat ang purongpurong sa kinabuhi nga gisaad sa Dios ngadto sa mga nahigugma kaniya.
Apan kon paantoson man kamo tungod sa inyong pagbuhat ug matarong, bulahan kamo. Ayaw kamo kahadlok sa ilang pagpanghadlok o ayaw kahasol.
Ug human kamo makaantos sa makadiyot, ang Dios sa tanang grasya nga nagtawag kaninyo ngadto sa iyang dayon nga himaya diha kang Cristo, mao gayod ang mangunay sa pagpahiuli, paglig-on, pagpabaskog ug pagpahimutang kaninyo.
Ang magmadaogon sul-oban ug mga bisti nga puti, ug ang iyang ngalan dili nako papason gikan sa basahon sa kinabuhi, hinuon akong ipahayag ang iyang ngalan sa atubangan sa akong Amahan ug sa atubangan sa iyang mga anghel.
Kay ang Nating Karnero nga anaa sa taliwala sa trono maoy magbantay kanila, ug magtultol kanila ngadto sa mga tuboran sa tubig sa kinabuhi, ug pahiran sa Dios ang tanang luha sa ilang mga mata.”
Iyang pahiran ang tanang luha gikan sa ilang mga mata, ug ang kamatayon wala na, ug wala na usab unyay pagminatay o paghilak o kasakit kay ang unang mga butang nangagi na.”
Ug didto wala nay bisan unsang tinunglo apan atua didto ang trono sa Dios ug sa Nating Karnero, ug ang iyang mga ulipon magsimba kaniya.