Kategorya
108 Mga Bersikulo sa Biblia bahin sa Halad ug Ikapulo
Higala, mabuhi ta sa gugma, sama ni Kristo nga nahigugma nato ug naghatag sa iyang kaugalingon para nato, usa ka halad nga mahumot ngadto sa Dios. Efeso 5:2
Hinumdumi, ang labing dako nga halad gihimo na ni Jesus para nimo didto sa krus. Gihigugma ka niya hangtod sa kamatayon ug labaw pa. Bisan pa sa paglabay sa katuigan ug henerasyon, ang iyang gugma dili mausab.
Importante kaayo nga masabtan nato nga ang labing dako nga halad nahuman na. Apan karon, kinahanglan pud ta nga mahimong halad nga makapahimuot sa Dios. Ang atong pag-alagad, ang atong pagpasidungog, ang atong paghatag, himoa natong malipayon ang atong Amahan sa langit. Kay nasayod ta nga gihatag na ni Jesus ang tanan para nato, ug bisan unsa pay atong ihalad, gamay ra kaayo kini kon itandi sa iyang gugma.
Ang paghatag ngadto sa Dios, ang pagsuporta sa iyang buluhaton, dili kini palas-anon o obligasyon, kondili usa ka pagpahayag sa atong gugma. Tubag kini sa gugma sa Dios ug sa sakripisyo ni Jesus. Gusto nato nga mobalos bisan sa gamay lang nga paagi sa tanan nga gihatag sa langit kanato.
Unya siya midugang, “Ang ilang mga sala ug mga kasaypanan dili na nako hinumdoman.” Kon aduna nay pagpasaylo niini, wala na usab kinahanglana ang halad tungod niini.
Pasidunggi ang Ginoo pinaagi sa imong katigayonan ug sa mga unang bunga sa tanan nimong abot;
Kining mga pulonga gisulti ni Jesus didto sa panudlanan sa salapi nga hinalad samtang nagtudlo siya sulod sa Templo. Apan walay midakop kaniya kay wala pa man moabot ang iyang takna.
Dad-a ninyo ang tibuok nga ikapulo ngadto sa balay nga tipiganan aron nga adunay pagkaon sa akong balay, ug pinaagi niini sulayi ninyo ako, nag-ingon ang Ginoo sa mga panon, kon dili ba nako buksan kaninyo ang mga tamboanan sa langit ug ibubo nako kaninyo ang nag-awas nga panalangin.
Unya si Jesus miingon kaniya, “Bantayi nga walay si bisan kinsa nga imong suginlan, ug lakaw ug pagpatan-aw sa pari ug himoa ang halad nga gisugo ni Moises ingon nga pagpamatuod ngadto sa katawhan.”
Ug pagkinabuhi kamo diha sa gugma ingon nga si Cristo nahigugma kanato ug alang kanato, mitugyan sa iyang kaugalingon ingon nga humot nga halad ug halad nga inihaw ngadto sa Dios.
Ang iyang agalon miingon kaniya, ‘Maayo! Buotan ug kasaligan nga ulipon. Kasaligan ikaw sa diyotay, busa piyalan ko ikaw sa daghan. Duyog sa kalipay sa imong agalon.’ Ang nakadawat usab ug usa ka talanton miduol nga nag-ingon, ‘Ginoo, nakaila ako nga ikaw usa ka tig-a nga pagkatawo, nag-ani sa dili nimo pinugas ug nanghipos sa dili nimo pinaliran.
Ang matag usa maghatag sumala sa kabubut-on sa iyang kasingkasing, dili sa pagpanuko o ingon nga pinugos kay gihigugma sa Dios ang naghatag nga malipayon.
Unya si Jesus milingkod atbang sa panudlanan ug iyang gipanid-an ang panon sa mga tawo nga nanghulog ug salapi ngadto sa panudlanan. Ug daghan ang mga dato nga nanghulog ug dagkong kantidad. Dihay usa ka kabos nga biyuda nga miabot ug mihulog ug duha ka gagmayng sensilyo nga mibili ug usa ka kodrante. Unya gitawag ni Jesus ang iyang mga tinun-an ngadto kaniya ug miingon siya kanila, “Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo nga kining kabos nga biyuda nakahulog ug labaw pa kay sa tanan kanila nga nanghulog ngadto sa panudlanan. Kay silang tanan mihatag gikan sa ilang naghingapin nga kahamugaway, apan kini siya, gikan sa iyang kakabos mihatag sa tanan nga anaa kaniya, sa tanan nga iyang kabuhian.”
“Ang tanan nga ikapulo sa yuta, gikan sa binhi sa yuta o sa bunga sa mga kahoy, iya sa Ginoo, kini butang nga balaan alang sa Ginoo.
Apan ako uban sa tingog sa pagpasalamat maghalad kanimo; unsay akong gipanaad akong bayran. Ang pagluwas iya sa Ginoo!”
Siya mihatag sa iyang kaugalingon alang kanato aron sa paglukat kanato gikan sa tanang pagkadaotan ug sa pagputli alang sa iyang kaugalingon sa usa ka katawhan nga iya gayod, madasigon sa maayong binuhatan.
Siya nga wala mohikaw sa iyang kaugalingong Anak kondili mitugyan hinuon kaniya alang kanatong tanan, dili ba ihatag usab niya kanato ang tanang mga butang uban kaniya?
Ang matag tawo kinahanglang maghatag sumala sa iyang mahimo sumala sa panalangin sa Ginoo nga inyong Dios nga gihatag kaninyo.
Panghatag kamo ug kamo hatagan. Ang hustong takos, dinasok, tinantan ug nag-awas, ibutang ra unya diha sa inyong sabakan. Kay ang gidaghanon nga inyong ihatag mao usab unya ang gidaghanon nga inyong madawat.”
Kay kon anaa ang pagkamatinguhaon, kini kahimut-an sumala sa unsay anaa sa tawo, dili sumala sa unsay wala kaniya.
Gikan kaninyo pagkuha kamo ug usa ka halad alang sa Ginoo. Si bisan kinsa nga manggihatagon ug kasingkasing, padad-a siya alang sa Ginoo ug halad nga bulawan, plata, bronsi,
Ipahinungod ngadto sa Ginoo ang himaya nga angay sa iyang ngalan; pagdala ug halad ug duol ngadto sa iyang mga hawanan!
“Apan kinsa man ako ug unsa ang akong katawhan, nga kami mahimong takos sa paghalad nga kinabubut-on sa ingon niini? Kay ang tanang butang gikan kanimo, ug gikan sa imong kaugalingon kami naghatag kanimo.
Busa naghangyo ako kaninyo mga igsoon, pinaagi sa mga kaluoy sa Dios, sa pagtugyan sa inyong mga lawas isip halad nga buhi, balaan ug makapahimuot sa Dios nga mao ang inyong espirituhanon nga pagsimba.
Ug ayaw ninyo kalimti ang pagbuhat ug maayo ug ang pagkamanggihatagon, kay ang maong mga halad makapahimuot sa Dios.
“Kinahanglan nga maggahin kamo sa ikapulo sa tanang abot sa inyong tanom nga naggikan sa uma matag tuig. Ug sa atubangan sa Ginoo nga inyong Dios, sa dapit nga iyang pilion aron papuy-on didto ang iyang ngalan, kaona ninyo ang ikapulo sa inyong abot, sa inyong bino ug sa inyong lana ug ang mga kamagulangan sa inyong mga baka ug sa inyong mga karnero, aron makakat-on kamo sa pagkahadlok kanunay sa Ginoo nga inyong Dios.
Sa unang adlaw sa matag semana, ang matag usa kaninyo kinahanglang maggahin ug magtigom sumala sa iyang pag-uswag, aron nga inig-abot nako diha dili na kinahanglan mag-amot pa.
Ug siya mipanalangin kang Abram ug miingon, “Panalanginan unta si Abram sa Dios nga Labing Halangdon nga nagbuhat sa langit ug sa yuta. kining mga haria nakiggubat batok kang Bera nga hari sa Sodoma ug batok kang Birsa nga hari sa Gomora ug batok kang Sinab nga hari sa Adma, ug batok kang Semeber nga hari sa Zeboim, ug batok sa hari sa Bela, nga mao ang Zoar. Ug dalaygon ang Dios nga Labing Halangdon, nga nagtugyan sa imong mga kaaway nganha sa imong kamot!” Ug si Abram mihatag kaniya sa ikapulo sa tanan.
Maayo alang sa tawo nga magpakita ug kalooy ug magpahulam, nga maghimo sa iyang mga buhat uban ang hustisya.
Adunay naghatag nga walay pugongpugong apan midugang pa hinuon ang kaadunahan; adunay nagpugong sa iyang ihatag, ug nag-antos lamang hinuon sa kawalad-on. Ang tawo nga manggihatagon magmauswagon, ug ang nagbisibis bisibisan usab.
“Alaot kamong mga eskriba ug mga Pariseo, mga tigpakaaron-ingnon! Kay naghatag kamo ug ikapulo sa mga lamas, sa herbabuyna, sa anis ug sa kumino, apan wala kamo magtagad sa labaw pang mahinungdanong mga butang sa Balaod, ang hustisya, kaluoy, ug pagtuo. Kining mga butanga kinahanglan gayod unta nga inyong buhaton, sa walay pagpabaya sa uban.
Paghalad ngadto sa Dios ug halad sa pasalamat, ug ihatag ang imong mga gipanaad ngadto sa Labing Halangdon;
Si Jesus mitan-aw ug iyang nakita ang mga adunahan nga nanghulog sa ilang mga halad ngadto sa sudlanan sa salapi. Unya miingon siya kanila, “Maggubat ang nasod batok sa nasod, ug ang gingharian batok sa gingharian. Mahitabo ang kusog nga mga linog, ug sa nagkalainlaing mga dapit adunay mga gutom ug mga kamatay, ug unya may mga makalilisang nga butang ug dagkong mga ilhanan gikan sa langit. Apan sa dili pa mahitabo kining tanan, ila kamong dakpon ug lutoson, itugyan kamo ngadto sa mga sinagoga ug sa mga bilanggoan, ug kamo dad-on ngadto sa atubangan sa mga hari ug sa mga gobernador tungod sa akong ngalan. Kini mao unyay panahon alang kaninyo sa pagpamatuod. Busa ibutang sa inyong mga kasingkasing nga dili kamo maghunahunang daan kon unsay inyong ipanubag, kay ako maghatag ra unya kaninyo ug baba ug kaalam nga walay kaaway ninyo nga makasukol o makasupak. Itugyan kamo bisan gani sa inyong mga ginikanan ug mga igsoon, ug mga kaparyentihan ug mga kahigalaan, ug ang uban kaninyo ilang patyon. Ug kamo dumtan sa tanang tawo tungod sa akong ngalan, apan walay bisan usa ka buhok sa inyong ulo nga mawala. Pinaagi sa inyong pagkamalahutayon, maangkon ninyo ang inyong mga kinabuhi. Ug iyang nakita ang usa ka kabos nga biyuda nga mihulog ug duha ka sinsilyo. “Apan sa diha nga makita ninyo ang Jerusalem nga libotan sa mga kasundalohan, hibaloi nga ang iyang pagkapukan nagkaduol na. Unya sila nga anaa sa Judea, paadtoa ninyo sa kabukiran, ug sila nga anaa sa sulod sa siyudad, papahawaa sila, ug sila nga atua sa gawas sa siyudad, ayaw na pasudla. Kay kini mao ang mga adlaw sa panimalos aron matuman ang tanang nasulat. Pagkamakaluluoy gayod sa mga mabdos ug sa mga may masuso niadtong mga adlawa! Kay ang dakong kagul-anan moabot sa ibabaw sa yuta ug ang kapungot batok niining katawhan. Sila mangamatay sa sulab sa espada ug bihagon sila ngadto sa tanang kanasoran, ug ang Jerusalem tamakan sa mga Gentil hangtod matuman na ang mga panahon sa mga Gentil. “Ug aduna unyay mga ilhanan diha sa adlaw ug sa bulan ug sa kabituonan, ug diha sa yuta adunay kagul-anan ang kanasoran, maglibog tungod sa dinahunog sa dagat ug sa mga balod. Ang mga tawo panguyapan sa kahadlok ug sa pagpaabot sa mahitabo sa kalibotan, kay mauyog man unya ang mga gahom sa kalangitan. Ug unya ilang makita ang Anak sa Tawo nga moabot diha sa panganod uban sa gahom ug dakong himaya. Sa dihang magsugod na pagkahitabo kining mga butanga, tan-aw kamo sa itaas ug ihangad ninyo ang inyong mga ulo, kay ang inyong kaluwasan nagkaduol na.” Ug siya misugilon kanila ug usa ka sambingay: “Tan-awa ninyo ang kahoyng igera, ug ang tanang mga kahoy. Ug siya miingon, “Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo, nga kining kabos nga biyuda naghulog ug labaw pa kay kanilang tanan, Sa dihang mosalingsing na kini, inyong makita ug mahibaloan nga nagkaduol na ang ting-init. Sa samang paagi, sa pagkakita ninyo niining mga butang nga mahitabo, inyong mahibaloan nga nagkaduol na ang gingharian sa Dios. Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo, nga kining kaliwatana dili mawala hangtod nga mahitabo ang tanan. Ang langit ug ang yuta mahanaw, apan ang akong mga pulong dili gayod mahanaw. “Apan kinahanglang magbantay kamo sa inyong kaugalingon, basin ug ang inyong mga kasingkasing mapuno sa pagpatuyang ug sa pagkahubog ug sa mga kabalaka niining kinabuhia, ug unya kadtong adlawa moabot kaninyo sa kalit, kay ingon sa lit-ag, kini moabot gayod unya sa tanang nagpuyo ibabaw sa tibuok kalibotan. Apan pagbantay kamo sa tanang panahon, nga mag-ampo nga unta makabaton kamo ug kalig-on aron sa pag-ikyas gikan niining tanang mga butang nga mahitabo ug sa pagbarog sa atubangan sa Anak sa Tawo.” Ug sa matag-adlaw nagtudlo siya sulod sa templo, apan sa gabii molakaw siya aron sa pagpahulay diha sa bungtod nga ginganlan ug Olibo. Ug ang tanang mga tawo sayong mangadto kaniya sulod sa templo aron sa pagpamati kaniya. kay silang tanan nanghulog gikan sa ilang naghingapin nga kaadunahan apan kini siya, gikan sa iyang kalisod mihatag sa tanan nga iyang panginabuhian.”
Ug sila nagmatinumanon sa pagdala sa mga amot, sa mga ikapulo ug sa mga hinalad nga mga butang. Ang labawng pangulo nga nagdumala kanila mao si Conanias nga Levihanon, ug si Simei nga iyang igsoon maoy luyoluyo.
Siya nga manggihatagon panalanginan, kay nagpaambit siya sa iyang pan ngadto sa kabos.
Ang tanang mga butang gipakita nako kaninyo nga ang mga maluyahon kinahanglang inyong tabangan pinaagi sa samang paghago nga maghinumdom sa pulong sa Ginoong Jesus nga iyang gisulti, ‘Labaw pang bulahan ang paghatag kay sa pagdawat.’ ”
Apan ania na kanako ang tanang butang ug naghingapin pa gani. Nasangkapan na ako kay akong nadawat gikan kang Epafrodito ang mga butang gikan kaninyo, humot nga halad, usa ka halad nga inihaw nga hinangponon ug makapahimuot sa Dios.
Ug si bisan kinsa nga mohatag ug bisan usa na lang ka baso nga bugnawng tubig aron ipainom sa usa niining ubos nakong mga tinun-an tungod kay siya usa ka tinun-an, sa pagkatinuod sultihan ko kamo, dili gayod siya kawad-an sa iyang ganti.”
“Dili ba mao kini ang pagpuasa nga akong gipili, ang paghubad sa mga higot sa pagkadaotan, ang pagtangtang sa mga pisi sa yugo, ang pagpagawas sa mga dinaogdaog, ug ang pagbali sa tanang mga yugo? Dili ba kini mao ang pagpaambit sa imong pan ngadto sa gigutom, ug pagdala sa kabos nga walay balay ngadto sa imong balay; sa diha nga ikaw makakita sa hubo, imo siyang bistihan, ug nga ikaw dili magtago gikan sa imong kaugalingon nga kadugo?
Ayaw ihikaw ang maayo gikan kanila nga may katungod niini kon anaa sa imong gahom ang pagbuhat niini. Ayaw pag-ingon sa imong silingan, “Lakaw ug anhi pag-usab, ugma ihatag nako kini”—sa diha nga ikaw aduna na niini.
Siya nga gikatudloan sa pulong kinahanglang mopaambit sa tanang mga maayong butang ngadto sa nagtudlo kaniya.
Sa mga dato niining panahona karon, sugoa sila nga dili magpataas sa ilang kaugalingon o magbutang sa ilang paglaom diha sa walay kasigurohan nga mga bahandi, kondili diha sa Dios nga madagayaong naghatag kanato sa tanang butang alang sa atong kalipay. Kinahanglan nga magbuhat sila ug maayo, magpadato sa mga maayong binuhatan, andam sa pagtabang ug manggihatagon. Sa ingon niini nagtigom sila ug bahandi alang sa ilang kaugalingon nga usa ka maayong patukoranan alang sa umaabot, aron ilang mahuptan ang tinuod nga kinabuhi.
“Sultihi ang katawhan sa Israel nga magdala sila ug halad alang kanako. Gikan sa tanang tawo nga naghatag sa kinabubut-on, dawata ang halad alang kanako.
“Sa dihang moadto kamo sa yuta nga gihatag kaninyo sa Ginoo nga inyong Dios ingon nga panulundon ug mapanag-iya na kini ug magpuyo kamo niini, Ug tan-awa, karon nagdala ako sa una nga bunga sa yuta nga gihatag nimo kanako, O Ginoo.’ Ug ibutang nimo kini sa atubangan sa Ginoo nga imong Dios ug pagsimba sa atubangan sa Ginoo nga imong Dios. Ug maglipay ikaw sa tanang kaayohan nga gihatag kanimo sa Ginoo nga imong Dios ug sa imong balay, ikaw ug ang Levihanon ug ang langyaw nga anaa uban kaninyo. Sa dihang makahuman na ikaw paghatag sa tanang ikapulo sa imong mga abot sa ikatulong tuig nga mao ang tuig sa paghatag ug ikapulo nga ihatag nimo sa Levihanon, sa langyaw, sa wala nay amahan, ug sa biyuda aron sila makakaon sulod sa inyong mga lungsod ug mangabusog sila, unya isulti sa atubangan sa Ginoo nga imong Dios, ‘Gikuha sa akong balay ang mga balaang bahin ug dugang pa, gihatag kini nako ngadto sa Levihanon, sa langyaw ug sa wala nay amahan ug sa biyuda sumala sa tanan nimong mga sugo nga imong gisugo kanako. Wala ako maglapas sa bisan unsa sa imong mga sugo wala usab ako malimot niini. Wala ako mokaon sa ikapulo samtang ako nagbangutan o magkuha ug bisan usa gikan niini samtang ako hugaw o maghalad niini alang sa mga patay. Nagtuman ako sa tingog sa Ginoo nga akong Dios, nagbuhat ako sumala sa tanan nga gisugo nimo kanako. Tan-aw gikan sa imong balaang puluy-anan, gikan sa langit ug panalangini ang imong katawhan nga Israel ug ang yuta nga imong gihatag kanamo sumala sa imong gipanumpa sa among katigulangan, yuta diin nag-agas ang gatas ug dugos.’ “Niining adlawa ang Ginoo nga inyong Dios nagsugo kaninyo sa pagbuhat niining mga lagda ug mga tulumanon. Busa pagmatngon sa pagbuhat niini sa tibuok ninyong kasingkasing ug sa tibuok ninyong kalag. Nagsulti kamo niining adlawa mahitungod sa Ginoo nga siya inyong Dios ug nga kamo maglakaw sa iyang mga dalan ug magtuman sa iyang mga lagda ug sa iyang mga sugo ug sa iyang mga tulumanon ug magtuman sa iyang tingog. Ug ang Ginoo nagsulti niining adlawa nga kamo mao ang katawhan alang kaniya sumala sa iyang gisaad kaninyo ug nga kinahanglang magtuman kamo sa tanan niyang sugo aron ibutang kamo niya sa ibabaw sa tanang nasod nga iyang gibuhat, sa pagdayeg ug sa kabantog ug sa kadungganan ug nga kamo mahimong balaan nga katawhan ngadto sa Ginoo nga inyong Dios sumala sa iyang gisulti.” pagkuha kamo sa una sa tanang bunga sa yuta nga inyong makuha gikan sa inyong yuta nga gihatag kaninyo sa Ginoo nga inyong Dios ug ibutang ninyo kini sa usa ka bukag ug pangadto kamo sa dapit nga pilion sa Ginoo nga inyong Dios aron papuy-on niya didto ang iyang ngalan.
Kay kini si Melquisedek nga hari sa Salem, pari sa labing halangdon nga Dios, misugat kang Abraham nga mipauli gikan sa pagpamatay sa mga hari ug mipanalangin kaniya, kay si Levi didto pa man sa lawas sa iyang amahan sa dihang nagkakita si Melquisedek ug si Abraham. Karon kon ang kahingpitan nakab-ot pa pinaagi sa pagkapari nga ila ni Levi, kay ubos niini gidawat man sa mga tawo ang Balaod, nganong kinahanglan pa man ang pagpabarog sa laing pari sumala sa laray ni Melquisedek ug dili sumala sa laray ni Aaron? Kay kon aduna may pag-ilis sa pagkapari kinahanglan usab nga adunay pag-ilis sa Balaod. Kay bahin kaniya nga kining mga butanga gihisgotan, siya sakop sa laing banay nga gikan niini walay bisan usa nga nakaalagad sa halaran. Kay tin-aw man kaayo nga ang atong Ginoo natawo gikan kang Juda ug mahitungod niining banaya si Moises wala maghisgot ug pagkapari. Kini milabi pa gayod ka tin-aw sa diha nga mibarog ang laing pari nga sama kang Melquisedek, nga nahimong pari dili sumala sa lagda sa lawasnon nga kaliwatan, kondili pinaagi sa gahom sa kinabuhi nga walay pagkalaglag. Kay kini gipamatud-an, “Ikaw pari hangtod sa kahangtoran, sumala sa laray ni Melquisedek.” Kay sa unang bahin, ang unang kasugoan gihiklin tungod sa kahuyang ug kawalay kapuslanan niini, kay walay nahingpit sa Balaod, ug sa laing bahin gipasulod ang usa ka labaw pa ka maayong paglaom nga pinaagi niini kita nakaduol sa Dios. ug gibahinan siya ni Abraham ug ikapulo sa tanan. Sumala sa hubad sa iyang ngalan, siya hari sa pagkamatarong, ug unya hari usab siya sa Salem, nga sa ato pa, hari sa kalinaw.
Sa tibuok adlaw ang daotan mangibog, apan ang matarong maghatag ug dili mahinugon.
Bisan unsa ang gikahimut-an sa Ginoo, iyang gibuhat, didto sa langit ug dinhi sa yuta, diha sa kadagatan ug sa tanang mga kahiladman. Siya ang nagpasaka sa mga panganod gikan sa mga kinatumyan sa yuta, ang nagbuhat sa mga kilat alang sa ulan ug nagpagula sa hangin gikan sa iyang mga balay tipiganan.
Busa pasigaa ang inyong kahayag sa atubangan sa mga tawo aron makita nila ang inyong mga maayong buhat ug dayegon nila ang inyong Amahan nga atua sa langit.
Ug ang Dios makahimo sa paghatag sa tanang panalangin nga naghingapin nganha kaninyo, aron kamo makabaton kanunay ug igo sa tanang butang, madagayaon alang sa tanang maayong buhat.
Apan hinumdomi ang Ginoo nga inyong Dios kay siya mao ang naghatag ug gahom sa pagbaton sa mga bahandi, aron mapamatud-an niya ang iyang kasabotan nga gipanumpa niya sa inyong katigulangan sama niining adlawa.
Ako nahibalo, akong Dios, nga ikaw nagsulay sa kasingkasing ug may kalipay diha sa matarong. Sa katarong sa akong kasingkasing gihatag nako sa kinabubut-on kining tanang mga butang, ug karon nakita nako ang imong katawhan nga ania dinhi, naghalad nga kinabubut-on ug malipayon nganha kanimo.
Ibaligya ang inyong kabtangan, ug panghatag kamo ug limos; sangkapi ang inyong kaugalingon sa mga sudlanan sa salapi nga dili madunot, sa bahandi sa langit nga dili mahurot diin walay kawatan nga makaduol ug walay mananap nga mokutkot. Kay hain gani ang inyong bahandi, atua usab ang inyong kasingkasing.
“Busa sa dihang maghatag ikaw ug limos, ayaw pagpatingog ug trumpeta sa imong atubangan sama sa gihimo sa mga tigpakaaron-ingnon diha sa mga sinagoga ug diha sa kadalanan aron sila dayegon sa mga tawo. Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo nga sila nakadawat na sa ilang ganti. Apan pagtigom kamo ug mga bahandi alang kaninyo didto sa langit diin walay mga mananap o taya nga mangutkot ug diin walay mga kawatan nga manglungkab ug mangawat. Kay hain gani ang imong bahandi, anaa usab diha ang imong kasingkasing. “Ang mata mao ang suga sa lawas. Busa kon maayo ang imong mata, ang tibuok nimong lawas mapuno sa kahayag; apan kon masakiton ang imong mata, ang tibuok nimong lawas mapuno sa kangitngit. Busa kon ang kahayag nga anaa kanimo kangitngit diay, pagkadako gayod sa maong kangitngit! “Walay tawo nga makaalagad ug duha ka agalon kay mahitabo man nga dumtan niya ang usa ug higugmaon niya ang usa o dapigan niya ang usa ug tamayon niya ang usa. Dili kamo makaalagad sa Dios ug sa mga bahandi. “Busa, sultihan ko kamo, ayaw kabalaka mahitungod sa inyong kinabuhi kon unsay inyong kaonon o unsay inyong imnon, o mahitungod sa inyong lawas kon unsay inyong ibisti. Dili ba ang kinabuhi labaw pa man kay sa pagkaon ug ang lawas labaw pa kay sa bisti? Tan-awa ninyo ang mga langgam sa kalangitan; wala sila magpugas o mag-ani o maghipos ngadto sa mga kamalig apan ang inyong langitnong Amahan nagpakaon kanila. Dili ba labaw pa man kamo ug bili kay kanila? Ug kinsa man kaninyo ang makadugang ug diyotay sa gitas-on sa iyang kinabuhi pinaagi sa pagkabalaka? Ug nganong mabalaka man kamo mahitungod sa bisti? Palandonga ninyo ang mga lirio sa kaumahan, giunsa nila pagtubo, wala sila maghago o magkalinyas. Apan sultihan ko kamo nga bisan pa si Solomon sa tibuok niyang himaya wala gani makabisti sama sa usa kanila. Apan kon maghatag ikaw ug limos, ayaw pahibaloa ang wala nimong kamot sa gibuhat sa tuo nimong kamot Ug kon sa ingon gibistihan sa Dios ang mga tanom sa kaumahan nga karon buhi pa apan ugma ilabay na ngadto sa hudno, dili ba labaw pa kamong bistihan niya, O mga tawo nga diyotay ug pagsalig? Busa ayaw na kamo kabalaka nga mag-ingon, ‘Unsay among kaonon?’ o ‘Unsay among imnon?’ o ‘Unsay among ibisti?’ Kay ang mga Gentil nagtinguha niining tanan ug ang inyong langitnong Amahan nasayod nga kamo nagkinahanglan niining tanan. Apan maoy unaha ninyo pagpangita ang gingharian sa Dios ug ang iyang pagkamatarong ug kining tanan idugang kaninyo. “Busa ayaw na kamo kabalaka mahitungod sa ugma, kay ang ugma may kabalaka sa iyang kaugalingon. Igo na alang sa usa ka adlaw ang iyang kaugalingong suliran. aron matago ang imong limos ug ang imong Amahan nga nagtan-aw kanimo sa tago magganti kanimo.
Ang mga bahandi nga nakuha pinaagi sa pagkadaotan dili magpulos, apan ang pagkamatarong magpalingkawas gikan sa kamatayon.
Unya kining batoha nga akong gipatindog ingon nga usa ka haligi mahimong balay sa Dios. Ug sa tanan nga imong gihatag kanako, ihatag gayod nako ang ikapulo kanimo.”
Kay gikalipay man sa Macedonia ug Acaya ang paghatag ug amot alang sa mga kabos sa mga balaan didto sa Jerusalem.
Busa si Moises mihatag ug sugo ug gipahibalo kini sa tibuok nga kampo, “Walay lalaki o babaye nga maghimo pa ug dugang nga paghalad alang sa balaang puluy-anan.” Busa ang katawhan gipugngan sa pagdala ug mga halad. Kay ang galamiton nga diha kanila igo alang sa pagbuhat sa tanang buluhaton ug labaw pa.
Uban sa usa ka kinabubut-on nga halad, maghalad ako kanimo; magpasalamat ako sa imong ngalan, O Ginoo, kay kini maayo.
Apan siya nga hamili naghimo sa mga butang nga hamili ug pinaagi sa mga butang nga hamili siya magbarog.
Wala ba kamo masayod nga kadtong nag-alagad sa Templo nagkaon sa unsay gikan sa Templo, ug kadtong nag-alagad sa halaran nagdawat ug bahin gikan sa mga halad nga inihaw? Sa samang paagi, ang Ginoo misugo nga kadtong nagsangyaw sa Maayong Balita mabuhi gikan sa Maayong Balita.
Iyang gihatagan ang mga mananap sa ilang pagkaon, ug sa mga kuyabog sa mga uwak nga nag-iyagak.
Si Jesus miingon kaniya, “Kon buot kang mahingpit, lakaw, ibaligya ang imong kabtangan ug ang halin ihatag sa mga kabos ug makabaton ikaw ug bahandi didto sa langit; unya balik ug sunod kanako.”
Ug sa paglabay sa panahon, nahitabo nga si Cain nagdala ngadto sa Ginoo sa iyang halad gikan sa mga abot sa yuta. Ug si Abel nagdala usab sa mga kamagulangan sa iyang mga karnero ug sa mga tambok nga bahin niini ug gitagad sa Ginoo si Abel ug ang iyang halad. Apan kang Cain ug sa iyang halad, wala siya magtagad. Busa nasuko pag-ayo si Cain, ug nagmug-ot ang iyang dagway.
Ipahinungod ninyo sa Ginoo, O mga panimalay sa mga katawhan, ipahinungod ngadto sa Ginoo ang himaya ug kusog! Ipahinungod ngadto sa Ginoo ang himaya nga angay sa iyang ngalan; pagdala ug halad ug duol ngadto sa iyang mga hawanan!
Ihatag ninyo sa Ginoo ang himaya sa iyang ngalan; simbaha ninyo ang Ginoo sa katahom sa pagkabalaan.
Siya nga naglakaw nga naghilak, nagdala sa binhi nga igpupugas, mopauli uban sa pagsinggit sa kalipay nga magdala ug mga binangan uban kaniya.
Siya nga hakog sa dili matarong nga ganansiya naghimo ug kasamok sa iyang panimalay, apan siya nga nagdumot sa mga suborno mabuhi.
Busa pinaagi kaniya himoon nato sa kanunay ang halad sa pagdayeg ngadto sa Dios, sa ato pa, sa bunga sa mga ngabil nga nag-ila sa iyang ngalan.
Ang labing maayo sa mga unang abot sa inyong uma dad-on ninyo sa balay sa Ginoo nga inyong Dios. Ayaw pabukali ang nating kanding diha sa gatas sa inahan niini.”
Ang mga kadagkoan nga maayong nagdumala kinahanglang isipon nga takos sa duha ka pilo nga pasidungog, ilabina kadtong naghago diha sa pulong ug sa pagpanudlo. Kay ang kasulatan nag-ingon, “Ayaw sampongi ang baba sa baka sa dihang maggiok kini sa trigo,” ug “Ang mamumuo takos sa pagdawat sa iyang suhol.”
Ipalayo gikan kanako ang kabakakan ug ang pagpamakak; ayaw ako hatagi ug kakabos o kadato; pakan-a ako sa pagkaon nga gikinahanglan nako, kay tingali unya ug ako mabusog, ug maglimod kanimo, ug mag-ingon, “Kinsa ba ang Ginoo?” o tingali unya ug mahimo akong kabos ug mangawat, ug magpasipala sa ngalan sa akong Dios.
Unya sa pagtubag ang Hari moingon kanila, ‘Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo, ingon nga gibuhat ninyo kini ngadto sa usa sa labing ubos niining akong mga igsoon, gibuhat usab ninyo kini kanako.’
Kamong mga taga-Filipos nasayod nga sa pagsugod sa pagsangyaw sa Maayong Balita, sa paggikan nako sa Macedonia, walay iglesia nga nakig-ambit kanako diha sa paghatag ug sa pagdawat gawas kaninyo lamang, kay bisan gani didto sa Tesalonica, nagpadala man kamo kanako sa akong mga gikinahanglan sa makausa ug makaduha.
Ang Ginoo mao ang akong magbalantay, walay makulang kanako. Gipahigda niya ako diha sa lunhawng sibsibanan; gitultolan niya ako sa daplin sa mga tubig nga linaw;
Siya nga naghatag sa kabos dili makulangan, apan ang molingiw sa iyang mga mata makabaton ug daghang pagtunglo.
Dugang pa niini, dugang sa tanan nakong gitagana alang sa balaang balay, ako adunay bahandi nga akong kaugalingon, bulawan ug plata, ug tungod sa akong gugma sa balay sa akong Dios, gihatag nako kini sa balay sa akong Dios,
Hatag kamo alang sa mga panginahanglan sa mga balaan; batasana ninyo ang pagkamaabiabihon.
kon ibubo nimo ang imong kalag ngadto sa gigutom ug tagbawon ang tinguha sa mga sinakit, ang imong kahayag mosubang sa kangitngitan, ug ang imong kadulom mahimong sama sa kaudtohan.
Bulahan siya nga nagtagad sa mga kabos; ang Ginoo magluwas kaniya sa adlaw sa kalisdanan; Apan ikaw, O Ginoo, kaluy-i ako ug patindoga ako, aron panimaslan nako sila. Pinaagi niini maila nako nga ikaw nahimuot kanako, tungod kay ang akong kaaway dili man makadaog batok kanako. Apan ikaw nagsapnay kanako tungod sa akong kaligdong, ug nagpahimutang kanako diha sa imong atubangan hangtod sa kahangtoran. Dalaygon ang Ginoo, ang Dios sa Israel, gikan sa walay kataposan ngadto sa walay kataposan! Amen ug Amen. ang Ginoo manalipod kaniya, ug mag-atiman kaniya nga mabuhi; mabulahan siya diha sa yuta; dili nimo siya itugyan ngadto sa kabubut-on sa iyang mga kaaway.
“Ayaw kamo pagtigom ug mga bahandi alang kaninyo dinhi sa yuta diin ang mga mananap ug ang taya mangutkot ug diin ang mga kawatan manglungkab ug mangawat. “Busa sa dihang maghatag ikaw ug limos, ayaw pagpatingog ug trumpeta sa imong atubangan sama sa gihimo sa mga tigpakaaron-ingnon diha sa mga sinagoga ug diha sa kadalanan aron sila dayegon sa mga tawo. Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo nga sila nakadawat na sa ilang ganti. Apan pagtigom kamo ug mga bahandi alang kaninyo didto sa langit diin walay mga mananap o taya nga mangutkot ug diin walay mga kawatan nga manglungkab ug mangawat. Kay hain gani ang imong bahandi, anaa usab diha ang imong kasingkasing.
Panghatag nga madagayaon kaniya ug ang imong kasingkasing kinahanglang dili magbagulbol sa diha nga maghatag ikaw kaniya tungod kay alang niini ang Ginoo nga imong Dios magpanalangin kanimo sa tanan nimong buluhaton ug sa tanan nimong atimanon.
Nanghatag siya nga madagayaon, nanghatag sa mga kabos; ang iyang pagkamatarong molungtad hangtod sa kahangtoran; ang iyang sungay bayawon diha sa kadungganan.
Karon buot kami nga masayod kamo, mga igsoon, mahitungod sa grasya sa Dios nga gihatag diha sa mga iglesia sa Macedonia. Ug niining butanga ako mohatag sa akong tambag: maayo alang kaninyo ang pagtapos sa inyong nasugdan sa miaging tuig, dili lamang sa pagpadayon niini kondili sa pagtinguha usab, ug karon humana kini aron ang inyong pagtinguha matugbangon sa inyong pagtiwas niini gikan sa unsay anaa kaninyo. Kay kon anaa ang pagkamatinguhaon, kini kahimut-an sumala sa unsay anaa sa tawo, dili sumala sa unsay wala kaniya. Wala ako magpasabot nga ang uban mahamugaway ug kamo magkalisod. Apan agig pagpakig-angay kinahanglan nga ang inyong pagkaadunahan karon magsangkap sa ilang kawad-on aron nga unya ang ilang kaadunahan magsangkap usab sa inyong kawalad-on, ug sa ingon niana adunay kaangayan. Sumala sa nasulat, “Siya nga nagtigom ug daghan wala maghingapin ug siya nga nagtigom ug diyotay wala makulangi.” Salamat sa Dios nga nagbutang diha sa kasingkasing ni Tito sa sama ka matinud-anong pagtagad alang kaninyo. Kay siya midawat sa among hangyo, ug ingon nga siya matinud-anon, siya mianha kaninyo sa kaugalingon niyang pagbuot. Uban kaniya among gipadala ang igsoon nga nabantog na sa tanang mga iglesia tungod sa iyang pagsangyaw sa Maayong Balita. Ug dili lamang niini ra, kondili nga kini usab siya gipili sa mga iglesia sa pagpanaw uban kanamo, niining buluhaton sa grasya nga among gidumala alang sa himaya sa Ginoo ug sa among pagkamainiton. Kay bisan pa sa daghang pagsulay kanila sa kasakit, ang ilang naghingapin nga kalipay ug ang ilang tuman nga kakabos miawas hinoon ngadto sa hilabihan nga pagkamanggihatagon. Kami naglikay aron walay mamasangil kanamo mahitungod niining dakong gasa nga among gidumala. Kay kami nagtinguha sa unsay maayo dili lamang sa atubangan sa Dios kondili sa atubangan usab sa mga tawo. Ug uban kanila kami nagpadala sa among igsoon nga sa makadaghan among namatud-an nga siya matinud-anon sa daghang mga butang. Ug karon misamot pa gani hinuon siya sa pagkamatinud-anon tungod sa iyang pagsalig kaninyo. Mahitungod kang Tito, siya ang akong katambayayong ug kauban nga magbubuhat alang kaninyo. Ug mahitungod sa ubang mga igsoon, sila mga pinadala gikan sa mga iglesia, himaya alang kang Cristo. Busa sa atubangan sa mga iglesia ipadayag ninyo niining mga tawhana ang kamatuoran sa inyong gugma ug sa among pagpasigarbo kaninyo. Kay ako saksi nga sumala sa ilang maabot, ug labaw pa gani, sila mihatag nga kinabubut-on, uban sa mapugsanong paghangyo kanamo nga kahatagan sa katungod sa pagpakig-ambit sa pagtabang sa mga balaan. Ug dili sumala sa among gilaoman, una sa tanan gihatag nila ang ilang kaugalingon ngadto sa Ginoo ug unya ngari kanamo pinaagi sa kabubut-on sa Dios.
Ug dalaygon ang Dios nga Labing Halangdon, nga nagtugyan sa imong mga kaaway nganha sa imong kamot!” Ug si Abram mihatag kaniya sa ikapulo sa tanan.
Unya ang katawhan nangalipay tungod kay nanghatag man sila nga kinabubut-on uban sa tibuok nga kasingkasing, nanghatag sila sa kinabubut-on ngadto sa Ginoo. Si David nga hari nalipay usab pag-ayo.
ang nagmaymay, sa iyang pagpangmaymay; ang nag-amot, diha sa pagkamadagayaon; ang nangulo, diha sa kadasig; ang naghimo ug mga buhat sa kaluoy, diha sa kasaya.
nga nagpahamtang sa hustisya alang sa mga dinaogdaog; nga naghatag ug pagkaon sa mga gigutom. Ang Ginoo nagpahigawas sa mga binilanggo;
Buot lamang nila nga among hinumdoman ang mga kabos, nga maoy butang nga akong gikaikagan sa pagbuhat.
Ug inig-abot nako, bisan kinsa nga inyong giuyonan pinaagi sa sulat akong ipadala aron sa paghatod sa inyong gasa ngadto sa Jerusalem. Apan kon angay man nga ako moadto usab, mouban sila kanako.
mapasalamaton tungod sa inyong pagpakig-ambit diha sa Maayong Balita sukad sa unang adlaw hangtod karon.
Siya nga maayo ngadto sa kabos nagpahulam sa Ginoo, ug siya mobayad kaniya sa iyang nabuhat.
Sa tanang butang kamo iyang padatoon ngadto sa tumang pagkamahinatagon ug makapahimo sa mga tawo nga mapasalamaton sa Dios pinaagi kanamo.
Sa dihang maghatag ikaw, gitigom nila kini; sa dihang gibukhad nimo ang imong kamot, natagbaw nimo sila sa mga maayong butang.
Ug ang sangpotanan sa pagkamatarong mao ang pakigdait, ug ang sangpotanan sa pagkamatarong kalinaw ug pagsalig hangtod sa kahangtoran.
Busa, kon kamo, bisan sa inyong pagkadaotan, mahibalo man ganing mohatag ug mga maayong gasa ngadto sa inyong mga anak, unsa pa kaha ang inyong Amahan nga anaa sa langit nga mohatag ug mga maayong butang ngadto sa mga nangayo kaniya!
Paghigugmaay kamo nga mainiton sa usa ug usa ingon nga mga igsoon, pagpalabwanay kamo sa pagtahod sa usa ug usa.
Itugyan ngadto sa Ginoo ang imong palas-anon, ug siya mag-agak kanimo; dili gayod niya itugot nga matarog ang matarong.
Ayaw kamo palimbong; ang Dios dili kabugalbugalan, kay bisan unsay ipugas sa tawo, mao usab kana ang iyang anihon.
Kinahanglan nga magbuhat sila ug maayo, magpadato sa mga maayong binuhatan, andam sa pagtabang ug manggihatagon.
Gibangon niya ang kabos gikan sa abog, ug gisakwat niya ang nanginahanglan gikan sa tapok sa mga hugaw, aron pagpalingkod kanila uban sa mga pangulo, uban sa mga pangulo sa iyang katawhan.
Palandonga unsa siya ka halangdon! Bisan gani si Abraham nga patriarka mihatag man kaniya ug ikapulo sa mga inilog.