137 Mga Bersikulo sa Bibliya Bahin sa Pagpuasa

“Ug sa dihang magpuasa kamo, ayaw pagpakita nga nasubo kamo, sama sa mga tigpakaaron-ingnon kay gipasagdan nila nga nagkagidlay ang ilang mga nawong aron ang mga tawo makakita kanila nga nagpuasa. Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo nga sila nakadawat na sa ilang ganti. Apan ikaw, sa dihang magpuasa ka, panghiso sa imong ulo ug panghilam-os sa imong nawong aron ang imong pagpuasa dili makita sa mga tawo kondili sa imong Amahan nga anaa sa tago, ug ang imong Amahan nga nagtan-aw kanimo sa tago magganti kanimo.

“Dili ba mao kini ang pagpuasa nga akong gipili, ang paghubad sa mga higot sa pagkadaotan, ang pagtangtang sa mga pisi sa yugo, ang pagpagawas sa mga dinaogdaog, ug ang pagbali sa tanang mga yugo? Dili ba kini mao ang pagpaambit sa imong pan ngadto sa gigutom, ug pagdala sa kabos nga walay balay ngadto sa imong balay; sa diha nga ikaw makakita sa hubo, imo siyang bistihan, ug nga ikaw dili magtago gikan sa imong kaugalingon nga kadugo?

“Apan bisan karon,” nag-ingon ang Ginoo, “balik kamo kanako uban ang bug-os ninyong kasingkasing, uban ang pagpuasa, uban ang paghilak ug uban ang pagsubo; gisia ang inyong mga kasingkasing ug dili ang inyong mga bisti.” Balik kamo sa Ginoo nga inyong Dios, kay siya puno sa grasya ug maluluy-on, hinay sa pagkasuko ug madagayaon sa gugmang walay paglubad, ug nagbasol sa daotan.

Ug siya nagpuasa sulod sa 40 ka adlaw ug 40 ka gabii ug human niini siya gigutom.

Unya miatubang ako sa Ginoong Dios, nangita kaniya pinaagi sa pag-ampo ug mga pagpangaliyupo, uban ang pagpuasa ug pagbisti ug sako ug mga abo.

Samtang nagsimba sila sa Ginoo ug nagpuasa, ang Espiritu Santo miingon, “Igahin kanako si Bernabe ug si Saulo alang sa buluhaton nga niini gitawag nako sila.” sulod sa mga 450 ka tuig. Ug human niana, iyang gihatagan sila ug mga maghuhukom hangtod kang Samuel nga propeta. Unya nangayo sila ug hari ug ang Dios mihatag kanila kang Saul nga anak ni Kish, usa ka tawo sa banay ni Benjamin, sulod sa 40 ka tuig. Ug sa gipapahawa na siya sa Dios, gituboy niya si David aron mahimo nilang hari, nga gipamatud-an niya nga nag-ingon, ‘Diha kang David nga anak ni Jesse, nakakita ako ug tawo nga nahiuyon sa akong kasingkasing, siya magbuhat sa tanan nakong mga pagbuot.’ Gikan sa kaliwat niining tawhana, ang Dios nagdala ngadto sa Israel ug Manluluwas nga mao si Jesus, sumala sa iyang gisaad. Sa wala pa siya moabot, si Juan nagwali sa bautismo sa paghinulsol ngadto sa tanang tawo sa Israel. Ug sa hapit na matapos si Juan sa iyang buluhaton, siya miingon, ‘Kinsa man ako sa inyong hunahuna? Dili ako mao siya, apan human kanako adunay moabot, nga sa mga sandalyas sa iyang mga tiil dili ako takos sa paghubad.’ “Mga igsoon, mga anak sa kaliwatan ni Abraham ug kamo nga mga mahadlokon sa Dios, nganhi kanato gipadala ang mensahe niining maong kaluwasan. Kay ang mga nagpuyo sa Jerusalem ug ang ilang mga pangulo, tungod kay wala man sila makaila kaniya ug wala makasabot sa mga gisulti sa mga propeta nga gibasa matag adlaw nga igpapahulay, nagtuman niini pinaagi sa paghukom kaniya. Bisan pa nga wala silay ikasumbong batok kaniya nga angay sa kamatayon, gihangyo nila si Pilato nga ipapatay siya. Ug sa ila nang natuman ang tanang nasulat mahitungod kaniya, gikuha nila siya gikan sa kahoy ug gibutang sa usa ka lubnganan. Unya human sila makapuasa ug makaampo, ilang gipandong ang ilang mga kamot kanila ug gipagikan sila.

Unya ako nagpahibalo ug usa ka pagpuasa didto sa suba sa Ahava, aron kami magpaubos sa among kaugalingon sa atubangan sa among Dios, sa pagpangita gikan kaniya sa usa ka tul-id nga dalan alang kanamo, alang sa among mga kabataan ug sa tanan namong kabtangan. Kay ako naulaw sa hari sa pagpangayo ug usa ka panon sa mga sundalo ug mga tigpangabayo aron sa pagpanalipod kanamo batok sa kaaway diha sa among dalan, tungod kay kami nakasugilon sa hari, “Ang kamot sa among Dios alang sa kaayohan ngadto kanila nga nangita kaniya apan ang gahom sa iyang kaligutgot batok kanilang tanan nga misalikway kaniya.” Busa kami nagpuasa ug nagpakiluoy sa among Dios tungod niini, ug siya namati sa among hangyo.

Unya si Jehosafat nahadlok, ug mipahimutang sa iyang kaugalingon aron sa pagpangita sa Ginoo, ug nagmando ug usa ka pagpuasa sa tibuok Juda. Busa ang gingharian ni Jehosafat malinawon kay ang iyang Dios mihatag kaniya ug pahulay sa palibot. Unya si Jehosafat naghari sa Juda. Katloan ug lima ka tuig ang iyang panuigon sa dihang misugod siya paghari, ug siya naghari sulod sa 25 ka tuig sa Jerusalem. Ang ngalan sa iyang inahan mao si Asuba nga anak ni Silhi. Siya naglakaw diha sa dalan ni Asa nga iyang amahan ug wala motipas gikan niini; iyang gibuhat ang matarong diha sa panan-aw sa Ginoo. Apan ang mga habog nga dapit wala kuhaa; ang katawhan wala pa gihapon maggahin sa ilang kasingkasing alang sa Dios sa ilang mga katigulangan. Karon ang uban nga mga buhat ni Jehosafat, gikan sa una hangtod sa kataposan, nasulat sa kasaysayan ni Jehu nga anak ni Hanani, nga nasulat sa basahon sa mga Hari sa Israel. Human niini, si Jehosafat nga hari sa Juda nakig-abin kang Ahasias nga hari sa Israel nga nagbuhat ug daotan. Siya nakig-abin kaniya sa pagbuhat ug mga sakayan sa dagat aron sa pag-adto sa Tarsis ug ilang gihimo ang mga sakayan didto sa Esion-geber. Unya si Elieser nga anak ni Dodabahu sa Maresa nagpropesiya batok kang Jehosafat nga nag-ingon, “Tungod kay ikaw nakighiusa uban kang Ahasias, gun-obon sa Ginoo ang imong mga binuhat.” Ug ang mga sakayan nangaguba ug wala na makaadto sa Tarsis. Ug ang Juda nagtigom aron sa pagpangita ug tabang gikan sa Ginoo; gikan sa tanang mga siyudad sa Juda sila miadto sa pagpangita sa Ginoo.

Sa pagkadungog nako niining mga pulonga, milingkod ako ug mihilak ug nagbangutan sulod sa pipila ka adlaw ug ako nagpadayon sa pagpuasa ug pag-ampo sa atubangan sa Dios sa langit.

Unya si Jesus nga puno sa Espiritu Santo, mibalik gikan sa Jordan, ug gidala siya sa Espiritu ngadto sa kamingawan kay nasulat man kini, ‘Siya magsugo sa iyang mga anghel mahitungod kanimo, sa pagbantay kanimo,’ ug nga ‘Sa ilang mga kamot ikaw ilang sapnayon aron ang imong tiil dili maigo sa bato.’” Ug si Jesus mitubag kaniya, “Giingon, ‘Ayaw tintala ang Ginoo nga imong Dios.’” Sa nahuman na sa yawa ang tanang mga pagpanintal, mibiya siya gikan kaniya hangtod sa laing higayon. Unya diha sa gahom sa Espiritu, si Jesus mibalik sa Galilea ug ang balita mahitungod kaniya miabot sa tanang kasikbit nga kayutaan. Ug siya nagtudlo diha sa ilang mga sinagoga, dinayeg sa tanan. Unya siya miadto sa Nazaret, diin didto siya magtubo, ug sumala sa iyang nabatasan, misulod siya sa sinagoga sa adlaw nga igpapahulay. Ug mitindog siya aron pagbasa, ug gihatagan siya ug basahon nga iya sa propeta nga si Isaias. Iyang giablihan ang basahon ug nakita niya ang dapit diin didto nasulat, “Ang Espiritu sa Ginoo ania kanako, iya akong gidihogan aron sa pagwali sa Maayong Balita ngadto sa mga kabos. Gipadala niya ako aron sa pagpahibalo sa kagawasan alang sa mga binilanggo ug sa pagpahiuli sa panan-aw sa mga buta, sa paghatag ug kagawasan ngadto sa mga dinaogdaog, sa pagpahibalo sa tuig nga gikahimut-an sa Ginoo.” sulod sa 40 ka adlaw diin siya gitintal sa yawa. Wala siya mokaon sulod niadtong mga adlawa ug pagkahuman niini, gigutom siya.

Ug siya didto uban sa Ginoo sulod sa 40 ka adlaw ug 40 ka gabii; siya wala mokaon ug pan o moinom ug tubig. Ug gisulat niya sa mga papan ang mga pulong sa kasabotan, ang napulo ka kasugoan.

Ug sa nakatudlo na sila ug mga kadagkoan alang kanila diha sa matag iglesia, pinaagi sa pag-ampo ug mga pagpuasa, ilang gitugyan sila ngadto sa Ginoo nga ilang gituohan.

Apan ako, sa dihang nasakit sila, nagbisti ako ug sako, gisakit nako ang akong kalag pinaagi sa pagpuasa, Nag-ampo ako nga nagduko ang ulo, ingon nga daw nasubo ako alang sa akong higala o sa akong igsoon; nagsubo ako sama sa usa nga nagbangutan tungod sa iyang inahan, nagduko ug nagbangutan.

Ug sa pagkadungog ni Ahab niadtong mga pulonga, iyang gigisi ang iyang mga bisti, ug nagsul-ob ug sako sa iyang lawas ug nagpuasa ug mihigda nga nagsul-ob sa sako ug milakaw nga masulub-on. Ug ang pulong sa Ginoo miabot kang Elias nga Tisbihanon nga nag-ingon, “Nakita ba nimo kon giunsa ni Ahab pagpaubos ang iyang kaugalingon sa akong atubangan? Tungod kay siya nagpaubos sa iyang kaugalingon sa akong atubangan, dili nako ipadangat ang kadaot sa iyang mga adlaw, apan sa mga adlaw sa iyang anak ipadangat nako ang kadaot sa iyang balay.”

Unya ang mga tinun-an ni Juan miduol ug miingon kang Jesus, “Ngano ba nga kami ug ang mga Pariseo nagpuasa, apan ang imong mga tinun-an wala?” Ug si Jesus miingon kanila, “Mahimo ba diayng magsubo ang mga dinapit sa kasal samtang ang nabana anaa pa uban kanila? Apan ang mga adlaw moabot nga ang nabana kuhaon na gikan kanila ug unya magpuasa na sila.

Niadtong mga adlawa ako, si Daniel, nagsubo sulod sa tulo ka semana. Unya siya miingon, “Nasayod ba ikaw ngano nga mianhi ako kanimo? Apan karon mobalik ako aron sa pagpakig-away sa pangulo sa Persia, ug sa diha nga mahuman na ako kaniya, ang pangulo sa Gresya moanhi. Apan isulti nako kanimo ang gisulat diha sa basahon sa kamatuoran, walay usa nga nakig-uban kanako sa pagpakig-away batok kanila, gawas kang Michael, ang imong pangulo. Ako wala mokaon ug maayong mga pagkaon, walay karne o bino nga misulod sa akong baba, ug wala ako magdihog sa akong kaugalingon, sulod sa tibuok tulo ka semana.

‘Ngano man nga kami nagpuasa, ug ikaw wala makakita niini? Ngano nga nagpaubos kami sa among kaugalingon, ug ikaw wala makamatikod niini?’ Tan-awa, sa adlaw sa inyong pagpuasa kamo nangita sa kaugalingon ninyong kalipay, ug nagdaogdaog sa tanan ninyong mamumuo. Tan-awa, kamo nagpuasa unya makig-away ug makigbingkil ug magsamad pinaagi sa kumo nga daotan. Ang pagpuasa sama sa inyong gihimo niining adlawa dili makapahimo sa inyong tingog nga madungog sa kahitas-an. Mao ba kini ang pagpuasa nga akong gipili: usa ka adlaw alang sa tawo aron magpaubos sa iyang kaugalingon? Kini aron ba nga iduko niya ang iyang ulo sama sa bugang, ug magbukhad sa bisti nga sako ug abo sa ilalom niya? Tawgon ba nimo kini nga pagpuasa, ug usa ka adlaw nga kahimut-an sa Ginoo?

Niadtong panahona sa ika-24 nga adlaw niining bulana, ang katawhan sa Israel nagkatigom sa pagpuasa ug nagbisti ug sako ug adunay yuta sa ilang ulo. Ug ikaw naghimo ug mga ilhanan ug mga katingalahan batok sa Paraon ug sa tanan niyang mga alagad ug sa tanang katawhan sa iyang yuta. Kay ikaw nahibalo nga sila nagbugalbugal batok sa among mga katiuglangan ug ikaw naghimo ug ngalan alang kanimo nga mao gihapon hangtod niining adlawa. Ug imong gibahin ang dagat sa atubangan nila, nga tungod niana sila miagi sa taliwala sa dagat ibabaw sa uga nga yuta ug ang mga naggukod kanila imong gipangtambog ngadto sa kahiladman, sama sa usa ka bato ngadto sa dakong dagat. Pinaagi sa usa ka haligi nga panganod ikaw nag-una kanila sa adlawan ug pinaagi sa usa ka haligi nga kalayo sa pagkagabii, aron sa pag-iwag kanila sa dalan nga ilang agian. Ikaw mikunsad ibabaw sa Bukid sa Sinai ug nakigsulti kanila gikan sa langit ug mihatag kanila sa matarong nga mga tulumanon ug matuod nga mga balaod, maayong kalagdaan ug kasugoan. Ikaw nagpahibalo kanila sa imong balaang adlaw nga igpapahulay ug naghatag kanila ug mga sugo ug kalagdaan ug usa ka Balaod pinaagi kang Moises nga imong alagad. Ikaw naghatag kanila ug pan gikan sa langit alang sa ilang kagutom ug nagpadala kanila ug tubig nga gikan sa bato alang sa ilang kauhaw, ug ikaw nagsugo kanila sa pag-adto aron sa pagpanag-iya sa yuta nga imong gipanumpa nga ihatag kanila. “Apan sila ug ang among mga katigulangan nagmapagarbohon ug nagpatikig sa ilang liog ug wala mamati sa imong mga sugo. Nagdumili sila sa pagsugot, ug wala maghunahuna sa mga katingalahan nga imong gihimo taliwala kanila, apan gipatikig nila ang ilang liog ug nagtudlo ug usa ka pangulo aron sa pagbalik ngadto sa ilang pagkaulipon sa Ehipto. Apan ikaw usa ka Dios nga andam sa pagpasaylo, mapuangoron ug maluluy-on, hinay sa pagkasuko ug madagayaon sa gugmang walay paglubad ug wala mobiya kanila. Bisan sa diha nga naghimo sila alang sa ilang kaugalingon ug usa ka tinunaw nga nating baka, ug miingon, ‘Kini mao ang imong Dios nga nagdala kanimo gikan sa Ehipto,’ ug naghimo sa dagkong mga pagpasipala, ikaw sa imong dakong kaluoy wala mobiya kanila didto sa kamingawan. Ang haligi nga panganod wala mobiya sa ibabaw nila sa panahon sa adlaw aron sa pagtultol kanila sa dalan ug ang haligi nga kalayo sa pagkagabii, aron sa pag-iwag kanila sa dalan nga ilang agian. Unya ang mga Israelinhon mibulag sa ilang kaugalingon gikan sa tanang mga langyaw ug nagtindog ug nagsugid sa ilang mga sala, ug sa mga kalapasan sa ilang mga katigulangan.

“Sultihi ang tanang katawhan sa yuta ug ang mga pari. Sa dihang kamo nagpuasa ug nagbangutan sa ikalima ug sa ikapito nga bulan niining 70 ka tuig, alang ba kanako ang inyong pagpuasa?

Busa sila nagtigom didto sa Mispa ug nagkalos ug tubig ug gibubo kini sa atubangan sa Ginoo. Nagpuasa sila niadtong adlawa ug miingon, “Kami nakasala batok sa Ginoo.” Ug si Samuel nahimong maghuhukom sa katawhan sa Israel didto sa Mispa.

Ayaw hikawi ang usa ug usa gawas kon magsabot kamo alang sa usa ka panahon, aron sa paggahin ug panahon sa pag-ampo, ug pagduol na usab kamo aron dili kamo matintal ni Satanas tungod sa kakulang ninyo ug pagpugong sa kaugalingon.

Sa diha nga ako nagpaubos sa akong kaugalingon uban ang pagpuasa, nahimo kining kaulawan kanako.

Busa si David nagpakiluoy sa Dios alang sa bata ug si David nagpuasa ug misulod ug mihigda sa yuta sa tibuok nga gabii.

“Lakaw, tigoma ang tanang mga Judio nga makit-an diha sa Susa, ug paghimo kamo ug pagpuasa alang kanako ug ayaw kamo pagkaon o pag-inom sulod sa tulo ka adlaw, gabii ug adlaw. Ako usab ug ang akong mga sulugoon nga babaye magpuasa sama sa inyong gibuhat. Unya moadto ako sa hari bisan ug supak kini sa balaod, ug kon ako mamatay, mamatay ako.”

Paggahin ug panahon sa pagpuasa, pagtawag ug usa ka balaang panagtigom. Tigoma ang mga kadagkoan ug ang tanang nagpuyo sa yuta ngadto sa balay sa Ginoo nga inyong Dios ug pagtuaw kamo ngadto sa Ginoo.

Unya ang tanang katawhan sa Israel, ang tibuok nga kasundalohan, nanungas ug nangadto sa Betel ug nanghilak. Nanglingkod sila didto sa atubangan sa Ginoo ug nagpuasa niadtong adlawa hangtod sa pagkagabii ug naghalad ug mga halad nga sunogon ug mga halad sa pakigdait sa atubangan sa Ginoo.

Ang akong mga tuhod luya tungod sa pagpuasa; ang akong lawas nagniwang.

Ug siya mibangon ug mikaon ug miinom ug siya milakaw nga baskog tungod sa pagkaon, sulod sa 40 ka adlaw ug 40 ka gabii ngadto sa Horeb, ang bukid sa Dios.

Ug si Cornelio miingon kaniya, “Ikaupat na nga adlaw hangtod niining mga taknaa nga nagtuman ako sa matag ikatulo nga takna sa hapon nga pag-ampo dinhi sa akong balay. Ug may tawo nga nagtindog sa akong atubangan nga nagsul-ob ug sulaw nga bisti ug miingon, ‘Cornelio, ang imong pag-ampo nadungog ug ang imong mga pagtabang nahinumdoman sa atubangan sa Dios.

Unya ang hari miadto sa iyang palasyo, ug nagpuasa sa tibuok nga gabii, walay mga paglingaw nga gidala kaniya ug ang katulogon mibiya kaniya.

Ug ang katawhan sa Ninibe mituo sa Dios; sila nagpahibalo ug usa ka pagpuasa ug nagsul-ob ug bisti nga sako, gikan sa labing halangdon kanila hangtod sa labing ubos kanila.

aron ang imong pagpuasa dili makita sa mga tawo kondili sa imong Amahan nga anaa sa tago, ug ang imong Amahan nga nagtan-aw kanimo sa tago magganti kanimo.

Bisan pa ug magpuasa sila, dili ako mamati sa ilang pagtuaw ug bisan pa ug maghalad sila ug halad nga sunogon ug halad nga pagkaon, dili ako modawat niini apan puohon nako sila pinaagi sa espada, pinaagi sa gutom ug pinaagi sa kamatay.”

“Mao kini ang giingon sa Ginoo sa mga panon: Ang puasa sa ikaupat nga bulan, ug ang puasa sa ikalima, ug ang puasa sa ikapito, ug ang puasa sa ikanapulo mahimo nga kasadya ug kalipay alang sa balay sa Juda, ug mga malipayon nga kasaulogan, busa higugmaa ang kamatuoran ug pakigdait.

Apan ako, sa dihang nasakit sila, nagbisti ako ug sako, gisakit nako ang akong kalag pinaagi sa pagpuasa, Nag-ampo ako nga nagduko ang ulo,

Patingoga ang trumpeta didto sa Zion; paggahin ug panahon alang sa pagpuasa; pagtawag ug usa ka balaang panagtigom; tigoma ang katawhan. Balaana ang katilingban; pundoka ang mga kadagkoan; tigoma ang kabataan ug ang mga masuso. Pagulaa ang pamanhonon sa iyang lawak ug ang pangasaw-onon gikan sa iyang lawak.

hinuon gihigpitan nako ang akong lawas ug giulipon kini, kay basin unya ug sa akong pagwali ngadto sa uban, mahimo akong sinalikway.

Sa pagkadungog nako niining mga pulonga, milingkod ako ug mihilak ug nagbangutan sulod sa pipila ka adlaw ug ako nagpadayon sa pagpuasa ug pag-ampo sa atubangan sa Dios sa langit. Ug ako miingon, “O Ginoo nga Dios sa langit, ang dako ug makalilisang nga Dios nga nagtuman sa kasabotan ug sa gugmang walay paglubad ngadto kanila nga nahigugma kaniya ug nagtuman sa iyang mga sugo, papamatia ang imong mga dalunggan ug bukha ang imong mga mata aron sa pagpamati sa pag-ampo sa imong alagad, nga gipangamuyo nako karon diha sa imong atubangan, adlaw ug gabii alang sa katawhan sa Israel nga imong mga alagad, nagsugid ako sa mga sala sa katawhan sa Israel nga among nabuhat batok kanimo. Oo, ako ug ang panimalay sa akong katigulangan nakasala.

Ug kini nagpadayon matag tuig, sa matag higayon nga siya moadto sa balay sa Ginoo, hagiton siya sa pagkasuko. Tungod niini, si Hana mihilak ug wala mokaon. Ug si Elkana nga iyang bana miingon kaniya, “Hana, nganong naghilak ikaw? Ug nganong wala ikaw mokaon? Nganong ang imong kasingkasing masulub-on? Dili ba ako labaw pa man alang kanimo kay sa napulo ka anak nga lalaki?”

Samtang nagsimba sila sa Ginoo ug nagpuasa, ang Espiritu Santo miingon, “Igahin kanako si Bernabe ug si Saulo alang sa buluhaton nga niini gitawag nako sila.”

unya nabiyuda siya hangtod 84 na ang iyang panuigon. Wala siya mopahawa sa Templo apan nagpadayon siya sa pagsimba adlaw ug gabii pinaagi sa pagpuasa ug pag-ampo.

Busa kami nagpuasa ug nagpakiluoy sa among Dios tungod niini, ug siya namati sa among hangyo.

Ug siya miingon diha sa mga sulat, “Ipahibalo ang usa ka pagpuasa ug ipahimutang si Nabot ibabaw taliwala sa katawhan

Samtang nagsulti pa ako ug nag-ampo, ug nagsugid sa akong sala ug sa sala sa akong katawhan nga Israel, ug nagpadayag sa akong pangaliyupo sa atubangan sa Ginoo nga akong Dios tungod sa balaang bukid sa akong Dios, samtang nagsulti pa ako diha sa pag-ampo, ang tawo nga si Gabriel, nga akong nakita sa panan-awon sa sinugdan, miduol kanako nga tuling milupad panahon sa paghalad sa kagabhion. Siya miabot ug nakigsulti kanako, “O Daniel, ako mianhi karon sa paghatag kanimo sa kaalam ug salabotan. Sa sinugdan sa imong mga pagpangaliyupo gipagula ang sugo ug ako mianhi sa pagsugilon kanimo kay ikaw gihigugma gayod pag-ayo, busa palandonga ang pulong, ug sabta ang panan-awon.

Ug sila nagbangutan, ug nanghilak, ug nagpuasa hangtod sa pagkagabii alang kang Saul ug alang kang Jonatan nga iyang anak ug alang sa katawhan sa Ginoo ug alang sa balay sa Israel, kay sila nangamatay pinaagi sa espada.

Unya ang tanang katawhan sa Israel, ang tibuok nga kasundalohan, nanungas ug nangadto sa Betel ug nanghilak. Nanglingkod sila didto sa atubangan sa Ginoo ug nagpuasa niadtong adlawa hangtod sa pagkagabii ug naghalad ug mga halad nga sunogon ug mga halad sa pakigdait sa atubangan sa Ginoo. Ug ang katawhan sa Israel nagpakisayod sa Ginoo (kay ang sudlanan sa kasabotan sa Dios didto niadtong mga adlawa, ug si Pinehas nga anak ni Eleasar nga anak ni Aaron nag-alagad niadtong mga adlawa sa atubangan niini), nga nag-ingon, “Moadto pa ba kami sa pagpakig-away batok sa mga kaliwat ni Benjamin nga among kaigsoonan o mohunong ba kami?” Ug ang Ginoo miingon, “Tungas, kay ugma itugyan nako sila nganha sa inyong kamot.”

Paggahin ug panahon sa pagpuasa, pagtawag ug usa ka balaang panagtigom. Tigoma ang mga kadagkoan ug ang tanang nagpuyo sa yuta ngadto sa balay sa Ginoo nga inyong Dios ug pagtuaw kamo ngadto sa Ginoo. Alaot kining adlawa! Kay ang adlaw sa Ginoo duol na, ug ingon nga paglaglag gikan sa Labing Gamhanan moabot kini.

Moabot ra unya ang mga adlaw, ug sa diha nga ang nabana kuhaon na gikan kanila, magpuasa na sila nianang mga adlawa.”

aron nga kining mga adlaw sa Purim tumanon sa gitakda nga panahon, sumala sa gisugo kanila ni Mardoqueo nga Judio ug ni Rayna Ester ug sumala sa ilang gitakda sa ilang kaugalingon, ug sa ilang kaliwatan mahitungod sa ilang mga pagpuasa ug sa ilang pagbangutan.

“Singgit ug kusog, ayaw pugngi, ipatugbaw ang imong tingog sama sa usa ka trumpeta; ipadayag ngadto sa akong katawhan ang ilang kalapasan, ngadto sa balay ni Jacob ang ilang kasal-anan. kon ibubo nimo ang imong kalag ngadto sa gigutom ug tagbawon ang tinguha sa mga sinakit, ang imong kahayag mosubang sa kangitngitan, ug ang imong kadulom mahimong sama sa kaudtohan. Ug ang Ginoo maggiya kanimo sa kanunay, ug magtagbaw sa imong tinguha pinaagi sa mga maayong butang, ug maghimo sa imong mga bukog nga lig-on; ug ikaw mahimong sama sa usa ka tanaman nga gipatubigan, sama sa usa ka tubod sa tubig, nga ang mga katubigan walay paghubas. Ug ang imong karaang mga dapit nga nangaguba tukoron pag-usab; imong pabarogon ang mga patukoranan sa daghan nga mga kaliwatan; ikaw tawgon nga tig-ayo sa nangatumpag, ang tig-ayo sa kadalanan aron puy-an. “Kon ilikay nimo ang imong tiil gikan sa adlaw nga igpapahulay, gikan sa pagbuhat sa imong kalipay sa akong adlaw nga balaan, ug magtawag sa adlaw nga igpapahulay nga usa ka kahimut-an, ug ang balaan nga adlaw sa Ginoo nga halangdon; kon pasidunggan nimo kini, dili magsubay sa imong mga pamaagi o mangita sa imong kaugalingon nga kalipay, o magsulti sa kaugalingon mong mga pulong, ikaw maglipay sa imong kaugalingon diha sa Ginoo, ug pasak-on ko ikaw sa habog nga mga dapit sa yuta ug pakan-on ko ikaw uban sa kabilin ni Jacob nga imong amahan, kay ang baba sa Ginoo nagsulti.” Bisan pa niini sila nangita kanako matag adlaw, ug nahimuot sa pag-ila sa akong mga pamaagi, daw usa ka nasod nga nagbuhat sa pagkamatarong ug wala magsalikway sa tulumanon sa ilang Dios; sila nangayo kanako ug matarong nga mga paghukom, sila nahimuot sa pagpaduol ngadto sa Dios. ‘Ngano man nga kami nagpuasa, ug ikaw wala makakita niini? Ngano nga nagpaubos kami sa among kaugalingon, ug ikaw wala makamatikod niini?’ Tan-awa, sa adlaw sa inyong pagpuasa kamo nangita sa kaugalingon ninyong kalipay, ug nagdaogdaog sa tanan ninyong mamumuo. Tan-awa, kamo nagpuasa unya makig-away ug makigbingkil ug magsamad pinaagi sa kumo nga daotan. Ang pagpuasa sama sa inyong gihimo niining adlawa dili makapahimo sa inyong tingog nga madungog sa kahitas-an. Mao ba kini ang pagpuasa nga akong gipili: usa ka adlaw alang sa tawo aron magpaubos sa iyang kaugalingon? Kini aron ba nga iduko niya ang iyang ulo sama sa bugang, ug magbukhad sa bisti nga sako ug abo sa ilalom niya? Tawgon ba nimo kini nga pagpuasa, ug usa ka adlaw nga kahimut-an sa Ginoo? “Dili ba mao kini ang pagpuasa nga akong gipili, ang paghubad sa mga higot sa pagkadaotan, ang pagtangtang sa mga pisi sa yugo, ang pagpagawas sa mga dinaogdaog, ug ang pagbali sa tanang mga yugo? Dili ba kini mao ang pagpaambit sa imong pan ngadto sa gigutom, ug pagdala sa kabos nga walay balay ngadto sa imong balay; sa diha nga ikaw makakita sa hubo, imo siyang bistihan, ug nga ikaw dili magtago gikan sa imong kaugalingon nga kadugo? Unya ang imong kahayag mosidlak sama sa kabuntagon, ug ang imong kaayohan modangat pagdali; ang imong pagkamatarong mag-una kanimo; ang himaya sa Ginoo maoy magbantay sa imong likod. Unya ikaw motawag ug ang Ginoo motubag; ikaw motuaw ug siya moingon, Ania ako. “Kon imong kuhaon gikan sa imong taliwala ang yugo, ang pagtulisok sa tudlo ug ang pagsulti ug ngil-ad,

Unya si Jesus gidala sa Espiritu ngadto sa kamingawan aron tintalon sa yawa. Unya si Jesus miingon kaniya, “Pahawa, Satanas! Kay nasulat kini, ‘Maoy simbaha ang Ginoo nga imong Dios, ug siya lamang ang alagara.’ ” Unya ang yawa mibiya kaniya ug dihay mga anghel nga miabot ug mialagad kaniya. Ug sa pagkadungog niya nga si Juan gidakop, mipalayo siya ngadto sa Galilea. Mibiya siya sa Nazaret ug mipuyo sa Capernaum sa daplin sa lanaw, sa kayutaan sa Zabulon ug Neftali. Sa ingon natuman ang gisulti pinaagi sa propeta nga si Isaias nga nag-ingon, “Ang yuta sa Zabulon ug yuta sa Neftali, padulong sa dagat, tabok sa Jordan, Galilea sa mga Gentil— ang mga tawo nga nagpuyo taliwala sa kangitngit nakakita ug dakong kahayag, ug kanila nga nagpuyo sa yuta ug sa landong sa kamatayon midan-ag ang kahayag.” Sukad niadtong higayona si Jesus misugod sa pagwali nga nag-ingon, “Paghinulsol kamo kay ang gingharian sa langit duol na.” Samtang naglakaw siya sa daplin sa Lanaw sa Galilea, nakita niya ang duha ka magsoon, si Simon nga ginganlan ug Pedro ug si Andres nga iyang igsoon nga namukot sa lanaw kay mga mananagat man sila. Ug siya miingon kanila, “Sunod kamo kanako ug himoon ko kamong mga mananagat ug tawo.” Ug siya nagpuasa sulod sa 40 ka adlaw ug 40 ka gabii ug human niini siya gigutom. Dihadiha gibiyaan nila ang ilang mga pukot ug mikuyog sila kaniya. Ug sa nagpadayon siya paglakaw sa unahan, nakita niya ang laing duha pa ka magsoon nga lalaki: si Santiago nga anak ni Zebedeo ug si Juan nga iyang igsoon, diha sila sa ilang sakayan uban kang Zebedeo nga ilang amahan, nag-ayo sa ilang mga pukot, ug gitawag niya sila. Dihadiha gibiyaan nila ang ilang sakayan ug ang ilang amahan ug mikuyog kaniya. Milibot si Jesus sa tibuok Galilea ug nagtudlo sulod sa ilang mga sinagoga ug nagwali sa Maayong Balita mahitungod sa gingharian ug nag-ayo sa tanang balatian ug tanang sakit sa katawhan. Busa ang iyang kabantog mikaylap sa tibuok Siria. Ug gidala nila ngadto kaniya ang tanang masakiton, ang mga gitakboyan sa nagkalainlaing mga sakit ug mga balatian, mga gidemonyohan, mga patulon ug mga paralitiko, ug iyang giayo sila. Ug misunod kaniya ang dagkong panon sa katawhan gikan sa Galilea ug sa Decapolis ug sa Jerusalem ug sa Judea ug gikan sa mga dapit tabok sa Jordan. Unya miduol ang maninintal ug miingon kaniya, “Kon ikaw Anak sa Dios, sugoa kining mga bato aron mahimong mga pan.” Apan siya mitubag, “Nasulat na, ‘Ang tawo mabuhi dili sa pan lamang kondili sa matag pulong nga mogula sa baba sa Dios.’ ”

kon ang akong katawhan nga gitawag sa akong ngalan magpaubos sa ilang kaugalingon ug mag-ampo ug mangita sa akong nawong ug motalikod gikan sa ilang mga daotang pamaagi, ako mamati gikan sa langit ug magpasaylo sa ilang mga sala ug mag-ayo sa ilang yuta.

Sa hapit na mosilang ang adlaw, si Pablo miagda kanilang tanan sa pagkaon nga nag-ingon, “Karon mao ang ikanapulo ug upat nga adlaw nga kamo nagpadayon sa pagpaabot ug nga walay gikaon bisan unsa. Busa nag-agda ako kaninyo sa pagkaon, kini maghatag kaninyo ug kusog, kay walay bisan usa ka lugas sa buhok nga mawagtang gikan sa ulo ni bisan kinsa kaninyo.”

Unya ang hari miadto sa iyang palasyo, ug nagpuasa sa tibuok nga gabii, walay mga paglingaw nga gidala kaniya ug ang katulogon mibiya kaniya. Unya ang hari mibangon sayo sa kabuntagon ug midali pag-adto sa langob sa mga liyon. Ug ibabaw kanila tulo ka pangulo, diin usa kanila si Daniel, ug diha kaniya manubag ang mga tinugyanan aron ang hari dili mag-antos sa kapakyasan. Sa pagduol niya sa langob diin didto si Daniel, misinggit siya sa usa ka tingog nga masulob-on ug miingon kang Daniel, “O Daniel, alagad sa Dios nga buhi, ang imong Dios nga imong gialagaran sa kanunay nagluwas ba kanimo gikan sa mga liyon?”

Ug si Jesus miingon kanila, “Mahimo ba diayng magsubo ang mga dinapit sa kasal samtang ang nabana anaa pa uban kanila? Apan ang mga adlaw moabot nga ang nabana kuhaon na gikan kanila ug unya magpuasa na sila.

Sa ikalima nga tuig ni Jehoiakim nga anak ni Josias, hari sa Juda, sa ikasiyam nga bulan, ang tanang katawhan sa Jerusalem ug ang tanang katawhan nga miabot gikan sa mga siyudad sa Juda ngadto sa Jerusalem nagpahibalo ug usa ka pagpuasa sa atubangan sa Ginoo.

Patingoga ang trumpeta didto sa Zion; paggahin ug panahon alang sa pagpuasa; pagtawag ug usa ka balaang panagtigom;

Unya ang balita midangat sa hari sa Ninibe ug siya mitindog sa iyang trono, mihukas sa iyang kupo ug nagtabon sa iyang kaugalingon ug sako ug milingkod sa abo. Unya gihimo niya ang pahibalo ug gimantala sa tibuok Ninibe, “Pinaagi sa mando sa hari ug sa iyang mga kadagkoan: Ayaw tugoti ang tawo o ang mananap, panon sa baka o sa karnero, sa pagtilaw sa bisan unsang butang. Ayaw sila pakan-a o paimna ug tubig kondili bistihi ninyo ug sako ang tawo ug ang mananap ug pasinggita sila ug kusog ngadto sa Dios. Oo, pabiyaa ang matag usa kanila gikan sa iyang daotan nga pamaagi ug gikan sa kabangis nga anaa sa iyang mga kamot. Kinsa ang nasayod kon ang Dios dili ba motalikod ug masubo ug mobiya sa iyang bangis nga kasuko aron dili kita mangamatay?”

Unya si Ezra mitindog gikan sa atubangan sa balay sa Dios ug misulod ngadto sa lawak ni Jehohanan nga anak ni Eliasib diin didto siya matulog, wala mokaon ug pan o moinom ug tubig kay siya nagbangutan man tungod sa pagkawalay pagtuo sa mga binihag.

Ug gikuha nila ang ilang mga bukog ug gilubong sa ilalom sa kahoy nga tamarisko sa Jabes ug nagpuasa sulod sa pito ka adlaw.

Niadtong panahona sa ika-24 nga adlaw niining bulana, ang katawhan sa Israel nagkatigom sa pagpuasa ug nagbisti ug sako ug adunay yuta sa ilang ulo. Ug ikaw naghimo ug mga ilhanan ug mga katingalahan batok sa Paraon ug sa tanan niyang mga alagad ug sa tanang katawhan sa iyang yuta. Kay ikaw nahibalo nga sila nagbugalbugal batok sa among mga katiuglangan ug ikaw naghimo ug ngalan alang kanimo nga mao gihapon hangtod niining adlawa. Ug imong gibahin ang dagat sa atubangan nila, nga tungod niana sila miagi sa taliwala sa dagat ibabaw sa uga nga yuta ug ang mga naggukod kanila imong gipangtambog ngadto sa kahiladman, sama sa usa ka bato ngadto sa dakong dagat. Pinaagi sa usa ka haligi nga panganod ikaw nag-una kanila sa adlawan ug pinaagi sa usa ka haligi nga kalayo sa pagkagabii, aron sa pag-iwag kanila sa dalan nga ilang agian. Ikaw mikunsad ibabaw sa Bukid sa Sinai ug nakigsulti kanila gikan sa langit ug mihatag kanila sa matarong nga mga tulumanon ug matuod nga mga balaod, maayong kalagdaan ug kasugoan. Ikaw nagpahibalo kanila sa imong balaang adlaw nga igpapahulay ug naghatag kanila ug mga sugo ug kalagdaan ug usa ka Balaod pinaagi kang Moises nga imong alagad. Ikaw naghatag kanila ug pan gikan sa langit alang sa ilang kagutom ug nagpadala kanila ug tubig nga gikan sa bato alang sa ilang kauhaw, ug ikaw nagsugo kanila sa pag-adto aron sa pagpanag-iya sa yuta nga imong gipanumpa nga ihatag kanila. “Apan sila ug ang among mga katigulangan nagmapagarbohon ug nagpatikig sa ilang liog ug wala mamati sa imong mga sugo. Nagdumili sila sa pagsugot, ug wala maghunahuna sa mga katingalahan nga imong gihimo taliwala kanila, apan gipatikig nila ang ilang liog ug nagtudlo ug usa ka pangulo aron sa pagbalik ngadto sa ilang pagkaulipon sa Ehipto. Apan ikaw usa ka Dios nga andam sa pagpasaylo, mapuangoron ug maluluy-on, hinay sa pagkasuko ug madagayaon sa gugmang walay paglubad ug wala mobiya kanila. Bisan sa diha nga naghimo sila alang sa ilang kaugalingon ug usa ka tinunaw nga nating baka, ug miingon, ‘Kini mao ang imong Dios nga nagdala kanimo gikan sa Ehipto,’ ug naghimo sa dagkong mga pagpasipala, ikaw sa imong dakong kaluoy wala mobiya kanila didto sa kamingawan. Ang haligi nga panganod wala mobiya sa ibabaw nila sa panahon sa adlaw aron sa pagtultol kanila sa dalan ug ang haligi nga kalayo sa pagkagabii, aron sa pag-iwag kanila sa dalan nga ilang agian. Unya ang mga Israelinhon mibulag sa ilang kaugalingon gikan sa tanang mga langyaw ug nagtindog ug nagsugid sa ilang mga sala, ug sa mga kalapasan sa ilang mga katigulangan. Ikaw naghatag sa imong maayong Espiritu aron sa pagtudlo kanila ug wala maghikaw sa mana gikan sa ilang baba, ug naghatag kanila sa tubig alang sa ilang kauhaw. Ikaw nag-atiman kanila sulod sa 40 ka tuig didto sa kamingawan ug walay nakulang kanila. Ang ilang mga bisti wala mangadaan ug ang ilang mga tiil wala manghupong. Ug ikaw naghatag kanila ug mga gingharian ug mga katawhan ug imong gibahinbahin kanila ang tanang suok busa ilang gipanag-iya ang yuta ni Sihon nga hari sa Hesbon ug ang yuta ni Og nga hari sa Basan. Ang ilang mga kaliwat imong gipasanay sama sa mga bituon sa langit ug imong gidala ngadto sa yuta nga adtoan ug panag-iyahon sumala sa imong gisulti sa ilang mga katigulangan. Busa ang ilang mga kaliwat nangadto ug nanag-iya sa yuta ug imong gibuntog sa atubangan nila ang mga nagpuyo sa yuta, ang mga Canaanhon, ug gihatag sila ngadto sa ilang mga kamot uban sa ilang mga hari ug sa mga katawhan sa yuta aron sila makabuhat ngadto kanila sumala sa ilang buot buhaton. Ug ilang gipanguha ang mga siyudad nga kinutaan ug ang tabunok nga yuta ug gipanag-iya ang mga balay nga puno sa mga maayong butang, mga tangke nga kinalot, mga kaparasan, mga kaolibohan ug daghang kaprutasan. Busa nangaon sila ug nangabusog, ug nanambok ug nalipay sa ilang kaugalingon tungod sa imong dakong kaayo. “Bisan pa niana sila nagmasupilon ug misukol batok kanimo ug gisalikway sa ilang likod ang imong balaod ug gipamatay ang imong mga propeta nga nagpasidaan kanila aron sa pagpabalik kanila nganha kanimo ug sila nagbuhat ug dagkong pagpasipala. Busa ikaw nagtugyan kanila ngadto sa kamot sa ilang mga kaaway nga nagpaantos kanila ug sa panahon sa ilang pag-antos, sila mituaw nganha kanimo ug ikaw namati gikan sa langit. Ug sumala sa imong dakong kaluoy ikaw mihatag kanila ug mga manluluwas nga miluwas kanila gikan sa kamot sa ilang mga kaaway. Apan human sila makapahulay naghimo na usab sila ug daotan sa imong atubangan, ug imo silang gibiyaan sa kamot sa ilang mga kaaway, mao nga sila nagdumala kanila apan sa dihang mibalik sila ug mituaw nganha kanimo, namati ikaw gikan sa langit ug sa makadaghan ikaw nagluwas kanila sumala sa imong mga kaluoy. Ug ikaw nagpasidaan kanila aron sa pagpabalik kanila ngadto sa imong Balaod. Apan sila nagmapahitas-on ug wala magtuman sa imong mga sugo, hinuon sila nagpakasala batok sa imong mga tulumanon, nga pinaagi sa pagtuman niini ang tawo mabuhi, ug gipatalikod ang mga gipagahi nga abaga ug gipatikig ang ilang liog ug wala mamati. Sila mitindog sa ilang dapit ug mibasa gikan sa basahon sa Balaod sa Ginoo nga ilang Dios sulod sa ikaupat nga bahin sa adlaw kay sa laing ikaupat nga bahin niini sila nagsugid ug nagsimba sa Ginoo nga ilang Dios.

sa kakapoy ug sa kalisod, sa kanunay nga pagtukaw sa kagabhion, sa kagutom ug sa kauhaw, sa kanunay nga dili makakaon, sa katugnaw ug sa kahubo.

Ug sulod sa tulo ka adlaw siya dili makakita ug wala mokaon o moinom.

Sa dihang mitungas ako sa bukid aron sa pagdawat sa mga papan nga bato, sa mga papan sa kasabotan nga gibuhat sa Ginoo uban kaninyo, mipabilin ako sa bukid 40 ka adlaw ug 40 ka gabii. Wala ako mokaon ug pan o moinom ug tubig.

Unya ang tanang katawhan sa Israel, ang tibuok nga kasundalohan, nanungas ug nangadto sa Betel ug nanghilak. Nanglingkod sila didto sa atubangan sa Ginoo ug nagpuasa niadtong adlawa hangtod sa pagkagabii ug naghalad ug mga halad nga sunogon ug mga halad sa pakigdait sa atubangan sa Ginoo. Ug ang katawhan sa Israel nagpakisayod sa Ginoo (kay ang sudlanan sa kasabotan sa Dios didto niadtong mga adlawa,

Ang mga tawo sa Israel naguol niadtong adlawa kay si Saul nanumpa sa katawhan nga nag-ingon, “Tinunglo ang tawo nga mokaon sa bisan unsang pagkaon hangtod sa kagabhion ug ako manimalos sa akong mga kaaway.” Busa wala gayoy bisan usa sa katawhan nga mitilaw ug pagkaon.

“Ug sa dihang magpuasa kamo, ayaw pagpakita nga nasubo kamo, sama sa mga tigpakaaron-ingnon kay gipasagdan nila nga nagkagidlay ang ilang mga nawong aron ang mga tawo makakita kanila nga nagpuasa. Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo nga sila nakadawat na sa ilang ganti.

Nagpuasa ako makaduha sa usa ka semana, ug naghatag ako sa ikapulo sa tanan nakong kinitaan.’

Ako wala mokaon ug maayong mga pagkaon, walay karne o bino nga misulod sa akong baba, ug wala ako magdihog sa akong kaugalingon, sulod sa tibuok tulo ka semana.

Apan ikaw, O Dios nga akong Ginoo, pagbuhat alang kanako tungod ug alang sa imong ngalan; tungod kay ang imong gugmang walay paglubad maayo, luwasa ako! Kay ako kabos ug nagkinahanglan ug ang akong kasingkasing nagmagul-anon sa sulod nako. Ako nagkahanaw na sama sa anino sa kagabhion; ako gitay-og sama sa dulon. Ang akong mga tuhod luya tungod sa pagpuasa; ang akong lawas nagniwang.

Unya ako nagpahibalo ug usa ka pagpuasa didto sa suba sa Ahava, aron kami magpaubos sa among kaugalingon sa atubangan sa among Dios, sa pagpangita gikan kaniya sa usa ka tul-id nga dalan alang kanamo, alang sa among mga kabataan ug sa tanan namong kabtangan.

kondili bistihi ninyo ug sako ang tawo ug ang mananap ug pasinggita sila ug kusog ngadto sa Dios. Oo, pabiyaa ang matag usa kanila gikan sa iyang daotan nga pamaagi ug gikan sa kabangis nga anaa sa iyang mga kamot.

Ug misulod si Moises sa panganod ug mitungas siya ngadto sa bukid. Ug didto si Moises sa bukid sulod sa 40 ka adlaw ug 40 ka gabii.

ilang gipahibalo ang usa ka pagpuasa ug gibutang si Nabot sa ibabaw taliwala sa katawhan.

Unya ang mga tinun-an ni Juan miduol ug miingon kang Jesus, “Ngano ba nga kami ug ang mga Pariseo nagpuasa, apan ang imong mga tinun-an wala?” Ug si Jesus miingon kanila, “Mahimo ba diayng magsubo ang mga dinapit sa kasal samtang ang nabana anaa pa uban kanila? Apan ang mga adlaw moabot nga ang nabana kuhaon na gikan kanila ug unya magpuasa na sila. Walay tawo nga magtapak ug bag-ong panapton diha sa daan nga sinina kay ang itapak mobitas sa sinina, ug unya mahimo na hinuon ang labi pa ka dakong gisi. Ang bag-ong bino dili usab isulod sa mga daang sudlanan nga panit kay kon mao kini, ang mga sudlanan mabuslot, ang bino mobuhagay, ug ang mga sudlanan madaot apan ang bag-ong bino anha isulod sa mga bag-ong sudlanan nga panit ug ang duha dili madaot.”

Sa matag lalawigan, bisan asa miabot ang sugo sa hari ug ang iyang balaod, didtoy dakong pagsubo taliwala sa mga Judio uban ang pagpuasa, paghilak, ug pagbangutan ug daghan kanila ang mga nanghigda nga nagbisti ug sako ug nagbutang ug abo.

Unya si Jehosafat nahadlok, ug mipahimutang sa iyang kaugalingon aron sa pagpangita sa Ginoo, ug nagmando ug usa ka pagpuasa sa tibuok Juda.

“Sulayi ang imong mga sulugoon sulod sa napulo ka adlaw. Pahatagi kami ug mga utan nga among kan-on, ug tubig nga imnon.

Busa sila nagtigom didto sa Mispa ug nagkalos ug tubig ug gibubo kini sa atubangan sa Ginoo. Nagpuasa sila niadtong adlawa ug miingon, “Kami nakasala batok sa Ginoo.” Ug si Samuel nahimong maghuhukom sa katawhan sa Israel didto sa Mispa. Sa pagkadungog sa mga Filistihanon nga ang mga tawo sa Israel nagtigom didto sa Mispa, ang mga pangulo sa mga Filistihanon misulong batok sa Israel. Ug sa diha nga ang katawhan sa Israel nakadungog niini, nangahadlok sila sa mga Filistihanon. Ang katawhan sa Israel miingon kang Samuel, “Ayaw paghunong sa pag-ampo ngadto sa Ginoo nga Dios alang kanato nga unta magluwas siya kanato gikan sa kamot sa mga Filistihanon.”

Unya ang Ginoo nangabubho alang sa iyang yuta ug naluoy sa iyang katawhan.

Panahon sa haponon nga paghalad mitindog ako gikan sa akong pagpuasa, nagsul-ob sa akong bisti ug sa akong kupo nga ginisi ug ako miluhod ug gibayaw nako ang akong mga kamot ngadto sa Ginoo nga akong Dios,

Ug si Cornelio miingon kaniya, “Ikaupat na nga adlaw hangtod niining mga taknaa nga nagtuman ako sa matag ikatulo nga takna sa hapon nga pag-ampo dinhi sa akong balay. Ug may tawo nga nagtindog sa akong atubangan nga nagsul-ob ug sulaw nga bisti

Ug ang tawo sa Dios miingon sa hari, “Kon hatagan nimo ako ug katunga sa imong balay, dili ako mouban kanimo. Dili usab ako mokaon ug pan o moinom ug tubig niining dapita, kay mao kini ang gisugo kanako pinaagi sa pulong sa Ginoo, nga nag-ingon, ‘Ayaw pagkaon ug pan o inom ug tubig o mobalik agi sa dalan nga imong giagian.’ ”

Unya siya miingon kanako, “Ayaw kahadlok, Daniel, kay sukad sa unang adlaw nga gipahiluna nimo ang imong kasingkasing sa pagsabot, ug nagpaubos ikaw sa imong kaugalingon atubangan sa imong Dios, ang imong mga pulong gidungog ug ako mianhi tungod sa imong mga pulong. Ang pangulo sa gingharian sa Persia misukol kanako sulod sa 21 ka adlaw, apan si Michael nga usa sa mga labawng pangulo, mianhi sa pagtabang kanako, busa gibiyaan nako siya didto uban sa pangulo sa gingharian sa Persia.

Ingon nga ang lagsaw nangandoy sa tubig sa kasapaan, ang akong kalag usab nangandoy kanimo, O Dios. Sama sa usa ka makamatay nga samad sa akong lawas, ang akong mga kaaway nagtamay kanako, samtang nagpadayon sila sa pag-ingon kanako, “Hain man ang imong Dios?” Ngano nga nagsubo man ikaw, O akong kalag, ug nganong nahasol man ikaw sa sulod nako? Laom sa Dios; kay magdayeg ako pag-usab kaniya, ang akong magtatabang ug akong Dios. Ang akong kalag giuhaw sa Dios, sa Dios nga buhi. Kanus-a ba ako moadto ug moatubang sa Dios?

Gitigom nako sila didto sa suba nga nagdagayday ngadto sa Ahava, ug didto nagkampo kami sulod sa tulo ka adlaw. Sa akong pagtan-aw sa katawhan ug sa mga pari, wala ako makakita didto ug kaliwat ni Levi. Unya akong gipakuha si Eliezer, si Ariel, si Semaias, si Elnatan, si Jarib, si Elnatan, si Natan, si Zacarias ug si Mesulam, mga tawo nga pangulo ug si Joiarib ug si Elnatan, mga tawo sa kahibalo, ug gipaadto sila kang Ido nga pangulo sa dapit sa Casipia, gisuginlan kon unsa ang isulti kang Ido ug sa iyang mga kaigsoonan nga mga alagad sa Templo sa dapit sa Casipia, sa pagpadala nganhi kanamo ug mga alagad alang sa balay sa atong Dios. Ug pinaagi sa maayong kamot sa atong Dios nganhi kanamo, gidad-an nila kami ug usa ka tawo nga maalamon, gikan sa mga anak nga lalaki ni Mahli nga anak ni Levi nga anak ni Israel, nga mao si Serebias, uban sa iyang mga anak nga lalaki ug sa iyang mga kadugo, napulo ug walo; si Hasabias usab ug uban kaniya si Jesaias sa mga kaliwat ni Merari uban sa iyang mga kadugo ug ang ilang mga anak nga lalaki, 20, Sa mga kaliwat ni Pinehas, si Gersom. Sa mga kaliwat ni Itamar, si Daniel. Sa mga kaliwat ni David, si Hatus, gawas sa 220 ka alagad sa templo, nga gigahin ni David ug sa iyang mga tinugyanan alang sa pag-alagad sa mga Levihanon. Kini silang tanan gihinganlan gayod. Unya ako nagpahibalo ug usa ka pagpuasa didto sa suba sa Ahava, aron kami magpaubos sa among kaugalingon sa atubangan sa among Dios, sa pagpangita gikan kaniya sa usa ka tul-id nga dalan alang kanamo, alang sa among mga kabataan ug sa tanan namong kabtangan. Kay ako naulaw sa hari sa pagpangayo ug usa ka panon sa mga sundalo ug mga tigpangabayo aron sa pagpanalipod kanamo batok sa kaaway diha sa among dalan, tungod kay kami nakasugilon sa hari, “Ang kamot sa among Dios alang sa kaayohan ngadto kanila nga nangita kaniya apan ang gahom sa iyang kaligutgot batok kanilang tanan nga misalikway kaniya.” Busa kami nagpuasa ug nagpakiluoy sa among Dios tungod niini, ug siya namati sa among hangyo.

Unya si Jesus gidala sa Espiritu ngadto sa kamingawan aron tintalon sa yawa. Unya si Jesus miingon kaniya, “Pahawa, Satanas! Kay nasulat kini, ‘Maoy simbaha ang Ginoo nga imong Dios, ug siya lamang ang alagara.’ ” Unya ang yawa mibiya kaniya ug dihay mga anghel nga miabot ug mialagad kaniya.

Unya sila miingon kaniya, “Ang mga tinun-an ni Juan nagpuasa kanunay ug naghimo ug mga pangamuyo ug mao usab ang mga tinun-an sa mga Pariseo, apan ang imong mga tinun-an nangaon ug nanginom.” Si Jesus mitubag kanila, “Makahimo ba kamo sa pagpapuasa sa mga dinapit sa kasal samtang ang nabana anaa pa uban kanila? Moabot ra unya ang mga adlaw, ug sa diha nga ang nabana kuhaon na gikan kanila, magpuasa na sila nianang mga adlawa.”

Ug ang katawhan sa Israel nagpakisayod sa Ginoo (kay ang sudlanan sa kasabotan sa Dios didto niadtong mga adlawa, ug si Pinehas nga anak ni Eleasar nga anak ni Aaron nag-alagad niadtong mga adlawa sa atubangan niini), nga nag-ingon, “Moadto pa ba kami sa pagpakig-away batok sa mga kaliwat ni Benjamin nga among kaigsoonan o mohunong ba kami?” Ug ang Ginoo miingon, “Tungas, kay ugma itugyan nako sila nganha sa inyong kamot.”

Sa unang tuig ni Dario nga anak ni Ahasuero, nga natawo nga Medianhon nga nahimong hari sa tibuok nga gingharian sa mga Caldeanhon, ug wala magtuman sa tingog sa Ginoo nga among Dios, pinaagi sa pagsunod sa iyang mga balaod, nga gipahimutang niya sa among atubangan pinaagi sa iyang mga alagad nga mga propeta. Ang tibuok Israel nakalapas sa imong balaod ug mitipas, nagdumili sa pagtuman sa imong tingog. Ug ang tunglo ug panumpa nga gisulat diha sa Balaod ni Moises nga alagad sa Dios gibubo nganhi kanamo tungod kay nakasala man kami batok kaniya. Siya nagpamatuod sa iyang mga pulong nga gisulti niya batok kanamo, ug batok sa among mga pangulo nga nagmando kanamo, pinaagi sa pagpadala kanamo ug dakong katalagman kay ilalom sa tibuok nga langit wala pay nabuhat nga sama sa nabuhat batok sa Jerusalem. Sumala sa nasulat diha sa Balaod ni Moises, kining tanang katalagman miabot kanamo apan bisan pa niana wala kini magpakiluoy sa grasya sa Ginoo nga among Dios, sa pagbiya sa among mga kasal-anan ug sa pagtagad sa imong kamatuoran. Busa ang Ginoo nag-andam sa katalagman ug nagdala niini kanamo kay ang Ginoo nga among Dios matarong sa tanan niyang mga buhat nga iyang gibuhat ug kami wala motuman sa iyang tingog. Ug karon, O Ginoo nga among Dios nga nagdala sa imong katawhan gawas sa yuta sa Ehipto pinaagi sa gamhanang kamot, ug naghimo ug ngalan alang kanimo hangtod niining adlawa, kami nakasala, kami nagbuhat ug daotan. O Ginoo, sumala sa tanan nimong matarong nga mga buhat, pabiyaa ang imong kasuko ug kaligutgot gikan sa imong siyudad nga Jerusalem, ang imong balaan nga bukid kay tungod sa among mga sala ug tungod sa kadaotan sa among mga katigulangan, ang Jerusalem ug ang imong katawhan nahimong sanglitanan sa tanan nga naglibot kanamo. Busa karon, O Dios namo, pamati sa pag-ampo sa imong alagad ug sa iyang mga pangaliyupo, ug tungod ug alang kanimo, O Ginoo, padan-aga ang imong nawong nganha sa imong balaang dapit nga biniyaan. O Dios ko, ipakiling ang imong igdulungog ug pamati. Bukha ang imong mga mata ug sud-onga ang among pagkabiniyaan ug ang siyudad nga gitawag pinaagi sa imong ngalan, kay wala namo ipadayag ang among mga pangaliyupo sa imong atubangan pinasikad sa among pagkamatarong, kondili pinasikad sa imong dakong kaluoy. O Ginoo, pamati; O Ginoo, pagpasaylo. O Ginoo, pagtagad ug pagbuhat. Ayaw paglangan, tungod ug alang kanimo, O Dios ko, tungod kay ang imong siyudad ug ang imong katawhan gitawag pinaagi sa imong ngalan.” sa unang tuig sa iyang paghari, ako, si Daniel, nakasabot diha sa mga basahon mahitungod sa gidaghanon sa mga tuig, nga sumala sa pulong sa Ginoo kang Jeremias nga propeta kinahanglang molabay sa dili pa ang kataposan sa pagkalumpag sa Jerusalem, 70 ka tuig. Samtang nagsulti pa ako ug nag-ampo, ug nagsugid sa akong sala ug sa sala sa akong katawhan nga Israel, ug nagpadayag sa akong pangaliyupo sa atubangan sa Ginoo nga akong Dios tungod sa balaang bukid sa akong Dios, samtang nagsulti pa ako diha sa pag-ampo, ang tawo nga si Gabriel, nga akong nakita sa panan-awon sa sinugdan, miduol kanako nga tuling milupad panahon sa paghalad sa kagabhion. Siya miabot ug nakigsulti kanako, “O Daniel, ako mianhi karon sa paghatag kanimo sa kaalam ug salabotan. Sa sinugdan sa imong mga pagpangaliyupo gipagula ang sugo ug ako mianhi sa pagsugilon kanimo kay ikaw gihigugma gayod pag-ayo, busa palandonga ang pulong, ug sabta ang panan-awon. Ang gisugo mahitungod sa imong katawhan ug sa imong balaang siyudad, sa paghuman sa kalapasan ug sa pagtapos sa mga sala, ug sa paghimo sa pagtabon alang sa kasal-anan, ug sa pagdala sa walay kataposang pagkamatarong, ug sa pagmatuod sa panan-awon ug sa propeta, ug pagdihog sa labing balaan nga dapit, 70 ka pito ka tuig. Busa hibaloi ug sabta, nga gikan sa paggula sa pulong sa pagpasig-uli ug sa pagtukod sa Jerusalem ngadto sa pag-abot sa dinihogan, usa ka pangulo, adunay pito ka pito ka tuig. Ug sa 62 ka pito ka tuig tukoron kini pag-usab uban ang hawan nga dapit ug ang kanal, apan diha sa samok nga panahon. Ug human sa 62 ka pito ka tuig, ang dinihogan patyon ug walay mabatonan bisan unsa, ug ang katawhan sa pangulo nga moabot maoy molaglag sa siyudad ug sa balaang dapit. Ang kataposan niini moabot sama sa baha ug hangtod sa kataposan adunay gubat, ang pagkagun-ob gitakda na. Siya maghimo ug lig-on nga kasabotan uban sa daghan sulod sa pito ka tuig, ug sa katunga sa pito ka tuig iyang pahunongon ang mga paghalad, ug ibabaw sa pako sa mga dulumtanan moabot ang maglumpag hangtod nga ang gitakda nga kataposan ibubo ngadto sa tiggun-ob.” Unya miatubang ako sa Ginoong Dios, nangita kaniya pinaagi sa pag-ampo ug mga pagpangaliyupo, uban ang pagpuasa ug pagbisti ug sako ug mga abo.

Unya si Natan mipauli sa iyang balay. Ug ang Ginoo mihampak sa bata nga gipanganak sa asawa ni Uria kang David ug kini nasakit sa hilabihan. Busa si David nagpakiluoy sa Dios alang sa bata ug si David nagpuasa ug misulod ug mihigda sa yuta sa tibuok nga gabii. Ug ang mga kadagkoan sa iyang balay nanindog tupad kaniya aron sa pagpatindog kaniya gikan sa yuta, apan midumili siya ug wala mokaon ug pagkaon uban kanila. Ug sa ikapito nga adlaw, ang bata namatay. Ang mga sulugoon ni David nahadlok sa pagsugilon kaniya nga ang bata patay na kay sila miingon, “Tan-awa, samtang buhi pa ang bata kita misulti kaniya ug wala siya mamati kanato. Unsaon man unya nato pagsulti kaniya nga ang bata patay na? Basin ug magbuhat siya ug kadaot sa iyang kaugalingon.” Apan sa pagkakita ni David nga ang iyang mga sulugoon naghunghonganay, si David nakasabot nga ang bata patay na ug si David miingon sa iyang mga sulugoon, “Namatay ba ang bata?” Ug sila miingon, “Siya patay na.” Ang adunahan nga tawo adunay daghan kaayong karnero ug baka. Unya si David mibangon gikan sa yuta ug naligo ug nagdihog sa iyang kaugalingon ug nag-ilis sa iyang bisti. Ug miadto siya sa balay sa Ginoo ug misimba. Unya miadto siya sa iyang kaugalingong balay ug sa dihang nangayo siya, sila midulot ug pagkaon sa iyang atubangan ug siya mikaon. Unya ang iyang mga sulugoon miingon kaniya, “Unsang butanga kining imong nabuhat? Ikaw nagpuasa ug naghilak alang sa bata sa buhi pa siya apan sa diha nga namatay na ang bata, ikaw mitindog ug mikaon.” Ug siya miingon, “Samtang ang bata buhi pa, ako nagpuasa ug naghilak, kay ako miingon, ‘Kinsay nasayod kon ang Ginoo maluoy ba kanako, aron ang bata mabuhi?’ Apan karon siya patay na, nganong magpuasa pa ako? Makapabalik ba ako kaniya? Moadto ako kaniya apan siya dili na mobalik kanako.”

Pagbisti kamo ug sako ug pagbangutan, O mga pari, pagminatay, O mga alagad sa halaran. Panulod kamo, pagpalabay sa kagabhion nga magsul-ob ug sako, O mga alagad sa akong Dios! Tungod kay ang halad nga pagkaon ug ang halad nga ilimnon gihikaw gikan sa balay sa inyong Dios. Paggahin ug panahon sa pagpuasa, pagtawag ug usa ka balaang panagtigom. Tigoma ang mga kadagkoan ug ang tanang nagpuyo sa yuta ngadto sa balay sa Ginoo nga inyong Dios ug pagtuaw kamo ngadto sa Ginoo.

Sa diha nga ako nagpaubos sa akong kaugalingon uban ang pagpuasa, nahimo kining kaulawan kanako. Sa diha nga gihimo nako ang sako nga akong bisti, ako nahimo nga usa ka pagya nila.

kon ibubo nimo ang imong kalag ngadto sa gigutom ug tagbawon ang tinguha sa mga sinakit, ang imong kahayag mosubang sa kangitngitan, ug ang imong kadulom mahimong sama sa kaudtohan. Ug ang Ginoo maggiya kanimo sa kanunay, ug magtagbaw sa imong tinguha pinaagi sa mga maayong butang, ug maghimo sa imong mga bukog nga lig-on; ug ikaw mahimong sama sa usa ka tanaman nga gipatubigan, sama sa usa ka tubod sa tubig, nga ang mga katubigan walay paghubas.

Apan ikaw, sa dihang mag-ampo ka, sulod sa imong lawak ug takpi ang pultahan ug pag-ampo sa imong Amahan nga anaa sa tago ug ang imong Amahan nga nagtan-aw kanimo sa tago magganti kanimo.

Gitigom nako sila didto sa suba nga nagdagayday ngadto sa Ahava, ug didto nagkampo kami sulod sa tulo ka adlaw. Sa akong pagtan-aw sa katawhan ug sa mga pari, wala ako makakita didto ug kaliwat ni Levi.

Si David miingon kang Abiatar nga pari ang anak ni Ahimelek, “Dad-a dinhi kanako ang ephod.” Busa gidala ni Abiathar ang ephod ngadto kang David. Ug si David nagpakisayod sa Ginoo, “Gukdon ba nako kining maong panon sa mga sundalo? Maapsan kaha nako sila?” Ug siya mitubag kaniya, “Gukda, kay sa walay duhaduha maapsan gayod nimo sila ug maluwas gayod nimo sila.”

O Dios, ikaw mao ang akong Dios, nangita ako kanimo, ang akong kalag giuhaw kanimo; ang akong unod nangandoy kanimo, sama sa usa ka yuta nga uga ug mingaw diin walay tubig. itugyan sila ngadto sa gahom sa espada, sila mangahimong tukbonon alang sa mga iro nga ihalas. Apan ang hari maglipay diha sa Dios; ang matag usa nga manumpa pinaagi kaniya maghimaya; kay ang baba sa mga bakakon patak-omon. Busa gitan-aw ko ikaw diha sa balaang puluy-anan, nagtan-aw sa imong gahom ug sa imong himaya. Tungod kay ang imong gugmang walay paglubad labaw pa ka maayo kay sa kinabuhi, ang akong mga ngabil magdayeg kanimo. Busa dayegon ko ikaw samtang buhi pa ako; magbayaw ako sa akong mga kamot ug magtawag sa imong ngalan. Ang akong kalag natagbaw ingon sa makabuhong nga pagkaon, ug ang akong baba magdayeg kanimo uban ang mga ngabil nga malipayon,

Ug siya nag-ampo sa Ginoo ug miingon, “O Ginoo, dili ba kini mao ang akong giingon sa didto pa ako sa akong yuta? Mao gani nga nagdali ako sa pag-ikyas ngadto sa Tarsis kay ako nasayod nga ikaw Dios nga puno sa grasya ug maluluy-on, hinay nga masuko ug madagayaon sa gugmang walay paglubad ug masubo mahitungod sa daotan.

Ang akong kalag gihidlaw, Oo, nangandoy sa mga hawanan sa Ginoo; ang akong kasingkasing ug ang akong unod nag-awit nga malipayon ngadto sa Dios nga buhi.

Papasalamata sila sa Ginoo tungod sa iyang gugmang walay paglubad, tungod sa iyang mga katingalahang buhat alang sa mga anak sa mga tawo! Kay gitagbaw niya ang giuhaw ug ang gigutom gibuhong niya sa mga maayong butang.

Ug diha usab si Ana, usa ka propeta nga babaye, anak ni Fanuel nga sakop sa banay ni Aser. Siya tigulang na kaayo. Nagtipon siya ug ang iyang bana sulod sa pito ka tuig sukad sa ilang pagkaminyo, unya nabiyuda siya hangtod 84 na ang iyang panuigon. Wala siya mopahawa sa Templo apan nagpadayon siya sa pagsimba adlaw ug gabii pinaagi sa pagpuasa ug pag-ampo.

Unya siya miingon kanila, “Padayon kamo; kan-a ang tambok ug imna ang tam-is nga bino ug pagpadala ug mga bahin kaniya nga walay giandam kay kining adlawa balaan alang sa atong Ginoo. Ug ayaw kasubo kay ang kalipay sa Ginoo maoy inyong kusog.”

Unya ang Ginoo nangabubho alang sa iyang yuta ug naluoy sa iyang katawhan. Ang Ginoo mitubag ug miingon sa iyang katawhan, “Ania, nagpadala ako kaninyo ug trigo, bino, ug lana, ug mangatagbaw kamo, ug dili na kamo nako himoon nga talamayon taliwala sa mga kanasoran.

Unya si Mardoqueo nagsulat niining mga butanga ug nagpadala ug mga sulat sa tanang mga Judio nga didto sa tanang lalawigan ni Hari Ahasuero, duol ug layo, aron sa pag-awhag kanila nga magsaulog sila sa ikanapulo ug upat nga adlaw sa bulan sa Adar ug usab sa ikanapulo ug lima nga adlaw sa maong bulan, matag tuig, ingon nga ang mga adlaw diin ang mga Judio nakapahulay gikan sa ilang mga kaaway, ug ingon nga bulan diin ang kasubo gihimo nga kalipay ug ang kasakit usa ka maayong adlaw, nga sila nagbuhat niini nga mga adlaw sa pagsaulog ug paglipay, mga adlaw sa pagpadala ug mga gasang pagkaon sa usa ug usa ug mga gasa alang sa mga kabos.

Ug didto sa iglesia sa Antioquia dihay mga propeta ug mga magtutudlo nga mao sila si Bernabe, si Simeon nga ginganlan ug Negro, si Lucio nga taga-Cirene, si Manaen nga sakop sa panimalay ni Herodes nga gobernador ug si Saulo. ug miingon, “Ikaw nga anak sa yawa, ikaw nga kaaway sa tanang pagkamatarong, puno sa tanang limbong ug kadaotan, dili ka ba mohunong sa pagtuis sa mga tul-id nga dalan sa Ginoo? Ug karon, tan-awa, ang kamot sa Ginoo anaa ibabaw kanimo, ug ikaw mabuta ug dili na makakita sa adlaw sulod sa usa ka panahon.” Dihadiha miabot kaniya ang gabon ug kangitngit ug naglibotlibot siya sa pagpangita ug makaagak kaniya. Unya ang gobernador mituo sa pagkakita niya sa nahitabo kay siya natingala sa pagtulun-an mahitungod sa Ginoo. Unya si Pablo ug ang iyang mga kauban milawig gikan sa Papos ug miabot sila sa Perga sa kayutaan sa Pampilya. Ug si Juan mibiya kanila ug mipauli sa Jerusalem. Apan sila mipadayon gikan sa Perga ug miabot sa Antioquia sa Pisidia. Ug sa adlaw nga igpapahulay sila misulod sa sinagoga ug milingkod. Human sa pagbasa sa Balaod ug sa mga Propeta, ang mga pangulo sa sinagoga nagpaadto kanila sa pag-ingon, “Mga igsoon, kon aduna kamoy pulong sa pagdasig alang sa katawhan, isulti kana.” Busa si Pablo mitindog, ug sa nakasinyas siya sa iyang kamot siya miingon, “Katawhan sa Israel ug kamong mga mahadlokon sa Dios, paminaw kamo. Ang Dios niining katawhan sa Israel nagpili sa atong mga katigulangan ug gihimong bantogan ang katawhan sa panahon sa ilang pagpuyo didto sa yuta sa Ehipto, ug pinaagi sa bukton nga inisa iyang gipagula sila gikan didto. Ug sulod sa mga 40 ka tuig, giantos niya sila didto sa kamingawan. Ug sa iya nang nalaglag ang pito ka nasod sa yuta sa Canaan, iyang gihatag kanila ang ilang yuta ingon nga panulundon Samtang nagsimba sila sa Ginoo ug nagpuasa, ang Espiritu Santo miingon, “Igahin kanako si Bernabe ug si Saulo alang sa buluhaton nga niini gitawag nako sila.” sulod sa mga 450 ka tuig. Ug human niana, iyang gihatagan sila ug mga maghuhukom hangtod kang Samuel nga propeta. Unya nangayo sila ug hari ug ang Dios mihatag kanila kang Saul nga anak ni Kish, usa ka tawo sa banay ni Benjamin, sulod sa 40 ka tuig. Ug sa gipapahawa na siya sa Dios, gituboy niya si David aron mahimo nilang hari, nga gipamatud-an niya nga nag-ingon, ‘Diha kang David nga anak ni Jesse, nakakita ako ug tawo nga nahiuyon sa akong kasingkasing, siya magbuhat sa tanan nakong mga pagbuot.’ Gikan sa kaliwat niining tawhana, ang Dios nagdala ngadto sa Israel ug Manluluwas nga mao si Jesus, sumala sa iyang gisaad. Sa wala pa siya moabot, si Juan nagwali sa bautismo sa paghinulsol ngadto sa tanang tawo sa Israel. Ug sa hapit na matapos si Juan sa iyang buluhaton, siya miingon, ‘Kinsa man ako sa inyong hunahuna? Dili ako mao siya, apan human kanako adunay moabot, nga sa mga sandalyas sa iyang mga tiil dili ako takos sa paghubad.’ “Mga igsoon, mga anak sa kaliwatan ni Abraham ug kamo nga mga mahadlokon sa Dios, nganhi kanato gipadala ang mensahe niining maong kaluwasan. Kay ang mga nagpuyo sa Jerusalem ug ang ilang mga pangulo, tungod kay wala man sila makaila kaniya ug wala makasabot sa mga gisulti sa mga propeta nga gibasa matag adlaw nga igpapahulay, nagtuman niini pinaagi sa paghukom kaniya. Bisan pa nga wala silay ikasumbong batok kaniya nga angay sa kamatayon, gihangyo nila si Pilato nga ipapatay siya. Ug sa ila nang natuman ang tanang nasulat mahitungod kaniya, gikuha nila siya gikan sa kahoy ug gibutang sa usa ka lubnganan. Unya human sila makapuasa ug makaampo, ilang gipandong ang ilang mga kamot kanila ug gipagikan sila.

“Kon ilikay nimo ang imong tiil gikan sa adlaw nga igpapahulay, gikan sa pagbuhat sa imong kalipay sa akong adlaw nga balaan, ug magtawag sa adlaw nga igpapahulay nga usa ka kahimut-an, ug ang balaan nga adlaw sa Ginoo nga halangdon; kon pasidunggan nimo kini, dili magsubay sa imong mga pamaagi o mangita sa imong kaugalingon nga kalipay, o magsulti sa kaugalingon mong mga pulong, ikaw maglipay sa imong kaugalingon diha sa Ginoo, ug pasak-on ko ikaw sa habog nga mga dapit sa yuta ug pakan-on ko ikaw uban sa kabilin ni Jacob nga imong amahan, kay ang baba sa Ginoo nagsulti.”

Human niini ang mga Moabihanon ug ang mga Amonihanon, ug uban kanila ang pipila sa mga Meunihanon miadto batok kang Jehosafat aron sa pagpakiggubat. Ug karon, tan-awa, ang katawhan sa Amon ug sa Moab ug sa bukid sa Seir, nga wala nimo ipasulong sa Israel sa dihang migula sila gikan sa yuta sa Ehipto, ug ilang gisayloan ug wala laglaga, tan-awa, gibalosan nila kami pinaagi sa pag-anhi aron sa paghingilin kanamo gikan sa imong pagpanag-iya, nga imong gihatag kanamo aron mapanunod. O among Dios, dili ba ikaw magpahamtang ug hukom kanila? Kay kami walay gahom batok niining dakong panon nga mianhi batok kanamo. Wala kami mahibalo unsay buhaton apan ang among mga mata anaa kanimo.” Ang tanang katawhan sa Juda mitindog sa atubangan sa Ginoo uban ang ilang mga gagmay, ang ilang mga asawa ug ang ilang mga anak. Unya taliwala sa tigom ang espiritu sa Ginoo mikunsad kang Jahasiel nga anak ni Zacarias nga anak ni Benaias, nga anak ni Jeiel, nga anak ni Matanias, usa ka Levihanon sa mga anak ni Asaf. Siya miingon, “Pamati kamo, tibuok Juda ug mga nagpuyo sa Jerusalem, ug Hari Jehosafat: Kini mao ang gisulti sa Ginoo kaninyo, ‘Ayaw kamo kahadlok o kaluya tungod niining dakong panon, kay ang gubat dili inyo kondili iya sa Dios. Ugma adto kamo batok kanila. Sila motungas sa tungasan sa Zis; makita ninyo sila sa tumoy sa walog, sa silangan sa kamingawan sa Jeruel. Dili kinahanglan nga makig-away kamo niining maong gubat. Pabilin kamo sa inyong nahimutangan, ayaw kamo paglihok, ug tan-awa ang kaluwasan sa Ginoo alang kaninyo, O Juda ug Jerusalem.’ Ayaw kahadlok o kaluya; ugma panggula kamo batok kanila ug ang Ginoo mag-uban kaninyo.” Unya giduko ni Jehosafat ang iyang ulo ngadto sa yuta ug ang tibuok Juda ug ang mga nagpuyo sa Jerusalem nanghapa sa atubangan sa Ginoo, nagsimba sa Ginoo. Ug ang mga Levihanon, sa mga Kohatihanon ug sa mga Korahanon, nanindog aron sa pagdayeg sa Ginoo, ang Dios sa Israel, uban sa kusog kaayo nga tingog. May pipila ka tawo nga miabot ug misugilon kang Jehosafat, “Usa ka dakong panon moabot batok kanimo gikan sa Edom, gikan sa unahan sa dagat ug sila atua sa Hasason-tamar,” nga mao ang En-gedi. Sila mibangon pagsayo sa pagkabuntag ug miadto sa kamingawan sa Tekoa, ug sa nangadto sila, si Jehosafat mitindog ug miingon, “Pamatia ako, Juda ug mga lumulupyo sa Jerusalem! Tuo kamo sa Ginoo nga inyong Dios aron kamo malig-on; tuohi ang iyang mga propeta ug molampos kamo.” Ug sa nakatambag na siya sa katawhan, nagtudlo siya ug mga tawo nga maoy mag-awit ngadto sa Ginoo ug magdayeg kaniya diha sa kabalaan, samtang sila mag-una sa kasundalohan ug moingon, “Pagpasalamat kamo sa Ginoo, kay ang iyang gugmang walay paglubad nagpadayon hangtod sa kahangtoran.” Sa diha nga nagsugod sila sa pag-awit ug sa pagdayeg, ang Ginoo nagbutang ug tigpangatang batok sa mga tawo sa Amon, sa Moab ug sa bukid sa Seir nga miabot batok sa Juda, ug nangalaglag sila. Kay ang katawhan sa Amon ug sa Moab mialsa batok sa mga nagpuyo sa bukid sa Seir, gilaglag sila sa hingpit, ug sa diha nga nalaglag na nila ang mga nagpuyo sa Seir, nagtabangay sila sa paglaglag sa usa ug usa. Sa diha nga ang Juda miabot sa lantawanan nga tore sa kamingawan, sila milantaw ngadto sa panon sa katawhan, ug nakita nila ang mga patay nga nagbuy-od sa yuta, walay usa nga nakaikyas. Sa diha nga si Jehosafat ug ang iyang katawhan miabot aron sa pagpanguha sa mga nahibilin gikan kanila, ilang nakita sa taliwala ang daghang mga kahayopan ug mga kabtangan, mga bisti ug mga bililhon nga butang nga ilang gipanguha alang sa ilang kaugalingon hangtod nga dili na nila kini madala. Tulo ka adlaw sila nga nanguha niini kay daghan kaayo kini. Sa ikaupat nga adlaw sila nagtigom didto sa Walog sa Beraka kay didto gidayeg nila ang Ginoo busa ang ngalan niadtong dapita gitawag nga Walog sa Beraka hangtod niining adlawa. Unya ang matag tawo sa Juda ug sa Jerusalem, ug si Jehosafat ang nag-una kanila, namauli sa Jerusalem uban sa kalipay kay ang Ginoo naghimo kanilang malipayon batok sa ilang mga kaaway. Sila nangabot sa Jerusalem uban ang mga alpa ug mga lira ug mga trumpeta ngadto sa balay sa Ginoo. Ug ang kahadlok sa Dios miabot sa tanang gingharian sa kayutaan sa diha nga ilang nadungog nga ang Ginoo nakig-away batok sa mga kaaway sa Israel. Unya si Jehosafat nahadlok, ug mipahimutang sa iyang kaugalingon aron sa pagpangita sa Ginoo, ug nagmando ug usa ka pagpuasa sa tibuok Juda. Busa ang gingharian ni Jehosafat malinawon kay ang iyang Dios mihatag kaniya ug pahulay sa palibot.

Unya si Daniel misulti sa piniyalan nga gitudlo sa pangulo sa mga yunoko aron sa pag-atiman kang Daniel, kang Ananias, kang Misael ug kang Asarias, “Sulayi ang imong mga sulugoon sulod sa napulo ka adlaw. Pahatagi kami ug mga utan nga among kan-on, ug tubig nga imnon.

Ug sa pagkadungog ni Ahab niadtong mga pulonga, iyang gigisi ang iyang mga bisti, ug nagsul-ob ug sako sa iyang lawas ug nagpuasa ug mihigda nga nagsul-ob sa sako ug milakaw nga masulub-on.

Ang katawhan sa Israel nangandam ug nangadto sa Betel, ug nagpakisayod sa Dios, “Kinsa kanamo ang mouna pag-adto aron sa pagpakig-away batok sa mga kaliwat ni Benjamin?” Ug ang Ginoo miingon, “Ang Juda mao ang mouna pag-adto.” Unya ang katawhan sa Israel namangon pagkabuntag ug nagkampo batok sa Gibea. Ug ang mga pangulo sa tanang katawhan, sa tanang mga banay sa Israel, nagpakita sa ilang kaugalingon diha sa pundok sa katawhan sa Dios, 400,000 ka tawo nga naglakaw nga nagdala ug espada. Ug ang katawhan sa Israel nangadto aron sa pagpakig-away batok sa Benjamin. Ug ang katawhan sa Israel nagpahiluna batok kanila didto sa Gibea. Ang mga kaliwat ni Benjamin nanggula gikan sa Gibea ug niadtong adlawa mipukan ngadto sa yuta sa 22,000 ka tawo nga mga Israelinhon. Apan ang katawhan, ang mga tawo sa Israel, nagmaisogon ug nagpahimutang pag-usab sa samang dapit diin didto sila magpahimutang sa unang adlaw. Ug ang katawhan sa Israel nangadto ug nanghilak sa atubangan sa Ginoo hangtod sa pagkagabii ug sila nangutana sa Ginoo, “Makig-away ba kami pag-usab batok sa among kaigsoonan nga mga kaliwat ni Benjamin?” Ug ang Ginoo miingon, “Pangadto kamo batok kanila.” Busa ang katawhan sa Israel mipaduol batok sa mga kaliwat ni Benjamin sa ikaduhang adlaw. Ug sa ikaduhang adlaw, ang Benjamin migula batok kanila gikan sa Gibea ug gipukan ngadto sa yuta ang 18,000 ka tawo sa katawhan sa Israel. Kini silang tanan mga tawo nga nagdala ug espada. Unya ang tanang katawhan sa Israel, ang tibuok nga kasundalohan, nanungas ug nangadto sa Betel ug nanghilak. Nanglingkod sila didto sa atubangan sa Ginoo ug nagpuasa niadtong adlawa hangtod sa pagkagabii ug naghalad ug mga halad nga sunogon ug mga halad sa pakigdait sa atubangan sa Ginoo.

Ug siya nagpuasa sulod sa 40 ka adlaw ug 40 ka gabii ug human niini siya gigutom. Dihadiha gibiyaan nila ang ilang mga pukot ug mikuyog sila kaniya. Ug sa nagpadayon siya paglakaw sa unahan, nakita niya ang laing duha pa ka magsoon nga lalaki: si Santiago nga anak ni Zebedeo ug si Juan nga iyang igsoon, diha sila sa ilang sakayan uban kang Zebedeo nga ilang amahan, nag-ayo sa ilang mga pukot, ug gitawag niya sila. Dihadiha gibiyaan nila ang ilang sakayan ug ang ilang amahan ug mikuyog kaniya. Milibot si Jesus sa tibuok Galilea ug nagtudlo sulod sa ilang mga sinagoga ug nagwali sa Maayong Balita mahitungod sa gingharian ug nag-ayo sa tanang balatian ug tanang sakit sa katawhan. Busa ang iyang kabantog mikaylap sa tibuok Siria. Ug gidala nila ngadto kaniya ang tanang masakiton, ang mga gitakboyan sa nagkalainlaing mga sakit ug mga balatian, mga gidemonyohan, mga patulon ug mga paralitiko, ug iyang giayo sila. Ug misunod kaniya ang dagkong panon sa katawhan gikan sa Galilea ug sa Decapolis ug sa Jerusalem ug sa Judea ug gikan sa mga dapit tabok sa Jordan. Unya miduol ang maninintal ug miingon kaniya, “Kon ikaw Anak sa Dios, sugoa kining mga bato aron mahimong mga pan.” Apan siya mitubag, “Nasulat na, ‘Ang tawo mabuhi dili sa pan lamang kondili sa matag pulong nga mogula sa baba sa Dios.’ ”

Paggahin ug panahon sa pagpuasa, pagtawag ug usa ka balaang panagtigom. Tigoma ang mga kadagkoan ug ang tanang nagpuyo sa yuta ngadto sa balay sa Ginoo nga inyong Dios ug pagtuaw kamo ngadto sa Ginoo. Alaot kining adlawa! Kay ang adlaw sa Ginoo duol na, ug ingon nga paglaglag gikan sa Labing Gamhanan moabot kini. Wala ba kuhaa ang pagkaon sa atubangan sa atong mga mata, ang kalipay ug ang kasadya gikan sa balay sa atong Dios?

Sila mitindog sa ilang dapit ug mibasa gikan sa basahon sa Balaod sa Ginoo nga ilang Dios sulod sa ikaupat nga bahin sa adlaw kay sa laing ikaupat nga bahin niini sila nagsugid ug nagsimba sa Ginoo nga ilang Dios.

Unya si Natan mipauli sa iyang balay. Ug ang Ginoo mihampak sa bata nga gipanganak sa asawa ni Uria kang David ug kini nasakit sa hilabihan. Busa si David nagpakiluoy sa Dios alang sa bata ug si David nagpuasa ug misulod ug mihigda sa yuta sa tibuok nga gabii.

Unya ang hari miadto sa iyang palasyo, ug nagpuasa sa tibuok nga gabii, walay mga paglingaw nga gidala kaniya ug ang katulogon mibiya kaniya. Unya ang hari mibangon sayo sa kabuntagon ug midali pag-adto sa langob sa mga liyon. Ug ibabaw kanila tulo ka pangulo, diin usa kanila si Daniel, ug diha kaniya manubag ang mga tinugyanan aron ang hari dili mag-antos sa kapakyasan. Sa pagduol niya sa langob diin didto si Daniel, misinggit siya sa usa ka tingog nga masulob-on ug miingon kang Daniel, “O Daniel, alagad sa Dios nga buhi, ang imong Dios nga imong gialagaran sa kanunay nagluwas ba kanimo gikan sa mga liyon?” Unya si Daniel miingon sa hari, “O hari, mabuhi ikaw hangtod sa kahangtoran! Ang akong Dios nagpadala sa iyang anghel, ug gitak-om ang baba sa mga liyon, ug sila wala makaunsa kanako tungod kay ako nakita nga walay ikasaway diha sa iyang atubangan ug usab sa imong atubangan. O hari, wala akoy nabuhat nga sayop.” Unya ang hari nalipay sa hilabihan gayod ug nagsugo nga kuhaon si Daniel gikan sa langob. Busa si Daniel gikuha gikan sa langob, ug walay kadaot nga nakita diha kaniya, tungod kay siya misalig man sa iyang Dios. Ug ang hari misugo ug kadtong mga tawo nga misumbong batok kang Daniel gidala ug gipangtambog ngadto sa langob sa mga liyon, sila, ang ilang mga anak, ug ang ilang mga asawa. Ug sa wala pa sila maabot sa ilalom sa langob, ang mga liyon mihasmag na kanila ug gidugmok ang tanan nilang mga bukog.

sulod sa 40 ka adlaw diin siya gitintal sa yawa. Wala siya mokaon sulod niadtong mga adlawa ug pagkahuman niini, gigutom siya.

Apan ikaw, sa dihang magpuasa ka, panghiso sa imong ulo ug panghilam-os sa imong nawong

Ug dihadiha gikan sa iyang mga mata may nangatagak nga daw mga himbis ug siya naulian sa iyang panan-aw. Unya mitindog siya ug gibautismohan, ug siya mikaon ug nabaskog. Sulod sa pipila ka adlaw siya nagpabilin uban sa mga tinun-an didto sa Damasco.

Unya si Ezra mitindog gikan sa atubangan sa balay sa Dios ug misulod ngadto sa lawak ni Jehohanan nga anak ni Eliasib diin didto siya matulog, wala mokaon ug pan o moinom ug tubig kay siya nagbangutan man tungod sa pagkawalay pagtuo sa mga binihag. Naghimo sila ug pahibalo ngadto sa tibuok Juda ug Jerusalem, ngadto sa tanang mga nahiuli nga mga binihag aron sila magtigom didto sa Jerusalem. Ug kon adunay dili moabot sulod sa tulo ka adlaw, sumala sa sugo sa mga tinugyanan ug sa mga kadagkoan, ang tanan niyang kabtangan kuhaon ug siya hinginlan gikan sa katilingban sa mga binihag.

“Apan bisan karon,” nag-ingon ang Ginoo, “balik kamo kanako uban ang bug-os ninyong kasingkasing, uban ang pagpuasa, uban ang paghilak ug uban ang pagsubo;

Sa ikatulo nga tuig ni Ciro nga hari sa Persia, usa ka mensahe gipadayag kang Daniel nga ginganlan ug Beltesasar. Ug ang mensahe matuod ug kini dakong panagsumpaki, ug siya nakasabot sa mensahe ug adunay pagsabot sa panan-awon. Apan adunay usa ka kamot nga mihikap kanako ug nakapakurog kanako sa mga kamot ug sa akong mga tuhod. Siya miingon kanako, “O Daniel, tawo nga gihigugma pag-ayo, tagda ang mga pulong nga isulti nako kanimo ug tindog pagtarong kay karon gipadala ako nganha kanimo.” Samtang nagsulti siya niining pulonga kanako, mitindog ako nga nagkurog. Unya siya miingon kanako, “Ayaw kahadlok, Daniel, kay sukad sa unang adlaw nga gipahiluna nimo ang imong kasingkasing sa pagsabot, ug nagpaubos ikaw sa imong kaugalingon atubangan sa imong Dios, ang imong mga pulong gidungog ug ako mianhi tungod sa imong mga pulong. Ang pangulo sa gingharian sa Persia misukol kanako sulod sa 21 ka adlaw, apan si Michael nga usa sa mga labawng pangulo, mianhi sa pagtabang kanako, busa gibiyaan nako siya didto uban sa pangulo sa gingharian sa Persia. Ug ako mianhi sa pagpasabot kanimo sa mahitabo sa imong katawhan sa ulahing mga adlaw kay ang panan-awon alang pa sa umaabot nga mga adlaw.” Sa diha nga siya nakasulti na kanako sumala niining mga pulonga, akong gipaatubang ang akong nawong paingon sa yuta ug ako naamang. Unya dihay usa nga sama ug panagway sa mga anak sa tawo nga mihikap sa akong mga ngabil, unya akong gibuka ang akong baba ug ako misulti. Miingon ako kaniya nga nagtindog sa akong atubangan, “O agalon ko, tungod sa panan-awon ang kasakit midangat kanako ug walay nahibilin nga kusog kanako. Unsaon man sa alagad sa akong agalon pagpakigsulti sa akong agalon? Kay karon walay kusog nga nahibilin kanako ug walay gininhawa nga nahibilin kanako.” Ang usa nga sama ug dagway sa usa ka tawo mihikap na usab kanako ug siya milig-on kanako. Ug siya miingon, “O tawo nga gihigugma pag-ayo, ayaw kahadlok; ang kalinaw maanaa kanimo, paglig-on, pagmaisogon.” Ug sa diha nga siya nakasulti kanako, nalig-on ako ug miingon, “Pasultiha ang akong agalon, kay ikaw naglig-on kanako.” Niadtong mga adlawa ako, si Daniel, nagsubo sulod sa tulo ka semana. Unya siya miingon, “Nasayod ba ikaw ngano nga mianhi ako kanimo? Apan karon mobalik ako aron sa pagpakig-away sa pangulo sa Persia, ug sa diha nga mahuman na ako kaniya, ang pangulo sa Gresya moanhi. Apan isulti nako kanimo ang gisulat diha sa basahon sa kamatuoran, walay usa nga nakig-uban kanako sa pagpakig-away batok kanila, gawas kang Michael, ang imong pangulo. Ako wala mokaon ug maayong mga pagkaon, walay karne o bino nga misulod sa akong baba, ug wala ako magdihog sa akong kaugalingon, sulod sa tibuok tulo ka semana.

Ang matag magdudula naningkamot sa pagpugong sa iyang kaugalingon sa tanang mga butang. Sila naghimo gayod niini aron makadawat ug korona nga madunot ra, apan kita sa dili madunot. Busa ako midagan, dili ingon nga walay tumong, ang akong sinumbagan dili sama sa nagsumbag sa hangin, hinuon gihigpitan nako ang akong lawas ug giulipon kini, kay basin unya ug sa akong pagwali ngadto sa uban, mahimo akong sinalikway.

O sulayi ug makita ninyo nga ang Ginoo maayo! Bulahan ang tawo nga modangop kaniya!

O Dios, ikaw mao ang akong Dios, nangita ako kanimo, ang akong kalag giuhaw kanimo; ang akong unod nangandoy kanimo, sama sa usa ka yuta nga uga ug mingaw diin walay tubig.

Ako nag-ampo sa Ginoo nga akong Dios ug misugid nga nag-ingon, “O Ginoo, ang dako ug makalilisang nga Dios nga nagtuman sa kasabotan ug sa gugmang walay paglubad ngadto kanila nga nahigugma kaniya ug nagtuman sa iyang mga sugo, kami nakasala ug nakahimo ug sayop ug nagbuhat ug daotan ug misukol, mitalikod sa imong mga sugo ug sa imong mga tulumanon. Wala kami mamati sa imong mga alagad nga mga propeta nga nagsulti sa imong ngalan ngadto sa among mga hari, sa among mga pangulo, ug sa among mga katigulangan, ug sa tibuok katawhan sa yuta.

Unya sila miingon kaniya, “Ang mga tinun-an ni Juan nagpuasa kanunay ug naghimo ug mga pangamuyo ug mao usab ang mga tinun-an sa mga Pariseo, apan ang imong mga tinun-an nangaon ug nanginom.”