Kategorya
66 Mga Bersikulo sa Bibliya Bahin sa Gahom sa Pagpuasa
Higala, ang gahom sa pagpuasa anaa gyud sa tinuoray nga pagpaubos sa atong kasingkasing atubangan sa Ginoo. Dinhi, ang Iyang gugma mopadayag ug mobag-o sa matag aspeto sa atong pagkatawo.
Kini nga buhat, higala, mao ang pagpakita sa atong tinguha nga makapangita sa nawong ni Hesus. Giundang nato ang atong pisikal nga panginahanglan aron mangamuyo alang sa pagbalaan sa atong kalag.
Ang pagpuasa molig-on sa atong espiritu ug modugang sa atong pagtuo. Mas maduol kita sa Ginoo kay gipili nato nga i-undang ang panginahanglan sa lawas para mas mauna ang pagpangita Kaniya.
Kon dili kita mokaon o moinom sulod sa usa ka gitakdang oras, atong gilimpyohan ang atong pisikal ug espirituhanon nga pagkatawo gikan sa tanang kahugaw ug pagpamigos.
Hinumdumi nato ang giingon sa Mateo 6:16-171. Dili nato angay pangitaon ang pagdayeg sa uban kon magpuasa kita. Hinuon, magpaubos kita ug magmatinud-anon atubangan sa Ginoo.
Apan moabot ra ang mga adlaw nga ang nabana kuhaon na gikan kanila, ug unya magpuasa na sila nianang adlawa.
Unya siya miingon kanako, “Ayaw kahadlok, Daniel, kay sukad sa unang adlaw nga gipahiluna nimo ang imong kasingkasing sa pagsabot, ug nagpaubos ikaw sa imong kaugalingon atubangan sa imong Dios, ang imong mga pulong gidungog ug ako mianhi tungod sa imong mga pulong.
Paggahin ug panahon sa pagpuasa, pagtawag ug usa ka balaang panagtigom. Tigoma ang mga kadagkoan ug ang tanang nagpuyo sa yuta ngadto sa balay sa Ginoo nga inyong Dios ug pagtuaw kamo ngadto sa Ginoo.
Ug si Cornelio miingon kaniya, “Ikaupat na nga adlaw hangtod niining mga taknaa nga nagtuman ako sa matag ikatulo nga takna sa hapon nga pag-ampo dinhi sa akong balay. Ug may tawo nga nagtindog sa akong atubangan nga nagsul-ob ug sulaw nga bisti
Ug si Jesus miingon kanila, “Mahimo ba diayng magsubo ang mga dinapit sa kasal samtang ang nabana anaa pa uban kanila? Apan ang mga adlaw moabot nga ang nabana kuhaon na gikan kanila ug unya magpuasa na sila.
Unya gihikap niya ang ilang mga mata ug miingon, “Sumala sa inyong pagtuo kini mahimo alang kaninyo.”
Mao ba kini ang pagpuasa nga akong gipili: usa ka adlaw alang sa tawo aron magpaubos sa iyang kaugalingon? Kini aron ba nga iduko niya ang iyang ulo sama sa bugang, ug magbukhad sa bisti nga sako ug abo sa ilalom niya? Tawgon ba nimo kini nga pagpuasa, ug usa ka adlaw nga kahimut-an sa Ginoo?
‘Ngano man nga kami nagpuasa, ug ikaw wala makakita niini? Ngano nga nagpaubos kami sa among kaugalingon, ug ikaw wala makamatikod niini?’ Tan-awa, sa adlaw sa inyong pagpuasa kamo nangita sa kaugalingon ninyong kalipay, ug nagdaogdaog sa tanan ninyong mamumuo.
“Apan bisan karon,” nag-ingon ang Ginoo, “balik kamo kanako uban ang bug-os ninyong kasingkasing, uban ang pagpuasa, uban ang paghilak ug uban ang pagsubo;
“Ug sa dihang magpuasa kamo, ayaw pagpakita nga nasubo kamo, sama sa mga tigpakaaron-ingnon kay gipasagdan nila nga nagkagidlay ang ilang mga nawong aron ang mga tawo makakita kanila nga nagpuasa. Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo nga sila nakadawat na sa ilang ganti. Apan ikaw, sa dihang magpuasa ka, panghiso sa imong ulo ug panghilam-os sa imong nawong aron ang imong pagpuasa dili makita sa mga tawo kondili sa imong Amahan nga anaa sa tago, ug ang imong Amahan nga nagtan-aw kanimo sa tago magganti kanimo.
“Dili ba mao kini ang pagpuasa nga akong gipili, ang paghubad sa mga higot sa pagkadaotan, ang pagtangtang sa mga pisi sa yugo, ang pagpagawas sa mga dinaogdaog, ug ang pagbali sa tanang mga yugo? Dili ba kini mao ang pagpaambit sa imong pan ngadto sa gigutom, ug pagdala sa kabos nga walay balay ngadto sa imong balay; sa diha nga ikaw makakita sa hubo, imo siyang bistihan, ug nga ikaw dili magtago gikan sa imong kaugalingon nga kadugo?
“Apan bisan karon,” nag-ingon ang Ginoo, “balik kamo kanako uban ang bug-os ninyong kasingkasing, uban ang pagpuasa, uban ang paghilak ug uban ang pagsubo; gisia ang inyong mga kasingkasing ug dili ang inyong mga bisti.” Balik kamo sa Ginoo nga inyong Dios, kay siya puno sa grasya ug maluluy-on, hinay sa pagkasuko ug madagayaon sa gugmang walay paglubad, ug nagbasol sa daotan.
Patingoga ang trumpeta didto sa Zion; paggahin ug panahon alang sa pagpuasa; pagtawag ug usa ka balaang panagtigom;
“Dili ba mao kini ang pagpuasa nga akong gipili, ang paghubad sa mga higot sa pagkadaotan, ang pagtangtang sa mga pisi sa yugo, ang pagpagawas sa mga dinaogdaog, ug ang pagbali sa tanang mga yugo?
Ug ang katawhan sa Ninibe mituo sa Dios; sila nagpahibalo ug usa ka pagpuasa ug nagsul-ob ug bisti nga sako, gikan sa labing halangdon kanila hangtod sa labing ubos kanila.
Samtang nagsimba sila sa Ginoo ug nagpuasa, ang Espiritu Santo miingon, “Igahin kanako si Bernabe ug si Saulo alang sa buluhaton nga niini gitawag nako sila.” sulod sa mga 450 ka tuig. Ug human niana, iyang gihatagan sila ug mga maghuhukom hangtod kang Samuel nga propeta. Unya nangayo sila ug hari ug ang Dios mihatag kanila kang Saul nga anak ni Kish, usa ka tawo sa banay ni Benjamin, sulod sa 40 ka tuig. Ug sa gipapahawa na siya sa Dios, gituboy niya si David aron mahimo nilang hari, nga gipamatud-an niya nga nag-ingon, ‘Diha kang David nga anak ni Jesse, nakakita ako ug tawo nga nahiuyon sa akong kasingkasing, siya magbuhat sa tanan nakong mga pagbuot.’ Gikan sa kaliwat niining tawhana, ang Dios nagdala ngadto sa Israel ug Manluluwas nga mao si Jesus, sumala sa iyang gisaad. Sa wala pa siya moabot, si Juan nagwali sa bautismo sa paghinulsol ngadto sa tanang tawo sa Israel. Ug sa hapit na matapos si Juan sa iyang buluhaton, siya miingon, ‘Kinsa man ako sa inyong hunahuna? Dili ako mao siya, apan human kanako adunay moabot, nga sa mga sandalyas sa iyang mga tiil dili ako takos sa paghubad.’ “Mga igsoon, mga anak sa kaliwatan ni Abraham ug kamo nga mga mahadlokon sa Dios, nganhi kanato gipadala ang mensahe niining maong kaluwasan. Kay ang mga nagpuyo sa Jerusalem ug ang ilang mga pangulo, tungod kay wala man sila makaila kaniya ug wala makasabot sa mga gisulti sa mga propeta nga gibasa matag adlaw nga igpapahulay, nagtuman niini pinaagi sa paghukom kaniya. Bisan pa nga wala silay ikasumbong batok kaniya nga angay sa kamatayon, gihangyo nila si Pilato nga ipapatay siya. Ug sa ila nang natuman ang tanang nasulat mahitungod kaniya, gikuha nila siya gikan sa kahoy ug gibutang sa usa ka lubnganan. Unya human sila makapuasa ug makaampo, ilang gipandong ang ilang mga kamot kanila ug gipagikan sila.
Ug siya didto uban sa Ginoo sulod sa 40 ka adlaw ug 40 ka gabii; siya wala mokaon ug pan o moinom ug tubig. Ug gisulat niya sa mga papan ang mga pulong sa kasabotan, ang napulo ka kasugoan.
Apan ako, sa dihang nasakit sila, nagbisti ako ug sako, gisakit nako ang akong kalag pinaagi sa pagpuasa, Nag-ampo ako nga nagduko ang ulo,
Ug sa nakatudlo na sila ug mga kadagkoan alang kanila diha sa matag iglesia, pinaagi sa pag-ampo ug mga pagpuasa, ilang gitugyan sila ngadto sa Ginoo nga ilang gituohan.
Unya ako nagpahibalo ug usa ka pagpuasa didto sa suba sa Ahava, aron kami magpaubos sa among kaugalingon sa atubangan sa among Dios, sa pagpangita gikan kaniya sa usa ka tul-id nga dalan alang kanamo, alang sa among mga kabataan ug sa tanan namong kabtangan. Kay ako naulaw sa hari sa pagpangayo ug usa ka panon sa mga sundalo ug mga tigpangabayo aron sa pagpanalipod kanamo batok sa kaaway diha sa among dalan, tungod kay kami nakasugilon sa hari, “Ang kamot sa among Dios alang sa kaayohan ngadto kanila nga nangita kaniya apan ang gahom sa iyang kaligutgot batok kanilang tanan nga misalikway kaniya.” Busa kami nagpuasa ug nagpakiluoy sa among Dios tungod niini, ug siya namati sa among hangyo.
Unya si Jesus nga puno sa Espiritu Santo, mibalik gikan sa Jordan, ug gidala siya sa Espiritu ngadto sa kamingawan kay nasulat man kini, ‘Siya magsugo sa iyang mga anghel mahitungod kanimo, sa pagbantay kanimo,’ ug nga ‘Sa ilang mga kamot ikaw ilang sapnayon aron ang imong tiil dili maigo sa bato.’” Ug si Jesus mitubag kaniya, “Giingon, ‘Ayaw tintala ang Ginoo nga imong Dios.’” Sa nahuman na sa yawa ang tanang mga pagpanintal, mibiya siya gikan kaniya hangtod sa laing higayon. Unya diha sa gahom sa Espiritu, si Jesus mibalik sa Galilea ug ang balita mahitungod kaniya miabot sa tanang kasikbit nga kayutaan. Ug siya nagtudlo diha sa ilang mga sinagoga, dinayeg sa tanan. Unya siya miadto sa Nazaret, diin didto siya magtubo, ug sumala sa iyang nabatasan, misulod siya sa sinagoga sa adlaw nga igpapahulay. Ug mitindog siya aron pagbasa, ug gihatagan siya ug basahon nga iya sa propeta nga si Isaias. Iyang giablihan ang basahon ug nakita niya ang dapit diin didto nasulat, “Ang Espiritu sa Ginoo ania kanako, iya akong gidihogan aron sa pagwali sa Maayong Balita ngadto sa mga kabos. Gipadala niya ako aron sa pagpahibalo sa kagawasan alang sa mga binilanggo ug sa pagpahiuli sa panan-aw sa mga buta, sa paghatag ug kagawasan ngadto sa mga dinaogdaog, sa pagpahibalo sa tuig nga gikahimut-an sa Ginoo.” sulod sa 40 ka adlaw diin siya gitintal sa yawa. Wala siya mokaon sulod niadtong mga adlawa ug pagkahuman niini, gigutom siya.
Unya si Jehosafat nahadlok, ug mipahimutang sa iyang kaugalingon aron sa pagpangita sa Ginoo, ug nagmando ug usa ka pagpuasa sa tibuok Juda. Busa ang gingharian ni Jehosafat malinawon kay ang iyang Dios mihatag kaniya ug pahulay sa palibot. Unya si Jehosafat naghari sa Juda. Katloan ug lima ka tuig ang iyang panuigon sa dihang misugod siya paghari, ug siya naghari sulod sa 25 ka tuig sa Jerusalem. Ang ngalan sa iyang inahan mao si Asuba nga anak ni Silhi. Siya naglakaw diha sa dalan ni Asa nga iyang amahan ug wala motipas gikan niini; iyang gibuhat ang matarong diha sa panan-aw sa Ginoo. Apan ang mga habog nga dapit wala kuhaa; ang katawhan wala pa gihapon maggahin sa ilang kasingkasing alang sa Dios sa ilang mga katigulangan. Karon ang uban nga mga buhat ni Jehosafat, gikan sa una hangtod sa kataposan, nasulat sa kasaysayan ni Jehu nga anak ni Hanani, nga nasulat sa basahon sa mga Hari sa Israel. Human niini, si Jehosafat nga hari sa Juda nakig-abin kang Ahasias nga hari sa Israel nga nagbuhat ug daotan. Siya nakig-abin kaniya sa pagbuhat ug mga sakayan sa dagat aron sa pag-adto sa Tarsis ug ilang gihimo ang mga sakayan didto sa Esion-geber. Unya si Elieser nga anak ni Dodabahu sa Maresa nagpropesiya batok kang Jehosafat nga nag-ingon, “Tungod kay ikaw nakighiusa uban kang Ahasias, gun-obon sa Ginoo ang imong mga binuhat.” Ug ang mga sakayan nangaguba ug wala na makaadto sa Tarsis. Ug ang Juda nagtigom aron sa pagpangita ug tabang gikan sa Ginoo; gikan sa tanang mga siyudad sa Juda sila miadto sa pagpangita sa Ginoo.
Sa diha nga ako nagpaubos sa akong kaugalingon uban ang pagpuasa, nahimo kining kaulawan kanako.
Unya ang tanang katawhan sa Israel, ang tibuok nga kasundalohan, nanungas ug nangadto sa Betel ug nanghilak. Nanglingkod sila didto sa atubangan sa Ginoo ug nagpuasa niadtong adlawa hangtod sa pagkagabii ug naghalad ug mga halad nga sunogon ug mga halad sa pakigdait sa atubangan sa Ginoo.
Ayaw hikawi ang usa ug usa gawas kon magsabot kamo alang sa usa ka panahon, aron sa paggahin ug panahon sa pag-ampo, ug pagduol na usab kamo aron dili kamo matintal ni Satanas tungod sa kakulang ninyo ug pagpugong sa kaugalingon.
Busa sila nagtigom didto sa Mispa ug nagkalos ug tubig ug gibubo kini sa atubangan sa Ginoo. Nagpuasa sila niadtong adlawa ug miingon, “Kami nakasala batok sa Ginoo.” Ug si Samuel nahimong maghuhukom sa katawhan sa Israel didto sa Mispa.
Unya sila miingon kaniya, “Ang mga tinun-an ni Juan nagpuasa kanunay ug naghimo ug mga pangamuyo ug mao usab ang mga tinun-an sa mga Pariseo, apan ang imong mga tinun-an nangaon ug nanginom.” Si Jesus mitubag kanila, “Makahimo ba kamo sa pagpapuasa sa mga dinapit sa kasal samtang ang nabana anaa pa uban kanila? Moabot ra unya ang mga adlaw, ug sa diha nga ang nabana kuhaon na gikan kanila, magpuasa na sila nianang mga adlawa.”
“Sultihi ang tanang katawhan sa yuta ug ang mga pari. Sa dihang kamo nagpuasa ug nagbangutan sa ikalima ug sa ikapito nga bulan niining 70 ka tuig, alang ba kanako ang inyong pagpuasa?
Sa pagkadungog nako niining mga pulonga, milingkod ako ug mihilak ug nagbangutan sulod sa pipila ka adlaw ug ako nagpadayon sa pagpuasa ug pag-ampo sa atubangan sa Dios sa langit.
Unya si Jehosafat nahadlok, ug mipahimutang sa iyang kaugalingon aron sa pagpangita sa Ginoo, ug nagmando ug usa ka pagpuasa sa tibuok Juda.
“Sultihi ang tanang katawhan sa yuta ug ang mga pari. Sa dihang kamo nagpuasa ug nagbangutan sa ikalima ug sa ikapito nga bulan niining 70 ka tuig, alang ba kanako ang inyong pagpuasa? Ug sa diha nga mokaon kamo ug sa diha nga manginom kamo, dili ba nangaon kamo alang sa inyong kaugalingon ug nanginom alang sa inyong kaugalingon?
Unya niadtong mga adlawa, si Jesus miadto sa bungtod aron sa pag-ampo, ug sa tibuok gabii siya nagpadayon sa pag-ampo ngadto sa Dios.
“Uban sa unsa man nga ako maodto sa atubangan sa Ginoo, ug moyukbo sa atubangan sa halangdon nga Dios? Moduol ba ako kaniya uban sa mga halad nga sunogon, ug uban sa mga nating baka nga tagsa ka tuig ang kagulangon? Mahimuot ba ang Ginoo sa mga linibo ka laking karnero, uban sa napulo ka libo ka suba sa lana? Ihatag ba nako ang akong kamagulangang anak tungod sa akong kasal-anan, ang bunga sa akong lawas tungod sa sala sa akong kalag?” Gipakita na niya kanimo, O tawo, kon unsa ang maayo; unsa ba ang gikinahanglan sa Ginoo kanimo kondili ang pagbuhat sa hustisya ug ang gugmang walay paglubad ug ang paglakaw nga mapaubsanon uban sa imong Dios?
Unya ang mga tinun-an ni Juan miduol ug miingon kang Jesus, “Ngano ba nga kami ug ang mga Pariseo nagpuasa, apan ang imong mga tinun-an wala?” Ug si Jesus miingon kanila, “Mahimo ba diayng magsubo ang mga dinapit sa kasal samtang ang nabana anaa pa uban kanila? Apan ang mga adlaw moabot nga ang nabana kuhaon na gikan kanila ug unya magpuasa na sila.
Kay ang mga tinguha sa unod supak sa Espiritu, ug ang Espiritu supak sa unod, kay kini silang duha nagkasumpaki sa usa ug usa, aron dili kamo makahimo sa buot ninyong buhaton.
Busa naghangyo ako kaninyo mga igsoon, pinaagi sa mga kaluoy sa Dios, sa pagtugyan sa inyong mga lawas isip halad nga buhi, balaan ug makapahimuot sa Dios nga mao ang inyong espirituhanon nga pagsimba. Paghigugmaay kamo nga mainiton sa usa ug usa ingon nga mga igsoon, pagpalabwanay kamo sa pagtahod sa usa ug usa. Ayaw kamo pagtinapolan, hinuon pagmainiton kamo diha sa Espiritu. Alagari ninyo ang Ginoo. Paglipay kamo diha sa paglaom, pailob diha sa kasakitan, pag-ampo kanunay. Hatag kamo alang sa mga panginahanglan sa mga balaan; batasana ninyo ang pagkamaabiabihon. Panalangini kadtong mga naglutos kaninyo; pag-ampo ug ayaw panunglo. Paglipay kamo duyog sa mga nalipay, hilak duyog sa mga nanghilak. Pagsinabtanay kamo sa usa ug usa; ayaw pagmapahitas-on, hinuon pakig-uban sa mga ubos ug kahimtang; ayaw pagpakamaalamon diha sa inyong kaugalingon. Ayaw balosi ug daotan ang daotan, buhata hinuon ang maayo sa atubangan sa tanang tawo. Kon mahimo, sumala sa inyong maarangan, pagpuyo nga makidaiton uban sa tanang tawo. Mga hinigugma, ayaw panimalos, kondili hatagi hinuon ninyo ug higayon ang kapungot sa Dios; kay nasulat, “Akoa ang pagpanimalos, ako ang mobayad, nag-ingon ang Ginoo.” Ayaw kamo pagpahiuyon niining kalibotana, hinuon tugoti nga mausab ang inyong kaugalingon pinaagi sa pagbag-o sa inyong hunahuna, aron inyong masuta unsa ang kabubut-on sa Dios, unsa ang maayo, ang kahimut-an ug ang hingpit.
Ayaw kamo kabalaka mahitungod sa bisan unsang butang, apan sa tanang butang ipahibalo ninyo sa Dios ang inyong mga hangyo pinaagi sa pag-ampo ug sa pagpangamuyo uban ang pagpasalamat. Ug ang kalinaw sa Dios nga milapaw sa tanang pagpanabot, magbantay sa inyong mga kasingkasing ug sa inyong mga hunahuna diha kang Cristo Jesus.
apan kadtong naghulat sa Ginoo magbag-o sa ilang kusog, sila manglupad pinaagi sa mga pako sama sa mga agila, sila managan ug dili kapoyon, sila manglakaw ug dili mangaluya.
Pagtukaw ug pag-ampo kamo aron dili kamo mahisulod ngadto sa pagsulay. Sa pagkatinuod, matinguhaon ang espiritu apan luya ang lawas.”
Apan ako, sa dihang nasakit sila, nagbisti ako ug sako, gisakit nako ang akong kalag pinaagi sa pagpuasa, Nag-ampo ako nga nagduko ang ulo, ingon nga daw nasubo ako alang sa akong higala o sa akong igsoon; nagsubo ako sama sa usa nga nagbangutan tungod sa iyang inahan, nagduko ug nagbangutan.
Busa naghangyo ako kaninyo mga igsoon, pinaagi sa mga kaluoy sa Dios, sa pagtugyan sa inyong mga lawas isip halad nga buhi, balaan ug makapahimuot sa Dios nga mao ang inyong espirituhanon nga pagsimba.
Nagpuasa ako makaduha sa usa ka semana, ug naghatag ako sa ikapulo sa tanan nakong kinitaan.’
kay ang mga hinagiban sa among pakiggubat dili man unodnon kondili gamhanan tungod sa Dios aron sa paglumpag sa mga kuta, sa tanang mga pangatarongan ug sa tanang mapahitas-ong babag nga nag-ali batok sa kahibalo sa Dios, ug nagbihag sa tanang panghunahuna aron kini magmasinugtanon kang Cristo.
Ingon nga ang lagsaw nangandoy sa tubig sa kasapaan, ang akong kalag usab nangandoy kanimo, O Dios. Sama sa usa ka makamatay nga samad sa akong lawas, ang akong mga kaaway nagtamay kanako, samtang nagpadayon sila sa pag-ingon kanako, “Hain man ang imong Dios?” Ngano nga nagsubo man ikaw, O akong kalag, ug nganong nahasol man ikaw sa sulod nako? Laom sa Dios; kay magdayeg ako pag-usab kaniya, ang akong magtatabang ug akong Dios. Ang akong kalag giuhaw sa Dios, sa Dios nga buhi. Kanus-a ba ako moadto ug moatubang sa Dios?
Busa kay gilibotan man kita sa ingon ka baga nga panganod sa mga saksi, sinalikway ang tanang pagkamalahutayon ug ang sala nga daling mobalikos kanato, managan kita uban sa lahutay sa lumba nga gibutang sa atong atubangan,
Niadtong mga adlawa ako, si Daniel, nagsubo sulod sa tulo ka semana. Unya siya miingon, “Nasayod ba ikaw ngano nga mianhi ako kanimo? Apan karon mobalik ako aron sa pagpakig-away sa pangulo sa Persia, ug sa diha nga mahuman na ako kaniya, ang pangulo sa Gresya moanhi. Apan isulti nako kanimo ang gisulat diha sa basahon sa kamatuoran, walay usa nga nakig-uban kanako sa pagpakig-away batok kanila, gawas kang Michael, ang imong pangulo. Ako wala mokaon ug maayong mga pagkaon, walay karne o bino nga misulod sa akong baba, ug wala ako magdihog sa akong kaugalingon, sulod sa tibuok tulo ka semana.
Kay daghan kanila, nga akong gisugilon kaninyo sa makadaghan ug nga bisan karon isugilon nako uban sa paghilak, nagkinabuhi nga mga kaaway sa krus ni Cristo. Ang ilang dangatan mao ang kalaglagan, ang ilang dios mao ang tiyan, ug ang ilang himaya diha sa ilang kaulawan, ang ilang mga hunahuna anaa sa mga yutan-ong butang.
Apan pagbantay kamo sa tanang panahon, nga mag-ampo nga unta makabaton kamo ug kalig-on aron sa pag-ikyas gikan niining tanang mga butang nga mahitabo ug sa pagbarog sa atubangan sa Anak sa Tawo.”
Apan maoy unaha ninyo pagpangita ang gingharian sa Dios ug ang iyang pagkamatarong ug kining tanan idugang kaninyo.
Buhata sa sulod nako ang hinlo nga kasingkasing, O Dios, ug bag-oha ug lig-ona ang espiritu sa sulod nako. Ayaw ako isalikway gikan sa imong atubangan, ug ayaw kuhaa ang imong balaang Espiritu gikan kanako. Ibalik kanako ang kalipay sa imong kaluwasan, ug agaka ako diha sa masinugtanon nga espiritu.
Apan ako mag-ingon, pagkinabuhi kamo diha sa Espiritu ug ayaw ninyo tumana ang mga tinguha sa unod. Kay ang mga tinguha sa unod supak sa Espiritu, ug ang Espiritu supak sa unod, kay kini silang duha nagkasumpaki sa usa ug usa, aron dili kamo makahimo sa buot ninyong buhaton.
Busa kami nagpuasa ug nagpakiluoy sa among Dios tungod niini, ug siya namati sa among hangyo.
Siya miingon kanila, “Kining matanga dili mahimo sa pagpagula pinaagi sa bisan unsa gawas lamang sa pag-ampo.”
Unya ako nagpahibalo ug usa ka pagpuasa didto sa suba sa Ahava, aron kami magpaubos sa among kaugalingon sa atubangan sa among Dios, sa pagpangita gikan kaniya sa usa ka tul-id nga dalan alang kanamo, alang sa among mga kabataan ug sa tanan namong kabtangan.
Apan ikaw, sa dihang magpuasa ka, panghiso sa imong ulo ug panghilam-os sa imong nawong aron ang imong pagpuasa dili makita sa mga tawo kondili sa imong Amahan nga anaa sa tago, ug ang imong Amahan nga nagtan-aw kanimo sa tago magganti kanimo.
“Ug sa dihang magpuasa kamo, ayaw pagpakita nga nasubo kamo, sama sa mga tigpakaaron-ingnon kay gipasagdan nila nga nagkagidlay ang ilang mga nawong aron ang mga tawo makakita kanila nga nagpuasa. Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo nga sila nakadawat na sa ilang ganti.
Ang matag magdudula naningkamot sa pagpugong sa iyang kaugalingon sa tanang mga butang. Sila naghimo gayod niini aron makadawat ug korona nga madunot ra, apan kita sa dili madunot. Busa ako midagan, dili ingon nga walay tumong, ang akong sinumbagan dili sama sa nagsumbag sa hangin, hinuon gihigpitan nako ang akong lawas ug giulipon kini, kay basin unya ug sa akong pagwali ngadto sa uban, mahimo akong sinalikway.
Unya miatubang ako sa Ginoong Dios, nangita kaniya pinaagi sa pag-ampo ug mga pagpangaliyupo, uban ang pagpuasa ug pagbisti ug sako ug mga abo.