Kategorya
72 Mga Bersikulo sa Bibliya: Kusog sa Kalisod
Higala, bisag daw lisod kaayo ang kalisod, parte gyud ni sa kinabuhi. Morag di gyud nato kaya usahay, ug murag wa gyuy klarong solusyon. Pero kining mga pagsulay, mao niy molig-on sa atong kasingkasing, para makasugakod ta sa bisan unsang unos.
Tinuod, walay andam sa kalisdanan. Kasagaran muabot ni nga wala damha. Apan naa may giya ang Biblia para atong kapasilungan. Ug sa bisan unsang paagi, anaa gyud ang Ginoo aron mohatag og pagdasig ug kusog, sama sa giingon sa Isaias 41:10: “Ayaw kahadlok, kay ako uban kanimo; ayaw pagkabalaka, kay ako ang imong Dios. Palig-onon ko ikaw ug tabangan ko ikaw; alalayan ko ikaw sa akong matarong nga kamot.”
Salig sa gugma sa Ginoo ug ayaw pagduhaduha nga Siya nag-atiman kanimo sa hingpit. Ang Iyang gamhanang kamot mosapnay kanimo ug dili ka niya pasagdan, basta ipaduol lang gyud nimo ang imong kasingkasing Kaniya taliwala sa imong pag-antos.
Dili ka nag-inusara. Bisag unsa pa kalisod ang imong giagian, ayaw wad-a ang paglaum ug ayaw kalibog kay si Jesus ang imong sandiganan. Busa, padayon lang sa paglaum, pagbaton og hugot nga pagtuo, kay mosidlak ra unya pag-usab ang adlaw sa hustisya alang kanimo.
Samtang anaa pa ka sa kalisdanan, dayega ang Ginoo ug pagkat-on sa paglipay bisan pa sa kamingawan. Hunong na sa pagreklamo ug pangitaa ang maayo sa tanan nga butang, ug mapuno ang imong kalag sa pasalamat sa dihang makita nimo ang kaayo sa Ginoo kanimo.
Ang ngalan sa Ginoo maoy usa ka lig-ong tore; ang matarong modagan ngadto niini ug maluwas.
Ang Ginoo mao ang akong bato ug ang akong kuta ug ang akong manluluwas, akong Dios, akong bato nga diha kaniya ako midangop, akong taming, ug sungay sa akong kaluwasan, akong lig-ong salipdanan.
Ang gagmayng mga liyon mag-antos sa kawad-on ug kagutom; apan ang mga nangita sa Ginoo dili makulangan sa bisan unsang butang nga maayo.
Ikaw ang akong tagoanan; panalipdan nimo ako gikan sa kasamok; libotan nimo ako sa mga singgit sa kaluwasan. Selah Pahimatngonan nako ikaw ug tudloan sa dalan nga imong laktan; tambagan nako ikaw uban ang akong mga mata nganha kanimo.
Ug ang Ginoo mao ang mag-una kanimo. Siya mag-uban kanimo, dili ikaw niya pakyason o biyaan. Ayaw kahadlok o kaluya.”
Sa diha nga magpakitabang ang mga matarong, ang Ginoo mamati, ug magluwas kanila gikan sa tanan nilang mga kagul-anan.
Apan karon kini mao ang giingon sa Ginoo, siya nga nagbuhat kanimo, O Jacob, siya nga nag-umol kanimo, O Israel: “Ayaw kahadlok, kay gilukat ko na ikaw. gitawag ko ikaw pinaagi sa imong ngalan, ikaw akoa. “Kamo mao ang akong mga saksi,” nag-ingon ang Ginoo, “ug ang akong sulugoon nga akong napili, aron kamo makaila ug motuo kanako, ug makasabot nga ako mao siya. Walay dios nga nahimo una kanako, o nga aduna pay mosunod kanako. Ako, ako mao ang Ginoo, ug gawas kanako wala nay manluluwas. Ako nagpahayag ug nagluwas ug nagsangyaw, sa diha nga walay laing dios sa taliwala ninyo; ug kamo mao ang akong mga saksi,” nag-ingon ang Ginoo. “Ako mao ang Dios ug sukad kaniadto ako mao siya; walay si bisan kinsa nga makaluwas gikan sa akong kamot; ako magbuhat, ug kinsa bay makapugong niini?” Kini mao ang giingon sa Ginoo, ang inyong Manunubos, ang Balaan sa Israel: “Tungod kaninyo ako magpadala ngadto sa Babilonia, ug gun-obon nako ang tanang rehas, ug ang singgit sa mga Caldeanhon, mahimong pagbangutan. Ako mao ang Ginoo, ang inyong Balaan, ang Magbubuhat sa Israel, ang inyong Hari.” Mao kini ang giingon sa Ginoo, nga maoy naghimo ug usa ka dalan diha sa dagat, usa ka agianan diha sa gamhanang katubigan, nga nagdala sa karwahi ug sa kabayo, sa sundalo ug sa manggugubat; sila nanghigda, sila dili makabangon, sila nahanaw, nangapalong ingon sa usa ka pabilo: “Ayaw ninyo hinumdomi ang mga butang nga nangagi, o palandongon ang mga butang kaniadto. Tan-awa, ako naghimo ug usa ka bag-ong butang; karon mogula kini, dili ba kamo makakita niini? Ako magbuhat ug usa ka dalan diha sa kamingawan, ug mga sapa diha sa diserto. Sa diha nga ikaw molatas sa katubigan ako mag-uban kanimo, ug sa mga kasapaan, kini dili makalapaw kanimo; sa diha nga ikaw maglakaw latas sa kalayo, ikaw dili masunog ug ang kalayo dili maglamoy kanimo. Ang mga ihalas nga mananap magpasidungog kanako, ang mga irong ihalas ug mga abistros; tungod kay ako naghatag ug tubig sa kamingawan, ug mga sapa sa diserto, aron sa paghatag ug mainom sa akong piniling katawhan, ang katawhan nga akong giumol alang sa akong kaugalingon, aron sila magpahayag sa pagdayeg kanako. “Bisan pa niini ikaw wala magsangpit kanako, O Jacob; hinuon ikaw gipul-an na kanako, O Israel! Ikaw wala magdala alang kanako ug mga karnero alang sa mga halad nga sunogon, o magpasidungog kanako sa imong mga halad. Ako wala magpabug-at kanimo ug mga halad, o maghago kanimo pinaagi sa insenso. Ikaw wala magpalit alang kanako ug tam-is nga tubo pinaagi ug salapi, o magtagbaw kanako pinaagi sa tambok sa imong mga halad nga inihaw. Apan gipabug-atan nimo ako sa imong mga sala, gipakapoy nimo ako sa imong mga kalapasan. “Ako, ako mao siya nga nagpala sa imong kalapasan tungod ug alang kanako, ug dili na nako hinumdoman ang imong mga sala. Pahinumdomi ako, pakiglantugi, ipahayag ang imong katarongan, aron ikaw mamatud-an nga matarong. Ang imong unang amahan nakasala, ug ang imong mga manlalaban nakalapas batok kanako. Tungod niini gipasipad-an nako ang mga pangulo sa balaang dapit, gitugyan nako si Jacob ngadto sa kalaglagan, ug ang Israel ngadto sa kaulawan. Kay ako mao ang Ginoo nga imong Dios, ang Balaan sa Israel, ang imong Manluluwas. Gihatag nako ang Ehipto ingon nga imong lukat, ang Etiopia ug ang Seba ingon nga puli alang kanimo.
Ayaw kamo kabalaka mahitungod sa bisan unsang butang, apan sa tanang butang ipahibalo ninyo sa Dios ang inyong mga hangyo pinaagi sa pag-ampo ug sa pagpangamuyo uban ang pagpasalamat.
Gipangita nako ang Ginoo, ug gitubag niya ako, ug giluwas niya ako gikan sa tanan nakong mga kahadlok.
“Sa pagkatinuod ang Dios mao ang akong kaluwasan; ako mosalig, ug dili mahadlok kay ang Ginoong Dios mao ang akong kusog ug ang akong awit, ug siya nahimo nga akong kaluwasan.”
Ang Dios mao ang atong dalangpanan ug kusog, dali nga katabang diha sa kalisdanan. “Hilom kamo ug ilha ninyo nga ako mao ang Dios. Gibayaw ako taliwala sa mga nasod, gibayaw ako dinhi sa yuta!” Ang Ginoo sa mga panon nag-uban kanato; ang Dios ni Jacob mao ang atong dalangpanan. Selah. Busa dili kita mahadlok bisan kon ang yuta mausab, bisan kon ang mga bukid mauyog didto sa kahiladman sa kadagatan; bisan ang mga tubig niini magdahunog ug magbula; bisan ang mga bukid mangurog tungod sa kagahob niini. Selah
Itugyan ngadto sa Ginoo ang imong palas-anon, ug siya mag-agak kanimo; dili gayod niya itugot nga matarog ang matarong.
Ang Ginoo maayo, lig-on nga salipdanan sa adlaw sa kasamok; siya makaila kanila nga modangop kaniya.
Ang Ginoo duol niadtong mga magul-anon ug kasingkasing, ug nagluwas niadtong naluya ang espiritu.
Gisulti nako kini kaninyo aron nga dinhi kanako makabaton kamo ug kalinaw. Dinhi sa kalibotan aduna kamoy kalisdanan. Apan pagmadasigon, gibuntog na nako ang kalibotan.”
Ang kaluwasan sa mga matarong gikan sa Ginoo; siya mao ang ilang dalangpanan panahon sa kalisdanan.
Mga igsoon ko, isipa nga tumang kalipay sa dihang makasugat kamo ug nagkalainlaing mga pagsulay, kay ang kasuko sa tawo dili magbuhat sa pagkamatarong sa Dios. Busa isalikway ang tanang kahugawan ug ang naghingapin nga pagkadaotan, ug dawata ninyo sa kaaghop ang gitisok nga pulong nga makaluwas sa inyong mga kalag. Apan kinahanglan nga magbuhat kamo sa pulong ug dili kay tigpaminaw lamang nga sa ingon gilimbongan ninyo ang inyong kaugalingon. Kay kon adunay tawo nga naminaw sa pulong ug dili mobuhat niini, mahisama siya sa usa ka tawo nga nagsud-ong sa iyang nawong diha sa salamin, kay siya misud-ong sa iyang kaugalingon ug milakaw ug dihadiha nakalimot lang dayon kon unsa ang iyang panagway. Apan siya nga nagtutok sa hingpit nga balaod, ang balaod sa kagawasan, ug nagpadayon, kay dili man siya tigpaminaw nga makalimot kondili tigbuhat nga naglihok, siya mabulahan diha sa iyang pagbuhat. Kon adunay naghunahuna nga siya matinuohon apan wala magpugong sa iyang dila hinuon naglimbong sa iyang kaugalingong kasingkasing, ang iyang tinuohan kawang. Ang relihiyon nga putli ug walay buling sa atubangan sa Dios nga atong Amahan mao kini: ang pagtabang sa mga ilo ug mga biyuda diha sa ilang kalisdanan ug ang pag-amping sa kaugalingon nga dili mabulingan sa kalibotan. kay nasayod man kamo nga ang pagsulay sa inyong pagtuo mosangpot sa pagkamalahutayon. Ug kinahanglan nga ang pagkamalahutayon maghingpit sa iyang buhat aron kamo mahingpit ug masangkap nga walay makulang.
Pagmalig-on kamo ug pagmadasigon. Ayaw kamo kahadlok ug ayaw kamo kalisang kanila kay ang Ginoo nga inyong Dios mao ang mag-uban kaninyo, dili siya mopakyas kaninyo o mobiya kaninyo.”
Sa ingon niana, uban sa pagsalig manuol kita ngadto sa trono sa grasya, aron makadawat ug kaluoy ug makakaplag ug grasya nga makatabang kanato sa panahon sa pagpanginahanglan.
ayaw kahadlok, kay ania ako uban kanimo, ayaw kabalaka, kay ako mao ang imong Dios; lig-onon ko ikaw ug tabangan ko ikaw, ituboy ko ikaw pinaagi sa akong madaogon nga tuong kamot.
Si Jesus mitubag nga nag-ingon kanila, “Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo, kon aduna kamoy pagtuo ug dili magduhaduha, makahimo kamo dili lamang sa nahimo ngadto sa kahoyng igera, kondili bisan pag moingon kamo niining bukira, ‘Maalsa ka ug matambog ngadto sa lawod,’ kini mahimo.
Ang Ginoo mao ang imong magbalantay; ang Ginoo mao ang imong landong sa imong tuong kamot. Ang adlaw dili makadaot kanimo panahon sa adlaw, o ang bulan panahon sa kagabhion. Ang Ginoo maglikay kanimo gikan sa tanan nga kadaotan; siya magbantay sa imong kinabuhi. Ang Ginoo magbantay sa imong paggula ug sa imong pagsulod sukad niining panahona hangtod sa kahangtoran.
Ang Ginoo mao ang akong kahayag ug ang akong kaluwasan; kinsa man ang akong kahadlokan? Ang Ginoo mao ang salipdanan sa akong kinabuhi; kinsa man ang akong kalisangan?
Ang Ginoo mao ang akong kahayag ug ang akong kaluwasan; kinsa man ang akong kahadlokan? Ang Ginoo mao ang salipdanan sa akong kinabuhi; kinsa man ang akong kalisangan? Kay ang akong amahan ug ang akong inahan nagsalikway kanako, apan ang Ginoo magkuha kanako. Tudloi ako sa imong dalan, O Ginoo, ug tultoli ako sa patag nga agianan tungod sa akong mga kaaway. Ayaw ako itugyan sa kabubut-on sa akong mga kaaway, kay ang mga saksi nga bakakon nakigbatok kanako, ug sila nagpangusmog kabangis. Ako nagtuo nga akong makita ang kaayo sa Ginoo dinhi sa yuta sa mga buhi! Paghulat sa Ginoo; pagmalig-on ug padasiga ang imong kasingkasing; Oo, paghulat sa Ginoo! Sa diha nga nagtigom batok kanako ang mga tigbuhat ug daotan, nagsulti ug mga pagpasipala batok kanako, ang akong mga kabatok ug mga kaaway, sila mangapandol ug mangapukan. Bisan usa ka dakong panon magkampo batok kanako, dili mahadlok ang akong kasingkasing; bisan ug may gubat batok kanako, bisan pa niini ako masaligon.
Dalaygon ang Dios ug Amahan sa atong Ginoong Jesu-Cristo, ang Amahan sa mga kaluoy ug Dios sa tanang paglipay. Siya naglipay kanamo sa tanan namong kasakit aron kami makahimo sa paglipay kanila nga anaa sa bisan unsang kasakit, pinaagi sa paglipay nga niini kami gilipay sa Dios.
Ug ang Ginoo miingon, “Ang akong presensiya mag-uban kanimo, ug ako maghatag kanimo ug pahulay.”
Ang Ginoo mao ang akong kusog ug ang akong taming; ang akong kasingkasing nagsalig kaniya; busa gitabangan ako, ug nalipay pag-ayo ang akong kasingkasing; ug pinaagi sa akong awit pasalamatan nako siya.
kay ang Dios wala maghatag kanato ug espiritu sa katalaw kondili sa gahom ug sa gugma ug sa pagpugong sa kaugaligon.
Ayaw kamo kabalaka mahitungod sa bisan unsang butang, apan sa tanang butang ipahibalo ninyo sa Dios ang inyong mga hangyo pinaagi sa pag-ampo ug sa pagpangamuyo uban ang pagpasalamat. Ug ang kalinaw sa Dios nga milapaw sa tanang pagpanabot, magbantay sa inyong mga kasingkasing ug sa inyong mga hunahuna diha kang Cristo Jesus.
Ang kalinaw ibilin nako kaninyo, ang akong kalinaw ihatag nako kaninyo. Ihatag nako kini kaninyo, dili sama sa paghatag sa kalibotan. Ayaw kamo kaguol diha sa inyong kasingkasing, ayaw kamo pagtalaw.
Mga igsoon, wala ako mag-isip nga nakabaton na apan usa ka butang ang akong gibuhat, ang pagkalimot sa mga butang nga nangagi ug ang pagpadayon paingon sa unahan. Nagpadayon ako paingon sa dag-anan alang sa ganti sa langitnong pagtawag sa Dios diha kang Cristo Jesus.
Ug ang tanang butang nga inyong pangayoon pinaagi sa pag-ampo madawat ninyo kon aduna kamoy pagtuo.”
Apan ako magtawag sa Dios ug ang Ginoo magluwas kanako. Sa gabii ug sa buntag ug sa udto ako magmulo ug mag-agulo, ug pamation niya ang akong tingog. Luwason niya ang akong kalag ngadto sa kalinaw gikan sa gubat batok kanako, kay daghan ang nakigbatok kanako
Pagmalig-on kamo ug padasiga ang inyong kasingkasing, kamong tanan nga naghulat sa Ginoo!
Bisan ang mga batan-on mangaluya ug kapoyon, ug ang mga batan-on mangapukan sa hilabihang kakapoy; apan kadtong naghulat sa Ginoo magbag-o sa ilang kusog, sila manglupad pinaagi sa mga pako sama sa mga agila, sila managan ug dili kapoyon, sila manglakaw ug dili mangaluya.
Kay misalig ako nga bisan kamatayon, o kinabuhi, o mga anghel o mga kadagkoan o mga butang karon o mga butang nga umaabot o mga gahom, o kahabogon, o giladmon, o bisan unsa diha sa tibuok kabuhatan, dili makapahimulag kanato gikan sa gugma sa Dios, sa gugma nga anaa kang Cristo Jesus nga atong Ginoo.
Kita nasayod nga diha sa tanang butang ang Dios nagbuhat sa maayo ngadto kanila nga mga nahigugma kaniya ug mga tinawag sumala sa iyang katuyoan.
Ang akong kalag nahapla sa abog; pabaskoga ako sumala sa imong pulong! Sa dihang gipadayag nako ang akong mga dalan, ikaw mitubag kanako; tudloi ako sa imong mga lagda!
Ikaw nagbantay kaniya diha sa hingpit nga pakigdait, nga ang hunahuna nagpabilin diha kanimo, tungod kay siya nagsalig kanimo. Saligi ang Ginoo hangtod sa kahangtoran, kay ang Ginoong Dios mao ang bato nga walay kataposan.
Bisan ug ang kahoyng igera dili mamulak, o walay bunga ang kaparasan, ang abot sa olibo makawang ug ang kaumahan dili mohatag ug pagkaon, ang mga karnero puohon gikan sa mga toril, ug wala nay kahayopan sulod sa mga kamalig, apan bisan pa niana maglipay ako diha sa Ginoo, magmalipayon ako diha sa Dios sa akong kaluwasan.
Iyahat nako ang akong mga mata ngadto sa kabungtoran; Diin ba maggikan ang akong tabang? Ang akong tabang naggikan sa Ginoo, nga nagbuhat sa langit ug sa yuta.
Duol kanako, kamong tanan nga nagbudlay ug nabug-atan ug papahulayon ko kamo. Pas-ana ninyo ang akong yugo ug pagtuon kamo gikan kanako kay ako maaghop ug mapaubsanon sa kasingkasing ug makakaplag kamo ug pahulay alang sa inyong mga kalag. aron sa pag-ingon kaniya, “Ikaw ba kadtong moanhi, o magpaabot pa ba kami ug lain?” Kay sayon ang akong yugo ug gaan ang akong palas-anon.”
Ug kinahanglang dili kita maluya sa pagbuhat ug maayo, kay sa tukma nga panahon kita mag-ani kon kita dili maluya.
apan kadtong naghulat sa Ginoo magbag-o sa ilang kusog, sila manglupad pinaagi sa mga pako sama sa mga agila, sila managan ug dili kapoyon, sila manglakaw ug dili mangaluya.
Bantayi ang inyong kinabuhi nga malikay sa pagkamahigugmaon sa salapi ug himoa nga matagbaw kamo sa inyong mga naangkon karon, kay siya gayod mao ang nag-ingon, “Dili ko gayod ikaw pasagdan o biyaan.” Busa makaingon kita nga masaligon, “Ang Ginoo mao ang akong magtatabang, dili ako mahadlok; unsa may mahimo sa tawo kanako?”
Ang Dios sa paglaom magpuno unta kaninyo sa tumang kalipay ug kalinaw tungod sa inyong pagtuo, aron nga pinaagi sa gahom sa Espiritu Santo magmadagayaon kamo sa paglaom.
Paglipay kamo sa kanunay, pag-ampo kamo sa walay paghunong, pagpasalamat kamo sa tanang higayon kay kini mao ang kabubut-on sa Dios diha kang Cristo Jesus alang kaninyo.
Sa adlaw nga ako nagsangpit, ikaw mitubag kanako, ang kusog sa akong kalag imong gilig-on.
Kay ang iyang kasuko makadiyot lamang, ug ang iyang kaluoy alang sa tibuok kinabuhi. Ang paghilak mopabilin sa kagabhion, apan ang kalipay moabot uban sa kabuntagon.
Salig sa Ginoo sa tibuok nimong kasingkasing ug ayaw pagsalig sa imong kaugalingong salabotan. Sa tanan nimong mga dalan ilha siya, ug siya magtul-id sa imong mga agianan.
Busa kami wala maluya. Ug bisan tuod nagkahugo na ang gawas nga bahin sa among pagkatawo, ang among pagkatawo sa sulod gibag-o sa matag adlaw. Kay kining gaan ug lumalabay nga kasakit modangat ngadto sa hilabihan gayod kadako ug walay sukod nga gibug-aton sa himaya alang kanamo, tungod kay wala kami nagtan-aw sa mga butang nga makita kondili sa mga butang nga dili makita. Kay ang mga butang nga makita lumalabay lamang, apan ang mga butang nga dili makita walay kataposan.
Ang akong unod ug ang akong kasingkasing maluya, apan ang Dios mao ang kalig-on sa akong kasingkasing ug ang akong bahin hangtod sa kahangtoran.
Mao kini ang naghupay kanako sa akong kagul-anan, kay ang imong pulong naghatag kanako ug kinabuhi.
Ug ngadto kaniya, nga pinaagi sa gahom nga naglihok sulod kanato makahimo ug labaw pa gayod kay sa tanan natong gipangayo ug gihunahuna,
Sa panahon nga mahadlok ako, magsalig ako kanimo. Sa Dios nga ang pulong akong gidayeg, diha sa Dios ako nagsalig nga walay kahadlok. Unsay mabuhat sa unod ngari kanako?
Andama intawon ang imong gugmang walay paglubad aron sa paghupay kanako, sumala sa imong pulong alang sa imong alagad.
Itumong ang inyong mga hunahuna diha sa mga butang nga anaa sa itaas ug dili sa mga butang dinhi sa yuta.
“Busa ayaw na kamo kabalaka mahitungod sa ugma, kay ang ugma may kabalaka sa iyang kaugalingon. Igo na alang sa usa ka adlaw ang iyang kaugalingong suliran.
Ang Ginoo duol sa tanan nga nagsangpit kaniya, sa tanan nga nagsangpit kaniya sa kamatuoran.
Sa walay pagsibog pangusgan nato pagkupot ang paglaom sa atong tinuohan, kay kasaligan siya nga nagsaad kanato.
Labaw pa niini, nagmalipayon kita bisan sa atong mga kasakit, kay nasayod man kita nga ang pag-antos mobunga ug pagkamalahutayon, ug ang pagkamalahutayon mobunga ug kalig-on, ug ang kalig-on mobunga ug paglaom, ug ang paglaom dili mopakyas kanato kay ang gugma sa Dios gikabubo man nganhi sa atong mga kasingkasing pinaagi sa Espiritu Santo nga gikahatag nganhi kanato.
Sa diha nga ikaw molatas sa katubigan ako mag-uban kanimo, ug sa mga kasapaan, kini dili makalapaw kanimo; sa diha nga ikaw maglakaw latas sa kalayo, ikaw dili masunog ug ang kalayo dili maglamoy kanimo.
Ngano nga nagsubo man ikaw, O akong kalag, ug nganong nahasol man ikaw sa sulod nako? Laom sa Dios; kay magdayeg ako pag-usab kaniya, ang akong magtatabang ug akong Dios.
Ang kasingkasing nga malipayon usa ka maayong tambal, apan ang usa ka masulub-on nga espiritu nagpauga sa mga bukog.