146 Mga Bersikulo nga Nagpahinumdom: Ang Dios Atong Kusog

Ang Ginoo mao ang akong bato ug ang akong kuta ug ang akong manluluwas, akong Dios, akong bato nga diha kaniya ako midangop, akong taming, ug sungay sa akong kaluwasan, akong lig-ong salipdanan.

Siya miingon, “Ang Ginoo mao ang akong bato, ug ang akong salipdanan, ug akong manluluwas, Iya akong gidala ngadto sa usa ka lapad nga dapit; siya nagluwas kanako tungod kay nahimuot siya kanako. “Ang Ginoo nagganti kanako sumala sa akong pagkamatarong; sumala sa kahinlo sa akong mga kamot iya akong gibalosan. Kay gisubay nako ang mga pamaagi sa Ginoo, ug wala mobiya gikan sa akong Dios ngadto sa pagkadaotan. Kay ang tanan niyang mga tulumanon ania sa akong atubangan, ug sa iyang mga lagda ako wala mobiya. Walay ikasaway kanako diha sa iyang atubangan ug akong gilikay ang akong kaugalingon gikan sa pagpakasala. Busa ang Ginoo nagbalos kanako sumala sa akong pagkamatarong, sumala sa akong kahinlo diha sa iyang panan-aw. “Ngadto sa mga maunongon, nagpakita ikaw sa imong kaugalingon nga maunongon; ngadto sa mga hingpit, nagpakita ikaw sa imong kaugalingon nga hingpit; sa mga putli, nagpakita ikaw sa imong kaugalingon nga putli, ug sa mga daotan, nagpakita ikaw sa imong kaugalingon nga sukwahi. Giluwas nimo ang mga mapaubsanon, apan ang imong mga mata anaa sa mga mapahitas-on aron imo silang ipaubos. Kay ikaw mao ang akong lampara, O Ginoo, ug ang Ginoo nag-iwag sa akong kangitngit. ang Dios, akong bato, nga kaniya ako modangop, akong taming ug sungay sa akong kaluwasan, akong panalipod ug akong dalangpanan, akong manluluwas; ikaw nagluwas kanako gikan sa kapintas.

Siya lamang mao ang akong bato ug ang akong kaluwasan, ang akong salipdanan; dili gayod ako matarog.

Siya lamang mao ang akong bato ug ang akong kaluwasan, ang akong salipdanan; dili ako matarog. Sa Dios anaa ang akong kaluwasan ug ang akong kadungganan; ang akong gamhanang bato, ang akong dalangpanan mao ang Dios.

Saligi ang Ginoo hangtod sa kahangtoran, kay ang Ginoong Dios mao ang bato nga walay kataposan.

Apan ang Ginoo mao ang akong lig-on nga salipdanan, ug ang akong Dios mao ang bato nga akong dalangpanan.

Kay ikaw mao ang akong bato ug ang akong kuta; tungod ug alang sa imong ngalan, tultoli ug giyahi ako,

Dalaygon ang Ginoo nga akong bato, nga nagtudlo sa akong mga kamot sa pagpakiggubat, ug sa akong mga tudlo sa pagpakig-away;

ug silang tanan nanginom sa samang espirituhanong ilimnon. Kay sila nanginom man gikan sa espirituhanong Bato nga misunod kanila, ug ang maong Bato mao si Cristo.

“Ang Bato, ang iyang buhat hingpit, kay ang tanan niyang mga paagi matarong. Dios sa pagkamatinumanon ug walay kasal-anan, matarong ug tul-id siya.

Kay kinsa ba ang Dios kondili ang Ginoo? Ug kinsa man ang bato gawas sa atong Dios?—

Kanimo, O Ginoo, nagsangpit ako; akong bato, ayaw pagpakabungol kanako, kay tingali unya kon ikaw magpakahilom kanako, mahimo ako nga sama kanila nga nanaog sa Gahong.

“Ang Ginoo buhi ug dalaygon ang akong bato, ug pasidunggan unta ang akong Dios, ang bato sa akong kaluwasan,

Siya magtuaw kanako, ‘Ikaw mao ang akong Amahan, akong Dios ug ang Bato sa akong kaluwasan!’

Mahimo unta ikaw nga batong dalangpanan alang kanako, usa ikaw ka lig-on nga kuta nga magluwas kanako, kay ikaw mao ang akong bato ug ang akong kuta.

gikan sa kinatumyan sa yuta nagtuaw ako kanimo, sa diha nga ang akong kasingkasing luya na. Dad-a ako ngadto sa bato nga habog pa kay kanako;

Ayaw kalisang, o kahadlok; wala ba ako magsulti kanimo sukad sa karaang panahon ug magpadayag niini? Kamo mao ang akong mga saksi! Aduna bay laing Dios gawas kanako? Walay laing Bato; wala akoy nahibaloan bisan usa.”

aron sa pagpadayag nga ang Ginoo matarong; siya mao ang akong bato, ug walay bisan unsa nga pagkadili matarong diha kaniya.

Ang Dios mao ang atong dalangpanan ug kusog, dali nga katabang diha sa kalisdanan. “Hilom kamo ug ilha ninyo nga ako mao ang Dios. Gibayaw ako taliwala sa mga nasod, gibayaw ako dinhi sa yuta!” Ang Ginoo sa mga panon nag-uban kanato; ang Dios ni Jacob mao ang atong dalangpanan. Selah. Busa dili kita mahadlok bisan kon ang yuta mausab, bisan kon ang mga bukid mauyog didto sa kahiladman sa kadagatan;

Wala nimo hinumdomi ang Bato nga nagpakatawo kanimo ug imong gikalimtan ang Dios nga naghatag kanimo ug kinabuhi.

Kay gikalimtan ninyo ang Dios sa inyong kaluwasan, ug wala hinumdomi ang Bato nga inyong dalangpanan; busa bisan nagtanom ikaw ug matahom nga mga tanom ug nagpahiluna ug mga sanga sa laing dios,

Sa Dios lamang naghulat sa hilom ang akong kalag; gikan kaniya ang akong kaluwasan. Ayaw pagsalig diha sa pagpanglupig, ayaw paglaom diha sa pagpangawat; kon ang mga bahandi modaghan, ayaw ibutang ang imong kasingkasing niana. Ang Dios nagsulti sa makausa; makaduha ako makadungog niini: nga ang gahom iya sa Dios; ug nganha kanimo, O Ginoo, imo ang gugmang walay paglubad. Kay ikaw nagbalos sa tawo sumala sa iyang buhat. Siya lamang mao ang akong bato ug ang akong kaluwasan, ang akong salipdanan; dili gayod ako matarog.

Mag-ingon ako sa Dios nga akong bato, “Nganong gikalimtan man nimo ako? Nganong maglakaw man ako nga magbangutan tungod sa pagpanglupig sa mga kaaway?”

Ikiling ang imong igdulungog nganhi kanako, dalia intawon ako pagluwas! Mahimo unta ikaw nga batong dalangpanan kanako, usa ka lig-ong kuta aron sa pagluwas kanako! Diha sa landong sa imong atubangan gitagoan nimo sila gikan sa mga daotang laraw sa katawhan; gitagoan nimo sila diha sa imong puluy-anan nga layo sa kakuyaw gikan sa kaguliyang sa mga dila. Dalaygon ang Ginoo kay katingalahan niyang gipakita kanako ang iyang gugmang walay paglubad sa diha nga didto ako sa siyudad nga gilibotan sa kaaway. Nakaingon ako diha sa akong sa kakurat, “Gipapahawa ako gikan sa imong panan-aw.” Apan gidungog nimo ang akong mga pangaliyupo sa diha nga nagpakitabang ako kanimo. Higugmaa ang Ginoo, kamong tanan nga mga balaan niya! Ang Ginoo manalipod sa mga matinumanon, apan panimaslan niya sa makadaghan ang nagbuhat nga mapagarbohon. Pagmalig-on kamo ug padasiga ang inyong kasingkasing, kamong tanan nga naghulat sa Ginoo! Kay ikaw mao ang akong bato ug ang akong kuta; tungod ug alang sa imong ngalan, tultoli ug giyahi ako,

Ug ang Ginoo miingon, “Tan-awa, adunay dapit duol kanako diin magtindog ikaw sa ibabaw sa bato. Ug samtang ang akong himaya molabay, ibutang ko ikaw sa usa ka liki sa bato ug tabonan ko ikaw sa akong kamot hangtod nga mosaylo ako.

Ang akong unod ug ang akong kasingkasing maluya, apan ang Dios mao ang kalig-on sa akong kasingkasing ug ang akong bahin hangtod sa kahangtoran.

Makabaton kamo ug usa ka alawiton ingon sa gabii sa dihang saulogon ang usa ka balaan nga kasaulogan, ug kalipay sa kasingkasing sa diha nga ang usa ka tawo magpatingog uban ang usa ka plawta aron sa pag-adto sa bukid sa Ginoo, ngadto sa Bato sa Israel.

Kay tagoan man niya ako diha sa iyang puluy-anan sa adlaw sa kasamok; tagoan niya ako ilalom sa tabil sa iyang tolda, ituboy niya ako ibabaw sa usa ka bato.

Siya nga nagpuyo diha sa panalipod sa Labing Halangdon, nga nagpahulay ilalom sa landong sa Labing Gamhanan, dili moabot kanimo ang kadaot, o magpaduol ang katalagman sa imong tolda. Kay siya magsugo sa iyang mga anghel sa pag-atiman kanimo, sa pagbantay kanimo sa tanan nimong mga dalan. Sapnayon ikaw nila sa ilang mga kamot, aron ang imong mga tiil dili mapandol sa bato. Imong tumban ang liyon ug ang bitin nga malala; yatakan nimo ang batan-on nga liyon ug ang bitin. Tungod kay siya nagbutang sa iyang gugma kanako, luwason nako siya; ipahiluna nako siya sa itaas tungod kay nakaila siya sa akong ngalan. Sa diha nga magtawag siya kanako, ako motubag kaniya; ubanan nako siya diha sa kalisdanan, luwason nako siya ug akong pasidunggan. Tagbawon nako siya sa taas nga kinabuhi, ug akong ipakita kaniya ang akong kaluwasan. moingon ngadto sa Ginoo, “Akong dalangpanan ug akong kuta, akong Dios nga akong gisaligan.”

Ang matag usa mahimong sama sa tagoanan gikan sa hangin, usa ka salipod gikan sa bagyo, sama sa mga sapa sa tubig diha sa uga nga dapit, sama sa landong sa usa ka dakong bato diha sa yuta nga nagluya.

“Busa bisan kinsa nga mamati niining akong mga pulong ug magbuhat niini, mahisama sa usa ka tawong maalamon nga nagtukod sa iyang balay ibabaw sa bato. Mibundak ang ulan ug miabot ang mga baha ug mihuros ang mga hangin ug mihapak niadtong balaya apan kadto wala mapukan kay natukod man ibabaw sa bato.

Kay ang ilang bato dili sama sa atong Bato, bisan pa ug ang atong mga kaaway sa ilang kaugalingon mao ang mga maghuhukom.

“Kay kinsa ba ang Dios, kondili ang Ginoo? Ug kinsa bay usa ka bato gawas sa atong Dios?

Ang Ginoo mao ang akong kahayag ug ang akong kaluwasan; kinsa man ang akong kahadlokan? Ang Ginoo mao ang salipdanan sa akong kinabuhi; kinsa man ang akong kalisangan?

Pagmalig-on kamo ug padasiga ang inyong kasingkasing, kamong tanan nga naghulat sa Ginoo!

“Pamati kanako, kamo nga buot maluwas, kamo nga nangita sa Ginoo, tan-aw kamo sa bato diin kamo sapsapa, ug sa lungag sa gahong diin kamo kubkoba.

Salig kamo kaniya sa tanan nga panahon, mga katawhan; ibubo ninyo ang inyong kasingkasing sa atubangan niya; ang Dios mao ang dalangpanan alang kanato. Selah

Sa paghunahuna nako, “Ang akong tiil nadalin-as,” ang imong gugmang walay paglubad, O Ginoo, nagsapnay kanako.

ang Dios, akong bato, nga kaniya ako modangop, akong taming ug sungay sa akong kaluwasan, akong panalipod ug akong dalangpanan, akong manluluwas; ikaw nagluwas kanako gikan sa kapintas.

Ang bato nga gisalikway sa mga magtutukod nahimong batong patukoranan.

Buhi ang Ginoo! Dalaygon ang akong bato, ug pasidunggan ang Dios sa akong kaluwasan,

Duol kamo kaniya, ang buhi nga bato, nga sinalikway sa mga tawo apan pinili sa Dios ug bililhon. Ug ang inyong kaugalingon usab, ingon nga mga buhi nga bato, ipahimo ninyong espirituhanon nga balay, alang sa balaan nga pagkapari, aron sa paghalad ug espirituhanong mga halad nga kahimut-an sa Dios pinaagi kang Jesu-Cristo.

Kanimo, O Ginoo, modangop ako; ayaw gayod ako ibutang sa kaulawan! Kay ang akong mga kaaway nagsulti mahitungod kanako; kadtong naniid sa akong kinabuhi nag-usa sa paglaraw, nga nag-ingon, “Ang Dios mibiya kaniya; gukda ug dakpa siya kay walay bisan usa nga moluwas kaniya.” O Dios, ayaw pagpalayo gikan kanako; O akong Dios, pagdali sa pagtabang kanako! Ang akong mga kaaway mabutang unta sa kaulawan ug malaglag; matabonan unta sa kaulawan ug sa pagkatalamayon kadtong nagtinguha sa akong kadaot. Apan ako magpadayon sa paglaom, ug magdugang pa gayod sa pagdayeg kanimo. Ang akong baba magsulti sa imong pagkamatarong, sa imong mga buhat sa pagluwas sa tibuok nga adlaw, kay ang gidaghanon niini dili na nako maihap. Moanha ako uban sa mga gamhanang buhat sa Ginoong Dios, magdayeg ako sa imong pagkamatarong, sa imoha lamang. O Dios, gitudloan nimo ako sukad pa sa akong pagkabatan-on, ug sa gihapon nagpahayag ako sa imong mga katingalahang buhat. Oo, bisan sa diha nga matigulang na ako ug ubanon na, O Dios, ayaw ako biyai, hangtod nga ikapahayag nako ang imong kusog ngadto sa tanang kaliwatan nga moabot. Ang imong gahom ug ang imong pagkamatarong, O Dios, miabot sa kahitas-an. Ikaw nga nagbuhat sa mga dagkong butang, O Dios, kinsa ba ang sama kanimo? Sa imong pagkamatarong luwasa ug tabanga ako; ikiling kanako ang imong igdulungog ug luwasa ako!

Ang ngalan sa Ginoo maoy usa ka lig-ong tore; ang matarong modagan ngadto niini ug maluwas.

Gipahiluna nako kanunay ang Ginoo diha sa akong atubangan; tungod kay anaa siya sa akong tuong kamot, ako dili matarog.

Paghulat sa Ginoo; pagmalig-on ug padasiga ang imong kasingkasing; Oo, paghulat sa Ginoo!

Ang Ginoo dalangpanan sa mga dinaogdaog, usa ka kuta sa panahon sa kalisdanan.

Kay gihimo nimo ang Ginoo nga imong dalangpanan ang Labing Halangdon nga imong puluy-anan,

Unya moingon siya, ‘Hain man ang ilang mga dios, ang bato nga ilang gidangpan,

busa mao kini ang giingon sa Ginoong Dios, “Tan-awa, gibutang nako didto sa Zion alang sa usa ka patukoranan ang usa ka bato, usa ka sinulayan nga bato, usa ka bililhon nga bato nga patukoranan, sa patukoranan nga lig-on, ‘Siya nga motuo dili magdali.’

Ipakita nga katingalahan ang imong gugma nga walay paglubad, O ikaw nga nagluwas niadtong nangita ug kadangpan gikan sa ilang mga kaaway nganha sa imong tuong kamot.

Ang kaluwasan sa mga matarong gikan sa Ginoo; siya mao ang ilang dalangpanan panahon sa kalisdanan. Paglipay diha sa Ginoo, ug siya maghatag kanimo sa mga tinguha sa imong kasingkasing. Ang Ginoo nagtabang kanila ug nagluwas kanila; siya nagpalingkawas kanila gikan sa mga daotan ug nagluwas kanila, kay sila midangop man kaniya.

Ang Ginoo sa mga panon nag-uban kanato; ang Dios ni Jacob mao ang atong dalangpanan. Selah

“Walay laing balaan sama sa Ginoo, walay lain gawas kanimo; walay laing bato sama sa atong Dios.

Gikan sa kahayag sa iyang atubangan nagsilaob ang mga baga sa kalayo.

Gikuha niya ako gikan sa usa ka mingaw nga gahong, gikan sa kalapokan, ug gipahimutang niya ang akong mga tiil ibabaw sa bato, gilig-on niya ang akong mga lakang.

Kadtong nagsalig sa Ginoo nahisama sa bukid nga Zion, nga dili matarog, apan magpabilin hangtod sa kahangtoran.

Ang Ginoo duol sa tanan nga nagsangpit kaniya, sa tanan nga nagsangpit kaniya sa kamatuoran. Siya magtuman sa tinguha sa tanan nga may kahadlok kaniya, siya usab mamati sa ilang pagtuaw ug magluwas kanila.

Sa diha nga ikaw molatas sa katubigan ako mag-uban kanimo, ug sa mga kasapaan, kini dili makalapaw kanimo; sa diha nga ikaw maglakaw latas sa kalayo, ikaw dili masunog ug ang kalayo dili maglamoy kanimo.

siya mao ang kalig-on sa imong mga panahon, kadagaya sa kaluwasan, kaalam ug kahibalo. ang pagkahadlok sa Ginoo mao ang imong bahandi.

Bisan ug maglakaw ako latas sa walog sa landong sa kamatayon, dili ako mahadlok sa bisan unsang daotan; kay ikaw uban man kanako; ang imong bunal ug sungkod, naghupay kanako.

Itugyan ngadto sa Ginoo ang imong palas-anon, ug siya mag-agak kanimo; dili gayod niya itugot nga matarog ang matarong.

Ang Ginoo mao ang akong kalig-on ug ang akong awit; siya nahimo nga akong kaluwasan.

Kay ang iyang kasuko makadiyot lamang, ug ang iyang kaluoy alang sa tibuok kinabuhi. Ang paghilak mopabilin sa kagabhion, apan ang kalipay moabot uban sa kabuntagon.

“Tan-awa, ako mao ang Ginoo, ang Dios sa tanang unod; aduna bay lisod alang kanako?

Mahimo nako ang tanang butang diha kaniya nga naglig-on kanako.

Apan ang Ginoo kasaligan ug siya maglig-on kaninyo ug magbantay kaninyo gikan sa daotan.

Ang Ginoo maayo, lig-on nga salipdanan sa adlaw sa kasamok; siya makaila kanila nga modangop kaniya.

Siya naghatag ug gahom niadtong naluya, ug kaniya nga walay kabaskog nagdugang siya ug kusog.

Ang Ginoo mao ang makig-away alang kaninyo, ug maghilom lamang kamo.”

Duol kanako, kamong tanan nga nagbudlay ug nabug-atan ug papahulayon ko kamo. Pas-ana ninyo ang akong yugo ug pagtuon kamo gikan kanako kay ako maaghop ug mapaubsanon sa kasingkasing ug makakaplag kamo ug pahulay alang sa inyong mga kalag. aron sa pag-ingon kaniya, “Ikaw ba kadtong moanhi, o magpaabot pa ba kami ug lain?” Kay sayon ang akong yugo ug gaan ang akong palas-anon.”

ayaw kahadlok, kay ania ako uban kanimo, ayaw kabalaka, kay ako mao ang imong Dios; lig-onon ko ikaw ug tabangan ko ikaw, ituboy ko ikaw pinaagi sa akong madaogon nga tuong kamot.

Busa unsa may atong isulti mahitungod niini? Kon ang Dios dapig kanato, kinsa man ang mobatok kanato?

“Sa pagkatinuod ang Dios mao ang akong kaluwasan; ako mosalig, ug dili mahadlok kay ang Ginoong Dios mao ang akong kusog ug ang akong awit, ug siya nahimo nga akong kaluwasan.”

Busa makaingon kita nga masaligon, “Ang Ginoo mao ang akong magtatabang, dili ako mahadlok; unsa may mahimo sa tawo kanako?”

Ang kalinaw ibilin nako kaninyo, ang akong kalinaw ihatag nako kaninyo. Ihatag nako kini kaninyo, dili sama sa paghatag sa kalibotan. Ayaw kamo kaguol diha sa inyong kasingkasing, ayaw kamo pagtalaw.

Apan ikaw, O Ginoo, mao ang taming libot kanako, ang akong himaya, ug ang tig-isa sa akong ulo.

Wala ba ako magsugo kanimo? Pagmalig-on ug pagmaisogon; ayaw kahadlok o kaluya kay ang Ginoo nga imong Dios anaa uban kanimo bisan asa ikaw moadto.”

“Hilom kamo ug ilha ninyo nga ako mao ang Dios. Gibayaw ako taliwala sa mga nasod, gibayaw ako dinhi sa yuta!”

Sa kataposan, paglig-on kamo diha sa Ginoo ug sa kusog sa iyang gahom.

apan kadtong naghulat sa Ginoo magbag-o sa ilang kusog, sila manglupad pinaagi sa mga pako sama sa mga agila, sila managan ug dili kapoyon, sila manglakaw ug dili mangaluya.

Itugyan ngadto kaniya ang inyong tanang kabalaka, kay siya nag-atiman man kaninyo.

Bisan usa ka dakong panon magkampo batok kanako, dili mahadlok ang akong kasingkasing; bisan ug may gubat batok kanako, bisan pa niini ako masaligon.

Kay ikaw nahimong usa ka lig-ong salipdanan sa kabos, usa ka lig-ong salipdanan sa nanginahanglan diha sa iyang kagul-anan, usa ka salipdanan gikan sa bagyo, usa ka landong gikan sa kainit; kay ang pagdasmag sa tawong bangis sama sa bagyo batok sa usa ka bungbong,

Sila miabot kanako sa adlaw sa akong katalagman; apan ang Ginoo mao ang akong kalig-on.

Ang Dios nagsulti sa makausa; makaduha ako makadungog niini: nga ang gahom iya sa Dios; ug nganha kanimo, O Ginoo, imo ang gugmang walay paglubad. Kay ikaw nagbalos sa tawo sumala sa iyang buhat.

awita ang himaya sa iyang ngalan; ihatag kaniya ang mahimayaong pagdayeg!

Kay ikaw, O Ginoo, mao ang akong paglaom, ang akong pagsalig, O Ginoo, sukad pa sa akong pagkabatan-on.

Si David misulti ngadto sa Ginoo sa mga pulong niining awit sa adlaw nga ang Ginoo nagluwas kaniya gikan sa kamot sa tanan niyang mga kaaway ug gikan sa kamot ni Saul.

Pangitaa ninyo ang Ginoo ug ang iyang kusog, pangitaa kanunay ang iyang nawong!

Ayaw kamo kabalaka mahitungod sa bisan unsang butang, apan sa tanang butang ipahibalo ninyo sa Dios ang inyong mga hangyo pinaagi sa pag-ampo ug sa pagpangamuyo uban ang pagpasalamat. Ug ang kalinaw sa Dios nga milapaw sa tanang pagpanabot, magbantay sa inyong mga kasingkasing ug sa inyong mga hunahuna diha kang Cristo Jesus.

Ang Dios sa paglaom magpuno unta kaninyo sa tumang kalipay ug kalinaw tungod sa inyong pagtuo, aron nga pinaagi sa gahom sa Espiritu Santo magmadagayaon kamo sa paglaom.

Tungod kay siya nagbutang sa iyang gugma kanako, luwason nako siya; ipahiluna nako siya sa itaas tungod kay nakaila siya sa akong ngalan. Sa diha nga magtawag siya kanako, ako motubag kaniya; ubanan nako siya diha sa kalisdanan, luwason nako siya ug akong pasidunggan. Tagbawon nako siya sa taas nga kinabuhi, ug akong ipakita kaniya ang akong kaluwasan.

Salig sa Ginoo sa tibuok nimong kasingkasing ug ayaw pagsalig sa imong kaugalingong salabotan. Sa tanan nimong mga dalan ilha siya, ug siya magtul-id sa imong mga agianan.

Sa ingon niana, uban sa pagsalig manuol kita ngadto sa trono sa grasya, aron makadawat ug kaluoy ug makakaplag ug grasya nga makatabang kanato sa panahon sa pagpanginahanglan.

Kita nasayod nga diha sa tanang butang ang Dios nagbuhat sa maayo ngadto kanila nga mga nahigugma kaniya ug mga tinawag sumala sa iyang katuyoan.

kay ikaw mao ang akong dalangpanan, usa ka lig-ong tore batok sa kaaway. Papuy-a ako diha sa imong puluy-anan hangtod sa kahangtoran! Modangop ako diha sa silonganan sa imong mga pako. Selah.

Kay ang tanan nga maggikan sa Dios magbuntog sa kalibotan ug ang pagdaog nga nagbuntog sa kalibotan mao kini, ang atong pagtuo. Kinsa ba ang magbuntog sa kalibotan kondili siya lamang nga nagtuo nga si Jesus mao ang Anak sa Dios?

Gisulti nako kini kaninyo aron nga dinhi kanako makabaton kamo ug kalinaw. Dinhi sa kalibotan aduna kamoy kalisdanan. Apan pagmadasigon, gibuntog na nako ang kalibotan.”

Gipangita nako ang Ginoo, ug gitubag niya ako, ug giluwas niya ako gikan sa tanan nakong mga kahadlok.

Ang Ginoo duol sa tanan nga nagsangpit kaniya, sa tanan nga nagsangpit kaniya sa kamatuoran.

kay ikaw mao ang akong magtatabang, ug diha sa landong sa imong mga pako ako mag-awit sa kalipay. Ang akong kalag magpabilin kanimo; ang imong tuong kamot nag-agak kanako.

Mag-awit ako mahitungod sa imong gugmang walay paglubad o Ginoo, hangtod sa kahangtoran; pinaagi sa akong baba ipadayag nako ang imong pagkamatinumanon ngadto sa tanang mga kaliwatan. Imong gidugmok si Rahab sama sa usa ka patayng lawas; gipatibulaag nimo ang imong mga kaaway pinaagi sa gamhanan nimong bukton. Ang mga kalangitan imo, ang yuta usab imo; ang kalibotan ug ang tanan nga anaa niini, gitukod nimo. Ang amihanan ug ang habagatan, imong gibuhat; ang Tabor ug Hermon naglipay sa pagdayeg sa imong ngalan. Ikaw adunay gamhanan nga bukton; kusgan ang imong kamot, taas ang imong tuong kamot. Ang pagkamatarong ug ang kaangayan mao ang patukoranan sa imong trono; ang gugmang walay paglubad ug ang pagkamatinumanon mag-una kanimo. Bulahan ang katawhan nga nahibalo sa malipayong singgit, nga naglakaw, O Ginoo, diha sa kahayag sa imong nawong; nga nagdayeg sa imong ngalan sa tibuok nga adlaw, ug nagbayaw sa imong pagkamatarong. Kay ikaw mao ang himaya sa ilang kalig-on; pinaagi sa imong kaluoy ang among sungay bayawon. Kay ang atong taming iya sa Ginoo, ang atong hari iya sa Balaan sa Israel. Unya ikaw misulti diha sa panan-awon ngadto sa imong mga matinumanon, ug miingon, “Akong gipahimutang ang panabang ibabaw sa usa ka gamhanan, gibayaw nako ang usa ka pinili gikan sa katawhan. Ako magpadayag nga ang imong gugmang walay paglubad molungtad hangtod sa kahangtoran; ang imong pagkamatinumanon dili matarog sama sa kalangitan.

Ang Ginoo puno sa grasya ug maluluy-on, hinay sa pagkasuko ug madagayaon sa gugmang walay paglubad. Ang Ginoo maayo sa tanan ug ang iyang kaluoy anaa sa ibabaw sa tanan niyang mga binuhat.

Kay kini anaa sa kasulatan, “Tan-awa, gipahiluna nako diha sa Zion ang usa ka bato nga patukoranan, pinili ug bililhon; ug ang magsalig kaniya dili gayod maulawan.”

Busa, kamo karon dili na mga langyaw ug mga dumuduong, kondili mga katagilungsod na sa mga balaan ug mga sakop na sa panimalay sa Dios. Kaniadto kamo nagkinabuhi sumala sa pamaagi niining kalibotana, sumala sa kagamhanan sa kahanginan, sa espiritu nga karon mao ang naglihok diha sa mga tawong masupilon. Kamo mga tinukod ibabaw sa patukoranan nga mao ang mga apostoles ug mga propeta, nga niini si Jesu-Cristo mao ang bato nga patukoranan.

Ikaw nagbantay kaniya diha sa hingpit nga pakigdait, nga ang hunahuna nagpabilin diha kanimo, tungod kay siya nagsalig kanimo. Saligi ang Ginoo hangtod sa kahangtoran, kay ang Ginoong Dios mao ang bato nga walay kataposan.

Ang akong bato ug ang akong kuta, ang akong tigpanalipod ug akong manluluwas, ang akong taming, nga mao ang akong gidangpan, nga nagbuntog sa katawhan ubos kaniya.

Malipayon siya nga ang tabang mao ang Dios ni Jacob, nga ang paglaom anaa sa Ginoo nga iyang Dios, nga nagbuhat sa langit ug sa yuta, sa dagat, ug sa tanan nga anaa niini; nga magmatinumanon hangtod sa kahangtoran;

Ang habog nga kabukiran alang sa mga kanding nga ihalas; ang mga pangpang mao ang tagoanan sa mga koneho,

Siya mahimo nga balaang puluy-anan; ug ang bato sa pagkapandol, ug bato sa pagkapukan sa duha ka balay sa Israel, usa ka lit-ag ug usa ka laang alang sa mga nagpuyo sa Jerusalem.

Ang matag pulong sa Dios matuod gayod; siya usa ka taming ngadto sa modangop kaniya.

Ug kadtong nakaila sa imong ngalan mosalig kanimo, kay ikaw, O Ginoo, wala mobiya niadtong mga nangita kanimo.

Sa Dios lamang naghulat sa hilom ang akong kalag; gikan kaniya ang akong kaluwasan.

Kay ang Ginoong Dios nagtabang kanako, tungod niini ako wala malibog; busa gipahiluna nako ang akong nawong sama sa usa ka batong santik, ug ako nasayod nga ako dili pakaulawan;

Unya mituaw sila ngadto sa Ginoo diha sa ilang kagul-anan, ug siya miluwas kanila gikan sa ilang kalisdanan;

Ug ako masaligon nga siya nga nagsugod ug maayong buhat diha kaninyo maghingpit niini hangtod sa adlaw ni Jesu-Cristo.

Pagkadako gayod sa imong kaayo nga gitagana nimo sa mga may kahadlok kanimo, ug giandam nimo alang kanila nga midangop kanimo, sa atubangan sa mga anak sa katawhan!

Si David nasubo sa hilabihan, kay ang katawhan naghisgot sa pagbato kaniya, tungod kay ang kalag sa tibuok katawhan naguol pag-ayo, ang matag usa alang sa iyang mga anak nga lalaki ug sa iyang mga anak nga babaye. Apan si David naglig-on sa iyang kaugalingon diha sa Ginoo nga iyang Dios.

Kay kamo dili manggula nga magdali, ug dili kamo mangagiw kay ang Ginoo mag-una kaninyo, ug ang Dios sa Israel mao ang magbantay sa inyong luyo.

Dalaygon ang Dios ug Amahan sa atong Ginoong Jesu-Cristo, ang Amahan sa mga kaluoy ug Dios sa tanang paglipay. Siya naglipay kanamo sa tanan namong kasakit aron kami makahimo sa paglipay kanila nga anaa sa bisan unsang kasakit, pinaagi sa paglipay nga niini kami gilipay sa Dios.

Ang among kalag naghulat sa Ginoo; siya mao ang among tabang ug taming. Ang among kasingkasing nalipay diha kaniya, kay nagsalig kami sa iyang balaan nga ngalan. Himoa nga ang imong gugmang walay paglubad, O Ginoo, maania kanamo, ingon nga kami naglaom kanimo.

Sa panahon nga mahadlok ako, magsalig ako kanimo. Sa Dios nga ang pulong akong gidayeg, diha sa Dios ako nagsalig nga walay kahadlok. Unsay mabuhat sa unod ngari kanako?

Ikaw mao ang akong tagoanan ug ang akong taming; ako naglaom sa imong pulong.

Dayega ang Ginoo! Dayega ang Ginoo, O akong kalag! Ang Ginoo maghari hangtod sa kahangtoran, ang imong Dios, O Zion, ngadto sa tanang mga kaliwatan. Dayega ang Ginoo! Akong dayegon ang Ginoo samtang buhi pa ako; mag-awit ako ug mga pagdayeg ngadto sa akong Dios samtang buhi pa ako.

Kami gipiit sa tanang paagi apan wala mapugngi; gilisodlisod apan wala kawad-i ug paglaom; gilutos apan wala talikdi; nangatumba apan wala mangalaglag.

Si Jesu-Cristo mao sa gihapon kagahapon ug karon ug hangtod sa kahangtoran.

Ug sultihan ko ikaw, nga ikaw mao si Pedro ug sa ibabaw niining bato tukoron nako ang akong iglesia ug ang mga ganghaan sa Hades dili gayod makabuntog niini.

Kay nag-ingon ang kasulatan, “Ang tanan nga nagtuo kaniya dili maulawan.”

Iyahat nako ang akong mga mata ngadto sa kabungtoran; Diin ba maggikan ang akong tabang? Ang akong tabang naggikan sa Ginoo, nga nagbuhat sa langit ug sa yuta.

“Apan mitambok ang Jesurun ug nanindak; mitambok ikaw, midako ikaw, mihapsay ikaw. Unya mibiya siya sa Dios nga nagbuhat kaniya, ug gitamay niya ang Bato sa iyang kaluwasan.

Motindog ako sa imong atubangan didto sa ibabaw sa bato sa Horeb ug bunali ang bato. Gikan niini motubod ang tubig nga mainom sa katawhan.” Ug gibuhat kini ni Moises sa atubangan sa mga kadagkoan sa Israel.

Iyang gipasakay siya sa mga habog nga dapit sa yuta ug mikaon siya sa mga bunga sa kapatagan. Ug gipasuyop niya siya ug dugos gikan sa dagkong bato ug lana gikan sa gahi nga bato,

Sila wala uhawa sa diha nga iyang gigiyahan sila latas sa mga kamingawan; iyang gipabuhagay ang mga tubig gikan sa bato alang kanila; iyang gipikas ang bato ug ang tubig mibuhagay.

Unya mituaw sila ngadto sa Ginoo diha sa ilang kagul-anan ug siya miluwas kanila gikan sa ilang mga kalisdanan; gipalurang niya ang bagyo, ang mga balod sa dagat milinaw. ug gitigom sila gikan sa mga kayutaan, gikan sa silangan ug gikan sa kasadpan, gikan sa amihanan ug gikan sa habagatan. Unya sila nangalipay tungod kay nakabaton sila ug kahilom, ug siya midala kanila ngadto sa dunggoanan nga ilang gitinguha.

Kay ako nasayod nga ang akong Manluluwas buhi, ug sa kataposan, siya motindog ibabaw sa yuta;

Dagkong kadaogan gihatag niya sa iyang hari, ug nagpakita ug gugmang walay paglubad ngadto sa iyang dinihogan, kang David ug sa iyang kaliwatan hangtod sa kahangtoran.

ug “Usa ka bato nga makapapandol sa mga tawo, ug usa ka dakong bato nga makapukan kanila.” Sila nangapandol tungod sa ilang pagkadili masinugtanon sa pulong, sumala sa gitagana nang daan alang kanila.

“Dangop kanako, ug mangaluwas kamo, tanang kinatumyan sa yuta! Kay ako mao ang Dios, ug wala nay lain.

O dali kamo, mag-awit kita alang sa Ginoo; maghimo kita ug usa ka malipayong hugyaw alang sa bato sa atong kaluwasan!

“Ayaw kamo kaguol diha sa inyong kasingkasing. Salig kamo sa Dios ug salig usab kamo kanako.

Pamatia ang akong pagtuaw, O Dios, patalinghogi ang akong pag-ampo; gikan sa kinatumyan sa yuta nagtuaw ako kanimo, sa diha nga ang akong kasingkasing luya na. Dad-a ako ngadto sa bato nga habog pa kay kanako;

Itugyan ang imong dalan ngadto sa Ginoo; salig kaniya ug siya magbuhat. Siya magpadayag sa imong pagkamatarong ingon sa kahayag, ug sa imong katungod ingon sa udtong tutok.

Ang uban nagpasigarbo sa mga karwahi, ug ang uban sa mga kabayo; apan kami nagsalig sa ngalan sa Ginoo nga among Dios.

Sa walay pagsibog pangusgan nato pagkupot ang paglaom sa atong tinuohan, kay kasaligan siya nga nagsaad kanato.