Kategorya
62 Mga Bersikulo sa Paglaum sa Lisod nga Panahon
Daghan kaayong wala ta hibaw-i sa atong kinabuhi. Wala gyud ta kahibawo unsay sunod nga mahitabo, karon o ugma. Apan, higala, kinahanglan gyud ta mokapit sa mga saad sa Ginoo. Gihigugma gyud ta niya pag-ayo, gihatag pa gani niya ang kinabuhi sa iyang bugtong Anak para maluwas ta. Giandam niya ang atong lugar didto sa langit ug walay bisan kinsa o unsa ang makapahimulag nato sa iyang gugma.
"Ikaw, Ginoo, ang akong paglaom sukad pa sa akong pagkabata." (Salmo 71:5) Bisan pa sa mga wala ta hibaw-i, kita nga mga Kristohanon, ang atong paglaom naa sa Ginoo. Magsalig ta sa iyang gugma nga dili matarog. Bisan pa sa mga pagsulay nga murag bagyo nga mohampak sa atong kinabuhi, dili ta malunod kay si Jesus motabang gyud kanato.
Matag adlaw, mangayo ta og giya sa Espiritu Santo aron molig-on ang atong pagtuo. Aron dili ta mohunong sa paglaban bisan sa kalisud, kay si Jesus nidaog na sa tanan. Tungod niya, labaw pa ta sa mga mananaog. Tinuod, mag-atubang gyud ta og mga pagsulay, apan si Jesu-Kristo mohatag nato og kusog aron makalahutay ug mopadayon. Amen!
Gisulti nako kini kaninyo aron nga dinhi kanako makabaton kamo ug kalinaw. Dinhi sa kalibotan aduna kamoy kalisdanan. Apan pagmadasigon, gibuntog na nako ang kalibotan.”
Ang Ginoo maayo, lig-on nga salipdanan sa adlaw sa kasamok; siya makaila kanila nga modangop kaniya.
Ang Ginoo motubag kanimo sa adlaw sa kasamok! Ang ngalan sa Dios ni Jacob manalipod kanimo!
Sa akong kagul-anan nagsangpit ako sa Ginoo; ngadto sa akong Dios nagpakitabang ako. Gikan sa iyang Templo, nadungog niya ang akong tingog, ug ang akong pagtuaw ngadto kaniya midangat sa iyang mga dalunggan.
Ang Ginoo duol niadtong mga magul-anon ug kasingkasing, ug nagluwas niadtong naluya ang espiritu.
Kay ang nanginahanglan sa kanunay dili kalimtan, ug ang paglaom sa mga kabos dili mawala sa dayon.
Pagmalig-on kamo ug padasiga ang inyong kasingkasing, kamong tanan nga naghulat sa Ginoo!
Ang kaluwasan sa mga matarong gikan sa Ginoo; siya mao ang ilang dalangpanan panahon sa kalisdanan.
Ang kalinaw ibilin nako kaninyo, ang akong kalinaw ihatag nako kaninyo. Ihatag nako kini kaninyo, dili sama sa paghatag sa kalibotan. Ayaw kamo kaguol diha sa inyong kasingkasing, ayaw kamo pagtalaw.
Sa panahon nga mahadlok ako, magsalig ako kanimo. Sa Dios nga ang pulong akong gidayeg, diha sa Dios ako nagsalig nga walay kahadlok. Unsay mabuhat sa unod ngari kanako?
“Kay adunay paglaom alang sa usa ka kahoy, nga kon kini putlon, manalingsing kini pag-usab, ug nga ang gamayng sanga niini dili mawala.
Ngano nga nagsubo man ikaw, O akong kalag, ug nganong nahasol man ikaw sa sulod nako? Laom sa Dios; kay magdayeg ako pag-usab kaniya, ang akong magtatabang ug akong Dios.
Ang Ginoo mao ang akong kahayag ug ang akong kaluwasan; kinsa man ang akong kahadlokan? Ang Ginoo mao ang salipdanan sa akong kinabuhi; kinsa man ang akong kalisangan?
Ang Dios mao ang atong dalangpanan ug kusog, dali nga katabang diha sa kalisdanan. “Hilom kamo ug ilha ninyo nga ako mao ang Dios. Gibayaw ako taliwala sa mga nasod, gibayaw ako dinhi sa yuta!” Ang Ginoo sa mga panon nag-uban kanato; ang Dios ni Jacob mao ang atong dalangpanan. Selah. Busa dili kita mahadlok bisan kon ang yuta mausab, bisan kon ang mga bukid mauyog didto sa kahiladman sa kadagatan;
Kami gipiit sa tanang paagi apan wala mapugngi; gilisodlisod apan wala kawad-i ug paglaom;
Kay misalig ako nga bisan kamatayon, o kinabuhi, o mga anghel o mga kadagkoan o mga butang karon o mga butang nga umaabot o mga gahom, o kahabogon, o giladmon, o bisan unsa diha sa tibuok kabuhatan, dili makapahimulag kanato gikan sa gugma sa Dios, sa gugma nga anaa kang Cristo Jesus nga atong Ginoo.
Apan ako magtawag sa Dios ug ang Ginoo magluwas kanako. Sa gabii ug sa buntag ug sa udto ako magmulo ug mag-agulo, ug pamation niya ang akong tingog. Luwason niya ang akong kalag ngadto sa kalinaw gikan sa gubat batok kanako, kay daghan ang nakigbatok kanako
ayaw kahadlok, kay ania ako uban kanimo, ayaw kabalaka, kay ako mao ang imong Dios; lig-onon ko ikaw ug tabangan ko ikaw, ituboy ko ikaw pinaagi sa akong madaogon nga tuong kamot.
Kay sa Dios lamang maghulat sa hilom ang akong kalag, kay gikan kaniya ang akong paglaom. Siya lamang mao ang akong bato ug ang akong kaluwasan, ang akong salipdanan; dili ako matarog.
kay ang Dios wala maghatag kanato ug espiritu sa katalaw kondili sa gahom ug sa gugma ug sa pagpugong sa kaugaligon.
Ug ang Ginoo mao ang mag-una kanimo. Siya mag-uban kanimo, dili ikaw niya pakyason o biyaan. Ayaw kahadlok o kaluya.”
Pamalik kamo ngadto sa inyong kuta, O mga binilanggo sa paglaom; akong ipahibalo karong adlawa nga ako magpahiuli kanimo ug duha ka pilo.
Ang akong kalag nahapla sa abog; pabaskoga ako sumala sa imong pulong! Sa dihang gipadayag nako ang akong mga dalan, ikaw mitubag kanako; tudloi ako sa imong mga lagda!
Magdayeg ako sa Ginoo nga naghatag kanako ug tambag; ang akong kasingkasing nagpahimangno kanako panahon sa kagabhion. Gipahiluna nako kanunay ang Ginoo diha sa akong atubangan; tungod kay anaa siya sa akong tuong kamot, ako dili matarog.
Sila nga nagpugas diha sa mga luha mag-ani unta diha sa kalipay! Siya nga naglakaw nga naghilak, nagdala sa binhi nga igpupugas, mopauli uban sa pagsinggit sa kalipay nga magdala ug mga binangan uban kaniya.
Ang ngalan sa Ginoo maoy usa ka lig-ong tore; ang matarong modagan ngadto niini ug maluwas.
Sa walay pagsibog pangusgan nato pagkupot ang paglaom sa atong tinuohan, kay kasaligan siya nga nagsaad kanato.
Salig kamo kaniya sa tanan nga panahon, mga katawhan; ibubo ninyo ang inyong kasingkasing sa atubangan niya; ang Dios mao ang dalangpanan alang kanato. Selah
Magmalipayon kamo niini bisan tuod ug masubo kamo sa makadiyot diha sa nagkalainlaing mga pagsulay,
Kay ikaw, O Ginoo, mao ang akong paglaom, ang akong pagsalig, O Ginoo, sukad pa sa akong pagkabatan-on.
apan kadtong naghulat sa Ginoo magbag-o sa ilang kusog, sila manglupad pinaagi sa mga pako sama sa mga agila, sila managan ug dili kapoyon, sila manglakaw ug dili mangaluya.
Sa diha nga ikaw molatas sa katubigan ako mag-uban kanimo, ug sa mga kasapaan, kini dili makalapaw kanimo; sa diha nga ikaw maglakaw latas sa kalayo, ikaw dili masunog ug ang kalayo dili maglamoy kanimo.
Kay ako nahibalo sa akong mga laraw alang kaninyo, nag-ingon ang Ginoo, mga laraw sa kaayohan ug dili sa kadaotan, sa paghatag kaninyo ug kaugmaon ug paglaom.
Labaw pa niini, nagmalipayon kita bisan sa atong mga kasakit, kay nasayod man kita nga ang pag-antos mobunga ug pagkamalahutayon, ug ang pagkamalahutayon mobunga ug kalig-on, ug ang kalig-on mobunga ug paglaom, ug ang paglaom dili mopakyas kanato kay ang gugma sa Dios gikabubo man nganhi sa atong mga kasingkasing pinaagi sa Espiritu Santo nga gikahatag nganhi kanato.
Ang Dios sa paglaom magpuno unta kaninyo sa tumang kalipay ug kalinaw tungod sa inyong pagtuo, aron nga pinaagi sa gahom sa Espiritu Santo magmadagayaon kamo sa paglaom.
Busa kami wala maluya. Ug bisan tuod nagkahugo na ang gawas nga bahin sa among pagkatawo, ang among pagkatawo sa sulod gibag-o sa matag adlaw. Kay kining gaan ug lumalabay nga kasakit modangat ngadto sa hilabihan gayod kadako ug walay sukod nga gibug-aton sa himaya alang kanamo, tungod kay wala kami nagtan-aw sa mga butang nga makita kondili sa mga butang nga dili makita. Kay ang mga butang nga makita lumalabay lamang, apan ang mga butang nga dili makita walay kataposan.
Gibatonan nato kini ingon nga usa ka kasaligan ug lig-on nga angkla sa kalag, usa ka paglaom nga molatas ngadto sa kinasulorang bahin sa templo luyo sa tabil,
Apan kini akong nahinumdoman busa aduna akoy paglaom: Ang gugmang walay paglubad sa Ginoo dili gayod mohunong, ang iyang kaluoy dili gayod matapos; bag-o kini matag buntag; dako ang imong pagkamatinumanon.
Duol kanako, kamong tanan nga nagbudlay ug nabug-atan ug papahulayon ko kamo. Pas-ana ninyo ang akong yugo ug pagtuon kamo gikan kanako kay ako maaghop ug mapaubsanon sa kasingkasing ug makakaplag kamo ug pahulay alang sa inyong mga kalag. aron sa pag-ingon kaniya, “Ikaw ba kadtong moanhi, o magpaabot pa ba kami ug lain?” Kay sayon ang akong yugo ug gaan ang akong palas-anon.”
Dalaygon ang Dios ug Amahan sa atong Ginoong Jesu-Cristo! Tungod sa dako niyang kaluoy, kita gipakatawo pag-usab ngadto sa usa ka buhing paglaom pinaagi sa pagkabanhaw ni Jesu-Cristo gikan sa mga patay,
Malipayon siya nga ang tabang mao ang Dios ni Jacob, nga ang paglaom anaa sa Ginoo nga iyang Dios,
Hibaloi nga ang kaalam ingon niana diha sa imong kalag; kon ikaw makakaplag niini, adunay kaugmaon, ug ang imong paglaom dili makawang.
Iyahat nako ang akong mga mata ngadto sa kabungtoran; Diin ba maggikan ang akong tabang? Ang akong tabang naggikan sa Ginoo, nga nagbuhat sa langit ug sa yuta.
Ayaw kamo kabalaka mahitungod sa bisan unsang butang, apan sa tanang butang ipahibalo ninyo sa Dios ang inyong mga hangyo pinaagi sa pag-ampo ug sa pagpangamuyo uban ang pagpasalamat. Ug ang kalinaw sa Dios nga milapaw sa tanang pagpanabot, magbantay sa inyong mga kasingkasing ug sa inyong mga hunahuna diha kang Cristo Jesus.
Mao kini ang naghupay kanako sa akong kagul-anan, kay ang imong pulong naghatag kanako ug kinabuhi.
Ug kinahanglang dili kita maluya sa pagbuhat ug maayo, kay sa tukma nga panahon kita mag-ani kon kita dili maluya.
Mihukom ang Dios sa pagpaila ngadto kanila unsa ka dako sa himaya sa maong misteryo alang sa mga Gentil, nga si Cristo nga mao ang paglaom sa himaya anaa kaninyo.
Ug ngadto kaniya, nga pinaagi sa gahom nga naglihok sulod kanato makahimo ug labaw pa gayod kay sa tanan natong gipangayo ug gihunahuna, kaniya maanaa ang himaya diha sa iglesia ug diha kang Cristo Jesus ngadto sa tanang mga kaliwatan hangtod sa kahangtoran. Amen.
Kita nasayod nga diha sa tanang butang ang Dios nagbuhat sa maayo ngadto kanila nga mga nahigugma kaniya ug mga tinawag sumala sa iyang katuyoan.
Ako nagtuo nga akong makita ang kaayo sa Ginoo dinhi sa yuta sa mga buhi! Paghulat sa Ginoo; pagmalig-on ug padasiga ang imong kasingkasing; Oo, paghulat sa Ginoo!
Ug ako masaligon nga siya nga nagsugod ug maayong buhat diha kaninyo maghingpit niini hangtod sa adlaw ni Jesu-Cristo.