Kategorya
99 Mga Bersikulo sa Bibliya nga Makapahupay sa Imong Higala
Ikaw usa ka salamin sa presensya sa Dios dinhi sa kalibutan, usa ka tinubdan sa kinabuhi ug usa ka walay katapusan nga ehemplo sa Iyang gugma. Para makapadasig sa imong higala, ang kinahanglan lang nimo mao ang paghigugma sama sa Dios ug pagbati gamit ang Iyang kasingkasing, dili base sa imong kaugalingong kaalam, kondili pinaagi sa pagpatalas sa imong pandungog aron madungog ang tingog sa Amahang walay katapusan ug aron makahatag ka og mga pulong nga makausab sa kinabuhi sa maong tawo.
Ang pagdasig dili lang kay pulong; apil na niini ang pag-uban, pagsabot ug tinuod nga pagmahal. Dili kini usa ka palas-anon o obligasyon, kondili usa ka kalipay ang pag-anha diha sa panahon nga gikinahanglan ka nila. Ang panahon nga imong igahin sa usa ka tawo sa iyang kalisud dili na mabalik, apan ang kalipay nga imong mabati sa imong kasingkasing human sa pagtabang sa imong mga higala dako kaayo.
Sa kinabuhi, daghang mga pagsulay ang atong giatubang sama sa pagkamatay sa minahal sa kinabuhi, inhustisya sa trabaho, pagbudhi sa usa ka suod o pagbiya sa usa ka hinigugma, ug uban pa. Apan, ang imong presensya usa ka dakong panalangin sa ilang kinabuhi.
Ang tinuod nga panaghigalaay makita sa panahon sa kalisdanan, kay sa panahon sa kalipay, daghan ang gustong mouban. Sama sa giingon sa Biblia sa Juan 15:13, "Walay gugma nga mas labaw pa kay sa paghatag sa kinabuhi alang sa iyang mga higala." Gihatag ni Jesus ang iyang kinabuhi para sa imong kaayohan, bisan karon wala siya mangayo nga buhaton nimo ang sama sa literal nga paagi, gitawag ka niya nga mohigugma sama sa iyang paghigugma kanimo, pinaagi sa paghatag og dekalidad nga panahon, dili ang panahon nga sobra nimo, kondili ang panahon nga gikinahanglan aron ang usa ka tawo mabarug ug mausab.
Importante nga hinumdoman nga daghang mga tawo sa imong palibot ang nagsalig kanimo; panalangini ang ilang kinabuhi gamit ang usa ka pulong, pag-ampo alang kanila ug gaksa sila hangtud nga mogaan ang ilang gibati. Ang mga buhat nga gihimo uban ang kalumo makaayo sa labing lawom nga mga samad.
Ipaambit ang gihatag sa Dios kanimo; ayaw kahadlok sa pagsulti, ang Iyang Espiritu Santo mosuporta kanimo ug imong masugilon ang mga katingalahan ni Jehova.
ayaw kahadlok, kay ania ako uban kanimo, ayaw kabalaka, kay ako mao ang imong Dios; lig-onon ko ikaw ug tabangan ko ikaw, ituboy ko ikaw pinaagi sa akong madaogon nga tuong kamot.
Ang Dios sa paglaom magpuno unta kaninyo sa tumang kalipay ug kalinaw tungod sa inyong pagtuo, aron nga pinaagi sa gahom sa Espiritu Santo magmadagayaon kamo sa paglaom.
Ang Ginoo duol niadtong mga magul-anon ug kasingkasing, ug nagluwas niadtong naluya ang espiritu.
Ang usa ka higala mahigugma sa tanang panahon, ug ang usa ka igsoon natawo alang sa kalisdanan.
Dalaygon ang Dios ug Amahan sa atong Ginoong Jesu-Cristo, ang Amahan sa mga kaluoy ug Dios sa tanang paglipay. Siya naglipay kanamo sa tanan namong kasakit aron kami makahimo sa paglipay kanila nga anaa sa bisan unsang kasakit, pinaagi sa paglipay nga niini kami gilipay sa Dios.
Mao kini ang naghupay kanako sa akong kagul-anan, kay ang imong pulong naghatag kanako ug kinabuhi.
Pagyayongay kamo sa mga kabug-at sa usa ug usa, ug sa ingon niana matuman ninyo ang balaod ni Cristo.
apan kadtong naghulat sa Ginoo magbag-o sa ilang kusog, sila manglupad pinaagi sa mga pako sama sa mga agila, sila managan ug dili kapoyon, sila manglakaw ug dili mangaluya.
Sa dihang daghan kaayo ang akong gihunahuna, ang imong mga paghupay nakapalipay sa akong kalag.
Ug mamalandong kita alang sa pagdinasigay sa usa ug usa ngadto sa paghigugma ug sa mga maayong buhat, sa walay pagbiya sa atong panagtigom, ingon sa gibuhat sa pipila, hinuon magdinasigay kita sa usa ug usa ug ilabina gayod sa makita na ninyo nga ang Adlaw nagkaduol na.
Duol kanako, kamong tanan nga nagbudlay ug nabug-atan ug papahulayon ko kamo. Pas-ana ninyo ang akong yugo ug pagtuon kamo gikan kanako kay ako maaghop ug mapaubsanon sa kasingkasing ug makakaplag kamo ug pahulay alang sa inyong mga kalag. aron sa pag-ingon kaniya, “Ikaw ba kadtong moanhi, o magpaabot pa ba kami ug lain?” Kay sayon ang akong yugo ug gaan ang akong palas-anon.”
Paghulat sa Ginoo; pagmalig-on ug padasiga ang imong kasingkasing; Oo, paghulat sa Ginoo!
Kita nasayod nga diha sa tanang butang ang Dios nagbuhat sa maayo ngadto kanila nga mga nahigugma kaniya ug mga tinawag sumala sa iyang katuyoan.
Sa adlaw nga ako nagsangpit, ikaw mitubag kanako, ang kusog sa akong kalag imong gilig-on.
Salig sa Ginoo sa tibuok nimong kasingkasing ug ayaw pagsalig sa imong kaugalingong salabotan. Sa tanan nimong mga dalan ilha siya, ug siya magtul-id sa imong mga agianan.
kay ang Dios wala maghatag kanato ug espiritu sa katalaw kondili sa gahom ug sa gugma ug sa pagpugong sa kaugaligon.
Pagtukaw kamo, barog kamo diha sa pagtuo, pagpakalalaki kamo, pagmakusganon.
Sa diha nga ikaw molatas sa katubigan ako mag-uban kanimo, ug sa mga kasapaan, kini dili makalapaw kanimo; sa diha nga ikaw maglakaw latas sa kalayo, ikaw dili masunog ug ang kalayo dili maglamoy kanimo.
Bantayi ang inyong kinabuhi nga malikay sa pagkamahigugmaon sa salapi ug himoa nga matagbaw kamo sa inyong mga naangkon karon, kay siya gayod mao ang nag-ingon, “Dili ko gayod ikaw pasagdan o biyaan.”
nga magtudlo kanila sa pagtuman sa tanan nga akong gisugo kaninyo, ug tan-awa, ako mag-uban kaninyo kanunay hangtod sa kataposan sa kapanahonan.”
Ikaw ang akong tagoanan; panalipdan nimo ako gikan sa kasamok; libotan nimo ako sa mga singgit sa kaluwasan. Selah
Ang kabalaka nga anaa sa kasingkasing sa usa ka tawo maoy magpasubo kaniya, apan ang usa ka maayong pulong makapahimo kaniya nga malipayon.
Itugyan ngadto sa Ginoo ang imong palas-anon, ug siya mag-agak kanimo; dili gayod niya itugot nga matarog ang matarong.
Ug kinahanglang dili kita maluya sa pagbuhat ug maayo, kay sa tukma nga panahon kita mag-ani kon kita dili maluya.
Kay ako, ang Ginoo nga imong Dios, mokupot sa imong tuong kamot; ako mao ang mag-ingon kanimo, “Ayaw kahadlok; ako motabang kanimo.”
kay ang Ginoo mao ang imong pagsalig, ug maglikay sa imong tiil aron dili madakpan.
Naghulat ako nga mapailobon sa Ginoo; siya namati kanako ug gidungog ang akong pagtuaw. Wala nako tagoi ang imong pagluwas sulod sa akong kasingkasing, nagsulti ako sa imong pagkamatinud-anon ug sa imong kaluwasan; wala nako tagoi ang imong gugmang walay paglubad ug ang imong kamatuoran gikan sa dako nga katilingban. Ayaw ihikaw ang imong kaluoy gikan kanako, O Ginoo; himoa nga ang imong gugmang walay paglubad ug pagkamatinud-anon manalipod kanako sa kanunay! Kay dili maihap ang mga kadaotan nga naglibot kanako; ang akong mga kasal-anan milukob kanako, hangtod nga dili na ako makakita; daghan pa sila kay sa mga buhok sa akong ulo, ang akong kasingkasing nagluya kanako. Mahimuot unta ikaw, O Ginoo, sa pagluwas kanako; O Ginoo, pagdali sa pagtabang kanako. Himoa nga maulawan ug magubot sila nga mga nagtinguha sa akong kinabuhi aron sa paglaglag niini; pasiboga sila ug pakaulawi sila nga nagtinguha sa akong kadaot! Palisanga sila tungod sa ilang kaulawan, sila nga nag-ingon kanako, “Aha, Aha!” Magmaya ug maglipay unta ang tanan nga nangita kanimo; ang tanan nga nahigugma sa imong kaluwasan moingon unta kanunay, “Gamhanan ang Ginoo!” Mahitungod kanako, kabos ako ug nagkinahanglan, apan ang Ginoo naghunahuna kanako. Ikaw mao ang akong magtatabang ug akong manluluwas; ayaw paglangan, O akong Dios! Gikuha niya ako gikan sa usa ka mingaw nga gahong, gikan sa kalapokan, ug gipahimutang niya ang akong mga tiil ibabaw sa bato, gilig-on niya ang akong mga lakang. Gibutangan niya ug bag-ong awit ang akong baba, awit sa pagdayeg ngadto sa atong Dios. Daghan ang makakita niini ug mahadlok, ug mosalig sila sa Ginoo.
Ang Dios sa pailob ug pagdasig maghatag unta kaninyong tanan ug pagsinabtanay sa usa ug usa sumala kang Cristo Jesus,
Pagmalig-on kamo ug padasiga ang inyong kasingkasing, kamong tanan nga naghulat sa Ginoo!
Ug ako masaligon nga siya nga nagsugod ug maayong buhat diha kaninyo maghingpit niini hangtod sa adlaw ni Jesu-Cristo.
gikan sa kinatumyan sa yuta nagtuaw ako kanimo, sa diha nga ang akong kasingkasing luya na. Dad-a ako ngadto sa bato nga habog pa kay kanako;
Siya naghatag ug gahom niadtong naluya, ug kaniya nga walay kabaskog nagdugang siya ug kusog.
Kay misalig ako nga bisan kamatayon, o kinabuhi, o mga anghel o mga kadagkoan o mga butang karon o mga butang nga umaabot o mga gahom, o kahabogon, o giladmon, o bisan unsa diha sa tibuok kabuhatan, dili makapahimulag kanato gikan sa gugma sa Dios, sa gugma nga anaa kang Cristo Jesus nga atong Ginoo.
Ug ang akong Dios magsangkap sa tanan ninyong kinahanglanon sumala sa iyang kadato, sa himaya diha kang Cristo Jesus.
Ug ang atong nabatonang pagsalig kaniya mao kini, nga kon mangayo kita ug bisan unsa sumala sa iyang kabubut-on, siya mamati gayod kanato.
Ang malipayong kasingkasing nagpadayag ug malipayon nga panagway, apan tungod sa kasubo sa kasingkasing ang espiritu maluya.
Ang akong unod ug ang akong kasingkasing maluya, apan ang Dios mao ang kalig-on sa akong kasingkasing ug ang akong bahin hangtod sa kahangtoran.
Ngano nga nagsubo man ikaw, O akong kalag, ug nganong nahasol man ikaw sa sulod nako? Laom sa Dios; kay magdayeg ako pag-usab kaniya, akong magtatabang
Dayega ang Ginoo, O akong kalag; ug ang tanan nga ania sa sulod nako, dayega ang balaan niyang ngalan! Dili siya magbuhat sumala sa atong mga kasal-anan, o magbalos kanato sumala sa atong mga kalapasan. Kay ingon nga ang kalangitan anaa sa taas ibabaw sa yuta, mao usab kadako ang iyang gugmang walay paglubad ngadto kanila nga may kahadlok kaniya; sama sa gilay-on sa silangan gikan sa kasadpan, mao usab ang gilay-on sa iyang pagpahimulag kanato gikan sa atong mga kalapasan. Sama sa usa ka amahan nga naluoy sa iyang mga anak, mao usab ang Ginoo nga maluoy niadtong may kahadlok kaniya. Kay siya nahibalo sa atong kahimtang; nahinumdom siya nga kita mga abog lamang. Mahitungod sa tawo, ang iyang mga adlaw sama sa balili, siya naglambo sama sa bulak sa kapatagan; kay ang hangin moagi ibabaw niini ug kini mahanaw ug ang dapit nga gitugkan niini dili na makaila. Apan ang gugmang walay paglubad sa Ginoo naggikan sa walay sinugdan hangtod sa walay kataposan ngadto kanila nga may kahadlok kaniya, ug ang iyang pagkamatarong ngadto sa mga anak sa mga anak; ngadto kanila nga nagtuman sa iyang kasabotan ug nahinumdom sa pagbuhat sa iyang kasugoan. Gipahimutang sa Ginoo ang iyang trono didto sa kalangitan, ug ang iyang gingharian naggahom ibabaw sa tanan. Dayega ang Ginoo, O akong kalag, ug ayaw kalimti ang tanan niyang kaayohan, Dayega ang Ginoo, kamo nga iyang mga anghel, kamo nga mga gamhanan nga nagtuman sa iyang pulong, nga nagpatalinghog sa tingog sa iyang pulong! Dayega ang Ginoo, kamong tanan niyang mga panon, kamong mga alagad niya, nga nagbuhat sa iyang kabubut-on! Dayega ang Ginoo, kamong tanan niyang binuhat, diha sa tanang dapit sa iyang gingharian. Dayega ang Ginoo, O akong kalag! siya nga nagpasaylo sa tanan nimong kasal-anan, nga nag-ayo sa tanan nimong mga balatian, nga naglukat sa imong kinabuhi gikan sa Gahong, nga nagpurongpurong kanimo sa gugmang walay paglubad ug sa kaluoy, nga nagtagbaw kanimo sa maayong mga butang sa imong kinabuhi, aron ang imong pagkabatan-on mabag-o sama sa agila.
Ikaw nagbantay kaniya diha sa hingpit nga pakigdait, nga ang hunahuna nagpabilin diha kanimo, tungod kay siya nagsalig kanimo.
Iyahat nako ang akong mga mata ngadto sa kabungtoran; Diin ba maggikan ang akong tabang? Ang akong tabang naggikan sa Ginoo, nga nagbuhat sa langit ug sa yuta.
Mga igsoon, wala ako mag-isip nga nakabaton na apan usa ka butang ang akong gibuhat, ang pagkalimot sa mga butang nga nangagi ug ang pagpadayon paingon sa unahan. Nagpadayon ako paingon sa dag-anan alang sa ganti sa langitnong pagtawag sa Dios diha kang Cristo Jesus.
Kami gipiit sa tanang paagi apan wala mapugngi; gilisodlisod apan wala kawad-i ug paglaom; gilutos apan wala talikdi; nangatumba apan wala mangalaglag.
O Ginoo, gisusi nimo ako ug nakaila ikaw kanako! bisan didto ang imong kamot magtultol kanako, ug ang imong tuong kamot maggunit kanako. Kon moingon ako, “Patabona kanako ang kangitngit ug ang kahayag nga naglibot kanako mahimong gabii,” bisan ang kangitngit dili ngitngit alang kanimo, ang kagabhion hayag sama sa adlawan; kay ang kangitngit sama sa kahayag alang kanimo. Kay ikaw ang nag-umol sa akong mga sulod nga bahin; ikaw ang naghulma kanako diha sa tagoangkan sa akong inahan. Gidayeg ko ikaw, kay makalilisang ug katingalahan ang pagbuhat kanako, Katingalahan ang imong mga buhat! Nahibalo ako niana pag-ayo; ang akong lawas wala matago gikan kanimo, sa diha nga gibuhat ako sa tago, sa makuti gibuhat sa kinahiladman sa yuta. Ang imong mga mata nakakita sa akong lawas nga wala pa maumol, diha sa imong basahon nasulat ang tanan niini, ang mga adlaw nga natakda alang kanako, sa diha nga wala pay usa niini. Pagkabililhon sa imong mga hunahuna alang kanako, O Dios! Pagkadako sa gidaghanon nila! Kon ihapon nako sila, daghan pa sila kay sa balas. Sa akong pagmata, ako anaa gihapon kanimo. O pamatyon unta nimo ang mga daotan, O Dios, ug ang mga tawo nga giuhaw sa dugo magpalayo unta kanako, Ikaw nahibalo sa akong paglingkod ug sa akong pagtindog; ikaw nakasabot sa akong mga hunahuna gikan sa layo.
“Ayaw ninyo hinumdomi ang mga butang nga nangagi, o palandongon ang mga butang kaniadto. Tan-awa, ako naghimo ug usa ka bag-ong butang; karon mogula kini, dili ba kamo makakita niini? Ako magbuhat ug usa ka dalan diha sa kamingawan, ug mga sapa diha sa diserto.
ug mao kana ang hinungdan ngano nga nag-antos ako sa ingon. Apan wala nako kini ikaulaw, kay ako nakaila kinsa ang akong gituohan ug ako nagtuo gayod nga hangtod niadto unyang adlawa siya makahimo pagbantay sa gipiyal kanako.
Magmalipayon kamo niini bisan tuod ug masubo kamo sa makadiyot diha sa nagkalainlaing mga pagsulay,
Apan ang Ginoo mao ang akong lig-on nga salipdanan, ug ang akong Dios mao ang bato nga akong dalangpanan.
Unya ikaw motawag ug ang Ginoo motubag; ikaw motuaw ug siya moingon, Ania ako. “Kon imong kuhaon gikan sa imong taliwala ang yugo, ang pagtulisok sa tudlo ug ang pagsulti ug ngil-ad,
Busa tungod kay gihimo man kitang matarong pinaagi sa pagtuo, kita may pagkigdait na uban sa Dios pinaagi sa atong Ginoong Jesu-Cristo.
Ang Ginoo maglikay kanimo gikan sa tanan nga kadaotan; siya magbantay sa imong kinabuhi. Ang Ginoo magbantay sa imong paggula ug sa imong pagsulod sukad niining panahona hangtod sa kahangtoran.
Gipahiluna nako kanunay ang Ginoo diha sa akong atubangan; tungod kay anaa siya sa akong tuong kamot, ako dili matarog.
kay ang matarong nga tawo mapukan sa makapito ug mobangon pag-usab; apan ang daotan mapukan pinaagi sa katalagman.
Kadtong nagsalig sa Ginoo nahisama sa bukid nga Zion, nga dili matarog, apan magpabilin hangtod sa kahangtoran.
Dali ngari, akong katawhan, sulod sa inyong mga lawak, ug tak-opi ang inyong mga pultahan sa inyong luyo; tagoi ang inyong kaugalingon sa makadiyot hangtod nga ang kaligutgot molabay.
Dili! Hinuon diha niining tanang mga butang kita labaw pa sa mga mananaog pinaagi kaniya nga nahigugma kanato.
Andama intawon ang imong gugmang walay paglubad aron sa paghupay kanako, sumala sa imong pulong alang sa imong alagad.
Busa ayaw ninyo wad-a ang inyong pagsalig, nga adunay dakong ganti. Kay kamo nagkinahanglan ug pailob, aron kamo makatuman sa kabubut-on sa Dios ug makadawat sa gisaad.
Apan ingon sa nasulat, “Unsay wala makita sa mata, o madungog sa dalunggan, o wala mosantop sa kasingkasing sa tawo, maoy gitagana sa Dios alang kanila nga nahigugma kaniya.”
“Hilom kamo ug ilha ninyo nga ako mao ang Dios. Gibayaw ako taliwala sa mga nasod, gibayaw ako dinhi sa yuta!”
Tan-awa, ako mag-uban kanimo ug magbantay kanimo bisan asa ikaw moadto ug ikaw pabalikon nako niining yutaa kay ako dili mobiya kanimo hangtod nga matuman nako ang akong gisulti kanimo.”
Kon kita buhi, nabuhi kita alang sa Ginoo; ug kon kita mamatay, mamatay kita alang sa Ginoo; sa ingon niana, buhi kita o patay, iya kita sa Ginoo.
Kay mao kini ang giingon sa Ginoong Dios, ang Balaan sa Israel, “Sa pagpauli ug sa pagpahulay luwason kamo; sa kalinaw ug sa pagsalig anaa ang inyong kusog.” Apan kamo dili buot,
Busa kay gilibotan man kita sa ingon ka baga nga panganod sa mga saksi, sinalikway ang tanang pagkamalahutayon ug ang sala nga daling mobalikos kanato, managan kita uban sa lahutay sa lumba nga gibutang sa atong atubangan,
Walay pagsulay nga miabot kaninyo nga wala masinati sa tawo. Ang Dios kasaligan, ug dili niya itugot nga kamo sulayon labaw sa inyong masarangan, apan uban sa pagsulay siya magtagana usab ug lutsanan, aron makasugakod kamo niini.
Kay ang sala dili maggahom diha kaninyo, tungod kay dili man kamo ilalom sa Balaod kondili ilalom sa grasya.
Ang ngalan sa Ginoo maoy usa ka lig-ong tore; ang matarong modagan ngadto niini ug maluwas.
Apan ang Ginoo mibarog tupad kanako ug gilig-on ako aron pinaagi kanako ang pagsangyaw hingpit nga matuman ug ang tanang mga Gentil makadungog niini. Ug ako giluwas gikan sa baba sa liyon.
Adunay mga higala nga magpakaaron-ingnon nga mga higala, apan adunay usa ka higala nga magpabilin nga suod pa kay sa usa ka igsoon.
Ang lana ug ang pahumot makalipay sa kasingkasing, apan ang kalag gidugmok sa kagul-anan.
Ug ikaw makabaton ug pagsalig tungod kay adunay paglaom; panalipdan ikaw ug makapahulay nga layo sa kakuyaw.
Walay si bisan kinsa nga adunay gugma nga labaw pa niini, nga ang usa ka tawo magtahan sa iyang kinabuhi alang sa iyang mga higala.
Kay sa Dios lamang maghulat sa hilom ang akong kalag, kay gikan kaniya ang akong paglaom.
Ayaw talikdi ang imong higala ug ang higala sa imong amahan; ug ayaw pag-adto sa balay sa imong igsoon sa adlaw sa imong kalisdanan. Maayo pa ang silingan nga duol kay sa igsoon nga layo.
Ang Ginoo mao ang akong kusog ug ang akong taming; ang akong kasingkasing nagsalig kaniya; busa gitabangan ako, ug nalipay pag-ayo ang akong kasingkasing; ug pinaagi sa akong awit pasalamatan nako siya.
Ug sultihan ko usab kamo, pagpakighigala kamo alang sa inyong kaugalingon pinaagi sa dili matarong nga bahandi aron nga inigkahurot na niini kamo ilang dawaton ngadto sa walay kataposang mga puluy-anan.
O Ginoo, akong kalig-on, ug akong panalipod, akong dalangpanan panahon sa kalisdanan, nganha kanimo ang mga nasod moanha gikan sa mga kinatumyan sa yuta, ug moingon, “Ang among katigulangan walay napanunod kondili kabakakan, mga butang nga walay bili nga walay kapuslanan.
Si Jesus miingon kaniya, “Kon ikaw makahimo! Ang tanang butang mahimo alang kaniya nga nagtuo.”
Unya si Hana nag-ampo ug miingon, “Ang akong kasingkasing naghimaya diha sa Ginoo; ang akong kusog nabayaw diha sa Ginoo. Ang akong baba nagtamay sa akong mga kaaway, kay nalipay man ako sa imong pagluwas.