Kategorya
159 Mga Bersikulo sa Pagpangita sa Diyos
Ang pag-ampo maoy taytayan nga magdugtong nato sa presensya sa Ginoo. Nianang higayona sa atong mainitong pakig-uban sa atong Magbubuhat, makakaplag tag kahupayan, giya, ug kusog.
Kon mangita ta sa nawong sa Ginoo, atong gibutang sa kilid ang atong mga kabug-at ug mga kabalaka, ug mosalig sa Iyang gahum ug kaalam. Sa atong pagpangita, atong madiskobrehan nga ang nawong sa Ginoo nagpakita sa Iyang kinaiya, sa Iyang walay kinutuban nga gugma ug kalooy. Malumos ta sa Iyang presensya ug masinati ang Iyang dili matukib nga kalinaw taliwala sa mga unos sa kinabuhi. Magkonektar ta sa tinubdan sa tanang kaayohan, ug makakaplag tag katagbawan ug katuyoan sa Iyang hingpit nga plano para nato.
Pinaagi sa kanunay natong pakig-istorya Kaniya, mahimo tang mga sudlanan nga andam ug bukas sa pagdawat sa Iyang mga pulong sa kinabuhi ug giya.
Importante nga hinumdoman nga ang pagpangita sa nawong sa Ginoo nagkinahanglan og pailub ug hugot nga pagtuo. Dili dayon ta makakita og tubag, apan sa atong pagpadayon, makakat-on ta sa pagsalig sa Iyang hingpit nga pag-atiman ug kabubut-on.
Ang pagpangita sa nawong sa Ginoo usa ka imbitasyon nga masinati ang kahiduol ug gugma sa atong Langitnong Amahan. Taliwala sa kalibutan nga walay kasiguroan ug kanunay nga nag-usab-usab, ang Iyang kanunay nga presensya nagahatag nato og paglaum, kahupayan, ug giya. Busa karon, ablihi ang imong kasingkasing sa Ginoo, pangitaa ang Iyang nawong, ug madiskobrehan nimo ang way sama nga kalipay sa pakig-uban sa Magbubuhat sa kalibutan.
Karon ibutang ang inyong hunahuna ug ang inyong kasingkasing sa pagpangita sa Ginoo nga inyong Dios. Pangandam kamo ug tukora ninyo ang balaang puluy-anan sa Ginoo nga Dios aron madala ang sudlanan sa kasabotan sa Ginoo ug ang mga balaang sudlanan sa Dios ngadto sa balay nga tukoron sa ngalan sa Ginoo.”
Ang Ginoo nagsud-ong gikan sa langit ngadto sa mga anak sa mga tawo, sa pagtan-aw kon may usa ba nga maalam, nga nangita sa Dios.
Ug kon walay pagtuo dili gayod mahimo ang pagpahimuot kaniya. Kay si bisan kinsa nga moduol sa Dios kinahanglang motuo nga siya anaa ug nga siya magganti sa mga nangita kaniya.
Bulahan sila nga nagtamod sa iyang mga pagpamatuod, nga sa tibuok nga kasingkasing nangita kaniya,
aron sila mangita sa Dios, sa paglaom nga sila makaabot ug makakita kaniya, apan dili siya layo gikan sa matag usa kanato,
“Pangitaa ang Ginoo samtang makaplagan pa siya, sangpita siya samtang anaa pa siya sa duol;
“Pangitaa ang Ginoo samtang makaplagan pa siya, sangpita siya samtang anaa pa siya sa duol; pabiyaa sa daotan sa iyang dalan, ug ang tawo nga dili matarong sa iyang mga hunahuna; ug pabalika siya sa Ginoo, aron siya maluoy kaniya, ug sa atong Dios, kay siya mopasaylo sa madagayaon gayod.
Pagpugas kamo ug pagkamatarong alang sa inyong kaugalingon; aniha ang bunga sa gugmang walay paglubad; dugmoka ang inyong wala matamni nga yuta; kay panahon kini sa pagpangita sa Ginoo, aron siya moanhi ug magpaulan sa kaluwasan nganha kaninyo.
“Nianang mga adlawa ug nianang panahona, nag-ingon ang Ginoo, ang katawhan sa Israel ug ang katawhan sa Juda mangadto nga maghiusa, maghilak samtang sila manglakaw; ug sila mangita sa Ginoo nga ilang Dios.
Pangitaa ninyo ang Ginoo, kamong tanan nga mga maaghop sa yuta nga nagtuman sa iyang mga sugo; pangitaa ang pagkamatarong, pangitaa ang pagkamapaubsanon; basin ug kamo tagoan sa adlaw sa kaligutgot sa Ginoo.
Pangitaa ninyo ang Ginoo ug ang iyang kalig-on, pangitaa ninyo kanunay ang iyang nawong!
Ako nahigugma sa mga nahigugma kanako; ug kadtong nagkugi sa pagpangita kanako makakaplag kanako.
Paduol kamo sa Dios ug siya mopaduol kaninyo. Mga makasasala, hugasi ang inyong mga kamot, ug putlia ang inyong mga kasingkasing, kamong mga maduhaduhaon!
“Pangayo ug kamo hatagan, pangita ug kamo makakaplag, panuktok, ug ang pultahan ablihan alang kaninyo. Kay ang tanan nga mangayo makadawat ug ang mangita makakaplag ug alang kaniya nga manuktok ablihan ang pultahan.
Ang gagmayng mga liyon mag-antos sa kawad-on ug kagutom; apan ang mga nangita sa Ginoo dili makulangan sa bisan unsang butang nga maayo.
Ikaw nag-ingon, “Pangitaa ninyo ang akong nawong.” Ang akong kasingkasing nag-ingon kanimo, “Ang nawong nimo, Ginoo, ang akong pangitaon.”
Ang akong kalag nangandoy kanimo diha sa kagabhion, ang akong espiritu sa sulod nako matinud-anon nga nangita kanimo. Kay sa diha nga ang imong mga paghukom anaa na sa yuta, ang mga nagpuyo sa kalibotan makakat-on sa pagkamatarong.
Kadtong nagtinguha sa ilang mga kasingkasing sa pagpangita sa Ginoo, ang Dios sa Israel, misunod kanila ngadto sa Jerusalem gikan sa tanang kabanayan sa Israel aron sa paghalad sa Ginoo, ang Dios sa ilang mga katigulangan.
Sa tibuok nakong kasingkasing nangita ako kanimo; ayaw itugot nga ako mahisalaag gikan sa imong kasugoan!
Kamo mangita kanako ug makakaplag kanako; sa diha nga kamo mangita kanako uban sa tibuok ninyong kasingkasing,
Ang Ginoo duol sa tanan nga nagsangpit kaniya, sa tanan nga nagsangpit kaniya sa kamatuoran.
Hinumdomi usab ang imong Magbubuhat sa mga adlaw sa imong pagkabatan-on, sa dili pa moabot ang daotan nga mga adlaw, ug ang mga tuig magkaduol sa diha nga ikaw moingon, “Wala na akoy kalipay diha niini”;
O Dios, ikaw mao ang akong Dios, nangita ako kanimo, ang akong kalag giuhaw kanimo; ang akong unod nangandoy kanimo, sama sa usa ka yuta nga uga ug mingaw diin walay tubig.
Ug si Isaias maisogon nga miingon, “Nakit-an ako sa mga tawo nga wala mangita kanako, gipadayag nako ang akong kaugalingon ngadto sa mga wala magpakisayod mahitungod kanako.”
Apan maoy unaha ninyo pagpangita ang gingharian sa Dios ug ang iyang pagkamatarong ug kining tanan idugang kaninyo.
Naghangyo ako sa tibuok nakong kasingkasing alang sa imong kaluoy; kaluy-i ako sumala sa imong pulong.
Usa ka butang ang akong gipangayo sa Ginoo, nga akong pangitaon; nga makapuyo ako sa balay sa Ginoo sa tanang mga adlaw sa akong kinabuhi, aron sa pagsud-ong sa katahom sa Ginoo, ug sa pagpakisayod diha sa iyang Templo.
Sa pagkatinuod ang tanan akong giisip nga kapildihan tungod sa labaw ka bililhon nga pagkaila kang Cristo Jesus nga akong Ginoo. Tungod kaniya nawad-an ako sa tanang butang ug kini giisip nako nga basura aron maako si Cristo ug makaplagan diha kaniya, dili nga nagbaton ako sa pagkamatarong pinasikad sa Balaod, kondili ang pagkamatarong nga pinaagi sa pagtuo kang Cristo, ang pagkamatarong nga gikan sa Dios nga nagsukad sa pagtuo.
Pakit-a niini ang mga dinaogdaog ug malipay sila; kamo nga nangita sa Dios, padasiga ang inyong kasingkasing.
Ingon nga ang lagsaw nangandoy sa tubig sa kasapaan, ang akong kalag usab nangandoy kanimo, O Dios. Sama sa usa ka makamatay nga samad sa akong lawas, ang akong mga kaaway nagtamay kanako, samtang nagpadayon sila sa pag-ingon kanako, “Hain man ang imong Dios?” Ngano nga nagsubo man ikaw, O akong kalag, ug nganong nahasol man ikaw sa sulod nako? Laom sa Dios; kay magdayeg ako pag-usab kaniya, ang akong magtatabang ug akong Dios. Ang akong kalag giuhaw sa Dios, sa Dios nga buhi. Kanus-a ba ako moadto ug moatubang sa Dios?
kon ang akong katawhan nga gitawag sa akong ngalan magpaubos sa ilang kaugalingon ug mag-ampo ug mangita sa akong nawong ug motalikod gikan sa ilang mga daotang pamaagi, ako mamati gikan sa langit ug magpasaylo sa ilang mga sala ug mag-ayo sa ilang yuta.
Usa ka butang ang akong gipangayo sa Ginoo, nga akong pangitaon; nga makapuyo ako sa balay sa Ginoo sa tanang mga adlaw sa akong kinabuhi, aron sa pagsud-ong sa katahom sa Ginoo, ug sa pagpakisayod diha sa iyang Templo. Kay tagoan man niya ako diha sa iyang puluy-anan sa adlaw sa kasamok; tagoan niya ako ilalom sa tabil sa iyang tolda, ituboy niya ako ibabaw sa usa ka bato.
Ang daotang mga tawo dili makasabot ug hustisya, apan kadtong nagtinguha sa Ginoo nakasabot niini sa hingpit.
Misangpit ako uban sa tibuok nakong kasingkasing, tubaga ako, O Ginoo; tumanon gayod nako ang imong mga lagda. Nagsangpit ako kanimo; luwasa ako, aron bantayan nako ang imong mga pagpamatuod.
Paghimaya kamo diha sa iyang balaan nga ngalan; palipaya ang kasingkasing sa mga nangita sa Ginoo!
Salig sa Ginoo sa tibuok nimong kasingkasing ug ayaw pagsalig sa imong kaugalingong salabotan. Sa tanan nimong mga dalan ilha siya, ug siya magtul-id sa imong mga agianan.
Paghimaya kamo diha sa iyang balaan nga ngalan; palipaya ang kasingkasing niadtong mga nangita sa Ginoo!
sama sa mga bata nga bag-o pang nahimugso, tinguhaa ninyo ang espirituhanong gatas nga walay sagol, aron nga pinaagi niini kamo motubo ngadto sa kaluwasan,
“Pangayo ug kamo hatagan, pangita ug kamo makakaplag, panuktok, ug ang pultahan ablihan alang kaninyo.
Sa diha nga magtawag siya kanako, ako motubag kaniya; ubanan nako siya diha sa kalisdanan, luwason nako siya ug akong pasidunggan.
Ug kadtong nakaila sa imong ngalan mosalig kanimo, kay ikaw, O Ginoo, wala mobiya niadtong mga nangita kanimo.
Gitipigan nako ang imong pulong sulod sa akong kasingkasing, aron dili ako makasala batok kanimo.
apan kadtong naghulat sa Ginoo magbag-o sa ilang kusog, sila manglupad pinaagi sa mga pako sama sa mga agila, sila managan ug dili kapoyon, sila manglakaw ug dili mangaluya.
Gipangita nako ang Ginoo, ug gitubag niya ako, ug giluwas niya ako gikan sa tanan nakong mga kahadlok.
Kon kita nangabuhi man diha sa Espiritu, kinahanglan nga magkinabuhi usab kita diha sa Espiritu.
Kay mao kini ang giingon sa Ginoo ngadto sa banay sa Israel, “Pangitaa ninyo ako ug kamo mangabuhi;
Tungod sa akong kalisdanan misangpit ako sa Ginoo; mitubag kanako ang Ginoo ug gibutang niya ako sa dapit nga lapad.
Kini mao ang kaliwatan nila nga nangita kaniya, nga nangita sa nawong sa Dios ni Jacob. Selah
Kon gibanhaw man kamo uban kang Cristo, pangitaa ninyo ang mga butang nga atua sa itaas diin anaa si Cristo, naglingkod sa tuo sa Dios. ug gikasul-oban na sa bag-ong kinaiya nga gibag-o diha sa kahibalo, sumala sa dagway sa magbubuhat niini. Diha niini walay Grego o Judio, tinuli o dili tinuli, barbaro, Skityanhon, ulipon o gawasnon, kondili si Cristo mao ang tanan ug anaa sa tanan. Ingon nga kamo mga pinili sa Dios, balaan ug hinigugma, isul-ob ninyo ang pagkamabination, pagkamaluluy-on, pagkamapaubsanon, kaaghop, ug pailob; mag-pinailobay sa usa ug usa ug nga kon aduna may mulo ang usa batok sa usa, magpinasayloay ang usa ug usa. Ingon nga ang Ginoo nagpasaylo kaninyo, busa mao usab kamo. Ug labaw niining tanan isul-ob ang gugma nga mao ang bugkos sa kahingpitan. Ug paharia ang kalinaw ni Cristo diha sa inyong mga kasingkasing, nga ngadto niini kamo gitawag diha sa usa ka lawas. Ug pagmapasalamaton kamo. Ang pulong ni Cristo papuy-a nga madagayaon gayod diha kaninyo, magtudlo ug magtambag kamo sa usa ug usa pinaagi sa tanang kaalam, ug mag-awit kamo ug mga salmo ug mga alawiton ug mga awit nga espirituhanon uban ang pagkamapasalamaton diha sa inyong mga kasingkasing ngadto sa Dios. Ug bisan unsay inyong buhaton, sa pulong o sa buhat, buhata ang tanan sa ngalan sa Ginoong Jesus, uban sa pagpasalamat ngadto sa Dios nga Amahan pinaagi kaniya. Mga asawa, pagpasakop kamo nga masinugtanon sa inyong mga bana, ingon nga maoy angay diha sa Ginoo. Mga bana, higugmaa ninyo ang inyong mga asawa, ug ayaw ninyo sila daogdaoga. Itumong ang inyong mga hunahuna diha sa mga butang nga anaa sa itaas ug dili sa mga butang dinhi sa yuta.
Unya sila magsangpit kanako, apan dili ako motubag; sila mangita pag-ayo kanako, apan dili makakita kanako. Tungod kay sila nagdumot sa kaalam, ug wala magpili sa pagkahadlok sa Ginoo,
Ang kabos magkaon ug mabusog; magdayeg sa Ginoo ang nangita kaniya! Molungtad unta ang inyong kasingkasing hangtod sa kahangtoran!
Busa naghangyo ako kaninyo mga igsoon, pinaagi sa mga kaluoy sa Dios, sa pagtugyan sa inyong mga lawas isip halad nga buhi, balaan ug makapahimuot sa Dios nga mao ang inyong espirituhanon nga pagsimba.
Apan gikan didto mangita kamo sa Ginoo nga inyong Dios ug makakaplag kamo kaniya kon mangita kamo kaniya sa tibuok ninyong kasingkasing ug sa tibuok ninyong kalag.
Busa gitan-aw ko ikaw diha sa balaang puluy-anan, nagtan-aw sa imong gahom ug sa imong himaya. Tungod kay ang imong gugmang walay paglubad labaw pa ka maayo kay sa kinabuhi, ang akong mga ngabil magdayeg kanimo.
ayaw kahadlok, kay ania ako uban kanimo, ayaw kabalaka, kay ako mao ang imong Dios; lig-onon ko ikaw ug tabangan ko ikaw, ituboy ko ikaw pinaagi sa akong madaogon nga tuong kamot.
Oo, kon ikaw magsinggit alang sa kaalam, ug magpatugbaw sa imong tingog alang sa pagpanabot, kon ikaw mangita niini sama sa plata ug mangita niini sama sa tinagoan nga mga bahandi, ikaw makasabot sa pagkahadlok sa Ginoo ug makaplagan nimo ang kahibalo sa Dios.
Sa akong kagul-anan nagsangpit ako sa Ginoo; ngadto sa akong Dios nagpakitabang ako. Gikan sa iyang Templo, nadungog niya ang akong tingog, ug ang akong pagtuaw ngadto kaniya midangat sa iyang mga dalunggan.
Misangpit ako uban sa tibuok nakong kasingkasing, tubaga ako, O Ginoo; tumanon gayod nako ang imong mga lagda.
Unya pasibogon ang akong mga kaaway sa adlaw nga ako mosangpit. Kini akong maila, nga ang Dios dapig kanako.
“Kay mao kini ang giingon sa Ginoong Dios: Ako, ako gayod magsusi sa akong mga karnero ug mangita kanila. Ingon sa usa ka tigbantay nga magsusi sa iyang panon sa diha nga ang uban sa iyang mga karnero nagkatibulaag ngadto sa layo, ako usab mangita sa akong mga karnero ug luwason nako sila gikan sa tanang mga dapit diin sila nagkatibulaag sa adlaw nga dag-omon ug ngiob kaayo.
Susiha ako, O Dios, ug hibaloi ang akong kasingkasing! Sulayi ako ug hibaloi ang akong mga hunahuna! Ug tan-awa kon aduna bay daotan nga pamaagi dinhi kanako, Ug tultoli ako sa dalan nga walay kataposan!
Sangpita ako ug ako motubag kanimo ug magsugilon kanimo sa dagko ug mga tinago nga mga butang nga wala nimo mahibaloi.
Paghimaya kamo diha sa iyang balaan nga ngalan; palipaya ang kasingkasing sa mga nangita sa Ginoo! Pangitaa ninyo ang Ginoo ug ang iyang kusog, pangitaa kanunay ang iyang nawong!
Iyahat nako ang akong mga mata ngadto sa kabungtoran; Diin ba maggikan ang akong tabang? Ang akong tabang naggikan sa Ginoo, nga nagbuhat sa langit ug sa yuta.
“Kamong tanan nga giuhaw, dali ngari sa katubigan; ug siya nga walay salapi, dali, palit, ug kaon! Dali, palit ug bino ug gatas nga walay salapi ug walay bayad. “Kay ingon nga ang ulan ug ang yelo mangahulog gikan sa langit, ug dili na mobalik didto, apan mopatubig sa yuta, maghimo niini nga manurok ug mamutot, maghatag ug binhi ngadto sa mga tigpugas ug pan ngadto sa mokaon, mao usab ang akong pulong nga mogula gikan sa akong baba; kini dili mobalik kanako nga kawang, apan kini magtuman sa akong katuyoan, ug magpauswag sa butang nga tungod niini kini akong gipadala. “Kay kamo manggula diha sa kalipay, ug mandoan diha sa pakigdait; ang kabukiran ug ang kabungtoran sa imong atubangan manghugyaw sa pag-awit, ug ang tanang kakahoyan sa kapatagan mopakpak sa ilang mga kamot. Inay mga tunok sipre ang motubo; inay mga sampinit mirto ang motubo; ug kini mahimong usa ka handomanan sa Ginoo, alang sa usa ka walay kataposan nga timaan nga dili gayod mapapas.” Nganong maggasto man kamo sa inyong salapi alang sa dili pan, ug sa inyong hinagoan alang niadtong dili makatagbaw? Pamati kamo pag-ayo kanako, ug kaona unsay maayo, ug palipaya ang inyong kaugalingon diha sa katambok.
Apan nagsalig ako kanimo, O Ginoo; ako nag-ingon, “Ikaw mao ang akong Dios.” Ang akong mga panahon anaa sa imong kamot; luwasa ako gikan sa kamot sa akong mga kaaway, ug sa mga naglutos kanako!
Busa, kon kamo, bisan sa inyong pagkadaotan, mahibalo man ganing mohatag ug mga maayong gasa ngadto sa inyong mga anak, unsa pa kaha ang inyong Amahan nga anaa sa langit nga mohatag ug mga maayong butang ngadto sa mga nangayo kaniya!
Ipadangat sa imong atubangan ang akong pagpangaliyupo; luwasa ako sumala sa imong pulong.
Bisan pa ug ako naglakaw taliwala sa kasamok, imong gipanalipdan ang akong kinabuhi, imong gituy-od ang imong kamot batok sa kapungot sa akong mga kaaway ug ang imong tuong kamot nagluwas kanako.
Diha sa dalan sa imong mga paghukom, O Ginoo, kami naghulat kanimo; ang imong ngalan nga halandomon mao ang tinguha sa among kalag.
Paghimaya kamo diha sa iyang balaan nga ngalan; palipaya ang kasingkasing niadtong mga nangita sa Ginoo! Sa ilang yuta mikatap ang panon sa mga baki, bisan didto sa mga lawak sa ilang mga hari. Siya misulti, ug mitungha ang dakong panon sa mga langaw, ug mga tagnok sa tibuok nilang kayutaan. Gihatagan niya sila ug yelo ingon nga ulan, ug mga kilat nga nagdilaab sa ilang yuta. Gipangpuo niya ang ilang mga kaparasan ug ang ilang mga igera ug gipamoril niya ang kakahoyan sa ilang kayutaan. Siya misulti ug mitungha ang mga dulon, ug ang mga lukton nga dili maihap; nga mikaon sa tanang tanom sa ilang yuta, ug mikaon sa bunga sa ilang yuta. Gipamatay niya ang tanang panganay diha sa ilang yuta, ang sinugdan sa tibuok nilang kusog. Unya gipagula niya ang Israel uban sa plata ug bulawan, ug sa iyang mga banay walay usa ka tawo nga luya. Nalipay ang Ehipto sa ilang pagbiya, kay ang pagkahadlok kanila miabot sa ibabaw niini. Gibuklad niya ang usa ka panganod aron mahimong salimbong, ug kalayo nga maghatag ug kahayag panahon sa kagabhion. Pangitaa ninyo ang Ginoo ug ang iyang kalig-on, pangitaa ninyo kanunay ang iyang nawong!
Sa ingon niana, uban sa pagsalig manuol kita ngadto sa trono sa grasya, aron makadawat ug kaluoy ug makakaplag ug grasya nga makatabang kanato sa panahon sa pagpanginahanglan.
Apan ikaw, sa dihang mag-ampo ka, sulod sa imong lawak ug takpi ang pultahan ug pag-ampo sa imong Amahan nga anaa sa tago ug ang imong Amahan nga nagtan-aw kanimo sa tago magganti kanimo.
Naugtas ang akong kalag tungod sa pagpangandoy nako sa imong mga tulumanon sa tanang panahon.
Kay sukad pa sa pagbuhat sa kalibotan ang iyang dili makita nga kinaiya, nga mao ang iyang walay kinutoban nga gahom ug pagka-Dios, sa tin-aw naila na pinaagi sa mga butang nga iyang gibuhat. Busa wala silay ikapasangil,
Kon aduna man kaninyoy nakulangan ug kaalam, papangayoa siya sa Dios nga naghatag nga madagayaon ngadto sa tanang tawo ug sa walay pagpamuyboy, ug kini ihatag kaniya.
Gihimo niya nga matahom ang tanang butang sa panahon niini. Gibutang usab niya ang pagsabot sa nangagi ug sa umaabot diha sa sulod sa ilang kasingkasing, apan bisan pa niana dili siya makatugkad sa buhat nga nahimo sa Dios gikan sa sinugdan hangtod sa kataposan.
Imong gipakita kanako ang dalan sa kinabuhi; diha sa imong atubangan anaa ang kahingpitan sa kalipay; diha sa imong tuong kamot anaa ang kalipay nga walay kataposan.
Ang nagkugi sa pagpangita sa maayo nangita ug kaluoy; apan ang nangita sa daotan mao kini ang iyang dangatan.
Kita nasayod nga diha sa tanang butang ang Dios nagbuhat sa maayo ngadto kanila nga mga nahigugma kaniya ug mga tinawag sumala sa iyang katuyoan.
nga magtudlo kanila sa pagtuman sa tanan nga akong gisugo kaninyo, ug tan-awa, ako mag-uban kaninyo kanunay hangtod sa kataposan sa kapanahonan.”
dili sila gutomon o uhawon, ang init nga hangin o ang adlaw dili mohampak kanila, kay siya nga adunay kaluoy kanila magmando kanila, ug sa daplin sa mga tuboran sa tubig siya magtultol kanila.
Sa adlaw nga ako nagsangpit, ikaw mitubag kanako, ang kusog sa akong kalag imong gilig-on.
Kanimo, O Ginoo, gibayaw nako ang akong kalag. Ang tanang agianan sa Ginoo gugmang walay paglubad ug pagkamatinud-anon, alang niadtong nagtuman sa iyang kasabotan ug sa iyang mga pagpamatuod. Tungod ug alang sa imong ngalan, O Ginoo, pasayloa ang akong kasal-anan kay kini dako man kaayo. Kinsa ba ang tawo nga may kahadlok sa Ginoo? Kaniya itudlo niya ang dalan nga iyang pilion. Siya gayod magpuyo diha sa kauswagan, ug ang iyang mga anak makapanag-iya sa yuta. Ang pagpakighigala sa Ginoo ila niadtong may kahadlok kaniya, ug siya magpadayag kanila sa iyang kasabotan. Ang akong mga mata kanunay nga gitutok ngadto sa Ginoo, kay kuhaon niya ang akong mga tiil gikan sa pukot. Lingi kanako ug kaluy-i ako, kay ako biniyaan ug sinakit. Hupaya ang mga kasamok sa akong kasingkasing, ug kuhaa ako gikan sa akong mga kagul-anan. Sud-onga ang akong kasakit ug ang akong kalisdanan, ug pasayloa ang tanan nakong mga sala. Tan-awa unsa ka daghan ang akong mga kaaway, ug unsa ka bangis ang ilang pagdumot kanako. O akong Dios, kanimo nagsalig ako, ayaw ako ibutang sa kaulawan; ayaw ako ipabuntog sa akong mga kaaway.
Karon ang pagtuo mao ang kasigurohan sa mga butang nga atong gilaoman ug ang hugot nga pagsalig sa mga butang nga dili nato makita.
Bulahan sila nga ang dalan hingpit, nga naglakaw diha sa Balaod sa Ginoo. Sa tibuok nakong kasingkasing nangita ako kanimo; ayaw itugot nga ako mahisalaag gikan sa imong kasugoan! Makasabot ako labaw sa mga tigulang, tungod kay gituman nako ang imong mga lagda. Gipugngan nako ang akong mga tiil gikan sa tanang dalan nga daotan, aron nga ako makatuman sa imong pulong. Wala ako motipas gikan sa imong mga tulumanon kay ikaw man ang nagtudlo kanako. Pagkatam-is gayod sa imong mga pulong sa akong pagtilaw, tam-is pa kay sa dugos diha sa akong baba! Pinaagi sa imong mga lagda nakabaton ako ug salabotan; tungod niini gidumtan nako ang tanang paagi nga sayop. Ang imong pulong suga sa akong mga tiil, ug kahayag sa akong agianan. Nakapanumpa ako ug gipamatud-an nako kini, nga ako magbantay sa matarong nimong mga tulumanon. Gisakit ako sa hilabihan gayod; hatagi akog kinabuhi, O Ginoo, sumala sa imong pulong! Dawata, ang akong halad sa pagdayeg, O Ginoo, ug tudloi ako sa imong mga tulumanon. Ang akong kinabuhi ania kanunay sa akong kamot, apan wala nako kalimti ang imong Balaod. Gitipigan nako ang imong pulong sulod sa akong kasingkasing, aron dili ako makasala batok kanimo. Ang mga daotan nagbutang ug lit-ag alang kanako apan ako wala mahisalaag gikan sa imong mga lagda. Ang imong mga pagpamatuod mao ang akong panulundon hangtod sa kahangtoran; kini mao ang kalipay sa akong kasingkasing. Gikiling nako ang akong kasingkasing sa pagbuhat sa imong mga lagda kanunay, hangtod sa kataposan. Gidumtan nako ang mga maduhaduhaon, apan gihigugma nako ang imong Balaod. Ikaw mao ang akong tagoanan ug ang akong taming; ako naglaom sa imong pulong. Palayo gikan kanako, kamong mga tigbuhat ug daotan, aron nga ako magtuman sa kasugoan sa akong Dios. Agaka ako sumala sa imong saad aron ako mabuhi, ug ayaw ako pakaulawi sa akong paglaom. Pabaroga ako aron ako maluwas ug magtahod kanunay sa imong mga lagda. Gitalikdan nimo ang tanan nga nangasaag gikan sa imong mga lagda, kay ang ilang limbong lawang lamang. Ang tanang daotan sa yuta gisalikway nimo sama sa taya; busa gihigugma nako ang imong mga pagpamatuod. Dalaygon ikaw, O Ginoo; tudloi ako sa imong mga lagda! Ang akong unod mikurog tungod sa kahadlok kanimo, ug ako nahadlok sa imong mga paghukom. Nabuhat nako ang kaangayan ug katarong; ayaw ako itugyan sa mga nagdaogdaog kanako. Ipasalig ang kaayohan sa imong alagad; ayaw itugot nga ang mapahitas-on modaogdaog kanako. Ang akong mga mata naluya na sa pagpaabot sa imong kaluwasan, ug sa katumanan sa imong saad nga matarong. Tagda ang imong alagad sumala sa imong gugmang walay paglubad, ug tudloi ako sa imong mga lagda. Ako imong alagad; hatagi ako ug salabotan, aron ako mahibalo sa imong mga pagpamatuod! Karon mao na ang panahon nga ang Ginoo molihok, kay gilapas nila ang imong Balaod. Tungod niana gihigugma nako ang imong kasugoan labaw kay sa bulawan, labaw kay sa inulay nga bulawan. Busa gimandoan nako ang akong mga lakang pinaagi sa imong mga lagda, ug gidumtan nako ang tanang paagi nga sayop. Katingalahan ang imong mga pagpamatuod, busa ang akong kalag nagtipig niini. Sa akong mga ngabil gipadayag nako ang tanang tulumanon sa imong baba. Ang pagpadayag sa imong mga pulong naghatag ug kahayag, naghatag kini ug salabotan alang sa mga yano. Gibuka ko ang akong baba ug mihangos, kay nangandoy ako pag-ayo sa imong mga sugo. Lingia ako ug kaluy-a ako, sumala sa imong naandan nga buhaton niadtong mga nahigugma sa imong ngalan. Pasunda ang akong mga lakang sa imong saad, ug ayaw itugot nga may bisan unsa nga kadaotan nga maggahom kanako. Luwasa ako gikan sa pagdaogdaog sa tawo, aron magtuman ako sa imong mga lagda. Padan-aga ang imong nawong nganhi sa imong alagad ug tudloi ako sa imong mga lagda. Ang akong mga mata nagpaagas ug daghang luha tungod kay ang mga tawo wala magtuman sa imong Balaod. Matarong ikaw, O Ginoo, ug matarong ang imong mga paghukom. Gisugo nimo ang imong mga pagpamatuod diha sa pagkamatarong ug sa bug-os nga pagkamatinumanon. Ang akong kasibot miut-ot kanako, tungod kay ang akong mga kabatok nangalimot sa imong mga pulong. Naglipay ako diha sa dalan sa imong mga pagpamatuod, sama kadako sa tanang bahandi. Ang imong pulong napamatud-an gayod, ug ang imong alagad nahigugma niini. Ako gamay ug tinamay, apan wala nako kalimti ang imong mga lagda. Ang imong pagkamatarong matarong hangtod sa kahangtoran, ug ang imong Balaod matuod. Kasamok ug kaguol mihakop kanako. apan ang imong kasugoan maoy akong kalipay. Ang imong mga pagpanamtuod matarong hangtod sa kahangtoran; hatagi ako ug pagpanabot aron ako mabuhi. Misangpit ako uban sa tibuok nakong kasingkasing, tubaga ako, O Ginoo; tumanon gayod nako ang imong mga lagda. Nagsangpit ako kanimo; luwasa ako, aron bantayan nako ang imong mga pagpamatuod. Mibangon ako sa wala pa mobanagbanag ug mituaw ako; naglaom ako diha sa imong mga pulong. Nagmata ako sa wala pa ang mga pagtukaw sa kagabhion, aron ako mamalandong sa imong saad. Patalinghogi ang akong tingog sumala sa imong gugmang walay paglubad; panalipdi ang akong kinabuhi, O Ginoo, sumala sa imong hustisya. Mamalandong ako sa imong mga lagda ug itutok ang akong mga mata sa imong nga dalan. Nagpaduol kanako kadtong naglutos kanako uban ang daotang tuyo; layo sila sa imong Balaod. Apan ikaw ania sa duol, O Ginoo, ug ang tanan nimong mga sugo matuod. Dugay na akong nahibalo sa imong mga pagpamatuod, nga ikaw nagpahiluna niini hangtod sa kahangtoran. Lantawa ang akong kasakitan, ug luwasa ako, kay wala nako kalimti ang imong Balaod. Labani ang akong katungod ug lukata ako; hatagi akog kinabuhi sumala sa imong saad. Ang kaluwasan layo sa mga daotan, kay wala nila tinguhaa ang imong mga lagda. Dako ang imong kaluoy, O Ginoo; hatagi ako ug kinabuhi sumala sa imong hustisya. Daghan ang naglutos kanako ug mibatok kanako, apan wala ako motipas gikan sa imong mga pagpamatuod. Gitan-aw nako ang mga mabudhion, ug nasubo ako, tungod kay sila wala magtuman sa imong mga sugo. Tan-awa giunsa nako paghigugma ang imong mga lagda; panalipdi ang akong kinabuhi sumala sa imong gugmang walay paglubad. Maglipay ako diha sa imong lagda; dili ako malimot sa imong pulong. Ang kinatibuk-an sa imong pulong kamatuoran, ug ang matag usa sa imong matarong nga mga tulumanon molungtad hangtod sa kahangtoran. Ang mga pangulo naglutos kanako nga walay gipasikaran, apan ang akong kasingkasing nagbarog nga may kahadlok sa imong mga pulong. Naglipay ako diha sa imong pulong, sama sa usa nga nakakaplag ug daghang inilog. Akong gidumtan ug giayran ang kabakakan apan gihigugma nako ang imong Balaod. Makapito sa usa ka adlaw, ako nagdayeg kanimo, tungod sa imong matarong nga mga tulumanon. Ang mga nahigugma sa imong Balaod adunay dakong kalinaw; walay makapapandol kanila. Ako naglaom sa imong pagluwas, O Ginoo, ug nagtuman ako sa imong mga sugo. Ang akong kalag nagtamod sa imong mga pagpamatuod; gihigugma kini nako sa hilabihan gayod. Gituman nako ang imong mga lagda ug ang imong mga pagpamatuod; kay ang tanan nakong mga dalan anaa sa imong atubangan. Ipadangat sa imong atubangan ang akong pagtuaw, O Ginoo; hatagi ako ug salabotan sumala sa imong pulong. Pagmadagayaon sa imong alagad aron mabuhi ako ug magtuman sa imong pulong. Ipadangat sa imong atubangan ang akong pagpangaliyupo; luwasa ako sumala sa imong pulong. Ang akong mga ngabil naglitok ug pagdayeg kay ikaw nagtudlo man kanako sa imong mga lagda. Ang akong dila mag-awit mahitungod sa imong pulong kay ang tanan nimong mga sugo matarong. Andama ang imong kamot sa pagtabang kanako, kay gipili nako ang imong mga lagda. Nangandoy ako sa imong pagluwas, O Ginoo, ug ang imong Balaod mao ang akong kalipay. Tugoti ako nga mabuhi aron ako magdayeg kanimo; ug patabanga kanako ang imong mga tulumanon. Ako nahisalaag sama sa usa ka nawala nga karnero; pangitaa ang imong alagad, kay wala nako kalimti ang imong kasugoan. Pabukha ang akong mga mata aron makatan-aw ako sa mga katingalahang butang gikan sa imong Balaod. Ako usa ka dumuduong dinhi sa yuta; ayaw ihikaw gikan kanako ang imong kasugoan. Bulahan sila nga nagtamod sa iyang mga pagpamatuod, nga sa tibuok nga kasingkasing nangita kaniya,
Itugyan ngadto sa Ginoo ang imong palas-anon, ug siya mag-agak kanimo; dili gayod niya itugot nga matarog ang matarong.
Tungod sa garbo sa iyang pagbati ang daotan wala mangita kaniya; ang tanan niyang panghunahuna, “Walay Dios.”
Siya naghatag ug gahom niadtong naluya, ug kaniya nga walay kabaskog nagdugang siya ug kusog.
Ayaw kamo kabalaka mahitungod sa bisan unsang butang, apan sa tanang butang ipahibalo ninyo sa Dios ang inyong mga hangyo pinaagi sa pag-ampo ug sa pagpangamuyo uban ang pagpasalamat. Ug ang kalinaw sa Dios nga milapaw sa tanang pagpanabot, magbantay sa inyong mga kasingkasing ug sa inyong mga hunahuna diha kang Cristo Jesus.
Gikan sa mga kahiladman nagtuaw ako kanimo, O Ginoo! Ginoo, pamatia ang akong tingog! Papamatia ang imong mga dalunggan sa tingog sa akong mga pagpangamuyo!
“Dangop kanako, ug mangaluwas kamo, tanang kinatumyan sa yuta! Kay ako mao ang Dios, ug wala nay lain.
Itugot nga ang mga pulong sa akong baba ug ang pagpamalandong sa akong kasingkasing, mahimong kahimut-an diha sa imong panan-aw, O Ginoo, akong bato ug akong manunubos.
aron kamo magkinabuhi nga takos sa Ginoo, hingpit nga kahimut-an niya, magmabungahon sa tanang mga maayong buhat ug magtubo sa kahibalo mahitungod sa Dios.
Ug kang Seth usab natawo ang usa ka anak nga lalaki ug gitawag niya ang iyang ngalan nga Enos. Unya ang mga tawo nagsugod sa pagtawag sa ngalan sa Ginoo.
Dili ba nimo kami hatagan pag-usab ug kinabuhi aron ang imong katawhan maglipay diha kanimo?
Siya nga nagpuyo diha sa panalipod sa Labing Halangdon, nga nagpahulay ilalom sa landong sa Labing Gamhanan,
Bulahan ang tawo nga may kahadlok kanunay sa Ginoo, apan siya nga nagpagahi sa iyang kasingkasing mahulog ngadto sa katalagman.
Ang Dios sa paglaom magpuno unta kaninyo sa tumang kalipay ug kalinaw tungod sa inyong pagtuo, aron nga pinaagi sa gahom sa Espiritu Santo magmadagayaon kamo sa paglaom.
Kining tanan nagsalig kanimo, sa paghatag kanila ug pagkaon sa tukmang panahon. Sa dihang maghatag ikaw, gitigom nila kini; sa dihang gibukhad nimo ang imong kamot, natagbaw nimo sila sa mga maayong butang.
Gisakit ako sa hilabihan gayod; hatagi akog kinabuhi, O Ginoo, sumala sa imong pulong!
Tungod niini ang Ginoo maghulat aron siya magmaluluy-on kaninyo; busa bayawon niya ang iyang kaugalingon aron siya adunay kaluoy kaninyo. Kay ang Ginoong Dios sa hustisya; bulahan ang tanan nga nagpaabot kaniya.
Apan alang kanako, maayo ang pagpaduol ngadto sa Dios; Ang Ginoo nga Dios gihimo nako nga akong dalangpanan, aron isugilon nako ang tanan nimong mga buhat.
Tagda ang imong alagad sumala sa imong gugmang walay paglubad, ug tudloi ako sa imong mga lagda.
kinabuhing dayon alang niadtong nangita sa himaya ug sa kadungganan ug sa pagkadili madunoton pinaagi sa paglahutay diha sa maayong buhat,
Anak ko, kon imong dawaton ang akong mga pulong ug tipigan ang akong mga sugo diha kanimo, kay ang kaalam mosulod sa imong kasingkasing, ug ang kahibalo makapahimuot sa imong kalag; ang maayong panghukom magbantay kanimo; ang pagpanabot magpanalipod kanimo; magpalingkawas kini kanimo gikan sa dalan sa daotan, gikan sa mga tawong nagsulti ug mga daotan nga pulong, nga mibiya sa mga agianan sa pagkamatarong aron maglakaw diha sa mga dalan sa kangitngit, nga nalipay sa pagbuhat ug daotan, ug nahimuot sa pagkasukwahi sa daotan; mga tawo nga hiwi ang mga agianan, ug sukwahi diha sa ilang mga pamaagi. Maluwas ikaw gikan sa babayeng mananapaw, gikan sa asawa sa laing tawo pinaagi sa iyang maayo nga mga pulong, nga nagbiya sa kauban sa iyang pagkabatan-on ug nalimot sa kasabotan sa iyang Dios; kay ang iyang balay nagharag ngadto sa kamatayon, ug ang iyang mga agianan ngadto sa mga patay; walay miadto kaniya nga mibalik o mibalik sa mga agianan sa kinabuhi. maghimo sa imong dalunggan nga matinagdanon sa kaalam ug magkiling sa imong kasingkasing ngadto sa pagpanabot; Busa ikaw maglakaw sa dalan sa mga maayong tawo, ug magsubay sa mga agianan sa mga matarong. Kay ang mga matarong magpuyo sa yuta ug ang ligdong nga mga tawo magpabilin diha niini; apan ang mga daotan hinginlan gikan sa yuta, ug ang mabudhion ibton gikan niini. Oo, kon ikaw magsinggit alang sa kaalam, ug magpatugbaw sa imong tingog alang sa pagpanabot, kon ikaw mangita niini sama sa plata ug mangita niini sama sa tinagoan nga mga bahandi, ikaw makasabot sa pagkahadlok sa Ginoo ug makaplagan nimo ang kahibalo sa Dios.
“Ayaw kamo pagtigom ug mga bahandi alang kaninyo dinhi sa yuta diin ang mga mananap ug ang taya mangutkot ug diin ang mga kawatan manglungkab ug mangawat. “Busa sa dihang maghatag ikaw ug limos, ayaw pagpatingog ug trumpeta sa imong atubangan sama sa gihimo sa mga tigpakaaron-ingnon diha sa mga sinagoga ug diha sa kadalanan aron sila dayegon sa mga tawo. Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo nga sila nakadawat na sa ilang ganti. Apan pagtigom kamo ug mga bahandi alang kaninyo didto sa langit diin walay mga mananap o taya nga mangutkot ug diin walay mga kawatan nga manglungkab ug mangawat.
ako nalipay sa pagbuhat sa imong kabubut-on, O akong Dios; ang imong balaod ania sulod sa akong kasingkasing.”
Nagpadayon ako paingon sa dag-anan alang sa ganti sa langitnong pagtawag sa Dios diha kang Cristo Jesus.
Kay ikaw, O Ginoo, mao ang akong paglaom, ang akong pagsalig, O Ginoo, sukad pa sa akong pagkabatan-on.
Apan ako mag-ingon, pagkinabuhi kamo diha sa Espiritu ug ayaw ninyo tumana ang mga tinguha sa unod.
Apan siya mitubag, “Nasulat na, ‘Ang tawo mabuhi dili sa pan lamang kondili sa matag pulong nga mogula sa baba sa Dios.’ ”
Sa pagkatinuod, duol na ang iyang kaluwasan alang kanila nga adunay kahadlok kaniya, aron ang himaya magpabilin dinhi sa atong yuta.
Busa, hinigugma kong mga igsoon, pagmalig-on kamo, dili matarog, magmadagayaon kanunay sa buluhaton sa Ginoo, kay nasayod man kamo nga diha sa Ginoo ang inyong paghago dili makawang.
Dalaygon ang Dios nga wala magsalikway sa akong pag-ampo o maghikaw kanako sa iyang gugma nga walay paglubad!
Ang Ginoo duol niadtong mga magul-anon ug kasingkasing, ug nagluwas niadtong naluya ang espiritu.
Apan sa sulod sa inyong mga kasingkasing gahina ninyo si Cristo ingon nga Ginoo, andam kamo kanunay sa pagtubag kang bisan kinsa nga mangutana sa hinungdan sa paglaom nga anaa kaninyo.
“Kamo mao ang kahayag sa kalibotan. Ang siyudad nga mahimutang sa ibabaw sa bungtod dili gayod matago.
Kinsa may akoa nga anaa sa langit gawas kanimo? Ug walay bisan unsa dinhi sa ibabaw sa yuta nga akong gitinguha gawas kanimo.
Kon isugid nato ang atong mga sala, siya kasaligan ug matarong nga mopasaylo kanato sa atong mga sala ug maghinlo kanato gikan sa tanang pagkadili matarong.
Salig kamo kaniya sa tanan nga panahon, mga katawhan; ibubo ninyo ang inyong kasingkasing sa atubangan niya; ang Dios mao ang dalangpanan alang kanato. Selah
Ang imong pagkamatinumanon naglungtad ngadto sa tanang mga kaliwatan; imong gipahiluna ang yuta ug kini magpabilin.
Busa tungod kay gihimo man kitang matarong pinaagi sa pagtuo, kita may pagkigdait na uban sa Dios pinaagi sa atong Ginoong Jesu-Cristo. Kay kon sa dihang mga kaaway pa kita sa Dios, kita gipasig-uli ngadto sa Dios pinaagi sa kamatayon sa iyang Anak, labaw pa karon nga napasig-uli na kita, luwason kita pinaagi sa iyang kinabuhi. Ug dili lamang kay kini ra, kondili nga nagmalipayon usab kita diha sa Dios pinaagi sa atong Ginoong Jesu-Cristo, nga pinaagi kaniya nadawat nato karon ang pasig-uli. Busa ingon nga ang sala misulod sa kalibotan pinaagi sa usa ka tawo ug ang kamatayon pinaagi sa sala, nga tungod niini ang kamatayon mikuyanap ngadto sa tanang tawo kay ang tanan nakasala man— hinuon ang sala diha na sa kalibotan sa wala pa ang Balaod, apan ang sala dili isipon diin wala ang Balaod. Hinuon, sukad kang Adan hangtod kang Moises, ang kamatayon naghari sa katawhan, bisan pa sa mga tawo nga ang mga sala dili sama sa paglapas ni Adan, nga maoy usa ka sumbanan kaniya nga umaabot. Apan ang gasa nga walay bayad dili sama sa kalapasan. Kay kon daghan ang nangamatay tungod sa sala sa usa ka tawo, labaw pa nga midagaya ngadto sa daghan ang grasya sa Dios ug ang gasa diha sa maong grasya niadtong usa ka tawo nga si Jesu-Cristo. Ug ang gasa nga walay bayad dili sama sa sangpotan sa sala niadtong usa ka tawo. Kay ang hukom niadtong usa ka paglapas nagdala ug silot, apan ang walay bayad nga gasa alang sa daghang kasal-anan nagdala ug pagmatarong. Kon tungod sa paglapas sa usa ka tawo naghari ang kamatayon tungod sa maong tawo, labaw pang maghari diha sa kinabuhi kadtong makadawat sa madagayaong grasya ug sa gasa sa katarong pinaagi kang Jesu-Cristo. Busa ingon nga ang sala sa usa ka tawo misangpot sa pagkahinukman sa tanang mga tawo, mao usab ang matarong nga buhat sa usa ka tawo misangpot sa paghimong matarong sa kinabuhi alang sa tanan. Kay ingon nga pinaagi sa pagkamasinupakon sa usa ka tawo daghan ang nahimong makasasala, mao usab nga pinaagi sa pagkamasinugtanon sa usa ka tawo daghan ang gihimong matarong. Pinaagi kaniya nakabaton kita ug kaagian pinaagi sa pagtuo paingon niining maong grasya nga atong gibarogan ug kita nagmalipayon sa atong paglaom sa pag-ambit sa himaya sa Dios.
Malipayon siya nga ang tabang mao ang Dios ni Jacob, nga ang paglaom anaa sa Ginoo nga iyang Dios,
Sa namalandong ako sa akong mga dalan, gipabalik nako ang akong mga tiil ngadto sa imong mga pagpamatuod.
Human niining mga butanga, ang pulong sa Ginoo miabot kang Abram pinaagi sa usa ka panan-awon, “Ayaw kahadlok, Abram, ako mao ang imong taming ug ang imong ganti dako kaayo.”
Apan ang agianan sa matarong sama sa kahayag sa kaadlawon, nga nag-anam ug kahayag ang pagdan-ag hangtod sa pag-abot sa kabuntagon.
O Israel, laom diha sa Ginoo! Kay diha sa Ginoo adunay gugmang walay paglubad, ug diha kaniya anaa ang madagayaong paglukat.
Buksi alang kanako ang mga ganghaan sa pagkamatarong aron ako mosulod niini ug magpasalamat sa Ginoo. Pasultiha ang Israel, “Ang iyang gugmang walay paglubad molungtad hangtod sa kahangtoran.” Mao kini ang ganghaan sa Ginoo; ang mga matarong mosulod agi niini.
apan si Jesus miingon, “Paduola kanako ang gagmayng kabataan ug ayaw ninyo sila pugngi kay ang gingharian sa langit ila sa mga sama kanila.”
Apan karon kini mao ang giingon sa Ginoo, siya nga nagbuhat kanimo, O Jacob, siya nga nag-umol kanimo, O Israel: “Ayaw kahadlok, kay gilukat ko na ikaw. gitawag ko ikaw pinaagi sa imong ngalan, ikaw akoa. “Kamo mao ang akong mga saksi,” nag-ingon ang Ginoo, “ug ang akong sulugoon nga akong napili, aron kamo makaila ug motuo kanako, ug makasabot nga ako mao siya. Walay dios nga nahimo una kanako, o nga aduna pay mosunod kanako. Ako, ako mao ang Ginoo, ug gawas kanako wala nay manluluwas. Ako nagpahayag ug nagluwas ug nagsangyaw, sa diha nga walay laing dios sa taliwala ninyo; ug kamo mao ang akong mga saksi,” nag-ingon ang Ginoo. “Ako mao ang Dios ug sukad kaniadto ako mao siya; walay si bisan kinsa nga makaluwas gikan sa akong kamot; ako magbuhat, ug kinsa bay makapugong niini?” Kini mao ang giingon sa Ginoo, ang inyong Manunubos, ang Balaan sa Israel: “Tungod kaninyo ako magpadala ngadto sa Babilonia, ug gun-obon nako ang tanang rehas, ug ang singgit sa mga Caldeanhon, mahimong pagbangutan. Ako mao ang Ginoo, ang inyong Balaan, ang Magbubuhat sa Israel, ang inyong Hari.” Mao kini ang giingon sa Ginoo, nga maoy naghimo ug usa ka dalan diha sa dagat, usa ka agianan diha sa gamhanang katubigan, nga nagdala sa karwahi ug sa kabayo, sa sundalo ug sa manggugubat; sila nanghigda, sila dili makabangon, sila nahanaw, nangapalong ingon sa usa ka pabilo: “Ayaw ninyo hinumdomi ang mga butang nga nangagi, o palandongon ang mga butang kaniadto. Tan-awa, ako naghimo ug usa ka bag-ong butang; karon mogula kini, dili ba kamo makakita niini? Ako magbuhat ug usa ka dalan diha sa kamingawan, ug mga sapa diha sa diserto. Sa diha nga ikaw molatas sa katubigan ako mag-uban kanimo, ug sa mga kasapaan, kini dili makalapaw kanimo; sa diha nga ikaw maglakaw latas sa kalayo, ikaw dili masunog ug ang kalayo dili maglamoy kanimo.