Kategorya
110 Mga Bersikulo sa Biblia Mahitungod sa mga Magbubuhat ug mga Awtoridad
Higala, awhagon ko ikaw nga mag-ampo, mangaliya, ug magpasalamat alang sa tanan, labi na gyud sa atong mga lideres ug mga naa sa gobyerno. Aron mabuhi kita nga malinawon ug hilom, nga puno sa pagtahod sa Dios ug sa atong isigkatawo.
Sa 2 Timoteo 2:1-2, si Apostol Pablo nagtudlo ni Timoteo nga importante gyud ang pag-ampo para sa tanan, labi na sa mga naa sa posisyon. Ang ilang mga desisyon makaapekto sa atong mga lungsod ug nasud, ug siyempre, kanato nga nagpuyo dinhi.
Mao bitaw nga ang Biblia nag-ingon, "Pangitaa ninyo ang kauswagan sa lungsod diin Ako nagpadala kaninyo sa pagkabinihag, ug mag-ampo kamo alang niini kang Jehova; kay diha sa iyang kauswagan, adunay kauswagan alang kaninyo." (Jeremias 29:7). Gipasabot gyud sa Ginoo nga ang kalinaw sa atong lugar makaapekto sa atong kinabuhi.
Kinahanglan mag-ampo kita nga ang kasingkasing sa atong mga lideres maablihan sa pulong sa Ginoo. Naa may saad nga ang mga hari modayeg sa Ginoo kung makadungog sila sa Iyang pulong: "Ang tanang mga hari sa yuta managdayeg Kanimo, Oh Jehova, sa diha nga sila makadungog sa mga pulong sa Imong baba." (Salmo 138:4). Ang Iyang pulong madungog sa tibuok kalibutan pinaagi nato, ug kinahanglan mag-ampo kita nga madungog sa atong mga lideres ang pulong sa Ginoo.
Mag-ampo ta nga ang ilang mga desisyon makahatag ug kaayohan sa mga tawo ug, labaw sa tanan, para sa pagpalapad sa Gingharian sa Dios. Bisan kung daw gahi ug kasingkasing ang usa ka lider, bisan kung daw dili maayo ang iyang pagdumala, kung mag-ampo kita para niya, magamit gihapon siya sa Ginoo para sa Iyang himaya.
Pahinumdomi sila nga magmasinugtanon sa mga pangulo ug mga kagamhanan, magmatinumanon, mag-andam alang sa tanang maayong buhat,
Tahora ninyo ang tanang tawo. Higugmaa ninyo ang kaigsoonan. Kahadloki ninyo ang Dios. Tahora ninyo ang hari.
Ihatag sa hari ang imong mga hustisya, O Dios, ug ang imong pagkamatarong ngadto sa anak sa hari! Ang mga hari sa Tarsis ug sa mga kapuloan maghatag unta kaniya ug buhis: ang mga hari sa Sheba ug sa Seba magdala unta ug mga gasa! Ang tanang mga hari magyukbo unta sa atubangan niya; mag-alagad unta kaniya ang tanang mga nasod! Kay siya nagluwas sa nanginahanglan sa diha nga siya magtawag, sa kabos ug sa walay makatabang. Naluoy siya sa huyang ug sa nanginahanglan, ug nagluwas sa mga kinabuhi sa nanginahanglan. Gikan sa pagdaogdaog ug pagpanglupig gilukat niya ang ilang kinabuhi; ug bililhon ang ilang dugo diha sa iyang panan-aw. Mabuhi unta siya ug dugay, mahatag unta ang bulawan sa Sheba ngadto kaniya! Himoon unta kanunay ang pag-ampo alang kaniya, ug mapanalanginan unta siya sa tibuok nga adlaw! Aduna untay daghang trigo sa yuta; sa tumoy sa kabukiran magtabyog unta kini; ang mga bunga niini mahisama unta sa Lebanon; ug ang mga tawo molambo unta diha sa siyudad sama sa balili sa yuta. Ang iyang ngalan molungtad unta hangtod sa kahangtoran, ang iyang ngalan magpadayon unta ingon nga nagpadayon pa ang adlaw! Ang katawhan mabulahan unta diha kaniya, ang tanang kanasoran motawag kaniya nga bulahan! Dalaygon ang Ginoo, ang Dios sa Israel, nga mao lamang ang nagbuhat sa mga katingalahang butang. Dalaygon ang iyang mahimayaong ngalan hangtod sa kahangtoran; mapuno unta sa iyang himaya ang tibuok nga yuta! Amen ug Amen! Maghukom unta siya sa imong katawhan diha sa pagkamatarong, ug sa imong mga kabos diha sa kaangayan!
Apan tinguhaa ninyo ang kaayohan sa siyudad diin didto ko kamo gipabihag, ug pag-ampo kamo sa Ginoo mahitungod niini, kay diha sa kaayohan niini kamo makakaplag sa inyong kaayohan.
Apan gipaduol sila ni Jesus ug miingon siya kanila, “Kamo nasayod nga ang mga pangulo sa mga Gentil nagharihari kanila ug ang ilang mga kadagkoan nagpahimulos sa gahom ibabaw kanila.
Ang mga hari sa yuta nagpahiluna sa ilang kaugalingon, ug ang mga nagmando nagkasabot batok sa Ginoo ug sa iyang dinihogan, nga nag-ingon,
Iyang gipakanaog ang mga gamhanan gikan sa ilang mga trono, ug iyang gituboy ang mga ubos ug kahimtang,
Apan ang kaalam nga among gisulti ngadto sa mga hamtong, kaalam nga dili iya niining panahon o sa mga pangulo niini nga lumalabay. Apan ang among gisulti kaalam sa Dios nga tinagong misteryo nga gitakda nang daan sa Dios sa wala pa ang kapanahonan alang sa atong kahimayaan. Walay bisan usa sa mga pangulo niining panahona nga nakasabot niini kay kon nakasabot pa sila, dili unta nila ilansang sa krus ang Ginoo sa himaya.
Kay ang mga namunoan dili kahadlokan sa maayo ug binuhatan, kondili sa daotan. Buot ba ikaw nga dili mahadlok kaniya nga anaa sa kagahom? Buhata ang maayo ug dayegon ikaw tungod niana,
Busa ngadto sa usa ug usa pagsinugiray kamo sa inyong mga sala ug pag-ampo kamo alang sa usa ug usa, aron kamo mangaayo. Ang pag-ampo sa tawong matarong dako ug kahimoan.
Karon, una sa tanan, ako nag-awhag nga ang mga pangamuyo, mga pag-ampo, mga paghangyo, ug mga pagpasalamat kinahanglang himoon alang sa tanang tawo, kondili pinaagi sa mga maayong buhat, ingon nga maoy angay sa mga babayeng nagpaila sa pagkadiosnon. Ang babaye kinahanglang magkat-on diha sa kahilom uban sa tanang pagkamasinugtanon. Dili ako motugot nga ang babaye magtudlo o magbuot sa mga lalaki, kinahanglang magpakahilom siya. Kay si Adan mao ang una nga gibuhat, unya si Eva ug si Adan wala malimbongi kondili ang babaye mao ang gilimbongan ug nahimong malinapason. Apan ang babaye maluwas pinaagi sa iyang pagpanganak kon siya magpadayon diha sa pagtuo ug gugma ug pagkabalaan inubanan sa kaligdong. alang sa mga hari ug sa tanang anaa sa taas nga katungdanan, aron kita magkinabuhi nga husay ug malinawon, diosnon ug matinahoron sa tanang paagi.
Tungod ug alang sa Ginoo, magpailalom unta kamo sa tanang tawhanong pagbuot, sa hari ingon nga maoy labaw sa tanan, o sa mga gobernador nga iyang pinadala aron sa pagsilot niadtong nagbuhat ug daotan, ug sa pagdayeg niadtong nagbuhat ug maayo.
Sila miingon, “Kang Cesar.” Ug siya miingon kanila, “Busa, ihatag ninyo kang Cesar ang mga butang nga iya ni Cesar ug sa Dios ang mga butang nga iya sa Dios.”
Hatagi ug hustisya ang kabos ug ang mga wala nay amahan; labani ang katungod sa mga sinakit ug sa nanginahanglan. Tabanga ninyo ang mga kabos ug ang mga nanginahanglan, luwasa sila gikan sa kamot sa daotan.”
Bisan diha sa imong hunahuna ayaw tungloha ang hari, o diha sa imong higdaanan tunglohon ang dato; kay ang langgam sa kalangitan magdala sa imong tingog, ug kadtong adunay mga pako mosugilon sa maong butang.
Ang linamdagang paghukom anaa sa mga ngabil sa hari; ang iyang baba dili maglapas diha sa paghukom.
Busa ang nakigbatok sa mga anaa sa kagahom misukol batok sa tinukod sa Dios, ug ang mosukol mahiagom sa hukom sa silot.
Ang mga pangulo naglutos kanako nga walay gipasikaran, apan ang akong kasingkasing nagbarog nga may kahadlok sa imong mga pulong.
Kay alang kanato ang usa ka bata natawo, alang kanato ang usa ka anak nga lalaki gihatag, ug ang kagamhanan ipahiluna sa iyang abaga, ug ang iyang ngalan tawgon ug “Kahibulongang Magtatambag, Dios nga Makagagahom, Amahan nga Walay Kataposan, Prinsipe sa Pakigdait.”
Ang hukom gihimo pinaagi sa mando sa mga tigbantay, ang hukom pinaagi sa pulong sa mga balaan, sa tuyo nga ang mga buhi mahibalo nga ang Labing Halangdon maoy nagdumala sa gingharian sa mga tawo ug naghatag niini ngadto kang bisan kinsa nga buot niyang hatagan ug nagpahiluna diha niini sa labing ubos sa mga tawo.’
Apan gipaduol sila ni Jesus ug miingon siya kanila, “Kamo nasayod nga ang mga pangulo sa mga Gentil nagharihari kanila ug ang ilang mga kadagkoan nagpahimulos sa gahom ibabaw kanila. Dili kini mao diha kaninyo apan si bisan kinsa kaninyo nga buot mahimong dako kinahanglang mahimo siyang sulugoon ninyo.
Pagmasinugtanon kamo sa inyong mga pangulo, ug pagpailalom kamo kanila, kay sila nagtukaw alang sa inyong mga kalag, ingon nga sila mga tawo nga unya maghatag ug husay, aron ang ilang buluhaton himoon nila uban sa kalipay, dili uban sa kasubo, kay kini dili man makahatag kaninyo ug kaayohan.
Kon ang matarong anaa sa gahom, ang katawhan malipay; apan kon ang daotan mangulo, ang mga tawo mag-agulo.
Alaot kadtong nagsugo sa dili matarong nga mga sugo, ug ang mga tigsulat nga nagpunay ug sulat sa pagpanglupig, Ingon nga ang akong kamot nakakab-ot sa mga gingharian sa mga diosdios, nga ang mga larawan nga kinulit labaw pa kay niadtong atua sa Jerusalem ug sa Samaria, dili ba nako buhaton ngadto sa Jerusalem ug sa iyang mga diosdios ang gibuhat nako sa Samaria ug sa iyang mga larawan?” Sa diha nga ang Ginoo mahuman na sa tanan niyang gibuhat sa bukid sa Zion ug sa Jerusalem, silotan niya ang pagkamapahitas-on sa hari sa Asiria, ug ang iyang pagpasigarbo. Kay siya miingon: “Pinaagi sa kusog sa akong kamot nahimo nako kini, ug pinaagi sa akong kaalam, kay ako adunay pagpanabot; akong gikuha ang mga utlanan sa mga katawhan, ug gisakmit nako ang ilang mga bahandi; sama sa torong baka, akong gipakanaog kadtong naglingkod sa mga trono. Nakaplagan sa akong kamot sama sa usa ka salag ang mga bahandi sa mga katawhan, ug sama sa mga tawo nga nanghipos sa mga itlog nga biniyaan, busa gitigom nako ang tanang kayutaan, ug walay usa nga mikapakapa o mibuka sa baba o mipiyak.” Makapangandak ba ang wasay sa kaugalingon niini nga kini labaw kaniya nga naggamit niini, o makapadako ba ang gabas sa kaugalingon niini batok kaniya nga naggamit niini? Sama sa usa ka bunal nga buot mobakyaw kaniya nga maoy nag-alsa niini o sama sa usa ka sungkod nga buot moalsa kaniya nga dili kahoy! Busa ang Ginoo, ang Ginoo sa mga panon, magpadala ug makaniwang nga sakit ngadto sa iyang tambok nga mga manggugubat ug ubos sa iyang himaya adunay pagdilaab nga mahaling, sama sa nagdilaab nga kalayo. Ang suga sa Israel mahimong kalayo, ug ang iyang Balaan mahimong usa ka siga, ug kini mosunog ug molamoy sa iyang katunokan ug kasampinitan sulod sa usa ka adlaw. Ug ang himaya sa iyang kalasangan ug ang iyang mabungahon nga yuta laglagon sa Ginoo, kalag ug lawas, ug mahisama kini sa usa ka tawong masakiton nga nag-anam ug kaniwang. Ang mahibilin sa mga kahoy sa iyang kalasangan pipila na lamang, nga ang usa ka bata makasulat niini. aron sa paghiklin sa nanginahanglan gikan sa hustisya, ug sa pagsakmit sa katungod sa mga kabos sa akong katawhan, aron ang mga biyuda mahimo nga ilang inilog, ug aron ang mga wala nay amahan mahimo nga ilang tukbonon!
Samtang nakigkuyog ikaw sa imong magsusumbong padulong sa atubangan sa pangulo, paningkamoti ang pagpakighusay kaniya diha sa dalan kay tingali unya ug dad-on ka niya ngadto sa maghuhukom, ug ang maghuhukom magtugyan kanimo ngadto sa tinugyanan ug ang tinugyanan magbanlod kanimo sa bilanggoan.
Unya moabot ang kataposan, sa dihang itugyan niya ang gingharian ngadto sa Dios ug Amahan, sa dihang mapukan na niya ang tanang pamunoan ug tanang awtoridad ug gahom.
Ang pagkamaunongon ug pagkamatinumanon magpatunhay sa hari, ug ang iyang trono gilig-on tungod sa pagkamatarong.
kay siya alagad sa Dios alang sa imong kaayohan. Apan kon daotan ang imong buhat, angay ikaw nga mahadlok, kay dili kawang ang iyang pagdala ug espada. Siya mao ang alagad sa Dios aron pagpahamtang sa iyang kapungot kanila nga nagbuhat ug daotan.
Busa karon, O mga hari, pagmaalamon kamo; pagpatudlo kamo, O mga nagmando sa yuta. Alagari ang Ginoo uban ang kahadlok; uban ang pagkurog, halok sa iyang tiil, aron siya dili masuko ug mangahanaw kamo diha sa dalan; kay ang kapungot niya dali rang mosilaob. Bulahan ang tanan nga modangop diha kaniya.
Pahinumdomi sila nga magmasinugtanon sa mga pangulo ug mga kagamhanan, magmatinumanon, mag-andam alang sa tanang maayong buhat, Human nimo katambagi sa makausa o makaduha ang tawo nga tigpasiugda sa pagkabahinbahin, likayi siya, ingon nga ikaw nahibalo nga ang maong tawo nahisalaag ug nagpakasala, hinukman sa iyang kaugalingon. Sa diha nga ikapadala ko na kanimo si Artemas o si Tiquico, paningkamoti ang pag-adto kanako sa Nicopolis, kay nakahukom ako sa pagpuyo didto panahon sa tingtugnaw. Himoa ang labing maayo sa pagpagikan kang Zenas nga abogado ug kang Apolos, nga wala untay makulang kanila. Himoa usab nga makakat-on ang atong mga sakop sa pagbuhat kanunay sa mga maayong buhat aron sila makatabang sa mga tabangonon, ug nga dili unta sila mahimong dili mabungahon. Ang tanan nga ania uban kanako nangumosta kanimo. Ipangumosta kami kanila nga nahigugma kanato diha sa pagtuo. Ang grasya mag-uban kaninyong tanan. dili magsulti ug daotan mahitungod kang bisan kinsa, magmakigdaiton, magmalumo, ug magpakita sa hingpit nga pagkamatinahuron ngadto sa tanang tawo.
Kay kini kabubut-on sa Dios nga pinaagi sa pagbuhat ug maayo inyong mapahilom ang pagkawalay kahibalo sa mga tawong buangbuang,
Gihimong walay bili sa Ginoo ang panagsabot sa kanasoran; gipakyas niya ang mga laraw sa mga katawhan. Ang tambag sa Ginoo magpadayon hangtod sa kahangtoran, ang mga hunahuna sa iyang kasingkasing ngadto sa tanang mga kaliwatan.
Anak ko, kahadloki ang Ginoo ug ang hari, ug ayaw supaka si bisan kinsa kanila;
Siya gidaogdaog ug siya gisakit, bisan pa niana wala niya bukha ang iyang baba; sama sa usa ka nating karnero nga gidala ngadto sa ihawan, ug sama sa usa ka karnero nga naamang sa atubangan sa iyang mga tigtupi, busa wala niya bukha ang iyang baba.
Busa angay gayod nga magpailalom, dili lamang tungod sa kapungot kondili tungod ug alang sa tanlag usab.
Pakighigala dayon sa imong magsusumbong samtang nagkuyog pa kamo sa dalan kay tingali unya ug itugyan ikaw sa imong magsusumbong ngadto sa maghuhukom ug ang maghuhukom magtugyan kanimo ngadto sa bantay ug bilanggoon ikaw. Sa pagkatinuod, sultihan ko ikaw nga dili ka gayod makagula gikan didto hangtod nga mabayran na nimo ang kataposang sensilyo.
Malipayon ang katawhan nga natumngan sa maong mga panalangin? Malipayon ang katawhan nga ang ilang Dios mao ang Ginoo!
Mga ulipon, sa tanang mga butang pagmasinugtanon kamo sa inyong tawhanong mga agalon, dili sa pag-alagad aron makit-an ingon nga tigpahimuot sa mga tawo, kondili uban sa matinud-anon nga kasingkasing, mahadlokon sa Ginoo. Bisan unsa ang inyong buluhaton, buhata kini sa kinasingkasing ingon nga alang sa Ginoo ug dili sa tawo, kay nasayod man kamo nga gikan sa Ginoo madawat ninyo ang panulundon ingon nga maoy inyong ganti, kay kamo nag-alagad man sa Cristo nga Ginoo.
Ug unya sa gitakda nga panahon kini ipadayag ra sa dalaygon ug bugtong nga Makagagahom, ang Hari sa mga hari ug Ginoo sa mga ginoo,
Itugot nga ang kaluoy sa Ginoo nga among Dios maania kanamo, ug lig-ona dinhi kanamo ang buhat sa among mga kamot, Oo, lig-ona ang buhat sa among mga kamot!
Kay kita nakaila kaniya nga nag-ingon, “Akoa ang pagpanimalos, ako ang mobayad.” Ug usab, “Ang Ginoo maghukom sa iyang katawhan.”
Si kinsa ba ikaw nga maghukom sa sulugoon sa lain? Sa atubangan sa iyang agalon siya anha mobarog o mapukan. Ug siya pabarogon kay ang Dios makahimo man sa pagpatindog kaniya.
Ug si Jesus miduol ug miingon kanila, “Ang tanang kagahom sa langit ug sa yuta gihatag kanako.
Gipahimutang sa Ginoo ang iyang trono didto sa kalangitan, ug ang iyang gingharian naggahom ibabaw sa tanan.
Kon makita nimo diha sa usa ka lalawigan nga ang mga kabos gidaogdaog ug gihikawan sa hustisya ug katungod, ayaw kahibulong sa maong butang, kay ang labaw gisud-ong niadtong labaw pa ug adunay labaw pa kay kanila.
Busa ayaw pagpanghukom sa dili pa ang panahon, hangtod nga moabot ang Ginoo nga mao ang magdala ngadto sa kahayag sa mga butang nga karon natago diha sa kangitngit ug magpadayag sa mga katuyoan sa mga kasingkasing. Unya ang pagdayeg gikan sa Dios maangkon sa matag usa.
Ang Dios mao ang atong dalangpanan ug kusog, dali nga katabang diha sa kalisdanan. “Hilom kamo ug ilha ninyo nga ako mao ang Dios. Gibayaw ako taliwala sa mga nasod, gibayaw ako dinhi sa yuta!” Ang Ginoo sa mga panon nag-uban kanato; ang Dios ni Jacob mao ang atong dalangpanan. Selah. Busa dili kita mahadlok bisan kon ang yuta mausab, bisan kon ang mga bukid mauyog didto sa kahiladman sa kadagatan; bisan ang mga tubig niini magdahunog ug magbula; bisan ang mga bukid mangurog tungod sa kagahob niini. Selah
Ikaw abogon gikan sa mga tawo ug ang imong puluy-anan uban sa mga mananap sa kapatagan ug ikaw mapugos sa pagkaon sa sagbot sama sa baka, ug pito ka panahon ang molabay kanimo hangtod nga mahibalo ikaw nga ang Labing Halangdon mao ang naghari sa gingharian sa mga tawo, ug naghatag niini ngadto kang bisan kinsa nga buot niyang hatagan.”
Isugilon usab nako ang imong mga pagpamatuod sa atubangan sa mga hari, ug dili ako maulawan,
“Siya nga kasaligan sa diyotay kaayong butang kasaligan usab sa daghan, ug siya nga limbongan sa diyotay kaayong butang limbongan usab sa daghan. Kon kamo dili kasaligan sa dili matarong nga bahandi, kinsa may mosalig kaninyo sa tinuod nga bahandi? Ug kon kamo dili kasaligan sa butang nga iya sa laing tawo, kinsa may mohatag kaninyo sa butang nga inyong kaugalingon?
Sa diha nga ang matarong modaog, adunay dakong himaya; apan sa diha nga ang daotan mobarog, ang mga tawo magtago sa ilang kaugalingon.
kay dili man kamo ang magsulti kondili ang Espiritu sa inyong Amahan mao ang magsulti pinaagi kaninyo.
Ug sa samang katarongan, kamo usab kinahanglan nga mobayad ug mga buhis, kay sila mga alagad sa Dios ug kanunayng nag-atiman niining maong butang.
Kamong mga anak, kinahanglang tumanon ninyo ang inyong mga ginikanan diha sa Ginoo, kay kini maoy matarong. Sa kataposan, paglig-on kamo diha sa Ginoo ug sa kusog sa iyang gahom. Isul-ob ninyo ang tibuok kahimanan sa gubat nga gikan sa Dios aron makabarog kamo batok sa mga pagpanglimbong sa yawa. Kay ang atong pagpakig-away dili man sa unod ug dugo, kondili batok sa mga nagmando, batok sa mga kagamhanan, batok sa mga makagagahom sa kalibotan nga gingitngitan, batok sa mga daotan nga espirituhanong panon diha sa mga langitnong dapit. Tungod niini, dad-a ninyo ang tibuok kahimanan sa gubat nga gikan sa Dios aron makasukol kamo inig-abot na sa daotan nga adlaw, ug sa mahimo na ninyo ang tanan, kamo magbarog gihapon. Busa, barog kamo, binaksan ang inyong mga hawak sa kamatuoran ug sinul-ob ang taming sa dughan nga mao ang pagkamatarong, ug sinul-oban ang inyong mga tiil sa kaandam sa pagsangyaw sa Maayong Balita sa pakigdait. Ug uban niining tanan, dad-a ninyo ang taming nga mao ang pagtuo nga pinaagi niini makapalong kamo sa tanang mga nagdilaab nga udyong sa daotan. Ug dad-a ninyo ang helmet nga mao ang kaluwasan, ug ang espada sa Espiritu nga mao ang pulong sa Dios. Pinaagi sa bug-os nga pag-ampo ug pagpangamuyo, pag-ampo diha sa Espiritu sa tanang panahon. Alang niini, kinahanglang magtukaw kamo uban sa bug-os nga pagkamapadayonon ug sa pangamuyo alang sa tanang mga balaan ug alang kanako usab aron unta ihatag ngari kanako ang mga igsusulti aron mosulti ako uban sa kaisog, aron ipahibalo ang misteryo sa Maayong Balita. “Tahora ang imong amahan ug inahan,” kini mao ang unang sugo nga may saad, Tungod niini ako nahimong usa ka tinugyanan nga kinadenahan aron pinaagi niini ako magmaisogon, ingon nga gikinahanglan sa akong pagsulti. Ug aron kamo usab mahibalo sa akong kahimtang, ug kon unsa ang akong gibuhat, si Tiquico, ang hinigugmang igsoon ug kasaligan nga sulugoon sa Ginoo, maoy mosulti kaninyo sa tanan. Gipadala nako siya kaninyo alang niining maong tuyo aron masayod kamo sa among kahimtang, ug aron siya makadasig sa inyong mga kasingkasing. Ang kalinaw maanaa unta sa mga kaigsoonan, ug ang gugma uban sa pagtuo gikan sa Dios nga Amahan ug sa Ginoong Jesu-Cristo. Ang grasya maanaa unta sa tanan nga nahigugma sa Ginoong Jesu-Cristo uban sa gugmang walay kamatayon. “aron mahimong maayo ang tanan alang kanimo ug aron taas ang imong kinabuhi dinhi sa yuta.”
Nakakita ba ikaw ug usa ka tawo nga batid sa iyang buhat? Siya mag-alagad atubangan sa mga hari; dili siya mag-alagad atubangan sa mga tawong dili inila.
nga naghimo sa mga pangulo ngadto sa pagkawalay kapuslanan, ug naghimo sa mga nagmando sa yuta ingon nga kakawangan.
Ang baba sa matarong magsulti ug kaalam, ug ang iyang dila maglitok ug hustisya. Ang balaod sa iyang Dios anaa sa iyang kasingkasing; ang iyang mga lakang dili madakin-as.
Ang mga kadagkoan nga maayong nagdumala kinahanglang isipon nga takos sa duha ka pilo nga pasidungog, ilabina kadtong naghago diha sa pulong ug sa pagpanudlo.
Ang matarong molambo sama sa palmera, ug motubo sama sa cedro sa Lebanon. Sila gitanom diha sa balay sa Ginoo; milambo sila diha sa mga hawanan sa atong Dios. Namunga gihapon sila diha sa katigulangon; napuno sila sa duga ug lunhaw gihapon, aron sa pagpadayag nga ang Ginoo matarong; siya mao ang akong bato, ug walay bisan unsa nga pagkadili matarong diha kaniya.
Sa diha nga mabuhat ang hustisya, kalipay kini sa matarong, apan kapukanan sa tigbuhat ug daotan.
Kon ang kasuko sa pangulo moalsa batok kanimo, ayaw biyai ang imong dapit; kay ang kabugnaw sa buot makapakunhod sa dagkong kasaypanan.
Kay ang Ginoo mao ang atong maghuhukom, ang Ginoo mao ang atong tigmando, ang Ginoo mao ang atong hari, siya magluwas kanato.
O Ginoo, pagkadaghan gayod sa imong mga buhat! Diha sa kaalam gibuhat nimo silang tanan, ang yuta napuno sa imong mga binuhat. Sa unahan mao ang dagat, dako ug lapad, diin atua ang dili maihap nga mga butang, mga buhing binuhat nga gagmay ug dagko.
Ug diha sa iglesia gipahimutang sa Dios una sa tanan ang mga apostoles, ikaduha ang mga propeta, ikatulo ang mga magtutudlo, unya ang mga tighimo ug mga milagro, unya ang mga gasa sa pag-ayo ug masakiton, pagtabang, pagdumala ug pagsulti ug nagkalainlaing pinulongan.
Mao kini ang hinungdan nga gibilin ko ikaw sa Creta, aron ipahimutang nimo ang mga butang nga nakulang ug magtudlo ikaw ug mga kadagkoan sa matag lungsod sumala sa akong gisugo kanimo,
Ayaw usab kamo pagpatawag nga mga agalon kay kamo adunay usa lamang ka agalon, ang Cristo.
Dulumtanan alang sa mga hari ang pagbuhat ug daotan, kay ang trono natukod pinaagi sa pagkamatarong.
Busa nganong maghukom ka man sa imong igsoon? O nganong magtamay ka man sa imong igsoon? Kitang tanan moatubang ra unya sa hukmanan sa Dios; kay nasulat kini, “Ingon nga ako buhi, nag-ingon ang Ginoo, ang tanan moluhod sa akong atubangan, ug ang tanang dila magsugid ngadto sa Dios.” Sa ingon niana ang matag usa kanato maghatag unya ug husay sa iyang kaugalingon ngadto sa Dios.
Kadtong nagsalig sa Ginoo nahisama sa bukid nga Zion, nga dili matarog, apan magpabilin hangtod sa kahangtoran. Ingon nga ang kabukiran naglibot sa Jerusalem, mao usab ang Ginoo naglibot sa iyang katawhan, sukad niining panahona hangtod sa kahangtoran.
ug ibutang nako kini ngadto sa kamot nila nga nagsakit kanimo, nga nag-ingon kanimo, ‘Duko, aron kami makaagi’; ug imo nga gihimo ang imong bukobuko sama sa yuta, ug sama sa dalan aron sila makaagi.”
Busa ako magtambag sa mga kadagkoan diha kaninyo, ingon nga kauban ug saksi sa mga pag-antos ni Cristo, ug mag-aambit usab sa himaya nga ipadayag unya. Ug human kamo makaantos sa makadiyot, ang Dios sa tanang grasya nga nagtawag kaninyo ngadto sa iyang dayon nga himaya diha kang Cristo, mao gayod ang mangunay sa pagpahiuli, paglig-on, pagpabaskog ug pagpahimutang kaninyo. Iya ang paggahom hangtod sa kahangtoran. Amen. Pinaagi kang Silvano, igsoon nga kasaligan sumala sa akong pag-isip kaniya, nagsulat ako kaninyo sa minubo. Ako nagdasig kaninyo ug nagpahayag nga kini mao ang matuod nga grasya sa Dios, kinahanglan nga maglig-on kamo sa pagbarog niini. Ang iglesia nga ania sa Babilonia, nga pinili usab, nangumosta kaninyo, ug si Marcos usab nga akong anak. Pagpangumostahay kamo sa usa ug usa pinaagi sa halok sa gugma. Ang kalinaw maanaa kaninyong tanan nga anaa kang Cristo. Atimana ninyo ang panon sa Dios nga anaa diha kaninyo, nga ilalom sa inyong pagbantay, dili ingon nga gipugos kamo kondili sa kinabubut-on sumala sa pagbuot sa Dios gayod, dili alang sa makauulawng pagpanapi kondili inubanan hinuon sa kadasig, dili sa pagharihari kanila nga gipiyal kaninyo kondili ingon nga mga panag-ingnan sa panon.
ang usa ka sunoy nga nagbirig, ang laking kanding ug ang usa ka hari sa atubangan sa iyang katawhan.
Kinahanglan nga ang matag tawo magpailalom sa mga anaa sa kagamhanan. Kay walay kagahom nga dili gikan sa Dios, ug ang mga anaa karon gipahimutang sa Dios. Ang gugma dili maghimo ug daotan ngadto sa isigkatawo, busa ang gugma mao ang katumanan sa Balaod. Ug gawas pa niini, kamo nahibalo sa takna, nga panahon na alang kaninyo sa pagmata gikan sa pagkatulog kay karon duol na kanato ang kaluwasan kay sa dihang mituo kita. Ang kagabhion hapit na matapos ug ang adlaw nagsingabot na. Busa isalikway nato ang mga buhat sa kangitngit ug isul-ob nato ang mga hinagiban sa kahayag. Ingon nga anaa sa kahayag, magkinabuhi kita nga ligdong, dili sa pagpatuyang ug sa paghubog, dili sa mga salawayong pakighilawas ug mga kalaw-ayan, dili sa pagpakig-away ug kasina. Apan isul-ob ninyo ang Ginoong Jesu-Cristo, ug ayaw tagda ang unod alang sa mga pangibog niini. Busa ang nakigbatok sa mga anaa sa kagahom misukol batok sa tinukod sa Dios, ug ang mosukol mahiagom sa hukom sa silot.
Iya sa Ginoo ang yuta ug ang tanan nga anaa niini, ang kalibotan ug ang mga nagpuyo niini;
alang sa mga hari ug sa tanang anaa sa taas nga katungdanan, aron kita magkinabuhi nga husay ug malinawon, diosnon ug matinahoron sa tanang paagi.
Kay pinaagi kaniya gibuhat ang tanang mga butang, diha sa langit ug dinhi sa yuta, makita ug dili makita, mga trono o kamandoan o pamunoan o kagahom. Ang tanang mga butang gibuhat pinaagi kaniya ug alang kaniya.
Kay ang pagbayaw dili gikan sa silangan o sa kasadpan, o gikan sa habagatan; apan ang Dios mao ang maghukom, ipaubos niya ang usa ug bayawon niya ang usa.
Ang mga hari mahimo nga imong ama-ama ug ang ilang mga rayna mahimong inahan nga mag-atiman. Sila magyukbo kanimo, nga ang ilang nawong anha sa yuta ug magtilap sa abog sa imong mga tiil. Unya ikaw masayod nga ako mao ang Ginoo; ug sila nga maghulat kanako dili maulawan.”
Makapakig-uban ba kanimo ang daotang pangulo nga nagmugna ug daotang buhat pinaagi sa lagda?
“Kamo mao ang kahayag sa kalibotan. Ang siyudad nga mahimutang sa ibabaw sa bungtod dili gayod matago. Ang mga tawo dili usab magdagkot ug suga aron ibutang kini sa ilalom sa gantangan kondili sa ibabaw sa tungtonganan ug kini moiwag kanilang tanan nga anaa sa sulod sa balay. Busa pasigaa ang inyong kahayag sa atubangan sa mga tawo aron makita nila ang inyong mga maayong buhat ug dayegon nila ang inyong Amahan nga atua sa langit.
Kay bisan tuod ang inyong pagkamasinugtanon naabot ngadto sa tanan, nga tungod niana nalipay ako tungod kaninyo, buot nako nga magmaalamon kamo mahitungod sa maayo, apan mga walay alamag mahitungod sa daotan.
Diha sa daghan kaayong katawhan anaa ang himaya sa hari, apan kon walay katawhan ang pangulo malaglag.
Kay ang kaalam niining kalibotana binuang alang sa Dios. Kay nasulat, “Iyang dakpon ang mga maalamon diha sa ilang pagkamaalamon.”
Apan diha sa tanan, ang usa ka hari maayo alang sa usa ka yuta nga may mga uma nga giugmad.
Kon ang usa ka hari maghukom sa kabos diha sa kaangayan, ang iyang trono malig-on hangtod sa kahangtoran.
Ngadto sa Hari sa kapanahonan nga dili mamatay, dili makita, ang bugtong nga Dios, ang dungog ug himaya hangtod sa kahangtoran. Amen.
Busa tug-ani kami unsay imong hunahuna niini. Uyon ba sa balaod ang pagbayad ug buhis kang Cesar o dili?”
kay siya alagad sa Dios alang sa imong kaayohan. Apan kon daotan ang imong buhat, angay ikaw nga mahadlok, kay dili kawang ang iyang pagdala ug espada. Siya mao ang alagad sa Dios aron pagpahamtang sa iyang kapungot kanila nga nagbuhat ug daotan. Busa angay gayod nga magpailalom, dili lamang tungod sa kapungot kondili tungod ug alang sa tanlag usab.
Ang akong kalag nangandoy kanimo diha sa kagabhion, ang akong espiritu sa sulod nako matinud-anon nga nangita kanimo. Kay sa diha nga ang imong mga paghukom anaa na sa yuta, ang mga nagpuyo sa kalibotan makakat-on sa pagkamatarong.
Ang pagkahadlok sa Ginoo mao ang sinugdanan sa kaalam; ang tanan nga nagbuhat niini adunay maayong salabotan! Ang pagdayeg kaniya molungtad hangtod sa kahangtoran!
Kay ang Dios mao ang Hari sa tibuok kalibotan; pag-awit kamo ug mga pagdayeg pinaagi sa salmo. Ang Dios naghari ibabaw sa mga nasod; ang Dios naglingkod sa iyang balaan nga trono.
Dili kini mao diha kaninyo apan si bisan kinsa kaninyo nga buot mahimong dako kinahanglang mahimo siyang sulugoon ninyo. Ug si bisan kinsa kaninyo nga buot mahimong hawod kinahanglang mahimo siyang ulipon ninyo,
Kay ang pangulo sa iglesia, ingon nga piniyalan sa Dios, kinahanglang dili masaway, dili magpahimuot sa iyang kaugalingon, dili masuk-anon, dili hinginom ug bino, dili tigpangdapat, dili hinapi
Mga sulugoon sa panimalay, pagmasinugtanon kamo sa inyong mga agalon uban sa tibuok nga pagkamatinahoron, dili lamang ngadto sa mga agalon nga maayo ug mapailubon kondili bisan ngadto usab kanila nga mga madaogdaogon.
Kinahanglan nga ang matag tawo magpailalom sa mga anaa sa kagamhanan. Kay walay kagahom nga dili gikan sa Dios, ug ang mga anaa karon gipahimutang sa Dios.
Diin walay paggiya, ang katawhan mangapukan; apan diha sa kadaghan sa mga magtatambag adunay kasigurohan.
Busa karon, O mga hari, pagmaalamon kamo; pagpatudlo kamo, O mga nagmando sa yuta. Alagari ang Ginoo uban ang kahadlok; uban ang pagkurog,
Apan si Jesus nga nasayod sa ilang mga hunahuna miingon kanila, “Ang matag gingharian nga mabahin batok sa iyang kaugalingon mapukan, ug ang matag siyudad o balay nga mabahin batok sa iyang kaugalingon dili motunhay.
Ang kasingkasing sa hari diha sa kamot sa Ginoo sama sa mga bul-og sa tubig; palikoon niya kini bisan asa nga buot niya.
Siya nag-usab sa mga takna ug sa mga panahon; siya nagpapha sa mga hari ug nagpahiluna sa mga hari; siya naghatag ug kaalam sa mga maalamon ug kahibalo ngadto sa adunay panabot.
Iyang himoon nga gamhanan ang mga nasod ug iya kining laglagon; iyang padak-on ang mga nasod ug ipabihag kini.
Ug akong buhaton gikan kanimo ang usa ka dako nga nasod, ug ikaw panalanginan nako ug himoong bantogan ang imong ngalan, aron ikaw mahimo nga usa ka panalangin.