Kategorya
110 Mga Bersikulo sa Biblia Mahitungod sa Pagpadayag gikan sa Dios
Ang Pinadayag gikan sa Griyego nga pulong nga Apokalipsis, nga nagpasabot og "pag-alsa sa tabon." Dili gyud nato mailhan ang Dios sa atong kaugalingong paningkamot. Maayong balita nga ang Iyang tinguha kanunay mao ang pagpaila sa Iyang kaugalingon niining kalibutan, sama sa giingon ni Jesus: "Dili kamo ang nagpili Kanako, kondili Ako ang nagpili kaninyo" (Juan 15:16). Gipasiugda ni Jesus ang Iyang desisyon sa pag-alsa sa tabon sa atong panghunahuna aron klaro nato Siya nga makita.
Makapainteres nga si Apostol Pablo, sa iyang sulat sa mga taga-Efeso, nagpahayag sa iyang dakong pangandoy, nga iyang walay hunong nga gipangayo sa Ginoo: "Wala ako mohunong sa pagpasalamat alang kaninyo, nga mahinumdom kaninyo sa akong mga pag-ampo, aron ang Dios sa atong Ginoong Jesu-Cristo, ang Amahan sa himaya, mohatag kaninyo sa espiritu sa kaalam ug sa pagpadayag diha sa kahibalo Kaniya" (Efeso 1:16-17).
Kinahanglan nimong masabtan nga walay utlanan ang pagpadayag. Ang pangandoy ni Pablo alang sa mga tumutuo sa Efeso mao usab ang pangandoy sa Amahan alang kanimo, kay gusto Niya nga mailhan mo Siya. Pinaagi sa Espiritu sa pagpadayag, maklaro nimo nga makita ang himaya sa Dios ug maobserbahan ang mga dagko ug tinago nga mga butang nga wala nimo mahibaloi.
Pinaagi ni Cristo, naa kay access sa pag-ila sa anaa sa kasingkasing sa Dios tungod sa Iyang sakripisyo, nga nagtugot kanimo nga makabaton sa Iyang hunahuna ug maghunahuna sama Kaniya. Busa, kinahanglan kang mangayo sa Espiritu Santo nga mosanag sa imong panghunahuna ug moalsa sa tabon sa imong mga pamilya ug mga higala aron sila makatan-aw kang Jesus.
Pag-ampo nga ang pagpadayag moabot sa imong kinabuhi aron makalakaw ka subay sa kabubut-on ni Jesus, diha sa kaalam ug salabutan.
Ang tibuok nga Kasulatan gisulat uban sa lamdag sa Dios ug mapuslanon alang sa pagpanudlo, alang sa pagpamadlong, alang sa pagpanul-id ug alang sa pagmatuto diha sa pagkamatarong, aron ang tawo sa Dios mahimong hingpit, sangkap alang sa tanang maayong buluhaton.
Sa daghan ug nagkalainlaing mga pamaagi ang Dios misulti kaniadto ngadto sa atong mga katigulangan pinaagi sa mga propeta. Ug, “Ikaw, sa sinugdan, Ginoo, mao ang nagtukod sa kalibotan, ug ang kalangitan buhat sa imong mga kamot; sila mangawala, apan ikaw magpabilin; ang tanan madaan sama sa bisti, sama sa kupo sila imong lukoton, ug sama sa bisti sila ilisan. Apan ikaw mao sa gihapon, ug walay pagkatapos ang imong katuigan.” Apan kinsa ba nga anghel ang iyang giingnan, “Lingkod dapit sa akong tuo, hangtod nga ang imong mga kaaway mahimo nakong tumbanan sa imong mga tiil”? Dili ba silang tanan mga alagad nga espiritu, nga gipadala aron sa pag-alagad, tungod ug alang kanila nga makaangkon sa kaluwasan? Apan niining kaulahiang mga adlaw siya misulti kanato pinaagi sa Anak, nga iyang gitudlo nga manununod sa tanang mga butang, nga pinaagi kaniya usab gibuhat niya ang kalibotan.
Ang tawo nga kalibotanon dili modawat sa mga butang sa Espiritu sa Dios, kay alang kaniya kini mga binuang, ug siya dili makahimo pagsabot niini tungod kay kini matugkad lamang sa espirituhanon nga paagi.
Ang kalangitan nagpahayag sa himaya sa Dios; ug ang kawanangan nagpadayag sa buhat sa iyang mga kamot. Kini labaw nga tinguhaon kay sa bulawan, Oo, bisan sa daghang bulawan nga lunsay; tam-is usab kay sa dugos ug sa mga tinulo sa dugos sa udlan. Dugang pa, ang imong sulugoon gitambagan pinaagi niini; ang pagtuman niini adunay dakong balos. Kinsa ba ang makaila sa iyang mga sayop? Hinloi ako gikan sa mga sala nga natago. Pugngi ang imong sulugoon gikan sa mga sala nga tinuyo; dili unta kini maggahom ibabaw kanako! Unya mahimo akong dili masaway, ug walay kalabotan sa dakong kalapasan. Itugot nga ang mga pulong sa akong baba ug ang pagpamalandong sa akong kasingkasing, mahimong kahimut-an diha sa imong panan-aw, O Ginoo, akong bato ug akong manunubos. Ang adlaw ngadto sa sunod nga adlaw nagsulti niini, ug ang gabii ngadto sa sunod nga gabii nagpahayag ug kahibalo. Walay pagsulti o pagpamulong; ang ilang tingog dili madunggan; apan ang ilang tingog milanog sa tibuok yuta, ug ang ilang mga pulong ngadto sa kinatumyan sa kalibotan. Diha sa kalangitan gibutang niya ang usa ka tolda alang sa adlaw,
Sangpita ako ug ako motubag kanimo ug magsugilon kanimo sa dagko ug mga tinago nga mga butang nga wala nimo mahibaloi.
Ug ang Pulong nahimong tawo ug mipuyo uban kanato ug atong nakita ang iyang himaya, ang himaya nga iyang nadawat gikan sa Amahan ingon nga bugtong Anak, puno sa grasya ug kamatuoran.
Pahimatngonan nako ikaw ug tudloan sa dalan nga imong laktan; tambagan nako ikaw uban ang akong mga mata nganha kanimo.
Kay ang Ginoo maghatag ug kaalam; gikan sa iyang baba mogula ang kahibalo ug pagpanabot;
nga unta ang Dios sa atong Ginoong Jesu-Cristo, ang mahimayaong Amahan, maghatag kaninyo sa espiritu sa kaalam ug sa pagpadayag diha sa kahibalo mahitungod kaniya,
Kay sukad pa sa pagbuhat sa kalibotan ang iyang dili makita nga kinaiya, nga mao ang iyang walay kinutoban nga gahom ug pagka-Dios, sa tin-aw naila na pinaagi sa mga butang nga iyang gibuhat. Busa wala silay ikapasangil,
Wala pa gayoy tawo nga nakakita sa Dios. Ang bugtong nga Dios nga anaa sa sabakan sa Amahan mao ang nagpaila kaniya.
“Dili ba mao kini ang pagpuasa nga akong gipili, ang paghubad sa mga higot sa pagkadaotan, ang pagtangtang sa mga pisi sa yugo, ang pagpagawas sa mga dinaogdaog, ug ang pagbali sa tanang mga yugo?
Kay ang akong mga hunahuna dili mao ang inyong mga hunahuna, o ang inyong mga pamaagi akong mga pamaagi, nag-ingon ang Ginoo. Kay ingon nga ang kalangitan habog kay sa yuta, mao usab ang akong mga pamaagi habog kay sa inyong mga pamaagi, ug ang akong mga hunahuna kay sa inyong mga hunahuna.
Ang pagpakighigala sa Ginoo ila niadtong may kahadlok kaniya, ug siya magpadayag kanila sa iyang kasabotan.
Dili sabton nga adunay nakakita sa Amahan gawas kaniya nga gikan sa Dios, siya nakakita sa Amahan.
Tungod kay, diha sa kaalam sa Dios, ang kalibotan wala man moila sa Dios pinaagi sa kaalam, gikahimut-an sa Dios pinaagi sa kabuang sa atong giwali ang pagluwas kanila nga nagtuo.
Ug kita nasayod nga ang Anak sa Dios mianhi ug mihatag kanato ug salabotan aron kita makaila kaniya nga mao ang matuod ug kita anaa kaniya nga mao ang matuod, diha sa iyang Anak nga si Jesu-Cristo. Kini mao ang matuod nga Dios ug kinabuhi nga dayon.
Ug mao kini ang kinabuhing dayon, nga sila nakaila kanimo nga mao lamang ang tinuod nga Dios ug kang Jesu-Cristo nga imong gipadala.
Ug sa maong panahon si Jesus miingon, “Nagpasalamat ako kanimo, Amahan, Ginoo sa langit ug sa yuta, nga kining mga butanga gililong nimo sa mga maalamon ug sa mga hait ug salabotan ug gipadayag hinuon nimo ngadto sa mga kabataan. Oo, Amahan, kay kini mao man ang imong gikahimut-an. Ang tanang mga butang gitugyan kanako sa akong Amahan ug walay nakaila sa hingpit kinsa ang Anak gawas sa Amahan ug walay nakaila sa hingpit kinsa ang Amahan gawas sa Anak ug kang bisan kinsa nga buot sa Anak nga padaygan sa Amahan.
Ang pagpadayag sa imong mga pulong naghatag ug kahayag, naghatag kini ug salabotan alang sa mga yano.
Niadtong maong higayon si Jesus nalipay diha sa Espiritu Santo ug miingon, “Nagpasalamat ako kanimo, Amahan, Ginoo sa langit ug sa yuta, nga imong gitago kining mga butanga gikan sa mga maalamon ug sa mga hait ug salabotan, ug gipadayag nimo ngadto sa mga masusong bata. Oo, Amahan, kay kana mao ang imong maluluy-ong pagbuot. Ang tanang mga butang gitugyan nganhi kanako sa akong Amahan ug walay nakaila kon si kinsa ang Anak gawas sa Amahan, o si kinsa ang Amahan gawas sa Anak ug ni bisan kinsa nga gipili sa Anak aron iyang padayagan.”
Ug gipadayag kaniya sa Espiritu Santo nga dili siya mamatay sa dili pa niya makita ang Cristo sa Ginoo.
Kay buot nakong masayran ninyo, mga igsoon, nga ang Maayong Balita nga akong giwali dili sumala sa tawo. Kay wala nako kini madawat gikan sa tawo, wala ako tudloi niini, kondili pinaagi sa pagpadayag ni Jesu-Cristo.
kay ang Espiritu Santo magtudlo ra kaninyo nianang panahona kon unsay kinahanglan ninyong isulti.”
Gigahin na siyang daan bisan sa wala pa mabuhat ang kalibotan, apan gipadayag niining ulahing mga panahon tungod ug alang kaninyo. Pinaagi kaniya kamo nagsalig sa Dios nga nagbanhaw kaniya gikan sa mga patay ug mihatag kaniya ug himaya, aron nga ang inyong pagtuo ug paglaom maanaa sa Dios.
Sa dihang moabot ang Espiritu sa kamatuoran, siya ang magtultol kaninyo ngadto sa tanan nga kamatuoran, kay siya dili magsulti gikan sa iyang kaugalingon apan unsay iyang nadungog iyang isulti, ug ang mga butang nga umaabot iyang ipahibalo kaninyo.
ang misteryo nga natago sulod sa mga kapanahonan ug mga kaliwatan apan karon gipadayag na ngadto sa iyang mga balaan. Mihukom ang Dios sa pagpaila ngadto kanila unsa ka dako sa himaya sa maong misteryo alang sa mga Gentil, nga si Cristo nga mao ang paglaom sa himaya anaa kaninyo.
Wala ba ikaw mahibalo? Wala ba ikaw makadungog? Ang Ginoo mao ang walay kataposan nga Dios, ang Magbubuhat sa kinatumyan sa yuta. Dili siya maluya o kapoyon; ang iyang pagpanabot dili matukib.
Kini mao ang kataposan sa maong butang; ang tanan nadungog na. Kahadloki ang Dios, ug tumana ang iyang mga sugo, kay kini mao ang tibuok nga katungdanan sa tawo. Kay ang Dios maghukom sa tanang buhat, sa tanang mga tinagoan, maayo man o dili.
Ang pagkahadlok sa Ginoo maoy sinugdan sa kahibalo; ang mga buangbuang nagtamay sa kaalam ug pahimangno.
Pabukha ang akong mga mata aron makatan-aw ako sa mga katingalahang butang gikan sa imong Balaod.
Ngadto kaniya nga makahimo paglig-on kaninyo sumala sa akong Maayong Balita ug sa pagsangyaw kang Jesu-Cristo, sumala sa pagpadayag sa misteryo nga gitipigan sa hilom sulod sa taas nga panahon apan karon gipadayag na, ug pinaagi sa mga sinulat sa mga propeta gibutyag na ngadto sa tanang kanasoran, sumala sa mando sa Dios nga dayon, aron sila magmatinumanon diha sa pagtuo,
Apan siya mitubag, “Nasulat na, ‘Ang tawo mabuhi dili sa pan lamang kondili sa matag pulong nga mogula sa baba sa Dios.’ ”
“Kamo mao ang akong mga saksi,” nag-ingon ang Ginoo, “ug ang akong sulugoon nga akong napili, aron kamo makaila ug motuo kanako, ug makasabot nga ako mao siya. Walay dios nga nahimo una kanako, o nga aduna pay mosunod kanako.
Gitipigan nako ang imong pulong sulod sa akong kasingkasing, aron dili ako makasala batok kanimo.
Kay ang Dios dili Dios sa kasamok, kondili sa kalinaw. Sama sa batasan sa tanang mga iglesia sa mga balaan,
Karon ang pagtuo mao ang kasigurohan sa mga butang nga atong gilaoman ug ang hugot nga pagsalig sa mga butang nga dili nato makita.
Una sa tanan, kinahanglang inyong mahibaloan kini, nga walay propesiya diha sa kasulatan nga mahimoan ug kinaugalingon nga pagsabot, tungod kay walay propesiya nga miabot pinaagi sa kabubut-on sa tawo apan minandoan sa Espiritu Santo, ang mga tawo nagsulti gikan sa Dios.
nga unta ang Dios sa atong Ginoong Jesu-Cristo, ang mahimayaong Amahan, maghatag kaninyo sa espiritu sa kaalam ug sa pagpadayag diha sa kahibalo mahitungod kaniya, ingon nga gilamdagan ang mga mata sa inyong kasingkasing, aron inyong masayran kon unsa ang paglaom diha sa iyang pagtawag kaninyo, kon unsa ang mga bahandi sa iyang mahimayaong panulundon diha sa mga balaan,
Kita nasayod nga diha sa tanang butang ang Dios nagbuhat sa maayo ngadto kanila nga mga nahigugma kaniya ug mga tinawag sumala sa iyang katuyoan.
Kamo nagsusi sa Kasulatan kay naghunahuna man kamo nga pinaagi niini makaplagan ninyo ang kinabuhing dayon, hinuon mao kini ang nagpamatuod mahitungod kanako,
Salig sa Ginoo sa tibuok nimong kasingkasing ug ayaw pagsalig sa imong kaugalingong salabotan. Sa tanan nimong mga dalan ilha siya, ug siya magtul-id sa imong mga agianan.
Kon aduna man kaninyoy nakulangan ug kaalam, papangayoa siya sa Dios nga naghatag nga madagayaon ngadto sa tanang tawo ug sa walay pagpamuyboy, ug kini ihatag kaniya.
“Hilom kamo ug ilha ninyo nga ako mao ang Dios. Gibayaw ako taliwala sa mga nasod, gibayaw ako dinhi sa yuta!”
Ngadto sa usa gihatag ang pulong sa kaalam pinaagi sa Espiritu, ug ngadto sa usa gihatag ang pulong sa kahibalo sumala sa mao ra nga Espiritu;
Ikaw mao ang Dios nga nagbuhat ug mga katingalahan, nga nagpadayag sa imong gahom taliwala sa mga katawhan.
Ang Espiritu sa Ginoong Dios ania kanako, tungod kay gidihogan ako sa Ginoo aron sa pagdala sa maayong balita ngadto sa mga sinakit; ako gipaanhi niya aron sa pagbugkos sa mga nadugmok nga kasingkasing, aron sa pagmantala sa kagawasan sa mga binihag, ug sa pag-abli sa bilanggoan alang sa mga ginapos; Ako maglipay pag-ayo diha sa Ginoo, ang akong kalag magmalipayon diha sa akong Dios; kay ako gibistihan niya sa mga bisti sa kaluwasan, ako gisul-oban niya sa kupo sa pagkamatarong, sama sa pamanhonon nga nagdayandayan sa iyang kaugalingon sa usa ka purongpurong nga bulak, ug sama sa pangasaw-onon nga nagdayandayan sa iyang kaugalingon sa iyang mga alahas. Kay ingon nga ang yuta nagpagitib sa iyang turok, ug ingon nga ang tanaman nagpaturok sa mga gitisok niini, ang Ginoong Dios usab magpaturok sa pagkamatarong ug pagdayeg sa atubangan sa tanan nga kanasoran. aron sa pagmantala sa tuig nga gikahumut-an sa Ginoo, ug sa adlaw sa pagpanimalos sa atong Dios; sa paghupay niadtong tanan nga nagsubo;
Mitubag siya nga nag-ingon, “Tungod kay kaninyo gitugot ang pagkahibalo sa mga tinago sa gingharian sa langit apan kanila wala kini itugot.
Ayaw kamo kabalaka mahitungod sa bisan unsang butang, apan sa tanang butang ipahibalo ninyo sa Dios ang inyong mga hangyo pinaagi sa pag-ampo ug sa pagpangamuyo uban ang pagpasalamat. Ug ang kalinaw sa Dios nga milapaw sa tanang pagpanabot, magbantay sa inyong mga kasingkasing ug sa inyong mga hunahuna diha kang Cristo Jesus.
Ayaw kamo pagpahiuyon niining kalibotana, hinuon tugoti nga mausab ang inyong kaugalingon pinaagi sa pagbag-o sa inyong hunahuna, aron inyong masuta unsa ang kabubut-on sa Dios, unsa ang maayo, ang kahimut-an ug ang hingpit.
Kay ang pulong sa Dios buhi ug naglihok, hait pa kay sa espada nga duhay sulab, modulot lahos ngadto sa nag-ulang sa kalag ug espiritu, sa mga lutahan ug sa mga kauyokan ug motugkad sa mga hunahuna ug katuyoan sa kasingkasing.
Gihimo niya nga matahom ang tanang butang sa panahon niini. Gibutang usab niya ang pagsabot sa nangagi ug sa umaabot diha sa sulod sa ilang kasingkasing, apan bisan pa niana dili siya makatugkad sa buhat nga nahimo sa Dios gikan sa sinugdan hangtod sa kataposan.
kay ang Dios wala maghatag kanato ug espiritu sa katalaw kondili sa gahom ug sa gugma ug sa pagpugong sa kaugaligon.
Ang pulong ni Cristo papuy-a nga madagayaon gayod diha kaninyo, magtudlo ug magtambag kamo sa usa ug usa pinaagi sa tanang kaalam, ug mag-awit kamo ug mga salmo ug mga alawiton ug mga awit nga espirituhanon uban ang pagkamapasalamaton diha sa inyong mga kasingkasing ngadto sa Dios.
Ug ang imong dalunggan makadungog sa usa ka pulong sa luyo nimo, nga nag-ingon, “Kini mao ang dalan, lakaw diha niini,” sa diha nga molingi ikaw sa tuo o sa diha nga molingi ikaw sa wala.
“Pangayo ug kamo hatagan, pangita ug kamo makakaplag, panuktok, ug ang pultahan ablihan alang kaninyo. Kay ang tanan nga mangayo makadawat ug ang mangita makakaplag ug alang kaniya nga manuktok ablihan ang pultahan.
Gilansang ako sa krus uban kang Cristo, dili na ako ang nabuhi, kondili si Cristo ang nabuhi sa sulod nako, ug ang kinabuhi nga karon akong gikinabuhi sa unod akong gikinabuhi diha sa akong pagtuo sa Anak sa Dios nga nahigugma kanako ug mitugyan sa iyang kaugalingon alang kanako.
ug ang paglaom dili mopakyas kanato kay ang gugma sa Dios gikabubo man nganhi sa atong mga kasingkasing pinaagi sa Espiritu Santo nga gikahatag nganhi kanato.
Ang imong mga kamot maoy nagbuhat ug nag-umol kanako; hatagi ako ug salabotan aron ako makakat-on sa imong kasugoan.
Kay mao kini ang kasabotan nga akong himoon uban sa balay ni Israel human niadtong mga adlawa, nag-ingon ang Ginoo: Ibutang nako ang akong mga balaod sulod sa ilang mga salabotan, ug isulat nako kini diha sa ilang mga kasingkasing, ug ako mahimo nga ilang Dios, ug sila mahimo nga akong katawhan.
Ako nahigugma sa mga nahigugma kanako; ug kadtong nagkugi sa pagpangita kanako makakaplag kanako.
Apan kamo mao ang usa ka pinili nga kaliwat, harianong pagkapari, ang balaan nga nasod, ang katawhan nga iya sa Dios, aron kamo magmantala sa kahibulongang mga buhat niya nga nagtawag kaninyo gikan sa kangitngit ngadto sa iyang katingalahang kahayag.
Ang akong mga panahon anaa sa imong kamot; luwasa ako gikan sa kamot sa akong mga kaaway, ug sa mga naglutos kanako!
Si Jesus mitubag kaniya, “Ako mao ang dalan ug ang kamatuoran ug ang kinabuhi, walay si bisan kinsa nga makaadto sa Amahan, kon dili pinaagi kanako.
Ug ngadto kaniya, nga pinaagi sa gahom nga naglihok sulod kanato makahimo ug labaw pa gayod kay sa tanan natong gipangayo ug gihunahuna,
Unsaon man sa usa ka batan-on nga magpabiling hinlo ang iyang dalan? Pinaagi sa pagmatngon niini sumala sa imong pulong.
siya mao ang kalig-on sa imong mga panahon, kadagaya sa kaluwasan, kaalam ug kahibalo. ang pagkahadlok sa Ginoo mao ang imong bahandi.
Kay sa pagkakaron, ang atong makita sa salamin hanap lamang nga panagway apan unya sa nawong ug nawong na. Sa pagkakaron, bahin lamang ang akong nahibaloan, apan unya masabtan ra nako ang tanan, ingon nga ang tanan kanako nasabtan.
Busa kay gilibotan man kita sa ingon ka baga nga panganod sa mga saksi, sinalikway ang tanang pagkamalahutayon ug ang sala nga daling mobalikos kanato, managan kita uban sa lahutay sa lumba nga gibutang sa atong atubangan, Kay sila nagpanton kanato sulod sa mubong panahon lamang sumala sa ilang gipakamaayo, apan siya nagpanton kanato alang sa atong kaayohan, aron kita makaambit sa iyang pagkabalaan. Sa pagkakaron, ang tanang pagpanton daw dili makalipay, hinuon makaguol kini, apan sa kaulahian kini mamunga ug kalinaw ug katarong ngadto kanila nga namatuto pinaagi niini. Busa iisa ang inyong gikapoy nga mga kamot ug lig-ona ang inyong nagkurog nga mga tuhod, ug tul-ira ang dalan sa inyong mga tiil, aron ang mga nabakol dili mainutil, kondili mamaayo hinuon. Tinguhaa ang pagpakigdait uban sa tanang tawo ug ang pagkabalaan nga kon wala kini walay si bisan kinsa nga makakita sa Ginoo. Tan-awa ninyo nga walay si bisan kinsa nga mapakyas sa pagkab-ot sa grasya sa Dios, nga walay “gamot sa kapaitan” nga maghimo ug kasamok ug tungod niini, daghan ang mahugaw, nga walay bisan kinsa nga mahimong makihilawason o dili diosnon sama kang Esau, nga ang katungod sa pagkapanganay gipabayloan ug pagkaon. Kay kamo nasayod nga sa kaulahian, sa dihang gitinguha na niya ang pagpanunod sa panalangin, siya gisalikway, kay wala na siya makakita ug higayon sa paghinulsol bisan pa nga gipangita unta niya kini nga inubanan sa mga luha. Kay kamo wala modangat ngadto sa mahikap, sa nagdilaab nga kalayo ug sa kangitngit ug sa kangiob ug sa bagyo ug sa tunog sa trumpeta ug sa tingog nga ang mga pulong nag-aghat sa mga naminaw sa pagpangamuyo nga unta dili na sila sultihan ug dugang nga mga pulong. nga magtutok kang Jesus, ang nagpasiugda ug ang mohingpit sa atong pagtuo. Tungod sa kalipay nga gibutang sa iyang atubangan, giantos niya ang krus sa walay pagsapayan sa kaulaw niini ug karon naglingkod siya diha sa tuo sa trono sa Dios.
Apan mitubag kanila si Jesus nga nag-ingon, “Nangasayop kamo kay wala kamo mahibalo sa kasulatan o sa gahom sa Dios.
O Ginoo, gisusi nimo ako ug nakaila ikaw kanako! bisan didto ang imong kamot magtultol kanako, ug ang imong tuong kamot maggunit kanako. Kon moingon ako, “Patabona kanako ang kangitngit ug ang kahayag nga naglibot kanako mahimong gabii,” bisan ang kangitngit dili ngitngit alang kanimo, ang kagabhion hayag sama sa adlawan; kay ang kangitngit sama sa kahayag alang kanimo. Kay ikaw ang nag-umol sa akong mga sulod nga bahin; ikaw ang naghulma kanako diha sa tagoangkan sa akong inahan. Gidayeg ko ikaw, kay makalilisang ug katingalahan ang pagbuhat kanako, Katingalahan ang imong mga buhat! Nahibalo ako niana pag-ayo; ang akong lawas wala matago gikan kanimo, sa diha nga gibuhat ako sa tago, sa makuti gibuhat sa kinahiladman sa yuta. Ang imong mga mata nakakita sa akong lawas nga wala pa maumol, diha sa imong basahon nasulat ang tanan niini, ang mga adlaw nga natakda alang kanako, sa diha nga wala pay usa niini. Pagkabililhon sa imong mga hunahuna alang kanako, O Dios! Pagkadako sa gidaghanon nila! Kon ihapon nako sila, daghan pa sila kay sa balas. Sa akong pagmata, ako anaa gihapon kanimo. O pamatyon unta nimo ang mga daotan, O Dios, ug ang mga tawo nga giuhaw sa dugo magpalayo unta kanako, Ikaw nahibalo sa akong paglingkod ug sa akong pagtindog; ikaw nakasabot sa akong mga hunahuna gikan sa layo. mga tawo nga nagsulti ug daotan batok kanimo, nga nagbayaw sa ilang kaugaligon batok kanimo alang sa daotan. Wala ba nako kasilagi ang nasilag kanimo, O Ginoo? Ug wala ba nako dumti ang mialsa batok kanimo? Gikasilagan ko sila sa hingpit nga kasilag; giisip ko sila nga akong mga kaaway. Susiha ako, O Dios, ug hibaloi ang akong kasingkasing! Sulayi ako ug hibaloi ang akong mga hunahuna! Ug tan-awa kon aduna bay daotan nga pamaagi dinhi kanako, Ug tultoli ako sa dalan nga walay kataposan! Ikaw nagsusi sa akong agianan ug sa akong paghigda, ug nahibalo sa tanan nakong mga dalan. Bisan sa dili pa malitok ang usa ka pulong sa akong dila, ikaw, O Ginoo, nahibalo na sa tanan.
Siya nga namati sa pahimangno anaa sa dalan paingon sa kinabuhi, apan siya nga nagsalikway sa pagbadlong nasaag.
Ang Ginoo miingon, “Itago ba nako gikan kang Abraham ang akong buhaton, nga si Abraham mahimo man gayod nga usa ka dako ug lig-on nga nasod, ug diha kaniya panalanginan ang tanang mga nasod sa yuta? Dili, kay gipili nako siya aron magsugo sa iyang mga anak ug panimalay nga sunod kaniya aron magsubay sila sa dalan sa Ginoo, pinaagi sa pagbuhat sa pagkamatarong ug sa hustisya, aron ang Ginoo magpadangat kang Abraham niadtong gisaad kaniya.”
Kay dili nako ikaulaw ang Maayong Balita, kay kini mao ang gahom sa Dios alang sa kaluwasan sa matag usa nga nagtuo, ngadto sa Judio una sa tanan ug unya ngadto sa Grego usab. Kay diha niini ang pagkamatarong sa Dios gipadayag pinaagi sa pagtuo ngadto sa pagtuo sumala sa nasulat, “Ang matarong mabuhi pinaagi sa pagtuo.”
Kay gihigugma sa Dios ang kalibotan sa ingon nga tungod niana gihatag niya ang iyang bugtong Anak aron nga ang tanang motuo kaniya dili malaglag kondili makabaton sa kinabuhing dayon.
Maoy akong pag-ampo nga unta ang inyong gugma moawas pa gayod uban sa kahibalo ug sa tanang pagpanabot
aron nga pinaagi sa duha ka butang nga dili mausab, nga dili gayod mahitabo nga ang Dios mamakak, kita nga mikagiw aron makatago, makabaton unta sa dakong kadasig sa paghupot nianang paglaom nga gibutang sa atong atubangan.
Kinsa ba ang sama sa tawong maalamon? Ug kinsa ang nasayod sa hubad sa usa ka butang? Ang kaalam sa tawo nagpasidlak sa iyang nawong, ug ang kagahi sa iyang panagway nausab.
Ang pagkahadlok sa Ginoo maoy pahimangno diha sa kaalam, ug ang pagkamapaubsanon mag-una sa kadungganan.
Unya ikaw motawag ug ang Ginoo motubag; ikaw motuaw ug siya moingon, Ania ako. “Kon imong kuhaon gikan sa imong taliwala ang yugo, ang pagtulisok sa tudlo ug ang pagsulti ug ngil-ad,
Kini mao ang mensahe nga among nadungog gikan kaniya ug among gisangyaw kaninyo nga ang Dios kahayag ug diha kaniya wala gayoy kangitngit.
Busa naghangyo ako kaninyo mga igsoon, pinaagi sa mga kaluoy sa Dios, sa pagtugyan sa inyong mga lawas isip halad nga buhi, balaan ug makapahimuot sa Dios nga mao ang inyong espirituhanon nga pagsimba. Paghigugmaay kamo nga mainiton sa usa ug usa ingon nga mga igsoon, pagpalabwanay kamo sa pagtahod sa usa ug usa. Ayaw kamo pagtinapolan, hinuon pagmainiton kamo diha sa Espiritu. Alagari ninyo ang Ginoo. Paglipay kamo diha sa paglaom, pailob diha sa kasakitan, pag-ampo kanunay. Hatag kamo alang sa mga panginahanglan sa mga balaan; batasana ninyo ang pagkamaabiabihon. Panalangini kadtong mga naglutos kaninyo; pag-ampo ug ayaw panunglo. Paglipay kamo duyog sa mga nalipay, hilak duyog sa mga nanghilak. Pagsinabtanay kamo sa usa ug usa; ayaw pagmapahitas-on, hinuon pakig-uban sa mga ubos ug kahimtang; ayaw pagpakamaalamon diha sa inyong kaugalingon. Ayaw balosi ug daotan ang daotan, buhata hinuon ang maayo sa atubangan sa tanang tawo. Kon mahimo, sumala sa inyong maarangan, pagpuyo nga makidaiton uban sa tanang tawo. Mga hinigugma, ayaw panimalos, kondili hatagi hinuon ninyo ug higayon ang kapungot sa Dios; kay nasulat, “Akoa ang pagpanimalos, ako ang mobayad, nag-ingon ang Ginoo.” Ayaw kamo pagpahiuyon niining kalibotana, hinuon tugoti nga mausab ang inyong kaugalingon pinaagi sa pagbag-o sa inyong hunahuna, aron inyong masuta unsa ang kabubut-on sa Dios, unsa ang maayo, ang kahimut-an ug ang hingpit.
ang mga tawo nga nagpuyo taliwala sa kangitngit nakakita ug dakong kahayag, ug kanila nga nagpuyo sa yuta ug sa landong sa kamatayon midan-ag ang kahayag.”
Ang Ginoo duol sa tanan nga nagsangpit kaniya, sa tanan nga nagsangpit kaniya sa kamatuoran.
Ang kaalam kusog nga nagsinggit diha sa kadalanan; nagpatugbaw kini sa iyang tingog diha sa mga taboan; sa ibabaw sa mga paril siya nagsinggit; sa agianan sa mga ganghaan sa siyudad siya nagsulti:
aron ang ilang kasingkasing malig-on sa dihang mahiusa sila diha sa gugma, aron makabaton sila sa tanang bahandi sa kasaligan nga pagpanabot ngadto sa kahibalo mahitungod sa misteryo sa Dios mahitungod kang Cristo.
apan kadtong naghulat sa Ginoo magbag-o sa ilang kusog, sila manglupad pinaagi sa mga pako sama sa mga agila, sila managan ug dili kapoyon, sila manglakaw ug dili mangaluya.
Busa tungod kay gihimo man kitang matarong pinaagi sa pagtuo, kita may pagkigdait na uban sa Dios pinaagi sa atong Ginoong Jesu-Cristo. Kay kon sa dihang mga kaaway pa kita sa Dios, kita gipasig-uli ngadto sa Dios pinaagi sa kamatayon sa iyang Anak, labaw pa karon nga napasig-uli na kita, luwason kita pinaagi sa iyang kinabuhi. Ug dili lamang kay kini ra, kondili nga nagmalipayon usab kita diha sa Dios pinaagi sa atong Ginoong Jesu-Cristo, nga pinaagi kaniya nadawat nato karon ang pasig-uli. Busa ingon nga ang sala misulod sa kalibotan pinaagi sa usa ka tawo ug ang kamatayon pinaagi sa sala, nga tungod niini ang kamatayon mikuyanap ngadto sa tanang tawo kay ang tanan nakasala man— hinuon ang sala diha na sa kalibotan sa wala pa ang Balaod, apan ang sala dili isipon diin wala ang Balaod. Hinuon, sukad kang Adan hangtod kang Moises, ang kamatayon naghari sa katawhan, bisan pa sa mga tawo nga ang mga sala dili sama sa paglapas ni Adan, nga maoy usa ka sumbanan kaniya nga umaabot. Apan ang gasa nga walay bayad dili sama sa kalapasan. Kay kon daghan ang nangamatay tungod sa sala sa usa ka tawo, labaw pa nga midagaya ngadto sa daghan ang grasya sa Dios ug ang gasa diha sa maong grasya niadtong usa ka tawo nga si Jesu-Cristo. Ug ang gasa nga walay bayad dili sama sa sangpotan sa sala niadtong usa ka tawo. Kay ang hukom niadtong usa ka paglapas nagdala ug silot, apan ang walay bayad nga gasa alang sa daghang kasal-anan nagdala ug pagmatarong. Kon tungod sa paglapas sa usa ka tawo naghari ang kamatayon tungod sa maong tawo, labaw pang maghari diha sa kinabuhi kadtong makadawat sa madagayaong grasya ug sa gasa sa katarong pinaagi kang Jesu-Cristo. Busa ingon nga ang sala sa usa ka tawo misangpot sa pagkahinukman sa tanang mga tawo, mao usab ang matarong nga buhat sa usa ka tawo misangpot sa paghimong matarong sa kinabuhi alang sa tanan. Kay ingon nga pinaagi sa pagkamasinupakon sa usa ka tawo daghan ang nahimong makasasala, mao usab nga pinaagi sa pagkamasinugtanon sa usa ka tawo daghan ang gihimong matarong. Pinaagi kaniya nakabaton kita ug kaagian pinaagi sa pagtuo paingon niining maong grasya nga atong gibarogan ug kita nagmalipayon sa atong paglaom sa pag-ambit sa himaya sa Dios.
Paduol kamo sa Dios ug siya mopaduol kaninyo. Mga makasasala, hugasi ang inyong mga kamot, ug putlia ang inyong mga kasingkasing, kamong mga maduhaduhaon!
moingon ngadto sa Ginoo, “Akong dalangpanan ug akong kuta, akong Dios nga akong gisaligan.”
Kon kita nangabuhi man diha sa Espiritu, kinahanglan nga magkinabuhi usab kita diha sa Espiritu.
“Busa bisan kinsa nga mamati niining akong mga pulong ug magbuhat niini, mahisama sa usa ka tawong maalamon nga nagtukod sa iyang balay ibabaw sa bato. Mibundak ang ulan ug miabot ang mga baha ug mihuros ang mga hangin ug mihapak niadtong balaya apan kadto wala mapukan kay natukod man ibabaw sa bato.
hinuon ang pagdihog nga inyong nadawat gikan kaniya nagpabilin diha kaninyo ug kamo wala magkinahanglan nga aduna pay magtudlo kaninyo, ug ingon nga ang iyang pagdihog kaninyo nagtudlo man kaninyo mahitungod sa tanang butang, ug matuod kini ug dili bakak, sumala sa gitudlo niya kaninyo, pabilin kamo diha kaniya.
Kay ako nagsulti pinaagi sa grasya nga gihatag kanako ngadto sa matag usa kaninyo sa dili paghunahuna ug labaw sa angay ninyo nga hunahunaon mahitungod sa inyong kaugalingon, kondili sa paghunahuna uban sa kaligdong sibo sa gidak-on sa pagtuo nga gihatag sa Dios sa matag usa.
Dugay na akong nahibalo sa imong mga pagpamatuod, nga ikaw nagpahiluna niini hangtod sa kahangtoran.
Ang sinugdanan sa kaalam mao kini: Batoni ang kaalam, ug bisan unsay imong makuha, batoni ang pagpanabot.
Gipadayag niya ang mga lalom ug tinago nga mga butang; siya nasayod sa unsay anaa sa kangitngit, ug ang kahayag nagpuyo uban kaniya.
Unya misulti pag-usab si Jesus kanila nga nag-ingon, “Ako mao ang kahayag sa kalibotan. Siya nga magsunod kanako dili gayod maglakaw sa kangitngit, hinuon makabaton siya sa kahayag sa kinabuhi.”
Kay ang Dios nga nag-ingon, “Gikan sa kangitngit mosidlak ang kahayag,” mao ang nagsidlak dinhi sa among mga kasingkasing aron paghatag sa kahayag sa kahibalo sa himaya sa Dios diha sa nawong ni Jesu-Cristo.