Kategorya
120 Mga Bersikulo sa Pagbayaw: Saad gikan sa Bibliya
Naay panahon ang tanan, ug ang Dios lang ang makaalsa sa usa ka tawo. Dili nato trabaho ang pagdayeg sa atong kaugalingon, iyaha na sa Magbubuhat sa langit. Sama sa giingon sa 2 Corinto 10:17, "Ang magpasigarbo, kinahanglan magpasigarbo diha sa Ginoo".
Ang pagpagarbo, pagka-arogante, ug pagka-mapahitas-on supak sa bunga sa Espiritu Santo. Kini nagpalayo nato sa Espiritu sa Dios, kay siya mosukol sa mga mapahitas-on ug mohatag ug grasya sa mga mapaubulon. Kon gusto nimo nga ipataas, kinahanglan una kang mopaubos sa atubangan ni Jehova.
Kon mapaubos ka na, iyang susihon ang imong kasingkasing. Kon tinuod ug maayo ang anaa sa imong sulod, siya mismo ang mobayaw kanimo ug mobutang kanimo sa hustong dapit. Ang Dios nangita ug mga kasingkasing nga yano, nga moila kaniya sa tanan nilang mga dalan, ug dili mabuhi kon wala siya.
Ayaw pagpasigarbo sa imong mga buhat, kondili pagpasigarbo nga si Jesus nakaila kanimo ug nga tinuod ang imong mga buhat sa iyang atubangan. Pagbantay sa pagka-mapahitas-on ug andama ang imong kaugalingon sa pagtul-id sa Makagagahum. Sama sa giingon sa Mateo 23:12, "Ang nagpakataas ipaubos, ug ang nagpaubos ipataas".
Atimana ang imong sulod nga pagkatawo ug paningkamuti nga kini lig-onon sa hilom nga pag-ampo. Ang pag-ampo sa tago tubagon sa dayag. Ang Dios nangita ug mga anak nga gustong makigsuod kaniya, nga tinuod nga nakaila kaniya, ug dili mabuhi sa pakitakita lang.
Dili sila magtinguha nga makita o magpahimulos sa uban, kondili ang iyang presensya ang ilang gipangita. Kining gamay nga nahibilin, kadtong magpabiling matinud-anon ug magpabilin diha sa Ginoo, iyang ipataas sa iyang panahon.
Kay ang pagbayaw dili gikan sa silangan o sa kasadpan, o gikan sa habagatan; apan ang Dios mao ang maghukom, ipaubos niya ang usa ug bayawon niya ang usa.
Ngadto sa mga mayubiton, siya mayubiton, apan ngadto sa mga mapaubsanon siya magpakita ug grasya.
ug si bisan kinsa nga magpataas sa iyang kaugalingon ipaubos ug si bisan kinsa nga magpaubos sa iyang kaugalingon ipataas.
Kay kini mao ang giingon sa taas ug sa Usa nga halangdon nga nagpuyo sa walay kataposan, nga ang ngalan Balaan: “Ako nagpuyo sa habog ug balaan nga dapit, ug uban usab kaniya nga may mahinulsolon ug mapaubsanon nga espiritu, aron sa pagpabuhi sa espiritu sa mapaubsanon, ug aron sa pagpabuhi sa kasingkasing sa mahinulsolon.
Ug kon kita mga anak, mga manununod kita, mga manununod sa Dios ug isigkamanununod uban kang Cristo, kay kon mag-antos man kita uban kaniya, kini aron himayaon kita uban kaniya.
Bayawa ninyo ang Ginoo nga atong Dios; simba kamo didto sa tumbanan sa iyang mga tiil! Balaan siya!
Kay ang tanan nga nagpataas sa iyang kaugalingon, ipaubos, ug ang nagpaubos sa iyang kaugalingon, ipataas.”
Gipahimutang sa Ginoo ang iyang trono didto sa kalangitan, ug ang iyang gingharian naggahom ibabaw sa tanan.
Siya nga nanaog, siya usab ang misaka sa ibabaw, saylo pa sa tanang kalangitan, aron mapuno niya ang tanang mga butang.
Ang labing ubos mahimong usa ka banay, ug ang labing gamay mahimo nga usa ka gamhanang nasod; ako mao ang Ginoo; diha sa panahon niini dalion nako kini.
Apan nakita nato karon si Jesus, nga sa makadiyot gihimo nga ubos sa mga anghel, gipurongpurongan sa himaya ug dungog tungod sa iyang pag-antos sa kamatayon, aron nga pinaagi sa grasya sa Dios makatilaw siya ug kamatayon alang sa matag usa.
Apan ikaw, O Ginoo, mao ang taming libot kanako, ang akong himaya, ug ang tig-isa sa akong ulo.
Busa ingon nga gituboy siya ngadto sa tuo sa Dios, ug nadawat niya gikan sa Amahan ang saad nga Espiritu Santo, siya mibubo niini. Ug kini inyong nakita ug nadungog.
Busa ang Dios mibayaw kaniya sa kahitas-an ug gihatag kaniya ang ngalan nga labaw sa tanang ngalan,
Kini buhat sa Ginoo; kini katingalahan sa atong mga mata. Kini ang adlaw nga gibuhat sa Ginoo; maglipay kita ug magmaya niini.
Unya ang Ginoong Jesus, human siya makasulti kanila, gibayaw ngadto sa langit ug milingkod dapit sa tuo sa Dios.
Busa pahibaloa gayod ang tibuok banay sa Israel nga ang Dios naghimo kaniya nga Ginoo ug Mesias, kining maong Jesus nga inyong gilansang sa krus.”
Ug kinahanglang dili kita maluya sa pagbuhat ug maayo, kay sa tukma nga panahon kita mag-ani kon kita dili maluya.
Ang Dios nagtuboy kaniya ngadto sa iyang tuo ingon nga Pangulo ug Manluluwas, aron sa paghatag ug paghinulsol ngadto sa Israel ug kapasayloan sa mga sala.
Paghigugmaay kamo nga mainiton sa usa ug usa ingon nga mga igsoon, pagpalabwanay kamo sa pagtahod sa usa ug usa.
Kay kining gaan ug lumalabay nga kasakit modangat ngadto sa hilabihan gayod kadako ug walay sukod nga gibug-aton sa himaya alang kanamo,
Gihigugma nimo ang pagkamatarong ug gidumtan nimo ang pagkamalapason; tungod niana gidihogan ikaw sa Dios, sa imong Dios, sa lana sa kalipay labaw kanila nga imong mga kauban.”
apan ang Ginoo may kalipay diha sa mga may kahadlok kaniya, diha sa mga naglaom sa iyang gugmang walay paglubad.
nga miadto sa langit ug karon anaa sa tuo sa Dios, ug kaniya nailalom ang mga anghel ug mga langitnong kagahom ug mga gahom.
nga magtutok kang Jesus, ang nagpasiugda ug ang mohingpit sa atong pagtuo. Tungod sa kalipay nga gibutang sa iyang atubangan, giantos niya ang krus sa walay pagsapayan sa kaulaw niini ug karon naglingkod siya diha sa tuo sa trono sa Dios.
nga nag-ingon sa kusog nga tingog, “Ang Nating Karnero nga gipatay takos sa pagdawat ug gahom ug bahandi ug kaalam ug kusog ug kadungganan ug himaya ug pagdayeg!”
ang Ginoo nagpabuka sa mga mata sa mga buta. Ang Ginoo nagpatindog niadtong mga nagsukamod; ang Ginoo nahigugma sa mga matarong.
“Hilom kamo ug ilha ninyo nga ako mao ang Dios. Gibayaw ako taliwala sa mga nasod, gibayaw ako dinhi sa yuta!”
Inay kaulawan ninyo, kamo makabaton ug duha ka bahin, ug inay sa pagkawalay dungog, kamo maglipay sa inyong bahin; busa sa inyong yuta kamo makapanag-iya ug duha ka bahin, ang kalipay nga walay kataposan mainyo.
Halangdon ikaw, O Dios, ibabaw sa kalangitan! Ipatigbabaw ang imong himaya sa tibuok nga yuta!
Lingia ako ug kaluy-a ako, sumala sa imong naandan nga buhaton niadtong mga nahigugma sa imong ngalan.
Halangdon ikaw, O Dios, ibabaw sa kalangitan! Ipatigbabaw ang imong himaya sa tibuok nga yuta!
Tungod niini ang Ginoo maghulat aron siya magmaluluy-on kaninyo; busa bayawon niya ang iyang kaugalingon aron siya adunay kaluoy kaninyo. Kay ang Ginoong Dios sa hustisya; bulahan ang tanan nga nagpaabot kaniya.
Ang pagkahadlok sa Ginoo maoy pahimangno diha sa kaalam, ug ang pagkamapaubsanon mag-una sa kadungganan.
Kay sa Dios lamang maghulat sa hilom ang akong kalag, kay gikan kaniya ang akong paglaom. Siya lamang mao ang akong bato ug ang akong kaluwasan, ang akong salipdanan; dili ako matarog.
ug nga kini gasa sa Dios ngadto sa tawo nga ang matag usa kinahanglang mokaon ug moinom, ug maglipay diha sa tanan niyang paghago.
walay hinagiban nga gibuhat batok kanimo nga magmalamposon, ug imong pamatud-an nga sayop ang matag dila nga maghukom batok kanimo. Kini mao ang panulundon sa mga sulugoon sa Ginoo, ug ang ilang pagkamatarong nga gikan kanako, nag-ingon ang Ginoo.”
Ang Dios sa pailob ug pagdasig maghatag unta kaninyong tanan ug pagsinabtanay sa usa ug usa sumala kang Cristo Jesus, aron diha sa hiniusa nga tingog magdungan kamo sa paghimaya sa Dios ug Amahan sa atong Ginoong Jesu-Cristo.
Dayegon nako ang Ginoo sa tanang mga panahon; ang pagdayeg kaniya anaa kanunay sa akong baba. Ang gagmayng mga liyon mag-antos sa kawad-on ug kagutom; apan ang mga nangita sa Ginoo dili makulangan sa bisan unsang butang nga maayo. Duol kamo, O mga anak, pamati kamo kanako, tudloan ko kamo sa pagkahadlok sa Ginoo. Kinsa bang tawhana nga nangandoy ug kinabuhi, ug nahigugma sa daghang mga adlaw, aron makapahimulos siya sa maayo? Bantayi ang imong dila gikan sa daotan, ug ang imong ngabil gikan sa pagsulti ug limbong. Palayo gikan sa daotan, ug buhata ang maayo; pangitaa ang pakigdait ug sunda kini. Ang mga mata sa Ginoo anaa sa matarong, ug ang iyang mga dalunggan sa ilang pagtuaw. Ang nawong sa Ginoo batok sa mga tigbuhat ug daotan, aron sa pagputol sa handomanan nila gikan sa yuta. Sa diha nga magpakitabang ang mga matarong, ang Ginoo mamati, ug magluwas kanila gikan sa tanan nilang mga kagul-anan. Ang Ginoo duol niadtong mga magul-anon ug kasingkasing, ug nagluwas niadtong naluya ang espiritu. Daghan ang mga kagul-anan sa matarong; apan ang Ginoo magluwas kaniya gikan nianang tanan. Ang akong kalag nagpasigarbo diha sa Ginoo; papamatia ang mga mapaubsanon ug mangalipay sila. Siya nagbantay sa tanan niyang mga bukog; walay usa niini nga mabali. Ang kadaotan mopatay sa daotan, ug kadtong nagdumot sa tawong matarong silotan. Ang Ginoo nagluwas sa kalag sa iyang mga sulugoon; walay bisan usa niadtong modangop kaniya nga hukman sa silot. O dayega ang Ginoo uban kanako, ug maghiusa kita sa pagbayaw sa iyang ngalan!
Tungod kay ikaw bililhon sa akong mga mata, ug dungganan, ug ako nahigugma kanimo, ihatag nako ang mga tawo ingon nga puli alang kanimo ug mga katawhan puli sa imong kinabuhi.
Kinsa ba ang sama sa Ginoo nga atong Dios, nga naglingkod sa kahitas-an, nga nagpaubos aron sa pagtan-aw, sa langit ug sa yuta?
Apan ang tinuod mao nga ilang gitinguha ang usa ka labaw pa ka maayong yuta, nga sa ato pa, langitnon. Tungod niana ang Dios dili maulaw nga angkonon nga ilang Dios kay siya nakaandam na man ug lungsod alang kanila.
Ang Ginoo maghimo sa tawo nga kabos ug dato; siya ang mopaubos sa tawo, siya usab ang motuboy. Siya magbangon sa kabos gikan sa abog; siya magtuboy sa timawa gikan sa tapok sa abo, aron palingkoron sila uban sa mga pangulo, ug manunod sa trono sa himaya. Kay ang mga haligi sa yuta iya sa Ginoo, ug diha niini iyang gipahimutang ang kalibotan.
Gihimo nimo siya nga labing bulahan hangtod sa kahangtoran; gihimo nimo siyang malipayon sa kalipay sa imong presensiya.
apan kadtong naghulat sa Ginoo magbag-o sa ilang kusog, sila manglupad pinaagi sa mga pako sama sa mga agila, sila managan ug dili kapoyon, sila manglakaw ug dili mangaluya.
Nag-awas ang akong kasingkasing sa maayong butang; nagsulti ako sa mga garay ngadto sa hari; ang akong dila sama sa igsusulat sa usa ka andam nga magsusulat.
Kon gibanhaw man kamo uban kang Cristo, pangitaa ninyo ang mga butang nga atua sa itaas diin anaa si Cristo, naglingkod sa tuo sa Dios.
Maayo alang sa tawo nga magpakita ug kalooy ug magpahulam, nga maghimo sa iyang mga buhat uban ang hustisya.
Kay giluwas niya ako gikan sa tanan nga kasamok, ug ang akong mata nakakita sa kadaogan batok sa akong mga kaaway.
ikaw maglipay sa imong kaugalingon diha sa Ginoo, ug pasak-on ko ikaw sa habog nga mga dapit sa yuta ug pakan-on ko ikaw uban sa kabilin ni Jacob nga imong amahan, kay ang baba sa Ginoo nagsulti.”
Dalaygon ang Ginoo! kay siya namati sa tingog sa akong mga pangaliyupo. Ang Ginoo mao ang akong kusog ug ang akong taming; ang akong kasingkasing nagsalig kaniya; busa gitabangan ako, ug nalipay pag-ayo ang akong kasingkasing; ug pinaagi sa akong awit pasalamatan nako siya.
Ang ganti sa pagkamapaubsanon ug pagkahadlok sa Ginoo mao ang mga bahandi ug kadungganan ug kinabuhi.
Ang mga mapahitas-on nagyubit kanako sa hilabihan, apan wala ako mobulag gikan sa imong Balaod.
Kay bisan ug halangdon pa ang Ginoo, siya nagtagad sa mga ubos ug kahimtang, apan ang mapalabilabihon naila na niya gikan pa sa layo.
“Bulahan ang mga gilutos tungod sa pagkamatarong kay ila ang gingharian sa langit. “Bulahan kamo sa diha nga panamastamasan kamo sa mga tawo, lutoson ug butangbutangan sa tanang matang sa kadaotan tungod kanako. Pagmaya ug paglipay kamo kay dako ang inyong ganti didto sa langit, kay sa ingon niini gilutos sa mga tawo ang mga propeta nga nag-una kaninyo.
kinabuhing dayon alang niadtong nangita sa himaya ug sa kadungganan ug sa pagkadili madunoton pinaagi sa paglahutay diha sa maayong buhat,
Gibutangan niya ug bag-ong awit ang akong baba, awit sa pagdayeg ngadto sa atong Dios. Daghan ang makakita niini ug mahadlok, ug mosalig sila sa Ginoo.
Gilansang ako sa krus uban kang Cristo, dili na ako ang nabuhi, kondili si Cristo ang nabuhi sa sulod nako, ug ang kinabuhi nga karon akong gikinabuhi sa unod akong gikinabuhi diha sa akong pagtuo sa Anak sa Dios nga nahigugma kanako ug mitugyan sa iyang kaugalingon alang kanako.
Iyahat nako ang akong mga mata ngadto sa kabungtoran; Diin ba maggikan ang akong tabang? Ang akong tabang naggikan sa Ginoo, nga nagbuhat sa langit ug sa yuta.
Ang mga hari mahimo nga imong ama-ama ug ang ilang mga rayna mahimong inahan nga mag-atiman. Sila magyukbo kanimo, nga ang ilang nawong anha sa yuta ug magtilap sa abog sa imong mga tiil. Unya ikaw masayod nga ako mao ang Ginoo; ug sila nga maghulat kanako dili maulawan.”
Giisip nako nga ang mga pag-antos niining panahona karon dili takos itandi sa himaya nga ipadayag ra unya kanato.
Ug ang akong Dios magsangkap sa tanan ninyong kinahanglanon sumala sa iyang kadato, sa himaya diha kang Cristo Jesus.
Kay ikaw magpanalangin sa mga matarong, O Ginoo, ikaw magtabon kaniya uban sa kaluoy ingon sa usa ka taming.
Ikaw nagbantay kaniya diha sa hingpit nga pakigdait, nga ang hunahuna nagpabilin diha kanimo, tungod kay siya nagsalig kanimo.
Tan-awa giunsa nako paghigugma ang imong mga lagda; panalipdi ang akong kinabuhi sumala sa imong gugmang walay paglubad. Maglipay ako diha sa imong lagda; dili ako malimot sa imong pulong. Ang kinatibuk-an sa imong pulong kamatuoran, ug ang matag usa sa imong matarong nga mga tulumanon molungtad hangtod sa kahangtoran.
Kay ang tanang mga saad sa Dios “Oo” diha kaniya. Mao kanay hinungdan ngano nga kita naglitok sa “Amen” pinaagi kaniya alang sa himaya sa Dios.
Apan kamo mao ang usa ka pinili nga kaliwat, harianong pagkapari, ang balaan nga nasod, ang katawhan nga iya sa Dios, aron kamo magmantala sa kahibulongang mga buhat niya nga nagtawag kaninyo gikan sa kangitngit ngadto sa iyang katingalahang kahayag.
Tungod kay ang imong gugmang walay paglubad labaw pa ka maayo kay sa kinabuhi, ang akong mga ngabil magdayeg kanimo.
Ipadangat kanako ang imong kaluoy, aron mabuhi ako, kay ang imong Balaod maoy akong kalipay.
Imong gipakita kanako ang dalan sa kinabuhi; diha sa imong atubangan anaa ang kahingpitan sa kalipay; diha sa imong tuong kamot anaa ang kalipay nga walay kataposan.
Tindog, sidlak; kay ang imong kahayag miabot na, ug ang himaya sa Ginoo misubang nganha kanimo.
Apan hibaloi nga ang Ginoo naggahin alang kaniya sa tawo nga diosnon; ang Ginoo mamati sa diha nga magtawag ako kaniya.
Apan maoy unaha ninyo pagpangita ang gingharian sa Dios ug ang iyang pagkamatarong ug kining tanan idugang kaninyo.
Ang Ginoo duol sa tanan nga nagsangpit kaniya, sa tanan nga nagsangpit kaniya sa kamatuoran. Siya magtuman sa tinguha sa tanan nga may kahadlok kaniya, siya usab mamati sa ilang pagtuaw ug magluwas kanila.
Pagkatahom ibabaw sa kabukiran sa mga tiil niadtong nagdala sa maayong balita, nga nagmantala sa pakigdait, nga nagdala ug maayong balita sa kaayohan, nga nagmantala sa kaluwasan, nga nag-ingon sa Zion, “Ang imong Dios naghari.”
Pinaagi kaniya nakabaton kita ug kaagian pinaagi sa pagtuo paingon niining maong grasya nga atong gibarogan ug kita nagmalipayon sa atong paglaom sa pag-ambit sa himaya sa Dios.
Ug ayaw kuhaa sa hingpit ang pulong sa kamatuoran gikan sa akong baba; kay ang akong paglaom anaa sa imong mga tulumanon.
Sa Dios anaa ang akong kaluwasan ug ang akong kadungganan; ang akong gamhanang bato, ang akong dalangpanan mao ang Dios.
Siya naghatag ug gahom niadtong naluya, ug kaniya nga walay kabaskog nagdugang siya ug kusog.
Ang Dios sa paglaom magpuno unta kaninyo sa tumang kalipay ug kalinaw tungod sa inyong pagtuo, aron nga pinaagi sa gahom sa Espiritu Santo magmadagayaon kamo sa paglaom.
Mao kini ang naghupay kanako sa akong kagul-anan, kay ang imong pulong naghatag kanako ug kinabuhi.
Sa dili pa ang pagkalaglag mapahitas-on ang kasingkasing sa tawo, apan ang pagkamapaubsanon nag-una sa kadungganan.
Ug ang Paraon miingon kang Jose, “Tan-awa, gipahiluna ko ikaw ibabaw sa tibuok nga yuta sa Ehipto.” Unya gikuha sa Paraon ang singsing nga silyo gikan sa iyang kamot ug gisul-ob kini sa kamot ni Jose ug gibistihan siya sa mga panapton nga pinong lino ug gibutangan siya ug usa ka kuwentas nga bulawan sa iyang liog. Ug gipasakay siya sa ikaduha nga karwahi sa hari ug sila naninggit sa atubangan niya, “Pangluhod kamo.” Ug gipahiluna siya ibabaw sa tibuok nga yuta sa Ehipto.
Kay ikaw, O Ginoo, maayo, ug mapasayloon, ug madagayaon sa gugmang walay paglubad alang sa tanan nga nagsangpit kanimo.
Ug ako masaligon nga siya nga nagsugod ug maayong buhat diha kaninyo maghingpit niini hangtod sa adlaw ni Jesu-Cristo.
“Pangayo ug kamo hatagan, pangita ug kamo makakaplag, panuktok, ug ang pultahan ablihan alang kaninyo. Kay ang tanan nga mangayo makadawat ug ang mangita makakaplag ug alang kaniya nga manuktok ablihan ang pultahan.
Ang matarong molambo sama sa palmera, ug motubo sama sa cedro sa Lebanon. Sila gitanom diha sa balay sa Ginoo; milambo sila diha sa mga hawanan sa atong Dios. Namunga gihapon sila diha sa katigulangon; napuno sila sa duga ug lunhaw gihapon,
Sa walay pagsibog pangusgan nato pagkupot ang paglaom sa atong tinuohan, kay kasaligan siya nga nagsaad kanato.
Kay walay kalainan sa Judio ug sa Grego, kay ang mao nga Ginoo sa tanan, madagayaon ngadto sa tanan nga nagtawag kaniya.
Ang akong unod ug ang akong kasingkasing maluya, apan ang Dios mao ang kalig-on sa akong kasingkasing ug ang akong bahin hangtod sa kahangtoran.
Paghulat sa Ginoo; pagmalig-on ug padasiga ang imong kasingkasing; Oo, paghulat sa Ginoo!
Ug ang atong nabatonang pagsalig kaniya mao kini, nga kon mangayo kita ug bisan unsa sumala sa iyang kabubut-on, siya mamati gayod kanato.
Ako maglipay pag-ayo diha sa Ginoo, ang akong kalag magmalipayon diha sa akong Dios; kay ako gibistihan niya sa mga bisti sa kaluwasan, ako gisul-oban niya sa kupo sa pagkamatarong, sama sa pamanhonon nga nagdayandayan sa iyang kaugalingon sa usa ka purongpurong nga bulak, ug sama sa pangasaw-onon nga nagdayandayan sa iyang kaugalingon sa iyang mga alahas.
Makapito sa usa ka adlaw, ako nagdayeg kanimo, tungod sa imong matarong nga mga tulumanon.
Misangpit ako uban sa tibuok nakong kasingkasing, tubaga ako, O Ginoo; tumanon gayod nako ang imong mga lagda. Nagsangpit ako kanimo; luwasa ako, aron bantayan nako ang imong mga pagpamatuod.
Itugyan ngadto sa Ginoo ang imong palas-anon, ug siya mag-agak kanimo; dili gayod niya itugot nga matarog ang matarong.
Paghilom diha sa Ginoo ug paghulat nga mapailobon kaniya; ayaw kaguol tungod kaniya nga nagmauswagon sa iyang dalan, tungod sa tawo nga naghimo ug daotan nga mga laraw.
Kay ang sala dili maggahom diha kaninyo, tungod kay dili man kamo ilalom sa Balaod kondili ilalom sa grasya.
Siya magbangon sa kabos gikan sa abog; siya magtuboy sa timawa gikan sa tapok sa abo, aron palingkoron sila uban sa mga pangulo, ug manunod sa trono sa himaya. Kay ang mga haligi sa yuta iya sa Ginoo, ug diha niini iyang gipahimutang ang kalibotan.
Ug ako nag-uban kanimo bisan diin ikaw miadto ug gipuo ang tanan nimong kaaway gikan sa imong atubangan. Himoon nakong bantogan ang imong ngalan sama sa ngalan sa mga bantogang tawo diha sa yuta.
Dayegon ko ikaw, O Ginoo, kay gisakwat nimo ako, ug wala nimo tugti nga maglipay ang akong mga kaaway ibabaw kanako.
Paghulat sa Ginoo, ug subay sa iyang dalan, ug siya magbayaw kanimo sa pagpanag-iya sa yuta; sa diha nga laglagon ang mga makasasala, ikaw makakita niini.
Ang kahadlok sa tawo nagbutang ug usa ka lit-ag, apan siya nga nagsalig sa Ginoo layo sa kakuyaw.
Apan siya nga hamili naghimo sa mga butang nga hamili ug pinaagi sa mga butang nga hamili siya magbarog.
Iyang gipakanaog ang mga gamhanan gikan sa ilang mga trono, ug iyang gituboy ang mga ubos ug kahimtang,
Ang igsoon nga ubos ug kahimtang kinahanglan nga magpasigarbo diha sa pagpataas kaniya,
Busa pagpaubos kamo ilalom sa gamhanang kamot sa Dios, aron kamo iyang ituboy unya sa gitakda nga panahon.