Kategorya
115 Mga Bersikulo sa Pagpanalangin sa mga Anak
Nalipay gyud ang atong mga ginikanan kon makita nila nga kita masinugtanon. Apan kon masukihon kita, masakitan gyud ang ilang kasingkasing. Sa Basahon sa Exodo 20:12, ang Ginoo nag-ingon, “Tahura ang imong amahan ug inahan aron molugway ang imong kinabuhi sa yuta nga gihatag kanimo sa Ginoo nga imong Dios.”
Dili ta magdahom nga maayo ang atong kinabuhi kon supakon nato ang gitudlo sa pulong sa Dios. Daghan ron nga mga batan-on ang nangamatay kay wala nila dawata ang pagtul-id sa ilang mga ginikanan. Gusto nila nga sila ra ang masunod, ug mibiya sila sa dalan sa katul-iran padulong sa kadautan.
Sakit kaayo hunahunaon kay dili lang lawas ang gilubong, kondili ang mga pangandoy ug katuyoan sa usa ka batan-on nga wala pa unta angay mamatay. Nganong mosupak man sila sa mga gitudlo sa ilang mga ginikanan?
Ang Ginoo adunay maayong plano para kanimo. Paminawa ang imong kasingkasing ug sunda ang Iyang giplano para kanimo. Ang pagtuman sa atong mga ginikanan dili butang nga angay ikaulaw. Kini nagpakita sa atong gugma kanila ug sa atong langitnong Amahan.
Kon gusto nimo nga maluwas ang imong kalag gikan sa impyerno, paminawa ang imong mga ginikanan. Pasadyaa sila pinaagi sa pagpakita sa imong gugma ug pagrespeto. Tabangi sila ug ayaw pagdumili sa pagbuhat og maayo. Kon buhaton nimo kini, mabatonan nimo ang kalooy sa Dios ug ang pag-uyon sa mga tawo.
Gusto sa Espiritu Santo nga maayo ang atong pamatasan. Imbis nga pasakitan ang atong mga ginikanan, hatagan nato sila og kalipay. Sa Efeso 6:2-4, nag-ingon, “‘Tahura ang imong amahan ug inahan’—mao kini ang unang sugo nga adunay saad—‘aron magmauswagon ka ug molugway ang imong kinabuhi dinhi sa yuta.’"
Ang among mga anak nga lalaki diha sa ilang kabatan-on, mahisama unta sa mga tanom nga hingpit nga pagkatubo, ang among mga anak nga babaye mahisama unta sa mga haligi sa daplin nga gitabas alang sa pagtukod sa balay sa hari;
Tan-awa, ang mga anak mao ang panulundon gikan sa Ginoo, ang bunga sa taguangkan mao ang ganti.
Bansaya ang bata diha sa dalan nga iyang laktan, ug sa diha nga matigulang siya, dili siya mobiya gikan niini.
Ug kining mga pulonga nga gisugo nako kaninyo niining adlawa maanaa sa inyong kasingkasing. Itudlo ninyo kini sa makugihon ngadto sa inyong mga anak, ug hisgoti ninyo kini sa dihang maglingkod kamo diha sa inyong balay ug sa dihang maglakaw kamo sa dalan ug sa inyong paghigda ug sa inyong pagbangon.
Ang Dios sa paglaom magpuno unta kaninyo sa tumang kalipay ug kalinaw tungod sa inyong pagtuo, aron nga pinaagi sa gahom sa Espiritu Santo magmadagayaon kamo sa paglaom.
Ug ang akong Dios magsangkap sa tanan ninyong kinahanglanon sumala sa iyang kadato, sa himaya diha kang Cristo Jesus.
apan si Jesus miingon, “Paduola kanako ang gagmayng kabataan ug ayaw ninyo sila pugngi kay ang gingharian sa langit ila sa mga sama kanila.”
Kamong mga anak, kinahanglang tumanon ninyo ang inyong mga ginikanan diha sa Ginoo, kay kini maoy matarong. Sa kataposan, paglig-on kamo diha sa Ginoo ug sa kusog sa iyang gahom. Isul-ob ninyo ang tibuok kahimanan sa gubat nga gikan sa Dios aron makabarog kamo batok sa mga pagpanglimbong sa yawa. Kay ang atong pagpakig-away dili man sa unod ug dugo, kondili batok sa mga nagmando, batok sa mga kagamhanan, batok sa mga makagagahom sa kalibotan nga gingitngitan, batok sa mga daotan nga espirituhanong panon diha sa mga langitnong dapit. Tungod niini, dad-a ninyo ang tibuok kahimanan sa gubat nga gikan sa Dios aron makasukol kamo inig-abot na sa daotan nga adlaw, ug sa mahimo na ninyo ang tanan, kamo magbarog gihapon. Busa, barog kamo, binaksan ang inyong mga hawak sa kamatuoran ug sinul-ob ang taming sa dughan nga mao ang pagkamatarong, ug sinul-oban ang inyong mga tiil sa kaandam sa pagsangyaw sa Maayong Balita sa pakigdait. Ug uban niining tanan, dad-a ninyo ang taming nga mao ang pagtuo nga pinaagi niini makapalong kamo sa tanang mga nagdilaab nga udyong sa daotan. Ug dad-a ninyo ang helmet nga mao ang kaluwasan, ug ang espada sa Espiritu nga mao ang pulong sa Dios. Pinaagi sa bug-os nga pag-ampo ug pagpangamuyo, pag-ampo diha sa Espiritu sa tanang panahon. Alang niini, kinahanglang magtukaw kamo uban sa bug-os nga pagkamapadayonon ug sa pangamuyo alang sa tanang mga balaan ug alang kanako usab aron unta ihatag ngari kanako ang mga igsusulti aron mosulti ako uban sa kaisog, aron ipahibalo ang misteryo sa Maayong Balita. “Tahora ang imong amahan ug inahan,” kini mao ang unang sugo nga may saad, Tungod niini ako nahimong usa ka tinugyanan nga kinadenahan aron pinaagi niini ako magmaisogon, ingon nga gikinahanglan sa akong pagsulti. Ug aron kamo usab mahibalo sa akong kahimtang, ug kon unsa ang akong gibuhat, si Tiquico, ang hinigugmang igsoon ug kasaligan nga sulugoon sa Ginoo, maoy mosulti kaninyo sa tanan. Gipadala nako siya kaninyo alang niining maong tuyo aron masayod kamo sa among kahimtang, ug aron siya makadasig sa inyong mga kasingkasing. Ang kalinaw maanaa unta sa mga kaigsoonan, ug ang gugma uban sa pagtuo gikan sa Dios nga Amahan ug sa Ginoong Jesu-Cristo. Ang grasya maanaa unta sa tanan nga nahigugma sa Ginoong Jesu-Cristo uban sa gugmang walay kamatayon. “aron mahimong maayo ang tanan alang kanimo ug aron taas ang imong kinabuhi dinhi sa yuta.”
Batan-on ako kaniadto ug karon tigulang na ako, apan wala ako makakita sa matarong nga gibiyaan, o ang iyang anak magpakilimos ug pan.
ayaw kahadlok, kay ania ako uban kanimo, ayaw kabalaka, kay ako mao ang imong Dios; lig-onon ko ikaw ug tabangan ko ikaw, ituboy ko ikaw pinaagi sa akong madaogon nga tuong kamot.
Wala na akoy kalipay nga molabaw pa niini, nga makadungog ako nga ang akong mga anak nagkinabuhi diha sa kamatuoran.
Sa dihang giyahat ni Esau ang iyang mga mata ug nakita niya ang mga babaye ug ang mga bata, siya miingon, “Kinsa ba kini sila nga kuyog kanimo?” Ug si Jacob miingon, “Ang mga bata nga tungod sa kaluoy sa Dios gihatag niya sa imong ulipon.”
Ang Ginoo maglikay kanimo gikan sa tanan nga kadaotan; siya magbantay sa imong kinabuhi. Ang Ginoo magbantay sa imong paggula ug sa imong pagsulod sukad niining panahona hangtod sa kahangtoran.
Salig sa Ginoo sa tibuok nimong kasingkasing ug ayaw pagsalig sa imong kaugalingong salabotan. Sa tanan nimong mga dalan ilha siya, ug siya magtul-id sa imong mga agianan.
Sama sa usa ka amahan nga naluoy sa iyang mga anak, mao usab ang Ginoo nga maluoy niadtong may kahadlok kaniya.
Nahinumdom ako sa imong matinud-anong pagtuo nga sa sinugdan diha sa imong apohang babaye nga si Loida ug sa imong inahan nga si Eunice ug nga karon, nagtuo ako nga anaa usab kanimo.
Apan ngadto sa tanang midawat kaniya, sa mga mituo sa iyang ngalan, naghatag siya kanila ug katungod sa pagkahimong mga anak sa Dios,
Kay ikaw ang nag-umol sa akong mga sulod nga bahin; ikaw ang naghulma kanako diha sa tagoangkan sa akong inahan. Gidayeg ko ikaw, kay makalilisang ug katingalahan ang pagbuhat kanako, Katingalahan ang imong mga buhat! Nahibalo ako niana pag-ayo;
Dayega ang Ginoo! Bulahan ang tawo nga may kahadlok sa Ginoo, nga nalipay sa hilabihan diha sa iyang mga sugo! Ang daotan makakita niini ug masuko, magpakagot siya sa iyang mga ngipon ug dayon matunaw; mangahanaw ang tinguha sa mga daotan. Ang iyang kaliwatan mahimong gamhanan sa ibabaw sa yuta, ang kaliwatan sa matarong mahimong bulahan. Mga bahandi ug katigayonan anaa sa iyang balay ug ang iyang pagkamatarong molungtad hangtod sa kahangtoran.
Tan-awa ninyo unsang gugmaha ang gihatag kanato sa Amahan nga kita tawgon nga mga anak sa Dios, ug kita mao. Ang hinungdan ngano nga ang kalibotan wala makaila kanato mao nga kini wala makaila kaniya.
Alang sa pagpanton kinahanglang mag-antos kamo. Ang Dios nagtagad kaninyo ingon nga mga anak, kay kinsa bang anaka nga wala pantona sa iyang amahan?
Mga amahan, ayaw pasuk-a ang inyong mga anak aron dili sila mawad-an sa kadasig.
apan kadtong naghulat sa Ginoo magbag-o sa ilang kusog, sila manglupad pinaagi sa mga pako sama sa mga agila, sila managan ug dili kapoyon, sila manglakaw ug dili mangaluya.
Pamati, O mga anak, sa pahimangno sa usa ka amahan, ug pamati, aron makahibalo kamo ug mga maayong hunahuna; Pamati, anak ko, ug dawata ang akong mga pulong, aron modaghan ang katuigan sa imong kinabuhi. Gitudloan ko ikaw sa dalan sa kaalam; gitultolan ko ikaw diha sa mga agianan sa pagkamatarong. Sa dihang maglakaw ikaw, ang imong mga lakang dili mapugngan; ug kon ikaw magdagan, dili ikaw mapandol. Hupti gayod ang pahimangno, ayaw siya buhii; bantayi siya kay siya mao ang imong kinabuhi. Ayaw pagsulod sa agianan sa daotan, ug ayaw paglakaw sa dalan sa mga tawong daotan. Likayi kini; ayaw pagsubay niini; tipas gikan niini ug padayon. Kay sila dili makatulog gawas kon sila makabuhat ug daotan; ang ilang pagkatulog mawala gawas kon sila makapapandol sa uban. Kay sila nagkaon sa pan sa pagkadaotan, ug nag-inom sa bino sa pagkabangis. Apan ang agianan sa matarong sama sa kahayag sa kaadlawon, nga nag-anam ug kahayag ang pagdan-ag hangtod sa pag-abot sa kabuntagon. Ang dalan sa daotan sama sa hilabihan nga kangitngit; sila dili mahibalo kon unsa ang ilang napandolan. kay ako naghatag kaninyo ug maayong pagtulun-an; ayaw ninyo biyai ang akong gitudlo.
Gitipigan nako ang imong pulong sulod sa akong kasingkasing, aron dili ako makasala batok kanimo.
Ug kinahanglang dili kita maluya sa pagbuhat ug maayo, kay sa tukma nga panahon kita mag-ani kon kita dili maluya.
nga unta ang Dios sa atong Ginoong Jesu-Cristo, ang mahimayaong Amahan, maghatag kaninyo sa espiritu sa kaalam ug sa pagpadayag diha sa kahibalo mahitungod kaniya, ingon nga gilamdagan ang mga mata sa inyong kasingkasing, aron inyong masayran kon unsa ang paglaom diha sa iyang pagtawag kaninyo, kon unsa ang mga bahandi sa iyang mahimayaong panulundon diha sa mga balaan,
Kita nasayod nga diha sa tanang butang ang Dios nagbuhat sa maayo ngadto kanila nga mga nahigugma kaniya ug mga tinawag sumala sa iyang katuyoan.
Kinsa ba ang tawo nga may kahadlok sa Ginoo? Kaniya itudlo niya ang dalan nga iyang pilion.
Busa, kon kamo, bisan sa inyong pagkadaotan, mahibalo man ganing mohatag ug mga maayong gasa ngadto sa inyong mga anak, unsa pa kaha ang inyong Amahan nga anaa sa langit nga mohatag ug mga maayong butang ngadto sa mga nangayo kaniya!
Ang mga panultihon ni Solomon. Ang usa ka anak nga maalamon kalipay sa usa ka amahan, apan ang usa ka anak nga buangbuang kaguol sa iyang inahan.
Ang balaod sa Ginoo hingpit, nagpahiuli sa kalag; ang pagpamatuod sa Ginoo tinuod, naghimong maalamon sa mga walay alamag;
Ang gugma mapailobon ug maluluy-on. Ang gugma dili masinahon, dili manghambog. Ang gugma dili tigpasigarbo, dili magbinastos, dili mamugas alang sa iyang kaugalingon, dili masuk-anon o madinumtanon. Ang gugma dili malipay sa daotan, apan malipay kini sa kamatuoran, moantos sa tanang butang, motuo sa tanang butang, molaom sa tanang butang, molahutay sa tanang butang.
Ikaw nagbantay kaniya diha sa hingpit nga pakigdait, nga ang hunahuna nagpabilin diha kanimo, tungod kay siya nagsalig kanimo.
Amahan sa mga wala nay amahan ug tigpanalipod sa mga biyuda ang Dios nga anaa sa iyang balaang puluy-anan.
Kay ang iyang kasuko makadiyot lamang, ug ang iyang kaluoy alang sa tibuok kinabuhi. Ang paghilak mopabilin sa kagabhion, apan ang kalipay moabot uban sa kabuntagon.
Ang nagpugong pagbunal nagdumot sa iyang anak, apan siya nga nahigugma kaniya nagkugi sa pagpanton kaniya.
Ayaw kamo pagpahiuyon niining kalibotana, hinuon tugoti nga mausab ang inyong kaugalingon pinaagi sa pagbag-o sa inyong hunahuna, aron inyong masuta unsa ang kabubut-on sa Dios, unsa ang maayo, ang kahimut-an ug ang hingpit.
Ug ngadto kaniya, nga pinaagi sa gahom nga naglihok sulod kanato makahimo ug labaw pa gayod kay sa tanan natong gipangayo ug gihunahuna,
Ug ako masaligon nga siya nga nagsugod ug maayong buhat diha kaninyo maghingpit niini hangtod sa adlaw ni Jesu-Cristo.
Karon ang Ginoo sa kalinaw maghatag kaninyo ug kalinaw sa tanang panahon sa tanang paagi. Ang Ginoo mag-uban kaninyong tanan.
Pantona ang imong anak samtang aduna pay paglaom; ayaw ibutang ang imong kasingkasing sa iyang kalaglagan.
“Ug alang kanako, kini mao ang akong kasabotan uban kanila, nag-ingon ang Ginoo: ang akong Espiritu nga anaa sa ibabaw nimo, ug ang akong mga pulong nga akong gibutang sa imong baba, dili mobulag gikan sa imong baba, o gikan sa baba sa imong mga anak, o gikan sa baba sa mga anak sa imong mga anak, nag-ingon ang Ginoo, sukad karon ug hangtod sa kahangtoran.”
Busa unsa may atong isulti mahitungod niini? Kon ang Dios dapig kanato, kinsa man ang mobatok kanato?
Karon ang pagtuo mao ang kasigurohan sa mga butang nga atong gilaoman ug ang hugot nga pagsalig sa mga butang nga dili nato makita.
Bulahan ang tanan nga may kahadlok sa Ginoo, nga naglakaw subay sa iyang mga dalan! Magkaon ikaw sa bunga sa kabudlay sa imong mga kamot; magmalipayon ikaw, ug magmaayo kini alang kanimo.
Apan ang bunga sa Espiritu mao ang gugma, kalipay, kalinaw, pailob, pagkamaluluy-on, pagkamaayo, pagkamatinumanon, kaaghop, pagpugong sa kaugalingon. Walay balaod nga batok niining mga butanga.
Ang ngalan sa Ginoo maoy usa ka lig-ong tore; ang matarong modagan ngadto niini ug maluwas.
Unya ikaw motawag ug ang Ginoo motubag; ikaw motuaw ug siya moingon, Ania ako. “Kon imong kuhaon gikan sa imong taliwala ang yugo, ang pagtulisok sa tudlo ug ang pagsulti ug ngil-ad,
Ang iyang kaliwatan mahimong gamhanan sa ibabaw sa yuta, ang kaliwatan sa matarong mahimong bulahan.
Apan maoy unaha ninyo pagpangita ang gingharian sa Dios ug ang iyang pagkamatarong ug kining tanan idugang kaninyo.
Ang Ginoo mao ang akong magbalantay, walay makulang kanako. Gipahigda niya ako diha sa lunhawng sibsibanan; gitultolan niya ako sa daplin sa mga tubig nga linaw; gipalig-on niya ang akong kalag. Gimandoan niya ako diha sa mga dalan sa pagkamatarong tungod ug alang sa iyang ngalan.
Sa wala pa matukod ang kalibotan, ang Dios nagpili kanato diha kang Cristo aron kita mabalaan ug dili masaway diha sa iyang atubangan. Pinaagi sa gugma, siya nagbuot nang daan nga kita mahimo niyang mga anak pinaagi kang Jesu-Cristo, sumala sa tuyo sa iyang kabubut-on,
Ang Dios sa pailob ug pagdasig maghatag unta kaninyong tanan ug pagsinabtanay sa usa ug usa sumala kang Cristo Jesus, aron diha sa hiniusa nga tingog magdungan kamo sa paghimaya sa Dios ug Amahan sa atong Ginoong Jesu-Cristo.
Siya nga magsunod sa pagkamatarong ug sa pagkamaluluy-on makakaplag sa kinabuhi ug kadungganan.
Dalaygon ang Dios ug Amahan sa atong Ginoong Jesu-Cristo, ang Amahan sa mga kaluoy ug Dios sa tanang paglipay. Siya naglipay kanamo sa tanan namong kasakit aron kami makahimo sa paglipay kanila nga anaa sa bisan unsang kasakit, pinaagi sa paglipay nga niini kami gilipay sa Dios.
Sama sa mga udyong nga anaa sa kamot sa sundalo, mao usab ang mga anak sa pagkabatan-on. Malipayon ang tawo nga ang iyang sudlanan ug udyong puno niini! Dili sila mabutang sa kaulawan, sa dihang makigsulti siya sa iyang mga kaaway diha sa ganghaan.
Inay kaulawan ninyo, kamo makabaton ug duha ka bahin, ug inay sa pagkawalay dungog, kamo maglipay sa inyong bahin; busa sa inyong yuta kamo makapanag-iya ug duha ka bahin, ang kalipay nga walay kataposan mainyo.
Dili, kay gipili nako siya aron magsugo sa iyang mga anak ug panimalay nga sunod kaniya aron magsubay sila sa dalan sa Ginoo, pinaagi sa pagbuhat sa pagkamatarong ug sa hustisya, aron ang Ginoo magpadangat kang Abraham niadtong gisaad kaniya.”
Ang Ginoo duol sa tanan nga nagsangpit kaniya, sa tanan nga nagsangpit kaniya sa kamatuoran.
Himoa nga ang imong gugmang walay paglubad, O Ginoo, maania kanamo, ingon nga kami naglaom kanimo.
bisan hangtod sa imong katigulangon ako mao siya, ug bisan hangtod sa pagkaubanon sa buhok ako mag-agak kaninyo; ako nagbuhat ug ako magpas-an; ako magpas-an ug magluwas.
Sa panahon nga mahadlok ako, magsalig ako kanimo. Sa Dios nga ang pulong akong gidayeg, diha sa Dios ako nagsalig nga walay kahadlok. Unsay mabuhat sa unod ngari kanako?
Ang sinugdanan sa kaalam mao kini: Batoni ang kaalam, ug bisan unsay imong makuha, batoni ang pagpanabot.
Bantayi ang inyong kinabuhi nga malikay sa pagkamahigugmaon sa salapi ug himoa nga matagbaw kamo sa inyong mga naangkon karon, kay siya gayod mao ang nag-ingon, “Dili ko gayod ikaw pasagdan o biyaan.”
Kinahanglang walay sulting daotan nga manggula gikan sa inyong baba, kondili kanang maayo lamang nga makapalig-on ug angay sa higayon, aron makahatag kini ug kaayohan ngadto sa mga naminaw.
Naghulat ako nga mapailobon sa Ginoo; siya namati kanako ug gidungog ang akong pagtuaw. Wala nako tagoi ang imong pagluwas sulod sa akong kasingkasing, nagsulti ako sa imong pagkamatinud-anon ug sa imong kaluwasan; wala nako tagoi ang imong gugmang walay paglubad ug ang imong kamatuoran gikan sa dako nga katilingban. Ayaw ihikaw ang imong kaluoy gikan kanako, O Ginoo; himoa nga ang imong gugmang walay paglubad ug pagkamatinud-anon manalipod kanako sa kanunay! Kay dili maihap ang mga kadaotan nga naglibot kanako; ang akong mga kasal-anan milukob kanako, hangtod nga dili na ako makakita; daghan pa sila kay sa mga buhok sa akong ulo, ang akong kasingkasing nagluya kanako. Mahimuot unta ikaw, O Ginoo, sa pagluwas kanako; O Ginoo, pagdali sa pagtabang kanako. Himoa nga maulawan ug magubot sila nga mga nagtinguha sa akong kinabuhi aron sa paglaglag niini; pasiboga sila ug pakaulawi sila nga nagtinguha sa akong kadaot! Palisanga sila tungod sa ilang kaulawan, sila nga nag-ingon kanako, “Aha, Aha!” Magmaya ug maglipay unta ang tanan nga nangita kanimo; ang tanan nga nahigugma sa imong kaluwasan moingon unta kanunay, “Gamhanan ang Ginoo!” Mahitungod kanako, kabos ako ug nagkinahanglan, apan ang Ginoo naghunahuna kanako. Ikaw mao ang akong magtatabang ug akong manluluwas; ayaw paglangan, O akong Dios! Gikuha niya ako gikan sa usa ka mingaw nga gahong, gikan sa kalapokan, ug gipahimutang niya ang akong mga tiil ibabaw sa bato, gilig-on niya ang akong mga lakang. Gibutangan niya ug bag-ong awit ang akong baba, awit sa pagdayeg ngadto sa atong Dios. Daghan ang makakita niini ug mahadlok, ug mosalig sila sa Ginoo.
dili magbalos ug daotan sa daotan o magbalos ug pasipala sa pagpasipala kondili magpanalangin hinuon kay alang niini kamo gitawag aron makaangkon ug panalangin.
Kay ang bayad sa sala mao ang kamatayon apan ang gasa gikan sa Dios mao ang kinabuhing dayon diha kang Cristo Jesus nga atong Ginoo.
Ang kaayo ug kaluoy magpadayon gayod uban kanako sa tanang mga adlaw sa akong kinabuhi, ug magpuyo ako sa balay sa Ginoo hangtod sa kahangtoran.
Ayaw kamo kabalaka mahitungod sa bisan unsang butang, apan sa tanang butang ipahibalo ninyo sa Dios ang inyong mga hangyo pinaagi sa pag-ampo ug sa pagpangamuyo uban ang pagpasalamat. Ug ang kalinaw sa Dios nga milapaw sa tanang pagpanabot, magbantay sa inyong mga kasingkasing ug sa inyong mga hunahuna diha kang Cristo Jesus.
Siya dili mahadlok sa mga balita nga daotan; ang iyang kasingkasing lig-on, nagsalig diha sa Ginoo. Ang iyang kasingkasing dili matarog, siya dili mahadlok, hangtod nga makita niya ang iyang tinguha ibabaw sa iyang mga kaaway.
Ang matag pulong sa Dios matuod gayod; siya usa ka taming ngadto sa modangop kaniya.
Ug ang atong nabatonang pagsalig kaniya mao kini, nga kon mangayo kita ug bisan unsa sumala sa iyang kabubut-on, siya mamati gayod kanato. Ug kon nasayod man kita nga siya mamati gayod kanato bisan unsay atong pangayoon, kita nasayod nga ato nang nabatonan ang gipangayo kaniya.
Itumong ang inyong mga hunahuna diha sa mga butang nga anaa sa itaas ug dili sa mga butang dinhi sa yuta.
Duol kanako, kamong tanan nga nagbudlay ug nabug-atan ug papahulayon ko kamo. Pas-ana ninyo ang akong yugo ug pagtuon kamo gikan kanako kay ako maaghop ug mapaubsanon sa kasingkasing ug makakaplag kamo ug pahulay alang sa inyong mga kalag. aron sa pag-ingon kaniya, “Ikaw ba kadtong moanhi, o magpaabot pa ba kami ug lain?” Kay sayon ang akong yugo ug gaan ang akong palas-anon.”
Kay ang sala dili maggahom diha kaninyo, tungod kay dili man kamo ilalom sa Balaod kondili ilalom sa grasya.
Ang Ginoo maayo sa tanan ug ang iyang kaluoy anaa sa ibabaw sa tanan niyang mga binuhat.
ug nga sukad sa imong pagkabata nakahibalo ikaw sa balaan nga kasulatan nga takos sa pagtudlo kanimo ngadto sa kaluwasan pinaagi sa pagtuo kang Cristo Jesus.
Si bisan kinsa nga nahigugma sa pagpanton, nahigugma sa kahibalo, apan siya nga nagdumot sa pagbadlong hungog.
Kay tungod sa grasya kamo nangaluwas pinaagi sa pagtuo ug kini dili gikan kaninyo, kini gasa sa Dios— dili tungod sa mga binuhatan aron walay bisan kinsa nga magpasigarbo.
Apan tungod kaniya kamo anaa kang Cristo Jesus, nga gihimo nga atong kaalam gikan sa Dios, pagkamatarong, pagkabalaan, pagkatinubos,
Sa kataposan, mga igsoon, bisan unsang butang nga matuod, bisan unsang butang nga dungganan, bisan unsang butang nga matarong, bisan unsang butang nga putli, bisan unsang butang nga matahom, bisan unsang butang nga maayo ug dungog, kon aduna may labing maayo, kon aduna may pagdayeg, hunahunaa ninyo kining mga butanga.
Ug mamalandong kita alang sa pagdinasigay sa usa ug usa ngadto sa paghigugma ug sa mga maayong buhat, sa walay pagbiya sa atong panagtigom, ingon sa gibuhat sa pipila, hinuon magdinasigay kita sa usa ug usa ug ilabina gayod sa makita na ninyo nga ang Adlaw nagkaduol na.
Kay misalig ako nga bisan kamatayon, o kinabuhi, o mga anghel o mga kadagkoan o mga butang karon o mga butang nga umaabot o mga gahom, o kahabogon, o giladmon, o bisan unsa diha sa tibuok kabuhatan, dili makapahimulag kanato gikan sa gugma sa Dios, sa gugma nga anaa kang Cristo Jesus nga atong Ginoo.
Busa, ingon nga kita adunay kahigayonan, buhaton nato ang maayo ngadto sa tanang mga tawo, ilabi na kanila nga mga sakop sa panimalay sa pagtuo.
“Hilom kamo ug ilha ninyo nga ako mao ang Dios. Gibayaw ako taliwala sa mga nasod, gibayaw ako dinhi sa yuta!”
Ug ang Dios makahimo sa paghatag sa tanang panalangin nga naghingapin nganha kaninyo, aron kamo makabaton kanunay ug igo sa tanang butang, madagayaon alang sa tanang maayong buhat.
Buhata kining mga butanga ug igahin ang imong kaugalingon alang niini aron ang imong pag-uswag madayag sa tanan. Bantayi ang imong kaugalingon ug ang imong pagpanudlo. Padayon niini, kay sa imong pagbuhat niini maluwas nimo ang imong kaugalingon ug ang mga namati kanimo.
Busa tumana ninyo ang iyang mga lagda ug ang iyang mga sugo nga akong gisugo kaninyo niining adlawa aron magmaayo ang inyong kahimtang ug sa inyong mga anak nga sunod kaninyo, ug aron motaas ang inyong mga adlaw sa yuta nga gihatag kaninyo sa Ginoo nga inyong Dios hangtod sa kahangtoran.”
Kinsa ba ang tawo nga may kahadlok sa Ginoo? Kaniya itudlo niya ang dalan nga iyang pilion. Siya gayod magpuyo diha sa kauswagan, ug ang iyang mga anak makapanag-iya sa yuta.
Ang imong asawa mahisama sa mabungahon nga paras, sulod sa imong panimalay Ang imong mga anak mahisama sa mga saha nga olibo, libot sa imong lamisa. Tan-awa, sa ingon niini panalanginan ang tawo nga may kahadlok sa Ginoo.
Anak ko, kahadloki ang Ginoo ug ang hari, ug ayaw supaka si bisan kinsa kanila; kay ang katalagman gikan kanila motungha sa kalit, ug kinsa ang nahibalo sa kalaglagan nga moabot gikan kanilang duha?
Ug kamong mga amahan, ayaw ninyo hagita sa pagkasuko ang inyong mga anak, kondili matutoa hinuon ninyo sila diha sa pagpanton ug pagtulun-an sa Ginoo.
Busa buot nako nga mamana ang mga batan-ong biyuda, manganak sila, magdumala sa ilang mga panimalay ug dili maghatag sa kaaway ug higayon sa pagsulti ug mga pagdaot kanato.
Buhata ninyo ang tanang butang sa walay pagbagulbol o pagpakiglalais, aron mahimo kamong putli ug dili masaway, mga anak sa Dios nga walay buling taliwala sa usa ka hiwi ug sukihan nga kaliwatan, nga sa taliwala nila kamo magsidlak ingon nga mga kahayag dinhi sa kalibotan,
Ug nakalimot ba kamo sa tambag nga nagsangpit kaninyo ingon nga mga anak? “Anak ko, ayaw ibaliwala ang pagpanton sa Ginoo kanimo, ayaw kaluya sa diha nga badlongon niya ikaw.