Kategorya
114 Mga Bersikulo sa Bibliya Mahitungod sa Himaya sa Dios
Makalilipay gyud ang pag-atubang sa Dios ug ang pagbati sa Iyang himaya, labaw pa sa bisan unsang kalipay nga atong maangkon dinhi sa kalibutan. Kon mapuno ka sa Iyang presensya, masayran nimo nga bisan usa lang ka gutlo uban Kaniya, igo na aron mausab ka ug dili na mahimong pareha sa una.
Ang himaya sa Dios makausab kanimo, makabag-o, makaayo, makagawas, ug makatabang nimo nga mas mapalalom pa ang imong relasyon sa Espiritu Santo. Busa, matag adlaw, kinahanglan nga imong handumon ug pangandoyon sa tibuok nimong kusog, hunahuna, ug kasingkasing nga mapuno sa Iyang himaya.
Mao kini ang makatabang nimo nga mas masabtan nga ang labing importante nga butang nga naa nimo mao ang Dios, ug Siya usab ang imong kinadak-ang panginahanglan. Ang pag-atubang sa himaya sa Dios nagpasabot nga ang imong mga sala makita, ang tanan nimong pagpakaaron-ingnon mabutyag, ug moatubang ka Kaniya sama sa imong tinuod nga pagkatawo.
Apan nasayod ka ba? Kining himaya dili molaglag o mohukom nimo. Hinunoa, kuhaon niini ang mga hiwi ug dili tinuod diha kanimo, ug magdala kini kanimo ngadto sa tinuod nga paghinulsol aron mahimong sama sa kasingkasing sa Amahan ug mahisama kang Kristo.
Hinumdumi nga kining himaya mao usab ang maghatag kanimo og kusog; dili na kinahanglan nga mosalig ka sa imong kaugalingon nga kusog o ipanghambog ang imong kaugalingon, kay si Jesus ang magdala kanimo ngadto sa mga lugar nga wala nimo damha, kay Siya ang nag-umol sa Iyang kinaiya diha kanimo ug Siya ang nagsalig kanimo aron ipadayag ang Iyang mga misteryo ug ibutang ka sa atubangan sa mga tawo.
Tungod sa himaya sa Dios, makab-ot nimo ang tanan nimong mga tumong, aron walay bisan unsa sa imong kasingkasing nga angay nimong ikapasigarbo, gawas lang sa pag-ila kang Jesus ug nga maayo ang hisgot bahin kanimo didto sa langit. Sama sa giingon sa 2 Corinto 3:18, "Busa, kitang tanan, uban ang walay tabon nga nawong nga nagbanaag sa himaya sa Ginoo sama sa usa ka salamin, ginabag-o ngadto sa Iyang dagway uban ang nagkadako nga himaya pinaagi sa Ginoo nga mao ang Espiritu."
Ug si Moises miingon, “Naghangyo ako kanimo, ipakita kanako ang imong himaya.” Ug siya miingon, “Akong paagion ang tanan nakong kaayo diha sa imong atubangan ug ipadayag nako diha sa imong atubangan ang akong ngalan, ‘Yahweh,’ ug ako magmapuangoron niadtong buot nakong hatagan ug puangod ug magpakita ako ug kaluoy niadtong buot nakong kaluy-an.”
Ang kalangitan nagpahayag sa himaya sa Dios; ug ang kawanangan nagpadayag sa buhat sa iyang mga kamot.
Ang kalangitan nagpahayag sa iyang pagkamatarong, ug ang tanang mga katawhan nakakita sa iyang himaya.
Ug ang usa mitawag sa usa ug miingon, “Balaan, balaan, balaan ang Ginoo sa mga panon, ang tibuok nga yuta napuno sa iyang himaya.”
Kay sukad pa sa pagbuhat sa kalibotan ang iyang dili makita nga kinaiya, nga mao ang iyang walay kinutoban nga gahom ug pagka-Dios, sa tin-aw naila na pinaagi sa mga butang nga iyang gibuhat. Busa wala silay ikapasangil,
Ang tingog sa Ginoo nagkusokuso sa dagkong kahoy, ug gihawanan niya ang mga kalasangan; ug sa sulod sa iyang Templo ang tanan nagsinggit, “Himaya!”
Busa gitan-aw ko ikaw diha sa balaang puluy-anan, nagtan-aw sa imong gahom ug sa imong himaya.
Sa diha nga si Moises milugsong gikan sa Bukid sa Sinai dala ang duha ka papan sa pagpamatuod diha sa iyang kamot, sa diha nga naglugsong siya gikan sa bukid, si Moises wala mahibalo nga ang panit sa iyang nawong misilaw tungod sa iyang pagpakigsulti sa Ginoo. Walay tawo nga motungas uban kanimo ug kinahanglang walay tawo nga makita diha sa tibuok nga bukid ug kinahanglan nga walay mga karnero o mga baka nga manibsib sa atubangan sa bukid.” Sa diha nga si Aaron ug ang tanang katawhan sa Israel nakakita kang Moises, ilang nakita nga ang panit sa iyang nawong misilaw, ug nangahadlok sila sa pagduol kaniya.
Kinsa ba kining Hari sa himaya? Ang Ginoo sa mga panon, siya mao ang Hari sa himaya! Selah
Busa pasigaa ang inyong kahayag sa atubangan sa mga tawo aron makita nila ang inyong mga maayong buhat ug dayegon nila ang inyong Amahan nga atua sa langit.
Si Jesus mitubag kaniya, “Wala ba ako mag-ingon kanimo nga kon motuo ikaw makita nimo ang himaya sa Dios?”
Ug ang Pulong nahimong tawo ug mipuyo uban kanato ug atong nakita ang iyang himaya, ang himaya nga iyang nadawat gikan sa Amahan ingon nga bugtong Anak, puno sa grasya ug kamatuoran.
Unya ang himaya sa Ginoo ipadayag, ug ang tanang tawo makakita niini, kay ang baba sa Ginoo nagsulti niini.”
Amahan, buot unta nako nga kon asa ako atua usab uban kanako sila nga imong gitugyan kanako, aron makakita sila sa akong himaya nga imong gihatag kanako tungod kay nahigugma man ikaw kanako bisan sa wala pa buhata ang kalibotan.
Halangdon ikaw, O Dios, ibabaw sa kalangitan! Ipatigbabaw ang imong himaya sa tibuok nga yuta!
Halangdon ikaw, O Dios, ibabaw sa kalangitan! Ipatigbabaw ang imong himaya sa tibuok nga yuta!
Siya ang dan-ag sa himaya sa Dios ug tukma nga hulagway sa iyang kinaiya, nagsapnay sa tanang mga butang pinaagi sa gamhanan nga pagpamulong niya. Sa nahimo na niya ang paghinlo sa mga sala, siya milingkod sa tuo sa Halangdon sa kahitas-an,
Ug kitang tanan, nga dili tinabonan ang nawong, sa nagsud-ong kita sa himaya sa Ginoo sama diha sa salamin, giusab kita ngadto sa pagkasama sa iyang dagway gikan sa himaya ngadto sa himaya kay kini gikan man sa Ginoo, ang Espiritu.
Kay ang Dios nga nag-ingon, “Gikan sa kangitngit mosidlak ang kahayag,” mao ang nagsidlak dinhi sa among mga kasingkasing aron paghatag sa kahayag sa kahibalo sa himaya sa Dios diha sa nawong ni Jesu-Cristo.
ug ang tanang dila magsugid nga Ginoo si Jesu-Cristo alang sa pagdayeg sa Dios nga Amahan.
aron sa pagpahibalo sa mga anak sa katawhan sa imong gamhanang mga buhat ug sa mahimayaong katahom sa imong gingharian.
Ang tanang mga nasod nga imong gibuhat moduol ug mosimba sa atubangan nimo, O Ginoo, ug maghimaya sila sa imong ngalan.
Apan ikaw, O Ginoo, mao ang taming libot kanako, ang akong himaya, ug ang tig-isa sa akong ulo.
Sa Dios anaa ang akong kaluwasan ug ang akong kadungganan; ang akong gamhanang bato, ang akong dalangpanan mao ang Dios.
Dalaygon ang iyang mahimayaong ngalan hangtod sa kahangtoran; mapuno unta sa iyang himaya ang tibuok nga yuta! Amen ug Amen!
“Himaya ngadto sa Dios sa kahitas-an, ug sa yuta panagdait sa mga tawo nga iyang gikahimut-an.”
Tindog, sidlak; kay ang imong kahayag miabot na, ug ang himaya sa Ginoo misubang nganha kanimo. Ang mga langyaw magtukod sa imong mga kuta, ug ang ilang mga hari mag-alagad kanimo; kay diha sa akong kaligutgot gisamaran ko ikaw, apan tungod sa akong maayong kabubut-on gikaluy-an ko ikaw. Ang imong mga ganghaan ablihan sa kanunay; sa adlaw ug sa gabii kini dili tak-opan, aron ang mga tawo maghatod kanimo sa bahandi sa kanasoran, uban sa ilang mga hari nga nangulo sa panon. Kay ang nasod ug ang gingharian nga dili moalagad kanimo mangalaglag; kadtong mga nasora gun-obon gayod. Ang himaya sa Lebanon modangat kanimo, ang mga kahoy nga sipre, ang platano ug ang mga aguho, aron sa pagpatahom sa dapit sa akong balaang puluy-anan, ug himoon nako nga mahimayaon ang dapit sa akong mga tiil. Ang mga anak nga lalaki niadtong nagsakit kanimo manganhi nga magyukbo kanimo; ug silang tanan nga nagbiaybiay kanimo mangyukbo diha sa imong tiilan; ikaw tawgon nila nga Siyudad sa Ginoo, ang Zion sa Balaan sa Israel. Bisan ug ikaw gisalikway ug gikasilagan, nga walay bisan usa nga mohapit kanimo, himoon ko ikaw nga halangdon hangtod sa kahangtoran, kalipay sa daghang mga kaliwatan. Ikaw magsuso sa gatas sa mga nasod, ikaw magsuso sa dughan sa mga hari; ug ikaw makaila nga ako, ang Ginoo, mao ang imong Manluluwas, ug imong Manunubos, ang Gamhanan ni Jacob. Inay bronsi ako magdala ug bulawan, ug inay puthaw ako magdala ug plata; inay kahoy, bronsi inay mga bato, puthaw. Himoon nako nga imong mga tinugyanan ang pakigdait, ug imong mga kapatas ang pagkamatarong. Ang kabangis dili na madungog diha sa imong yuta, ang kadaot o kalaglagan sulod sa imong mga utlanan; apan tawgon nimo ang imong mga kuta nga Kaluwasan, ug ang imong mga ganghaan Pagdayeg. Ang adlaw dili na mao ang imong kahayag panahon sa adlaw, o ingon nga kahayag modan-ag ang bulan kanimo sa gabii; apan ang Ginoo mao ang imong kahayag nga walay kataposan, ug ang imong Dios mao ang imong himaya. Kay tan-awa, ang kangitngit motabon sa yuta ug ang baga nga kangitngit sa mga katawhan; apan ang Ginoo mosidlak nganha kanimo, ug ang iyang himaya makita sa ibabaw nimo. Ang imong adlaw dili na mosalop, o ang imong bulan moawop, kay ang Ginoo mao ang imong kahayag nga walay kataposan, ug ang mga adlaw sa imong pagbangutan taposon. Ang imong katawhan mahimong matarong; sila makapanag-iya sa yuta hangtod sa kahangtoran, ang salingsing sa akong tinanom, ang buhat sa akong mga kamot, aron ako himayaon. Ang labing ubos mahimong usa ka banay, ug ang labing gamay mahimo nga usa ka gamhanang nasod; ako mao ang Ginoo; diha sa panahon niini dalion nako kini. Ug ang kanasoran moduol sa imong kahayag, ug ang mga hari nganha sa kasilaw sa imong pagsubang.
O Ginoo nga among Ginoo, pagkahalangdon sa imong ngalan diha sa tibuok nga yuta! Gibutang nimo ang imong himaya sa ibabaw sa kalangitan.
Tindog, sidlak; kay ang imong kahayag miabot na, ug ang himaya sa Ginoo misubang nganha kanimo.
Gidayeg ko ikaw, kay makalilisang ug katingalahan ang pagbuhat kanako, Katingalahan ang imong mga buhat! Nahibalo ako niana pag-ayo;
Unya ang panganod mitabon sa tolda nga tagboanan ug ang himaya sa Ginoo milukop sa Tolda. Si Moises wala makahimo sa pagsulod sa tolda nga tagboanan, kay ang panganod nagpabilin sa ibabaw niini ug ang himaya sa Ginoo milukop sa Tolda.
O Dios, ikaw mao ang akong Dios, nangita ako kanimo, ang akong kalag giuhaw kanimo; ang akong unod nangandoy kanimo, sama sa usa ka yuta nga uga ug mingaw diin walay tubig. itugyan sila ngadto sa gahom sa espada, sila mangahimong tukbonon alang sa mga iro nga ihalas. Apan ang hari maglipay diha sa Dios; ang matag usa nga manumpa pinaagi kaniya maghimaya; kay ang baba sa mga bakakon patak-omon. Busa gitan-aw ko ikaw diha sa balaang puluy-anan, nagtan-aw sa imong gahom ug sa imong himaya. Tungod kay ang imong gugmang walay paglubad labaw pa ka maayo kay sa kinabuhi, ang akong mga ngabil magdayeg kanimo.
Ug nausab ang iyang dagway sa ilang atubangan, ang iyang nawong midan-ag sama sa adlaw, ug ang iyang bisti miamag sa kaputi sama sa kahayag.
Imo, O Ginoo, ang pagkadako ug ang gahom ug ang himaya ug ang pagdaog ug ang pagkahalangdon kay ang tanan nga anaa sa kalangitan ug sa yuta imo. Imo ang gingharian, O Ginoo, ug ikaw gituboy ingon nga pangulo sa tanan.
Sulod ngadto sa iyang mga ganghaan uban ang pagpasalamat, ug ngadto sa iyang mga hawanan uban ang pagdayeg. Pagpasalamat ngadto kaniya, dayega ang iyang ngalan. Kay ang Ginoo maayo; ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran, ug ang iyang pagkamatinumanon ngadto sa tanang kaliwatan.
“Panaligsik, O kalangitan, gikan sa kahitas-an, paulana ug pagkamatarong ang kalangitan; pabukha ang yuta, aron ang kaluwasan manalingsing, ug pasalingsinga usab niini ang pagkamatarong; ako, ang Ginoo, mao ang nagbuhat niini.
Puno sa dungog ug kahalangdon ang iyang buhat, ug ang iyang pagkamatarong molungtad hangtod sa kahangtoran.
Ang iyang himaya dako tungod sa imong tabang; dungog ug pagkahalangdon imong gitugyan kaniya.
Pinaagi kaniya nakabaton kita ug kaagian pinaagi sa pagtuo paingon niining maong grasya nga atong gibarogan ug kita nagmalipayon sa atong paglaom sa pag-ambit sa himaya sa Dios.
Ang Ginoo halangdon ibabaw sa tanang mga nasod, ug ang iyang himaya ibabaw sa kalangitan! Kinsa ba ang sama sa Ginoo nga atong Dios, nga naglingkod sa kahitas-an,
Mahitungod sa katahom sa himaya sa imong pagkahalangdon, ug sa imong mga buhat nga kahibulongan, mamalandong ako.
Bulahan ang tawo nga imong gipili ug paduolon kanimo aron magpuyo diha sa imong hawanan! Mangabusog kami sa kaayohan sa imong balay, ang imong balaan nga Templo!
Usa ka butang ang akong gipangayo sa Ginoo, nga akong pangitaon; nga makapuyo ako sa balay sa Ginoo sa tanang mga adlaw sa akong kinabuhi, aron sa pagsud-ong sa katahom sa Ginoo, ug sa pagpakisayod diha sa iyang Templo.
Ang magsulti, kinahanglan magsulti ingon sa pulong sa Dios; ang mag-alagad, kinahanglan mag-alagad sumala sa katakos nga gihatag sa Dios, aron nga sa tanang butang ang Dios mahimaya pinaagi kang Jesu-Cristo. Iya ang himaya ug ang paggahom hangtod sa kahangtoran. Amen.
Imong gipakita kanako ang dalan sa kinabuhi; diha sa imong atubangan anaa ang kahingpitan sa kalipay; diha sa imong tuong kamot anaa ang kalipay nga walay kataposan.
Unya ang imong kahayag mosidlak sama sa kabuntagon, ug ang imong kaayohan modangat pagdali; ang imong pagkamatarong mag-una kanimo; ang himaya sa Ginoo maoy magbantay sa imong likod.
Ihatag ninyo sa Ginoo, O mga langitnong binuhat, ihatag ninyo sa Ginoo ang himaya ug ang kusog. Ang Ginoo naglingkod sa trono ibabaw sa lunop; ang Ginoo naglingkod ingon nga hari hangtod sa kahangtoran. Ang Ginoo maghatag unta ug kusog sa iyang katawhan! Ang Ginoo magpanalangin unta ug kalinaw ngadto sa iyang katawhan! Ihatag ninyo sa Ginoo ang himaya sa iyang ngalan; simbaha ninyo ang Ginoo sa katahom sa pagkabalaan.
Busa magpasalamat kita tungod sa atong pagkadawat sa gingharian nga dili matarog ug tungod niana ihalad nato ngadto sa Dios ang makapahimuot nga pagsimba, nga inubanan sa pagtahod ug kahadlok,
Dayega ninyo ang Ginoo! Magpasalamat ako sa Ginoo sa tibuok nakong kasingkasing, diha sa katigoman sa mga matarong, diha sa katilingban.
Sulod ngadto sa bato, ug tago diha sa abog, gikan sa pagkamakalilisang sa Ginoo, ug gikan sa himaya sa iyang pagkahalangdon.
Dayega ang Ginoo! Awiti ang Ginoo ug bag-ong alawiton, pagdayeg kaniya diha sa katilingban sa mga matinumanon!
“Hilom kamo ug ilha ninyo nga ako mao ang Dios. Gibayaw ako taliwala sa mga nasod, gibayaw ako dinhi sa yuta!”
Mihukom ang Dios sa pagpaila ngadto kanila unsa ka dako sa himaya sa maong misteryo alang sa mga Gentil, nga si Cristo nga mao ang paglaom sa himaya anaa kaninyo.
O pagpasalamat sa Ginoo kay siya maayo man kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran. kaniya nga naglaglag sa mga panganay sa Ehipto, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran; ug nagkuha sa Israel gikan sa taliwala nila, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran; pinaagi sa kusgan nga kamot ug sa tinuy-od nga bukton, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran; kaniya nga nagbahin sa Dagat nga Pula, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran, ug naghimo sa Israel nga makaagi sa taliwala niini, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran; apan mibuntog sa Paraon ug sa iyang kasundalohan didto sa Dagat nga Pula, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran; kaniya nga nagmando sa iyang katawhan latas sa kamingawan, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran; kaniya nga milaglag sa gamhanang mga hari, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran, ug mipatay sa mga bantogang hari, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran, kang Sihon nga hari sa mga Amorihanon, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran; O pagpasalamat sa Dios sa mga dios, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran. ug kang Og nga hari sa Basan, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran; ug naghatag sa ilang yuta ingon nga usa ka panulundon, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran; usa ka panulundon ngadto sa Israel nga iyang alagad, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran. Siya ang nahinumdom kanato sa atong ubos nga kahimtang, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran; ug nagluwas kanato gikan sa atong mga kaaway, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran; siya nga naghatag ug pagkaon sa tanang unod, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran. O pagpasalamat sa Dios sa langit, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran. O pagpasalamat sa Ginoo sa mga ginoo, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran;
Moabot unta ang imong gingharian, matuman unta ang imong kabubut-on dinhi sa yuta maingon sa langit.
Ug sa dihang misulti si Aaron sa tibuok katilingban sa katawhan sa Israel, mitan-aw sila ngadto sa kamingawan ug ilang nakita nga ang himaya sa Ginoo mipakita diha sa panganod.
aron nga ang akong kalag mag-awit ug pagdayeg kanimo, ug dili magpakahilom. O Ginoo nga akong Dios, magpasalamat ako kanimo hangtod sa kahangtoran.
Kay gikan kaniya ug pinaagi kaniya ug ngadto kaniya mao ang tanang mga butang. Kaniya ang himaya hangtod sa kahangtoran. Amen.
Sa diha nga magsud-ong ako sa imong kalangitan, sa buhat sa imong mga tudlo, sa bulan ug sa mga bituon nga imong gipahiluna; unsa ba ang tawo nga ikaw matinagdanon man kaniya ug ang anak sa tawo nga ikaw mag-atiman man kaniya?
Papasalamata sila sa Ginoo tungod sa iyang gugmang walay paglubad, tungod sa iyang mga katingalahang buhat alang sa mga anak sa mga tawo! Kay gitagbaw niya ang giuhaw ug ang gigutom gibuhong niya sa mga maayong butang.
kini mamulak pag-ayo, ug maglipay uban sa kasadya ug pag-awit. Ang himaya sa Lebanon ihatag ngadto niini, ang katahom sa Carmelo ug sa Sharon. Sila makakita sa himaya sa Ginoo, sa kahalangdon sa atong Dios.
Kay makita niya nga bisan ang mga tawong maalamon mangamatay; ang buangbuang ug ang hungog managsama nga mahanaw ug magbilin sa ilang mga bahandi ngadto sa uban.
Tabangi kami, O Dios sa among kaluwasan, alang sa himaya sa imong ngalan; ug luwasa kami ug pasayloa sa among mga sala tungod ug alang sa imong ngalan!
Ingon nga ang lagsaw nangandoy sa tubig sa kasapaan, ang akong kalag usab nangandoy kanimo, O Dios. Sama sa usa ka makamatay nga samad sa akong lawas, ang akong mga kaaway nagtamay kanako, samtang nagpadayon sila sa pag-ingon kanako, “Hain man ang imong Dios?” Ngano nga nagsubo man ikaw, O akong kalag, ug nganong nahasol man ikaw sa sulod nako? Laom sa Dios; kay magdayeg ako pag-usab kaniya, ang akong magtatabang ug akong Dios. Ang akong kalag giuhaw sa Dios, sa Dios nga buhi. Kanus-a ba ako moadto ug moatubang sa Dios?
Tungod niini ang Ginoo maghulat aron siya magmaluluy-on kaninyo; busa bayawon niya ang iyang kaugalingon aron siya adunay kaluoy kaninyo. Kay ang Ginoong Dios sa hustisya; bulahan ang tanan nga nagpaabot kaniya.
Samtang nagsulti pa siya, dihay usa ka silaw nga panganod nga mitabon kanila ug gikan sa panganod dihay usa ka tingog nga nag-ingon, “Mao kini ang akong Anak nga pinalangga, diha kaniya nalipay ako, pamati kaniya.”
Pagkabililhon sa imong gugmang walay paglubad, O Dios! Ang mga anak sa katawhan midangop ilalom sa landong sa imong mga pako. Sila nabuhong sa kadagaya sa imong balay, ug ikaw naghatag kanila ug mainom gikan sa sapa sa imong mga kalipay. Kay anaa kanimo ang tuboran sa kinabuhi; sa imong kahayag makakita kami ug kahayag.
Mga igsoon, kay aduna man kitay pagsalig nga makasulod sa Dapit nga Balaan pinaagi sa dugo ni Jesus, Kon mao pa, dili ba gihunong na unta ang paghalad niini? Kon ang mga magsisimba nahinlo pa sa makausa ug sa dayon, wala na unta silay pagbati sa pagkaanaa pa sa ilang mga sala. pinaagi sa bag-o ug buhi nga agianan nga iyang gibuksan alang kanato lahos sa tabil, nga sa ato pa, pinaagi sa iyang lawas,
Sila magsulti mahitungod sa himaya sa imong gingharian, ug magsugilon mahitungod sa imong gahom
Pinaagi sa mga buhat nga makalilisang, ikaw magtubag kanamo uban ang pagluwas, O Dios sa among kaluwasan, nga mao ang paglaom sa tanang kinatumyan sa yuta, ug sa layong kadagatan;
Makalilisang ang Dios diha sa iyang balaang dapit, ang Dios sa Israel; siya naghatag ug kusog ug gahom ngadto sa iyang katawhan. Dalaygon ang Dios.
Bayawa ninyo ang Ginoo nga atong Dios; simba kamo didto sa tumbanan sa iyang mga tiil! Balaan siya!
Ipadayag ang iyang himaya taliwala sa mga nasod, ang gamhanan niyang buhat taliwala sa tanang mga katawhan!
Ang imong mga mata makakita sa hari diha sa iyang katahom; sila makalantaw ug usa ka yuta nga moabot sa layo.
Ang pagkahadlok sa Ginoo mao ang sinugdanan sa kaalam; ang tanan nga nagbuhat niini adunay maayong salabotan! Ang pagdayeg kaniya molungtad hangtod sa kahangtoran!
Pamati, O Magbalantay sa Israel, ikaw nga nagmando kang Jose sama sa usa ka panon sa mga karnero! Ikaw nga naglingkod ibabaw sa kerubin, dan-ag Ang kabukiran natabonan sa landong niini, ang dagko nga cedro sa mga sanga niini; mikaylap ang mga sanga niini ngadto sa dagat, ug ang mga saha niini ngadto sa Suba. Ngano man nga gipukan nimo ang mga paril niini, nga tungod niini ang tanan nga mangagi sa dalan mamupo sa bunga niini? Ang baboy nga ihalas nga gikan sa lasang miungad niini, ug ang tanang mananap sa kapatagan nangaon niini. Balik, naghangyo kami kanimo, O Dios sa mga panon; sud-onga gikan sa langit ug tan-awa; tagda kining maong paras, ang punoan nga gitanom sa imong tuong kamot Kini gisunog nila sa kalayo, giputol nila kini; mangalaglag unta sila diha sa imong pagbadlong! Apan ipandong ang imong kamot ibabaw sa tawo dapit sa imong tuong kamot, sa anak sa tawo nga imong gipalig-on alang sa imong kaugalingon! Unya kami dili na motalikod gikan kanimo; hatagi kami ug kinabuhi ug kami magtawag sa imong ngalan! Ipahiuli kami, O Ginoo nga Dios sa mga panon! Padan-aga ang imong nawong aron maluwas kami! sa atubangan ni Efraim ug ni Benjamin ug ni Manases! Pukawa ang imong gahom, ug dali ngari aron sa pagluwas kanamo.
Pabukha ang akong mga mata aron makatan-aw ako sa mga katingalahang butang gikan sa imong Balaod.
Ipahinungod ngadto sa Ginoo, O mga panimalay sa katawhan, ipahinungod ngadto sa Ginoo ang himaya ug kusog! Ipahinungod ngadto sa Ginoo ang himaya nga angay sa iyang ngalan; pagdala ug usa ka halad ug duol sa iyang atubangan! Simbaha ang Ginoo diha sa balaang katahom;
Ug si Jesus miduol ug miingon kanila, “Ang tanang kagahom sa langit ug sa yuta gihatag kanako.
Ang Dios sa pailob ug pagdasig maghatag unta kaninyong tanan ug pagsinabtanay sa usa ug usa sumala kang Cristo Jesus, aron diha sa hiniusa nga tingog magdungan kamo sa paghimaya sa Dios ug Amahan sa atong Ginoong Jesu-Cristo.
Ug, “Ikaw, sa sinugdan, Ginoo, mao ang nagtukod sa kalibotan, ug ang kalangitan buhat sa imong mga kamot; sila mangawala, apan ikaw magpabilin; ang tanan madaan sama sa bisti, sama sa kupo sila imong lukoton, ug sama sa bisti sila ilisan. Apan ikaw mao sa gihapon, ug walay pagkatapos ang imong katuigan.”
Apan kamo mao ang usa ka pinili nga kaliwat, harianong pagkapari, ang balaan nga nasod, ang katawhan nga iya sa Dios, aron kamo magmantala sa kahibulongang mga buhat niya nga nagtawag kaninyo gikan sa kangitngit ngadto sa iyang katingalahang kahayag.
ang tanan nga gitawag pinaagi sa akong ngalan, nga akong gibuhat alang sa akong himaya, nga akong giumol ug gibuhat.”
Sumala sa imong ngalan, O Dios, ang pagdayeg usab kanimo miabot ngadto sa mga kinatumyan sa yuta. Ang imong tuong kamot napuno sa pagkamatarong;
Dayega ang Ginoo, O akong kalag; ug ang tanan nga ania sa sulod nako, dayega ang balaan niyang ngalan! Dili siya magbuhat sumala sa atong mga kasal-anan, o magbalos kanato sumala sa atong mga kalapasan. Kay ingon nga ang kalangitan anaa sa taas ibabaw sa yuta, mao usab kadako ang iyang gugmang walay paglubad ngadto kanila nga may kahadlok kaniya; sama sa gilay-on sa silangan gikan sa kasadpan, mao usab ang gilay-on sa iyang pagpahimulag kanato gikan sa atong mga kalapasan. Sama sa usa ka amahan nga naluoy sa iyang mga anak, mao usab ang Ginoo nga maluoy niadtong may kahadlok kaniya. Kay siya nahibalo sa atong kahimtang; nahinumdom siya nga kita mga abog lamang. Mahitungod sa tawo, ang iyang mga adlaw sama sa balili, siya naglambo sama sa bulak sa kapatagan; kay ang hangin moagi ibabaw niini ug kini mahanaw ug ang dapit nga gitugkan niini dili na makaila. Apan ang gugmang walay paglubad sa Ginoo naggikan sa walay sinugdan hangtod sa walay kataposan ngadto kanila nga may kahadlok kaniya, ug ang iyang pagkamatarong ngadto sa mga anak sa mga anak; ngadto kanila nga nagtuman sa iyang kasabotan ug nahinumdom sa pagbuhat sa iyang kasugoan. Gipahimutang sa Ginoo ang iyang trono didto sa kalangitan, ug ang iyang gingharian naggahom ibabaw sa tanan. Dayega ang Ginoo, O akong kalag, ug ayaw kalimti ang tanan niyang kaayohan,
Paghimo ug usa ka malipayong kagahob ngadto sa Dios, tibuok nga yuta; Kay ikaw, O Dios, nagsulay kanamo; gisulayan nimo kami ingon nga ang plata gisulayan. Gisulod nimo kami sa pukot; gibutangan nimo ug bug-at nga palas-anon ang among mga hawak; ikaw mitugot nga ang mga tawo mangabayo ibabaw sa among mga ulo; milatas kami sa kalayo ug sa tubig, apan ikaw nagdala kanamo ngadto sa kadagaya. Mosulod ako sa imong balay uban ang mga halad nga sunogon, magtuman ako kanimo sa akong mga panaad, kadtong gipamulong sa akong mga ngabil, ug gisulti sa akong baba samtang diha ako sa kalisdanan. Ihalad nako kanimo ang mga halad nga sunogon gikan sa mga pinatambok, uban sa aso sa mga halad nga laking karnero; Maghalad ako ug mga torong baka ug mga kanding. Selah Dali ngari ug pamati, kamong tanan nga may kahadlok sa Dios, ug ipahayag nako ang gibuhat niya alang kanako. Kaniya mituaw ako ug gidayeg siya pinaagi sa akong dila. Kon gipalabi pa nako ang kadaotan dinhi sa akong kasingkasing, ang Ginoo dili unta magpatalinghog. Apan sa pagkatinuod ang Dios namati, gidungog niya ang tingog sa akong pag-ampo. awita ang himaya sa iyang ngalan; ihatag kaniya ang mahimayaong pagdayeg!
Simbaha ang Ginoo diha sa balaan nga katahom; pagkurog sa atubangan niya, tibuok nga yuta!
Pag-awit ug mga pagdayeg ngadto sa Dios, pag-awit ug mga pagdayeg! Pag-awit ug mga pagdayeg ngadto sa atong Hari, pag-awit ug mga pagdayeg! Kay ang Dios mao ang Hari sa tibuok kalibotan; pag-awit kamo ug mga pagdayeg pinaagi sa salmo.
Daghan ang mga nag-ingon, “Makakita unta kami ug maayo! Ibanwag ang kahayag sa imong nawong ngari kanamo, O Ginoo!” Nagbutang ikaw ug kalipay sa akong kasingkasing labaw pa kay sa ilang mabatonan sa panahon nga daghan ang ilang trigo ug ang ilang bino.
Ang imong gingharian usa ka dayong gingharian ug ang imong paghari molungtad ngadto sa tanang mga kaliwatan. Ang Ginoo matinumanon sa tanan niyang mga pulong, ug puno sa grasya diha sa tanan niyang mga buhat.
Nahibulong pag-ayo silang tanan ug nagdayeg sila sa Dios ug napuno sa kahadlok, nga nag-ingon, “Atong nakita ang mga katingalahang butang karong adlawa.”
Dayegon ko ikaw, O Ginoo nga akong Dios, uban sa tibuok nako nga kasingkasing, ug himayaon nako ang imong ngalan hangtod sa kahangtoran.
Ug ang Ginoo miingon, “Ang akong presensiya mag-uban kanimo, ug ako maghatag kanimo ug pahulay.” Ug si Moises miingon kaniya, “Kon ang imong presensiya dili mag-uban kanako, ayaw kami pabiyaa dinhi.
Ang tanang walog bayawon, ug ang tanang bukid ug bungtod ipaubos; ang dili patag himoong patag, ug ang mga dapit nga gansanggansangon mapatag. Unya ang himaya sa Ginoo ipadayag, ug ang tanang tawo makakita niini, kay ang baba sa Ginoo nagsulti niini.”
Ikaw usab mahimong usa ka korona sa kaanyag diha sa kamot sa Ginoo, ug usa ka harianong purongpurong diha sa kamot sa imong Dios.
Unya sama sa adlaw mosidlak ang mga matarong didto sa gingharian sa ilang Amahan. Ang may mga igdulungog kinahanglang magpatalinghog.
Giisip nako nga ang mga pag-antos niining panahona karon dili takos itandi sa himaya nga ipadayag ra unya kanato.
Kay ang tanang mga saad sa Dios “Oo” diha kaniya. Mao kanay hinungdan ngano nga kita naglitok sa “Amen” pinaagi kaniya alang sa himaya sa Dios.
Busa kami wala maluya. Ug bisan tuod nagkahugo na ang gawas nga bahin sa among pagkatawo, ang among pagkatawo sa sulod gibag-o sa matag adlaw. Kay kining gaan ug lumalabay nga kasakit modangat ngadto sa hilabihan gayod kadako ug walay sukod nga gibug-aton sa himaya alang kanamo,
Sa dihang ipadayag na unya si Cristo nga mao ang inyong kinabuhi, kamo usab ipadayag uban kaniya sa himaya.
Apan kita mga lumulupyo sa langit, ug gikan niini atong gipaabot ang Manluluwas, ang Ginoong Jesu-Cristo. Siya mao ang mag-usab sa atong kabos nga lawas aron kini mahisama sa iyang mahimayaong lawas, pinaagi sa gahom nga nakahimo kaniyang takos bisan sa pagpailalom sa tanang butang sa iyang kaugalingon.
Unya akong nakita ang usa ka bag-ong langit ug ang usa ka bag-ong yuta, kay ang unang langit ug ang unang yuta nangahanaw na man, ug ang dagat wala na. Ug diha sa Espiritu gidala niya ako ngadto sa usa ka dako ug taas nga bukid, ug iyang gipakita kanako ang balaang siyudad nga Jerusalem nga nanaog gikan sa langit gikan sa Dios, nga may himaya sa Dios, nga ang kasanag sama sa usa ka batong mahalon nga talagsaon kaayo, sama sa batong haspe, tin-aw daw kristal. Kini adunay dako ug habog nga paril nga may napulo ug duha ka ganghaan, ug sa mga ganghaan dihay napulo ug duha ka anghel, ug diha sa mga ganghaan nasulat ang mga ngalan sa napulog duha ka banay sa kaliwatan ni Israel. Diha sa silangan may tulo ka ganghaan, sa amihanan may tulo ka ganghaan, diha sa habagatan may tulo ka ganghaan, ug sa kasadpan may tulo ka ganghaan. Ug ang paril sa siyudad may napulo ug duha ka patukoranan, ug diha kanila ang mga ngalan sa napulo ug duha ka apostoles sa Nating Karnero. Ug ang nakigsulti kanako may sukdanan nga bulawan aron isukod sa siyudad ug sa mga ganghaan ug mga paril niini. Ang siyudad nahimutang nga kuwadrado, ang iyang gitas-on sama sa iyang gilapdon, ug pinaagi sa iyang sukdanan iyang gisukod ang siyudad ug kini napulo ug duha ka libo ka stadion. Managsama ang iyang gitas-on ug ang gilapdon ug ang kahabogon. Gisukod usab niya ang paril niini, kini usa ka gatos ug kap-atan ug upat ka maniko, sumala sa sinukdan sa tawo, ang gigamit sa anghel. Ang paril hinimo ug batong haspe, samtang ang siyudad lunsayng bulawan, tin-aw daw bildo. Ang mga patukoranan sa paril sa siyudad gidayandayanan sa tanang matang sa mga batong mahalon, ang una haspe, ang ikaduha sapiro, ang ikatulo kalsidonya, ang ikaupat esmiralda, Ug nakita nako ang balaang siyudad, ang bag-ong Jerusalem, nga nanaog gikan sa langit gikan sa Dios, inandam sama sa usa ka pangasaw-onon nga gidayandayanan alang sa iyang pamanhonon. ang ikalima sardonika, ang ikaunom kornalina, ang ikapito krisolito, ang ikawalo birilo, ang ikasiyam topasyo, ang ikanapulo krisopraso, ang ikanapulo ug usa hasinto, ang ikanapulo ug duha amatista. Ug ang napulo ug duha ka ganghaan hinimo gikan sa napulo ug duha ka perlas, ang matag ganghaan hinimo sa usa lamang ka buok perlas, ug ang kadalanan sa siyudad lunsayng bulawan, tin-aw daw bildo. Ug wala akoy nakitang templo sa siyudad, kay ang templo niini mao man ang Ginoong Dios nga Makagagahom sa Tanan ug ang Nating Karnero. Ug ang siyudad wala na magkinahanglan ug adlaw o bulan sa pagdan-ag niini, kay ang himaya sa Dios mao man ang kahayag niini, ug ang suga niini mao man ang Nating Karnero. Pinaagi sa kahayag sa siyudad manglakaw ang mga nasod, ug ang mga hari sa kalibotan magdala sa ilang himaya ngadto niini, ug ang iyang mga ganghaan dili gayod tak-opan panahon sa adlaw kay wala may gabii didto, Ilang dad-on ngadto niini ang himaya ug kadungganan sa kanasoran. Apan dinhi niini walay bisan unsa nga hugaw nga pasudlon, ang naghimo ug mga dulumtanan o bakak, kondili sila lamang nga nasulat diha sa basahon sa kinabuhi nga iya sa Nating Karnero. Ug nadungog nako gikan sa trono ang usa ka dakong tingog nga nag-ingon, “Tan-awa, ang puluy-anan sa Dios anaa uban sa mga tawo. Siya magpuyo uban kanila ug sila mahimo nga iyang mga katawhan, ug ang Dios gayod mao ang magkig-uban kanila ug mahimo nga ilang Dios. Iyang pahiran ang tanang luha gikan sa ilang mga mata, ug ang kamatayon wala na, ug wala na usab unyay pagminatay o paghilak o kasakit kay ang unang mga butang nangagi na.”