Kategorya
148 Mga Bersikulo sa Biblia Mahitungod sa Kasabotan
Ang pulong nga "kasabotan" gigamit aron paghulagway sa mga gikasabotan, mga pasalig, ug mga saad tali sa Dios ug sa iyang katawhan. Kining mga kasabotan nagpamatuod sa walay kinutuban nga gugma sa Dios kanato ug sa iyang tinguha nga luwason ug ibalik kita kaniya.
Usa sa labing importante nga kasabotan sa Bibliya mao ang kasabotan sa Dios kang Abraham. Sa Genesis 12, ang Dios nakigsabot kang Abraham, nagsaad nga panalanginan siya ug himuon siyang amahan sa daghang mga nasod. Dili lang kini usa ka espesipikong kasabotan tali sa Dios ug ni Abraham, apan usa usab ka kasabotan nga naglakip sa tanan niyang kaliwat.
Apan dili lang kini ang bugtong kasabotan nga atong makita sa Bibliya. Ang uban pang mga talagsaong kasabotan naglakip sa kasabotan sa Dios kang Moises, nga gitukod sa Bukid sa Sinai, diin gihatag sa Dios ang Napulo ka Sugo ug gitukod ang mga balaod nga kinahanglan sundon sa katawhan sa Israel. Naa pud ang kasabotan sa Dios kang David, diin gisaad sa Dios nga gikan sa kaliwat ni David mogawas ang usa ka hari nga walay kataposan.
Kining mga kasabotan tali sa Dios ug sa tawo nagpakita sa iyang kinaiya, sa iyang pagkamatinud-anon, ug sa iyang tinguha nga magtukod og suod nga relasyon uban sa iyang mga gilalang. Pinaagi niini, gipakita sa Dios ang iyang kabubut-on sa pagtuman sa iyang mga saad ug ang iyang pasalig nga anaa sa kinabuhi sa iyang katawhan. Labaw sa tanan, gitudloan kita nga dili niya balihon ang iyang pulong. Ang Dios kanunay nagatuman sa tanan niyang gisulti kay dili siya mamakak.
Kining mga kasabotan nagpahinumdom kanato nga ang Dios usa ka Dios sa kasabotan, matinud-anon sa iyang mga saad ug mipasalig niadtong kinsa modesisyon nga makigsabot kaniya. Busa, kon makigsabot ka sa Dios, ayaw paglangan sa pagtuman sa imong pulong kay seryoso niya kining tanan ug siya ang una nga motuman sa tanan niyang gisulti nga iyang buhaton kanimo ug sa imong pamilya.
Busa hibaloi ninyo nga ang Ginoo nga inyong Dios Dios gayod, ang matinumanon nga Dios nga nagtuman sa kasabotan ug sa gugma nga walay paglubad ngadto sa mga nahigugma kaniya ug nagtuman sa iyang mga sugo ngadto sa usa ka libo ka kaliwatan,
Ang akong bangaw ibutang nako diha sa panganod, ug mahimo kini nga usa ka timaan sa kasabotan tali kanako ug sa yuta.
Ug maghimo ako sa akong kasabotan tali kanako ug kanimo, ug ikaw padaghanon sa hilabihan gayod.”
Ug ang Ginoo mao ang mag-una kanimo. Siya mag-uban kanimo, dili ikaw niya pakyason o biyaan. Ayaw kahadlok o kaluya.”
Apan ang gugmang walay paglubad sa Ginoo naggikan sa walay sinugdan hangtod sa walay kataposan ngadto kanila nga may kahadlok kaniya, ug ang iyang pagkamatarong ngadto sa mga anak sa mga anak; ngadto kanila nga nagtuman sa iyang kasabotan ug nahinumdom sa pagbuhat sa iyang kasugoan.
Busa siya mao ang tigpataliwala sa usa ka bag-ong kasabotan, aron ang mga gipanawag makadawat sa gisaad nga panulundon nga dayon, kay nahitabo man ang usa ka kamatayon nga nagtubos kanila gikan sa mga kalapasan nga nahimo ilalom sa unang kasabotan.
Busa karon, kon magtuman kamo sa akong tingog ug magsubay sa akong kasabotan kaninyo, kamo mahimo nga akong kaugalingong bahandi taliwala sa tanang katawhan kay ang tibuok kalibotan akoa man.
Ang Ginoo miingon kang Moises, “Isulat kining mga pulonga. Sumala niining mga pulonga gihimo nako ang kasabotan uban kanimo ug uban sa Israel.”
Kay ang kabukiran mawala ug ang kabungtoran mabalhin, apan ang akong gugmang walay paglubad dili mobulag kanimo, ug ang akong kasabotan sa pakigdait dili mahanaw, nag-ingon ang Ginoo nga adunay kaluoy kanimo.
Apan karon, si Cristo nakaangkon ug usa ka pagpangalagad nga labaw ka maayo kay sa daan, sama nga ang kasabotan nga iyang gipataliwad-an labaw nga maayo, kay nahimo man kini pinasikad sa labaw pa ka maayong mga saad.
Busa pagmatngon kamo sa pagbuhat sa mga pulong niini nga kasabotan aron mouswag kamo sa tanan ninyong buhaton.
mahigugma sa Ginoo nga inyong Dios, motuman sa iyang tingog ug dili mobulag kaniya. Kay kini nagkahulogan ug kinabuhi nganha kaninyo ug gitas-on sa mga adlaw aron kamo makapuyo didto sa yuta nga gipanumpa sa Ginoo ngadto sa inyong katigulangan, kang Abraham, kang Isaac ug kang Jacob aron ihatag kanila.”
Ug sa samang paagi, human sa panihapon, ang kupa gikuha niya nga nag-ingon, “Kining kupa nga giula alang kaninyo mao ang bag-ong kasabotan diha sa akong dugo.
Busa si Josue mihimo ug usa ka kasabotan uban sa katawhan niadtong adlawa ug naghatag kanila ug mga lagda ug mga tulumanon didto sa Sekem.
Ug siya mipahayag kaninyo sa kasabotan nga iyang gisugo kaninyo sa pagbuhat nga mao ang napulo ka sugo ug iyang gisulat kini sa duha ka papan nga bato.
Oo, dili ba ingon niini ang pagbarog sa akong balay uban sa Dios? Kay siya naghimo uban kanako sa usa ka walay kataposan nga kasabotan, maayong pagkahan-ay ug dili mausab. Kay dili ba niya palamboon ang tanan nakong tabang ug tinguha?
Ug lig-onon nako ang akong kasabotan uban kaninyo, nga dili na puohon pag-usab ang tanan nga unod pinaagi sa mga tubig sa lunop, ug wala na gayoy lunop nga maglaglag sa yuta.”
Ug siya didto uban sa Ginoo sulod sa 40 ka adlaw ug 40 ka gabii; siya wala mokaon ug pan o moinom ug tubig. Ug gisulat niya sa mga papan ang mga pulong sa kasabotan, ang napulo ka kasugoan.
ang kasabotan nga iyang gihimo uban kang Abraham, ang iyang saad nga gipanumpa kang Isaac,
Dili nako lapason ang akong kasabotan, o ilisan ang pulong nga migula sa akong mga ngabil.
Ug nagkuha siya ug kupa ug sa nakapasalamat na siya, gihatag niya kini kanila ug siya miingon, “Inom kamong tanan niini kay kini mao ang akong dugo sa kasabotan, nga iula alang sa daghan aron sa pagpasaylo sa mga sala.
“Tan-awa, ang mga adlaw nagsingabot, nag-ingon ang Ginoo, nga ako magbuhat ug usa ka bag-ong kasabotan uban sa balay sa Israel ug sa balay sa Juda,
Nahinumdom siya sa iyang kasabotan hangtod sa kahangtoran, sa pulong nga iyang gisugo, alang sa usa ka libo ka kaliwatan, ang kasabotan nga iyang gihimo uban kang Abraham, ang iyang gipanumpa nga saad ngadto kang Isaac,
Naghatag siya ug pagkaon ngadto kanila nga may kahadlok kaniya; kanunay siyang mahinumdom sa iyang kasabotan.
Nianang adlawa ako maghimo alang kanimo ug usa ka kasabotan uban sa mga mananap sa kapatagan, sa mga langgam sa kalangitan ug sa nagkamang nga mga butang sa yuta; ug akong wagtangon ang mga busogan, ang espada ug ang gubat gikan sa yuta, ug papahulayon ko ikaw nga layo sa kakuyaw.
Gipahayag niya ang iyang pulong ngadto kang Jacob, ang iyang mga lagda ug ang mga tulumanon ngadto kang Israel. Ang Ginoo nagpatindog sa Jerusalem; gitigom niya ang mga sinalikway sa Israel. Wala niya buhata ang ingon niini ngadto sa bisan unsa nga nasod; wala sila mahibalo sa iyang mga tulumanon. Dayega ang Ginoo!
aron sa pagbuhat sa kaluoy nga iyang gisaad ngadto sa atong mga katigulangan ug aron hinumdoman ang iyang balaang kasabotan, sa panumpa nga iyang gihimo ngadto kang Abraham nga atong amahan,
Apan hinumdoman nako ang akong kasabotan uban kanimo sa mga adlaw sa imong pagkabatan-on ug ako maghimo uban kanimo ug usa ka walay kataposan nga kasabotan.
Kamo pasung-on nako ilalom sa akong sungkod, ug dad-on ko kamo ngadto sa higot sa kasabotan.
“Tan-awa, ang mga adlaw nagsingabot, nag-ingon ang Ginoo, nga ako magbuhat ug usa ka bag-ong kasabotan uban sa balay sa Israel ug sa balay sa Juda, dili sama sa kasabotan nga akong gibuhat uban sa ilang mga katigulangan, sa dihang giagak nako sila sa pagpagula kanila gikan sa yuta sa Ehipto, ang akong kasabotan nga ilang gilapas, bisan ug ako mao ang ilang bana, nag-ingon ang Ginoo. Apan kini mao ang kasabotan nga akong buhaton uban sa balay sa Israel human niadtong mga adlawa, nag-ingon ang Ginoo: Ibutang nako ang akong balaod sulod kanila ug isulat kini diha sa ilang mga kasingkasing; ug ako mahimo nga ilang Dios, ug sila mahimo nga akong katawhan. Ang matag tawo dili na gayod magtudlo sa iyang isigkatawo ug ang matag tawo sa iyang igsoon, nga mag-ingon, ‘Ilha ang Ginoo,’ kay silang tanan makaila kanako, gikan sa labing gamay kanila ngadto sa labing dako, nag-ingon ang Ginoo; kay pasayloon nako ang ilang kasal-anan, ug dili na gayod nako hinumdoman ang ilang sala.”
Ikiling ang imong igdulungog ug ngari kanako; pamati ug ang imong kalag mabuhi; ug ako magbuhat ug usa ka walay kataposang kasabotan uban kaninyo, ang akong walay paglubad ug kasaligan nga gugma alang kang David.
“Ako mao ang Ginoo, ako nagtawag kanimo diha sa pagkamatarong, ako nagkupot sa imong kamot ug nagbantay kanimo; ako naghatag kanimo ngadto sa katawhan ingon nga usa ka kasabotan, usa ka suga ngadto sa kanasoran,
Hatagan ko kamo ug usa ka bag-o nga kasingkasing, ug ibutang nako sa sulod ninyo ang usa ka bag-ong espiritu. Kuhaon nako ang kasingkasing nga bato gikan sa inyong unod, ug hatagan kamo nako ug usa ka kasingkasing nga unod. Ug ibutang nako ang akong Espiritu sa sulod ninyo, ug palakton ko kamo diha sa akong mga lagda ug kamo magbantay sa akong mga tulumanon, ug magtuman niini.
Maghimo ako ug kasabotan sa pakigdait uban kanila. Kini mahimo nga usa ka kasabotan nga walay kataposan uban kanila, ug panalanginan nako sila ug padaghanon, ug ipahiluna nako ang akong balaan nga puluy-anan sa taliwala nila hangtod sa kahangtoran.
Mao kini ang giingon sa Ginoo, “Sa panahon nga kahimut-an mitubag ako kanimo, sa adlaw sa kaluwasan ako nagtabang kanimo; ako nagbantay kanimo ug naghatag kanimo ingon nga usa ka kasabotan ngadto sa katawhan, aron sa pagpahiluna sa yuta, aron sa pagbahin sa biniyaan nga mga kabilin;
Ang akong kasabotan uban kaniya kasabotan sa kinabuhi ug sa pakigdait ug gihatag nako kini kaniya aron siya mahadlok ug siya nahadlok kanako, mitindog siya nga may kataha sa akong ngalan.
Gikuha ni Moises ang dugo ug gisablig niya kini ngadto sa katawhan ug miingon, “Tan-awa ang dugo sa kasabotan nga gibuhat sa Ginoo uban kaninyo sumala niining tanang mga pulong.”
kay kini mao ang akong dugo sa kasabotan, nga iula alang sa daghan aron sa pagpasaylo sa mga sala.
Kamo mao ang mga anak sa mga propeta ug sa kasabotan nga gihatag sa Dios ngadto sa inyong mga katigulangan. Ang Dios miingon kang Abraham, ‘Ug pinaagi sa imong kaliwat panalanginan ang tanang banay sa kalibotan.’
“ug mao kini ang akong kasabotan uban kanila sa diha nga kuhaon nako ang ilang mga sala.”
Sa samang paagi human sa panihapon, ang kupa gikuha niya nga nag-ingon, “Kining kupa mao ang bag-ong kasabotan sa akong dugo. Buhata ninyo kini, sa matag inom ninyo niini, sa paghandom kanako.”
Apan karon, si Cristo nakaangkon ug usa ka pagpangalagad nga labaw ka maayo kay sa daan, sama nga ang kasabotan nga iyang gipataliwad-an labaw nga maayo, kay nahimo man kini pinasikad sa labaw pa ka maayong mga saad. Kay kon kadtong unang kasabotan walay apan, wala untay kahigayonan alang sa ikaduha.
“Kini mao ang kasabotan nga akong himoon uban kanila human niadtong mga adlawa, nag-ingon ang Ginoo: Ibutang nako ang akong mga sugo sulod sa ilang mga kasingkasing, ug isulat kini diha sa ilang mga salabotan.”
Niadtong adlawa ang Ginoo naghimo ug usa ka kasabotan uban kang Abram, nga nag-ingon, “Sa imong mga kaliwat ihatag nako kining yutaa, gikan sa suba sa Ehipto hangtod sa dako nga suba, ang suba nga Eufrates,
Ug himoon nako ang akong kasabotan tali kanako ug kanimo ug sa imong mga kaliwat sunod kanimo sa tanan nilang kaliwatan alang sa usa ka kasabotan nga dayon aron ako mahimong Dios nganha kanimo ug sa imong kaliwatan sunod kanimo.
Busa ang katawhan sa Israel kinahanglan nga magtuman sa adlaw nga igpapahulay, sa pagtamod sa adlaw nga igpapahulay hangtod sa tanan nilang mga kaliwatan ingon nga usa ka kasabotan nga walay kataposan.
Ako mag-atiman kaninyo ug himoon ko kamo nga mabungahon ug padaghanon ug lig-onon nako ang akong kasabotan uban kaninyo.
Ang Ginoo nga atong Dios nagbuhat ug kasabotan uban kanato didto sa Horeb. “ ‘Ayaw usab kamo pagsaksi ug bakak batok sa inyong isigkatawo. “ ‘Ayaw usab kamo kaibog sa asawa sa inyong isigkatawo ug ayaw tinguhaa ang pag-angkon sa balay sa inyong isigkatawo o sa iyang yuta o sa iyang sulugoong lalaki o sa iyang sulugoong babaye o sa iyang baka o sa iyang asno o sa bisan unsang butang nga iya sa inyong isigkatawo.’ “Kining mga pulonga gisulti sa Ginoo ngadto sa tibuok ninyong katilingban didto sa bukid, gikan sa taliwala sa kalayo, sa panganod ug sa hilabihan nga kangitngit uban sa kusog nga tingog ug wala na siyay gidugang. Ug kini gisulat niya sa duha ka papan nga bato ug gihatag kini kanako. “Ug sa diha nga nadungog ninyo ang tingog gikan sa taliwala sa kangitngit, samtang ang bukid nagdilaab sa kalayo, miduol kamo kanako, ang tanan nga mga pangulo sa inyong mga banay ug ang inyong mga kadagkoan. Ug miingon kamo, ‘Tan-awa, ang Ginoo nga atong Dios nagpakita kanato sa iyang himaya ug sa iyang pagkagamhanan ug atong nadungog ang iyang tingog gikan sa taliwala sa kalayo. Nakita nato niining adlawa nga ang Dios nakigsulti sa tawo ug ang tawo buhi gihapon. Busa karon nganong mangamatay man kita? Kay kining dakong kalayo molamoy man kanato. Mangamatay kita kon makadungog kita pag-usab sa tingog sa Ginoo nga atong Dios. Kay kinsa ba diha sa tanang tawo nga nakadungog sa tingog sa buhing Dios nga nagsulti gikan sa taliwala sa kalayo, sama sa atong nasinati ug nabuhi pa gihapon? Duol ug pamatia ang tanan nga isulti sa Ginoo nga atong Dios. Ug isulti kanamo ang tanan nga isulti kanimo sa Ginoo nga atong Dios ug mamati kami ug magbuhat niini.’ “Ug nadungog sa Ginoo ang inyong mga tingog sa dihang misulti kamo kanako, ug ang Ginoo miingon kanako, ‘Nadungog nako ang mga pulong niining katawhan nga ilang gisulti kanimo. Maayo ang ilang pagkasulti niadtong tanan nga ilang gipanulti. Aduna pa lamang unta silay hunahuna nga sama niini kanunay, sa pagkahadlok kanako ug sa pagtuman sa tanan nakong mga sugo, aron magmaayo ang ilang kahimtang ug sa ilang mga anak hangtod sa kahangtoran! Dili uban sa atong katigulangan nga gibuhat sa Ginoo kining kasabotan, kondili kanatong tanan nga ania dinhi nga mga buhi niining adlawa.
Sa dihang mitungas ako sa bukid aron sa pagdawat sa mga papan nga bato, sa mga papan sa kasabotan nga gibuhat sa Ginoo uban kaninyo, mipabilin ako sa bukid 40 ka adlaw ug 40 ka gabii. Wala ako mokaon ug pan o moinom ug tubig.
“Ug karon, Israel, unsa ang gikinahanglan kanimo sa Ginoo nga imong Dios kondili ang pagkahadlok sa Ginoo nga imong Dios, ang paglakaw diha sa tanan niyang mga dalan, ug ang paghigugma kaniya, ug ang pag-alagad sa Ginoo nga imong Dios sa tibuok nimong kasingkasing ug sa tibuok nimong kalag, ang pagtuman sa mga sugo sa Ginoo ug sa iyang mga lagda nga akong gisugo kanimo niining adlawa alang sa imong kaayohan?
“Niining adlawa ang Ginoo nga inyong Dios nagsugo kaninyo sa pagbuhat niining mga lagda ug mga tulumanon. Busa pagmatngon sa pagbuhat niini sa tibuok ninyong kasingkasing ug sa tibuok ninyong kalag. Nagsulti kamo niining adlawa mahitungod sa Ginoo nga siya inyong Dios ug nga kamo maglakaw sa iyang mga dalan ug magtuman sa iyang mga lagda ug sa iyang mga sugo ug sa iyang mga tulumanon ug magtuman sa iyang tingog. Ug ang Ginoo nagsulti niining adlawa nga kamo mao ang katawhan alang kaniya sumala sa iyang gisaad kaninyo ug nga kinahanglang magtuman kamo sa tanan niyang sugo aron ibutang kamo niya sa ibabaw sa tanang nasod nga iyang gibuhat, sa pagdayeg ug sa kabantog ug sa kadungganan ug nga kamo mahimong balaan nga katawhan ngadto sa Ginoo nga inyong Dios sumala sa iyang gisulti.”
“Tigoma ang akong mga balaan nganhi kanako, kadtong mga naghimo ug kasabotan uban kanako pinaagi sa halad!”
Ang akong gugmang walay paglubad itagana nako kaniya hangtod sa kahangtoran, ug ang akong kasabotan lig-on nga magbarog alang kaniya.
nga iyang gipamatud-an ngadto kang Jacob ingon nga usa ka lagda, ngadto kang Israel ingon nga usa ka kasabotan nga walay kataposan,
Ang yuta nahugawan pinaagi sa mga nagpuyo niini, tungod kay ilang gilapas ang mga balaod, gisupak ang mga lagda, giguba ang kasabotan nga walay kataposan.
siya magpuyo sa mga habog nga dapit; ang iyang dapit nga panalipod mao ang mga salipdanan nga mga bato, ang iyang pan ihatag kaniya, ang iyang tubig dili gayod mohubas.
Sila mangutana sa dalan ngadto sa Zion, ang ilang mga nawong nag-atubang niini ug mag-ingon, ‘Dali kamo ug maghiusa kita alang sa Ginoo diha sa usa ka kasabotan nga walay kataposan nga dili makalimtan.’
“Ako magbuhat uban kanila ug usa ka kasabotan sa pakigdait ug puohon nako ang mga bangis nga mananap gikan sa yuta ug sila magpuyo nga layo sa kakuyaw diha sa kamingawan ug mangatulog diha sa kalasangan.
Busa mahibalo kamo nga akong gipadala kining sugoa kaninyo, aron ang akong kasabotan uban kang Levi magpadayon, nag-ingon ang Ginoo sa mga panon.
“Ayaw kamo paghunahuna nga mianhi ako aron sa pagsalikway sa Balaod o sa mga Propeta. Wala ako moanhi sa pagsalikway kondili sa pagtuman niini. Kay sa pagkatinuod, sultihan ko kamo, hangtod nga mahanaw ang langit ug ang yuta, wala gayoy bisan usa na lang ka kudlit o usa ka tulbok nga sayloan diha sa Balaod hangtod nga ang tanan matuman.
Ako mao ang buhing pan nga nanaog gikan sa langit. Si bisan kinsa nga mokaon niining maong pan, mabuhi sa dayon ug ang pan nga akong ihatag alang sa kinabuhi sa kalibotan mao ang akong unod.”
Kay diha niini ang pagkamatarong sa Dios gipadayag pinaagi sa pagtuo ngadto sa pagtuo sumala sa nasulat, “Ang matarong mabuhi pinaagi sa pagtuo.”
nga mao ang mga Israelinhon. Ila ang pagkaanak, ang kadungganan, ang mga kasabotan, ang paghatag sa Balaod, ang pagsimba ug ang mga saad;
Busa mangutana ako, gisalikway ba sa Dios ang iyang katawhan? Wala gayod! Ako mismo usa ka Israelinhon, kaliwat ni Abraham, sakop sa banay ni Benjamin. mangitngitan unta ang ilang mga mata aron dili sila makakita, ug mangabawog unta ang ilang mga bukobuko hangtod sa kahangtoran.” Busa mangutana ako, nangapandol ba sila nga sa ingon mangatumba? Wala gayod! Hinuon tungod sa ilang paglapas ang kaluwasan nahiadto sa mga Gentil aron masina sila. Ug kon ang ilang paglapas nahimong bahandi alang sa kalibotan ug ang ilang kapildihan nahimong kabulahanan sa mga Gentil, unsa pa kaha ka labaw pa diha sa ilang kahingpitan? Karon magsulti ako kaninyong mga Gentil. Tungod kay apostol man ako ngadto sa mga Gentil, magpasidungog ako sa akong pag-alagad, aron mapasina nako ang akong mga isigka-Judio, basin pa lamang nga maluwas ang uban kanila. Kay kon ang pagsalikway kanila misangpot sa pagpasig-uli sa kalibotan ngadto sa Dios, unsa pa kaha ang pagdawat kanila kondili kinabuhi gikan sa kamatayon? Kon nabalaan man ang gihalad nga tipik sa unang bunga nga minasa, mao usab ang tibuok minasa, ug kon nabalaan man ang gamot, mao usab ang mga sanga. Apan kon ang pipila sa mga sanga gipamali, ug ikaw, nga salingsing sa olibo nga ihalas, gisumpay lamang diha sa ilang dapit aron makaambit sa katambok sa kahoy nga olibo, ayaw pagpagarbo ngadto sa mga sanga. Kon magpagarbo ka man gayod, hinumdomi nga dili ikaw ang nagsangga sa gamot, kondili ang gamot mao ang nagsangga kanimo. Apan moingon ka, “Ang mga sanga gipamali aron ikasumpay ako diha sa ilang dapit.” Ang Dios wala magsalikway sa iyang katawhan nga nailhan na niyang daan. Wala ba kamo masayod sa giingon sa kasulatan mahitungod kang Elias, giunsa niya sa pag-ampo sa Dios batok sa Israel?
Ang kupa sa pasalamat nga atong gipasalamatan, dili ba kini pagpakig-ambit sa dugo ni Cristo? Ang pan nga atong gipikaspikas, dili ba kini pagpakig-ambit man sa lawas ni Cristo? Tungod kay usa ra man ang pan, kita usab usa lamang ka lawas bisan daghan kita, kay kitang tanan nakig-ambit man sa usa ra ka pan.
Kay ang tanang mga saad sa Dios “Oo” diha kaniya. Mao kanay hinungdan ngano nga kita naglitok sa “Amen” pinaagi kaniya alang sa himaya sa Dios.
nga mao ang naghimo kanamong takos nga alagad sa bag-ong kasabotan, dili sa nasulat kondili sa Espiritu kay ang nasulat makamatay, apan ang Espiritu maghatag ug kinabuhi.
Mga igsoon, sa tinawhanon nga paagi ako magsulti. Sa diha nga kauyonan na ang pakigsaad sa usa ka tawo, wala nay lain nga makasalikway o makadugang pa niini. Karon ang mga saad gihatag kang Abraham ug sa iyang kaliwat. Wala ingna, “Ug sa mga kaliwatan,” nga daw ingon ug daghan, kondili, “Ug sa imong kaliwat,” ingon nga usa ra, nga mao si Cristo. Apan ako magsulti niini: ang Balaod nga ulahing miabot human sa 430 ka tuig, dili makasalikway sa kasabotan nga giuyonan nang daan sa Dios, aron nga mapapas ang saad. Kay kon ang panulundon pinaagi pa sa Balaod, dili na diay pinaagi sa saad. Apan ang Dios mihatag niini kang Abraham pinaagi sa saad.
Usa kini ka sambingay: kining mga babayehana mao ang duha ka kasabotan. Ang usa gikan sa Bukid sa Sinai, nagpasanay alang sa kaulipnan, siya mao si Hagar.
nga kamo wala kang Cristo, walay labot sa katawhan sa Israel, ug mga langyaw sa mga kasabotan nga gisaad, walay paglaom ug walay Dios dinhi sa kalibotan. Apan karon, diha kang Cristo Jesus, kamo nga kaniadto layo, karon gipaduol na pinaagi sa dugo ni Cristo.
ug pinaagi kaniya mipasig-uli nganha sa iyang kaugalingon ang tanang mga butang sa kayutaan o sa kalangitan, ug naghimo sa pakigdait pinaagi sa iyang dugo diha sa krus.
Kay diin gani adunay kasabotan, ang kamatayon sa naghimo niini kinahanglang pamatud-an. Kay ang kasabotan mapatuman lamang inig-abot na sa kamatayon, kay dili man kini magpulos samtang buhi pa ang naghimo niini.
Sa diha nga ang bangaw anaa sa panganod, tan-awon nako kini aron hinumdoman nako ang kasabotan nga dayon tali sa Dios ug sa tanang binuhat nga buhi, sa tanang matang sa unod nga anaa ibabaw sa yuta.”
Ug ihatag nako nganha kanimo ug sa imong kaliwatan nga sunod kanimo ang yuta diin ikaw milangyaw, ang tibuok nga yuta sa Canaan aron mapanag-iya ninyo sa dayon, ug ako mahimo nga ilang Dios.”
Tumanon ninyo kini nga pahimangno ingon nga usa ka tulumanon alang kaninyo ug sa inyong mga kaliwat hangtod sa kahangtoran.
Ug ang tanang katawhan nagdungan sa pagtubag ug miingon, “Ang tanan nga gisulti sa Ginoo among buhaton.” Ug gisugilon ni Moises ang mga pulong sa katawhan ngadto sa Ginoo.
Unya ang Ginoo miingon, “Tan-awa, ako maghimo ug kasabotan. Sa atubangan sa tibuok nimong katawhan magbuhat ako ug mga katingalahan, kadtong wala mabuhat diha sa tibuok nga yuta o sa bisan diin nga nasod. Ug ang tanang katawhan diin anaa ikaw makakita sa buhat sa Ginoo, kay kini makalilisang nga butang nga akong buhaton uban kaninyo.
Apan bisan pa niining tanan, sa dihang atua sila sa yuta sa ilang mga kaaway, ako dili magsalikway kanila o magdumot kanila aron sa paglaglag gayod kanila ug sa paglapas sa akong kasabotan kanila kay ako mao ang Ginoo nga ilang Dios;
Pagmatngon kamo sa inyong kaugalingon kay tingali unya ug malimot kamo sa kasabotan sa Ginoo nga inyong Dios nga gibuhat niya uban kaninyo ug magbuhat kamo ug kinulit nga larawan sa dagway sa bisan unsa nga gidili kaninyo sa Ginoo nga inyong Dios. Kay ang Ginoo nga inyong Dios mao ang kalayo nga nag-ut-ot, usa ka Dios nga abubhoan.
Dili tungod sa inyong pagkamatarong o sa pagkaligdong sa inyong kasingkasing nga makasulod kamo aron sa pagpanag-iya sa ilang yuta, kondili tungod sa pagkadaotan niining mga nasod nga ang Ginoo nga inyong Dios naghingilin kanila gikan sa inyong atubangan ug nga aron mapamatud-an niya ang pulong nga gipanumpa sa Ginoo sa inyong katigulangan, kang Abraham, kang Isaac ug kang Jacob.
Kon ang imong mga anak magtamod sa akong kasabotan ug sa akong pagpamatuod nga akong itudlo kanila, ang ilang mga anak usab molingkod sa imong trono hangtod sa kahangtoran.”
Apan kini mao ang kasabotan nga akong buhaton uban sa balay sa Israel human niadtong mga adlawa, nag-ingon ang Ginoo: Ibutang nako ang akong balaod sulod kanila ug isulat kini diha sa ilang mga kasingkasing; ug ako mahimo nga ilang Dios, ug sila mahimo nga akong katawhan.
Ako maghatag kanila ug usa ka kasingkasing, ug ako magbutang ug usa ka bag-ong espiritu sa sulod nila. Kuhaon nako ang batoon nga kasingkasing gikan sa ilang unod, ug hatagan nako sila sa kasingkasing nga unod, Ug siya miingon kanako, “Anak sa tawo, mao kini ang mga tawo nga nagmugna ug kasal-anan, ug naghatag ug daotang tambag niining siyudara. aron sila maglakaw diha sa akong mga lagda ug magtamod sa akong mga tulumanon ug magtuman niini, sila mahimo nga akong katawhan ug ako mahimo nga ilang Dios.
Mahitungod usab kanimo, tungod sa dugo sa akong kasabotan uban kanimo, pabuhian nako ang imong mga binilanggo gikan sa usa ka gahong nga walay tubig.
Sultihan ko kamo, dili na ako moinom pag-usab niini gikan sa bunga sa paras hangtod niadtong adlaw nga moinom ako niini nga bag-o uban kaninyo sa gingharian sa akong Amahan.”
Samtang nangaon sila, si Jesus mikuha ug pan, ug sa napanalanginan na niya kini, iya kining gipikaspikas ug gihatag kanila ug siya miingon, “Pagkuha kamo, kini mao ang akong lawas.” Unya mikuha siya ug kupa, ug sa nakapasalamat na siya, iya kining gihatag kanila ug nanginom silang tanan niini. Siya miingon kanila, “Kini mao ang akong dugo sa kasabotan nga giula alang sa daghan.
aron sa pagbuhat sa kaluoy nga iyang gisaad ngadto sa atong mga katigulangan ug aron hinumdoman ang iyang balaang kasabotan,
Kay ang saad alang kaninyo ug sa inyong mga anak ug sa tanan nga atua sa layo, ang matag usa nga gitawag sa Ginoo nga atong Dios ngadto kaniya.”
Busa tungod kay gihimo man kitang matarong pinaagi sa pagtuo, kita may pagkigdait na uban sa Dios pinaagi sa atong Ginoong Jesu-Cristo.
Karon bisan ang unang kasabotan adunay kalagdaan mahitungod sa pagsimba ug sa yutan-ong dapit nga balaan.
Ug akong buhaton gikan kanimo ang usa ka dako nga nasod, ug ikaw panalanginan nako ug himoong bantogan ang imong ngalan, aron ikaw mahimo nga usa ka panalangin. Unya misugo ang Paraon sa iyang mga tawo mahitungod kaniya, ug ilang gihatod siya sa dalan uban ang iyang asawa ug ang tanan nga iyaha. Panalanginan nako ang nagpanalangin kanimo ug ang nagtunglo kanimo tunglohon usab nako ug pinaagi kanimo panalanginan ang tanang kabanayan sa yuta.”
Ug gikuha niya ang basahon sa kasabotan, ug gibasa niya diha sa pangdungog sa katawhan ug sila miingon, “Ang tanang gisulti sa Ginoo among buhaton ug magmatinumanon kami.”
“Niining adlawa kamong tanan nagtindog sa atubangan sa Ginoo nga inyong Dios, ang mga pangulo sa inyong mga banay, ang inyong mga kadagkoan, ang inyong mga tinugyanan, ang tanang mga lalaki sa Israel, ang inyong mga bata, ang inyong mga asawa, ug ang langyaw nga anaa sa kampo, sila nga tigputol sa inyong sugnod ug tigkalos sa inyong tubig, aron kamo makasulod sa kasabotan nga gipanumpa sa Ginoo nga inyong Dios nga gibuhat sa Ginoo nga inyong Dios uban kaninyo niining adlawa, aron siya maglig-on kaninyo niining adlawa ingon nga iyang katawhan ug nga siya mahimo nga inyong Dios sumala sa iyang gisaad kaninyo, ug ingon nga siya nanumpa sa inyong katigulangan, ngadto kang Abraham, kang Isaac ug kang Jacob. Dili kay uban kaninyo lamang naghimo ako niining kasabotan nga gipanumpaan, kondili kaniya usab nga ania nagtambong karon uban kanato sa atubangan sa Ginoo nga atong Dios ug ingon man sa mga wala dinhi karon uban kanato niining adlawa.
Pagmalig-on ug pagmaisogon kay ikaw ang maghimo nga kining katawhan makaangkon sa yuta nga akong gisaad sa ilang katigulangan nga akong ihatag kanila. Pagmalig-on lamang ug pagmaisogon gayod nga magmatngon sa pagbuhat sumala sa tanang balaod nga gisugo kanimo ni Moises nga akong alagad. Ayaw pagtipas gikan niini, ngadto sa tuo o ngadto sa wala, aron magmalamposon ikaw bisan asa ka moadto. Ayaw ibulag kining basahon sa Balaod gikan sa imong baba, hinuon pamalandongi kini sa adlaw ug sa gabii aron magmatngon ikaw sa pagbuhat sumala sa tanan nga nasulat niini, kay sa ingon niana, himoon nimo ang imong dalan nga mauswagon ug unya makaangkon ikaw ug maayo nga kalamposan. Wala ba ako magsugo kanimo? Pagmalig-on ug pagmaisogon; ayaw kahadlok o kaluya kay ang Ginoo nga imong Dios anaa uban kanimo bisan asa ikaw moadto.”
Ang ilang mga kasingkasing wala magmaunongon kaniya; sila wala magmatinud-anon sa iyang kasabotan.
Nagpadala siya ug kaluwasan ngadto sa iyang katawhan; nagsugo siya sa iyang kasabotan hangtod sa kahangtoran. Balaan ug kalisangan ang iyang ngalan!
“Ug alang kanako, kini mao ang akong kasabotan uban kanila, nag-ingon ang Ginoo: ang akong Espiritu nga anaa sa ibabaw nimo, ug ang akong mga pulong nga akong gibutang sa imong baba, dili mobulag gikan sa imong baba, o gikan sa baba sa imong mga anak, o gikan sa baba sa mga anak sa imong mga anak, nag-ingon ang Ginoo, sukad karon ug hangtod sa kahangtoran.”
Ang pulong nga midangat kang Jeremias gikan sa Ginoo, human si Hari Zedekias nagbuhat ug usa ka kasabotan uban sa tibuok katawhan nga didto sa Jerusalem aron sa pagsangyaw sa kagawasan ngadto kanila,
Kay sa pagkatinuod, sultihan ko kamo, hangtod nga mahanaw ang langit ug ang yuta, wala gayoy bisan usa na lang ka kudlit o usa ka tulbok nga sayloan diha sa Balaod hangtod nga ang tanan matuman.
ug ako maghatag kaninyo, sama nga ang akong amahan mihatag kanako ug usa ka gingharian Unya si Satanas misulod kang Judas nga ginganlan ug Iscariote nga kauban sa napulo ug duha. aron mangaon ug manginom kamo diha sa akong lamisa sa akong gingharian, ug maglingkod sa mga trono nga maghukom sa napulo ug duha ka banay sa Israel.
Ang saad ngadto kang Abraham ug sa iyang mga kaliwat, nga sila manununod sa kalibotan, wala moabot pinaagi sa Balaod kondili pinaagi sa pagkamatarong sa pagtuo.
Ug ingon niini usab ang nasulat, “Ang unang tawo nga si Adan nahimong binuhat nga buhi”; apan ang naulahing Adan nahimong espiritu nga mohatag ug kinabuhi.
Busa kon ang tawo anaa kang Cristo, siya bag-o na nga binuhat; ang daan nangagi na, tan-awa, ang bag-o nahiabot na.
Ug kon kamo mga iya ni Cristo, kaliwat kamo ni Abraham, mga manununod sumala sa saad.
Ang tinago mao kini: ang mga Gentil mga isigkamanununod, mga bahin sa mao rang usa ka lawas, ug mga isigkamag-aambit sa saad diha kang Cristo Jesus pinaagi sa Maayong Balita.
ingon nga napapas niya ang sulat nga nagbabag batok kanato pinaagi sa mga tulumanon niini ug kini iyang gikuha gikan kanato ug gilansang kini sa krus.
Apan sa dihang miabot na si Cristo ingon nga labawng pari sa maayong mga butang nga nangabot na, agi sa labaw ka dako ug labaw ka hingpit nga tolda, nga dili hinimo ug kamot, sa ato pa, dili iya sa yutan-ong kabuhatan, siya sa makausa ug sa wala nay pagsubli misulod sa Balaang Dapit, nga nagdala dili sa dugo sa mga kanding ug sa mga nating baka kondili sa iyang kaugalingong dugo ug sa ingon niana nahimo niya ang pagtubos nga dayon.
Usa ka lit-ag alang sa usa ka tawo ang pag-ingon sa hinanali, “Balaan kini,” ug maghunahuna lamang human mahimo ang iyang mga panaad.
Kay ikaw mokaylap sa layo, ngadto sa tuo ug ngadto sa wala, ug ang imong kaliwat manag-iya sa kanasoran, ug mopuyo sa mga siyudad nga biniyaan.
Ihatag nako kanimo ang mga yawi sa gingharian sa langit ug bisan unsay imong bugkoson dinhi sa yuta, didto sa langit ilhon kini nga binugkos ug bisan unsay imong luagan dinhi sa yuta, didto sa langit ilhon kini nga linuagan.”
Kay sultihan ko kamo nga si Cristo nahimong alagad ngadto sa mga tinuli aron pagpakita sa pagkamatinud-anon sa Dios, aron sa paglig-on sa mga saad nga gihatag ngadto sa mga patriarka,
Usa kini ka sambingay: kining mga babayehana mao ang duha ka kasabotan. Ang usa gikan sa Bukid sa Sinai, nagpasanay alang sa kaulipnan, siya mao si Hagar. Ug si Hagar mao ang Bukid sa Sinai sa Arabia. Kini siya natukma sa Jerusalem nga mao karon, tungod kay siya naulipon man karon kauban sa iyang mga anak. Apan ang Jerusalem nga anaa sa itaas gawasnon ug siya mao ang atong inahan.
nga gipili sumala sa nahibaloan nang daan sa Dios nga Amahan ug gibalaan sa Espiritu ngadto sa pagkamasinugtanon kang Jesu-Cristo ug pagbisibis sa iyang dugo: Ang grasya ug kalinaw modagaya unta diha kaninyo.
“Ako magbuhat uban kanila ug usa ka kasabotan sa pakigdait ug puohon nako ang mga bangis nga mananap gikan sa yuta ug sila magpuyo nga layo sa kakuyaw diha sa kamingawan ug mangatulog diha sa kalasangan. Sila ug ang mga dapit nga naglibot sa akong bungtod buhaton nako nga usa ka panalangin, ug akong ipadala ang ulan sa iyang panahon, kini mahimong mga ulan sa panalangin.
“Tan-awa, ako magpadala sa akong sinugo, aron sa pag-andam sa dalan una kanako, ug sa kalit ang Ginoo nga inyong gipangita moabot sa iyang Templo; ang sinugo sa kasabotan nga inyong gikahimut-an, siya moabot na, nag-ingon ang Ginoo sa mga panon.
Iyang gitabangan ang iyang alagad nga si Israel agig paghinumdom sa iyang kaluoy sumala sa iyang gisulti ngadto sa atong mga katigulangan, kang Abraham ug sa iyang kaliwatan hangtod sa kahangtoran.”
Apan karon ang pagkamatarong sa Dios gipadayag nga dili pinaagi sa Balaod, ug gipamatud-an kini sa Balaod ug sa mga Propeta, ang pagkamatarong sa Dios pinaagi sa pagtuo kang Jesu-Cristo alang sa tanan nga nagtuo. Kay walay kalainan,
Ang kupa sa pasalamat nga atong gipasalamatan, dili ba kini pagpakig-ambit sa dugo ni Cristo? Ang pan nga atong gipikaspikas, dili ba kini pagpakig-ambit man sa lawas ni Cristo?
ug napadayag nga kamo mao ang usa ka sulat ni Cristo, among gihatod, sinulat dili pinaagi sa tinta kondili sa Espiritu sa Dios nga buhi, dili diha sa mga papan nga bato kondili diha sa mga papan sa kasingkasing nga unodnon.
Si Cristo milukat kanato gikan sa tunglo sa Balaod sa diha nga nahimo siyang tunglo alang kanato—kay nasulat, “Tinunglo ang matag usa nga gibitay diha sa kahoy”— aron nga pinaagi kang Cristo Jesus ang panalangin kang Abraham mahiadto sa mga Gentil, aron nga pinaagi sa pagtuo kita makadawat sa gisaad nga Espiritu.
Busa, kamo karon dili na mga langyaw ug mga dumuduong, kondili mga katagilungsod na sa mga balaan ug mga sakop na sa panimalay sa Dios.
Ug kamo, nga kaniadto nahimulag ug mga kaaway diha sa panghunahuna pinaagi sa mga daotang buhat, karon iya nang napasig-uli ngadto kaniya diha sa iyang lawas nga unodnon pinaagi sa iyang kamatayon, aron iya kamong ikapaatubang nga balaan ug putli ug walay ikasaway diha sa iyang atubangan,
Ug ang Espiritu Santo usab nagmatuod kanato kay human niini siya miingon, “Kini mao ang kasabotan nga akong himoon uban kanila human niadtong mga adlawa, nag-ingon ang Ginoo: Ibutang nako ang akong mga sugo sulod sa ilang mga kasingkasing, ug isulat kini diha sa ilang mga salabotan.” Unya siya midugang, “Ang ilang mga sala ug mga kasaypanan dili na nako hinumdoman.” Kon aduna nay pagpasaylo niini, wala na usab kinahanglana ang halad tungod niini.
nga magtudlo kanila sa pagtuman sa tanan nga akong gisugo kaninyo, ug tan-awa, ako mag-uban kaninyo kanunay hangtod sa kataposan sa kapanahonan.”
Apan kon ang pipila sa mga sanga gipamali, ug ikaw, nga salingsing sa olibo nga ihalas, gisumpay lamang diha sa ilang dapit aron makaambit sa katambok sa kahoy nga olibo, ayaw pagpagarbo ngadto sa mga sanga. Kon magpagarbo ka man gayod, hinumdomi nga dili ikaw ang nagsangga sa gamot, kondili ang gamot mao ang nagsangga kanimo.
Sa walay pagsibog pangusgan nato pagkupot ang paglaom sa atong tinuohan, kay kasaligan siya nga nagsaad kanato.
Ang tanang agianan sa Ginoo gugmang walay paglubad ug pagkamatinud-anon, alang niadtong nagtuman sa iyang kasabotan ug sa iyang mga pagpamatuod.
Nianang adlawa ang gamot ni Jesse magtindog ingon nga usa ka bandila sa mga katawhan. Kaniya mangita ang mga nasod, ug ang iyang puluy-anan mahimong mahimayaon.
nga gitanyag sa Dios ingon nga halad aron mapasaylo ang sala pinaagi sa iyang dugo, halad nga dawaton pinaagi sa pagtuo. Kini maoy pagpakita sa pagkamatarong sa Dios, kay tungod sa pagkamainantoson sa Dios gisayloan niya ang kasal-anan nga nahimo kaniadto;
Wala niya buhata ang ingon niini ngadto sa bisan unsa nga nasod; wala sila mahibalo sa iyang mga tulumanon. Dayega ang Ginoo!
Ug himoon nako ang akong kasabotan tali kanako ug kanimo ug sa imong mga kaliwat sunod kanimo sa tanan nilang kaliwatan alang sa usa ka kasabotan nga dayon aron ako mahimong Dios nganha kanimo ug sa imong kaliwatan sunod kanimo. Ug ihatag nako nganha kanimo ug sa imong kaliwatan nga sunod kanimo ang yuta diin ikaw milangyaw, ang tibuok nga yuta sa Canaan aron mapanag-iya ninyo sa dayon, ug ako mahimo nga ilang Dios.”
Busa karon, kon magtuman kamo sa akong tingog ug magsubay sa akong kasabotan kaninyo, kamo mahimo nga akong kaugalingong bahandi taliwala sa tanang katawhan kay ang tibuok kalibotan akoa man. Ug alang kanako kamo mahimo nga usa ka gingharian sa mga pari, ug usa ka balaan nga nasod. Kini mao ang mga pulong nga imong isulti sa mga anak sa Israel.”
magyukbo ako paatubang sa imong Templo nga balaan ug magpasalamat sa imong ngalan tungod sa imong gugmang walay paglubad ug sa imong pagkamatinumanon; kay gibayaw nimo labaw sa tanan ang imong ngalan ug ang imong pulong.
Kay ang Ginoo nahigugma sa hustisya; siya dili mobiya sa iyang mga balaan. Ang matarong molungtad hangtod sa kahangtoran, apan ang kaliwat sa mga daotan laglagon.
Kay wala kamo makadawat sa espiritu sa pagkaulipon aron mahadlok na usab kamo, hinuon maoy nadawat ninyo ang espiritu sa pagkaanak. Ug pinaagi kaniya magtuaw kita, “Abba! Amahan!” Ang Espiritu gayod, uban sa atong espiritu, nagpamatuod nga kita mga anak sa Dios. Ug kon kita mga anak, mga manununod kita, mga manununod sa Dios ug isigkamanununod uban kang Cristo, kay kon mag-antos man kita uban kaniya, kini aron himayaon kita uban kaniya.
Kay sa dihang misaad ang Dios kang Abraham, kay wala may dako pa kay kaniya nga iyang kapanumpaan, siya nanumpa ngadto sa iyang kaugalingon nga nag-ingon, “Sa pagkatinuod panalanginan ko ikaw ug pasanayon ko ikaw.”
Apan karon kini mao ang giingon sa Ginoo, siya nga nagbuhat kanimo, O Jacob, siya nga nag-umol kanimo, O Israel: “Ayaw kahadlok, kay gilukat ko na ikaw. gitawag ko ikaw pinaagi sa imong ngalan, ikaw akoa. “Kamo mao ang akong mga saksi,” nag-ingon ang Ginoo, “ug ang akong sulugoon nga akong napili, aron kamo makaila ug motuo kanako, ug makasabot nga ako mao siya. Walay dios nga nahimo una kanako, o nga aduna pay mosunod kanako. Ako, ako mao ang Ginoo, ug gawas kanako wala nay manluluwas. Ako nagpahayag ug nagluwas ug nagsangyaw, sa diha nga walay laing dios sa taliwala ninyo; ug kamo mao ang akong mga saksi,” nag-ingon ang Ginoo. “Ako mao ang Dios ug sukad kaniadto ako mao siya; walay si bisan kinsa nga makaluwas gikan sa akong kamot; ako magbuhat, ug kinsa bay makapugong niini?” Kini mao ang giingon sa Ginoo, ang inyong Manunubos, ang Balaan sa Israel: “Tungod kaninyo ako magpadala ngadto sa Babilonia, ug gun-obon nako ang tanang rehas, ug ang singgit sa mga Caldeanhon, mahimong pagbangutan. Ako mao ang Ginoo, ang inyong Balaan, ang Magbubuhat sa Israel, ang inyong Hari.” Mao kini ang giingon sa Ginoo, nga maoy naghimo ug usa ka dalan diha sa dagat, usa ka agianan diha sa gamhanang katubigan, nga nagdala sa karwahi ug sa kabayo, sa sundalo ug sa manggugubat; sila nanghigda, sila dili makabangon, sila nahanaw, nangapalong ingon sa usa ka pabilo: “Ayaw ninyo hinumdomi ang mga butang nga nangagi, o palandongon ang mga butang kaniadto. Tan-awa, ako naghimo ug usa ka bag-ong butang; karon mogula kini, dili ba kamo makakita niini? Ako magbuhat ug usa ka dalan diha sa kamingawan, ug mga sapa diha sa diserto. Sa diha nga ikaw molatas sa katubigan ako mag-uban kanimo, ug sa mga kasapaan, kini dili makalapaw kanimo; sa diha nga ikaw maglakaw latas sa kalayo, ikaw dili masunog ug ang kalayo dili maglamoy kanimo.
Kini naghimo kang Jesus nga usa ka pasalig sa labaw pa ka maayong kasabotan. Ang unang mga pari daghan, kay dili man sila molungtad sa katungdanan tungod sa kamatayon, apan siya naghupot sa iyang pagkapari sa dayon, kay siya molungtad man hangtod sa kahangtoran.
Kay sultihan ko kamo nga si Cristo nahimong alagad ngadto sa mga tinuli aron pagpakita sa pagkamatinud-anon sa Dios, aron sa paglig-on sa mga saad nga gihatag ngadto sa mga patriarka, ug aron ang mga Gentil maghimaya sa Dios tungod sa iyang kaluoy, sumala sa nasulat, “Busa ako magdayeg kanimo taliwala sa mga Gentil, ug mag-awit ako sa paghimaya sa imong ngalan”.
Apan kamo mao ang usa ka pinili nga kaliwat, harianong pagkapari, ang balaan nga nasod, ang katawhan nga iya sa Dios, aron kamo magmantala sa kahibulongang mga buhat niya nga nagtawag kaninyo gikan sa kangitngit ngadto sa iyang katingalahang kahayag.