Kategorya
117 Mga Bersikulo sa Bibliya Bahin sa Mesiyas
Natawo para nato ang usa ka bata, gihatag kanato ang usa ka anak nga lalaki, ug ang kagamhanan anaa sa iyang mga abaga; ug ang iyang ngalan pagatawgon nga Kahibulongan, Magtatambag, Dios nga Gamhanan, Amahan nga Dayon, Prinsipe sa Pakigdait. Mao kini ang saad sa Dios, klaro kaayo diha sa Daang Tugon, bahin sa pag-abot sa atong Mesiyas. Kaniadto, samtang ang Israel ug Juda gidestiyero didto sa Babilonia, ug ubos sa gahom sa ubang mga nasod, nagdamgo gyud sila sa adlaw nga makabaton na sila og kagawasan. Naglaom sila nga ang ilang gingharian mapasig-uli pinaagi sa usa ka kaliwat ni David nga matawo didto sa Betlehem. Kining tanan natuman diha kang Jesu-Kristo.
Apan, ambot nganong wala nila masabti ang panahon sa pagduaw sa Ginoo. Karon, atong nasabtan nga kabahin diay kini sa plano sa Dios aron ang ubang mga nasod makadawat sa Iyang grasya. Ug inigkahuman sa gitakdang panahon, kining grasya mobalik ngadto sa Israel.
Sama sa giingon sa Roma 11:25-26, dili ko gusto nga wala kamo masayod niining sekreto, aron dili kamo magmapahitas-on: nga ang Israel gipagahi sa pagkakaron, hangtod nga makompleto na ang gidaghanon sa mga Hentil; ug unya ang tibuok Israel maluwas, sama sa nahisulat: "Moabot gikan sa Sion ang Manluluwas, nga mokuha sa pagkadili-diosnon gikan kang Jacob."
Human sa pag-anhi ni Kristo ug sa pagkatukod sa iglesia, ang Israel nagkatibulaag sa nagkalain-laing mga nasod hangtod sa tuig 1948, diin sila nagkahiusa pag-usab ug nahimong usa ka nasod. Karon, ang Israel gimandoan sa usa ka prime minister, samtang naghulat sa pagbalik sa atong Mesiyas aron tukoron ang Iyang Gingharian. Mobalik gyud si Jesus dinhi sa kalibutan; ang tanan makakita kaniya ug maghari siya sulod sa usa ka libo ka tuig, iyang ipasig-uli ang trono ni David.
Ug ibutang nako ang panag-away tali kanimo ug sa babaye ug tali sa imong kaliwat ug sa iyang kaliwat; siya magsamad sa imong ulo, ug ikaw magsamad sa iyang tikod.”
Panalanginan nako ang nagpanalangin kanimo ug ang nagtunglo kanimo tunglohon usab nako ug pinaagi kanimo panalanginan ang tanang kabanayan sa yuta.”
Ang sitro dili mobiya gikan kang Juda, o ang baston sa tigmando gikan sa taliwala sa iyang mga tiil, hangtod nga siya nga tag-iya niini moabot ug maiya ang pagkamasinugtanon sa mga katawhan.
apan kini, gisulat aron kamo motuo nga si Jesus mao ang Cristo, ang Anak sa Dios, ug nga sa pagtuo makabaton kamo ug kinabuhi diha sa iyang ngalan.
Unya gipatawag ni Moises ang tanang mga pangulo sa Israel ug miingon siya kanila, “Pagpili kamo ug mga nating karnero alang kaninyo sumala sa inyong mga panimalay, ug ihawa kini alang sa Pagsaylo. Pagkuha kamo ug usa ka pungpong nga hisopo ug ituslob kini sa dugo nga anaa sa planggana ug pahiri ug dugo ang duha ka haligi sa pultahan ug ang ibabaw sa pultahan ug walay si bisan kinsa kaninyo nga mogawas sa mga pultahan sa iyang balay hangtod sa buntag. Kay ang Ginoo moagi aron sa pagpatay sa mga Ehiptohanon; ug sa dihang makita niya ang dugo sa ibabaw sa pultahan ug sa duha ka haligi niini, ang Ginoo mosaylo sa pultahan, ug dili motugot sa tiglaglag nga makasulod sa inyong balay sa pagpatay kaninyo.
“Ang Ginoo nga inyong Dios magpatindog alang kaninyo ug usa ka propeta sama kanako gikan sa inyong taliwala, gikan sa inyong mga igsoon, kaniya mamati kamo.
Usa ka tingog nga nagsinggit, “Andama ninyo sa kamingawan ang dalan sa Ginoo, himoang tul-id diha sa kamingawan ang usa ka lapad nga dalan alang sa atong Dios.
Kay kini siya mao ang gihisgotan sa propeta nga si Isaias nga nag-ingon, “Ang tingog sa nagsinggit didto sa kamingawan: Andama ninyo ang dalan alang sa Ginoo, tul-ira ninyo ang iyang mga agianan.”
Imantala nako ang sugo sa Ginoo: Siya nag-ingon kanako, “Ikaw mao ang akong anak, niining adlawa gihimo ko ikaw nga anak.
Dios ko, Dios ko, nganong gibiyaan mo ako? Nganong layo kaayo ikaw gikan sa pagtabang kanako, gikan sa mga pulong sa akong pag-agulo?
Apan ikaw, O Betlehem Efrata, ikaw nga gamayng lungsod diha sa kabanayan sa Juda, gikan kanimo mogula alang kanako ang mahimong tigmando sa Israel, nga ang kagikan gikan pa sa kanhing panahon, gikan sa kakaraanan.
Ang mga iro naglibot kanako; usa ka panon sa mga tigbuhat ug daotan naglibot kanako; giduslak nila ang akong mga kamot ug ang akong mga tiil— mahimong maihap nako ang tanan nakong mga bukog— sila nagtan-aw ug nagtutok kanako; gibahinbahin nila ang akong mga bisti tali kanila, ug ang akong kupo ilang giripahan.
Busa ang Ginoo gayod maoy maghatag kaninyo ug usa ka ilhanan. Tan-awa, ang usa ka batan-ong babaye magsamkon, ug manganak ug usa ka batang lalaki, ug tawgon ang iyang ngalan ug Emmanuel.
Ang Ginoo miingon sa akong Ginoo, “Lingkod sa akong tuong kamot, hangtod nga ang imong mga kaaway himoon nakong imong tumbanan.”
“Ang mga adlaw nagsingabot gayod, nag-ingon ang Ginoo, nga ako magpatindog alang kang David ug usa ka matarong nga Sanga, ug siya magmando ingon nga hari ug magdumala nga maalamon ug magpahamtang sa hustisya ug pagkamatarong dinhi sa yuta.
kay alang kaninyo natawo karong adlawa sa lungsod ni David ang Manluluwas nga mao ang Cristo nga Ginoo.
Busa kamo usab kinahanglang mangandam kay ang Anak sa Tawo moabot sa takna nga wala ninyo dahoma.
Bulahan ug balaan ang tawo nga makaambit sa unang pagpamanhaw! Sa mga tawong ingon niini walay gahom ang ikaduhang kamatayon ibabaw kanila, apan sila mahimong mga pari sa Dios ug ni Cristo, ug uban kaniya maghari sila sa usa ka libo ka tuig.
Adunay motunga nga saha gikan sa tuod ni Jesse, ug usa ka sanga motubo gikan sa iyang mga gamot. Nianang adlawa ang gamot ni Jesse magtindog ingon nga usa ka bandila sa mga katawhan. Kaniya mangita ang mga nasod, ug ang iyang puluy-anan mahimong mahimayaon. Nianang adlawa ang Ginoo magbakyaw sa iyang kamot sa ikaduhang higayon aron sa pagbawi sa salin sa iyang katawhan nga nahibilin, gikan sa Asiria, sa Ehipto, sa Patros, sa Etiopia, sa Elam, sa Sinar, sa Hamat, ug gikan sa mga pulo sa dagat. Siya magpatindog ug usa ka bandila alang sa mga nasod, ug magtigom sa hininginlan gikan sa Israel, ug tigomon ang nagkatibulaag sa Juda, gikan sa upat ka suok sa yuta. Ang kasina sa Efraim mawala, ug ang pagdumot sa Juda putlon; ang Efraim dili na masina sa Juda, ug ang Juda dili magsamok sa Efraim. Apan sila manghugpa sa abaga sa mga Filistihanon didto sa kasadpan; maghiusa sila sa pagpangsakmit sa mga tawo sa silangan. Ilang ituy-od ang ilang kamot batok sa Edom ug sa Moab, ug ang mga Amonihanon motuman kanila. Ug sa hingpit laglagon sa Ginoo ang dila sa dagat sa Ehipto; iwarawara niya ang iyang kamot ibabaw sa Suba uban sa iyang init nga hangin; ug kini bulagon niya sa pito ka kanal, aron ang mga tawo makalatas nga uga ang mga tiil. Busa aduna unyay dalan nga lapad gikan sa Asiria alang sa salin nga nahibilin sa iyang katawhan, ingon nga dihay salin sa Israel sa adlaw sa ilang paggula gikan sa yuta sa Ehipto. Ang Espiritu sa Ginoo mopuyo diha kaniya, ang espiritu sa kaalam ug pagsabot, ang espiritu sa pagtambag ug kagahom, ang espiritu sa kahibalo ug ang kahadlok sa Ginoo.
Apan maoy unaha ninyo pagpangita ang gingharian sa Dios ug ang iyang pagkamatarong ug kining tanan idugang kaninyo.
Tan-awa, ang akong sulugoon, nga akong gipataas, akong pinili, nga kaniya ang akong kalag nalipay; ako nagbutang sa akong Espiritu ibabaw kaniya, siya magdala ug hustisya sa mga kanasoran.
Imo, O Ginoo, ang pagkadako ug ang gahom ug ang himaya ug ang pagdaog ug ang pagkahalangdon kay ang tanan nga anaa sa kalangitan ug sa yuta imo. Imo ang gingharian, O Ginoo, ug ikaw gituboy ingon nga pangulo sa tanan.
siya miingon, “Gaan ra kaayo nga butang nga ikaw mahimong akong sulugoon aron sa pagbangon sa mga banay ni Jacob, ug sa pagpabalik sa salin sa Israel; ako maghatag kanimo ngadto sa kanasoran ingon nga suga, aron ang akong kaluwasan moabot ngadto sa kinatumyan sa yuta.”
Sukad niadtong higayona si Jesus misugod sa pagwali nga nag-ingon, “Paghinulsol kamo kay ang gingharian sa langit duol na.”
Busa, kamo karon dili na mga langyaw ug mga dumuduong, kondili mga katagilungsod na sa mga balaan ug mga sakop na sa panimalay sa Dios. Kaniadto kamo nagkinabuhi sumala sa pamaagi niining kalibotana, sumala sa kagamhanan sa kahanginan, sa espiritu nga karon mao ang naglihok diha sa mga tawong masupilon. Kamo mga tinukod ibabaw sa patukoranan nga mao ang mga apostoles ug mga propeta, nga niini si Jesu-Cristo mao ang bato nga patukoranan.
Ako naghatag sa akong likod ngadto sa mga tighampak, ug sa akong mga aping ngadto kanila nga nag-ibot sa bungot; wala nako tagoi ang akong nawong gikan sa kaulaw ug pagpangluwa.
Ug ang Ginoo mahimong hari sa tibuok nga yuta. Nianang adlawa usa lamang ang Ginoo, ug usa ra ang iyang ngalan.
Tan-awa, ang akong sulugoon mouswag, siya pasidunggan ug bayawon, ug mahimong habog gayod kaayo. Ingon nga daghan ang nahibulong kaniya —ang iyang nawong nasamadsamaran gayod, nga dili na dagway ug tawo, ug ang iyang dagway dili na sama sa usa ka tawo— siya makapakugang usab sa daghang mga nasod; ang mga hari magtak-om sa ilang mga baba tungod kaniya; kay kadtong wala pa ikasugilon kanila makita nila, ug kadtong wala pa nila madungog ilang masabtan.
Kinsa bay mituo sa among nabatian? Ug kang kinsa man gipadayag ang bukton sa Ginoo? Apan kabubut-on sa Ginoo ang pagsamad kaniya; gisakit niya siya; sa diha nga gihimo niya ang iyang kaugalingon nga usa ka halad alang sa sala, makita niya ang iyang kaliwat, siya maglugway sa iyang mga adlaw; ug ang kabubut-on sa Ginoo mouswag diha sa iyang kamot; siya makakita sa bunga sa kasakit sa iyang kalag ug matagbaw; pinaagi sa iyang kahibalo, ang matarong nga akong sulugoon, maghimo sa daghan nga isipong matarong ug pas-anon niya ang ilang kasal-anan. Tungod niini hatagan nako siya ug usa ka bahin uban sa bantogan, ug siya magbahin sa inilog uban sa kusgan; tungod kay iyang gibubo ang iyang kalag ngadto sa kamatayon, ug giisip uban sa mga malapason; bisan pa niini gipas-an niya ang sala sa daghan ug naghimo ug pagpangamuyo alang sa mga malapason.
Kay ang Ginoo mao ang atong maghuhukom, ang Ginoo mao ang atong tigmando, ang Ginoo mao ang atong hari, siya magluwas kanato.
Kinsa ba kining Hari sa himaya? Ang Ginoo sa mga panon, siya mao ang Hari sa himaya! Selah
Ang Espiritu sa Ginoong Dios ania kanako, tungod kay gidihogan ako sa Ginoo aron sa pagdala sa maayong balita ngadto sa mga sinakit; ako gipaanhi niya aron sa pagbugkos sa mga nadugmok nga kasingkasing, aron sa pagmantala sa kagawasan sa mga binihag, ug sa pag-abli sa bilanggoan alang sa mga ginapos; Ako maglipay pag-ayo diha sa Ginoo, ang akong kalag magmalipayon diha sa akong Dios; kay ako gibistihan niya sa mga bisti sa kaluwasan, ako gisul-oban niya sa kupo sa pagkamatarong, sama sa pamanhonon nga nagdayandayan sa iyang kaugalingon sa usa ka purongpurong nga bulak, ug sama sa pangasaw-onon nga nagdayandayan sa iyang kaugalingon sa iyang mga alahas. Kay ingon nga ang yuta nagpagitib sa iyang turok, ug ingon nga ang tanaman nagpaturok sa mga gitisok niini, ang Ginoong Dios usab magpaturok sa pagkamatarong ug pagdayeg sa atubangan sa tanan nga kanasoran. aron sa pagmantala sa tuig nga gikahumut-an sa Ginoo, ug sa adlaw sa pagpanimalos sa atong Dios; sa paghupay niadtong tanan nga nagsubo;
Ngadto sa Hari sa kapanahonan nga dili mamatay, dili makita, ang bugtong nga Dios, ang dungog ug himaya hangtod sa kahangtoran. Amen.
“Ang mga adlaw nagsingabot gayod, nag-ingon ang Ginoo, nga ako magpatindog alang kang David ug usa ka matarong nga Sanga, ug siya magmando ingon nga hari ug magdumala nga maalamon ug magpahamtang sa hustisya ug pagkamatarong dinhi sa yuta. Sa iyang mga adlaw ang Juda maluwas, ug ang Israel magpuyo nga layo sa kakuyaw. Ug mao kini ang ngalan nga itawag kaniya: ‘Ang Ginoo mao ang among pagkamatarong.’
Apan ikaw, O Ginoo, naghari hangtod sa kahangtoran, ang imong trono molungtad ngadto sa tanan nga kaliwatan.
Ug ibutang nako ang usa ka tigbantay ibabaw kanila, ang akong alagad nga si David, ug siya magpasibsib kanila. Siya magpasibsib kanila ug siya mahimong ilang tigbantay. Ug ako, ang Ginoo, mahimo nga ilang Dios ug ang akong alagad nga si David mao ang pangulo sa ilang taliwala; ako, ang Ginoo, mao ang nagsulti.
Nakita nako diha sa mga panan-awon sa kagabhion, ug uban sa mga panganod sa langit may usa nga miabot nga sama sa anak sa tawo ug siya miadto kaniya nga gikan sa kakaraanan ug gidala sa iyang atubangan. Ug gihatag kaniya ang paggahom, ug himaya ug gingharian aron ang tanang mga katawhan, mga nasod, ug mga pinulongan mag-alagad kaniya; ang iyang paggahom walay kataposan, paggahom nga dili molabay, ug ang iyang gingharian dili mapukan.
Busa hibaloi ug sabta, nga gikan sa paggula sa pulong sa pagpasig-uli ug sa pagtukod sa Jerusalem ngadto sa pag-abot sa dinihogan, usa ka pangulo, adunay pito ka pito ka tuig. Ug sa 62 ka pito ka tuig tukoron kini pag-usab uban ang hawan nga dapit ug ang kanal, apan diha sa samok nga panahon. Ug human sa 62 ka pito ka tuig, ang dinihogan patyon ug walay mabatonan bisan unsa, ug ang katawhan sa pangulo nga moabot maoy molaglag sa siyudad ug sa balaang dapit. Ang kataposan niini moabot sama sa baha ug hangtod sa kataposan adunay gubat, ang pagkagun-ob gitakda na.
Paglipay sa hilabihan, O anak nga babaye sa Zion! Singgit ug kusog, O anak nga babaye sa Jerusalem! Tan-awa, ang imong hari mianhi kanimo, malamposon ug madaogon siya, mapaubsanon ug nagsakay sa asno, sa usa ka nati nga asno.
“Ug ibubo nako ibabaw sa balay ni David ug sa mga nagpuyo sa Jerusalem ang espiritu sa kaluoy ug sa pagpangamuyo, aron nga sa dihang motan-aw sila kaniya nga ilang giduslak, sila magsubo tungod kaniya, sama sa magsubo tungod sa bugtong niyang anak ug maghilak pag-ayo tungod kaniya, sama sa maghilak tungod sa iyang panganay nga anak.
“Nianang adlawa adunay usa ka tuboran nga buksan alang sa balay ni David ug sa mga nagpuyo sa Jerusalem, aron sa paghinlo kanila gikan sa sala ug sa pagkahugaw.
Kining tanan nahitabo aron matuman ang gisulti sa Ginoo pinaagi sa propeta nga nag-ingon, “Tan-awa, usa ka ulay magsabak ug manganak sa usa ka bata nga lalaki, ug ang iyang ngalan tawgon ug Emmanuel” (nga nagkahulogan: Ang Dios uban kanato).
‘Ug ikaw, O Betlehem, sa yuta sa Juda, sa pagkatinuod dili maoy labing ubos sa mga prinsipe sa Juda; kay anha kanimo maggikan ang usa ka pangulo nga mao ang magbantay sa akong katawhan, ang Israel.’ ”
ug didto nagpabilin sila hangtod sa pagkamatay ni Herodes. Kini nahitabo aron matuman ang giingon sa Ginoo pinaagi sa propeta, “Gikan sa Ehipto gitawag nako ang akong anak.”
Sa ingon natuman ang gisulti pinaagi sa propeta nga si Isaias nga nag-ingon, “Ang yuta sa Zabulon ug yuta sa Neftali, padulong sa dagat, tabok sa Jordan, Galilea sa mga Gentil— ang mga tawo nga nagpuyo taliwala sa kangitngit nakakita ug dakong kahayag, ug kanila nga nagpuyo sa yuta ug sa landong sa kamatayon midan-ag ang kahayag.”
Kini aron matuman ang gisulti pinaagi sa propeta nga si Isaias, “Tan-awa, ang akong sulugoon nga akong pinili, ang akong pinalangga nga nakapahimuot sa akong kalag. Ibutang nako ang akong Espiritu diha kaniya ug siya magsangyaw sa hustisya ngadto sa mga Gentil. Dili siya makiglalis o mosinggit, ug walay makadungog sa iyang tingog diha sa kadalanan. Apan ang mga Pariseo nga nakakita niini miingon kaniya, “Tan-awa, ang imong mga tinun-an nagbuhat sa supak sa Balaod sa adlaw nga igpapahulay.” Dili siya mobali sa bagakay nga nasiak o mopalong sa pabilo nga nagbaga na lang hangtod nga mapatigbabaw na niya ang hustisya. ug sa iyang ngalan molaom ang mga Gentil.”
Nahitabo kini aron matuman ang gisulti pinaagi sa propeta nga nag-ingon, Busa inig-abot sa tag-iya sa parasan, unsa may buhaton niya sa maong mga saop?” Sila miingon kaniya, “Patyon gayod niya ang maong mga daotang tawo ug ang parasan iyang pasaopan sa laing mga saop nga mohatag sa abot sa panahon sa tingpamupo.” Unya si Jesus miingon kanila, “Wala ba kamo makabasa niini diha sa kasulatan, ‘Ang bato nga gisalikway sa mga tigtukod nahimong ulohang bato nga patukoranan; buhat kini sa Ginoo ug makapahibulong gayod kini sa atong mga mata’? Busa sultihan ko kamo nga ang gingharian sa Dios kuhaon gikan kaninyo ug ihatag ngadto sa usa ka nasod nga namunga sa mga bunga niini. [ Ang mahulog sa ibabaw niining batoha mabuak, apan ang mapusdakan niining batoha mapulpog.”] Ug sa pagkadungog sa mga pangulong pari ug sa mga Pariseo sa iyang mga sambingay, nakasabot sila nga nagsulti siya mahitungod kanila. Ug sa dihang gisulayan nila ang pagdakop kaniya, nahadlok sila sa katawhan, kay giila man nila siya nga propeta. “Suginli ninyo ang babayeng anak sa Zion, tan-awa, ang imong hari moanha kanimo, malumo ug nagkabayo sa asno, ug sa iyang nati, ang laki nga anak sa asno.”
Apan nahitabo kining tanan aron matuman ang mga sinulat sa mga propeta.” Unya mitalikod kaniya ang tanan nga mga tinun-an ug mipalayo.
Ingon sa gisulat ni Isaias nga propeta, “Tan-awa, ipadala nako ang akong sinugo nga maoy mag-una kanimo; siya mao ang mag-andam sa imong dalan, Ug dihadiha gitawag niya sila, ug gibiyaan nila ang ilang amahan nga si Zebedeo diha sa sakayan kauban sa mga sinuholan ug misunod sila kaniya. Unya nangadto sila sa Capernaum ug dihadiha sa adlaw nga igpapahulay misulod siya sa sinagoga ug nagtudlo. Nahibulong sila sa iyang gipanudlo, kay siya nagtudlo man kanila ingon nga may kagahom ug dili sama sa mga eskriba. Ug dihadiha, sa ilang sinagoga didtoy tawo nga gisudlan ug usa ka hugaw nga espiritu. Misinggit siya nga nag-ingon, “Unsay imong tuyo kanamo, Jesus nga Nazaretnon? Mianhi ba ikaw aron sa paglaglag kanamo? Nakaila ako kon kinsa ikaw, ang Balaan sa Dios.” Apan gibadlong siya ni Jesus nga nag-ingon, “Hilom, ug gula gikan kaniya!” Ug ang hugaw nga espiritu nga mipalimbaglimbag pag-ayo sa tawo, migula gikan kaniya nga nagsiyagit sa kusog nga tingog. Nahibulong silang tanan, nga tungod niana nangutana sila sa usa ug usa nga nag-ingon, “Unsa ba kini? Usa ka bag-ong pagtulun-an! Uban sa kagahom mosugo siya bisan pa sa mga hugaw nga espiritu, ug sila motuman kaniya.” Ug ang iyang kabantog mikaylap dayon sa tanang kasikbit nga kayutaan sa Galilea. Dihadiha sa paggawas nila gikan sa sinagoga, misulod sila sa balay ni Simon ug ni Andres, uban si Santiago ug Juan. ang tingog nga nagsinggit diha sa kamingawan, ‘Andama ninyo ang dalan alang sa Ginoo, tul-ira ninyo ang iyang mga agianan—’ ”
Ug ikaw magsamkon ug manganak ug usa ka batang lalaki, ug siya imong nganlan ug Jesus. Mahimo siyang bantogan ug tawgon nga Anak sa Labing Halangdon, ug ihatag kaniya sa Ginoong Dios ang trono ni David nga iyang amahan, ug iyang harian ang banay ni Jacob hangtod sa kahangtoran, ug walay kataposan ang iyang gingharian.”
Ug ang anghel miingon kanila, “Ayaw kamo kahadlok, kay ania gidad-an ko kamo ug maayong balita sa dakong kalipay nga moabot sa tanang katawhan, kay alang kaninyo natawo karong adlawa sa lungsod ni David ang Manluluwas nga mao ang Cristo nga Ginoo.
ug gihatagan siya ug basahon nga iya sa propeta nga si Isaias. Iyang giablihan ang basahon ug nakita niya ang dapit diin didto nasulat, “Ang Espiritu sa Ginoo ania kanako, iya akong gidihogan aron sa pagwali sa Maayong Balita ngadto sa mga kabos. Gipadala niya ako aron sa pagpahibalo sa kagawasan alang sa mga binilanggo ug sa pagpahiuli sa panan-aw sa mga buta, sa paghatag ug kagawasan ngadto sa mga dinaogdaog, sa pagpahibalo sa tuig nga gikahimut-an sa Ginoo.” sulod sa 40 ka adlaw diin siya gitintal sa yawa. Wala siya mokaon sulod niadtong mga adlawa ug pagkahuman niini, gigutom siya. Unya iyang gilukot ang basahon ug giuli kini ngadto sa piniyalan ug milingkod siya. Ug ang mga mata sa tanan nga diha sa sinagoga mitutok ngadto kaniya. Unya misugod siya sa pagsulti ngadto kanila, “Karon, kining bahina sa kasulatan natuman diha sa inyong pagpamati niini.”
Unya mitubag siya kanila, “Lakaw ug suginli ninyo si Juan sa inyong nakita ug nadungog: ang mga buta nakakita, ang mga bakol nakalakaw, ang mga sanlahon nahinlo, ang mga bungol nakabati na, ang mga patay gibanhaw ug ang mga kabos gisangyawan na sa Maayong Balita.
Unya gikahibalag ni Felipe si Natanael, ug giingnan siya, “Among gikahibalag siya nga gihisgotan sa gisulat ni Moises diha sa Balaod ug sa mga Propeta usab. Siya si Jesus nga Nazaretnon, ang anak ni Jose.”
Kay gihigugma sa Dios ang kalibotan sa ingon nga tungod niana gihatag niya ang iyang bugtong Anak aron nga ang tanang motuo kaniya dili malaglag kondili makabaton sa kinabuhing dayon.
Kamo nagsusi sa Kasulatan kay naghunahuna man kamo nga pinaagi niini makaplagan ninyo ang kinabuhing dayon, hinuon mao kini ang nagpamatuod mahitungod kanako,
aron matuman ang pulong nga gisulti ni Isaias nga propeta, nga nag-ingon, “Ginoo, kinsa ba ang mituo sa ilang nadungog gikan kanamo, ug kang kinsa ba gikapadayag ang bukton sa Ginoo?”
Apan ang gisulti nang daan sa Dios pinaagi sa baba sa tanang mga propeta, nga ang Cristo kinahanglan gayod nga mag-antos, iyang gituman. Busa paghinulsol kamo ug balik kamo kaniya aron mapapas ang inyong mga sala, aron ang mga panahon sa kahayahay moabot gikan sa presensiya sa Ginoo Didtoy usa ka lalaki nga bakol sukad pa sa iyang pagkatawo nga sa matag adlaw gibutang didto sa Templo, sa pultahan nga ginganlan ug Matahom aron mangayo ug limos kanila nga mosulod sa Templo. ug aron iyang ipadala si Jesus, ang Cristo nga gitudlo alang kaninyo.
Kaniya ang tanang mga propeta nagpamatuod nga ang tanang motuo kaniya makadawat sa kapasayloan sa mga sala pinaagi sa iyang ngalan.”
nga kaniadto iyang gisaad pinaagi sa iyang mga propeta diha sa balaang kasulatan, Kay sukad pa sa pagbuhat sa kalibotan ang iyang dili makita nga kinaiya, nga mao ang iyang walay kinutoban nga gahom ug pagka-Dios, sa tin-aw naila na pinaagi sa mga butang nga iyang gibuhat. Busa wala silay ikapasangil, kay bisan ug nahibalo sila sa Dios, wala nila siya pasidunggi ingon nga Dios o magpasalamat sila kaniya, hinuon ang ilang pangatarongan nahimong walay hinungdan ug gingitngitan ang ilang walay buot nga kasingkasing. Nagpakaaron-ingon sila nga maalamon apan nahimo hinuon nga mga buangbuang, ug ang himaya sa dili mamatay nga Dios ilang gipulihan ug mga larawan nga sama sa tawo nga may kamatayon ug sa mga langgam ug sa mga mananap nga upat ang tiil ug sa mga binuhat nga nagkamang. Tungod niini ang Dios mitugyan kanila diha sa tinguha sa ilang kasingkasing ngadto sa kahugawan, sa pagpakaulaw sa ilang kaugalingong mga lawas, kay ang kamatuoran mahitungod sa Dios ilang gipulihan ug bakak ug mao na hinuoy ilang gisimba ug gialagaran ang binuhat ug wala nila simbaha ug alagara ang Magbubuhat nga dalaygon hangtod sa kahangtoran! Amen. Tungod niining maong hinungdan, gitugyan sila sa Dios ngadto sa mga pangibog nga makauulaw. Ang ilang kababayen-an miilis sa ilang naandang paggawi ngadto sa paggawi nga supak sa kinaiya. Ang mga lalaki usab mibiya sa ilang naandang paggawi ngadto sa babaye ug nagpalabi diha sa ilang kaulag ngadto sa usa ug usa, ang lalaki sa isigkalalaki nagbuhat sa makauulaw, busa nahiagom sila sa balos nga angay sa ilang kasaypanan. Ug kay wala man nila hunahunaa nga kinahanglan ang pagbaton ug kahibalo sa Dios, ang Dios mitugyan kanila ngadto sa salawayong panghunahuna, sa pagbuhat sa mga butang nga dili angay. Sila napuno sa tanang matang sa pagkadili matarong, pagkadaotan, kahakog, kangil-ad. Puno sila sa kasina, pagpatay, pakig-away, pagpangilad, daotang tinguha, pagpanglibak, pagdaot sa dungog; mahitungod sa iyang Anak nga gikan sa kaliwat ni David sumala sa unod madumtanon sila sa Dios, mayubiton, mapahitas-on, tigpanghambog, tigmugna ug daotan, masupilon sa mga ginikanan, walay panabot, dili kasaligan, walay balatian, walay kaluoy. Kini sila, bisan nasayod sa balaod sa Dios nga ang naghimo niining maong mga butang angay nga patyon, wala lamang maghimo niini kondili miuyon usab kanila nga nagbuhat niini. ug gipaila nga Anak sa Dios uban sa gahom sumala sa Espiritu sa pagkabalaan pinaagi sa iyang pagkabanhaw gikan sa mga patay, si Jesu-Cristo nga atong Ginoo.
ug dugang pa, si Isaias miingon, “Motungha ang gamot ni Jesse, siya nga mobarog aron sa paghari sa mga Gentil; kaniya maglaom ang mga Gentil.”
Ang mga propeta nga nagpropesiya mahitungod sa grasya nga alang kaninyo nangita ug nagpakisusi mahitungod niining maong kaluwasan. Ilang gisusi kon unsa o unsang panahona ang gipasabot sa Espiritu ni Cristo nga diha kanila sa ilang pagpropesiya sa mga pag-antos ni Cristo ug sa himaya nga mosangpot niini. Kanila gipadayag kini, nga sila wala mag-alagad alang sa ilang kaugalingon, kondili alang kaninyo diha sa mga butang nga karon gipahibalo na kaninyo pinaagi kanila nga nagsangyaw sa Maayong Balita, pinaagi sa Espiritu Santo nga gipadala gikan sa langit, ang mga butang nga ang mga anghel nangandoy sa pagsud-ong.
Tan-awa, siya moabot uban sa mga panganod; ug makita siya sa tanang mata, sa tanang miduslak kaniya; ug ang tanang kabanayan sa yuta magminatay tungod kaniya. Oo. Amen.
Unya usa sa mga kadagkoan miingon kanako, “Ayaw paghilak, tan-awa, nagmadaogon ang Liyon sa banay ni Juda, ang Gamot ni David, nga tungod niana makahimo siya sa pag-abli sa basahong linukot ug sa pito ka silyo niini.”
Diha sa iyang bisti ug diha sa iyang paa siya may ngalan nga napatik: Hari sa mga hari ug Ginoo sa mga ginoo.
Ang bato nga gisalikway sa mga magtutukod nahimong batong patukoranan. Kini buhat sa Ginoo; kini katingalahan sa atong mga mata.
Ang tanang mga hari magyukbo unta sa atubangan niya; mag-alagad unta kaniya ang tanang mga nasod!
Nianang adlawa ang gamot ni Jesse magtindog ingon nga usa ka bandila sa mga katawhan. Kaniya mangita ang mga nasod, ug ang iyang puluy-anan mahimong mahimayaon.
Ang katawhan nga naglakaw sa kangitngit nakakita ug usa ka dakong kahayag, kadtong nagpuyo diha sa yuta nga hilabihan kangitngit, sa ibabaw nila misidlak ang kahayag.
Ang iyang ngalan molungtad unta hangtod sa kahangtoran, ang iyang ngalan magpadayon unta ingon nga nagpadayon pa ang adlaw! Ang katawhan mabulahan unta diha kaniya, ang tanang kanasoran motawag kaniya nga bulahan!
Siya magpasibsib sa iyang panon sama sa usa ka tigbantay sa karnero, siya nagtigom sa mga nating karnero diha sa iyang bukton, magkugos kanila diha sa iyang dughan, ug malumong maggiya niadtong adunay mga gagmay.
Siya nagpili kang David nga iyang alagad, ug nagkuha kaniya gikan sa mga toril sa karnero; gikan sa pagsunod sa mga bayeng karnero nga adunay mga gagmay, gidala niya siya, aron mahimong tigbantay ni Jacob nga iyang katawhan, ug sa Israel nga iyang panulundon. Busa giatiman niya sila sumala sa katarong sa iyang kasingkasing, ug gimandoan niya sila pinaagi sa kabatid sa iyang mga kamot.
Apan siya gisamaran tungod sa atong kalapasan, napangos siya tungod sa atong mga kasal-anan, diha kaniya ang silot nga naghimo kanato nga bug-os, ug pinaagi sa iyang mga labod kita nangaayo.
Tungod kay dili man nimo itugyan ang akong kalag ngadto sa Sheol, dili ikaw motugot nga ang imong balaan makakita sa Gahong.
Tan-awa, ang Ginoo nagmantala ngadto sa kinatumyan sa yuta: Ingna ninyo ang anak nga babaye sa Zion, “Tan-awa ang imong kaluwasan miabot na; tan-awa, ang iyang ganti anaa na kaniya, ug ang balos kaniya anaa sa iyang atubangan.”
Ug sultihi siya, ‘Mao kini ang giingon sa Ginoo sa mga panon: “Tan-awa, ang tawo nga ginganlan ug Sanga, kay siya moturok diha sa iyang dapit, ug tukoron niya ang Templo sa Ginoo. Siya mao ang magtukod sa Templo sa Ginoo, ug dad-on niya ang dungog, ug molingkod ug magmando diha sa iyang trono. Ug adunay pari tupad sa iyang trono, ug ang malinawong pagsinabtanay anaa sa taliwala nilang duha.” ’
“Dalaygon ang Ginoong Dios sa Israel, tungod kay iyang giduaw ug gilukat ang iyang katawhan. Alang kanato iyang gipatindog ang usa ka gamhanang Manluluwas diha sa banay ni David nga iyang alagad,
“Karon Ginoo, itugot nga ang imong ulipon mobiya nga malinawon, sumala sa imong pulong, Ang tanan nangadto aron sa pagpalista, ang matag usa ngadto sa iyang kaugalingong lungsod. kay ang akong mga mata nakakita na sa kaluwasan gikan kanimo, nga imong giandam diha sa atubangan sa tanang katawhan, usa ka kahayag alang sa pagpadayag ngadto sa mga Gentil ug sa himaya alang sa imong katawhan, ang Israel.”
Busa ingon nga usa ka propeta ug nahibalo nga ang Dios nanumpa kaniya ug usa ka pakigsaad nga usa sa iyang mga kaliwat ipahimutang diha sa iyang trono. Siya nakakita nang daan ug misulti mahitungod sa pagkabanhaw ni Cristo, nga siya wala pasagdi nga mahiadto sa Hades, ug nga usab ang iyang lawas wala makakita sa pagkadunot.
“Ayaw kamo paghunahuna nga mianhi ako aron sa pagsalikway sa Balaod o sa mga Propeta. Wala ako moanhi sa pagsalikway kondili sa pagtuman niini.
Karon ang mga saad gihatag kang Abraham ug sa iyang kaliwat. Wala ingna, “Ug sa mga kaliwatan,” nga daw ingon ug daghan, kondili, “Ug sa imong kaliwat,” ingon nga usa ra, nga mao si Cristo.
Ikaw nag-ingon, “Naghimo ako ug kasabotan uban sa akong pinili, nanumpa ako kang David nga akong alagad: Kon ang iyang mga anak mobiya sa akong Balaod, ug dili maglakaw subay sa akong mga tulumanon, kon lapason nila ang akong kalagdaan, ug dili magtuman sa akong kasugoan, silotan nako ang ilang kalapasan pinaagi sa bunal, ug ang ilang kasal-anan pinaagi sa mga pagbunal; apan dili nako kuhaon ang akong gugmang walay paglubad gikan kaniya, o pakyason ang akong pagkamatinumanon. Dili nako lapason ang akong kasabotan, o ilisan ang pulong nga migula sa akong mga ngabil. Sa makausa nanumpa ako pinaagi sa akong pagkabalaan; dili ako magbakak kang David. Ang iyang kaliwat molungtad hangtod sa kahangtoran, ug ang iyang trono ingon sa gidugayon sa adlaw sa akong atubangan Sama sa bulan, lig-onon kini hangtod sa kahangtoran; usa ka saksi nga mapadayonon diha sa kalangitan.” Selah Apan ikaw nagsalikway ug nagdumili; ikaw puno sa kaligutgot batok sa imong dinihogan. Ikaw nagsalikway sa kasabotan uban sa imong alagad; gipasipad-an nimo ang iyang korona diha sa yuta. ‘Lig-onon nako ang imong kaliwat hangtod sa kahangtoran, ug tukoron nako ang imong trono ngadto sa tanang mga kaliwatan.’ ” Selah
Ang Ginoo nanumpa kang David ug usa ka kasaligan nga panumpa nga gikan niini dili na siya mobulag: “Usa sa mga anak sa imong lawas ipahimutang nako sa imong trono. Kon ang imong mga anak magtamod sa akong kasabotan ug sa akong pagpamatuod nga akong itudlo kanila, ang ilang mga anak usab molingkod sa imong trono hangtod sa kahangtoran.”
“Si David nga akong alagad maghari ibabaw kanila, ug silang tanan adunay usa lamang ka tigbantay. Sila magsunod sa akong mga tulumanon ug magtuman sa akong mga lagda. Sila magpuyo sa yuta nga gipuy-an sa inyong mga katigulangan, nga akong gihatag sa akong alagad nga si Jacob, ug sila ug ang ilang mga anak ug ang mga anak sa ilang mga anak magpuyo didto hangtod sa kahangtoran, ug ang akong alagad nga si David mahimo nga ilang pangulo hangtod sa kahangtoran.
Kay alang kanato ang usa ka bata natawo, alang kanato ang usa ka anak nga lalaki gihatag, ug ang kagamhanan ipahiluna sa iyang abaga, ug ang iyang ngalan tawgon ug “Kahibulongang Magtatambag, Dios nga Makagagahom, Amahan nga Walay Kataposan, Prinsipe sa Pakigdait.”
Apan kabubut-on sa Ginoo ang pagsamad kaniya; gisakit niya siya; sa diha nga gihimo niya ang iyang kaugalingon nga usa ka halad alang sa sala, makita niya ang iyang kaliwat, siya maglugway sa iyang mga adlaw; ug ang kabubut-on sa Ginoo mouswag diha sa iyang kamot; siya makakita sa bunga sa kasakit sa iyang kalag ug matagbaw; pinaagi sa iyang kahibalo, ang matarong nga akong sulugoon, maghimo sa daghan nga isipong matarong ug pas-anon niya ang ilang kasal-anan.
ug ang bakol himoon nako nga salin; ug kadtong gihinginlan, usa ka gamhanang nasod; ug ang Ginoo maghari kanila didto sa Bukid sa Zion gikan niining panahona hangtod sa kahangtoran.
Gub-on nako ang karwahi nga gikan sa Efraim ug ang kabayo alang sa gubat nga gikan sa Jerusalem; ug pamunggoon nako ang pana alang sa gubat, ug siya magmando ug kalinaw sa kanasoran; ang iyang paggahom mokaylap gikan sa usa ka dagat ngadto sa laing dagat, ug gikan sa Suba hangtod sa mga kinatumyan sa kalibotan.
Unya miingon siya kanila, “Kini mao ang akong mga pulong nga gisulti nako kaninyo sa kauban pa ako ninyo, nga ang tanang nasulat mahitungod kanako diha sa Balaod ni Moises ug sa mga Propeta ug sa mga Salmo kinahanglan gayod nga matuman.” Ug iyang giablihan ang ilang mga hunahuna aron sa pagsabot sa kasulatan, ug miingon kanila, “Sa ingon niini nasulat nga ang Cristo kinahanglan gayod nga mag-antos, ug sa ikatulo nga adlaw mabanhaw gikan sa mga patay, ug nga sa iyang ngalan, ang paghinulsol ug pagpasaylo sa mga sala kinahanglang iwali ngadto sa tanang kanasoran, sugod sa Jerusalem.
Ug ang tanang mga propeta nga nagsulti sukad kang Samuel ug sa mga miabot human kaniya, nagsangyaw usab niining mga adlawa.
Sa daghan ug nagkalainlaing mga pamaagi ang Dios misulti kaniadto ngadto sa atong mga katigulangan pinaagi sa mga propeta. Ug, “Ikaw, sa sinugdan, Ginoo, mao ang nagtukod sa kalibotan, ug ang kalangitan buhat sa imong mga kamot; sila mangawala, apan ikaw magpabilin; ang tanan madaan sama sa bisti, sama sa kupo sila imong lukoton, ug sama sa bisti sila ilisan. Apan ikaw mao sa gihapon, ug walay pagkatapos ang imong katuigan.” Apan kinsa ba nga anghel ang iyang giingnan, “Lingkod dapit sa akong tuo, hangtod nga ang imong mga kaaway mahimo nakong tumbanan sa imong mga tiil”? Dili ba silang tanan mga alagad nga espiritu, nga gipadala aron sa pag-alagad, tungod ug alang kanila nga makaangkon sa kaluwasan? Apan niining kaulahiang mga adlaw siya misulti kanato pinaagi sa Anak, nga iyang gitudlo nga manununod sa tanang mga butang, nga pinaagi kaniya usab gibuhat niya ang kalibotan.
Ug si Jesus miduol ug miingon kanila, “Ang tanang kagahom sa langit ug sa yuta gihatag kanako. Busa sa inyong pagpanglakaw himoang mga tinun-an ang tanang kanasoran, nga magbautismo kanila sa ngalan sa Amahan ug sa Anak ug sa Espiritu Santo, Ug didtoy usa ka dakong linog kay dihay anghel sa Ginoo nga mikunsad gikan sa langit ug miadto ug iyang giligid ang bato ug milingkod niini. nga magtudlo kanila sa pagtuman sa tanan nga akong gisugo kaninyo, ug tan-awa, ako mag-uban kaninyo kanunay hangtod sa kataposan sa kapanahonan.”
Apan ang tinuod mao nga si Cristo nabanhaw gikan sa mga patay, ang unang bunga gikan sa mga nangamatay. Kay ingon nga pinaagi sa usa ka tawo miabot ang kamatayon, pinaagi usab sa usa ka tawo miabot ang pagkabanhaw sa mga patay. Kay ingon nga diha kang Adan ang tanan nangamatay, ingon usab diha kang Cristo ang tanan mangabuhi.
Apan sa pag-abot na sa tukma nga panahon, ang Dios mipadala sa iyang Anak nga natawo pinaagi sa usa ka babaye, natawo ilalom sa Balaod, aron pagtubos sa mga nailalom sa Balaod, aron atong madawat ang pagkasinagop ingon nga mga anak.
Ug siya mao ang halad sa pasig-uli alang sa atong mga sala ug dili lamang sa atong mga sala kondili sa mga sala usab sa tibuok kalibotan.
Apan karon ang pagkamatarong sa Dios gipadayag nga dili pinaagi sa Balaod, ug gipamatud-an kini sa Balaod ug sa mga Propeta, ang pagkamatarong sa Dios pinaagi sa pagtuo kang Jesu-Cristo alang sa tanan nga nagtuo. Kay walay kalainan, nakasala ang tanan ug nawad-an sa himaya sa Dios. Sila gihimong matarong sa iyang grasya ingon nga gasa pinaagi sa pagtubos diha kang Cristo Jesus, nga gitanyag sa Dios ingon nga halad aron mapasaylo ang sala pinaagi sa iyang dugo, halad nga dawaton pinaagi sa pagtuo. Kini maoy pagpakita sa pagkamatarong sa Dios, kay tungod sa pagkamainantoson sa Dios gisayloan niya ang kasal-anan nga nahimo kaniadto; kini maoy pagmatuod karong panahona nga siya matarong ug nga siya maghimong matarong sa tawo nga adunay pagtuo kang Jesus.
Kay ang wala mahimo sa Balaod nga nahuyang tungod sa unod gihimo sa Dios pinaagi sa pagpadala niya sa kaugalingon niyang Anak diha sa dagway sa makasasala nga tawo ug mahitungod sa sala, gisilotan niya ang sala diha sa unod, Ug sila nga gitakda niyang daan iya usab nga gitawag, ug sila nga iyang gitawag iya usab nga gihimong matarong, ug sila nga iyang gihimong matarong iya usab nga gipasidunggan. Busa unsa may atong isulti mahitungod niini? Kon ang Dios dapig kanato, kinsa man ang mobatok kanato? Siya nga wala mohikaw sa iyang kaugalingong Anak kondili mitugyan hinuon kaniya alang kanatong tanan, dili ba ihatag usab niya kanato ang tanang mga butang uban kaniya? Kinsa ba ang mopasaka ug sumbong batok sa mga pinili sa Dios? Ang Dios mao ang nagmatarong. Kinsa man ang mopakanaog sa hukom? Si Cristo Jesus nga namatay apan nabanhaw gikan sa mga patay, nga anaa karon sa tuo sa Dios, nga nangamuyo gayod alang kanato. Kinsa ba ang makapahimulag kanato gikan sa gugma ni Cristo? Ang pag-antos ba o ang kasakitan o ang paglutos o ang gutom o ang kahubo o ang katalagman o ang espada ba? Ingon sa nasulat, “Tungod kanimo gipamatay kami sa tibuok nga adlaw; giisip kami nga daw mga karnero nga ihawonon.” Dili! Hinuon diha niining tanang mga butang kita labaw pa sa mga mananaog pinaagi kaniya nga nahigugma kanato. Kay misalig ako nga bisan kamatayon, o kinabuhi, o mga anghel o mga kadagkoan o mga butang karon o mga butang nga umaabot o mga gahom, o kahabogon, o giladmon, o bisan unsa diha sa tibuok kabuhatan, dili makapahimulag kanato gikan sa gugma sa Dios, sa gugma nga anaa kang Cristo Jesus nga atong Ginoo. aron nga ang matarong nga gimbut-an sa Balaod matuman diha kanato nga wala magkinabuhi sumala sa unod kondili sumala sa Espiritu.
mao usab si Cristo, human makahalad sa makausa aron sa pagkuha sa mga sala sa daghan motungha sa ikaduhang higayon, dili mahitungod sa sala, kondili sa pagluwas kanila nga mainitong nagpaabot kaniya.
Ug gidala namo kaninyo ang maayong balita nga ang gisaad sa Dios ngadto sa atong mga katigulangan iya nang natuman nganhi kanato nga ilang mga anak pinaagi sa pagbanhaw kang Jesus ingon nga nasulat usab kini sa ikaduhang salmo, ‘Ikaw akong Anak, karong adlawa ako nahimo nga imong Amahan.’
Ipahayag nako ang imong ngalan ngadto sa akong kaigsoonan; sa kinataliwad-an sa katilingban dayegon ko ikaw:
Ikaw miadto sa itaas, mipagula sa mga binihag, nagdawat ka ug mga gasa gikan sa mga tawo, bisan gikan sa mga masinupakon, aron ang Ginoo nga Dios magpuyo uban kanila.
Busa tungod kay gihimo man kitang matarong pinaagi sa pagtuo, kita may pagkigdait na uban sa Dios pinaagi sa atong Ginoong Jesu-Cristo. Kay kon sa dihang mga kaaway pa kita sa Dios, kita gipasig-uli ngadto sa Dios pinaagi sa kamatayon sa iyang Anak, labaw pa karon nga napasig-uli na kita, luwason kita pinaagi sa iyang kinabuhi. Ug dili lamang kay kini ra, kondili nga nagmalipayon usab kita diha sa Dios pinaagi sa atong Ginoong Jesu-Cristo, nga pinaagi kaniya nadawat nato karon ang pasig-uli. Busa ingon nga ang sala misulod sa kalibotan pinaagi sa usa ka tawo ug ang kamatayon pinaagi sa sala, nga tungod niini ang kamatayon mikuyanap ngadto sa tanang tawo kay ang tanan nakasala man— hinuon ang sala diha na sa kalibotan sa wala pa ang Balaod, apan ang sala dili isipon diin wala ang Balaod. Hinuon, sukad kang Adan hangtod kang Moises, ang kamatayon naghari sa katawhan, bisan pa sa mga tawo nga ang mga sala dili sama sa paglapas ni Adan, nga maoy usa ka sumbanan kaniya nga umaabot. Apan ang gasa nga walay bayad dili sama sa kalapasan. Kay kon daghan ang nangamatay tungod sa sala sa usa ka tawo, labaw pa nga midagaya ngadto sa daghan ang grasya sa Dios ug ang gasa diha sa maong grasya niadtong usa ka tawo nga si Jesu-Cristo. Ug ang gasa nga walay bayad dili sama sa sangpotan sa sala niadtong usa ka tawo. Kay ang hukom niadtong usa ka paglapas nagdala ug silot, apan ang walay bayad nga gasa alang sa daghang kasal-anan nagdala ug pagmatarong. Kon tungod sa paglapas sa usa ka tawo naghari ang kamatayon tungod sa maong tawo, labaw pang maghari diha sa kinabuhi kadtong makadawat sa madagayaong grasya ug sa gasa sa katarong pinaagi kang Jesu-Cristo. Busa ingon nga ang sala sa usa ka tawo misangpot sa pagkahinukman sa tanang mga tawo, mao usab ang matarong nga buhat sa usa ka tawo misangpot sa paghimong matarong sa kinabuhi alang sa tanan. Kay ingon nga pinaagi sa pagkamasinupakon sa usa ka tawo daghan ang nahimong makasasala, mao usab nga pinaagi sa pagkamasinugtanon sa usa ka tawo daghan ang gihimong matarong. Pinaagi kaniya nakabaton kita ug kaagian pinaagi sa pagtuo paingon niining maong grasya nga atong gibarogan ug kita nagmalipayon sa atong paglaom sa pag-ambit sa himaya sa Dios.
Kay si Cristo usab namatay sa makausa tungod sa mga sala, ang matarong alang sa mga dili matarong, aron kamo iyang madala ngadto sa Dios, ingon nga gipatay siya diha sa lawas apan gibuhi diha sa espiritu.
Ug kadtong nakaila sa imong ngalan mosalig kanimo, kay ikaw, O Ginoo, wala mobiya niadtong mga nangita kanimo.
Tindog, sidlak; kay ang imong kahayag miabot na, ug ang himaya sa Ginoo misubang nganha kanimo. Ang mga langyaw magtukod sa imong mga kuta, ug ang ilang mga hari mag-alagad kanimo; kay diha sa akong kaligutgot gisamaran ko ikaw, apan tungod sa akong maayong kabubut-on gikaluy-an ko ikaw. Ang imong mga ganghaan ablihan sa kanunay; sa adlaw ug sa gabii kini dili tak-opan, aron ang mga tawo maghatod kanimo sa bahandi sa kanasoran, uban sa ilang mga hari nga nangulo sa panon. Kay ang nasod ug ang gingharian nga dili moalagad kanimo mangalaglag; kadtong mga nasora gun-obon gayod. Ang himaya sa Lebanon modangat kanimo, ang mga kahoy nga sipre, ang platano ug ang mga aguho, aron sa pagpatahom sa dapit sa akong balaang puluy-anan, ug himoon nako nga mahimayaon ang dapit sa akong mga tiil. Ang mga anak nga lalaki niadtong nagsakit kanimo manganhi nga magyukbo kanimo; ug silang tanan nga nagbiaybiay kanimo mangyukbo diha sa imong tiilan; ikaw tawgon nila nga Siyudad sa Ginoo, ang Zion sa Balaan sa Israel. Bisan ug ikaw gisalikway ug gikasilagan, nga walay bisan usa nga mohapit kanimo, himoon ko ikaw nga halangdon hangtod sa kahangtoran, kalipay sa daghang mga kaliwatan. Ikaw magsuso sa gatas sa mga nasod, ikaw magsuso sa dughan sa mga hari; ug ikaw makaila nga ako, ang Ginoo, mao ang imong Manluluwas, ug imong Manunubos, ang Gamhanan ni Jacob. Inay bronsi ako magdala ug bulawan, ug inay puthaw ako magdala ug plata; inay kahoy, bronsi inay mga bato, puthaw. Himoon nako nga imong mga tinugyanan ang pakigdait, ug imong mga kapatas ang pagkamatarong. Ang kabangis dili na madungog diha sa imong yuta, ang kadaot o kalaglagan sulod sa imong mga utlanan; apan tawgon nimo ang imong mga kuta nga Kaluwasan, ug ang imong mga ganghaan Pagdayeg. Ang adlaw dili na mao ang imong kahayag panahon sa adlaw, o ingon nga kahayag modan-ag ang bulan kanimo sa gabii; apan ang Ginoo mao ang imong kahayag nga walay kataposan, ug ang imong Dios mao ang imong himaya. Kay tan-awa, ang kangitngit motabon sa yuta ug ang baga nga kangitngit sa mga katawhan; apan ang Ginoo mosidlak nganha kanimo, ug ang iyang himaya makita sa ibabaw nimo. Ang imong adlaw dili na mosalop, o ang imong bulan moawop, kay ang Ginoo mao ang imong kahayag nga walay kataposan, ug ang mga adlaw sa imong pagbangutan taposon. Ang imong katawhan mahimong matarong; sila makapanag-iya sa yuta hangtod sa kahangtoran, ang salingsing sa akong tinanom, ang buhat sa akong mga kamot, aron ako himayaon. Ang labing ubos mahimong usa ka banay, ug ang labing gamay mahimo nga usa ka gamhanang nasod; ako mao ang Ginoo; diha sa panahon niini dalion nako kini. Ug ang kanasoran moduol sa imong kahayag, ug ang mga hari nganha sa kasilaw sa imong pagsubang.
Si Jesus nga nasayod niini, mipalayo gikan didto. Ug daghan ang mikuyog kaniya ug iyang giayo silang tanan ug iyang gibaoran sila nga dili nila siya ipanugilon. Kini aron matuman ang gisulti pinaagi sa propeta nga si Isaias, “Tan-awa, ang akong sulugoon nga akong pinili, ang akong pinalangga nga nakapahimuot sa akong kalag. Ibutang nako ang akong Espiritu diha kaniya ug siya magsangyaw sa hustisya ngadto sa mga Gentil. Dili siya makiglalis o mosinggit, ug walay makadungog sa iyang tingog diha sa kadalanan. Apan ang mga Pariseo nga nakakita niini miingon kaniya, “Tan-awa, ang imong mga tinun-an nagbuhat sa supak sa Balaod sa adlaw nga igpapahulay.” Dili siya mobali sa bagakay nga nasiak o mopalong sa pabilo nga nagbaga na lang hangtod nga mapatigbabaw na niya ang hustisya. ug sa iyang ngalan molaom ang mga Gentil.”
sumala sa iyang gisulti pinaagi sa baba sa iyang mga balaang propeta sukad sa karaang panahon, nga kita luwason gikan sa atong mga kaaway ug gikan sa kamot sa tanang nagdumot kanato, aron sa pagbuhat sa kaluoy nga iyang gisaad ngadto sa atong mga katigulangan ug aron hinumdoman ang iyang balaang kasabotan,
ug unya ang tibuok Israel maluwas ingon sa nasulat, “Ang Manluluwas moabot gikan sa Zion, hinginlan niya ang pagkadili diosnon gikan kang Jacob”,
Ug napamatud-an pa gayod ang pulong sa propesiya nga among gibatonan. Maayo nga inyong himoon ang pagtagad niini sama sa usa ka suga nga nagsiga sa ngitngit nga dapit, hangtod magsingabot na ang adlaw ug mosubang ang bituon nga kabugason diha sa inyong mga kasingkasing.
diin didto si Jesus misulod nga maoy nag-una alang kanato ug nahimong labawng pari hangtod sa kahangtoran sumala sa laray ni Melquisedek.
“Ako, si Jesus, ang nagpadala kaninyo sa akong anghel uban niining pagpamatuod alang sa mga iglesia. Ako mao ang gamot ug ang kaliwat ni David, ang hayag nga bituon sa kabuntagon.”
Apan dili lang unta mahitabo kanako ang pagpasigarbo gawas sa krus sa atong Ginoong Jesu-Cristo, nga pinaagi niini, ang kalibotan gilansang sa krus alang kanako, ug ako alang sa kalibotan.
Kay alang kanato ang usa ka bata natawo, alang kanato ang usa ka anak nga lalaki gihatag, ug ang kagamhanan ipahiluna sa iyang abaga, ug ang iyang ngalan tawgon ug “Kahibulongang Magtatambag, Dios nga Makagagahom, Amahan nga Walay Kataposan, Prinsipe sa Pakigdait.” Mahitungod sa kauswagan sa iyang kagamhanan ug sa pakigdait kini walay kataposan, ibabaw sa trono ni David ug ibabaw sa iyang gingharian, aron sa pagtukod niini, ug sa pagtuboy niini uban ang hustisya ug pagkamatarong sukad karon ug hangtod sa kahangtoran. Ang kadasig sa Ginoo sa mga panon maoy maghimo niini.
Ang lobo mopuyo uban sa nating karnero, ug ang leopardo mohigda uban sa nating kanding, ug ang nating baka ug ang liyon, ug ang pinatambok nga mananap mag-ipon, ug usa ka gamayng bata ang mangulo kanila. Ang baka ug ang oso manibsib, ang ilang mga nati mag-ipon sa paglubog; ug ang liyon mokaon sa kompay sama sa baka. Ang mga bata nga masuso magdula ibabaw sa lungag sa halas, ug ang bata nga linutas mokuot sa puy-anan sa bitin. Dili sila manghilabot o mangguba diha sa tanan nakong bukid nga balaan; kay ang yuta mapuno sa kahibalo sa Ginoo, sama sa mga tubig nga nagtabon sa dagat.
Tan-awa, usa ka hari ang maghari diha sa pagkamatarong, ug mga pangulo magmando diha sa hustisya. Kay kapin ug gamay sa usa ka tuig kamo mangurog, kamong mga babaye nga walay pagtagad; kay ang paghimo ug bino mapakyas, ang ting-ani sa bunga dili moabot. Pangurog kamo, kamong mga babaye nga anaa sa kasayon, pangahadlok kamong mga walay pagtagad, paghukas ug himoa ang inyong kaugalingon nga hubo, ug baksi ug sako ang inyong hawak. Pamukpoka ang inyong mga dughan tungod sa maayo nga mga uma, tungod sa mabungahon nga paras, kay ang yuta sa akong katawhan matuboan ug mga tunok ug mga sampinit; alang sa tanang balay sa kalipay diha sa malipayon nga siyudad. Kay ang palasyo biyaan, ang siyudad nga adunay daghang nagpuyo talikdan; ang bungtod ug ang tore mahimong mga lungib hangtod sa kahangtoran, usa ka kalipay sa mga asno nga ihalas, usa ka sibsibanan sa panon sa karnero; hangtod nga ang Espiritu ibubo ibabaw kanato gikan sa kahitas-an, ug ang kamingawan mahimong uma nga mabungahon, ug ang kapatagan nga mabungahon isipon nga usa ka lasang. Unya ang hustisya magpuyo diha sa kamingawan, ug ang pagkamatarong magpuyo diha sa uma nga mabungahon. Ug ang sangpotanan sa pagkamatarong mao ang pakigdait, ug ang sangpotanan sa pagkamatarong kalinaw ug pagsalig hangtod sa kahangtoran. Ang akong katawhan magpuyo sa usa ka malinawon nga puluy-anan, diha sa mga puluy-anan nga layo sa kakuyaw, ug diha sa mga pahulayan nga malinawon. Ang kalasangan mahanaw sa hingpit Ang matag usa mahimong sama sa tagoanan gikan sa hangin, usa ka salipod gikan sa bagyo, sama sa mga sapa sa tubig diha sa uga nga dapit, sama sa landong sa usa ka dakong bato diha sa yuta nga nagluya.