Kategorya
112 Mga Bersikulo sa Maalamon nga Babaye
Sa dihang naghunahuna ang Dios bahin sa babaye, nakita niya ang usa ka matinud-anon, maisog, ug maunungon nga kauban, usa ka higala nga kasaligan, usa ka tawo nga kugihan ug manggugubat, usa ka tawo nga dili mohunong bisan unsa pa ang kahimtang, tinuod sa iyang kaugalingon, nga makasayaw bisan pa sa bagyo, mahimong kapasilungan sa katugnaw ug kabugnaw sa kainit, ang presko nga gikinahanglan sa kalag. Ang babaye susama sa gugma, adunay dagkong kasingkasing, mapinasayloon, ug puno sa pagtuo, mao nga makig-away sila sa dagkong mga gubat alang kang Jesus.
Sukad sa sinugdanan sa kalibutan, ang babaye adunay importante nga papel, kay pinaagi sa babaye adunay kinabuhi. Tungod sa ilang kaisog ug suporta, usa ka binuhat ang moanhi niining kalibutana, ug sila walay kakapoy nga walay sakit nga makapugong kanila. Ang ilang kaugalingong mga hunahuna lang ang ilang kaaway. Paningkamuti ang paghunahuna sa tanang maayo, kay gibuhat kamo sa Dios nga kompleto, busa ang yawa kanunay mangita og paagi sa pag-atake kaninyo aron pahunungon kamo.
Maisog kamo ug andam sa tanang maayong buhat, busa, salig nga makadawat kamo og ganti gikan sa langit tungod sa inyong pag-alagad sa Dios ug sa mga tawo sa inyong palibot. Walay bisan usa sa inyong gibuhat nga kawang. Nakita sa Amahan ang inyong mga buhat ug sa iyang panahon, pasidunggan kamo niya atubangan sa mga tawo. Busa ayaw kamo pag-undang sa pagbuhat og maayo, paghulat sa pagbuhat sa kabubut-on sa Espiritu Santo, ug ayaw pagpalayo sa iyang pulong.
Tumoo kamo sa Dios ug sa iyang mga saad, ug bisan kung ang katumanan sa iyang pulong dugay pa, pagmalig-on, kay ang Ginoo dili maglangan sa pagtuman sa iyang gisaad kaninyo. Ang inyong pamilya, mga anak, ug bana anaa sa mga kamot ni Jesus, busa ayaw kahadlok sa inyong kaugmaon ug pagmalig-on pinaagi sa gahum sa grasya niya nga nagpabangon kaninyo matag buntag.
Ug karon, mga anak, ayaw kamo kahadlok. Buhaton ko para ninyo ang tanan ninyong pangayoon. Nasayod ang tanan nakong katawhan nga kamo mga babayeng sulondan. (Rut 3:11)
Kinsay makakaplag sa usa ka maayong asawa? Siya bililhon kaayo kay sa mga alahas. Ang kasingkasing sa iyang bana nagsalig kaniya, ug siya dili makulangan ug bahandi. Siya nagbuhat kaniya ug maayo ug dili daotan, sa tanang mga adlaw sa iyang kinabuhi. Siya nangita ug balhibo sa karnero ug lino, ug nagbuhat pinaagi sa makugihon nga mga kamot. Siya sama sa mga barko sa tigpatigayon, siya nagdala sa iyang pagkaon gikan sa layo. Siya mobangon samtang ngitngit pa, ug naghatag ug pagkaon sa iyang panimalay ug mga buhat alang sa iyang mga sulugoong dalaga. Siya naghunahuna ug usa ka uma ug nagpalit niini; pinaagi sa bunga sa iyang mga kamot, siya nagtanom ug usa ka parasan. Gibaksan niya ug kalig-on ang iyang mga hawak, ug gipalig-on ang iyang mga bukton. Siya nahibalo nga ang iyang gibuhat mabungahon. Ang iyang lampara dili mapalong panahon sa kagabhion. Gibutang niya ang iyang mga kamot sa liksanan, ug ang iyang mga kamot nagpugong sa kalinyasan. Unsa, anak ko? Unsa, anak sa akong taguangkan? Unsa, anak sa akong mga panaad? Gibukhad niya ang iyang kamot ngadto sa mga kabos, ug gitunol ang iyang mga kamot ngadto sa mga nanginahanglan. Siya dili mahadlok sa katugnaw alang sa iyang panimalay, kay ang tanan sa iyang panimalay gibistihan ug pula. Siya nagbuhat ug mga hapin sa higdaanan alang sa iyang kaugalingon; ang iyang bisti pino nga lino ug mahalong panapton nga tapol. Ang iyang bana inila diha sa mga ganghaan, sa diha nga siya molingkod uban sa mga kadagkoan sa yuta. Siya nagbuhat ug mga bisti nga lino ug nagbaligya niini; siya naghatod ug mga bakos ngadto sa tigpatigayon. Kusog ug kaligdong maoy iyang bisti, ug siya mokatawa sa panahon nga umaabot. Siya nagbuka sa iyang baba uban ang kaalam, ug ang pagtudlo sa pagkamaayo anaa sa iyang dila. Siya nagtan-aw pag-ayo sa mga pamaagi sa iyang panimalay, ug dili mokaon sa pan sa pagkatapolan. Ang iyang mga anak mobarog, ug magtawag kaniya nga bulahan; ang iyang bana usab ug siya magdayeg kaniya, “Daghang mga babaye nga nagbuhat sa labing maayo, apan ikaw milabaw kanilang tanan.” Ayaw ihatag ang imong kusog ngadto sa mga babaye, ang imong mga pamaagi ngadto sa mga naglaglag sa mga hari. Ang katahom malimbongon ug ang kaanyag kakawangan lamang, apan ang usa ka babaye nga may kahadlok sa Ginoo angayng dayegon. Hatagi siya sa bunga sa iyang mga kamot, ug ipadayeg siya sa iyang mga buhat diha sa mga ganghaan.
Kinsay makakaplag sa usa ka maayong asawa? Siya bililhon kaayo kay sa mga alahas.
Siya nangita ug balhibo sa karnero ug lino, ug nagbuhat pinaagi sa makugihon nga mga kamot.
Siya sama sa mga barko sa tigpatigayon, siya nagdala sa iyang pagkaon gikan sa layo.
Ang usa ka maluluy-ong babaye makabaton ug kadungganan, apan ang babaye nga walay pamatasan maulawan. Ang lalaking tapolan mahimong kabos, ug ang lalaki nga kugihan makabaton ug mga bahandi.
Ang maayo nga asawa purongpurong sa iyang bana, apan ang nagdala ug kaulawan sama sa pagkadunot sa iyang mga bukog.
Siya mobangon samtang ngitngit pa, ug naghatag ug pagkaon sa iyang panimalay ug mga buhat alang sa iyang mga sulugoong dalaga.
Siya naghunahuna ug usa ka uma ug nagpalit niini; pinaagi sa bunga sa iyang mga kamot, siya nagtanom ug usa ka parasan.
Ang mga babaye usab kinahanglang magmaligdong, dili tigpanaot ug dungog sa uban kondili mapinugnganon sa kaugalingon ug kasaligan sa tanang mga butang.
Gibaksan niya ug kalig-on ang iyang mga hawak, ug gipalig-on ang iyang mga bukton.
Ug karon, anak ko, ayaw kahadlok. Akong buhaton kanimo ang tanan nga imong gipangayo kay ang tanan nakong katagilungsod nahibalo nga ikaw babaye nga bililhon.
Maayo pa nga magpuyo sa usa ka dapit nga mingaw, kay sa pagpakig-uban sa usa ka palaaway ug masuk-anon nga babaye.
Siya nahibalo nga ang iyang gibuhat mabungahon. Ang iyang lampara dili mapalong panahon sa kagabhion.
Gibutang niya ang iyang mga kamot sa liksanan, ug ang iyang mga kamot nagpugong sa kalinyasan.
kondili diha hinuon sa pagkatawo nga natago sulod sa kasingkasing pinaagi nianang dili madunot nga mao ang kaaghop ug malinawon nga espiritu nga bililhon kaayo sa atubangan sa Dios.
Gibukhad niya ang iyang kamot ngadto sa mga kabos, ug gitunol ang iyang mga kamot ngadto sa mga nanginahanglan.
Siya dili mahadlok sa katugnaw alang sa iyang panimalay, kay ang tanan sa iyang panimalay gibistihan ug pula.
Siya nagbuhat ug mga hapin sa higdaanan alang sa iyang kaugalingon; ang iyang bisti pino nga lino ug mahalong panapton nga tapol.
Ang iyang bana inila diha sa mga ganghaan, sa diha nga siya molingkod uban sa mga kadagkoan sa yuta.
Siya nga makakaplag ug asawa nakakaplag sa maayong butang, ug makaangkon ug kahimuot gikan sa Ginoo.
Siya nagbuhat ug mga bisti nga lino ug nagbaligya niini; siya naghatod ug mga bakos ngadto sa tigpatigayon.
Ang imong asawa mahisama sa mabungahon nga paras, sulod sa imong panimalay Ang imong mga anak mahisama sa mga saha nga olibo, libot sa imong lamisa.
Ang Ginoo mao ang akong kusog ug ang akong taming; ang akong kasingkasing nagsalig kaniya; busa gitabangan ako, ug nalipay pag-ayo ang akong kasingkasing; ug pinaagi sa akong awit pasalamatan nako siya.
Siya nagbuka sa iyang baba uban ang kaalam, ug ang pagtudlo sa pagkamaayo anaa sa iyang dila.
Ug ang gusok nga gikuha sa Ginoong Dios gikan sa tawo gibuhat niya nga usa ka babaye, ug iyang gidala siya ngadto sa lalaki.
Ang balay ug mga bahandi gipanunod gikan sa mga amahan, apan ang usa ka maalamon nga asawa naggikan sa Ginoo.
Siya nagtan-aw pag-ayo sa mga pamaagi sa iyang panimalay, ug dili mokaon sa pan sa pagkatapolan.
Ang kasingkasing sa iyang bana nagsalig kaniya, ug siya dili makulangan ug bahandi. Siya nagbuhat kaniya ug maayo ug dili daotan, sa tanang mga adlaw sa iyang kinabuhi.
Ang iyang mga anak mobarog, ug magtawag kaniya nga bulahan; ang iyang bana usab ug siya magdayeg kaniya,
Ang usa ka anak nga buangbuang maoy kadaot alang sa iyang amahan, ug ang mga pakiglalis sa usa ka asawa sama sa kanunayng tinulo sa ulan.
“Daghang mga babaye nga nagbuhat sa labing maayo, apan ikaw milabaw kanilang tanan.”
Ug ang Ginoong Dios nagsugo sa tawo, nga nag-ingon, “Makakaon ikaw gikan sa tanan nga kahoy sa tanaman,
Kamong mga asawa, kinahanglang magpasakop kamo nga masinugtanon sa inyong kaugalingong mga bana sama ngadto sa Ginoo. Kay ang bana mao ang ulo sa asawa, sama usab nga si Cristo ulo sa iglesia, siya mao ang manluluwas sa lawas.
Hatagi siya sa bunga sa iyang mga kamot, ug ipadayeg siya sa iyang mga buhat diha sa mga ganghaan.
Ug miingon ang Ginoong Dios, “Dili maayo nga ang tawo mag-inusara; buhatan nako siya ug kaabag nga angay kaniya.”
Tan-awa, maanyag ikaw, akong hinigugma, pagkaanyag gayod nimo! Ang imong mga mata sama sa mga salampati luyo sa imong pandong. Ang imong buhok sama sa usa ka panon sa mga kanding, nga nanglugsong sa bakilid sa Gilead.
Gidayeg ko ikaw, kay makalilisang ug katingalahan ang pagbuhat kanako, Katingalahan ang imong mga buhat! Nahibalo ako niana pag-ayo;
apan siya miingon kanako, “Ang akong grasya igo alang kanimo kay ang akong gahom gihingpit diha sa kaluyahon.” Sa ingon niana, labaw nakong gikalipay ang pagpasigarbo tungod sa akong mga kaluyahon aron ang gahom ni Cristo molandong nganhi kanako.
Himoa nga ang inyong pagpaanyag dili pinaagi sa dayag nga pagpanindot sa buhok, sa pagsul-ob ug bulawan ug mga mahalon kaayong bisti, kondili diha hinuon sa pagkatawo nga natago sulod sa kasingkasing pinaagi nianang dili madunot nga mao ang kaaghop ug malinawon nga espiritu nga bililhon kaayo sa atubangan sa Dios.
Tindog, sidlak; kay ang imong kahayag miabot na, ug ang himaya sa Ginoo misubang nganha kanimo.
Salig sa Ginoo sa tibuok nimong kasingkasing ug ayaw pagsalig sa imong kaugalingong salabotan. Sa tanan nimong mga dalan ilha siya, ug siya magtul-id sa imong mga agianan.
Kay ang akong kinabuhi gikapoy pag-ayo tungod sa kaguol, ug ang akong mga tuig sa pagpanghupaw; ang akong kusog naluya tungod sa akong kasal-anan, ug ang akong mga bukog nagkaut-ot.
Ang ngalan sa Ginoo maoy usa ka lig-ong tore; ang matarong modagan ngadto niini ug maluwas.
aron sila makatudlo sa mga batan-ong babaye paghigugma sa ilang mga bana ug mga anak, mabuot, putli, maayong moatiman sa panimalay, mapuangoron, ug masinugtanon sa ilang kaugalingong mga bana, aron ang pulong sa Dios dili mapasipalahan.
Apan ikaw, O Ginoo, mao ang taming libot kanako, ang akong himaya, ug ang tig-isa sa akong ulo. Nagtuaw ako sa makusog ngadto sa Ginoo, ug siya nagtubag kanako gikan sa iyang bungtod nga balaan. Selah
walay hinagiban nga gibuhat batok kanimo nga magmalamposon, ug imong pamatud-an nga sayop ang matag dila nga maghukom batok kanimo. Kini mao ang panulundon sa mga sulugoon sa Ginoo, ug ang ilang pagkamatarong nga gikan kanako, nag-ingon ang Ginoo.”
Ang Ginoo maayo, lig-on nga salipdanan sa adlaw sa kasamok; siya makaila kanila nga modangop kaniya.
Gisulti nako kini kaninyo aron nga dinhi kanako makabaton kamo ug kalinaw. Dinhi sa kalibotan aduna kamoy kalisdanan. Apan pagmadasigon, gibuntog na nako ang kalibotan.”
Kamong mga asawa, kinahanglang magpasakop kamo nga masinugtanon sa inyong kaugalingong mga bana sama ngadto sa Ginoo. Kay ang bana mao ang ulo sa asawa, sama usab nga si Cristo ulo sa iglesia, siya mao ang manluluwas sa lawas. Sama nga ang iglesia masinugtanong nagpasakop kang Cristo, sa ingon usab niana ang mga asawa kinahanglang magpasakop nga masinugtanon sa ilang mga bana sa tanang paagi.
Mao kini ang naghupay kanako sa akong kagul-anan, kay ang imong pulong naghatag kanako ug kinabuhi.
Apan ang bunga sa Espiritu mao ang gugma, kalipay, kalinaw, pailob, pagkamaluluy-on, pagkamaayo, pagkamatinumanon, kaaghop, pagpugong sa kaugalingon. Walay balaod nga batok niining mga butanga.
Ang yano motuo sa tanang butang, apan ang maalamon magtan-aw sa iyang padulngan.
Pamati, O anak nga babaye, pamalandong ug ikiling ang imong igdulungog; kalimti ang imong katawhan ug ang balay sa imong amahan, ug ang hari magtinguha sa imong katahom. Kay siya mao ang imong ginoo, yukbo kaniya;
Ug ang sangpotanan sa pagkamatarong mao ang pakigdait, ug ang sangpotanan sa pagkamatarong kalinaw ug pagsalig hangtod sa kahangtoran.
Mga asawa, pagpasakop kamo nga masinugtanon sa inyong mga bana, ingon nga maoy angay diha sa Ginoo.
Siya nagbuhat kaniya ug maayo ug dili daotan, sa tanang mga adlaw sa iyang kinabuhi.
Paghigugmaay kamo nga mainiton sa usa ug usa ingon nga mga igsoon, pagpalabwanay kamo sa pagtahod sa usa ug usa.
Siya bililhon pa kay sa mga alahas, ug walay butang nga imong gitinguha nga ikatandi kaniya.
Unya ang hari sa Ehipto miingon sa mga mananabang nga babaye nga Hebreo, nga ang usa kanila ginganlan ug Sipra ug ang usa si Pua, “Sa diha nga manabang kamo sa mga babayeng Hebreo ug makita ninyo sila diha ibabaw sa angkanan nga lantay, kon lalaki kini patya siya ug kon babaye, mabuhi siya.” Apan ang mga mananabang nahadlok sa Dios ug wala sila magbuhat sumala sa gisugo kanila sa hari, hinuon ilang gitugotan nga mabuhi ang mga bata nga lalaki. Ug ang hari sa Ehipto mipatawag sa mga mananabang ug miingon kanila, “Nganong gibuhat man ninyo kini, nga inyong gitugotan nga mabuhi ang mga bata nga lalaki?” Ang mga mananabang mitubag sa Paraon, “Kay ang mga babayeng Hebreo dili sama sa mga babayeng Ehiptohanon, lagsik sila, ug manganak na sa dili pa moabot ang mananabang.” si Ruben, si Simeon, si Levi, si Juda, Busa ang Dios nagbuhat ug maayo sa mga mananabang ug ang katawhan midaghan ug nahimong lig-on kaayo.
Apan si Ruth miingon, “Ayaw ako agdaha sa pagbiya kanimo o sa pagpauli gikan sa pagsunod kanimo, kay bisan asa ikaw moadto ako moadto, ug bisan asa ikaw mopuyo ako mopuyo; ang imong katawhan mahimo nga akong katawhan, ug ang imong Dios mahimo nga akong Dios. Asa ikaw mamatay adto ako mamatay, ug adto ako ilubong. Magbuhat unta sa ingon ang Ginoo kanako ug labaw pa usab, kon ang kamatayon magbulag kanako gikan kanimo!”
Nag-isip ikaw sa akong mga paglatagaw; ibutang ang akong mga luha sa imong botilya! Wala ba kini diha sa imong basahon?
Mao usab ang hamtong nga mga babaye, kinahanglan nga diosnon sa ilang paggawi, dili tigpangdaot ug dili mga ulipon sa bino, mga magtutudlo sa maayo,
Busa pasigaa ang inyong kahayag sa atubangan sa mga tawo aron makita nila ang inyong mga maayong buhat ug dayegon nila ang inyong Amahan nga atua sa langit.
Kay ang imong Magbubuhat mao ang imong bana, si Yahweh sa mga panon mao ang iyang ngalan; ug ang Balaan sa Israel mao ang imong Manunubos, siya gitawag nga Dios sa tibuok nga yuta.
Ang ngalan sa tawo mao si Nabal ug ang ngalan sa iyang asawa mao si Abigail. Ang babaye maayo ug pagpanabot ug maanyag, apan ang tawo bangis ug daotan ang iyang mga binuhatan ug siya kaliwat ni Caleb.
Siya sama sa kahoy nga gitanom daplin sa kasapaan sa tubig, nga naghatag sa iyang bunga sa iyang panahon, ug ang iyang dahon dili malaya. Sa tanan niyang gibuhat siya nagmauswagon.
ang usa ka sunoy nga nagbirig, ang laking kanding ug ang usa ka hari sa atubangan sa iyang katawhan.
Labaw sa tanan, pagmainiton kamo kanunay sa inyong gugma sa usa ug usa, kay ang gugma magtabon man sa daghang mga sala.
Ang babaye nga dili manganak gihatagan niya ug panimalay, naghimo kaniya nga malipayon nga inahan sa mga anak. Dayega ang Ginoo!
Maayo pa nga magpuyo diha sa suok sa atop sa balay, kay sa sulod sa balay kauban sa usa ka babaye nga palaaway.
Ang Ginoo miduaw kang Sarah sumala sa gisulti niya ug ang Ginoo mibuhat ngadto kang Sarah sumala sa iyang gisaad. Busa miingon siya kang Abraham, “Hinginli kining ulipon nga babaye ug ang iyang anak, kay ang anak sa babayeng ulipon dili makapanunod uban sa akong anak nga si Isaac.” Ug ang maong butang nakapasubo pag-ayo kang Abraham tungod sa iyang anak. Ug ang Dios miingon kang Abraham, “Ayaw pagsubo tungod sa bata nga lalaki ug tungod sa imong ulipon nga babaye. Ang tanan nga gisulti ni Sarah kanimo himoa kay gikan kang Isaac nganlan ang imong mga kaliwat. Ug gikan usab sa anak sa ulipon nga babaye himoon nako ang usa ka nasod, tungod kay siya imong kaliwat.” Ug si Abraham mibangon pagsayo sa buntag ug mikuha ug pan ug tubig nga sinulod sa sudlanang panit ug kini gihatag niya kang Hagar, ug gipapas-an kaniya ug gihatag kaniya ang bata, ug si Hagar gipalakaw niya. Ug migikan siya, naglatagaw sa kamingawan sa Beer-seba. Sa dihang nahurot ang tubig sa sudlanan, gibiyaan niya ang bata sa ilalom sa kalibonan. Ug milakaw siya ug milingkod sa iyang atbang nga may igong gilay-on, ingon sa gilay-on sa usa ka pagbuhi sa pana, kay miingon siya, “Hinaot unta nga dili ako makakita sa kamatayon sa bata.” Ug milingkod si Hagar atbang sa bata ug mipatugbaw ang bata sa iyang tingog ug mihilak. Ug nadungog sa Dios ang tingog sa bata ug ang anghel sa Dios mitawag kang Hagar gikan sa langit, ug miingon kaniya, “Unsay nakapaguol kanimo, Hagar? Ayaw kahadlok, kay ang Dios nakadungog sa tingog sa bata diin atua siya. Tindog, sakwata ang bata ug kupti siya pag-ayo sa imong kamot, kay himoon nako siya nga usa ka dakong nasod.” Ug gipabuka sa Dios ang mga mata ni Hagar ug nakita niya ang usa ka atabay sa tubig ug miadto siya ug gipuno niya ang panit nga sudlanan sa tubig ug gipainom niya ang bata. Ug nagsamkon si Sarah ug nanganak ug usa ka bata nga lalaki kang Abraham sa tigulang na siya, sa panahon nga gisulti sa Dios kaniya.
Ako usa niadtong mga makigdaiton ug matinumanon sa Israel. Ikaw nagtinguha sa paglaglag sa usa ka siyudad nga mao ang inahan sa Israel. Nganong lamyon man nimo ang kabilin sa Ginoo?”
Ang Ginoo magtuman sa iyang katuyoan alang kanako; ang imong gugmang walay paglubad, O Ginoo, naglungtad hangtod sa kahangtoran. Ayaw biyai ang buhat sa kaugalingon nimong mga kamot.
Siya mobangon samtang ngitngit pa, ug naghatag ug pagkaon sa iyang panimalay ug mga buhat alang sa iyang mga sulugoong dalaga. Siya naghunahuna ug usa ka uma ug nagpalit niini; pinaagi sa bunga sa iyang mga kamot, siya nagtanom ug usa ka parasan.
Ang among mga anak nga lalaki diha sa ilang kabatan-on, mahisama unta sa mga tanom nga hingpit nga pagkatubo, ang among mga anak nga babaye mahisama unta sa mga haligi sa daplin nga gitabas alang sa pagtukod sa balay sa hari;
Ipaila nako kaninyo ang atong igsoon nga si Phoebe, usa ka alagad sa iglesia sa Cencrea, Ipangumosta ako kang Apeles nga namatud-an diha kang Cristo. Ipangumosta ako sa mga sakop sa banay ni Aristobulo. Ipangumosta ako kang Herodion nga akong kadugo. Ipangumosta ako sa mga anaa sa Ginoo nga sakop sa banay ni Narciso. Ipangumosta ako kang Trifena ug Trifosa nga mga naghago diha sa Ginoo. Ipangumosta ako kang Persida, nga akong minahal, nga naghago pag-ayo diha sa Ginoo. Ipangumosta ako kang Rufo, nga pinili diha sa Ginoo, ug sa iyang inahan nga akoa usab. Ipangumosta ako kanila ni Asincrito, Flegon, Hermes, Patrobas, Hermas, ug sa mga kaigsoonan nga anaa uban kanila. Ipangumosta ako kanila ni Filologo, Julia, Nereo ug sa iyang igsoong babaye, ug kang Olimpas, ug sa tanang mga balaan nga anaa uban kanila. Pagpangumostahay kamo sa usa ug usa pinaagi sa balaan nga halok. Nangumosta kaninyo ang tanang mga iglesia nga iya ni Cristo. Naghangyo ako kaninyo mga igsoon, sa pagbantay sa mga naghimo ug mga pagbahinbahin ug mga kapandolan nga supak sa pagtulun-an nga inyong nakat-onan, ug likayi sila. Kay kini sila wala mag-alagad sa atong Ginoong Cristo, kondili sa ilang kaugalingong tiyan, ug pinaagi sa nindot ug madanihong mga pulong naglimbong sila sa kasingkasing sa mga yano ug panabot. Kay bisan tuod ang inyong pagkamasinugtanon naabot ngadto sa tanan, nga tungod niana nalipay ako tungod kaninyo, buot nako nga magmaalamon kamo mahitungod sa maayo, apan mga walay alamag mahitungod sa daotan. aron inyo siyang dawaton diha sa Ginoo ingon nga angay sa mga balaan, ug tabangan ninyo siya sa bisan unsa nga iyang gikinahanglan gikan kaninyo, kay daghan ang iyang gitabangan, lakip ako.
Naghangyo usab ako kaninyo akong matuod nga kaubang magbubuhat, tabangi ang maong mga babaye nga naghago uban kanako diha sa Maayong Balita uban kang Clemente ug sa uban nakong mga kaubang magbubuhat nga ang mga ngalan anaa sa basahon sa kinabuhi.
Magkaon ikaw sa bunga sa kabudlay sa imong mga kamot; magmalipayon ikaw, ug magmaayo kini alang kanimo.
Ug siya miingon sa iyang amahan, “Dili ka unta masuko, agalon ko, kay dili ako makahimo sa pagtindog sa imong atubangan kay ania kanako ang binulan nga kinaiya sa mga babaye.” Ug siya nangita apan wala niya makit-i ang mga diosdios.
Ipangumosta ako kang Prisca ug Aquila, ang akong mga kauban nga magbubuhat diha kang Cristo Jesus.
Mga bahandi ug katigayonan anaa sa iyang balay ug ang iyang pagkamatarong molungtad hangtod sa kahangtoran.
mabuot, putli, maayong moatiman sa panimalay, mapuangoron, ug masinugtanon sa ilang kaugalingong mga bana, aron ang pulong sa Dios dili mapasipalahan.
Unya si Isaac midala kaniya ngadto sa tolda ni Sarah nga iyang inahan. Ug giminyoan niya si Rebecca ug siya naasawa ni Isaac ug gihigugma niya si Rebecca. Busa si Isaac nahupay human sa kamatayon sa iyang inahan.
Kay giluwas nimo ang akong kalag gikan sa kamatayon, ang akong mga tiil gikan sa pagkahulog, aron ako maglakaw sa atubangan sa Dios diha sa kahayag sa kinabuhi.
Ikaw nagbantay kaniya diha sa hingpit nga pakigdait, nga ang hunahuna nagpabilin diha kanimo, tungod kay siya nagsalig kanimo.
Ang kasingkasing sa iyang bana nagsalig kaniya, ug siya dili makulangan ug bahandi.
Ang tanan nga mga babaye nga ang kasingkasing nagtandog kanila uban ang katakos nagkalinyas ug mga balhibo sa kanding.
namatud-an nga maayo ug binuhatan, kon nagmatuto ug mga anak, nagpakita sa pagkamaabiabihon, nanghugas sa mga tiil sa mga balaan, nagtabang sa mga nagkalisodlisod, ug nagmakugihon sa pagbuhat ug maayo sa tanang paagi.
Ang imong mga mata nakakita sa akong lawas nga wala pa maumol, diha sa imong basahon nasulat ang tanan niini, ang mga adlaw nga natakda alang kanako, sa diha nga wala pay usa niini.
Kamo usab nga mga bana, sa dihang magpuyo kamo uban sa inyong mga asawa sumala sa kahibalo, ingon nga siya binuhat nga huyang kay kanimo, pasidunggi siya ingon nga isigkamanununod sa gasa sa kinabuhi, aron dili kababagan ang inyong mga pag-ampo.
Ug kadtong nakaila sa imong ngalan mosalig kanimo, kay ikaw, O Ginoo, wala mobiya niadtong mga nangita kanimo.
Himoa ang imong kasingkasing nga mabinantayon kanunay; kay gikan niini nag-agas ang mga tubod sa kinabuhi.
Ayaw kamo pagpahiuyon niining kalibotana, hinuon tugoti nga mausab ang inyong kaugalingon pinaagi sa pagbag-o sa inyong hunahuna, aron inyong masuta unsa ang kabubut-on sa Dios, unsa ang maayo, ang kahimut-an ug ang hingpit.
kay tingali unya ug manginom sila ug malimot unsay gimando, ug tuison ang mga katungod sa tanan nga gisakit.
Sa kataposan, mga igsoon, bisan unsang butang nga matuod, bisan unsang butang nga dungganan, bisan unsang butang nga matarong, bisan unsang butang nga putli, bisan unsang butang nga matahom, bisan unsang butang nga maayo ug dungog, kon aduna may labing maayo, kon aduna may pagdayeg, hunahunaa ninyo kining mga butanga.
Busa pagdinasigay kamo ug lig-ona ninyo ang usa ug usa, sama sa inyong gibuhat karon.
Ikaw nga nagpakita kanako ug daghang kagul-anan ug katalagman, mopalig-on kanako pag-usab; gikan sa kahiladman sa yuta pabangonon nimo ako pag-usab. Ikaw magdugang sa akong dungog ug maghupay kanako pag-usab.
Ang kaalam sa mga babaye maglig-on sa iyang balay, apan ang binuang sa iyang kamot magbungkag niini.
Kinsay makakaplag sa usa ka maayong asawa? Siya bililhon kaayo kay sa mga alahas. Ang kasingkasing sa iyang bana nagsalig kaniya, ug siya dili makulangan ug bahandi. Siya nagbuhat kaniya ug maayo ug dili daotan, sa tanang mga adlaw sa iyang kinabuhi.
Ang katahom malimbongon ug ang kaanyag kakawangan lamang, apan ang usa ka babaye nga may kahadlok sa Ginoo angayng dayegon.