Kategorya
103 Mga Bersikulo sa Bibliya para sa Gradwasyon
Grabe gyud kaayo ang kalipay nga makita ang bunga sa atong mga paningkamot! Bisan pa sa mga sakripisyo, mga luha, ug mga gabii nga walay tulog, wala gyuy makatumbas sa kalipay nga makab-ot ang atong mga pangandoy. Kahanaw ra ang tanan nga kalisod inig-abot sa panahon nga makita na nato ang resulta sa atong kakugi ug dedikasyon. Mao kini ang higayon nga atong masulti nga wala nato usiki ang panahon, nga ang matag segundo nagdala nato ngadto sa kalampusan.
Ang gradwasyon usa ka talagsaong higayon sa kinabuhi. Puno sa nagkadaiyang emosyon ang kasingkasing, sagol nga kalipay ug luha nga nagpakita sa atong mga paningkamot ug sa suporta nga atong nadawat. Ning higayona, atong pasalamatan kadtong mga tawo nga nag-uban nato sukad pa sa sinugdanan: ang atong pamilya nga nagtuo kanato, ug ang atong mga higala nga nagdasig nato nga dili mo undang. Panahon na aron pasalamatan sila ug padunggan ang ilang mga kinabuhi pinaagi sa pag-ambit kanila ning mahinungdanong yugto sa atong kinabuhi.
Pagsaulog, paglipay, ug pagpasalamat sa Ginoo¹ nga nakaabot ka dinhi. Himoa kining usa ka higayon nga takus sa handumanan ug kadasig. Congratulations!
¹Ginoo - GodAdunay panahon alang sa tanang butang, ug panahon alang sa tanang katuyoan ilalom sa langit:
Ayaw itugot nga adunay magtamay sa imong pagkabatan-on, hinuon alang sa mga magtutuo, pagkinabuhi ingon nga panag-ingnan diha sa sinultihan, sa paggawi, sa gugma, sa pagtuo, sa kaputli.
Ayaw kamo pagpahiuyon niining kalibotana, hinuon tugoti nga mausab ang inyong kaugalingon pinaagi sa pagbag-o sa inyong hunahuna, aron inyong masuta unsa ang kabubut-on sa Dios, unsa ang maayo, ang kahimut-an ug ang hingpit.
Pahimatngonan nako ikaw ug tudloan sa dalan nga imong laktan; tambagan nako ikaw uban ang akong mga mata nganha kanimo.
Bisan unsa ang inyong buluhaton, buhata kini sa kinasingkasing ingon nga alang sa Ginoo ug dili sa tawo, kay nasayod man kamo nga gikan sa Ginoo madawat ninyo ang panulundon ingon nga maoy inyong ganti, kay kamo nag-alagad man sa Cristo nga Ginoo.
Kay kita iyang mga binuhat, gihimo diha kang Cristo Jesus alang sa mga maayong buhat nga giandam nang daan sa Dios aron nga niini magkinabuhi kita.
Ug kinahanglang dili kita maluya sa pagbuhat ug maayo, kay sa tukma nga panahon kita mag-ani kon kita dili maluya.
Ang Ginoo maayo sa tanan ug ang iyang kaluoy anaa sa ibabaw sa tanan niyang mga binuhat.
Apan maoy unaha ninyo pagpangita ang gingharian sa Dios ug ang iyang pagkamatarong ug kining tanan idugang kaninyo.
ayaw kahadlok, kay ania ako uban kanimo, ayaw kabalaka, kay ako mao ang imong Dios; lig-onon ko ikaw ug tabangan ko ikaw, ituboy ko ikaw pinaagi sa akong madaogon nga tuong kamot.
Ug ako masaligon nga siya nga nagsugod ug maayong buhat diha kaninyo maghingpit niini hangtod sa adlaw ni Jesu-Cristo.
Kay ang Ginoo maghatag ug kaalam; gikan sa iyang baba mogula ang kahibalo ug pagpanabot;
Kita nasayod nga diha sa tanang butang ang Dios nagbuhat sa maayo ngadto kanila nga mga nahigugma kaniya ug mga tinawag sumala sa iyang katuyoan.
Sila nga nagpugas diha sa mga luha mag-ani unta diha sa kalipay! Siya nga naglakaw nga naghilak, nagdala sa binhi nga igpupugas, mopauli uban sa pagsinggit sa kalipay nga magdala ug mga binangan uban kaniya.
Wala ba kamo masayod nga sa usa ka lumba ang tanang apil sa lumba modagan, apan usa ra ang makadawat sa ganti? Busa dagan aron kamo makadawat sa ganti.
Itugyan ngadto sa Ginoo ang imong palas-anon, ug siya mag-agak kanimo; dili gayod niya itugot nga matarog ang matarong.
Ug ngadto kaniya, nga pinaagi sa gahom nga naglihok sulod kanato makahimo ug labaw pa gayod kay sa tanan natong gipangayo ug gihunahuna,
Kon aduna man kaninyoy nakulangan ug kaalam, papangayoa siya sa Dios nga naghatag nga madagayaon ngadto sa tanang tawo ug sa walay pagpamuyboy, ug kini ihatag kaniya.
kay ang Dios wala maghatag kanato ug espiritu sa katalaw kondili sa gahom ug sa gugma ug sa pagpugong sa kaugaligon.
Anak ko, ayaw kalimti ang akong gitudlo, apan ipatuman sa imong kasingkasing ang akong kasugoan; unya ang imong mga kamalig mapuno tungod sa kadaghan, ug ang imong mga pug-anan mag-awas sa bag-ong bino. Anak ko, ayaw tamaya ang pagpanton sa Ginoo o maluya ikaw sa iyang pagbadlong, kay ang Ginoo magbadlong kaniya nga iyang gihigugma, ingon sa usa ka amahan ngadto sa anak nga iyang gikahimut-an. Malipayon ang tawo nga makakaplag ug kaalam ug ang tawo nga makakab-ot ug pagpanabot, kay ang makuha gikan niini maayo pa kay sa makuha gikan sa plata ug ang kaayohan niini maayo pa kay sa bulawan. Siya bililhon pa kay sa mga alahas, ug walay butang nga imong gitinguha nga ikatandi kaniya. Ang taas nga mga adlaw anaa sa iyang tuo nga kamot; diha sa iyang wala nga kamot anaa ang mga bahandi ug kadungganan. Ang iyang mga dalan mga dalan sa kahimut-anan, ug ang tanan niyang mga agianan pakigdait. Siya usa ka kahoy sa kinabuhi ngadto kanila nga nagkupot kaniya; malipayon ang naghupot kaniya. Ang Ginoo pinaagi sa kaalam nagtukod sa kalibotan; pinaagi sa pagpanabot iyang gipahiluna ang kalangitan; kay ang gitas-on sa mga adlaw ug mga tuig sa kinabuhi ug daghan nga kaayohan ihatag nila kanimo.
Busa kay gilibotan man kita sa ingon ka baga nga panganod sa mga saksi, sinalikway ang tanang pagkamalahutayon ug ang sala nga daling mobalikos kanato, managan kita uban sa lahutay sa lumba nga gibutang sa atong atubangan, Kay sila nagpanton kanato sulod sa mubong panahon lamang sumala sa ilang gipakamaayo, apan siya nagpanton kanato alang sa atong kaayohan, aron kita makaambit sa iyang pagkabalaan. Sa pagkakaron, ang tanang pagpanton daw dili makalipay, hinuon makaguol kini, apan sa kaulahian kini mamunga ug kalinaw ug katarong ngadto kanila nga namatuto pinaagi niini. Busa iisa ang inyong gikapoy nga mga kamot ug lig-ona ang inyong nagkurog nga mga tuhod, ug tul-ira ang dalan sa inyong mga tiil, aron ang mga nabakol dili mainutil, kondili mamaayo hinuon. Tinguhaa ang pagpakigdait uban sa tanang tawo ug ang pagkabalaan nga kon wala kini walay si bisan kinsa nga makakita sa Ginoo. Tan-awa ninyo nga walay si bisan kinsa nga mapakyas sa pagkab-ot sa grasya sa Dios, nga walay “gamot sa kapaitan” nga maghimo ug kasamok ug tungod niini, daghan ang mahugaw, nga walay bisan kinsa nga mahimong makihilawason o dili diosnon sama kang Esau, nga ang katungod sa pagkapanganay gipabayloan ug pagkaon. Kay kamo nasayod nga sa kaulahian, sa dihang gitinguha na niya ang pagpanunod sa panalangin, siya gisalikway, kay wala na siya makakita ug higayon sa paghinulsol bisan pa nga gipangita unta niya kini nga inubanan sa mga luha. Kay kamo wala modangat ngadto sa mahikap, sa nagdilaab nga kalayo ug sa kangitngit ug sa kangiob ug sa bagyo ug sa tunog sa trumpeta ug sa tingog nga ang mga pulong nag-aghat sa mga naminaw sa pagpangamuyo nga unta dili na sila sultihan ug dugang nga mga pulong. nga magtutok kang Jesus, ang nagpasiugda ug ang mohingpit sa atong pagtuo. Tungod sa kalipay nga gibutang sa iyang atubangan, giantos niya ang krus sa walay pagsapayan sa kaulaw niini ug karon naglingkod siya diha sa tuo sa trono sa Dios.
Ang sinugdanan sa kaalam mao kini: Batoni ang kaalam, ug bisan unsay imong makuha, batoni ang pagpanabot.
Ayaw kamo kabalaka mahitungod sa bisan unsang butang, apan sa tanang butang ipahibalo ninyo sa Dios ang inyong mga hangyo pinaagi sa pag-ampo ug sa pagpangamuyo uban ang pagpasalamat. Ug ang kalinaw sa Dios nga milapaw sa tanang pagpanabot, magbantay sa inyong mga kasingkasing ug sa inyong mga hunahuna diha kang Cristo Jesus.
Duol kanako, kamong tanan nga nagbudlay ug nabug-atan ug papahulayon ko kamo. Pas-ana ninyo ang akong yugo ug pagtuon kamo gikan kanako kay ako maaghop ug mapaubsanon sa kasingkasing ug makakaplag kamo ug pahulay alang sa inyong mga kalag. aron sa pag-ingon kaniya, “Ikaw ba kadtong moanhi, o magpaabot pa ba kami ug lain?” Kay sayon ang akong yugo ug gaan ang akong palas-anon.”
Pagmalig-on kamo ug padasiga ang inyong kasingkasing, kamong tanan nga naghulat sa Ginoo!
Busa gibuhat sa Dios ang tawo sumala sa iyang kaugalingong dagway, sumala sa dagway sa Dios gibuhat niya sila, lalaki ug babaye iyang gibuhat sila.
Ikaw nagbantay kaniya diha sa hingpit nga pakigdait, nga ang hunahuna nagpabilin diha kanimo, tungod kay siya nagsalig kanimo.
aron kamo magkinabuhi nga takos sa Ginoo, hingpit nga kahimut-an niya, magmabungahon sa tanang mga maayong buhat ug magtubo sa kahibalo mahitungod sa Dios.
Ang Dios sa paglaom magpuno unta kaninyo sa tumang kalipay ug kalinaw tungod sa inyong pagtuo, aron nga pinaagi sa gahom sa Espiritu Santo magmadagayaon kamo sa paglaom.
Isugilon usab nako ang imong mga pagpamatuod sa atubangan sa mga hari, ug dili ako maulawan,
Ang daotan mopalayo bisan ug walay naggukod, apan ang matarong isog sama sa liyon.
apan siya miingon kanako, “Ang akong grasya igo alang kanimo kay ang akong gahom gihingpit diha sa kaluyahon.” Sa ingon niana, labaw nakong gikalipay ang pagpasigarbo tungod sa akong mga kaluyahon aron ang gahom ni Cristo molandong nganhi kanako.
Ug ang akong Dios magsangkap sa tanan ninyong kinahanglanon sumala sa iyang kadato, sa himaya diha kang Cristo Jesus.
Ang Ginoo mao ang akong magbalantay, walay makulang kanako. Gipahigda niya ako diha sa lunhawng sibsibanan; gitultolan niya ako sa daplin sa mga tubig nga linaw; gipalig-on niya ang akong kalag. Gimandoan niya ako diha sa mga dalan sa pagkamatarong tungod ug alang sa iyang ngalan.
Busa sa inyong pagpanglakaw himoang mga tinun-an ang tanang kanasoran, nga magbautismo kanila sa ngalan sa Amahan ug sa Anak ug sa Espiritu Santo, Ug didtoy usa ka dakong linog kay dihay anghel sa Ginoo nga mikunsad gikan sa langit ug miadto ug iyang giligid ang bato ug milingkod niini. nga magtudlo kanila sa pagtuman sa tanan nga akong gisugo kaninyo, ug tan-awa, ako mag-uban kaninyo kanunay hangtod sa kataposan sa kapanahonan.”
Sa kataposan, paglig-on kamo diha sa Ginoo ug sa kusog sa iyang gahom. Isul-ob ninyo ang tibuok kahimanan sa gubat nga gikan sa Dios aron makabarog kamo batok sa mga pagpanglimbong sa yawa.
Ug ang Ginoo maggiya kanimo sa kanunay, ug magtagbaw sa imong tinguha pinaagi sa mga maayong butang, ug maghimo sa imong mga bukog nga lig-on; ug ikaw mahimong sama sa usa ka tanaman nga gipatubigan, sama sa usa ka tubod sa tubig, nga ang mga katubigan walay paghubas.
Bantayi ang inyong kinabuhi nga malikay sa pagkamahigugmaon sa salapi ug himoa nga matagbaw kamo sa inyong mga naangkon karon, kay siya gayod mao ang nag-ingon, “Dili ko gayod ikaw pasagdan o biyaan.”
Daghan ang mga plano sa kasingkasing sa usa ka tawo, apan ang katuyoan sa Ginoo mao ang molungtad.
Bulahan sila nga ang dalan hingpit, nga naglakaw diha sa Balaod sa Ginoo. Sa tibuok nakong kasingkasing nangita ako kanimo; ayaw itugot nga ako mahisalaag gikan sa imong kasugoan! Makasabot ako labaw sa mga tigulang, tungod kay gituman nako ang imong mga lagda. Gipugngan nako ang akong mga tiil gikan sa tanang dalan nga daotan, aron nga ako makatuman sa imong pulong. Wala ako motipas gikan sa imong mga tulumanon kay ikaw man ang nagtudlo kanako. Pagkatam-is gayod sa imong mga pulong sa akong pagtilaw, tam-is pa kay sa dugos diha sa akong baba! Pinaagi sa imong mga lagda nakabaton ako ug salabotan; tungod niini gidumtan nako ang tanang paagi nga sayop. Ang imong pulong suga sa akong mga tiil, ug kahayag sa akong agianan. Nakapanumpa ako ug gipamatud-an nako kini, nga ako magbantay sa matarong nimong mga tulumanon. Gisakit ako sa hilabihan gayod; hatagi akog kinabuhi, O Ginoo, sumala sa imong pulong! Dawata, ang akong halad sa pagdayeg, O Ginoo, ug tudloi ako sa imong mga tulumanon. Ang akong kinabuhi ania kanunay sa akong kamot, apan wala nako kalimti ang imong Balaod. Gitipigan nako ang imong pulong sulod sa akong kasingkasing, aron dili ako makasala batok kanimo. Ang mga daotan nagbutang ug lit-ag alang kanako apan ako wala mahisalaag gikan sa imong mga lagda. Ang imong mga pagpamatuod mao ang akong panulundon hangtod sa kahangtoran; kini mao ang kalipay sa akong kasingkasing. Gikiling nako ang akong kasingkasing sa pagbuhat sa imong mga lagda kanunay, hangtod sa kataposan. Gidumtan nako ang mga maduhaduhaon, apan gihigugma nako ang imong Balaod. Ikaw mao ang akong tagoanan ug ang akong taming; ako naglaom sa imong pulong. Palayo gikan kanako, kamong mga tigbuhat ug daotan, aron nga ako magtuman sa kasugoan sa akong Dios. Agaka ako sumala sa imong saad aron ako mabuhi, ug ayaw ako pakaulawi sa akong paglaom. Pabaroga ako aron ako maluwas ug magtahod kanunay sa imong mga lagda. Gitalikdan nimo ang tanan nga nangasaag gikan sa imong mga lagda, kay ang ilang limbong lawang lamang. Ang tanang daotan sa yuta gisalikway nimo sama sa taya; busa gihigugma nako ang imong mga pagpamatuod. Dalaygon ikaw, O Ginoo; tudloi ako sa imong mga lagda! Ang akong unod mikurog tungod sa kahadlok kanimo, ug ako nahadlok sa imong mga paghukom. Nabuhat nako ang kaangayan ug katarong; ayaw ako itugyan sa mga nagdaogdaog kanako. Ipasalig ang kaayohan sa imong alagad; ayaw itugot nga ang mapahitas-on modaogdaog kanako. Ang akong mga mata naluya na sa pagpaabot sa imong kaluwasan, ug sa katumanan sa imong saad nga matarong. Tagda ang imong alagad sumala sa imong gugmang walay paglubad, ug tudloi ako sa imong mga lagda. Ako imong alagad; hatagi ako ug salabotan, aron ako mahibalo sa imong mga pagpamatuod! Karon mao na ang panahon nga ang Ginoo molihok, kay gilapas nila ang imong Balaod. Tungod niana gihigugma nako ang imong kasugoan labaw kay sa bulawan, labaw kay sa inulay nga bulawan. Busa gimandoan nako ang akong mga lakang pinaagi sa imong mga lagda, ug gidumtan nako ang tanang paagi nga sayop. Katingalahan ang imong mga pagpamatuod, busa ang akong kalag nagtipig niini. Sa akong mga ngabil gipadayag nako ang tanang tulumanon sa imong baba. Ang pagpadayag sa imong mga pulong naghatag ug kahayag, naghatag kini ug salabotan alang sa mga yano. Gibuka ko ang akong baba ug mihangos, kay nangandoy ako pag-ayo sa imong mga sugo. Lingia ako ug kaluy-a ako, sumala sa imong naandan nga buhaton niadtong mga nahigugma sa imong ngalan. Pasunda ang akong mga lakang sa imong saad, ug ayaw itugot nga may bisan unsa nga kadaotan nga maggahom kanako. Luwasa ako gikan sa pagdaogdaog sa tawo, aron magtuman ako sa imong mga lagda. Padan-aga ang imong nawong nganhi sa imong alagad ug tudloi ako sa imong mga lagda. Ang akong mga mata nagpaagas ug daghang luha tungod kay ang mga tawo wala magtuman sa imong Balaod. Matarong ikaw, O Ginoo, ug matarong ang imong mga paghukom. Gisugo nimo ang imong mga pagpamatuod diha sa pagkamatarong ug sa bug-os nga pagkamatinumanon. Ang akong kasibot miut-ot kanako, tungod kay ang akong mga kabatok nangalimot sa imong mga pulong. Naglipay ako diha sa dalan sa imong mga pagpamatuod, sama kadako sa tanang bahandi. Ang imong pulong napamatud-an gayod, ug ang imong alagad nahigugma niini. Ako gamay ug tinamay, apan wala nako kalimti ang imong mga lagda. Ang imong pagkamatarong matarong hangtod sa kahangtoran, ug ang imong Balaod matuod. Kasamok ug kaguol mihakop kanako. apan ang imong kasugoan maoy akong kalipay. Ang imong mga pagpanamtuod matarong hangtod sa kahangtoran; hatagi ako ug pagpanabot aron ako mabuhi. Misangpit ako uban sa tibuok nakong kasingkasing, tubaga ako, O Ginoo; tumanon gayod nako ang imong mga lagda. Nagsangpit ako kanimo; luwasa ako, aron bantayan nako ang imong mga pagpamatuod. Mibangon ako sa wala pa mobanagbanag ug mituaw ako; naglaom ako diha sa imong mga pulong. Nagmata ako sa wala pa ang mga pagtukaw sa kagabhion, aron ako mamalandong sa imong saad. Patalinghogi ang akong tingog sumala sa imong gugmang walay paglubad; panalipdi ang akong kinabuhi, O Ginoo, sumala sa imong hustisya. Mamalandong ako sa imong mga lagda ug itutok ang akong mga mata sa imong nga dalan. Nagpaduol kanako kadtong naglutos kanako uban ang daotang tuyo; layo sila sa imong Balaod. Apan ikaw ania sa duol, O Ginoo, ug ang tanan nimong mga sugo matuod. Dugay na akong nahibalo sa imong mga pagpamatuod, nga ikaw nagpahiluna niini hangtod sa kahangtoran. Lantawa ang akong kasakitan, ug luwasa ako, kay wala nako kalimti ang imong Balaod. Labani ang akong katungod ug lukata ako; hatagi akog kinabuhi sumala sa imong saad. Ang kaluwasan layo sa mga daotan, kay wala nila tinguhaa ang imong mga lagda. Dako ang imong kaluoy, O Ginoo; hatagi ako ug kinabuhi sumala sa imong hustisya. Daghan ang naglutos kanako ug mibatok kanako, apan wala ako motipas gikan sa imong mga pagpamatuod. Gitan-aw nako ang mga mabudhion, ug nasubo ako, tungod kay sila wala magtuman sa imong mga sugo. Tan-awa giunsa nako paghigugma ang imong mga lagda; panalipdi ang akong kinabuhi sumala sa imong gugmang walay paglubad. Maglipay ako diha sa imong lagda; dili ako malimot sa imong pulong. Ang kinatibuk-an sa imong pulong kamatuoran, ug ang matag usa sa imong matarong nga mga tulumanon molungtad hangtod sa kahangtoran. Ang mga pangulo naglutos kanako nga walay gipasikaran, apan ang akong kasingkasing nagbarog nga may kahadlok sa imong mga pulong. Naglipay ako diha sa imong pulong, sama sa usa nga nakakaplag ug daghang inilog. Akong gidumtan ug giayran ang kabakakan apan gihigugma nako ang imong Balaod. Makapito sa usa ka adlaw, ako nagdayeg kanimo, tungod sa imong matarong nga mga tulumanon. Ang mga nahigugma sa imong Balaod adunay dakong kalinaw; walay makapapandol kanila. Ako naglaom sa imong pagluwas, O Ginoo, ug nagtuman ako sa imong mga sugo. Ang akong kalag nagtamod sa imong mga pagpamatuod; gihigugma kini nako sa hilabihan gayod. Gituman nako ang imong mga lagda ug ang imong mga pagpamatuod; kay ang tanan nakong mga dalan anaa sa imong atubangan. Ipadangat sa imong atubangan ang akong pagtuaw, O Ginoo; hatagi ako ug salabotan sumala sa imong pulong. Pagmadagayaon sa imong alagad aron mabuhi ako ug magtuman sa imong pulong. Ipadangat sa imong atubangan ang akong pagpangaliyupo; luwasa ako sumala sa imong pulong. Ang akong mga ngabil naglitok ug pagdayeg kay ikaw nagtudlo man kanako sa imong mga lagda. Ang akong dila mag-awit mahitungod sa imong pulong kay ang tanan nimong mga sugo matarong. Andama ang imong kamot sa pagtabang kanako, kay gipili nako ang imong mga lagda. Nangandoy ako sa imong pagluwas, O Ginoo, ug ang imong Balaod mao ang akong kalipay. Tugoti ako nga mabuhi aron ako magdayeg kanimo; ug patabanga kanako ang imong mga tulumanon. Ako nahisalaag sama sa usa ka nawala nga karnero; pangitaa ang imong alagad, kay wala nako kalimti ang imong kasugoan. Pabukha ang akong mga mata aron makatan-aw ako sa mga katingalahang butang gikan sa imong Balaod. Ako usa ka dumuduong dinhi sa yuta; ayaw ihikaw gikan kanako ang imong kasugoan. Bulahan sila nga nagtamod sa iyang mga pagpamatuod, nga sa tibuok nga kasingkasing nangita kaniya,
Ug ang atong nabatonang pagsalig kaniya mao kini, nga kon mangayo kita ug bisan unsa sumala sa iyang kabubut-on, siya mamati gayod kanato. Ug kon nasayod man kita nga siya mamati gayod kanato bisan unsay atong pangayoon, kita nasayod nga ato nang nabatonan ang gipangayo kaniya.
Gidayeg ko ikaw, kay makalilisang ug katingalahan ang pagbuhat kanako, Katingalahan ang imong mga buhat! Nahibalo ako niana pag-ayo;
Ang anak nga nag-ani panahon sa ting-init maalamon, apan ang anak nga natulog panahon sa ting-ani nagdala ug kaulawan.
Apan ang bunga sa Espiritu mao ang gugma, kalipay, kalinaw, pailob, pagkamaluluy-on, pagkamaayo, pagkamatinumanon, kaaghop, pagpugong sa kaugalingon. Walay balaod nga batok niining mga butanga.
Ang Ginoo duol sa tanan nga nagsangpit kaniya, sa tanan nga nagsangpit kaniya sa kamatuoran.
dili nga kami takos sa among kaugalingon sa pag-angkon sa bisan unsa ingon nga gikan sa among kaugalingon apan ang among katakos gikan sa Dios
Siya naghatag ug gahom niadtong naluya, ug kaniya nga walay kabaskog nagdugang siya ug kusog.
Apan kamo mao ang usa ka pinili nga kaliwat, harianong pagkapari, ang balaan nga nasod, ang katawhan nga iya sa Dios, aron kamo magmantala sa kahibulongang mga buhat niya nga nagtawag kaninyo gikan sa kangitngit ngadto sa iyang katingalahang kahayag.
Kay ang Ginoo nga Dios adlaw ug taming; ang Ginoo mohatag ug grasya ug himaya. Walay maayo nga butang nga ihikaw niya gikan niadtong mga naglakaw nga matarong.
Busa unsa may atong isulti mahitungod niini? Kon ang Dios dapig kanato, kinsa man ang mobatok kanato?
Itumong ang inyong mga hunahuna diha sa mga butang nga anaa sa itaas ug dili sa mga butang dinhi sa yuta.
kay ang Dios mao ang naglihok diha kaninyo, sa pagbuot ug sa pagbuhat alang sa iyang ikahimuot.
Siya dili mahadlok sa mga balita nga daotan; ang iyang kasingkasing lig-on, nagsalig diha sa Ginoo.
Ug mamalandong kita alang sa pagdinasigay sa usa ug usa ngadto sa paghigugma ug sa mga maayong buhat, sa walay pagbiya sa atong panagtigom, ingon sa gibuhat sa pipila, hinuon magdinasigay kita sa usa ug usa ug ilabina gayod sa makita na ninyo nga ang Adlaw nagkaduol na.
Ang kasingkasing sa tawo maglaraw sa iyang pamaagi, apan ang Ginoo magmando sa iyang mga lakang.
Pagtukaw kamo, barog kamo diha sa pagtuo, pagpakalalaki kamo, pagmakusganon.
walay hinagiban nga gibuhat batok kanimo nga magmalamposon, ug imong pamatud-an nga sayop ang matag dila nga maghukom batok kanimo. Kini mao ang panulundon sa mga sulugoon sa Ginoo, ug ang ilang pagkamatarong nga gikan kanako, nag-ingon ang Ginoo.”
Apan ikaw, O Ginoo, mao ang taming libot kanako, ang akong himaya, ug ang tig-isa sa akong ulo.
Nakigbisog na ako sa maayong pakigbisog, natapos ko na ang lumba, gituman nako ang pagtuo.
Kon walay pagtambag ang mga plano makawang, apan diha sa daghang mga magtatambag kini molampos.
Gilansang ako sa krus uban kang Cristo, dili na ako ang nabuhi, kondili si Cristo ang nabuhi sa sulod nako, ug ang kinabuhi nga karon akong gikinabuhi sa unod akong gikinabuhi diha sa akong pagtuo sa Anak sa Dios nga nahigugma kanako ug mitugyan sa iyang kaugalingon alang kanako.
Labaw pa niini, nagmalipayon kita bisan sa atong mga kasakit, kay nasayod man kita nga ang pag-antos mobunga ug pagkamalahutayon, ug ang pagkamalahutayon mobunga ug kalig-on, ug ang kalig-on mobunga ug paglaom,
Busa, ako nga binilanggo diha sa Ginoo, naghangyo kaninyo nga unta magkinabuhi kamo nga takos gayod sa tawag nga alang niini gitawag kamo,
Iyahat nako ang akong mga mata ngadto sa kabungtoran; Diin ba maggikan ang akong tabang? Ang akong tabang naggikan sa Ginoo, nga nagbuhat sa langit ug sa yuta.
Karon ang pagtuo mao ang kasigurohan sa mga butang nga atong gilaoman ug ang hugot nga pagsalig sa mga butang nga dili nato makita.
“Kamo mao ang kahayag sa kalibotan. Ang siyudad nga mahimutang sa ibabaw sa bungtod dili gayod matago.
Kay kon pinaagi sa imong baba magsugid ikaw nga si Jesus mao ang Ginoo, ug magtuo diha sa imong kasingkasing nga siya gibanhaw sa Dios gikan sa mga patay, maluwas ikaw.
Siya nga nagtanom ug siya nga nagbisibis managsama ra, ug ang matag usa modawat sa iyang suhol sumala sa iyang paghago.
Busa naghangyo ako kaninyo mga igsoon, pinaagi sa mga kaluoy sa Dios, sa pagtugyan sa inyong mga lawas isip halad nga buhi, balaan ug makapahimuot sa Dios nga mao ang inyong espirituhanon nga pagsimba.
Ang pagkahadlok sa Ginoo maoy sinugdan sa kahibalo; ang mga buangbuang nagtamay sa kaalam ug pahimangno.
Tungod niining butanga, himoa ninyo ang tanang paningkamot aron nga sa inyong pagtuo modugang ang kaligdong, ug sa kaligdong ang kahibalo, ug sa kahibalo ang pagpugong sa kaugalingon, ug sa pagpugong sa kaugalingon ang pagkamalahutayon, ug sa pagkamalahutayon ang pagkadiosnon, ug sa pagkadiosnon ang pagbati nga inigsoon, ug sa pagbati nga inigsoon ang gugma.
Ang mga lakang sa tawo gimandoan sa Ginoo, ug siya naglig-on kaniya nga ang dalan iyang gikahimut-an; bisan ug matumba siya, dili siya malukapa, kay ang Ginoo mao ang magkupot sa iyang kamot.
Unya ikaw motawag ug ang Ginoo motubag; ikaw motuaw ug siya moingon, Ania ako. “Kon imong kuhaon gikan sa imong taliwala ang yugo, ang pagtulisok sa tudlo ug ang pagsulti ug ngil-ad,
Ug paharia ang kalinaw ni Cristo diha sa inyong mga kasingkasing, nga ngadto niini kamo gitawag diha sa usa ka lawas. Ug pagmapasalamaton kamo.
Mao lamang nga magkinabuhi kamo nga takos sa Maayong Balita mahitungod kang Cristo, aron nga bisan kon moanha ako ug makigkita kaninyo o wala ako diha, madunggan unta nako mahitungod kaninyo nga kamo nagbarog diha sa usa ka espiritu, nga uban sa usa ka hunahuna maghiusa sa pagpaningkamot diha sa pagtuo sa Maayong Balita,
Pagpasalamat kamo sa Ginoo kay siya maayo; kay ang iyang gugmang walay paglubad molungtad hangtod sa kahangtoran!
Gibatonan nato kini ingon nga usa ka kasaligan ug lig-on nga angkla sa kalag, usa ka paglaom nga molatas ngadto sa kinasulorang bahin sa templo luyo sa tabil,
Ug ang Dios makahimo sa paghatag sa tanang panalangin nga naghingapin nganha kaninyo, aron kamo makabaton kanunay ug igo sa tanang butang, madagayaon alang sa tanang maayong buhat.
Wala ba ako magsugo kanimo? Pagmalig-on ug pagmaisogon; ayaw kahadlok o kaluya kay ang Ginoo nga imong Dios anaa uban kanimo bisan asa ikaw moadto.”
Bulahan ang tawo nga milahutay sa mga pagsulay kay human siya makaantos sa pagsulay, iyang madawat ang purongpurong sa kinabuhi nga gisaad sa Dios ngadto sa mga nahigugma kaniya.
apan kadtong naghulat sa Ginoo magbag-o sa ilang kusog, sila manglupad pinaagi sa mga pako sama sa mga agila, sila managan ug dili kapoyon, sila manglakaw ug dili mangaluya.
Apan salamat sa Dios nga mao ang naghatag kanato sa kadaogan pinaagi sa atong Ginoong Jesu-Cristo. Busa, hinigugma kong mga igsoon, pagmalig-on kamo, dili matarog, magmadagayaon kanunay sa buluhaton sa Ginoo, kay nasayod man kamo nga diha sa Ginoo ang inyong paghago dili makawang.
Kay ako nahibalo sa akong mga laraw alang kaninyo, nag-ingon ang Ginoo, mga laraw sa kaayohan ug dili sa kadaotan, sa paghatag kaninyo ug kaugmaon ug paglaom.
Mga igsoon, wala ako mag-isip nga nakabaton na apan usa ka butang ang akong gibuhat, ang pagkalimot sa mga butang nga nangagi ug ang pagpadayon paingon sa unahan. Nagpadayon ako paingon sa dag-anan alang sa ganti sa langitnong pagtawag sa Dios diha kang Cristo Jesus.
Salig sa Ginoo sa tibuok nimong kasingkasing ug ayaw pagsalig sa imong kaugalingong salabotan. Sa tanan nimong mga dalan ilha siya, ug siya magtul-id sa imong mga agianan.
Ang Ginoo magpanalangin kaninyo ug magbantay kaninyo; Ang Ginoo magdan-ag sa iyang nawong ibabaw kaninyo, ug magmaluluy-on kaninyo; Ang Ginoo magyahat sa iyang nawong nganha kaninyo ug maghatag kaninyo ug kalinaw.