Kategorya
111 Mga Bersikulo sa Bibliya Bahin sa Kaalam
Mas bililhon ang pagpangayo og kaalam sa Ginoo kaysa pagpangayo og bahandi, kay pinaagi sa kaalam, dunay mga maayong estratehiya nga mogiya nato padulong sa malampusong kinabuhi. Dili lang kana, mahimo ka usab nga instrumento sa pagtabang sa uban, pinaagi sa tukma nga tambag, makapalig-on nga pagtul-id, ug paghatag og mga ideya ug proyekto nga makapanalangin sa kinabuhi sa mga tawo sa imong palibot.
Ang kaalam usa ka hiyas sa maayong panghukom nga molambo pinaagi sa kasinatian, obserbasyon, ug pamalandong. Sama ni Haring Solomon nga nangayo og kaalam sa Ginoo, ug giisip nga labing maalamong tawo sa kalibutan. Nalipay ang Ginoo kang Solomon kay wala siya nag-focus sa materyal nga bahandi, kondili sa pagpuno sa iyang espiritu sa kahibalo sa himaya sa Ginoo. Kining kaalam, usa ka birtud nga dili tanan naa.
Ang kaalam, diha sa Ginoo, mao ang walay kinutuban ug hingpit nga pagsabot sa tanan nga anaa o mahimong maanaa. Usa kini ka gasa gikan sa Ginoo nga gusto Niya nga atong pangayoon, sama sa giingon sa Santiago 1:5.
Gusto sa Ginoo nga mapuno ka og kaalam, aron magiyahan ka sa imong adlaw-adlaw nga kinabuhi ug sa paghimo og mga desisyon, aron dili ka matintal sa binuang ug dili ka malibog sa mga pagsulay sa kalibutan. Ang Ginoo mao ang tinubdan sa kaalam, ingon man sa gahum, ug pinaagi sa pagkahadlok sa Ginoo, ang kaalam gihatag ngadto sa mga tawo.
Gusto sa Espiritu Santo nga makab-ot nimo ang imong mga tinguha, nga matuman ang iyang kabubut-on sa tanang panahon, nga dili mosalikway sa pulong sa Ginoo. Bantayi ang imong pagkinabuhi, dili sama sa usa ka buang, kondili sama sa usa ka maalamon, nga gipahimuslan ang matag higayon, kay ang mga adlaw dautan (Efeso 5:15-16). Makita nato ang kaalam pinaagi sa atong mga buhat; kung ang usa ka maalamon nga tawo mobuhat o moingon og usa ka butang, kini tungod kay nahibal-an niya nga husto kini.
Duol sa presensya sa Ginoo diha sa pag-ampo aron ang iyang espiritu anaa kanimo, nga pun-on ka sa kaalam. Niana, masiguro nimo nga ang tanan nimong buhaton magiyahan niya, ug mahimo kang usa ka maalamon nga tawo, nga makapanalangin sa kinabuhi sa mga nanginahanglan og kaalam. Pangayo sa Ginoo ug iyang ihatag kanimo sa madagayaon, dili lang para sa imong kaugalingong kaayohan, kondili aron masanagan ang anaa sa kangitngit ug magiyahan ang mga naglaaglaag nga walay direksyon.
Apan ang kaalam nga gikan sa kahitas-an una sa tanan putli, unya makidaiton, malumo, mamati ug katarongan, puno sa kaluoy ug sa mga maayong bunga, walay pinalabi ug dili tigpakaaron-ingnon.
Busa tudloi kami sa pag-isip sa among mga adlaw, aron makabaton kami ug usa ka kasingkasing nga maalamon.
Ang pagkahadlok sa Ginoo maoy pahimangno diha sa kaalam, ug ang pagkamapaubsanon mag-una sa kadungganan.
Ang sinugdanan sa kaalam mao kini: Batoni ang kaalam, ug bisan unsay imong makuha, batoni ang pagpanabot.
Hibaloi nga ang kaalam ingon niana diha sa imong kalag; kon ikaw makakaplag niini, adunay kaugmaon, ug ang imong paglaom dili makawang.
ayaw kalimot ug ayaw pagtipas gikan sa mga pulong sa akong baba. Batoni ang kaalam; batoni ang pagpanabot.
Siya nga naglakaw uban sa mga maalamon mahimong maalamon, apan ang kauban sa mga buangbuang mag-antos sa kadaot.
Ang kaalam maghatag ug kusog ngadto sa tawong maalamon labaw kay sa napulo ka pangulo nga anaa sa usa ka siyudad.
Ang Espiritu sa Ginoo mopuyo diha kaniya, ang espiritu sa kaalam ug pagsabot, ang espiritu sa pagtambag ug kagahom, ang espiritu sa kahibalo ug ang kahadlok sa Ginoo.
Siya nag-usab sa mga takna ug sa mga panahon; siya nagpapha sa mga hari ug nagpahiluna sa mga hari; siya naghatag ug kaalam sa mga maalamon ug kahibalo ngadto sa adunay panabot.
Apan ang kaalam nga among gisulti ngadto sa mga hamtong, kaalam nga dili iya niining panahon o sa mga pangulo niini nga lumalabay. Apan ang among gisulti kaalam sa Dios nga tinagong misteryo nga gitakda nang daan sa Dios sa wala pa ang kapanahonan alang sa atong kahimayaan.
Kinsa ba diha kaninyo ang maalamon ug masinaboton? Pinaagi sa iyang maayong paggawi kinahanglang magpakita siya sa iyang binuhatan diha sa kaaghop sa kaalam.
Kon akong ipanghatag ang tanan nakong katigayonan ug kon itahan nako ang akong lawas aron sunogon apan walay gugma, dili kini magpulos kanako.
Kinahanglang walay usa nga maglimbong sa iyang kaugalingon. Kon aduna kaninyoy maghunahuna nga siya maalamon niining panahona, kinahanglang magpakabuang siya aron mahimo siyang maalamon.
Pagkinabuhi kamo nga maalamon ngadto sa mga anaa sa gawas, pahimusli ninyo ang panahon. Himoa kanunay nga madanihon ang inyong pagpamulong, tinimplahan ug asin, aron inyong mahibaloan kon unsaon ninyo pagtubag kang bisan kinsa.
Ngadto sa usa gihatag ang pulong sa kaalam pinaagi sa Espiritu, ug ngadto sa usa gihatag ang pulong sa kahibalo sumala sa mao ra nga Espiritu;
Ang pagbaton ug kaalam maayo pa kay sa bulawan; ang pagbaton ug salabotan maayo pa nga pilion kay sa plata.
Salig sa Ginoo sa tibuok nimong kasingkasing ug ayaw pagsalig sa imong kaugalingong salabotan. Sa tanan nimong mga dalan ilha siya, ug siya magtul-id sa imong mga agianan.
Ang pagkahadlok sa Ginoo mao ang sinugdanan sa kaalam; ang tanan nga nagbuhat niini adunay maayong salabotan! Ang pagdayeg kaniya molungtad hangtod sa kahangtoran!
Kay ang panalipod sa kaalam sama sa panalipod sa salapi; ug ang kaayohan sa kahibalo mao nga ang kaalam manalipod niadtong naghupot niini.
Busa sukad sa adlaw sa among pagkadungog niini, wala kami mohunong sa pag-ampo alang kaninyo ug sa pagpangamuyo nga unta mapuno kamo sa kahibalo mahitungod sa iyang kabubut-on diha sa tanang espirituhanong kaalam ug pagpanabot,
Didto sa Gibeon, ang Ginoo nagpakita kang Solomon pinaagi sa usa ka damgo sa pagkagabii ug ang Dios miingon, “Pangayoa unsay akong ihatag kanimo.” Ug si Solomon miingon, “Ikaw nagpakita ug dako ug walay paglubad nga gugma ngadto sa imong sulugoon nga si David nga akong amahan tungod kay naglakaw siya sa atubangan nimo diha sa pagkamatinumanon, sa pagkamatarong, sa katul-id sa kasingkasing uban kanimo, ug ikaw nagtagana alang kaniya niining dako ug walay paglubad nga gugma ug naghatag kaniya ug usa ka anak nga lalaki aron molingkod sa iyang trono niining adlawa. Ug karon, O Ginoo nga akong Dios, gihimo nimo ang imong sulugoon nga hari puli kang David nga akong amahan, bisan ug ako usa lamang ka gamay nga bata, wala ako mahibalo kon unsaon paggula o pagsulod. Ug ang imong sulugoon anaa sa taliwala sa imong katawhan nga imong pinili, usa ka dakong katawhan nga dili maisip o maihap tungod sa kadaghan. Busa hatagi ang imong sulugoon ug usa ka kasingkasing nga may pagpanabot aron sa pagdumala sa imong katawhan, aron maila nako ang kalainan sa maayo ug daotan, kay kinsay makahimo sa pagdumala niining imong dakong katawhan?”
Kay ngadto sa tawo nga nakapahimuot kaniya, ang Dios naghatag ug kaalam ug kahibalo ug kalipay; apan ngadto sa makasasala, siya naghatag sa kabudlay sa pagtigom ug pagpundok aron ihatag kini ngadto sa nakapahimuot sa Dios. Kini usab kakawangan ug usa lamang ka paggukod sa hangin.
Ang dalan sa usa ka buangbuang matarong sa iyang kaugalingong mga mata, apan ang maalamon nga tawo mamati ug tambag.
Ug siya miingon sa tawo, ‘Tan-awa, ang pagkahadlok sa Ginoo, kana kaalam; ug ang paglikay sa daotan pagpanabot.’ ”
Himoa ako nga mahibalo sa imong mga dalan, O Ginoo, tudloi ako sa imong mga agianan. Tultoli ako diha sa imong kamatuoran, ug tudloi ako, kay ikaw mao ang Dios sa akong kaluwasan; kanimo naghulat ako sa tibuok nga adlaw.
Ang hunahuna nga may panabot makaangkon ug kahibalo, ug ang igdulungog sa maalamon mangita sa kahibalo.
Ayaw kamo pagpahiuyon niining kalibotana, hinuon tugoti nga mausab ang inyong kaugalingon pinaagi sa pagbag-o sa inyong hunahuna, aron inyong masuta unsa ang kabubut-on sa Dios, unsa ang maayo, ang kahimut-an ug ang hingpit.
nga unta ang Dios sa atong Ginoong Jesu-Cristo, ang mahimayaong Amahan, maghatag kaninyo sa espiritu sa kaalam ug sa pagpadayag diha sa kahibalo mahitungod kaniya, ingon nga gilamdagan ang mga mata sa inyong kasingkasing, aron inyong masayran kon unsa ang paglaom diha sa iyang pagtawag kaninyo, kon unsa ang mga bahandi sa iyang mahimayaong panulundon diha sa mga balaan,
Siya nga nakaangkon ug kaalam nahigugma sa iyang kaugalingon; siya nga nagbaton ug pagpanabot mouswag.
Ang akong baba magsulti sa kaalam; ang pamalandong sa akong kasingkasing mao ang pagpanabot.
Unya nakita nako nga ang kaalam labaw kay sa binuang, ingon nga ang kahayag labaw sa kangitngit.
Ang kaalam tuboran sa kinabuhi alang sa mga nagbaton niini, apan ang kabuang mao ang pagpanton sa mga buangbuang.
Ang mga tawong maalamon nagtigom ug kahibalo, apan ang baba sa buangbuang nagdala ug kalaglagan.
aron ang ilang kasingkasing malig-on sa dihang mahiusa sila diha sa gugma, aron makabaton sila sa tanang bahandi sa kasaligan nga pagpanabot ngadto sa kahibalo mahitungod sa misteryo sa Dios mahitungod kang Cristo. Kon kamo namatay man ugaling uban kang Cristo gikan sa mga gahom sa kalibotan, nganong nagkinabuhi pa man kamo nga daw iya sa kalibotan, ilalom sa mga tulumanon, “Ayaw kupti, Ayaw tilawi, Ayaw hikapa” (kadtong tanang mga butang nga mangalaglag samtang gigamit), sumala sa tawhanong kalagdaan ug tinuohan? Sa pagkatinuod ang maong mga butang daw adunay dagway sa kaalam diha sa kinaugalingong pagsimba ug sa pagpaubos, ug sa pagsakit sa lawas. Apan kining mga butanga walay kapuslanan, hinuon alang sa katagbawan sa unod. Diha kaniya natago ang tanang bahandi sa kaalam ug kahibalo.
Ang kaalam magpuyo diha sa kasingkasing sa tawo nga may salabotan, apan dili kini mahibaloan diha sa kasingkasing sa mga buangbuang.
siya mao ang kalig-on sa imong mga panahon, kadagaya sa kaluwasan, kaalam ug kahibalo. ang pagkahadlok sa Ginoo mao ang imong bahandi.
Kay ang binuang sa Dios labaw pa ka maalamon kay sa mga tawo, ug ang kahuyang sa Dios labaw pa ka kusgan kay sa mga tawo.
Adunay bulawan ug daghang mga mahalong bato; apan ang mga ngabil sa kahibalo maoy usa ka bililhong alahas.
Ang pagpadayag sa imong mga pulong naghatag ug kahayag, naghatag kini ug salabotan alang sa mga yano.
“Pangayo ug kamo hatagan, pangita ug kamo makakaplag, panuktok, ug ang pultahan ablihan alang kaninyo. Kay ang tanan nga mangayo makadawat ug ang mangita makakaplag ug alang kaniya nga manuktok ablihan ang pultahan.
Nagtuo gayod ako mahitungod kaninyo, akong mga igsoon, nga kamo puno sa pagkamaayo, napuno sa tanang kahibalo ug may katakos sa pagtambag sa usa ug usa.
Kay ikaw mao ang akong bato ug ang akong kuta; tungod ug alang sa imong ngalan, tultoli ug giyahi ako,
Bulahan sila nga nagtamod sa iyang mga pagpamatuod, nga sa tibuok nga kasingkasing nangita kaniya,
Anak ko, pagbaton ug husto nga kaalam ug maayong panghukom; ayaw kini paikyasa gikan sa imong panan-aw, ug sila mahimong kinabuhi alang sa imong kalag ug dayandayan alang sa imong liog.
kay ang kaalam maayo pa kay sa mga alahas, ug ang tanan nimong gitinguha dili ikatandi niini.
Ako miingon diha sa akong kasingkasing mahitungod sa mga anak sa mga tawo nga ang Dios nagsulay kanila, aron ipakita kanila nga sila mga mananap lamang. Kay ang dangatan sa mga anak sa mga tawo ug ang dangatan sa mga mananap managsama; ingon nga mamatay ang usa, mamatay usab ang usa. Silang tanan managsama ug gininhawa, ug ang tawo dili labaw sa mga mananap; kay ang tanan kakawangan man.
Pasabta ako sa pamaagi sa imong mga lagda, ug ako mamalandong sa imong mga katingalahang buhat.
Ikiling ang imong igdulungog, ug pamatia ang mga pulong sa maalamon, ug pasunda ang imong kasingkasing sa akong kahibalo; kay kini makalipay kon ikaw magtipig niini diha kanimo, kon ang tanan niini andam diha sa imong mga ngabil. Aron ang imong pagsalig maanaa sa Ginoo, akong gipahibalo kini kanimo karong adlawa, nganha gayod kanimo.
Kay bisan tuod ang inyong pagkamasinugtanon naabot ngadto sa tanan, nga tungod niana nalipay ako tungod kaninyo, buot nako nga magmaalamon kamo mahitungod sa maayo, apan mga walay alamag mahitungod sa daotan.
“Tan-awa, ako nagpadala kaninyo ingon nga daw mga karnero taliwala sa mga lobo, busa pagmaalamon kamo sama sa mga bitin ug lumo sama sa mga salampati.
Imong gipadaghan, O Ginoo nga akong Dios, ang mga katingalahan nimong buhat ug ang imong mga hunahuna ngari kanamo; walay ikatandi kanimo. Kon ako magpahayag ug magsulti tungod kanila, daghan pa sila kay sa maihap.
Busa, pagbantay kamo pag-ayo sa inyong pagkinabuhi, dili ingon nga mga walay kaalam kondili ingon nga mga maalamon, magpahimulos sa panahon kay ang mga adlaw karon daotan man.
Ang tawong may panabot naglantaw sa kaalam, apan ang mga mata sa buangbuang anaa sa mga kinatumyan sa kalibotan.
Ang imong mga kamot maoy nagbuhat ug nag-umol kanako; hatagi ako ug salabotan aron ako makakat-on sa imong kasugoan.
kay ang kaalam mosulod sa imong kasingkasing, ug ang kahibalo makapahimuot sa imong kalag; ang maayong panghukom magbantay kanimo; ang pagpanabot magpanalipod kanimo;
Ang yuta, O Ginoo, puno sa imong gugmang walay paglubad; tudloi ako sa imong mga lagda!
Apan kinahanglan nga magbuhat kamo sa pulong ug dili kay tigpaminaw lamang nga sa ingon gilimbongan ninyo ang inyong kaugalingon.
Ang Ginoong Dios naghatag kanako sa dila niadtong mga tinudloan, aron mahibalo ako unsaon paglig-on pinaagi sa pulong kaniya nga gikapoyan. Matag buntag siya nagpukaw sa akong igdulungog aron sa pagpamati, sama kanila nga mga gitudloan.
Tudloi ako sa imong dalan, O Ginoo, ug tultoli ako sa patag nga agianan tungod sa akong mga kaaway.
Tudloi ako sa imong dalan, O Ginoo, aron ako maglakaw diha sa imong kamatuoran; bug-osa ang akong kasingkasing sa pagkahadlok sa imong ngalan.
Ang kaalam kusog nga nagsinggit diha sa kadalanan; nagpatugbaw kini sa iyang tingog diha sa mga taboan; sa ibabaw sa mga paril siya nagsinggit; sa agianan sa mga ganghaan sa siyudad siya nagsulti:
ug nagtuo sa imong kaugalingon nga ikaw tigtultol sa mga buta, kahayag sa mga anaa sa kangitngit,
Ang balaod sa Ginoo hingpit, nagpahiuli sa kalag; ang pagpamatuod sa Ginoo tinuod, naghimong maalamon sa mga walay alamag; ang mga lagda sa Ginoo matarong, naglipay sa kasingkasing; ang kasugoan sa Ginoo lunsay, nagdan-ag sa mga mata;
Busa karon, mga anak ko, pamati kanako: bulahan kadtong nagbuhat sa akong mga pamaagi. Pamatia ang pahimangno ug pagmaalamon, ug ayaw kini isalikway.
Sa kataposan, mga igsoon, bisan unsang butang nga matuod, bisan unsang butang nga dungganan, bisan unsang butang nga matarong, bisan unsang butang nga putli, bisan unsang butang nga matahom, bisan unsang butang nga maayo ug dungog, kon aduna may labing maayo, kon aduna may pagdayeg, hunahunaa ninyo kining mga butanga.
Ang bunal ug ang pagbadlong naghatag ug kaalam, apan ang usa ka bata nga gipasagdan naghatag ug kaulawan sa iyang inahan.
Kon ang puthaw habolan, ug siya dili magbaid sa sulab, kinahanglan nga mangusog siya pag-ayo; apan ang kaalam makatabang kaniya nga magmalamposon.
Ang imong mga kamot maoy nagbuhat ug nag-umol kanako; hatagi ako ug salabotan aron ako makakat-on sa imong kasugoan. Sila nga may kahadlok kanimo makakita kanako ug mangalipay, kay diha sa imong pulong naglaom ako.
Siya nagbuka sa iyang baba uban ang kaalam, ug ang pagtudlo sa pagkamaayo anaa sa iyang dila.
Kini usab naggikan sa Ginoo sa mga panon; siya kahibulongan diha sa pagtambag, ug halangdon diha sa kaalam.
kay bisan ug nahibalo sila sa Dios, wala nila siya pasidunggi ingon nga Dios o magpasalamat sila kaniya, hinuon ang ilang pangatarongan nahimong walay hinungdan ug gingitngitan ang ilang walay buot nga kasingkasing.
Tudloi ako sa maayong paghukom ug kahibalo kay nagtuo ako sa imong kasugoan. Sa wala pa ako paantosa, nahisalaag ako, apan karon nagtuman ako sa imong pulong.
Pamati sa tambag ug dawata ang pahimangno, aron ikaw makaangkon ug kaalam alang sa umaabot.
Unsaon man sa usa ka batan-on nga magpabiling hinlo ang iyang dalan? Pinaagi sa pagmatngon niini sumala sa imong pulong.
Pamati, O mga anak, sa pahimangno sa usa ka amahan, ug pamati, aron makahibalo kamo ug mga maayong hunahuna; Pamati, anak ko, ug dawata ang akong mga pulong, aron modaghan ang katuigan sa imong kinabuhi. Gitudloan ko ikaw sa dalan sa kaalam; gitultolan ko ikaw diha sa mga agianan sa pagkamatarong. Sa dihang maglakaw ikaw, ang imong mga lakang dili mapugngan; ug kon ikaw magdagan, dili ikaw mapandol. Hupti gayod ang pahimangno, ayaw siya buhii; bantayi siya kay siya mao ang imong kinabuhi. Ayaw pagsulod sa agianan sa daotan, ug ayaw paglakaw sa dalan sa mga tawong daotan. Likayi kini; ayaw pagsubay niini; tipas gikan niini ug padayon. Kay sila dili makatulog gawas kon sila makabuhat ug daotan; ang ilang pagkatulog mawala gawas kon sila makapapandol sa uban. Kay sila nagkaon sa pan sa pagkadaotan, ug nag-inom sa bino sa pagkabangis. Apan ang agianan sa matarong sama sa kahayag sa kaadlawon, nga nag-anam ug kahayag ang pagdan-ag hangtod sa pag-abot sa kabuntagon. Ang dalan sa daotan sama sa hilabihan nga kangitngit; sila dili mahibalo kon unsa ang ilang napandolan. kay ako naghatag kaninyo ug maayong pagtulun-an; ayaw ninyo biyai ang akong gitudlo.
Akong anak, pagbantay sa bisan unsa nga lapas niini. Sa pagbuhat ug daghan nga mga basahon walay kataposan, ug ang hilabihan nga pagtoon makapaluya sa unod.
Susiha ako, O Dios, ug hibaloi ang akong kasingkasing! Sulayi ako ug hibaloi ang akong mga hunahuna! Ug tan-awa kon aduna bay daotan nga pamaagi dinhi kanako, Ug tultoli ako sa dalan nga walay kataposan!
Nakakita ba ikaw ug usa ka tawo nga batid sa iyang buhat? Siya mag-alagad atubangan sa mga hari; dili siya mag-alagad atubangan sa mga tawong dili inila.
O Timoteo, matngoni ang mga butang nga gisalig diha kanimo. Likayi ang mga sultisulti nga dili diosnon ug ang mga pagsumpakiay nga gitawag ug kahibalo apan dili tinuod nga kahibalo,
Kay ang matag usa nga adunay iya hatagan ug dugang pa ug makabaton siya sa kadagaya. Apan siya nga walay iya, kuhaan sa bisan unsa nga anaa kaniya.
Gitalikdan nimo ang tanan nga nangasaag gikan sa imong mga lagda, kay ang ilang limbong lawang lamang.
Kay ang kaalam niining kalibotana binuang alang sa Dios. Kay nasulat, “Iyang dakpon ang mga maalamon diha sa ilang pagkamaalamon.”
Ug siya nga nagsusi sa mga kasingkasing nasayod kon unsa ang hunahuna sa Espiritu, kay ang Espiritu mangamuyo man sumala sa kabubut-on sa Dios alang sa mga balaan.
Ang pagkahadlok sa Ginoo maoy sinugdan sa kaalam, ug ang pagkaila kaniya nga Balaan mao ang pagsabot.
Ipaduol ang akong kasingkasing ngadto sa imong mga pagpamatuod, ug dili ngadto sa pagpausbaw sa kaugalingon.
Tudloi ako, O Ginoo, sa pamaagi sa imong mga lagda, ug tumanon nako kini hangtod sa kataposan. Hatagi ako ug salabotan aron tumanon nako ang imong Balaod, ug tumanon nako kini sa tibuok nakong kasingkasing.
Apan ang gahing pagkaon alang sa mga hamtong, alang kanila nga ang mga salabotan nabatid pinaagi sa pagbansay sa pag-ila sa maayo gikan sa daotan.
Ang pulong ni Cristo papuy-a nga madagayaon gayod diha kaninyo, magtudlo ug magtambag kamo sa usa ug usa pinaagi sa tanang kaalam, ug mag-awit kamo ug mga salmo ug mga alawiton ug mga awit nga espirituhanon uban ang pagkamapasalamaton diha sa inyong mga kasingkasing ngadto sa Dios.
Kon aduna man kaninyoy nakulangan ug kaalam, papangayoa siya sa Dios nga naghatag nga madagayaon ngadto sa tanang tawo ug sa walay pagpamuyboy, ug kini ihatag kaniya.
kon ikaw mangita niini sama sa plata ug mangita niini sama sa tinagoan nga mga bahandi,
kay ang kaalam maayo pa kay sa mga alahas, ug ang tanan nimong gitinguha dili ikatandi niini. Ako, ang kaalam, nagpuyo diha sa pagkamaalamon, ug nakakaplag ako sa kahibalo ug sa maayong panghukom.
nga unta ang Dios sa atong Ginoong Jesu-Cristo, ang mahimayaong Amahan, maghatag kaninyo sa espiritu sa kaalam ug sa pagpadayag diha sa kahibalo mahitungod kaniya,
kay ako maghatag ra unya kaninyo ug baba ug kaalam nga walay kaaway ninyo nga makasukol o makasupak.
Malipayon ang tawo nga makakaplag ug kaalam ug ang tawo nga makakab-ot ug pagpanabot,
maghimo sa imong dalunggan nga matinagdanon sa kaalam ug magkiling sa imong kasingkasing ngadto sa pagpanabot;
Kay ang Ginoo maghatag ug kaalam; gikan sa iyang baba mogula ang kahibalo ug pagpanabot;
Ang pagkahadlok sa Ginoo maoy sinugdan sa kahibalo; ang mga buangbuang nagtamay sa kaalam ug pahimangno.