Kategorya
149 Mga Bersikulo para sa Kaalam sa Pagdesisyon
Kon aduna man kaninyoy nakulangan ug kaalam, papangayoa siya sa Dios nga naghatag nga madagayaon ngadto sa tanang tawo ug sa walay pagpamuyboy, ug kini ihatag kaniya.
Salig sa Ginoo sa tibuok nimong kasingkasing ug ayaw pagsalig sa imong kaugalingong salabotan. Sa tanan nimong mga dalan ilha siya, ug siya magtul-id sa imong mga agianan.
Kay ang Ginoo maghatag ug kaalam; gikan sa iyang baba mogula ang kahibalo ug pagpanabot;
Ang pagkahadlok sa Ginoo maoy sinugdan sa kahibalo; ang mga buangbuang nagtamay sa kaalam ug pahimangno.
Pahimatngonan nako ikaw ug tudloan sa dalan nga imong laktan; tambagan nako ikaw uban ang akong mga mata nganha kanimo.
Ang kasingkasing sa tawo maglaraw sa iyang pamaagi, apan ang Ginoo magmando sa iyang mga lakang.
Pamati sa tambag ug dawata ang pahimangno, aron ikaw makaangkon ug kaalam alang sa umaabot. Daghan ang mga plano sa kasingkasing sa usa ka tawo, apan ang katuyoan sa Ginoo mao ang molungtad.
Malipayon ang tawo nga makakaplag ug kaalam ug ang tawo nga makakab-ot ug pagpanabot,
Ang pagkahadlok sa Ginoo mao ang sinugdanan sa kaalam; ang tanan nga nagbuhat niini adunay maayong salabotan! Ang pagdayeg kaniya molungtad hangtod sa kahangtoran!
Ang sinugdanan sa kaalam mao kini: Batoni ang kaalam, ug bisan unsay imong makuha, batoni ang pagpanabot.
Ang pagkahadlok sa Ginoo maoy sinugdan sa kaalam, ug ang pagkaila kaniya nga Balaan mao ang pagsabot.
Kay ang akong mga hunahuna dili mao ang inyong mga hunahuna, o ang inyong mga pamaagi akong mga pamaagi, nag-ingon ang Ginoo. Kay ingon nga ang kalangitan habog kay sa yuta, mao usab ang akong mga pamaagi habog kay sa inyong mga pamaagi, ug ang akong mga hunahuna kay sa inyong mga hunahuna.
Kay ako nahibalo sa akong mga laraw alang kaninyo, nag-ingon ang Ginoo, mga laraw sa kaayohan ug dili sa kadaotan, sa paghatag kaninyo ug kaugmaon ug paglaom.
Ang dalan sa usa ka buangbuang matarong sa iyang kaugalingong mga mata, apan ang maalamon nga tawo mamati ug tambag.
Busa, pagbantay kamo pag-ayo sa inyong pagkinabuhi, dili ingon nga mga walay kaalam kondili ingon nga mga maalamon, magpahimulos sa panahon kay ang mga adlaw karon daotan man. Busa ayaw kamo pagpakabuang, kondili sabta hinuon ninyo kon unsa ang kabubut-on sa Ginoo.
Pagkinabuhi kamo nga maalamon ngadto sa mga anaa sa gawas, pahimusli ninyo ang panahon.
Kon walay pagtambag ang mga plano makawang, apan diha sa daghang mga magtatambag kini molampos.
Apan ang kaalam nga among gisulti ngadto sa mga hamtong, kaalam nga dili iya niining panahon o sa mga pangulo niini nga lumalabay. Apan ang among gisulti kaalam sa Dios nga tinagong misteryo nga gitakda nang daan sa Dios sa wala pa ang kapanahonan alang sa atong kahimayaan.
Himoa ako nga mahibalo sa imong mga dalan, O Ginoo, tudloi ako sa imong mga agianan. Tultoli ako diha sa imong kamatuoran, ug tudloi ako, kay ikaw mao ang Dios sa akong kaluwasan; kanimo naghulat ako sa tibuok nga adlaw.
Ayaw kamo pagpahiuyon niining kalibotana, hinuon tugoti nga mausab ang inyong kaugalingon pinaagi sa pagbag-o sa inyong hunahuna, aron inyong masuta unsa ang kabubut-on sa Dios, unsa ang maayo, ang kahimut-an ug ang hingpit.
Ang mga laraw sa makugihon nagpadulong ngadto sa kadagaya, apan ang matag usa nga madalidalion mosangpot lamang sa kawalad-on.
“Pangayo ug kamo hatagan, pangita ug kamo makakaplag, panuktok, ug ang pultahan ablihan alang kaninyo.
Ang maalamon sa kasingkasing mamati sa mga sugo, apan ang buangbuang nga nagpataka ug tabi mosangpot sa kalaglagan.
Siya nga hinay sa pagkasuko adunay dakong pagpanabot, apan ang madalidalion sa pagkasuko nagpasidungog sa kabuang.
Siya nga nakaangkon ug kaalam nahigugma sa iyang kaugalingon; siya nga nagbaton ug pagpanabot mouswag.
kay ang kaalam maayo pa kay sa mga alahas, ug ang tanan nimong gitinguha dili ikatandi niini.
Busa hatagi ang imong sulugoon ug usa ka kasingkasing nga may pagpanabot aron sa pagdumala sa imong katawhan, aron maila nako ang kalainan sa maayo ug daotan, kay kinsay makahimo sa pagdumala niining imong dakong katawhan?”
Diin walay paggiya, ang katawhan mangapukan; apan diha sa kadaghan sa mga magtatambag adunay kasigurohan.
Busa tudloi kami sa pag-isip sa among mga adlaw, aron makabaton kami ug usa ka kasingkasing nga maalamon.
Si Daniel miingon: “Dalaygon ang ngalan sa Dios hangtod sa kahangtoran, iya ang kaalam ug ang gahom. Siya nag-usab sa mga takna ug sa mga panahon; siya nagpapha sa mga hari ug nagpahiluna sa mga hari; siya naghatag ug kaalam sa mga maalamon ug kahibalo ngadto sa adunay panabot.
Kinsay nakamando sa Espiritu sa Ginoo, o nakapahimangno kaniya ingon nga iyang magtatambag? Kang kinsa siya nagpakitambag alang sa iyang pagkahibalo ug kinsa ang nagtudlo kaniya sa dalan sa hustisya, ug nagtudlo kaniya ug kahibalo, ug nagpakita kaniya sa dalan sa pagpanabot?
ayaw kalimot ug ayaw pagtipas gikan sa mga pulong sa akong baba. Batoni ang kaalam; batoni ang pagpanabot. Ayaw siya biyai ug siya manalipod kanimo; higugma siya, ug siya magbantay kanimo.
Dawata ang akong pahimangno kay sa plata, ug ang kahibalo kay sa piniling bulawan;
Palandonga kining akong gisulti, kay ang Ginoo maghatag kanimo sa pagpanabot diha sa tanan.
Ang pagpadayag sa imong mga pulong naghatag ug kahayag, naghatag kini ug salabotan alang sa mga yano.
Kay ang binuang sa Dios labaw pa ka maalamon kay sa mga tawo, ug ang kahuyang sa Dios labaw pa ka kusgan kay sa mga tawo.
kay ang kaalam mosulod sa imong kasingkasing, ug ang kahibalo makapahimuot sa imong kalag; ang maayong panghukom magbantay kanimo; ang pagpanabot magpanalipod kanimo;
Ug siya miingon sa tawo, ‘Tan-awa, ang pagkahadlok sa Ginoo, kana kaalam; ug ang paglikay sa daotan pagpanabot.’ ”
Pinaagi sa kaalam natukod ang usa ka balay, ug pinaagi sa pagpanabot kini nalig-on; Ako miagi sa uma sa tapolan, sa parasan sa tawo nga walay panabot; ug akong nakita nga kini gipanugkan ug mga sampinit; ang yuta gitabonan sa mga sagbot nga tunokon, ug ang paril nga bato nalumpag. Unya akong nakita ug gihunahuna kini; akong gitan-aw ug nadawat ang pahimangno. Diyotay nga pagkatulog, diyotay nga paghinanok, diyotay nga pagpiko sa mga kamot aron sa pagpahulay, ug ang kakabos modangat kanimo sama sa usa ka tulisan, ug ang kawalad-on sama sa tawo nga sangkap sa hinagiban. pinaagi sa kahibalo ang mga lawak napuno sa tanang bililhon ug makalipay nga mga bahandi.
kay ako maghatag ra unya kaninyo ug baba ug kaalam nga walay kaaway ninyo nga makasukol o makasupak.
Tungod sa pagkamapahitas-on, ang gahi ug ulo maghimo ug kasamok, apan kanila nga magpatambag anaa ang kaalam.
Ibutang ang imong kasingkasing ngadto sa pahimangno ug ang imong dalunggan ngadto sa mga pulong sa kahibalo.
O, pagkalalom sa kadagaya ug sa kaalam ug kahibalo sa Dios! Pagkadili matugkad sa iyang mga hukom ug pagkadili matukib sa iyang mga paagi!
Dili maayo alang sa usa ka tawo nga mahimong walay kahibalo, ug siya nga magdali sa iyang mga tiil masayop sa iyang dalan.
Si bisan kinsa nga nahigugma sa pagpanton, nahigugma sa kahibalo, apan siya nga nagdumot sa pagbadlong hungog.
Kay ang panalipod sa kaalam sama sa panalipod sa salapi; ug ang kaayohan sa kahibalo mao nga ang kaalam manalipod niadtong naghupot niini.
Kay siya nga makakaplag kanako makakaplag ug kinabuhi, ug makaangkon ug kaluoy gikan sa Ginoo; apan siya nga mapakyas sa pagkaplag kanako nagdaot sa iyang kaugalingon; ang tanan nga nagdumot kanako nahigugma sa kamatayon.”
O gihigugma nako pag-ayo ang imong Balaod! Kini mao ang akong pamalandong sa tibuok nga adlaw. Ang imong kasugoan nakapahimo kanako nga maalamon pa kay sa akong mga kaaway, kay kini ania kanako kanunay.
Iyang gipakyas ang mga laraw sa malimbongon, aron dili makakab-ot sa kalamposan ang ilang mga kamot. Iyang dakpon ang mga maalamon diha sa ilang kaugalingong kaigmat; ug ang mga laraw sa mga malinglahon santaon.
Ang pagkahadlok sa Ginoo maoy pahimangno diha sa kaalam, ug ang pagkamapaubsanon mag-una sa kadungganan.
nga unta ang Dios sa atong Ginoong Jesu-Cristo, ang mahimayaong Amahan, maghatag kaninyo sa espiritu sa kaalam ug sa pagpadayag diha sa kahibalo mahitungod kaniya, ingon nga gilamdagan ang mga mata sa inyong kasingkasing, aron inyong masayran kon unsa ang paglaom diha sa iyang pagtawag kaninyo, kon unsa ang mga bahandi sa iyang mahimayaong panulundon diha sa mga balaan,
ang tawo nga maalamon mamati usab ug magdugang sa kinaadman, ug ang tawo nga may panabot makabaton sa maayong mga tambag,
Apan maoy unaha ninyo pagpangita ang gingharian sa Dios ug ang iyang pagkamatarong ug kining tanan idugang kaninyo.
Ayaw pagmaalamon sa imong kaugalingong mga mata; kahadloki ang Ginoo, ug palayo gikan sa daotan.
Akoa ang maayong tambag ug ang husto nga kaalam, akoa ang maayong hunahuna, akoa ang kusog.
“Apan asa ba makit-an ang kaalam? Ug hain ba ang dapit sa pagpanabot? Ang tawo wala masayod sa dalan padulong niini; ug kini wala makaplagi diha sa yuta sa mga buhi.
Kinsa ba ang tawo nga may kahadlok sa Ginoo? Kaniya itudlo niya ang dalan nga iyang pilion. Siya gayod magpuyo diha sa kauswagan, ug ang iyang mga anak makapanag-iya sa yuta.
Ang maayong pagpanabot sa usa ka tawo makahimo kaniya nga hinay sa pagkasuko, ug maoy iyang himaya ang pagpasaylo sa kalapasan.
Kini usab naggikan sa Ginoo sa mga panon; siya kahibulongan diha sa pagtambag, ug halangdon diha sa kaalam.
Ang binuang maoy kalipay niadtong walay kaalam, apan ang tawo nga may pagpanabot nagtarong sa iyang paglakaw.
Ang pagbaton ug kaalam maayo pa kay sa bulawan; ang pagbaton ug salabotan maayo pa nga pilion kay sa plata.
Ang balaod sa Ginoo hingpit, nagpahiuli sa kalag; ang pagpamatuod sa Ginoo tinuod, naghimong maalamon sa mga walay alamag;
Alang sa buangbuang ang pagbuhat ug sayop sama sa usa ka dula, apan ang maalamon nga paggawi kalipay sa usa ka tawo nga may panabot.
Ang hunahuna nga may panabot makaangkon ug kahibalo, ug ang igdulungog sa maalamon mangita sa kahibalo.
Bulahan ang tawo nga wala maglakaw subay sa tambag sa mga daotan, o magtindog diha sa dalan sa mga makasasala, o maglingkod sa mga lingkoranan sa mga mayubiton; hinuon ang iyang kalipay anaa sa Balaod sa Ginoo, ug sa Balaod niya namalandong siya adlaw ug gabii.
ngadto sa bugtong nga maalamong Dios, maiya ang himaya hangtod sa kahangtoran pinaagi kang Jesu-Cristo! Amen.
aron nga pinaagi sa iglesia, ang nagkalainlaing kaalam sa Dios ikapahibalo karon ngadto sa mga nagmando ug mga kagamhanan diha sa mga langitnong dapit.
ang mga lagda sa Ginoo matarong, naglipay sa kasingkasing; ang kasugoan sa Ginoo lunsay, nagdan-ag sa mga mata;
maghimo sa imong dalunggan nga matinagdanon sa kaalam ug magkiling sa imong kasingkasing ngadto sa pagpanabot;
ug nga sukad sa imong pagkabata nakahibalo ikaw sa balaan nga kasulatan nga takos sa pagtudlo kanimo ngadto sa kaluwasan pinaagi sa pagtuo kang Cristo Jesus.
Ang imong kasugoan nakapahimo kanako nga maalamon pa kay sa akong mga kaaway, kay kini ania kanako kanunay. Aduna akoy labaw pang pagpanabot kay sa tanan nakong magtutudlo, kay ang imong mga pagpamatuod maoy akong pamalandong.
Siya nga nagpugong sa iyang mga pulong may kahibalo, ug siya nga may bugnawng espiritu usa ka tawo nga may pagpanabot.
Siya mao ang among gisangyaw sa among pagpasidaan sa tanang mga tawo ug sa among pagpanudlo sa tanang mga tawo diha sa tanang kaalam, aron among ikapaatubang silang tanan ingon nga mga hamtong diha kang Cristo.
Ang usa ka mayubiton mangita sa kaalam ug mapakyas, apan ang kahibalo sayon alang kaniya nga may pagpanabot.
Ipadangat sa imong atubangan ang akong pagtuaw, O Ginoo; hatagi ako ug salabotan sumala sa imong pulong.
Ang daotang mga tawo dili makasabot ug hustisya, apan kadtong nagtinguha sa Ginoo nakasabot niini sa hingpit.
Ang mga tawong maalamon nagtigom ug kahibalo, apan ang baba sa buangbuang nagdala ug kalaglagan.
Ang kasingkasing niadtong adunay pagpanabot nangita sa kahibalo, apan ang baba sa mga buangbuang maoy kinaon ang mga binuang.
Kay pinaagi kanako ang imong mga adlaw pilopiloon, ug katuigan idugang sa imong kinabuhi.
Apan ang kaalam nga gikan sa kahitas-an una sa tanan putli, unya makidaiton, malumo, mamati ug katarongan, puno sa kaluoy ug sa mga maayong bunga, walay pinalabi ug dili tigpakaaron-ingnon.
Ang usa ka buangbuang walay kalipay diha sa pagpanabot, apan diha lamang sa pagpahayag sa iyang hunahuna.
Kay kanamo nagpadayag ang Dios pinaagi sa Espiritu. Kay ang Espiritu nagsusi man sa tanang mga butang, bisan sa mga lalom nga mga butang sa Dios.
Anak ko, pagbaton ug husto nga kaalam ug maayong panghukom; ayaw kini paikyasa gikan sa imong panan-aw,
Ug ang Dios mihatag kang Solomon sa kaalam ug pagpanabot nga dili masukod, ug lapad nga panghunahuna sama sa balas sa baybayon,
Hatagi ako ug salabotan aron tumanon nako ang imong Balaod, ug tumanon nako kini sa tibuok nakong kasingkasing.
Wala ba magtawag ang kaalam, wala ba magpatugbaw sa iyang tingog ang salabotan? Dawata ang akong pahimangno kay sa plata, ug ang kahibalo kay sa piniling bulawan; kay ang kaalam maayo pa kay sa mga alahas, ug ang tanan nimong gitinguha dili ikatandi niini. Ako, ang kaalam, nagpuyo diha sa pagkamaalamon, ug nakakaplag ako sa kahibalo ug sa maayong panghukom. Ang pagkahadlok sa Ginoo maoy pagdumot sa daotan. Ang garbo ug ang pagkamapahitas-on ug ang daotan nga pamaagi ug ang daotan nga mga pulong akong gidumtan. Akoa ang maayong tambag ug ang husto nga kaalam, akoa ang maayong hunahuna, akoa ang kusog. Pinaagi kanako ang mga hari naghari, ug ang mga pangulo naghimo ug mga balaod nga matarong; pinaagi kanako ang mga pangulo nagmando, ug ang tanang gobernador sa kalibotan. Ako nahigugma sa mga nahigugma kanako; ug kadtong nagkugi sa pagpangita kanako makakaplag kanako. Mga bahandi ug kadungganan ania kanako, malungtaron nga bahandi ug kauswagan. Ang akong bunga maayo pa kay sa bulawan, bisan sa maayong bulawan, ug ang akong abot labaw kay sa piniling plata. Ibabaw sa mga habog nga dapit daplin sa dalan, diha sa mga agianan siya nagtindog;
Gitudloan ko ikaw sa dalan sa kaalam; gitultolan ko ikaw diha sa mga agianan sa pagkamatarong.
Pinaagi sa iyang baba ang tawo nga walay dios maglaglag sa iyang isigkatawo, apan pinaagi sa kahibalo ang matarong gipalingkawas.
Ang mga laraw mahimo pinaagi sa pagtambag; pinaagi sa maalamong pagmando ikaw makiggubat.
Kay ang kaalam niining kalibotana binuang alang sa Dios. Kay nasulat, “Iyang dakpon ang mga maalamon diha sa ilang pagkamaalamon.”
Ang kabalaka nga anaa sa kasingkasing sa usa ka tawo maoy magpasubo kaniya, apan ang usa ka maayong pulong makapahimo kaniya nga malipayon.
Ang imong mga pagpanamtuod matarong hangtod sa kahangtoran; hatagi ako ug pagpanabot aron ako mabuhi.
Ang Espiritu sa Ginoo mopuyo diha kaniya, ang espiritu sa kaalam ug pagsabot, ang espiritu sa pagtambag ug kagahom, ang espiritu sa kahibalo ug ang kahadlok sa Ginoo.
Ikiling ang imong igdulungog, ug pamatia ang mga pulong sa maalamon, ug pasunda ang imong kasingkasing sa akong kahibalo;
Ang imong mga kamot maoy nagbuhat ug nag-umol kanako; hatagi ako ug salabotan aron ako makakat-on sa imong kasugoan.
Hatagi ako karon sa kaalam ug kahibalo sa paggula ug pagsulod sa atubangan niining katawhan kay kinsa ba ang makamando niining imong katawhan nga dako kaayo?”
Aron ang mga tawo makahibalo sa kaalam ug pahimangno, makasabot sa mga pulong sa pagpanabot, Ang kaalam kusog nga nagsinggit diha sa kadalanan; nagpatugbaw kini sa iyang tingog diha sa mga taboan; sa ibabaw sa mga paril siya nagsinggit; sa agianan sa mga ganghaan sa siyudad siya nagsulti: “Hangtod kanus-a ba, kamo nga mga yano, mahigugma sa pagkayano? Hangtod kanus-a ba ang mga mayubiton mahimuot sa ilang pagyubit ug ang mga buangbuang magdumot sa kahibalo? Tagda ang akong pagbadlong; tan-awa, ibubo nako ang akong espiritu kaninyo; akong ipahibalo ang akong mga pulong nganha kaninyo. Tungod kay ako nagtawag, ug kamo nagdumili, akong gituy-od ang akong kamot ug walay usa nga nagtagad, ug gisalikway ninyo ang tanan nakong tambag ug dili buot sa akong pagbadlong, ako usab mokatawa sa inyong katalagman; ako magtamay sa diha nga aboton kamo ug kalisang, sa diha nga ang kalisang moabot kaninyo sama sa usa ka bagyo, ug ang inyong kadaot moabot sama sa usa ka alimpulos, sa diha nga ang kalisdanan ug kaguol modangat kaninyo. Unya sila magsangpit kanako, apan dili ako motubag; sila mangita pag-ayo kanako, apan dili makakita kanako. Tungod kay sila nagdumot sa kaalam, ug wala magpili sa pagkahadlok sa Ginoo, makadawat ug pahimangno diha sa pagkamaalamon, sa pagkamatarong, sa hustisya ug sa kaangayan; dili buot sa akong tambag, ug nagtamay sa tanan nakong pagbadlong, busa sila magkaon sa bunga sa ilang pamaagi ug matagbaw sa ilang kaugalingong mga laraw. Kay ang pagbiya sa mga yano magpatay kanila, ug ang pagpatuyang sa mga buang maglaglag kanila; apan siya nga mamati kanako magpuyo sa kasigurohan ug maanaa sa kasayon, walay kahadlok sa daotan.” aron ang pagkamaalamon ikahatag ngadto sa mga yano, ang kahibalo ug maayong paghukom ngadto sa mga batan-on—
Ang usa ka maalamon nga tawo makakita sa daotan ug magtago sa iyang kaugalingon; apan ang yano mopadayon ug mag-antos tungod niini.
Palita ang kamatuoran ug ayaw kini ibaligya; palita ang kaalam, pahimangno ug ang salabotan.
Ang pagkahadlok sa Ginoo maghatod ngadto sa kinabuhi; ug siya nga nakabaton niini magpuyo nga may katagbawan; siya dili duawon sa daotan.
Hibaloi nga ang kaalam ingon niana diha sa imong kalag; kon ikaw makakaplag niini, adunay kaugmaon, ug ang imong paglaom dili makawang.
Apan kita nakadawat dili sa espiritu sa kalibotan kondili sa Espiritu nga gikan sa Dios, aron kita makasabot sa mga butang nga gihatag sa Dios kanato.
Ug ayaw kuhaa sa hingpit ang pulong sa kamatuoran gikan sa akong baba; kay ang akong paglaom anaa sa imong mga tulumanon. Bantayan nako kanunay ang imong Balaod hangtod sa kahangtoran;
Itugot nga ang mga pulong sa akong baba ug ang pagpamalandong sa akong kasingkasing, mahimong kahimut-an diha sa imong panan-aw, O Ginoo, akong bato ug akong manunubos.
siya mao ang kalig-on sa imong mga panahon, kadagaya sa kaluwasan, kaalam ug kahibalo. ang pagkahadlok sa Ginoo mao ang imong bahandi.
Adto sa hulmigas, ikaw nga tapolan; palandonga ang iyang mga pamaagi, ug pagmaalamon. Bisan walay labaw, pangulo o tigmando, nag-andam siya sa iyang pagkaon panahon sa ting-init, ug nagtigom sa iyang pagkaon panahon ting-ani.
Ang yano motuo sa tanang butang, apan ang maalamon magtan-aw sa iyang padulngan.
Sa dihang maglakaw ikaw, ang imong mga lakang dili mapugngan; ug kon ikaw magdagan, dili ikaw mapandol.
Hupti gayod ang pahimangno, ayaw siya buhii; bantayi siya kay siya mao ang imong kinabuhi.
Anak ko, pamati sa akong mga pulong; ikiling ang imong igdulungog nganhi sa akong mga gisulti. Ayaw kini paikyasa gikan sa imong panan-aw; tipigi kini sa sulod sa imong kasingkasing.
Anak ko, tumana ang sugo sa imong amahan, ug ayaw isalikway ang gitudlo sa imong inahan. Ibugkos kini kanunay sa imong kasingkasing; ihigot kini sa imong liog. Sa diha nga ikaw maglakaw, kini magtultol kanimo; sa diha nga ikaw matulog, kini magbantay kanimo; ug sa diha nga ikaw magmata, kini makigsulti kanimo.
Maayo alang kanako nga ako gisakit, aron ako makakat-on sa imong mga lagda. Labawng maayo alang kanako ang Balaod sa imong baba kay sa mga linibo nga bulawan ug plata.
Anak ko, kon ang imong kasingkasing maalamon, ang akong kasingkasing usab magmalipayon. Ang akong kalag maglipay, sa diha nga ang imong mga ngabil magsulti sa matarong.
Pagmatngon sa agianan sa imong mga tiil, ug ang tanan nimong mga dalan malig-on.
Ihatag nako kanimo ang mga bahandi sa kangitngitan, ug ang natago diha sa tago nga mga dapit, aron ikaw masayod nga ako, ang Ginoo, ang Dios sa Israel, mao ang nagtawag kanimo pinaagi sa ngalan.
Kay ngadto sa tawo nga nakapahimuot kaniya, ang Dios naghatag ug kaalam ug kahibalo ug kalipay; apan ngadto sa makasasala, siya naghatag sa kabudlay sa pagtigom ug pagpundok aron ihatag kini ngadto sa nakapahimuot sa Dios. Kini usab kakawangan ug usa lamang ka paggukod sa hangin.
Itutok ang imong mga mata ngadto sa unahan, ug ang imong pagtutok lahos sa atubangan nimo. Pagmatngon sa agianan sa imong mga tiil, ug ang tanan nimong mga dalan malig-on. Ayaw pagliko ngadto sa tuo o ngadto sa wala; ilikay ang imong tiil gikan sa daotan.
Magdayeg ako sa Ginoo nga naghatag kanako ug tambag; ang akong kasingkasing nagpahimangno kanako panahon sa kagabhion.
Ang kaalam sa maalamon nga tawo mao ang pagsabot sa iyang pamaagi, apan ang binuang sa mga buangbuang pagpanglimbong.
Pasabta ako sa pamaagi sa imong mga lagda, ug ako mamalandong sa imong mga katingalahang buhat.
Apan ang espiritu nga diha sa tawo, ang gininhawa sa Labing Gamhanan, mao ang naghatag kaniya ug panabot.
Ang usa ka maalamon nga anak mamati sa pahimangno sa iyang amahan, apan ang mayubiton dili mamati sa pagbadlong.
Kon ang usa ka tawo motubag sa wala pa siya makadungog, kini iyang kabuang ug kaulawan.
Anak ko, hatagi ug pagtagad ang akong kaalam; ikiling ang imong igdulungog sa akong pagpanabot, tingali unya ug ang mga langyaw mapuno sa imong bahandi, ug ang imong mga paghago moadto sa balay sa usa ka langyaw; ug sa kataposan sa imong kinabuhi ikaw mag-agulo, sa diha nga ang imong unod ug ang imong lawas maut-ot, ug ikaw moingon, “Gidumtan nako pag-ayo ang pagpanton, ug ang akong kasingkasing nagtamay sa pagbadlong! Wala ako mamati sa tingog sa akong mga magtutudlo, o nagkiling sa akong igdulungog ngadto sa mga nagpahimangno kanako. Ako duol na kaayo sa hingpit nga pagkalaglag diha sa nagkatigom nga katilingban.” Inom sa tubig gikan sa kaugalingon nimong tigomanan ug tubig, mga tubig nga nagtubod gikan sa kaugalingon nimong atabay. Ikatag ba nimo ang imong mga tubod sa layong dapit, mga tuboran sa tubig diha sa kadalanan? Himoa sila nga imo lamang, ug dili alang sa mga langyaw uban kanimo. Mapanalanginan unta ang imong tuboran, ug malipay diha sa asawa sa imong pagkabatan-on, usa ka matahom nga usa, madanihon nga lagsaw. Himoa nga ang iyang dughan magtagbaw kanimo sa tanang panahon; magtagbaw unta kanunay diha sa iyang gugma. aron ikaw makabaton ug maayong panghukom, ug ang imong mga ngabil magbantay sa kahibalo.
siya magtigom ug husto nga kaalam alang sa mga matarong; siya usa ka taming alang kanila nga naglakaw diha sa kaligdong,
Ug kita nasayod nga ang Anak sa Dios mianhi ug mihatag kanato ug salabotan aron kita makaila kaniya nga mao ang matuod ug kita anaa kaniya nga mao ang matuod, diha sa iyang Anak nga si Jesu-Cristo. Kini mao ang matuod nga Dios ug kinabuhi nga dayon.
Ang mga tunok ug mga lit-ag anaa sa dalan sa masukihon; ang magbantay sa iyang kalag mahilayo gikan niini.
Anak ko, kon imong dawaton ang akong mga pulong ug tipigan ang akong mga sugo diha kanimo,
Ang amahan sa matarong maglipay pag-ayo; siya nga adunay anak nga maalamon magmalipayon tungod kaniya.
Ang kaalam maayo sama sa usa ka kabilin, usa ka kaayohan niadtong nakakita sa adlaw. Kay ang panalipod sa kaalam sama sa panalipod sa salapi; ug ang kaayohan sa kahibalo mao nga ang kaalam manalipod niadtong naghupot niini.
kay bisan tuod kangitngit kamo kaniadto, karon kahayag na kamo tungod sa Ginoo. Pagkinabuhi kamo ingon nga mga anak sa kahayag, kay ang bunga sa kahayag makita diha sa tanang maayo ug matarong ug matuod,
Dugang pa, ang imong sulugoon gitambagan pinaagi niini; ang pagtuman niini adunay dakong balos.