Kategorya
105 Mga Bersikulo sa Bibliya Bahin sa Pagkahubog
Sa Balaang Kasulatan, daghan tag makit-an nga giya bahin sa pag-inom og ilimnon nga makahubog. Sa Levitico 10:9, giingon nga, "Ayaw kamo pag-inom ug bino o ilimnon nga makahubog, ikaw ug ang imong mga anak, inigsulod ninyo sa Tolda nga Tagboanan, aron dili kamo mamatay. Kini maoy balaod nga walay kataposan alang sa inyong kaliwatan."
Karon, kini nga balaod wala magpasabot nga gidili na gyud sa mga Kristiyano ang pag-inom. Dili man dautan ang ilimnon mismo. Apan, giawhag gyud ta nga likayan ang paghubog ug ang pagkaadik niini.
Hinumdumi ang giingon sa Efeso 5:18, "Ayaw kamo paghubog sa bino, kay kana modala ngadto sa pagkaguba; hinuon, pun-a ang inyong kaugalingon sa Espiritu Santo." Ug sa 1 Corinto 6:12, "Ang tanan gitugot kanako, apan dili ang tanan maayo. Ang tanan gitugot kanako, apan dili ako magpaulipon sa bisan unsa."
Mao nga, hunahunaa gyud nato pag-ayo. Bisag gitugot, dili tanan maayo para nato. Mas maayo nga magpalig-on ta sa atong relasyon sa Ginoo kaysa magpa-ulipon sa bisan unsang butang, labi na sa ilimnon.
Ug ayaw kamo paghubog sa bino, kay kana maoy pagpatuyang; hinuon magpapuno kamo sa Espiritu.
Ingon nga anaa sa kahayag, magkinabuhi kita nga ligdong, dili sa pagpatuyang ug sa paghubog, dili sa mga salawayong pakighilawas ug mga kalaw-ayan, dili sa pagpakig-away ug kasina.
o mga kawatan o mga hakog o mga palahubog o mga tigpasipala o mga tulisan nga makapanunod sa gingharian sa Dios.
Busa karon, pagmatngon ug ayaw na pag-inom ug bino o isog nga ilimnon, ug ayaw pagkaon sa mga hugaw nga pagkaon.
Alaot kadtong mosayo pagbangon sa buntag, aron mag-apas sa isog nga ilimnon, kadtong magtukaw sa tibuok gabii, hangtod nga sila manginit sa bino!
Ang bino tigbugalbugal, ang isog nga ilimnon tighimo ug kasamok, ug si bisan kinsa nga mahisalaag tungod niini dili maalamon.
Hatagi ug isog nga ilimnon kadtong hapit na mamatay, ug bino kadtong anaa sa pait nga kagul-anan;
Maayo ang dili pagkaon ug karne o pag-inom ug bino o pagbuhat sa bisan unsa nga makapandol sa imong igsoon.
kasina, paghuboghubog, mapatuyangong hudyaka ug mga butang nga sama niini. Pasidan-an ko kamo sama sa akong pagpasidaan kaninyo kaniadto, nga ang mga nagbuhat sa maong mga butang dili makapanunod sa gingharian sa Dios.
“Alaot kadtong nagpainom sa iyang isigkatawo sa kupa sa iyang kapungot, ug maghubog kanila, aron magsud-ong sa ilang kaulawan!”
kay ang palahubog ug ang palakaon modangat sa kakabos, ug ang pagkahingatulog magbisti sa usa ka tawo ug mga nuog.
Ug dayag kaayo ang mga buhat sa unod nga mao kini: salawayong pakighilawas, kahugaw, kaulag, Karon, ako, si Pablo, magsulti kaninyo nga kon magpatuli gani kamo, si Cristo dili magpulos kaninyo. pagsimba ug mga diosdios, pagsalamangka, pagdinumtanay, panagbingkil, pangabubho, kapungot, kahakog, pagkabahinbahin, pagpundokpundok, kasina, paghuboghubog, mapatuyangong hudyaka ug mga butang nga sama niini. Pasidan-an ko kamo sama sa akong pagpasidaan kaninyo kaniadto, nga ang mga nagbuhat sa maong mga butang dili makapanunod sa gingharian sa Dios.
Alaot kadtong kusog nga moinom ug bino, ug mga tawo nga hawod sa pagsagol sa isog nga ilimnon,
Ang mga alagad usab sa iglesia kinahanglang magmaligdong, matinud-anon, dili tig-inom ug daghang bino, dili hakog sa salawayong pagpanapi.
Kinsa ang adunay kaguol? Kinsa ang adunay kasubo? Kinsa ang adunay pakiglalis? Kinsa ang adunay pagbagulbol? Kinsa ang adunay mga samad nga walay hinungdan? Kinsa ang adunay mata nga nagpula? Ayaw tinguhaa ang iyang mga lamiang pagkaon, kay kini malimbongon nga pagkaon. Kadtong magpalabi sa bino, kadtong molakaw aron sa pagsulay ug sinagol nga bino. Ayaw pagtan-aw sa bino kon pula kini, kon magkidlapkidlap kini diha sa kupa ug tanlas nga tunlon. Sa kataposan mopaak kini sama sa usa ka bitin, ug makahilo sama sa lala nga bitin. Ang imong mga mata makakita ug mga katingalahan nga butang, ug ang imong hunahuna maglitok ug mga sukwahi nga mga butang. Ikaw mahisama niadtong naghigda sa kinataliwad-an sa dagat, sama niadtong naghigda sa tumoy sa tukon sa layag. Moingon ikaw, “Gibunalan nila ako, apan wala ako masamad; gibun-og nila ako, apan wala ako mobati niini. Kanus-a man ako momata? Mangita ako ug laing ilimnon.”
Alaot kadtong mosayo pagbangon sa buntag, aron mag-apas sa isog nga ilimnon, kadtong magtukaw sa tibuok gabii, hangtod nga sila manginit sa bino! Aduna silay lira ug alpa, tambor, plawta ug bino sa ilang mga kasaulogan, apan wala nila panumbalinga ang mga buhat sa Ginoo o makita ang gihimo sa iyang mga kamot.
Ayaw pagtipon sa mga palainom ug bino, o sa mga palakaon ug karne; kay ang palahubog ug ang palakaon modangat sa kakabos, ug ang pagkahingatulog magbisti sa usa ka tawo ug mga nuog.
Pagmaigmat, pagbantay kanunay. Ang inyong kaaway nga mao ang yawa naglibotlibot sama sa liyon nga nagngulob ug nangita ug iyang matukob.
Ikaw nagpatubo sa balili alang sa kahayopan, ug mga tanom alang sa paghago sa tawo, aron siya makahimo sa pagkuha ug makaon gikan sa yuta, ug sa bino nga makalipay sa kasingkasing sa tawo, lana nga makapasinaw sa iyang nawong, ug pan nga makapalig-on sa kasingkasing sa tawo.
Dili angay alang sa mga hari, O Lemuel, dili angay alang sa mga hari ang pag-inom sa bino, o alang sa mga pangulo ang pagtinguha ang isog nga ilimnon; kay tingali unya ug manginom sila ug malimot unsay gimando, ug tuison ang mga katungod sa tanan nga gisakit.
“Apan kinahanglang magbantay kamo sa inyong kaugalingon, basin ug ang inyong mga kasingkasing mapuno sa pagpatuyang ug sa pagkahubog ug sa mga kabalaka niining kinabuhia, ug unya kadtong adlawa moabot kaninyo sa kalit,
Apan karon ako nagsulat kaninyo nga dili kamo makigkauban kang bisan kinsa nga nagpakaigsoon nga makihilawason o hakog o tigsimbag mga diosdios o tigpasipala o palahubog o tikasan, dili gayod bisan sa pagpakigsalo kaniya sa pagpangaon.
Si bisan kinsa nga nahigugma sa pagpanton, nahigugma sa kahibalo, apan siya nga nagdumot sa pagbadlong hungog.
Kadtong magpili sa laing dios, magpadaghan sa ilang pag-antos dili nako ibubo ang ilang mga halad nga dugo, o litokon ang ilang mga ngalan sa akong mga ngabil.
Kini usab sila nagsamparay tungod sa bino ug nagsusapinday tungod sa isog nga ilimnon; ang pari ug ang propeta nagsamparay tungod sa isog nga ilimnon, sila nangalibog tungod sa bino, sila nagsusapinday tungod sa isog nga ilimnon; sila nangasayop diha sa panan-aw, sila nangapandol diha sa paghukom.
Unya nahigmata ang Ginoo ingon nga daw gikan sa pagkatulog, sama sa usa ka kusgan nga tawo nga nagsinggit tungod sa bino. Ug iyang gibuntog ang iyang mga kaaway; gibutang niya sila sa usa ka kaulawan nga walay kataposan.
Mangapkap sila diha sa kangitngit nga walay kahayag; himoon niya sila nga magsukarap sama sa tawong hubog.
Bulahan ikaw, O yuta, kon ang imong hari anak sa mga tawong halangdon, ug ang imong mga pangulo mangaon sa tukma nga panahon, alang sa pagpabaskog, ug dili sa paghubog!
ug unya mosugod siya pagpamunal sa iyang isigkaulipon, ug magkaon ug mag-inom kauban sa mga palahubog,
Kon ikaw molingkod aron mokaon uban sa usa ka pangulo, paniid pag-ayo unsay anaa sa imong atubangan; Ayaw balhina ang karaang utlanan sa yuta o mosulod sa kaumahan sa mga wala nay amahan; kay ang ilang Tigpanalipod lig-on; iyang labanan ang ilang katungod batok kanimo. Ibutang ang imong kasingkasing ngadto sa pahimangno ug ang imong dalunggan ngadto sa mga pulong sa kahibalo. Ayaw pugngi ang pagpanton gikan sa bata; kon imo siyang bunalan pinaagi sa bunal, dili siya mamatay. Kon imo siyang bunalan pinaagi sa bunal, imong luwason ang iyang kinabuhi gikan sa Sheol. Anak ko, kon ang imong kasingkasing maalamon, ang akong kasingkasing usab magmalipayon. Ang akong kalag maglipay, sa diha nga ang imong mga ngabil magsulti sa matarong. Ayaw itugot nga ang imong kasingkasing masina sa mga makasasala, hinuon padayon diha sa pagkahadlok sa Ginoo sa tibuok adlaw. Siguro gayod nga adunay kaugmaon, ug ang imong paglaom dili mahanaw. Pamati, anak ko, ug pagmaalamon, ug mandoi ang imong hunahuna diha sa dalan. ug butangi ug kutsilyo ang imong tutunlan, kon ikaw usa ka tawo nga kusog mokaon. Ayaw pagtipon sa mga palainom ug bino, o sa mga palakaon ug karne; kay ang palahubog ug ang palakaon modangat sa kakabos, ug ang pagkahingatulog magbisti sa usa ka tawo ug mga nuog. Pamati sa imong amahan nga nagpakatawo kanimo, ug ayaw tamaya ang imong inahan sa dihang tigulang na siya. Palita ang kamatuoran ug ayaw kini ibaligya; palita ang kaalam, pahimangno ug ang salabotan. Ang amahan sa matarong maglipay pag-ayo; siya nga adunay anak nga maalamon magmalipayon tungod kaniya. Himoa nga malipay ang imong amahan ug ang imong inahan, himoa nga siya nga nanganak kanimo magmalipayon. Anak ko, ihatag kanako ang imong kasingkasing, ug papaniira ang imong mga mata sa akong mga pamaagi. Kay ang usa ka babayeng nagbaligya sa iyang dungog usa ka lalom nga gahong; ang usa ka babaye nga asawa sa laing tawo usa ka sigpit nga atabay. Siya mag-atang sama sa usa ka kawatan, ug magpadaghan sa mga dili matinud-anon diha sa kalalakin-an. Kinsa ang adunay kaguol? Kinsa ang adunay kasubo? Kinsa ang adunay pakiglalis? Kinsa ang adunay pagbagulbol? Kinsa ang adunay mga samad nga walay hinungdan? Kinsa ang adunay mata nga nagpula? Ayaw tinguhaa ang iyang mga lamiang pagkaon, kay kini malimbongon nga pagkaon.
Ang kasingkasing nga malipayon usa ka maayong tambal, apan ang usa ka masulub-on nga espiritu nagpauga sa mga bukog.
Apan kon ang maong ulipon moingon sa iyang kaugalingon, ‘Dugay pang moabot ang akong agalon,’ ug unya mosugod siya sa pagpamunal sa mga sulugoong lalaki ug babaye, ug sa pagkaon ug pag-inom ug paghubog;
Ug ayaw kamo paghubog sa bino, kay kana maoy pagpatuyang; hinuon magpapuno kamo sa Espiritu. Pagsinultihay kamo ginamit ang mga salmo ug mga alawiton ug mga awit nga espirituhanon, mag-awit ug magtugtog nga magdayeg sa Ginoo uban sa bug-os ninyong kasingkasing. Ug pagkinabuhi kamo diha sa gugma ingon nga si Cristo nahigugma kanato ug alang kanato, mitugyan sa iyang kaugalingon ingon nga humot nga halad ug halad nga inihaw ngadto sa Dios. Sa tanang higayon magpasalamat kamo ngadto sa Dios nga Amahan tungod sa tanang mga butang, diha sa ngalan sa atong Ginoong Jesu-Cristo.
Hatagi ug isog nga ilimnon kadtong hapit na mamatay, ug bino kadtong anaa sa pait nga kagul-anan; paimna sila, ug malimtan nila ang ilang kakabos, ug dili na mahinumdom sa ilang pagkamakaluluoy.
Nahimo akong hisgotanan sa mga naglingkod sa ganghaan, ug nahimong awit sa mga palahubog.
Siya nga nahigugma sa kaalam naghimo sa iyang amahan nga malipayon, apan siya nga nakig-uban sa mga babayeng nagbaligya sa ilang dungog nag-usik sa iyang katigayonan.
Busa kon mokaon kamo o moinom o magbuhat sa bisan unsa, buhata ninyo kining tanan aron sa paghimaya sa Dios.
Mao usab ang hamtong nga mga babaye, kinahanglan nga diosnon sa ilang paggawi, dili tigpangdaot ug dili mga ulipon sa bino, mga magtutudlo sa maayo,
Kay ang gingharian sa Dios dili pagkaon o ilimnon, kondili pagkamatarong ug pakigdait ug kalipay diha sa Espiritu Santo.
ug sa bino nga makalipay sa kasingkasing sa tawo, lana nga makapasinaw sa iyang nawong, ug pan nga makapalig-on sa kasingkasing sa tawo.
Ang bino tigbugalbugal, ang isog nga ilimnon tighimo ug kasamok, ug si bisan kinsa nga mahisalaag tungod niini dili maalamon. Ang sukwahi nga mga timbangan ug sukwahi nga mga sukdanan managsama nga dulumtanan sa Ginoo. Bisan ang usa ka bata magpaila sa iyang kaugalingon pinaagi sa iyang mga buhat, kon ang iyang gibuhat putli ba ug matarong. Ang dalungggan nga namati ug ang mata nga nagtan-aw, ang Ginoo maoy nagbuhat niining duha. Ayaw higugmaa ang pagkatulog, kay tingali unya ug ikaw modangat sa pagkakabos; bukha ang imong mga mata ug ikaw makaangkon ug daghang pagkaon. “Dili kini maayo, dili kini maayo,” moingon ang mamalit, apan sa dihang molakaw na siya, siya manghambog. Adunay bulawan ug daghang mga mahalong bato; apan ang mga ngabil sa kahibalo maoy usa ka bililhong alahas. Kuhaa ang iyang bisti human siya makahatag ug garantiya alang sa usa ka langyaw; papanumpaa siya sa dihang maghatag siya ug garantiya alang sa mga langyaw. Ang pan nga madawat pinaagi sa limbong tam-is alang sa usa ka tawo, apan human niana, ang iyang baba mapuno sa gagmayng bato. Ang mga laraw mahimo pinaagi sa pagtambag; pinaagi sa maalamong pagmando ikaw makiggubat. Siya nga maglibotlibot sa pagpanglibak nagbutyag sa mga tinagoan; busa ayaw pagpakigkauban niadtong magsulti ug binuang. Ang makalilisang nga kapungot sa usa ka hari sama sa pagngulob sa usa ka liyon; siya nga naghagit kaniya sa pagkasuko mawad-an sa iyang kinabuhi.
Sultihan ko kamo, dili na ako moinom pag-usab niini gikan sa bunga sa paras hangtod niadtong adlaw nga moinom ako niini nga bag-o uban kaninyo sa gingharian sa akong Amahan.”
Gisusi nako sulod sa akong kasingkasing unsaon paglingaw sa akong lawas pinaagi sa bino—ang akong kasingkasing naggiya gihapon kanako pinaagi sa kaalam—ug unsaon paghupot sa binuang, hangtod nga akong nakita kon unsay maayo alang sa mga anak sa mga tawo ubos sa langit sulod sa pipila ka adlaw sa ilang kinabuhi.
Sila wala na moinom ug bino uban ang pag-awit; ang isog nga ilimnon pait alang niadtong nanginom niini.
Kay igo na kadtong nangaging panahon sa pagbuhat sumala sa kabubut-on sa mga Gentil, sa paggawi diha sa pagpatuyang, sa kaulag, sa paghuboghubog, sa mapatuyangong paghudyaka, sa walay hunong nga pag-inom ug dulumtanan nga pagsimba ug mga diosdios.
Ayaw pagkaon sa pan sa usa ka tawo nga tihik; ayaw pagtinguha sa iyang lamiang mga pagkaon; kay sama siya sa tawo nga nag-isip diha sa iyang kasingkasing, “Kaon ug inom!” siya moingon kanimo; apan ang iyang kasingkasing wala diha kanimo. Imong isuka ang gamay nimong nakaon, ug usikan ang imong maayong mga pulong.
Ug dayag kaayo ang mga buhat sa unod nga mao kini: salawayong pakighilawas, kahugaw, kaulag,
Ayaw kaguol tungod sa mga daotan, ayaw kasina niadtong mga tigbuhat ug sayop! Kay sa dili madugay ang mga daotan mangawala; bisan ug susihon nimo pag-ayo ang iyang dapit, siya wala na didto. Apan ang mga mapaubsanon manag-iya sa yuta, ug maglipay sa ilang kaugalingon diha sa kadagaya sa kauswagan. Naglaraw ang daotan batok sa matarong, ug nagkagot ang iyang mga ngipon tungod kaniya; apan ang Ginoo nagkatawa sa daotan kay siya nakakita nga umaabot ang iyang adlaw. Ang mga daotan naglanit sa espada ug nagbingat sa ilang pana aron sa pagpukan sa kabos ug sa nanginahanglan, sa pagpatay niadtong naglakaw sa katarong; ang ilang espada molagbas sa ilang kaugalingong kasingkasing, ug ang ilang pana mangabali. Maayo pa ang diyotay nga anaa sa matarong kay sa kadagaya sa daghan nga makasasala. Kay ang mga bukton sa mga daotan balion; apan ang Ginoo magsapnay sa mga matarong. Ang Ginoo nahibalo sa mga adlaw sa mga dili masaway, ug ang ilang panulundon magpabilin hangtod sa kahangtoran; dili sila maulawan sa mga panahon nga daotan, sa mga adlaw sa gutom sila may kadagaya. Kay sa dili madugay putlon sila sama sa balili, ug mangalaya sama sa lunhaw nga mga sagbot.
Ayaw kamo pagpahiuyon niining kalibotana, hinuon tugoti nga mausab ang inyong kaugalingon pinaagi sa pagbag-o sa inyong hunahuna, aron inyong masuta unsa ang kabubut-on sa Dios, unsa ang maayo, ang kahimut-an ug ang hingpit.
Ang mga panultihon ni Solomon. Ang usa ka anak nga maalamon kalipay sa usa ka amahan, apan ang usa ka anak nga buangbuang kaguol sa iyang inahan.
Kay ang akong kinabuhi gikapoy pag-ayo tungod sa kaguol, ug ang akong mga tuig sa pagpanghupaw; ang akong kusog naluya tungod sa akong kasal-anan, ug ang akong mga bukog nagkaut-ot.
Ayaw na pag-inom ug tubig lamang, kondili inom ug diyotay nga bino alang sa imong kutokuto ug sa imong kanunay nga pagsakit.
Ingon nga anaa sa kahayag, magkinabuhi kita nga ligdong, dili sa pagpatuyang ug sa paghubog, dili sa mga salawayong pakighilawas ug mga kalaw-ayan, dili sa pagpakig-away ug kasina. Apan isul-ob ninyo ang Ginoong Jesu-Cristo, ug ayaw tagda ang unod alang sa mga pangibog niini.
Ang mga paghukom andam alang sa mga mayubiton, ug ang mga pagbunal alang sa bukobuko sa mga buangbuang.
Moingon ikaw, “Gibunalan nila ako, apan wala ako masamad; gibun-og nila ako, apan wala ako mobati niini. Kanus-a man ako momata? Mangita ako ug laing ilimnon.”
Gitipigan nako ang imong pulong sulod sa akong kasingkasing, aron dili ako makasala batok kanimo.
ug nga kini gasa sa Dios ngadto sa tawo nga ang matag usa kinahanglang mokaon ug moinom, ug maglipay diha sa tanan niyang paghago.
Dayega ang Ginoo, O akong kalag; ug ang tanan nga ania sa sulod nako, dayega ang balaan niyang ngalan! Dili siya magbuhat sumala sa atong mga kasal-anan, o magbalos kanato sumala sa atong mga kalapasan. Kay ingon nga ang kalangitan anaa sa taas ibabaw sa yuta, mao usab kadako ang iyang gugmang walay paglubad ngadto kanila nga may kahadlok kaniya; sama sa gilay-on sa silangan gikan sa kasadpan, mao usab ang gilay-on sa iyang pagpahimulag kanato gikan sa atong mga kalapasan. Sama sa usa ka amahan nga naluoy sa iyang mga anak, mao usab ang Ginoo nga maluoy niadtong may kahadlok kaniya. Kay siya nahibalo sa atong kahimtang; nahinumdom siya nga kita mga abog lamang. Mahitungod sa tawo, ang iyang mga adlaw sama sa balili, siya naglambo sama sa bulak sa kapatagan; kay ang hangin moagi ibabaw niini ug kini mahanaw ug ang dapit nga gitugkan niini dili na makaila. Apan ang gugmang walay paglubad sa Ginoo naggikan sa walay sinugdan hangtod sa walay kataposan ngadto kanila nga may kahadlok kaniya, ug ang iyang pagkamatarong ngadto sa mga anak sa mga anak; ngadto kanila nga nagtuman sa iyang kasabotan ug nahinumdom sa pagbuhat sa iyang kasugoan. Gipahimutang sa Ginoo ang iyang trono didto sa kalangitan, ug ang iyang gingharian naggahom ibabaw sa tanan. Dayega ang Ginoo, O akong kalag, ug ayaw kalimti ang tanan niyang kaayohan,
Wala ba kamo masayod nga ang inyong lawas templo sa Espiritu Santo nga anaa kaninyo, nga inyong nabatonan gikan sa Dios? Kamo dili na inyo sa inyong kaugalingon, Wala ba kamo masayod nga ang mga balaan maghukom man unya sa kalibotan? Ug kon ang kalibotan hukman ninyo, dili ba diay kamo takos sa paghusay sa gagmay nga mga panagsumpaki? kay gipalit na kamo sa usa ka bili. Busa himayaa ninyo ang Dios pinaagi sa inyong lawas.
Ayaw kamo palimbong; ang Dios dili kabugalbugalan, kay bisan unsay ipugas sa tawo, mao usab kana ang iyang anihon.
Anak ko, ayaw kalimti ang akong gitudlo, apan ipatuman sa imong kasingkasing ang akong kasugoan; unya ang imong mga kamalig mapuno tungod sa kadaghan, ug ang imong mga pug-anan mag-awas sa bag-ong bino. Anak ko, ayaw tamaya ang pagpanton sa Ginoo o maluya ikaw sa iyang pagbadlong, kay ang Ginoo magbadlong kaniya nga iyang gihigugma, ingon sa usa ka amahan ngadto sa anak nga iyang gikahimut-an. Malipayon ang tawo nga makakaplag ug kaalam ug ang tawo nga makakab-ot ug pagpanabot, kay ang makuha gikan niini maayo pa kay sa makuha gikan sa plata ug ang kaayohan niini maayo pa kay sa bulawan. Siya bililhon pa kay sa mga alahas, ug walay butang nga imong gitinguha nga ikatandi kaniya. Ang taas nga mga adlaw anaa sa iyang tuo nga kamot; diha sa iyang wala nga kamot anaa ang mga bahandi ug kadungganan. Ang iyang mga dalan mga dalan sa kahimut-anan, ug ang tanan niyang mga agianan pakigdait. Siya usa ka kahoy sa kinabuhi ngadto kanila nga nagkupot kaniya; malipayon ang naghupot kaniya. Ang Ginoo pinaagi sa kaalam nagtukod sa kalibotan; pinaagi sa pagpanabot iyang gipahiluna ang kalangitan; kay ang gitas-on sa mga adlaw ug mga tuig sa kinabuhi ug daghan nga kaayohan ihatag nila kanimo.
sa iyang mga mata gitamay ang tawo nga dunot ug kasingkasing, apan nagtahod siya sa mga may kahadlok sa Ginoo; mobarog sa iyang panumpa bisan kini makasakit kaniya;
Busa kay gilibotan man kita sa ingon ka baga nga panganod sa mga saksi, sinalikway ang tanang pagkamalahutayon ug ang sala nga daling mobalikos kanato, managan kita uban sa lahutay sa lumba nga gibutang sa atong atubangan, Kay sila nagpanton kanato sulod sa mubong panahon lamang sumala sa ilang gipakamaayo, apan siya nagpanton kanato alang sa atong kaayohan, aron kita makaambit sa iyang pagkabalaan. Sa pagkakaron, ang tanang pagpanton daw dili makalipay, hinuon makaguol kini, apan sa kaulahian kini mamunga ug kalinaw ug katarong ngadto kanila nga namatuto pinaagi niini. Busa iisa ang inyong gikapoy nga mga kamot ug lig-ona ang inyong nagkurog nga mga tuhod, ug tul-ira ang dalan sa inyong mga tiil, aron ang mga nabakol dili mainutil, kondili mamaayo hinuon. Tinguhaa ang pagpakigdait uban sa tanang tawo ug ang pagkabalaan nga kon wala kini walay si bisan kinsa nga makakita sa Ginoo. Tan-awa ninyo nga walay si bisan kinsa nga mapakyas sa pagkab-ot sa grasya sa Dios, nga walay “gamot sa kapaitan” nga maghimo ug kasamok ug tungod niini, daghan ang mahugaw, nga walay bisan kinsa nga mahimong makihilawason o dili diosnon sama kang Esau, nga ang katungod sa pagkapanganay gipabayloan ug pagkaon. Kay kamo nasayod nga sa kaulahian, sa dihang gitinguha na niya ang pagpanunod sa panalangin, siya gisalikway, kay wala na siya makakita ug higayon sa paghinulsol bisan pa nga gipangita unta niya kini nga inubanan sa mga luha. Kay kamo wala modangat ngadto sa mahikap, sa nagdilaab nga kalayo ug sa kangitngit ug sa kangiob ug sa bagyo ug sa tunog sa trumpeta ug sa tingog nga ang mga pulong nag-aghat sa mga naminaw sa pagpangamuyo nga unta dili na sila sultihan ug dugang nga mga pulong. nga magtutok kang Jesus, ang nagpasiugda ug ang mohingpit sa atong pagtuo. Tungod sa kalipay nga gibutang sa iyang atubangan, giantos niya ang krus sa walay pagsapayan sa kaulaw niini ug karon naglingkod siya diha sa tuo sa trono sa Dios.
Wala ba kamo masayod nga kamo templo sa Dios ug nga ang Espiritu sa Dios nagpuyo diha kaninyo? Kon adunay moguba sa templo sa Dios, siya gub-on sa Dios. Kay ang templo sa Dios balaan, kana mao kamo.
Siya nga nagpuyo diha sa panalipod sa Labing Halangdon, nga nagpahulay ilalom sa landong sa Labing Gamhanan, dili moabot kanimo ang kadaot, o magpaduol ang katalagman sa imong tolda. Kay siya magsugo sa iyang mga anghel sa pag-atiman kanimo, sa pagbantay kanimo sa tanan nimong mga dalan. Sapnayon ikaw nila sa ilang mga kamot, aron ang imong mga tiil dili mapandol sa bato. Imong tumban ang liyon ug ang bitin nga malala; yatakan nimo ang batan-on nga liyon ug ang bitin. Tungod kay siya nagbutang sa iyang gugma kanako, luwason nako siya; ipahiluna nako siya sa itaas tungod kay nakaila siya sa akong ngalan. Sa diha nga magtawag siya kanako, ako motubag kaniya; ubanan nako siya diha sa kalisdanan, luwason nako siya ug akong pasidunggan. Tagbawon nako siya sa taas nga kinabuhi, ug akong ipakita kaniya ang akong kaluwasan. moingon ngadto sa Ginoo, “Akong dalangpanan ug akong kuta, akong Dios nga akong gisaligan.”
Siya nga hinay sa pagkasuko adunay dakong pagpanabot, apan ang madalidalion sa pagkasuko nagpasidungog sa kabuang.
Dili! Hinuon diha niining tanang mga butang kita labaw pa sa mga mananaog pinaagi kaniya nga nahigugma kanato.
Ang kabalaka nga anaa sa kasingkasing sa usa ka tawo maoy magpasubo kaniya, apan ang usa ka maayong pulong makapahimo kaniya nga malipayon.
Kay kini mao ang giingon sa taas ug sa Usa nga halangdon nga nagpuyo sa walay kataposan, nga ang ngalan Balaan: “Ako nagpuyo sa habog ug balaan nga dapit, ug uban usab kaniya nga may mahinulsolon ug mapaubsanon nga espiritu, aron sa pagpabuhi sa espiritu sa mapaubsanon, ug aron sa pagpabuhi sa kasingkasing sa mahinulsolon.
Mga hinigugma, mangamuyo ako kaninyo ingon nga mga dumuduong ug mga langyaw, sa paglikay sa lawasnong mga pangibog nga nakig-away batok sa kalag.
Busa kon ang imong tuo nga mata mao ang makaingon sa imong pagpakasala, lugita ug isalibay kini kay maayo pa nga mawad-an ikaw ug usa ka bahin sa imong lawas kay sa ibanlod ang tibuok nimong lawas ngadto sa imperno. “Bulahan ang mga kabos sa espiritu kay ila ang gingharian sa langit. Ug kon ang imong tuo nga kamot mao ang makaingon sa imong pagpakasala, putla ug isalibay kini kay maayo pa nga mawad-an ikaw ug usa ka bahin sa imong lawas kay sa itambog ang tibuok nimong lawas ngadto sa imperno.
Makadala ba ug kalayo ang usa ka tawo diha sa iyang sabakan ug ang iyang mga bisti dili masunog? O makalakaw ba ang usa ka tawo ibabaw sa init nga mga baga ug ang iyang mga tiil dili mapaso? Mao usab siya nga mosulod ngadto sa asawa sa iyang silingan; walay usa nga manghilabot kaniya nga dili silotan.
Kay kon tungod sa imong pagkaon nasubo ang imong igsoon, wala na ikaw magsubay sa gugma. Ayaw tugoti nga ang imong gikaon maoy makahimo ug kadaot sa tawo nga gipakamatyan ni Cristo.
Wala ba kamo masayod nga sa usa ka lumba ang tanang apil sa lumba modagan, apan usa ra ang makadawat sa ganti? Busa dagan aron kamo makadawat sa ganti. Ang matag magdudula naningkamot sa pagpugong sa iyang kaugalingon sa tanang mga butang. Sila naghimo gayod niini aron makadawat ug korona nga madunot ra, apan kita sa dili madunot. Busa ako midagan, dili ingon nga walay tumong, ang akong sinumbagan dili sama sa nagsumbag sa hangin, hinuon gihigpitan nako ang akong lawas ug giulipon kini, kay basin unya ug sa akong pagwali ngadto sa uban, mahimo akong sinalikway.
Kay ang pangulo sa iglesia, ingon nga piniyalan sa Dios, kinahanglang dili masaway, dili magpahimuot sa iyang kaugalingon, dili masuk-anon, dili hinginom ug bino, dili tigpangdapat, dili hinapi
Siya nga hinay sa pagkasuko maayo pa kay sa tawong gamhanan, ug ang naggahom sa iyang espiritu kay sa nakailog ug usa ka siyudad.
Apan sila nga maikagon nga mahimong dato mangahulog ngadto sa pagpakasala, ngadto sa laang, ngadto sa daghang binuang ug makadaot nga mga pagpangibog nga nag-unlod sa mga tawo ngadto sa pagkagun-ob ug sa pagkalaglag.
Pagtukaw ug pag-ampo kamo aron dili kamo mahisulod ngadto sa pagsulay. Sa pagkatinuod, matinguhaon ang espiritu apan luya ang lawas.”
Himoa ang imong kasingkasing nga mabinantayon kanunay; kay gikan niini nag-agas ang mga tubod sa kinabuhi.
bisan ug matumba siya, dili siya malukapa, kay ang Ginoo mao ang magkupot sa iyang kamot.
Busa naghangyo ako kaninyo mga igsoon, pinaagi sa mga kaluoy sa Dios, sa pagtugyan sa inyong mga lawas isip halad nga buhi, balaan ug makapahimuot sa Dios nga mao ang inyong espirituhanon nga pagsimba. Paghigugmaay kamo nga mainiton sa usa ug usa ingon nga mga igsoon, pagpalabwanay kamo sa pagtahod sa usa ug usa. Ayaw kamo pagtinapolan, hinuon pagmainiton kamo diha sa Espiritu. Alagari ninyo ang Ginoo. Paglipay kamo diha sa paglaom, pailob diha sa kasakitan, pag-ampo kanunay. Hatag kamo alang sa mga panginahanglan sa mga balaan; batasana ninyo ang pagkamaabiabihon. Panalangini kadtong mga naglutos kaninyo; pag-ampo ug ayaw panunglo. Paglipay kamo duyog sa mga nalipay, hilak duyog sa mga nanghilak. Pagsinabtanay kamo sa usa ug usa; ayaw pagmapahitas-on, hinuon pakig-uban sa mga ubos ug kahimtang; ayaw pagpakamaalamon diha sa inyong kaugalingon. Ayaw balosi ug daotan ang daotan, buhata hinuon ang maayo sa atubangan sa tanang tawo. Kon mahimo, sumala sa inyong maarangan, pagpuyo nga makidaiton uban sa tanang tawo. Mga hinigugma, ayaw panimalos, kondili hatagi hinuon ninyo ug higayon ang kapungot sa Dios; kay nasulat, “Akoa ang pagpanimalos, ako ang mobayad, nag-ingon ang Ginoo.” Ayaw kamo pagpahiuyon niining kalibotana, hinuon tugoti nga mausab ang inyong kaugalingon pinaagi sa pagbag-o sa inyong hunahuna, aron inyong masuta unsa ang kabubut-on sa Dios, unsa ang maayo, ang kahimut-an ug ang hingpit.
Ipaduol ang akong kasingkasing ngadto sa imong mga pagpamatuod, ug dili ngadto sa pagpausbaw sa kaugalingon.
Apan ang bunga sa Espiritu mao ang gugma, kalipay, kalinaw, pailob, pagkamaluluy-on, pagkamaayo, pagkamatinumanon,
Ang tawo nga maluluy-on nagbuhat ug maayo sa iyang kaugalingon, apan ang bangis nga tawo nagpasakit sa iyang kaugalingon.
Kay ang buangbuang mosulti sa binuang, ug ang iyang hunahuna naglaraw ug kasal-anan: sa pagbuhat ug pagpasipala, sa pagsulti ug sayop mahitungod sa Ginoo, sa dili pagpakaon sa mga gigutom ug sa paghikaw sa mainom gikan sa giuhaw.
Kanimo, O Ginoo, gibayaw nako ang akong kalag. Ang tanang agianan sa Ginoo gugmang walay paglubad ug pagkamatinud-anon, alang niadtong nagtuman sa iyang kasabotan ug sa iyang mga pagpamatuod. Tungod ug alang sa imong ngalan, O Ginoo, pasayloa ang akong kasal-anan kay kini dako man kaayo. Kinsa ba ang tawo nga may kahadlok sa Ginoo? Kaniya itudlo niya ang dalan nga iyang pilion. Siya gayod magpuyo diha sa kauswagan, ug ang iyang mga anak makapanag-iya sa yuta. Ang pagpakighigala sa Ginoo ila niadtong may kahadlok kaniya, ug siya magpadayag kanila sa iyang kasabotan. Ang akong mga mata kanunay nga gitutok ngadto sa Ginoo, kay kuhaon niya ang akong mga tiil gikan sa pukot. Lingi kanako ug kaluy-i ako, kay ako biniyaan ug sinakit. Hupaya ang mga kasamok sa akong kasingkasing, ug kuhaa ako gikan sa akong mga kagul-anan. Sud-onga ang akong kasakit ug ang akong kalisdanan, ug pasayloa ang tanan nakong mga sala. Tan-awa unsa ka daghan ang akong mga kaaway, ug unsa ka bangis ang ilang pagdumot kanako. O akong Dios, kanimo nagsalig ako, ayaw ako ibutang sa kaulawan; ayaw ako ipabuntog sa akong mga kaaway.
Ibutang ang imong kasingkasing ngadto sa pahimangno ug ang imong dalunggan ngadto sa mga pulong sa kahibalo. Ayaw pugngi ang pagpanton gikan sa bata; kon imo siyang bunalan pinaagi sa bunal, dili siya mamatay. Kon imo siyang bunalan pinaagi sa bunal, imong luwason ang iyang kinabuhi gikan sa Sheol.
Ug ang maong ulipon nga nahibalo sa pagbuot sa iyang agalon apan wala mag-andam o wala magbuhat sumala sa iyang pagbuot, mahiagom sa daghan nga pagbunal. Apan siya nga wala mahibalo niini ug nagbuhat ug butang nga angay sa pagbunal, mahiagom sa diyotay nga pagbunal. Ang matag usa nga gihatagan ug daghan, daghan ang pangitaon gikan kaniya; ug siya nga gitugyanan sa mga tawo ug daghan, labaw pa nga paninglan nila ug daghan.
kasina, paghuboghubog, mapatuyangong hudyaka ug mga butang nga sama niini. Pasidan-an ko kamo sama sa akong pagpasidaan kaninyo kaniadto, nga ang mga nagbuhat sa maong mga butang dili makapanunod sa gingharian sa Dios. Apan ang bunga sa Espiritu mao ang gugma, kalipay, kalinaw, pailob, pagkamaluluy-on, pagkamaayo, pagkamatinumanon,
Ayaw kamo kabalaka mahitungod sa bisan unsang butang, apan sa tanang butang ipahibalo ninyo sa Dios ang inyong mga hangyo pinaagi sa pag-ampo ug sa pagpangamuyo uban ang pagpasalamat. Ug ang kalinaw sa Dios nga milapaw sa tanang pagpanabot, magbantay sa inyong mga kasingkasing ug sa inyong mga hunahuna diha kang Cristo Jesus.
Ayaw kamo pagpahisalaag, “Ang daotang pakig-uban makadaot sa maayong pamatasan.”
Tinguhaa ang pagpakigdait uban sa tanang tawo ug ang pagkabalaan nga kon wala kini walay si bisan kinsa nga makakita sa Ginoo.
Ang pagkahadlok sa Ginoo maoy sinugdan sa kaalam, ug ang pagkaila kaniya nga Balaan mao ang pagsabot.
busa, dili kita mangatulog, sama sa uban, hinuon magtukaw kita ug magmaugdang.
Kon nakakaplag ikaw ug dugos, kaon lamang sa igo kanimo, kay tingali unya ug masobrahan ikaw niini ug isuka kini.
Busa, ayaw ninyo paharia ang sala diha sa inyong may kamatayon nga lawas, aron patumanon sa mga pangibog niini. Ayaw itugyan ang mga bahin sa inyong lawas ngadto sa sala ingon nga galamiton sa pagkadili matarong, hinuon itugyan ang inyong kaugalingon ngadto sa Dios ingon nga mga tawo nga nabuhi gikan sa kamatayon ug ang mga bahin sa inyong lawas ngadto sa Dios ingon nga mga galamiton sa pagkamatarong.
Ug kinahanglang dili kita maluya sa pagbuhat ug maayo, kay sa tukma nga panahon kita mag-ani kon kita dili maluya.
dili palahubog, dili tigpangdapat hinuon lumo, dili palaaway, ug dili mahigugmaon ug salapi.