Kategorya
101 Mga Bersikulo sa Bibliya Bahin sa Pagkahubog
Higala, hunahunaa ang kadaot nga mahimo sa pagkahubog, dili lang sa imong kaugalingon, kondili sa uban pud. Importante nga atong pamalandongan ang epekto sa atong mga lihok sa atong palibot, ug panag-iya nato ang atong mga desisyon. Kon nakainom na, pangayo og tabang aron malikayan ang peligro.
Nahinumdom ka ba nga ang pagkaadik, sama sa alkoholismo, usa ka matang sa pagdayeg sa dios-dios? Bisan unsa nga atong gamiton gawas sa Ginoo aron matagbaw ang atong panginahanglan, mahimo nang dios-dios ug gapos sa atong espiritu.
Gusto ko nga ipaambit nimo ang solusyon para makagawas ka niining walay kapuslanan nga kinabuhi. Mabuhi ka nga gawasnon gikan sa alkoholismo pinaagi sa gahom sa dugo ni Kristo. Ang Iyang dugo igo na aron limpyohan ang imong lawas, kuhaon ang hilo, ug himoon kang bag-ong nilalang.
o mga kawatan o mga hakog o mga palahubog o mga tigpasipala o mga tulisan nga makapanunod sa gingharian sa Dios.
Ug ayaw kamo paghubog sa bino, kay kana maoy pagpatuyang; hinuon magpapuno kamo sa Espiritu.
Pagmata, kamo nga mga palahubog, ug panghilak, ug pagminatay kamong tanan nga palainom ug bino, tungod sa tam-is nga bino kay kini gikuha gikan sa inyong baba.
kay ang palahubog ug ang palakaon modangat sa kakabos, ug ang pagkahingatulog magbisti sa usa ka tawo ug mga nuog.
Pagmaigmat, pagbantay kanunay. Ang inyong kaaway nga mao ang yawa naglibotlibot sama sa liyon nga nagngulob ug nangita ug iyang matukob.
Maayo ang dili pagkaon ug karne o pag-inom ug bino o pagbuhat sa bisan unsa nga makapandol sa imong igsoon.
Kon isugid nato ang atong mga sala, siya kasaligan ug matarong nga mopasaylo kanato sa atong mga sala ug maghinlo kanato gikan sa tanang pagkadili matarong.
Ayaw pagtan-aw sa bino kon pula kini, kon magkidlapkidlap kini diha sa kupa ug tanlas nga tunlon.
Mangapkap sila diha sa kangitngit nga walay kahayag; himoon niya sila nga magsukarap sama sa tawong hubog.
Dili angay alang sa mga hari, O Lemuel, dili angay alang sa mga hari ang pag-inom sa bino, o alang sa mga pangulo ang pagtinguha ang isog nga ilimnon;
Ang bino tigbugalbugal, ang isog nga ilimnon tighimo ug kasamok, ug si bisan kinsa nga mahisalaag tungod niini dili maalamon.
Busa si Eli miingon kaniya, “Hangtod kanus-a ba ikaw mahubog? Isalikway ang bino gikan kanimo.”
Ug dayag kaayo ang mga buhat sa unod nga mao kini: salawayong pakighilawas, kahugaw, kaulag, Karon, ako, si Pablo, magsulti kaninyo nga kon magpatuli gani kamo, si Cristo dili magpulos kaninyo. pagsimba ug mga diosdios, pagsalamangka, pagdinumtanay, panagbingkil, pangabubho, kapungot, kahakog, pagkabahinbahin, pagpundokpundok, kasina, paghuboghubog, mapatuyangong hudyaka ug mga butang nga sama niini. Pasidan-an ko kamo sama sa akong pagpasidaan kaninyo kaniadto, nga ang mga nagbuhat sa maong mga butang dili makapanunod sa gingharian sa Dios.
Alaot kadtong mosayo pagbangon sa buntag, aron mag-apas sa isog nga ilimnon, kadtong magtukaw sa tibuok gabii, hangtod nga sila manginit sa bino! Aduna silay lira ug alpa, tambor, plawta ug bino sa ilang mga kasaulogan, apan wala nila panumbalinga ang mga buhat sa Ginoo o makita ang gihimo sa iyang mga kamot.
Ayaw pagtipon sa mga palainom ug bino, o sa mga palakaon ug karne; kay ang palahubog ug ang palakaon modangat sa kakabos, ug ang pagkahingatulog magbisti sa usa ka tawo ug mga nuog.
Kinsa ang adunay kaguol? Kinsa ang adunay kasubo? Kinsa ang adunay pakiglalis? Kinsa ang adunay pagbagulbol? Kinsa ang adunay mga samad nga walay hinungdan? Kinsa ang adunay mata nga nagpula? Ayaw tinguhaa ang iyang mga lamiang pagkaon, kay kini malimbongon nga pagkaon. Kadtong magpalabi sa bino, kadtong molakaw aron sa pagsulay ug sinagol nga bino. Ayaw pagtan-aw sa bino kon pula kini, kon magkidlapkidlap kini diha sa kupa ug tanlas nga tunlon. Sa kataposan mopaak kini sama sa usa ka bitin, ug makahilo sama sa lala nga bitin. Ang imong mga mata makakita ug mga katingalahan nga butang, ug ang imong hunahuna maglitok ug mga sukwahi nga mga butang. Ikaw mahisama niadtong naghigda sa kinataliwad-an sa dagat, sama niadtong naghigda sa tumoy sa tukon sa layag. Moingon ikaw, “Gibunalan nila ako, apan wala ako masamad; gibun-og nila ako, apan wala ako mobati niini. Kanus-a man ako momata? Mangita ako ug laing ilimnon.”
Kay igo na kadtong nangaging panahon sa pagbuhat sumala sa kabubut-on sa mga Gentil, sa paggawi diha sa pagpatuyang, sa kaulag, sa paghuboghubog, sa mapatuyangong paghudyaka, sa walay hunong nga pag-inom ug dulumtanan nga pagsimba ug mga diosdios.
Ang mga alagad usab sa iglesia kinahanglang magmaligdong, matinud-anon, dili tig-inom ug daghang bino, dili hakog sa salawayong pagpanapi.
Dili angay alang sa mga hari, O Lemuel, dili angay alang sa mga hari ang pag-inom sa bino, o alang sa mga pangulo ang pagtinguha ang isog nga ilimnon; kay tingali unya ug manginom sila ug malimot unsay gimando, ug tuison ang mga katungod sa tanan nga gisakit.
Kay diha sa kamot sa Ginoo adunay usa ka kupa, nga may bino nga nagbula, maayong pagkasagol; ug gikan niini maghuwad siya ug kapaitan, ug ang tanan nga daotan sa kalibotan mohurot niini hangtod sa mga linugdang.
“Apan kinahanglang magbantay kamo sa inyong kaugalingon, basin ug ang inyong mga kasingkasing mapuno sa pagpatuyang ug sa pagkahubog ug sa mga kabalaka niining kinabuhia, ug unya kadtong adlawa moabot kaninyo sa kalit,
Ingon nga anaa sa kahayag, magkinabuhi kita nga ligdong, dili sa pagpatuyang ug sa paghubog, dili sa mga salawayong pakighilawas ug mga kalaw-ayan, dili sa pagpakig-away ug kasina. Apan isul-ob ninyo ang Ginoong Jesu-Cristo, ug ayaw tagda ang unod alang sa mga pangibog niini.
Apan karon ako nagsulat kaninyo nga dili kamo makigkauban kang bisan kinsa nga nagpakaigsoon nga makihilawason o hakog o tigsimbag mga diosdios o tigpasipala o palahubog o tikasan, dili gayod bisan sa pagpakigsalo kaniya sa pagpangaon.
Hatagi ug isog nga ilimnon kadtong hapit na mamatay, ug bino kadtong anaa sa pait nga kagul-anan; paimna sila, ug malimtan nila ang ilang kakabos, ug dili na mahinumdom sa ilang pagkamakaluluoy.
kasina, paghuboghubog, mapatuyangong hudyaka ug mga butang nga sama niini. Pasidan-an ko kamo sama sa akong pagpasidaan kaninyo kaniadto, nga ang mga nagbuhat sa maong mga butang dili makapanunod sa gingharian sa Dios.
Kay sila nga nangatulog nangatulog man sa kagabhion, ug sila nga nangahubog nangahubog man sa kagabhion.
Bulahan ikaw, O yuta, kon ang imong hari anak sa mga tawong halangdon, ug ang imong mga pangulo mangaon sa tukma nga panahon, alang sa pagpabaskog, ug dili sa paghubog!
Mibarag sila ug nagsusapinday, sama sa mga hubog ug nahubsan sa tanan nilang kinaadman.
Ang mga panultihon ni Solomon. Ang usa ka anak nga maalamon kalipay sa usa ka amahan, apan ang usa ka anak nga buangbuang kaguol sa iyang inahan.
Nag-andam ikaw ug pagkaon sa akong atubangan tinambongan sa akong mga kaaway; gidihogan nimo ug lana ang akong ulo; ang akong kupa nag-awas.
Ilikay ang akong mga mata gikan sa pagtan-aw sa kakawangan; hatagi ako ug kadasig diha sa imong mga dalan.
Si bisan kinsa nga nahigugma sa pagpanton, nahigugma sa kahibalo, apan siya nga nagdumot sa pagbadlong hungog.
ug unya mosugod siya pagpamunal sa iyang isigkaulipon, ug magkaon ug mag-inom kauban sa mga palahubog,
Apan kon ang maong ulipon moingon sa iyang kaugalingon, ‘Dugay pang moabot ang akong agalon,’ ug unya mosugod siya sa pagpamunal sa mga sulugoong lalaki ug babaye, ug sa pagkaon ug pag-inom ug paghubog; ang agalon sa maong ulipon moabot ra sa adlaw nga wala niya damha ug sa takna nga wala niya mahibaloi ug silotan siya, ug ibutang siya tipon sa mga walay pagtuo.
Kay ang gingharian sa Dios dili pagkaon o ilimnon, kondili pagkamatarong ug pakigdait ug kalipay diha sa Espiritu Santo.
Kay sa inyong pagpangaon, ang matag usa kaninyo mag-ilog sa pag-una ug kaon sa iyang kaugalingong panihapon, ug ang usa gigutom, ang uban hubog na.
Ayaw ibutang ang inyong pagsalig sa mga pangulo, sa anak sa tawo, nga kaniya walay tabang.
Gisusi nako sulod sa akong kasingkasing unsaon paglingaw sa akong lawas pinaagi sa bino—ang akong kasingkasing naggiya gihapon kanako pinaagi sa kaalam—ug unsaon paghupot sa binuang, hangtod nga akong nakita kon unsay maayo alang sa mga anak sa mga tawo ubos sa langit sulod sa pipila ka adlaw sa ilang kinabuhi.
Mga hinigugma, mangamuyo ako kaninyo ingon nga mga dumuduong ug mga langyaw, sa paglikay sa lawasnong mga pangibog nga nakig-away batok sa kalag.
Alaot kadtong purongpurong sa garbo sa mga palahubog sa Efraim, ug sa nagkalawos nga bulak sa iyang mahimayaong kaanyag, nga anaa sa ulo sa tabunok nga walog niadtong nangapukan tungod sa bino! Kay kini mao ang sugo ibabaw sa sugo, sugo ibabaw sa sugo; lagda ibabaw sa lagda, lagda ibabaw sa lagda, diyotay dinhi, diyotay didto.” Hinuon pinaagi sa langyaw nga mga ngabil ug pinaagi sa laing dila ang Ginoo mosulti niining maong katawhan, nga kanila miingon siya, “Kini mao ang pahulay; hatagi ninyo ug pahulay siya nga gikapoyan; ug kini mao ang pahulay,” apan dili sila mamati. Busa ang pulong sa Ginoo alang kanila mao ang sugo ibabaw sa sugo, sugo ibabaw sa sugo; lagda ibabaw sa lagda, lagda ibabaw sa lagda, diyotay dinhi, diyutay didto; aron sila mangadto, ug mangahayang, ug mangabali, ug malaang ug madakpan. Busa pamatia ninyo ang pulong sa Ginoo, kamo nga mga mabiaybiayon, nga nagmando niining katawhan diha sa Jerusalem! Tungod kay kamo nag-ingon, “Kami naghimo ug usa ka kasabotan uban sa kamatayon, ug uban sa Sheol kami may gikauyonan; sa diha nga moagi na ang naghaguros nga bunal, kini dili modangat kanamo; kay ang kabakakan gihimo namong dalangpanan, ug diha sa kabakakan kami magpasalipod sa among kaugalingon”; busa mao kini ang giingon sa Ginoong Dios, “Tan-awa, gibutang nako didto sa Zion alang sa usa ka patukoranan ang usa ka bato, usa ka sinulayan nga bato, usa ka bililhon nga bato nga patukoranan, sa patukoranan nga lig-on, ‘Siya nga motuo dili magdali.’ Ug ang hustisya himoon nako nga latid, ug ang pagkamatarong mao ang tunton; ug ang unos nga yelo molaglag sa dalangpanan sa kabakakan, ug ang katubigan mosanap sa dapit nga tagoanan.” Unya ang inyong kasabotan uban sa kamatayon papason, ug ang inyong gikauyonan uban sa Sheol dili molungtad, sa diha nga ang naghaguros nga bunal moagi na, kamo hampakon niini. Sa makadaghan nga kini moagi, kini mokuha kaninyo; kay sa matag buntag kini moagi, sa adlaw ug sa gabii; ug makalilisang gayod ang pagsabot sa mensahe niini. Tan-awa, ang Ginoo adunay usa nga gamhanan ug kusgan; sama sa usa ka bagyo nga yelo, usa ka makalaglag nga bagyo, sama sa usa ka unos nga kusog, nag-awas nga katubigan, ibusdak niya kini ngadto sa yuta diha sa kabangis. Kay ang higdaanan mubo ra kaayo nga katuy-oran sa iyang kaugalingon, ug ang habol gamay ra kaayo nga ihabol sa iyang kaugalingon. Kay ang Ginoo motindog sama sa iyang gihimo didto sa Bukid sa Perasim, siya masuko sama sa iyang gihimo didto sa walog sa Gibeon; sa paghimo sa iyang buhat—katingalahan ang iyang buhat! ug sa pagbuhat sa iyang buluhaton— katingalahan ang iyang buluhaton! Busa karon ayaw pagbiaybiay, kay tingali unya ug ang inyong mga bugkos himoon nga lig-on; kay ako nakadungog ug usa ka sugo sa kalaglagan gikan sa Ginoong Dios sa mga panon, ibabaw sa tibuok nga yuta. Patalinghogi ug pamatia ang akong tingog; patalinghogi ug pamatia ang akong pakigpulong. Siya nga nagdaro aron makapugas nagdaro ba kanunay? Kanunay ba siyang nagbungkag ug nagkaras sa iyang yuta? Sa diha nga mapatag na niya ang ibabaw niini, dili ba niya isabuwak ang mga anis, ug isabwag ang kumino, ug ipugas ang trigo sa tinudling, ug ang sebada sa angay nga dapit, ug ang ihalas nga trigo ingon nga utlanan? Kay siya gitudloan sa matarong; ang iyang Dios nagtudlo kaniya. Kay ang anis dili giokon pinaagi sa galamiton sa paggiok, ang anis dili paligsan sa ligid sa karomata; apan ang anis dukdokon pinaagi ug bunal, ug ang kumino lubkon pinaagi ug alho. Ang trigo galingon alang sa pan, apan ang usa ka tawo dili maggiok niini hangtod sa kahangtoran, bisan ug ang karomata ug ang kabayo paagion ibabaw niini, dili siya makapulpog niini. Kini usab naggikan sa Ginoo sa mga panon; siya kahibulongan diha sa pagtambag, ug halangdon diha sa kaalam. Ang purongpurong sa garbo sa mga palahubog sa Efraim yatakan sa tiil;
Busa kon mokaon kamo o moinom o magbuhat sa bisan unsa, buhata ninyo kining tanan aron sa paghimaya sa Dios.
Ang iyang pagpanulti hapsay pa sa mantikilya, apan gubat ang anaa sa iyang kasingkasing; ang iyang mga pulong lumo pa sa lana, apan diay inandam nga mga espada.
Siya nga nagtuman sa Balaod anak nga maalamon, apan ang kauban sa mga palakaon nagpakaulaw sa iyang amahan.
Ayaw kamo pagpahiuyon niining kalibotana, hinuon tugoti nga mausab ang inyong kaugalingon pinaagi sa pagbag-o sa inyong hunahuna, aron inyong masuta unsa ang kabubut-on sa Dios, unsa ang maayo, ang kahimut-an ug ang hingpit.
Ayaw na pag-inom ug tubig lamang, kondili inom ug diyotay nga bino alang sa imong kutokuto ug sa imong kanunay nga pagsakit.
Ang binuang maoy kalipay niadtong walay kaalam, apan ang tawo nga may pagpanabot nagtarong sa iyang paglakaw.
Siya nga mahigugma sa kalingawan mahimong kabos nga tawo; siya nga mahigugma sa bino ug lana dili maadunahan.
Wala ba kamo masayod nga sa usa ka lumba ang tanang apil sa lumba modagan, apan usa ra ang makadawat sa ganti? Busa dagan aron kamo makadawat sa ganti. Ang matag magdudula naningkamot sa pagpugong sa iyang kaugalingon sa tanang mga butang. Sila naghimo gayod niini aron makadawat ug korona nga madunot ra, apan kita sa dili madunot. Busa ako midagan, dili ingon nga walay tumong, ang akong sinumbagan dili sama sa nagsumbag sa hangin, hinuon gihigpitan nako ang akong lawas ug giulipon kini, kay basin unya ug sa akong pagwali ngadto sa uban, mahimo akong sinalikway.
kay siya mahimong bantogan sa atubangan sa Ginoo, dili siya moinom ug bino o isog nga ilimnon, ug siya mapuno sa Espiritu Santo, bisan sa diha pa siya sa tiyan sa iyang inahan.
Ang usa ka tawo nga maalamon gamhanan pa kay sa tawo nga kusgan, ug ang tawo sa kahibalo kay kaniya nga adunay kusog;
ug nga kini gasa sa Dios ngadto sa tawo nga ang matag usa kinahanglang mokaon ug moinom, ug maglipay diha sa tanan niyang paghago.
Busa patya ninyo ang unsay yutan-on diha sa sulod ninyo: salawayong pakighilawas, kahugaw, unodnong kaibog, daotang tinguha, ug ang kahakog nga maoy pagsimba ug mga diosdios.
Ang dalan sa usa ka buangbuang matarong sa iyang kaugalingong mga mata, apan ang maalamon nga tawo mamati ug tambag.
Mga igsoon, kon ang usa ka tawo maligas ngadto sa kalapasan, kamong mga espirituhanon kinahanglan nga mopahiuli kaniya uban sa espiritu sa kalumo. Pagmatngon sa imong kaugalingon, basin ug matintal ka usab.
Hunong, anak ko, sa pagpamati sa pahimangno nga magpahisalaag lamang gikan sa mga pulong sa kahibalo.
Siya nga hinay sa pagkasuko maayo pa kay sa tawong gamhanan, ug ang naggahom sa iyang espiritu kay sa nakailog ug usa ka siyudad.
Ayaw ikiling ang akong kasingkasing ngadto sa bisan unsa nga daotan, aron sa paghago sa akong kaugaligon sa mga buhat nga daotan, kauban sa mga tawo nga nagbuhat ug kasal-anan; ug ayaw ako pakan-a sa ilang mga maayo nga pagkaon!
Sultihan ko kamo, dili na ako moinom pag-usab niini gikan sa bunga sa paras hangtod niadtong adlaw nga moinom ako niini nga bag-o uban kaninyo sa gingharian sa akong Amahan.”
Busa naghangyo ako kaninyo mga igsoon, pinaagi sa mga kaluoy sa Dios, sa pagtugyan sa inyong mga lawas isip halad nga buhi, balaan ug makapahimuot sa Dios nga mao ang inyong espirituhanon nga pagsimba.
Wala ba kamo masayod nga kamo templo sa Dios ug nga ang Espiritu sa Dios nagpuyo diha kaninyo?
Ang yano motuo sa tanang butang, apan ang maalamon magtan-aw sa iyang padulngan.
Tumanon gayod nako ang akong mga panaad kanimo, O Dios; ihalad nako kanimo ang mga halad sa pasalamat. Kay giluwas nimo ang akong kalag gikan sa kamatayon, ang akong mga tiil gikan sa pagkahulog, aron ako maglakaw sa atubangan sa Dios diha sa kahayag sa kinabuhi.
Ang Anak sa Tawo mianhi nga nagkaon ug nag-inom, apan sila nag-ingon, ‘Tan-awa, usa ka tawong dakog kaon, palainom ug higala sa mga tigpaningil ug buhis ug sa mga makasasala!’ Apan ang kaalam giila nga matarong pinaagi sa mga buhat niini.”
Ang Anak sa Tawo mianhi nga nagkaon ug nag-inom, ug kamo miingon, ‘Tan-awa, usa ka tawong palakaon ug palahubog, higala sa mga tigpaningil ug buhis ug sa mga makasasala!’
Kon ikaw molingkod aron mokaon uban sa usa ka pangulo, paniid pag-ayo unsay anaa sa imong atubangan; Ayaw balhina ang karaang utlanan sa yuta o mosulod sa kaumahan sa mga wala nay amahan; kay ang ilang Tigpanalipod lig-on; iyang labanan ang ilang katungod batok kanimo. Ibutang ang imong kasingkasing ngadto sa pahimangno ug ang imong dalunggan ngadto sa mga pulong sa kahibalo. Ayaw pugngi ang pagpanton gikan sa bata; kon imo siyang bunalan pinaagi sa bunal, dili siya mamatay. Kon imo siyang bunalan pinaagi sa bunal, imong luwason ang iyang kinabuhi gikan sa Sheol. Anak ko, kon ang imong kasingkasing maalamon, ang akong kasingkasing usab magmalipayon. Ang akong kalag maglipay, sa diha nga ang imong mga ngabil magsulti sa matarong. Ayaw itugot nga ang imong kasingkasing masina sa mga makasasala, hinuon padayon diha sa pagkahadlok sa Ginoo sa tibuok adlaw. Siguro gayod nga adunay kaugmaon, ug ang imong paglaom dili mahanaw. Pamati, anak ko, ug pagmaalamon, ug mandoi ang imong hunahuna diha sa dalan. ug butangi ug kutsilyo ang imong tutunlan, kon ikaw usa ka tawo nga kusog mokaon. Ayaw pagtipon sa mga palainom ug bino, o sa mga palakaon ug karne; kay ang palahubog ug ang palakaon modangat sa kakabos, ug ang pagkahingatulog magbisti sa usa ka tawo ug mga nuog. Pamati sa imong amahan nga nagpakatawo kanimo, ug ayaw tamaya ang imong inahan sa dihang tigulang na siya. Palita ang kamatuoran ug ayaw kini ibaligya; palita ang kaalam, pahimangno ug ang salabotan. Ang amahan sa matarong maglipay pag-ayo; siya nga adunay anak nga maalamon magmalipayon tungod kaniya. Himoa nga malipay ang imong amahan ug ang imong inahan, himoa nga siya nga nanganak kanimo magmalipayon. Anak ko, ihatag kanako ang imong kasingkasing, ug papaniira ang imong mga mata sa akong mga pamaagi. Kay ang usa ka babayeng nagbaligya sa iyang dungog usa ka lalom nga gahong; ang usa ka babaye nga asawa sa laing tawo usa ka sigpit nga atabay. Siya mag-atang sama sa usa ka kawatan, ug magpadaghan sa mga dili matinud-anon diha sa kalalakin-an. Kinsa ang adunay kaguol? Kinsa ang adunay kasubo? Kinsa ang adunay pakiglalis? Kinsa ang adunay pagbagulbol? Kinsa ang adunay mga samad nga walay hinungdan? Kinsa ang adunay mata nga nagpula? Ayaw tinguhaa ang iyang mga lamiang pagkaon, kay kini malimbongon nga pagkaon.
Kay ang mga tinguha sa unod supak sa Espiritu, ug ang Espiritu supak sa unod, kay kini silang duha nagkasumpaki sa usa ug usa, aron dili kamo makahimo sa buot ninyong buhaton.
“Dali ngari,” nag-ingon sila, “magkuha kita ug bino, ug tagbawon nato ang atong kaugalingon sa isog nga ilimnon; ug ugma mahisama niining adlawa, dako nga dili masukod.”
Apan ang tawo nga nagduhaduha gihukman kon siya mokaon, kay dili man gikan sa pagtuo, ug ang tanan nga dili gikan sa pagtuo sala.
paimna sila, ug malimtan nila ang ilang kakabos, ug dili na mahinumdom sa ilang pagkamakaluluoy.
Hinuon dili na lang gayod sa tanang makihilawason niining kalibotana, o sa mga hakog ug mga tikasan o mga tigsimba ug mga diosdios, kay kon mao pa, kinahanglan unta nga mamahawa na lang kamo niining kalibotana.
Siya nga nahigugma sa kaalam naghimo sa iyang amahan nga malipayon, apan siya nga nakig-uban sa mga babayeng nagbaligya sa ilang dungog nag-usik sa iyang katigayonan.
Busa kita nga mga lig-on kinahanglang motabang pagpas-an sa mga kaluyahon sa mga huyang, ug dili magpahimuot sa atong kaugalingon. Ug miingon usab siya, “Paglipay kamo, O mga Gentil, uban sa iyang katawhan”; ug usab, “Dayega ninyo ang Ginoo, kamong tanang mga Gentil, ug ipadayeg siya sa tanang katawhan”; ug dugang pa, si Isaias miingon, “Motungha ang gamot ni Jesse, siya nga mobarog aron sa paghari sa mga Gentil; kaniya maglaom ang mga Gentil.” Ang Dios sa paglaom magpuno unta kaninyo sa tumang kalipay ug kalinaw tungod sa inyong pagtuo, aron nga pinaagi sa gahom sa Espiritu Santo magmadagayaon kamo sa paglaom. Nagtuo gayod ako mahitungod kaninyo, akong mga igsoon, nga kamo puno sa pagkamaayo, napuno sa tanang kahibalo ug may katakos sa pagtambag sa usa ug usa. Apan mahitungod sa pipila ka butang nagsulat ako kaninyo nga maisogon agig pagpahinumdom kaninyo, tungod sa grasya nga gihatag kanako sa Dios aron mahimo akong alagad ni Cristo Jesus ngadto sa mga Gentil diha sa pagpangalagad ingon nga pari sa Maayong Balita sa Dios aron ang halad sa mga Gentil dawaton ingon nga gibalaan sa Espiritu Santo. Busa diha kang Cristo Jesus may ikapasigarbo ako sa akong buhat alang sa Dios. Kay dili ako mangahas sa paghisgot ug bisan unsa gawas sa gibuhat ni Cristo pinaagi kanako aron magmasinugtanon ang mga Gentil, pinaagi sa pulong ug buhat. Pinaagi sa gahom sa mga milagro ug sa mga katingalahan, pinaagi sa gahom sa Espiritu sa Dios, nga tungod niana, natapos nako pagwali ang Maayong Balita mahitungod kang Cristo sukad sa Jerusalem hangtod sa kayutaan libot sa Ilirico. Ang matag usa kanato kinahanglang magpahimuot sa atong isigkatawo alang sa iyang kaayohan aron siya malig-on.
Apan ikaw, O Dios, magtambog kanila ngadto sa gahong sa pagkalaglag; ang mga madugoon ug limbongan dili mabuhi sa katunga sa ilang mga adlaw. Apan ako mosalig kanimo.
Kon nakakaplag ikaw ug dugos, kaon lamang sa igo kanimo, kay tingali unya ug masobrahan ikaw niini ug isuka kini.
Ug dayag kaayo ang mga buhat sa unod nga mao kini: salawayong pakighilawas, kahugaw, kaulag,
Siya na nagsampong sa iyang mga dalunggan sa pagpakitabang sa kabos, magpakitabang usab apan dili pamation.
Ingon nga mga anak nga masinugtanon, ayaw kamo pagpahiuyon sa mga pangibog kaniadto sa wala pa kamoy kahibalo.
“Ang tanang butang gitugot,” apan dili ang tanang butang makaayo. “Ang tanang butang gitugot,” apan dili ang tanang butang mopalig-on.
Kini usab sila nagsamparay tungod sa bino ug nagsusapinday tungod sa isog nga ilimnon; ang pari ug ang propeta nagsamparay tungod sa isog nga ilimnon, sila nangalibog tungod sa bino, sila nagsusapinday tungod sa isog nga ilimnon; sila nangasayop diha sa panan-aw, sila nangapandol diha sa paghukom.
Ang tawo nga bangis nagdani sa iyang isigkatawo, ug naggalgal kaniya diha sa dalan nga dili maayo.
Ang panghunahuna nga anaa sa unod mosangpot sa kamatayon apan ang panghunahuna nga anaa sa Espiritu mosangpot sa kinabuhi ug kalinaw.
Gitipigan nako ang imong pulong sulod sa akong kasingkasing, aron dili ako makasala batok kanimo.
hinuon gihigpitan nako ang akong lawas ug giulipon kini, kay basin unya ug sa akong pagwali ngadto sa uban, mahimo akong sinalikway.
Nagsul-ob siya ug pagpanunglo ingon nga iyang kupo, motuhop unta kini sa iyang lawas sama sa tubig, ug sama sa lana ngadto sa iyang kabukogan!
Alang sa buangbuang ang pagbuhat ug sayop sama sa usa ka dula, apan ang maalamon nga paggawi kalipay sa usa ka tawo nga may panabot.
Sila wala na moinom ug bino uban ang pag-awit; ang isog nga ilimnon pait alang niadtong nanginom niini.
Pamati, anak ko, ug pagmaalamon, ug mandoi ang imong hunahuna diha sa dalan. ug butangi ug kutsilyo ang imong tutunlan, kon ikaw usa ka tawo nga kusog mokaon. Ayaw pagtipon sa mga palainom ug bino, o sa mga palakaon ug karne; kay ang palahubog ug ang palakaon modangat sa kakabos, ug ang pagkahingatulog magbisti sa usa ka tawo ug mga nuog.
Himoa nga mabutang sila sa kaulawan ug sa kagubot, sila nga nangalipay sa akong katalagman! Himoa nga magsul-ob sila sa kaulawan ug pagkawalay dungog, kadtong nagpadako sa ilang kaugalingon batok kanako!
Unya nahigmata ang Ginoo ingon nga daw gikan sa pagkatulog, sama sa usa ka kusgan nga tawo nga nagsinggit tungod sa bino.
Ug unya moingon ako sa akong kalag, Kalag ko, ikaw adunay daghang kabtangan nga gitagana alang sa daghang katuigan. Pagpahayahay, kaon, inom ug paglipay.’