Kategorya
46 Mga Bersikulo sa Pagkabata ni Hesus
Nakita nimo, bisan bata pa kaayo si Jesus, klaro na nga dako iyang katuyoan dinhi sa kalibutan, kay gipili man siya sa Ginoo sukad pa sa tiyan sa iyang inahan. Ug ang iyang mga ginikanan, mapailubon ug maluluy-on nga nagtudlo niya sa iyang balaan nga misyon. Mao nga bisan bata pa, natuman niya ang kabubut-on sa Amahan.
Importante kaayo ang papel sa mga ginikanan sa kinabuhi sa mga bata. Responsibilidad nato nga giyahan sila sa dalan sa Ginoo aron lig-on ang ilang paglakaw inigdako. Kay ang Ginoo walay limitasyon, ug gamiton niya ang kainosente sa mga bata aron ipakita ang Iyang himaya. Wala may pagdumot sa ilang kasingkasing, dali ra mopasaylo, ug kanunayng bukas ang ilang kasingkasing para sa tanan.
Mao bitaw nga si Jesus nag-ingon nga kinahanglan kitang mahisama sa mga bata, kay ila ang gingharian sa langit. Gusto nato nga mapuno ang pagkabata sa atong mga anak sa pulong sa Ginoo, pag-ampo, ug mga pag-awit nga nagadayeg sa Iyang ngalan. Aron inigdako nila, mahimo silang maisugon, may katuyoan gikan sa Ginoo, ug makabuntog sa kangitngit ug makaagak sa daghang kalag ngadto kang Kristo.
Karon nga panahon, gamiton gyud sa Ginoo ang mga bata. Busa, importante nga andamon ug bansayon nato sila alang niana nga higayon. Susama sa giingon sa Bibliya (Mateo 19:14)¹ , "Pasagdi ang mga bata nga moduol Kanako, ug ayaw sila pagpugngi, kay ang gingharian sa langit iya sa mga sama kanila."
Busa ang Ginoo gayod maoy maghatag kaninyo ug usa ka ilhanan. Tan-awa, ang usa ka batan-ong babaye magsamkon, ug manganak ug usa ka batang lalaki, ug tawgon ang iyang ngalan ug Emmanuel.
Sa pagkakita sa iyang mga ginikanan kaniya, natingala sila. Ug ang iyang inahan miingon kaniya, “Anak, nganong gibuhatan mo man kami niini? Tan-awa, ang imong amahan ug ako nabalaka sa pagpangita kanimo.” Ug siya miingon kanila, “Nganong nangita man kamo kanako? Wala ba kamo mahibalo nga kinahanglang anhi gayod ako sa balay sa akong Amahan?”
Ug nanganak siya sa iyang panganay nga usa ka lalaki ug iya kining giputos sa mga bakbak ug gipahigda sa pasongan kay wala na may dapit alang kanila sa balay nga abotanan.
Ug ang bata mitubo ug nahimong kusgan, puno sa kaalam, ug ang kahimuot sa Dios diha kaniya.
Kay alang kanato ang usa ka bata natawo, alang kanato ang usa ka anak nga lalaki gihatag, ug ang kagamhanan ipahiluna sa iyang abaga, ug ang iyang ngalan tawgon ug “Kahibulongang Magtatambag, Dios nga Makagagahom, Amahan nga Walay Kataposan, Prinsipe sa Pakigdait.”
Manganak siya ug usa ka batang lalaki, ug siya imong nganlan ug Jesus, kay siya mao ang moluwas sa iyang katawhan gikan sa ilang mga sala.”
“Tan-awa, usa ka ulay magsabak ug manganak sa usa ka bata nga lalaki, ug ang iyang ngalan tawgon ug Emmanuel” (nga nagkahulogan: Ang Dios uban kanato).
Ug kini mao ang ilhanan alang kaninyo: inyong makit-an ang usa ka gamayng bata nga naputos sa mga bakbak ug naghigda sa pasongan.”
Unya ang bata midako ug nahimong lig-on sa espiritu, ug didto siya magpuyo sa kamingawan hangtod sa adlaw sa iyang pagpakita ngadto sa Israel.
ug ang tanang nakadungog nagtipig niini sulod sa ilang mga kasingkasing nga nag-ingon, “Maunsa man kaha kining bataa?” kay ang kamot sa Ginoo diha man uban kaniya.
Ug ang pagkatawo ni Jesu-Cristo nahitabo sa ingon niini: Sa diha nga ang iyang inahan nga si Maria kaslonon pa kang Jose, sa wala pa sila mag-ipon, nakaplagan siya nga nagsamkon pinaagi sa Espiritu Santo. Ug si Jose nga iyang bana, tungod kay matarong man siya ug dili buot magpakaulaw kaniya, nakahukom sa pagpakigbulag kaniya sa hilom. Si Abraham mao ang amahan ni Isaac, ug si Isaac ang amahan ni Jacob, ug si Jacob ang amahan nila ni Juda ug sa iyang mga igsoong lalaki, Apan samtang naglaraw siya sa pagbuhat niini, dihay usa ka anghel sa Ginoo nga mitungha kaniya pinaagi sa damgo ug miingon, “Jose, anak ni David, ayaw kahadlok sa pagpangasawa kang Maria kay kanang iyang gisamkon gikan sa Espiritu Santo. Manganak siya ug usa ka batang lalaki, ug siya imong nganlan ug Jesus, kay siya mao ang moluwas sa iyang katawhan gikan sa ilang mga sala.” Kining tanan nahitabo aron matuman ang gisulti sa Ginoo pinaagi sa propeta nga nag-ingon, “Tan-awa, usa ka ulay magsabak ug manganak sa usa ka bata nga lalaki, ug ang iyang ngalan tawgon ug Emmanuel” (nga nagkahulogan: Ang Dios uban kanato). Busa sa pagbangon ni Jose gikan sa pagkatulog, gibuhat niya ang gisugo kaniya sa anghel sa Ginoo ug gipangasawa niya si Maria. Apan si Jose wala makighilawas kaniya hangtod nga gipanganak ni Maria ang usa ka bata nga lalaki, ug iyang ginganlan siya ug Jesus.
Ug ang pagkatawo ni Jesu-Cristo nahitabo sa ingon niini: Sa diha nga ang iyang inahan nga si Maria kaslonon pa kang Jose, sa wala pa sila mag-ipon, nakaplagan siya nga nagsamkon pinaagi sa Espiritu Santo.
Sa ikaunom nga bulan, ang anghel nga si Gabriel gipadala gikan sa Dios ngadto sa usa ka lungsod sa Galilea nga ginganlan ug Nazaret, ngadto sa usa ka dalagang ulay nga kaslonon sa usa ka lalaki nga ginganlan ug Jose gikan sa banay ni David. Ang ngalan sa dalagang ulay mao si Maria. Ug ang anghel miadto kaniya ug miingon, “Maglipay ka, ikaw nga gipanalanginan, ang Ginoo uban kanimo!” Apan siya naglibog pag-ayo tungod sa gisulti kaniya, ug iyang gihunahuna kon unsa ba kadtong pangumostaha. ug kay nasubay man nako pag-ayo ang tanan sukad sa sinugdan, giisip nako nga daw maayo usab alang kanako ang pagsulat kanimo sa usa ka maayong pagkahan-ay nga kasaysayan, O labing halangdon nga Teofilo, Ug ang anghel miingon kaniya, “Ayaw kahadlok, Maria, kay naangkon nimo ang grasya sa Dios. Ug ikaw magsamkon ug manganak ug usa ka batang lalaki, ug siya imong nganlan ug Jesus. Mahimo siyang bantogan ug tawgon nga Anak sa Labing Halangdon, ug ihatag kaniya sa Ginoong Dios ang trono ni David nga iyang amahan, ug iyang harian ang banay ni Jacob hangtod sa kahangtoran, ug walay kataposan ang iyang gingharian.” Ug si Maria miingon sa anghel, “Unsaon ba pagkahimo niini nga wala man akoy bana?” Ang anghel mitubag kaniya, “Ang Espiritu Santo mokunsad kanimo ug ang gahom sa Labing Halangdon molandong kanimo. Tungod niini, ang balaang bata nga matawo tawgon nga Anak sa Dios. Ug tan-awa, ang imong kadugo nga si Elisabet, bisan sa iyang kagulangon, nagsamkon usab ug usa ka bata nga lalaki, ug kini karon mao na ang ikaunom nga bulan niya, niadtong giingon nga dili makaanak. Kay sa Dios walay dili mahimo.” Ug si Maria miingon, “Tan-awa, ako ulipon sa Ginoo, matuman unta kini nganhi kanako sumala sa imong gisulti.” Unya ang anghel mibiya kaniya.
Kay alang kanato ang usa ka bata natawo, alang kanato ang usa ka anak nga lalaki gihatag, ug ang kagamhanan ipahiluna sa iyang abaga, ug ang iyang ngalan tawgon ug “Kahibulongang Magtatambag, Dios nga Makagagahom, Amahan nga Walay Kataposan, Prinsipe sa Pakigdait.” Mahitungod sa kauswagan sa iyang kagamhanan ug sa pakigdait kini walay kataposan, ibabaw sa trono ni David ug ibabaw sa iyang gingharian, aron sa pagtukod niini, ug sa pagtuboy niini uban ang hustisya ug pagkamatarong sukad karon ug hangtod sa kahangtoran. Ang kadasig sa Ginoo sa mga panon maoy maghimo niini.
apan si Jesus miingon, “Paduola kanako ang gagmayng kabataan ug ayaw ninyo sila pugngi kay ang gingharian sa langit ila sa mga sama kanila.”
Ug samtang didto sila, miabot ang panahon sa iyang pagpanganak. Ug nanganak siya sa iyang panganay nga usa ka lalaki ug iya kining giputos sa mga bakbak ug gipahigda sa pasongan kay wala na may dapit alang kanila sa balay nga abotanan.
Si Jesus mitubag kaniya, “Ako mao ang dalan ug ang kamatuoran ug ang kinabuhi, walay si bisan kinsa nga makaadto sa Amahan, kon dili pinaagi kanako.
Niadtong mga adlawa nangandam si Maria ug midali pag-adto sa kabungtoran, sa usa ka lungsod sa Juda, aron imong maila ang pagkatinuod sa mga pulong nga gitudlo kanimo. ug misulod siya sa balay ni Zacarias ug nangatahoran kang Elisabet. Sa pagkadungog ni Elisabet sa pangumosta ni Maria, ang bata misikad sulod sa iyang tiyan ug si Elisabet napuno sa Espiritu Santo. Unya sa kusog nga tingog misinggit siya, “Dalaygon ikaw sa mga kababayen-an, ug dalaygon ang bunga sa imong tiyan! Nganong nahitabo man kini kanako nga ako giduaw sa inahan sa akong Ginoo? Kay tan-awa, sa dihang miabot sa akong mga dalunggan ang imong tingog sa pangumosta, ang bata sulod sa akong tiyan misikad sa kalipay. Bulahan siya nga mituo nga aduna gayoy katumanan ang gisulti kaniya gikan sa Ginoo.”
Sa bata pa ako, nagsulti ako ingon nga bata, naghunahuna ako ingon nga bata, nangatarungan ingon nga bata apan sa nahamtong na ako, gibiyaan nako ang mga gawi nga binata.
Busa si bisan kinsa nga magpaubos sa iyang kaugalingon sama niining gamayng bata, siya mahimong labing dako sa gingharian sa langit.
Ug si Maria miingon, “Ang akong kalag nagdayeg sa Ginoo, ug ang akong espiritu nagkalipay diha sa Dios nga akong Manluluwas, kay siya nagtagad man sa ubos nga kahimtang niining iyang sulugoon. Kay tan-awa, sukad karon ang tanang kaliwatan magtawag kanako nga bulahan, kay siya nga gamhanan nagbuhat ug dagkong mga butang alang kanako, ug balaan ang iyang ngalan. Sa panahon ni Herodes nga hari sa Judea, may usa ka pari nga ginganlan ug Zacarias, sa laray ni Abias. Ug ang iyang asawa kaliwat ni Aaron ug ang iyang ngalan mao si Elisabet. Ang iyang kaluoy anaa sa mga may kahadlok kaniya, gikan sa mga kaliwatan ngadto sa mga kaliwatan. Nagbuhat siya diha sa gahom pinaagi sa iyang bukton, gipatibulaag niya ang mga mapahitas-on diha sa mga pamalandong sa ilang mga kasingkasing. Iyang gipakanaog ang mga gamhanan gikan sa ilang mga trono, ug iyang gituboy ang mga ubos ug kahimtang, ang mga gigutom iyang gitagbaw sa mga maayong butang, ug ang mga dato iyang gipapahawa nga walay mga dala. Iyang gitabangan ang iyang alagad nga si Israel agig paghinumdom sa iyang kaluoy sumala sa iyang gisulti ngadto sa atong mga katigulangan, kang Abraham ug sa iyang kaliwatan hangtod sa kahangtoran.”
Unya miadto sila nga nagdali ug ilang nakit-an si Maria ug si Jose ug ang gamayng bata nga naghigda sa pasongan. Sa pagkakita nila niini, ilang gisugilon ang gisulti kanila mahitungod niining bataa,
Niadtong tungora sa natawo na si Jesus didto sa Betlehem sa Judea sa panahon ni Herodes nga hari, dihay mga mago gikan sa Sidlakan nga miabot sa Jerusalem, ug nangutana, Sa pagkakita nila sa bituon, nangalipay gayod sila pag-ayo. Sa pagsulod na nila sa balay, ilang nakita ang bata uban kang Maria nga iyang inahan, ug sila miluhod ug misimba sa bata. Ug sa naukban na nila ang ilang mga bahandi, ilang gihalaran siya ug mga gasa: bulawan ug insenso ug mira. Ug sa napahimangnoan na sila pinaagi sa damgo sa dili pagbalik kang Herodes, mibalik sila agi sa laing dalan ngadto sa ilang kaugalingong yuta. Ug sa nakalakaw na ang mga mago, dihay usa ka anghel sa Ginoo nga mipakita kang Jose pinaagi sa damgo ug miingon, “Bangon, dad-a ang bata ug ang iyang inahan ug ikyas ngadto sa Ehipto ug pabilin didto hangtod ingnon ko ikaw kay sa dili madugay, si Herodes mangita na sa bata aron sa pagpatay kaniya.” Unya siya mibangon ug sa kagabhion gidala niya ang bata ug ang inahan niini, ug miadto sa Ehipto, ug didto nagpabilin sila hangtod sa pagkamatay ni Herodes. Kini nahitabo aron matuman ang giingon sa Ginoo pinaagi sa propeta, “Gikan sa Ehipto gitawag nako ang akong anak.” Unya sa pagkakita ni Herodes nga gilansisan lang diay siya sa mga mago, nasuko siya pag-ayo, ug iyang gipaadtoan ug gipapatay ang tanang mga bata nga lalaki sa Betlehem ug sa tanang kasikbit niini, nga may kagulangon nga duha ka tuig ngadto sa ubos, sumala sa panahon nga iyang nasayran gikan sa mga mago. Busa natuman ang gisulti sa propeta nga si Jeremias nga nag-ingon, “Usa ka tingog nabati didto sa Rama, hilak ug kusog nga pagminatay. Si Raquel nagminatay tungod sa iyang mga anak ug dili siya magpahupay sa iyang kaguol, kay sila wala na man.” Apan sa pagkamatay na ni Herodes, dihay, usa ka anghel sa Ginoo nga mipakita kang Jose didto sa Ehipto pinaagi sa damgo, ug miingon kaniya, “Hain man ang gipanganak nga hari sa mga Judio? Kay nakita namo ang iyang bituon didto sa Sidlakan ug nanganhi kami aron sa pagsimba kaniya.”
Unya nahitabo nga niadtong mga adlawa miabot gikan kang Cesar Augusto ang usa ka sugo sa pagpanglista sa tanang nagpuyo sa tibuok kalibotan. Ug ang anghel miingon kanila, “Ayaw kamo kahadlok, kay ania gidad-an ko kamo ug maayong balita sa dakong kalipay nga moabot sa tanang katawhan, kay alang kaninyo natawo karong adlawa sa lungsod ni David ang Manluluwas nga mao ang Cristo nga Ginoo. Ug kini mao ang ilhanan alang kaninyo: inyong makit-an ang usa ka gamayng bata nga naputos sa mga bakbak ug naghigda sa pasongan.” Ug sa kalit diha uban sa anghel ang usa ka dakong langitnong panon nga nagdayeg sa Dios ug nag-ingon, “Himaya ngadto sa Dios sa kahitas-an, ug sa yuta panagdait sa mga tawo nga iyang gikahimut-an.” Sa pagbiya na sa mga anghel gikan kanila paingon sa langit, ang mga tigbantay sa karnero nag-ingon sa usa ug usa, “Mangadto kita sa Betlehem ug tan-awon nato kining nahitabo nga gipahibalo sa Ginoo kanato.” Unya miadto sila nga nagdali ug ilang nakit-an si Maria ug si Jose ug ang gamayng bata nga naghigda sa pasongan. Sa pagkakita nila niini, ilang gisugilon ang gisulti kanila mahitungod niining bataa, ug ang tanang nakadungog niini nahibulong sa gisulti kanila sa mga tigbantay sa mga karnero. Apan kining tanan gitipigan lamang ni Maria nga namalandong niini diha sa iyang kasingkasing. Kini mao ang unang pagpanglista nga gihimo sa diha nga si Quirino mao pa ang gobernador sa Siria. Ug ang mga tigbantay sa karnero namauli nga naghimaya ug nagdayeg sa Dios tungod sa tanan nga ilang nadungog ug nakita sumala sa gisugilon kanila. Sa milabay na ang walo ka adlaw, sa dihang gituli siya, ilang ginganlan siya ug Jesus, ang ngalan nga gihatag kaniya sa anghel sa wala pa siya isamkon. Sa pag-abot na sa panahon alang sa ilang pagputli sumala sa Balaod ni Moises, ilang gidala ang bata ngadto sa Jerusalem aron ihalad siya ngadto sa Ginoo, (sumala sa nasulat diha sa balaod sa Ginoo, “Ang tanang lalaki nga panganay tawgon nga balaan alang sa Ginoo”) ug maghatag sila ug halad sumala sa giingon sa balaod sa Ginoo, “usa ka parisan nga tukmo, o duha ka salampati nga kuyabog.” Unya didtoy usa ka tawo sa Jerusalem nga ginganlan ug Simeon. Kining tawhana matarong ug may kahadlok sa Dios, nagtinguha sa kalipay sa Israel ug ang Espiritu Santo diha kaniya. Ug gipadayag kaniya sa Espiritu Santo nga dili siya mamatay sa dili pa niya makita ang Cristo sa Ginoo. Busa minandoan sa Espiritu, misulod siya sa Templo. Ug sa diha nga ang bata nga si Jesus gidala na sa iyang ginikanan ngadto sa sulod aron himoon alang kaniya ang sumala sa nabatasan sa balaod, gikugos kini ni Simeon diha sa iyang mga bukton ug nagdayeg siya sa Dios ug miingon, “Karon Ginoo, itugot nga ang imong ulipon mobiya nga malinawon, sumala sa imong pulong, Ang tanan nangadto aron sa pagpalista, ang matag usa ngadto sa iyang kaugalingong lungsod. kay ang akong mga mata nakakita na sa kaluwasan gikan kanimo, nga imong giandam diha sa atubangan sa tanang katawhan, usa ka kahayag alang sa pagpadayag ngadto sa mga Gentil ug sa himaya alang sa imong katawhan, ang Israel.” Ug ang iyang amahan ug inahan nahibulong sa gisulti mahitungod kaniya. Unya gipanalanginan sila ni Simeon ug siya miingon kang Maria nga inahan sa bata, “Tan-awa, kining bataa gigahin alang sa kapukanan ug sa pagbangon sa daghang mga tawo sa Israel, ug ingon nga ilhanan nga supakon— ug usa ka espada molapos sa imong kaugalingong kalag usab— aron mapadayag ang mga hunahuna gikan sa daghang mga kasingkasing.” Ug diha usab si Ana, usa ka propeta nga babaye, anak ni Fanuel nga sakop sa banay ni Aser. Siya tigulang na kaayo. Nagtipon siya ug ang iyang bana sulod sa pito ka tuig sukad sa ilang pagkaminyo, unya nabiyuda siya hangtod 84 na ang iyang panuigon. Wala siya mopahawa sa Templo apan nagpadayon siya sa pagsimba adlaw ug gabii pinaagi sa pagpuasa ug pag-ampo. Ug sa pag-abot niadtong taknaa, nagpasalamat siya sa Dios ug misulti mahitungod sa bata ngadto sa tanang nagpaabot sa pagtubos sa Jerusalem. Sa nahimo na nila ang tanan sumala sa balaod sa Ginoo, mipauli sila ngadto sa Galilea, sa ilang kaugalingong lungsod sa Nazaret. Ug si Jose usab gikan sa Galilea, gikan sa lungsod sa Nazaret, miadto sa Judea, sa lungsod ni David nga ginganlan ug Betlehem, kay siya gikan man sa banay ug sa kaliwatan ni David, Ug ang bata mitubo ug nahimong kusgan, puno sa kaalam, ug ang kahimuot sa Dios diha kaniya. Unya ang iyang mga ginikanan mag-adtoan sa Jerusalem matag tuig, sa Kasaulogan sa Pagsaylo. Ug sa nagpanuigon na siyag napulo ug duha mitungas sila sa Jerusalem sumala sa nabatasan. Sa dihang natapos na ang kasaulogan, sa ilang pagpamauli, nagpabilin sa Jerusalem ang bata nga si Jesus. Ang iyang mga ginikanan wala mahibalo niini. Apan kay nagdahom man sila nga kuyog ra siya sa panon, milakaw sila balig usa ka adlaw. Unya ilang gipangita siya sa ilang mga kadugo ug mga kaila, ug sa dihang wala nila makit-i siya, mibalik sila sa Jerusalem nga nangita kaniya. Human sa tulo ka adlaw, nakit-an nila siya sulod sa Templo, naglingkod taliwala sa mga magtutudlo, naminaw ug nangutana kanila. Ug ang tanan nga nakadungog kaniya natingala sa iyang pagpanabot ug sa iyang mga tubag. Sa pagkakita sa iyang mga ginikanan kaniya, natingala sila. Ug ang iyang inahan miingon kaniya, “Anak, nganong gibuhatan mo man kami niini? Tan-awa, ang imong amahan ug ako nabalaka sa pagpangita kanimo.” Ug siya miingon kanila, “Nganong nangita man kamo kanako? Wala ba kamo mahibalo nga kinahanglang anhi gayod ako sa balay sa akong Amahan?” aron sa pagpalista uban kang Maria nga iyang pangasaw-onon nga nagsabak. Ug sila wala makasabot sa mga pulong nga iyang gisulti kanila. Unya siya milugsong uban kanila ug miadto sa Nazaret, ug siya nagmasinugtanon kanila. Ug kining tanan gitipigan sa iyang inahan sulod sa iyang kasingkasing. Ug si Jesus mitubo sa kaalam ug panglawas ug sa kahimuot sa Dios ug sa tawo. Ug samtang didto sila, miabot ang panahon sa iyang pagpanganak. Ug nanganak siya sa iyang panganay nga usa ka lalaki ug iya kining giputos sa mga bakbak ug gipahigda sa pasongan kay wala na may dapit alang kanila sa balay nga abotanan.
Bansaya ang bata diha sa dalan nga iyang laktan, ug sa diha nga matigulang siya, dili siya mobiya gikan niini.
Sa pagsulod na nila sa balay, ilang nakita ang bata uban kang Maria nga iyang inahan, ug sila miluhod ug misimba sa bata. Ug sa naukban na nila ang ilang mga bahandi, ilang gihalaran siya ug mga gasa: bulawan ug insenso ug mira.
Tan-awa, ang mga anak mao ang panulundon gikan sa Ginoo, ang bunga sa taguangkan mao ang ganti.
Niadtong tungora sa natawo na si Jesus didto sa Betlehem sa Judea sa panahon ni Herodes nga hari, dihay mga mago gikan sa Sidlakan nga miabot sa Jerusalem, ug nangutana, Sa pagkakita nila sa bituon, nangalipay gayod sila pag-ayo. Sa pagsulod na nila sa balay, ilang nakita ang bata uban kang Maria nga iyang inahan, ug sila miluhod ug misimba sa bata. Ug sa naukban na nila ang ilang mga bahandi, ilang gihalaran siya ug mga gasa: bulawan ug insenso ug mira. Ug sa napahimangnoan na sila pinaagi sa damgo sa dili pagbalik kang Herodes, mibalik sila agi sa laing dalan ngadto sa ilang kaugalingong yuta.
“Si bisan kinsa nga nagdawat sa usa ka bata nga sama niini tungod sa akong ngalan, nagdawat kanako ug si bisan kinsa nga nagdawat kanako, wala magdawat kanako kondili kaniya nga nagpadala kanako.”
Niadtong maong higayon si Jesus nalipay diha sa Espiritu Santo ug miingon, “Nagpasalamat ako kanimo, Amahan, Ginoo sa langit ug sa yuta, nga imong gitago kining mga butanga gikan sa mga maalamon ug sa mga hait ug salabotan, ug gipadayag nimo ngadto sa mga masusong bata. Oo, Amahan, kay kana mao ang imong maluluy-ong pagbuot.
Ug sa nakalakaw na ang mga mago, dihay usa ka anghel sa Ginoo nga mipakita kang Jose pinaagi sa damgo ug miingon, “Bangon, dad-a ang bata ug ang iyang inahan ug ikyas ngadto sa Ehipto ug pabilin didto hangtod ingnon ko ikaw kay sa dili madugay, si Herodes mangita na sa bata aron sa pagpatay kaniya.” Unya siya mibangon ug sa kagabhion gidala niya ang bata ug ang inahan niini, ug miadto sa Ehipto, ug didto nagpabilin sila hangtod sa pagkamatay ni Herodes. Kini nahitabo aron matuman ang giingon sa Ginoo pinaagi sa propeta, “Gikan sa Ehipto gitawag nako ang akong anak.”
Ug sa nakalakaw na ang mga mago, dihay usa ka anghel sa Ginoo nga mipakita kang Jose pinaagi sa damgo ug miingon, “Bangon, dad-a ang bata ug ang iyang inahan ug ikyas ngadto sa Ehipto ug pabilin didto hangtod ingnon ko ikaw kay sa dili madugay, si Herodes mangita na sa bata aron sa pagpatay kaniya.”
Unya sa pagkakita ni Herodes nga gilansisan lang diay siya sa mga mago, nasuko siya pag-ayo, ug iyang gipaadtoan ug gipapatay ang tanang mga bata nga lalaki sa Betlehem ug sa tanang kasikbit niini, nga may kagulangon nga duha ka tuig ngadto sa ubos, sumala sa panahon nga iyang nasayran gikan sa mga mago. Busa natuman ang gisulti sa propeta nga si Jeremias nga nag-ingon, “Usa ka tingog nabati didto sa Rama, hilak ug kusog nga pagminatay. Si Raquel nagminatay tungod sa iyang mga anak ug dili siya magpahupay sa iyang kaguol, kay sila wala na man.”
Unya ang iyang mga ginikanan mag-adtoan sa Jerusalem matag tuig, sa Kasaulogan sa Pagsaylo. Ug sa nagpanuigon na siyag napulo ug duha mitungas sila sa Jerusalem sumala sa nabatasan.
Apan sa pagkamatay na ni Herodes, dihay, usa ka anghel sa Ginoo nga mipakita kang Jose didto sa Ehipto pinaagi sa damgo, ug miingon kaniya, “Hain man ang gipanganak nga hari sa mga Judio? Kay nakita namo ang iyang bituon didto sa Sidlakan ug nanganhi kami aron sa pagsimba kaniya.” “Bangon, dad-a ang bata ug ang iyang inahan uban kanimo, ug lakaw ngadto sa yuta sa Israel kay patay na ang mga nagtinguha sa kinabuhi sa bata.” Ug siya mibangon ug iyang gidala ang bata ug ang inahan niini ug miadto sa yuta sa Israel. Apan sa pagkadungog niya nga si Arquelao na ang naghari sa Judea puli sa iyang amahan nga si Herodes, nahadlok siya sa pagbalik didto, ug kay napahimangnoan man siya pinaagi sa damgo, miadto siya sa kayutaan sa Galilea. Ug siya miabot ug mipuyo sa usa ka lungsod nga ginganlan ug Nazaret, aron matuman ang gisulti sa mga propeta nga nag-ingon, “Siya tawgon nga Nazaretnon.”
Sa milabay na ang walo ka adlaw, sa dihang gituli siya, ilang ginganlan siya ug Jesus, ang ngalan nga gihatag kaniya sa anghel sa wala pa siya isamkon. Sa pag-abot na sa panahon alang sa ilang pagputli sumala sa Balaod ni Moises, ilang gidala ang bata ngadto sa Jerusalem aron ihalad siya ngadto sa Ginoo, (sumala sa nasulat diha sa balaod sa Ginoo, “Ang tanang lalaki nga panganay tawgon nga balaan alang sa Ginoo”) ug maghatag sila ug halad sumala sa giingon sa balaod sa Ginoo, “usa ka parisan nga tukmo, o duha ka salampati nga kuyabog.”
Unya didtoy usa ka tawo sa Jerusalem nga ginganlan ug Simeon. Kining tawhana matarong ug may kahadlok sa Dios, nagtinguha sa kalipay sa Israel ug ang Espiritu Santo diha kaniya. Ug gipadayag kaniya sa Espiritu Santo nga dili siya mamatay sa dili pa niya makita ang Cristo sa Ginoo. Busa minandoan sa Espiritu, misulod siya sa Templo. Ug sa diha nga ang bata nga si Jesus gidala na sa iyang ginikanan ngadto sa sulod aron himoon alang kaniya ang sumala sa nabatasan sa balaod, gikugos kini ni Simeon diha sa iyang mga bukton ug nagdayeg siya sa Dios ug miingon, “Karon Ginoo, itugot nga ang imong ulipon mobiya nga malinawon, sumala sa imong pulong, Ang tanan nangadto aron sa pagpalista, ang matag usa ngadto sa iyang kaugalingong lungsod. kay ang akong mga mata nakakita na sa kaluwasan gikan kanimo, nga imong giandam diha sa atubangan sa tanang katawhan, usa ka kahayag alang sa pagpadayag ngadto sa mga Gentil ug sa himaya alang sa imong katawhan, ang Israel.” Ug ang iyang amahan ug inahan nahibulong sa gisulti mahitungod kaniya. Unya gipanalanginan sila ni Simeon ug siya miingon kang Maria nga inahan sa bata, “Tan-awa, kining bataa gigahin alang sa kapukanan ug sa pagbangon sa daghang mga tawo sa Israel, ug ingon nga ilhanan nga supakon— ug usa ka espada molapos sa imong kaugalingong kalag usab— aron mapadayag ang mga hunahuna gikan sa daghang mga kasingkasing.”
Ug diha usab si Ana, usa ka propeta nga babaye, anak ni Fanuel nga sakop sa banay ni Aser. Siya tigulang na kaayo. Nagtipon siya ug ang iyang bana sulod sa pito ka tuig sukad sa ilang pagkaminyo, unya nabiyuda siya hangtod 84 na ang iyang panuigon. Wala siya mopahawa sa Templo apan nagpadayon siya sa pagsimba adlaw ug gabii pinaagi sa pagpuasa ug pag-ampo. Ug sa pag-abot niadtong taknaa, nagpasalamat siya sa Dios ug misulti mahitungod sa bata ngadto sa tanang nagpaabot sa pagtubos sa Jerusalem.
Sa nahimo na nila ang tanan sumala sa balaod sa Ginoo, mipauli sila ngadto sa Galilea, sa ilang kaugalingong lungsod sa Nazaret. Ug si Jose usab gikan sa Galilea, gikan sa lungsod sa Nazaret, miadto sa Judea, sa lungsod ni David nga ginganlan ug Betlehem, kay siya gikan man sa banay ug sa kaliwatan ni David, Ug ang bata mitubo ug nahimong kusgan, puno sa kaalam, ug ang kahimuot sa Dios diha kaniya.
Unya ang iyang mga ginikanan mag-adtoan sa Jerusalem matag tuig, sa Kasaulogan sa Pagsaylo. Ug sa nagpanuigon na siyag napulo ug duha mitungas sila sa Jerusalem sumala sa nabatasan. Sa dihang natapos na ang kasaulogan, sa ilang pagpamauli, nagpabilin sa Jerusalem ang bata nga si Jesus. Ang iyang mga ginikanan wala mahibalo niini. Apan kay nagdahom man sila nga kuyog ra siya sa panon, milakaw sila balig usa ka adlaw. Unya ilang gipangita siya sa ilang mga kadugo ug mga kaila, ug sa dihang wala nila makit-i siya, mibalik sila sa Jerusalem nga nangita kaniya. Human sa tulo ka adlaw, nakit-an nila siya sulod sa Templo, naglingkod taliwala sa mga magtutudlo, naminaw ug nangutana kanila. Ug ang tanan nga nakadungog kaniya natingala sa iyang pagpanabot ug sa iyang mga tubag. Sa pagkakita sa iyang mga ginikanan kaniya, natingala sila. Ug ang iyang inahan miingon kaniya, “Anak, nganong gibuhatan mo man kami niini? Tan-awa, ang imong amahan ug ako nabalaka sa pagpangita kanimo.” Ug siya miingon kanila, “Nganong nangita man kamo kanako? Wala ba kamo mahibalo nga kinahanglang anhi gayod ako sa balay sa akong Amahan?” aron sa pagpalista uban kang Maria nga iyang pangasaw-onon nga nagsabak. Ug sila wala makasabot sa mga pulong nga iyang gisulti kanila. Unya siya milugsong uban kanila ug miadto sa Nazaret, ug siya nagmasinugtanon kanila. Ug kining tanan gitipigan sa iyang inahan sulod sa iyang kasingkasing. Ug si Jesus mitubo sa kaalam ug panglawas ug sa kahimuot sa Dios ug sa tawo.
Apan ikaw, O Betlehem Efrata, ikaw nga gamayng lungsod diha sa kabanayan sa Juda, gikan kanimo mogula alang kanako ang mahimong tigmando sa Israel, nga ang kagikan gikan pa sa kanhing panahon, gikan sa kakaraanan.
Sa diha nga bata pa ang Israel, gihigugma nako siya, ug gikan sa Ehipto gitawag nako ang akong anak.
Ang mga hari sa Tarsis ug sa mga kapuloan maghatag unta kaniya ug buhis: ang mga hari sa Sheba ug sa Seba magdala unta ug mga gasa! Ang tanang mga hari magyukbo unta sa atubangan niya; mag-alagad unta kaniya ang tanang mga nasod!