Kategorya
79 Mga Bersikulo sa Biblia Bahin sa Gahom sa Pag-ampo
Dako kaayo’g mahimo ang pag-ampo sa matarong. Kon mag-ampo ka, nasayod ka nga ang atong Dios gamhanan nga motabang sa bisan unsa nga sitwasyon. Ang pag-ampo, pakigsulti kini sa Ginoo. Pagsalig nga ipaambit ang imong gibati kaniya nga walay gitago, kay wala man gyud tay ma itago niya. Tuohi ko, dinhi gyud magsugod ang mga katingalahan, kon mohilak ka atubangan sa atong Amahan nga nahigugma kanato. Paminawon niya ang imong pagpangayo ug motabang siya sa imong panginahanglan.
Kon dili ka mag-ampo, wala kay relasyon sa Espiritu Santo ug dali ka ra mabiktima sa kaaway. Busa, kinahanglan nga ang imong kinabuhi magsalig sa gahom sa pag-ampo. Kon mohapa ka sa tiilan ni Hesus, imong mailhan ang iyang gahom ug awtoridad. Mao na nga makita nimo nga mausab ang tanan sa imong palibot.
Ang pag-ampo usa sa labing gamhanan natong hinagiban. Gamhanan kaayo ang atong mga pag-ampo! Gigamit sa Dios ang imong mga pag-ampo aron molihok ug mohimo og mga milagro. Hinumdumi nga ang Dios nga Labing Gamhanan ang imong ginasimba. Pag-ampo uban ang pagtuo, pag-ampo kanunay, ug paabota ang tabang sa Ginoo.
Ang gahom sa pag-ampo dili gikan nimo. Ang gahom anaa kang Hesus; siya ang motubag sa imong pag-ampo ug mohimo sa mga butang nga daw imposible. Apan hinumdomi, ang pag-ampo usa ka pangayo, dili pagmando sa Dios. Tubagon ni Hesus ang pag-ampo nga naghimaya sa Amahan.
"Bisan unsa ang inyong pangayoon sa akong ngalan, buhaton ko kini, aron mahimaya ang Amahan diha sa Anak. Kon kamo mangayo ug bisan unsa diha sa akong ngalan, buhaton ko kini." (Juan 14:13-14)
Ayaw kamo kabalaka mahitungod sa bisan unsang butang, apan sa tanang butang ipahibalo ninyo sa Dios ang inyong mga hangyo pinaagi sa pag-ampo ug sa pagpangamuyo uban ang pagpasalamat. Ug ang kalinaw sa Dios nga milapaw sa tanang pagpanabot, magbantay sa inyong mga kasingkasing ug sa inyong mga hunahuna diha kang Cristo Jesus.
Paglipay kamo sa kanunay, pag-ampo kamo sa walay paghunong, pagpasalamat kamo sa tanang higayon kay kini mao ang kabubut-on sa Dios diha kang Cristo Jesus alang kaninyo.
Sangpita ako ug ako motubag kanimo ug magsugilon kanimo sa dagko ug mga tinago nga mga butang nga wala nimo mahibaloi.
nga nag-ingon, “Ako nagsangpit sa Ginoo tungod sa akong kalisdanan, ug siya mitubag kanako; gikan sa tiyan sa Sheol ako mituaw, ug ikaw namati sa akong tingog.
Ug bisan unsay inyong pangayoon pinaagi sa akong ngalan, buhaton nako kini aron ang Amahan mapasidunggan diha sa Anak.
Ug ang tanang butang nga inyong pangayoon pinaagi sa pag-ampo madawat ninyo kon aduna kamoy pagtuo.”
Pagtukaw ug pag-ampo kamo aron dili kamo mahisulod ngadto sa pagsulay. Sa pagkatinuod, matinguhaon ang espiritu apan luya ang lawas.”
“Pangayo ug kamo hatagan, pangita ug kamo makakaplag, panuktok, ug ang pultahan ablihan alang kaninyo.
Busa ngadto sa usa ug usa pagsinugiray kamo sa inyong mga sala ug pag-ampo kamo alang sa usa ug usa, aron kamo mangaayo. Ang pag-ampo sa tawong matarong dako ug kahimoan.
Apan nianang pagkatungang gabii, si Pablo ug si Silas nag-ampo ug nag-awit ug mga alawiton ngadto sa Dios ug ang mga binilanggo naminaw kanila.
Sa ingon niana, uban sa pagsalig manuol kita ngadto sa trono sa grasya, aron makadawat ug kaluoy ug makakaplag ug grasya nga makatabang kanato sa panahon sa pagpanginahanglan.
Kon kamo magpabilin kanako ug ang akong mga pulong magpabilin kaninyo, pangayo kamo ug bisan unsa nga buot ninyo, ug himoon kini alang kaninyo.
Ug bisan unsay inyong pangayoon pinaagi sa akong ngalan, buhaton nako kini aron ang Amahan mapasidunggan diha sa Anak. Kon mangayo kamo ug bisan unsa pinaagi sa akong ngalan, kini akong buhaton.
Ikaw maghimo sa imong mga pag-ampo ngadto kaniya ug siya magpatalinghog kanimo, ug ikaw magtuman sa imong mga panaad.
Sa ingon usab nga paagi, ang Espiritu motabang kanato sa atong kaluyahon kay kita wala man mahibalo unsay angay nga iampo, apan ang Espiritu gayod mangamuyo alang kanato sa mga pag-agulo nga dili malitok sa mga pulong.
Unya si Eliseo nag-ampo ug miingon, “O Ginoo, ako nag-ampo kanimo, bukha ang iyang mga mata aron siya makakita.” Ug gibuka sa Ginoo ang mga mata niadtong batan-ong lalaki, ug siya nakakita nga ang bukid napuno sa mga kabayo ug mga karwahi nga kalayo nga naglibot kang Eliseo.
Ang Ginoo miingon kaniya, “Gidungog nako ang imong pag-ampo ug ang imong pangamuyo nga imong gihimo sa akong atubangan, gibalaan na nako kining maong balay nga imong gitukod ug gibutang didto ang akong ngalan hangtod sa kahangtoran. Ang akong mga mata ug ang akong kasingkasing atua didto kanunay.
Ug ang atong nabatonang pagsalig kaniya mao kini, nga kon mangayo kita ug bisan unsa sumala sa iyang kabubut-on, siya mamati gayod kanato. Ug kon nasayod man kita nga siya mamati gayod kanato bisan unsay atong pangayoon, kita nasayod nga ato nang nabatonan ang gipangayo kaniya.
Ug giuli sa Ginoo ang tanang katigayonan ni Job sa diha nga nag-ampo siya alang sa iyang mga higala. Ug ang Ginoo naghatag kang Job ug duha ka pilo kay sa napanag-iya niya kaniadto.
Nakaingon ako diha sa akong sa kakurat, “Gipapahawa ako gikan sa imong panan-aw.” Apan gidungog nimo ang akong mga pangaliyupo sa diha nga nagpakitabang ako kanimo.
Ug sa nakaampo na sila, nauyog ang dapit diin sila natigom ug silang tanan napuno sa Espiritu Santo ug nagsulti sa pulong sa Dios nga may kaisog.
Busa sultihan ko kamo nga bisan unsay inyong pangayoon pinaagi sa pag-ampo, tuohi nga nadawat na ninyo kini ug kamo makadawat niini.
“Sa inyong pag-ampo, ayaw paggamit ug daghang mga pulong nga walay kapuslanan, ingon sa gihimo sa mga Gentil kay sila nagdahom nga pamation sila tungod sa daghan nilang mga pulong.
Ang Ginoo duol sa tanan nga nagsangpit kaniya, sa tanan nga nagsangpit kaniya sa kamatuoran.
Tungod sa akong kalisdanan misangpit ako sa Ginoo; mitubag kanako ang Ginoo ug gibutang niya ako sa dapit nga lapad.
Apan sultihan ko kamo, higugmaa ninyo ang inyong mga kaaway ug pag-ampo alang sa mga naglutos kaninyo
nga sa ilang pag-abot, nag-ampo alang kanila nga unta makadawat sila sa Espiritu Santo,
“Pangayo ug kamo hatagan, pangita ug kamo makakaplag, panuktok, ug ang pultahan ablihan alang kaninyo. Kay ang tanan nga mangayo makadawat ug ang mangita makakaplag ug alang kaniya nga manuktok ablihan ang pultahan.
Sa akong kagul-anan nagsangpit ako sa Ginoo; ngadto sa akong Dios nagpakitabang ako. Gikan sa iyang Templo, nadungog niya ang akong tingog, ug ang akong pagtuaw ngadto kaniya midangat sa iyang mga dalunggan.
Apan ikaw, sa dihang mag-ampo ka, sulod sa imong lawak ug takpi ang pultahan ug pag-ampo sa imong Amahan nga anaa sa tago ug ang imong Amahan nga nagtan-aw kanimo sa tago magganti kanimo.
Ug nahitabo nga ang amahan ni Publio naghigda nga gihilantan ug may disenterya. Ug si Pablo miadto kaniya ug nag-ampo ug mitapion sa iyang kamot diha kaniya, ug naayo siya.
Ug kon nasayod man kita nga siya mamati gayod kanato bisan unsay atong pangayoon, kita nasayod nga ato nang nabatonan ang gipangayo kaniya.
Hinuon papangayoa siya diha sa pagtuo, sa walay pagduhaduha, kay siya nga nagduhaduha sama sa balod sa dagat nga gitulod ug gikusokuso sa hangin.
Kamo wala magpili kanako apan ako ang nagpili kaninyo ug nagtahas kaninyo aron manglakaw kamo ug mamunga ug bunga nga molungtad, aron nga ang bisan unsa nga inyong pangayoon gikan sa Amahan pinaagi sa akong ngalan, ihatag kaninyo.
Panahon sa adlaw ang Ginoo magsugo sa iyang gugmang walay paglubad; ug sa gabii ang iyang awit mag-uban kanako, usa ka pag-ampo ngadto sa Dios sa akong kinabuhi.
Apan silang tanan gipagula ni Pedro, ug siya miluhod ug nag-ampo. Unya sa pag-atubang niya sa lawas, miingon siya, “Tabita, bangon.” Ug gibuka ni Dorcas ang iyang mga mata ug sa pagkakita niya kang Pedro, siya milingkod.
Hinigugma, nag-ampo ako nga ang tanan maayo alang kanimo ug nga maanaa ikaw sa maayong panglawas, ingon nga maayo ang imong kalag.
Ayaw kamo kabalaka mahitungod sa bisan unsang butang, apan sa tanang butang ipahibalo ninyo sa Dios ang inyong mga hangyo pinaagi sa pag-ampo ug sa pagpangamuyo uban ang pagpasalamat.
Ug ang atong nabatonang pagsalig kaniya mao kini, nga kon mangayo kita ug bisan unsa sumala sa iyang kabubut-on, siya mamati gayod kanato.
Pamatia ang akong pag-ampo, O Ginoo patalinghugi ang akong mga pangaliyupo diha sa imong pagkamatinumanon; sa imong pagkamatarong tubaga ako.
Oo, ako usab maglipay kay ako nasayod nga pinaagi sa inyong mga pag-ampo ug sa tabang sa Espiritu ni Jesu-Cristo, kini mosangpot ra alang sa akong kagawasan.
Busa, kon kamo, nga mga daotan, mahibalo man ganing mohatag ug mga maayong gasa ngadto sa inyong mga anak, dili ba labaw pa ang inyong langitnong Amahan nga mohatag sa Espiritu Santo ngadto sa mga nangayo kaniya?”
Ug sa maong panahon si Jesus miingon, “Nagpasalamat ako kanimo, Amahan, Ginoo sa langit ug sa yuta, nga kining mga butanga gililong nimo sa mga maalamon ug sa mga hait ug salabotan ug gipadayag hinuon nimo ngadto sa mga kabataan.
Busa si Pedro gibilanggo. Apan gihimo sa iglesia alang kaniya ang mainiton nga pag-ampo ngadto sa Dios.
Sila migahin sa ilang kaugalingon sa mga pagtudlo sa mga apostoles, ug sa pagpakig-ambitay, sa pagpikaspikas sa pan ug diha sa mga pag-ampo.
“Pamatia ang akong pag-ampo, O Ginoo ug dungga ang akong pagtuaw; ayaw pagpakahilom niining akong mga luha. Kay ako dumuduong nimo, usa ka lumalabay sama sa tanan nakong mga katigulangan.
Sa diha nga magpakitabang ang mga matarong, ang Ginoo mamati, ug magluwas kanila gikan sa tanan nilang mga kagul-anan.
Unya gisuginlan sila ni Jesus ug usa ka sambingay aron pagpaila nga kinahanglang mag-ampo sila kanunay ug dili maluya.
Apan kami maggahin sa among kaugalingon sa pag-ampo ug sa pag-alagad mahitungod sa pulong.”
Kay ang mga mata sa Ginoo anaa sa mga matarong, ug ang iyang mga dalunggan sa ilang mga pangamuyo. Apan ang nawong sa Ginoo batok sa mga nagbuhat ug daotan.”
kon ang akong katawhan nga gitawag sa akong ngalan magpaubos sa ilang kaugalingon ug mag-ampo ug mangita sa akong nawong ug motalikod gikan sa ilang mga daotang pamaagi, ako mamati gikan sa langit ug magpasaylo sa ilang mga sala ug mag-ayo sa ilang yuta.
Pinaagi sa bug-os nga pag-ampo ug pagpangamuyo, pag-ampo diha sa Espiritu sa tanang panahon. Alang niini, kinahanglang magtukaw kamo uban sa bug-os nga pagkamapadayonon ug sa pangamuyo alang sa tanang mga balaan
Kon aduna man kaninyoy nakulangan ug kaalam, papangayoa siya sa Dios nga naghatag nga madagayaon ngadto sa tanang tawo ug sa walay pagpamuyboy, ug kini ihatag kaniya.
Sa ingon usab nga paagi, ang Espiritu motabang kanato sa atong kaluyahon kay kita wala man mahibalo unsay angay nga iampo, apan ang Espiritu gayod mangamuyo alang kanato sa mga pag-agulo nga dili malitok sa mga pulong. Ug siya nga nagsusi sa mga kasingkasing nasayod kon unsa ang hunahuna sa Espiritu, kay ang Espiritu mangamuyo man sumala sa kabubut-on sa Dios alang sa mga balaan.
Tagdon niya ang pag-ampo sa mga nanginahanglan, ug dili niya isalikway ang ilang pag-ampo.
Kini silang tanan nagpadayon sa paghiusa sa pag-ampo, kauban sa mga babaye ug kang Maria nga inahan ni Jesus ug sa iyang mga igsoong lalaki.
ug gikan kaniya makadawat kita sa bisan unsa nga atong pangayoon kay kita nagtuman man sa iyang mga sugo ug nagbuhat sa makapahimuot kaniya.
O among Dios, dili ba ikaw magpahamtang ug hukom kanila? Kay kami walay gahom batok niining dakong panon nga mianhi batok kanamo. Wala kami mahibalo unsay buhaton apan ang among mga mata anaa kanimo.”
Sa diha nga magtawag siya kanako, ako motubag kaniya; ubanan nako siya diha sa kalisdanan, luwason nako siya ug akong pasidunggan.
Gihigugma nako ang Ginoo, kay siya nagpatalinghog sa akong tingog ug sa akong mga pangaliyupo. Ako nagtuo, bisan ako nagsulti, “Gisakit ako sa hilabihan gayod”; sa hinanali ako nakaingon, “Ang tanang tawo bakakon.” Unsa man ang akong igasa sa Ginoo sa tanan niyang kaayo kanako? Akong iisa ang kupa sa kaluwasan, ug sangpiton nako ang ngalan sa Ginoo. magbayad ako sa akong mga panaad sa Ginoo, diha sa atubangan sa tanan niyang katawhan. Bililhon sa panan-aw sa Ginoo ang kamatayon sa iyang mga balaan. O Ginoo, ako imong alagad. Ako imong alagad, anak sa imong alagad nga babaye. Gihubad nimo ang akong mga gapos. Akong ihalad kanimo ang halad sa pasalamat, ug magsangpit ako sa ngalan sa Ginoo. Magbayad ako sa akong mga panaad sa Ginoo diha sa atubangan sa tanan niyang katawhan, diha sa mga hawanan sa balay sa Ginoo, sa taliwala nimo, O Jerusalem. Dayega ang Ginoo! Tungod kay iyang gikiling kanako ang iyang igdulungog, busa magsangpit ako kaniya samtang ako buhi pa.
Siya miingon kanila, “Kining matanga dili mahimo sa pagpagula pinaagi sa bisan unsa gawas lamang sa pag-ampo.”
Ug kon walay pagtuo dili gayod mahimo ang pagpahimuot kaniya. Kay si bisan kinsa nga moduol sa Dios kinahanglang motuo nga siya anaa ug nga siya magganti sa mga nangita kaniya.
Ug sultihan ko usab kamo nga kon ang duha kaninyo mag-uyon dinhi sa yuta mahitungod sa bisan unsa nga ilang pangayoon, alang kanila buhaton kini sa akong Amahan nga anaa sa langit. Ug gitawag ni Jesus ang usa ka gamayng bata ngadto kaniya ug gipatindog niya kini sa ilang taliwala. Kay diin may duha o tulo nga nagkatigom sa akong ngalan, anaa ako sa ilang taliwala.”
Ug ngadto kaniya, nga pinaagi sa gahom nga naglihok sulod kanato makahimo ug labaw pa gayod kay sa tanan natong gipangayo ug gihunahuna,
Naghangyo ako kaninyo, mga igsoon, pinaagi sa atong Ginoong Jesu-Cristo ug pinaagi sa gugma sa Espiritu, sa pagpanglimbasog uban kanako diha sa mga pag-ampo ngadto sa Dios tungod ug alang kanako,
Mibangon ako sa wala pa mobanagbanag ug mituaw ako; naglaom ako diha sa imong mga pulong. Nagmata ako sa wala pa ang mga pagtukaw sa kagabhion, aron ako mamalandong sa imong saad.
Nagpasalamat ako sa Dios nga akong gisimba sama sa gibuhat sa akong katigulangan, uban sa hinlo nga tanlag ingon nga ako walay hunong sa paghinumdom kanimo diha sa akong mga pag-ampo adlaw ug gabii.