Kategorya
106 Mga Bersikulo sa Bibliya nga Lisod Sabton
Lisod gyud ipasabot ang butang nga wala nato masinati. Pero kon atong ikinabuhi ang pulong sa Ginoo kada adlaw, makabaton gyud ta og mga gamit aron ipaambit ang mensahe sa kaluwasan ngadto sa uban.
Walay mas labaw pa nga makatandog sa kasingkasing sa tawo kaysa sa pagpamatuod sa kaugalingong kasinatian sa grasya sa Ginoo. Ang tinuod nga pagbag-o sa kinabuhi, mao gyuy labing epektibo nga paagi sa pagsangyaw.
Apan, importante gyud nga dili nato kalimtan ang giya sa Espiritu Santo. Siya ang adunay hingpit nga kahibalo ug pailob aron mas masabtan nato ang tanan.
Ay nato isalig ang tanan sa atong kaugalingong panghuna-huna o sa kasinatian sa uban, kay basin og mawad-an ta og ikasulti kon atong ipaambit ang butang nga wala nato masinati mismo.
Andam ang Espiritu Santo nga tudloan kita karon. Ablihi lang nato ang atong kasingkasing ug paminawa ang Iyang tingog.
Kay si Cristo usab namatay sa makausa tungod sa mga sala, ang matarong alang sa mga dili matarong, aron kamo iyang madala ngadto sa Dios, ingon nga gipatay siya diha sa lawas apan gibuhi diha sa espiritu. Ug niini siya miadto ug nagwali ngadto sa mga espiritu nga gibilanggo,
Usa na usab niana ka adlaw sa diha nga ang mga anak sa Dios miadto aron sa pagpakita sa ilang kaugalingon sa atubangan sa Ginoo, si Satanas miadto usab uban kanila, aron sa pagpakita sa iyang kaugalingon sa atubangan sa Ginoo.
Mao kini ang kaalam: kaniya nga may salabotan, ipahubad ang numero sa bangis nga mananap, kay kini usa ka numero sa tawo. Ang iyang numero 666.
Sa dihang misugod sa pagdaghan ang mga tawo sa ibabaw sa yuta ug may nangatawo kanila nga mga anak nga babaye, Ug si Noe may tulo ka anak nga lalaki: si Sem, si Ham ug si Japhet. Ug ang kalibotan nahimong daotan, nagkadunot sa atubangan sa Dios ug ang yuta napuno sa kabangis. Ug nakita sa Dios nga ang kalibotan nahimong daotan, nagkadunot kini kay ang tanang tawo daotan man sa ilang pamaagi diha sa kalibotan. Ug ang Dios miingon kang Noe, “Nakahukom na ako sa pagtapos sa tanan nga unod kay ang yuta napuno sa kadaotan tungod kanila, busa laglagon nako sila uban sa kalibotan. Pagbuhat ug usa ka arka gikan sa kahoy nga sipre ug mga lawak sa sulod sa arka ug buliti ug aspalto ang sulod ug gawas niini. Ug buhata kini sa ingon niini nga paagi: ang gitas-on sa arka 300 ka maniko, ang iyang gilapdon 50 ka maniko, ug ang iyang gihabogon 30 ka maniko. Pagbuhat ug atop sa arka, ug palabwa kini ug usa ka maniko diha sa ibabaw ug himoa diha sa kilid ang pultahan sa arka, ug himoa kini nga may ubos, ikaduha ug ikatulo nga andana. Ug tan-awa, ako magdala ug baha sa mga tubig nganha sa yuta aron sa paglaglag sa tanang unod nga may kinabuhi ubos sa langit, ang tanan nga anaa sa yuta mangamatay. Apan buhaton nako ang akong kasabotan uban kanimo ug mosulod ikaw sa arka, ikaw ug ang imong mga anak nga lalaki, ug ang imong asawa ug ang mga asawa sa imong mga anak nga uban kanimo. Ug gikan sa tanang buhing butang sa tanan nga unod, duha sa matag matang, sila ipasulod nimo sa arka aron mabuhi uban kanimo. Kinahanglan nga sila laki ug baye. ang mga anak nga lalaki sa Dios nakakita nga ang mga anak nga babaye sa mga tawo maanyag ug nangasawa sila sumala sa ilang napili. Sa matag matang sa langgam ug sa matag matang sa mga hayop ug tanang mga butang nga nagkamang sa yuta sumala sa ilang matang, duha sa matag matang, sila mosulod uban kanimo aron mabuhi sila. Ug pagdala usab uban kanimo sa tanan nga pagkaon nga kaonon ug tigoma kini. Ug kini mahimo nga pagkaon alang kanimo ug alang kanila.” Ug kini gibuhat ni Noe, gibuhat niya ang tanan nga gisugo sa Dios kaniya. Ug ang Ginoo miingon, “Ang akong espiritu dili angay nga magpabilin uban sa tawo hangtod sa kahangtoran, kay siya unod apan ang iyang mga adlaw mahimo nga 120 ka tuig.” Niadtong mga adlawa ang mga Nefilim diha sa yuta, ug bisan sa panahon human niini, sa dihang ang mga lalaking anak sa Dios misulod ngadto sa mga babayeng anak sa mga tawo, ug sila nanganak alang kanila. Kini mao ang kusgan nga mga tawo sa karaang panahon, ang mga tawo nga bantogan.
Siya miingon, “Apan dili ikaw makakita sa akong nawong, kay ang tawo dili mahimong makakita kanako ug mabuhi.”
ug ang baboy kay bisan ug pikas ang kuko niini ug buak ang tiil, wala kini mag-usap sa kinaon, hugaw kini alang kaninyo.
Apan sa mga siyudad niining mga katawhan nga gihatag kaninyo sa Ginoo nga inyong Dios ingon nga panulundon, walay buhion sa bisan unsa nga nagginhawa. Hinuon laglaga gayod sila, ang mga Hitihanon ug ang mga Amorihanon, ang mga Canaanhon ug ang mga Perisihanon, ang mga Hibihanon ug ang mga Jebusihanon sumala sa gisugo kaninyo sa Ginoo nga inyong Dios
Ug si Jefta naghimo ug usa ka panaad ngadto sa Ginoo ug miingon, “Kon imong itugyan ang mga Amonihanon nganhi sa akong kamot, si bisan kinsa nga mogula sa pultahan sa akong balay aron sa pagsugat kanako, sa diha nga ako mopauli nga madaogon gikan sa mga Amonihanon maiya sa Ginoo ug ako maghalad kaniya alang sa usa ka halad nga sunogon.”
Misilaob na usab ang kasuko sa Ginoo batok sa Israel ug iyang gipalihok si David batok kanila nga nag-ingon, “Lakaw, ipha ang Israel ug ang Juda.”
Ug siya miingon kaniya, “Ako usab usa ka propeta sama kanimo, ug usa ka anghel nagsulti kanako pinaagi sa pulong sa Ginoo, nga nag-ingon, ‘Dad-a siya pagbalik uban kanimo ngadto sa imong balay, aron siya makakaon ug pan ug makainom ug tubig.’ ” Apan namakak siya kaniya.
Kon aduna man kaninyoy nakulangan ug kaalam, papangayoa siya sa Dios nga naghatag nga madagayaon ngadto sa tanang tawo ug sa walay pagpamuyboy, ug kini ihatag kaniya.
Unya gikan sa alimpulos, ang Ginoo mitubag kang Job: ug gipahimutang nako niini ang akong utlanan, ug gibutangan ug mga rehas ug mga pultahan, ug nag-ingon, ‘Kutob ra ikaw dinhi, ug dili na molapaw, ug dinhi magpabilin ang mapagarbohon nimong mga balod’? “Nakasugo ba ikaw sa kabuntagon sukad sa pagsugod sa imong mga adlaw, ug nagtultol sa kaadlawon sa dapit niini. aron kini makahupot sa mga ngilit sa yuta, ug ang mga tawong daotan matay-og gikan niini? Kini nausab sama sa lapok ilalom sa silyo, ug kini natina sama sa usa ka bisti. Gikan sa mga tawong daotan ang ilang suga gihikaw, ug ang tinuboy nila nga bukton nabali. “Nakaadto ba ikaw sa mga tubod sa dagat, o nakalakaw sa mga bung-aw sa kahiladman? Gipadayag ba kanimo ang mga ganghaan sa kamatayon, o nakita ba nimo ang mga pultahan sa hilabihang kangitngit? Natukib ba nimo ang gilapdon sa yuta? Ipahayag kon ikaw nasayod niining tanan. “Hain ba ang dalan padulong sa pinuy-anan sa kahayag, ug hain ba ang dapit sa kangitngit, “Kinsa kini nga nagngitngit sa tambag pinaagi sa mga pulong nga walay kahibalo? aron imo kining madala ngadto sa iyang dapit ug aron imong mahibaloan ang agianan padulong sa balay niini? Ikaw nahibalo, kay daan ka na man nga natawo, ug dako man ang gidaghanon sa imong mga adlaw! “Nakasulod ka na ba sa mga balay tipiganan sa yelo, o nakita na ba nimo ang mga balay tipiganan sa ulan nga yelo, nga akong gitagana alang sa panahon sa kasamok, alang sa adlaw sa gubat ug sa pagpakig-away? Unsa ba ang dalan diin atua gibahin ang kahayag, o diin ang hangin sa silangan gisabwag sa ibabaw sa yuta? “Kinsa ba ang naghimo ug kanal alang sa tubig nga nagbaha, ug usa ka agianan alang sa liti, sa pagpadala ug ulan sa yuta diin walay tawo, didto sa kamingawan nga walay tawo, aron sa pagtagbaw sa awaaw ug biniyaan nga yuta ug aron sa pagpatubo sa mga balili? “May amahan ba ang ulan, o kinsa ba ang nanganak sa mga tulo sa yamog? Kang kinsa bang taguangkan naggikan ang yelo, ug kinsa ba ang nanganak sa nagbagtok nga tubig sa kalangitan? Pangandam ingon nga usa ka lalaki, Ako mangutana kanimo ug ikaw motug-an kanako. Ang katubigan nahimong gahi sama sa bato, ug ang ibabaw sa kahiladman nabagtok. “Makabugkos ba ikaw sa mga kadena sa Pleyades, o makahubad sa mga higot sa Orion? Makamando ba ikaw sa Masarot diha sa ilang panahon, o makagiya sa Oso uban sa mga anak niini? Nahibalo ba ikaw sa mga tulumanon sa kalangitan? Makatukod ba ikaw sa gingharian niini diha sa yuta? “Makahimo ba ikaw sa pagpatugbaw sa imong tingog ngadto sa kapanganoran, aron ang baha sa tubig makatabon kanimo? Makapadala ba ikaw ug mga kilat, aron sila mangadto, ug moingon kanimo, ‘Ania kami’? Kinsa ba ang nagbutang ug kaalam diha sa kapanganoran o naghatag ug pagpanabot sa gabon? Kinsa ba ang makaihap sa mga panganod pinaagi sa kaalam? O kinsa ba ang makakiling sa mga sudlanan ug tubig sa langit, sa diha nga ang abog magtapok ug ang tibugol sa yuta magkaipon? “Makapangayam ba ikaw ug tukbonon alang sa liyon, o makapatagbaw sa bata pa nga mga liyon, “Diin man ikaw sa pagpahimutang nako sa patukoranan sa kalibotan? Sultihi ako kon ikaw adunay pagpanabot.
ang mga anak nga lalaki sa Dios nakakita nga ang mga anak nga babaye sa mga tawo maanyag ug nangasawa sila sumala sa ilang napili.
nga unta ang Dios sa atong Ginoong Jesu-Cristo, ang mahimayaong Amahan, maghatag kaninyo sa espiritu sa kaalam ug sa pagpadayag diha sa kahibalo mahitungod kaniya,
Wala ba ikaw mahibalo? Wala ba ikaw makadungog? Ang Ginoo mao ang walay kataposan nga Dios, ang Magbubuhat sa kinatumyan sa yuta. Dili siya maluya o kapoyon; ang iyang pagpanabot dili matukib.
Ayaw tubaga ang usa ka buangbuang sumala sa iyang binuang, kay tingali unya ug ikaw mahisama usab kaniya. Tubaga ang usa ka buangbuang sumala sa iyang binuang, kay tingali unya ug mahimo siyang maalamon sa iyang kaugalingong mga mata.
Kay ang dangatan sa mga anak sa mga tawo ug ang dangatan sa mga mananap managsama; ingon nga mamatay ang usa, mamatay usab ang usa. Silang tanan managsama ug gininhawa, ug ang tawo dili labaw sa mga mananap; kay ang tanan kakawangan man. panahon sa pagkatawo, ug panahon sa pagkamatay; panahon sa pagtanom, ug panahon sa pag-ibot niadtong natanom; Ang tanan moadto sa usa lamang ka dapit; ang tanan gikan sa abog, ug sa abog ang tanan mopauli pag-usab. Kinsay nasayod kon ang espiritu sa tawo mosaka sa itaas ug ang espiritu sa mananap manaog ngadto sa yuta?
Ako naghimo sa kahayag, ug nagbuhat sa kangitngit; ako nagbuhat sa kabulahanan, ug sa kadaotan; ako mao ang Ginoo nga naghimo niining tanang mga butang.
Ang mga bata nangahoy, ang mga amahan naghaling ug kalayo, ug ang mga babaye nagmasa ug harina aron maghimo ug torta alang sa rayna sa langit, ug nagbubo sila ug halad nga ilimnon alang sa lain nga mga dios aron sa paghagit kanako sa pagkasuko.
Gihatagan usab nako sila ug mga lagda nga dili maayo ug mga tulumanon nga pinaagi niini sila dili mabuhi. Ug gihugawan nako sila pinaagi sa ilang mga gasa, sa pagpahalad kanila sa ilang mga panganay pinaagi sa kalayo aron lisangon nako sila. Gihimo nako kini aron sila makaila nga ako mao ang Ginoo.
Ang gisugo mahitungod sa imong katawhan ug sa imong balaang siyudad, sa paghuman sa kalapasan ug sa pagtapos sa mga sala, ug sa paghimo sa pagtabon alang sa kasal-anan, ug sa pagdala sa walay kataposang pagkamatarong, ug sa pagmatuod sa panan-awon ug sa propeta, ug pagdihog sa labing balaan nga dapit, 70 ka pito ka tuig. Busa hibaloi ug sabta, nga gikan sa paggula sa pulong sa pagpasig-uli ug sa pagtukod sa Jerusalem ngadto sa pag-abot sa dinihogan, usa ka pangulo, adunay pito ka pito ka tuig. Ug sa 62 ka pito ka tuig tukoron kini pag-usab uban ang hawan nga dapit ug ang kanal, apan diha sa samok nga panahon. Ug human sa 62 ka pito ka tuig, ang dinihogan patyon ug walay mabatonan bisan unsa, ug ang katawhan sa pangulo nga moabot maoy molaglag sa siyudad ug sa balaang dapit. Ang kataposan niini moabot sama sa baha ug hangtod sa kataposan adunay gubat, ang pagkagun-ob gitakda na. Siya maghimo ug lig-on nga kasabotan uban sa daghan sulod sa pito ka tuig, ug sa katunga sa pito ka tuig iyang pahunongon ang mga paghalad, ug ibabaw sa pako sa mga dulumtanan moabot ang maglumpag hangtod nga ang gitakda nga kataposan ibubo ngadto sa tiggun-ob.”
Busa kon ang imong tuo nga mata mao ang makaingon sa imong pagpakasala, lugita ug isalibay kini kay maayo pa nga mawad-an ikaw ug usa ka bahin sa imong lawas kay sa ibanlod ang tibuok nimong lawas ngadto sa imperno. “Bulahan ang mga kabos sa espiritu kay ila ang gingharian sa langit. Ug kon ang imong tuo nga kamot mao ang makaingon sa imong pagpakasala, putla ug isalibay kini kay maayo pa nga mawad-an ikaw ug usa ka bahin sa imong lawas kay sa itambog ang tibuok nimong lawas ngadto sa imperno.
“Ayaw kamo pagdahom nga mianhi ako aron sa pagdala ug kalinaw dinhi sa kalibotan, wala ako moanhi aron sa pagdala ug kalinaw kondili espada.
Busa sultihan ko kamo nga ang tanang sala ug pagpasipala sa tawo mapasaylo, apan ang pagpasipala batok sa Espiritu dili gayod mapasaylo. Ug bisan kinsa nga magsulti batok sa Anak sa Tawo, mapasaylo apan bisan kinsa nga magsulti batok sa Espiritu Santo dili gayod pasayloon, bisan niining panahona karon o sa umaabot nga panahon.
Ug sa mga ikatulo nga takna sa hapon, si Jesus mituaw sa kusog nga tingog nga nag-ingon, “Eli, Eli, lema sabachthani?” nga sa ato pa, “Dios ko, Dios ko, nganong gibiyaan mo ako.”
“Kon adunay tawo nga moari kanako ug dili siya magdumot sa iyang kaugalingong amahan ug inahan ug asawa ug mga anak ug mga igsoong lalaki ug mga igsoong babaye, oo, ug bisan sa iyang kaugalingong kinabuhi, dili siya mahimong akong tinun-an.
Busa si Jesus miingon kanila, “Sa pagkatinuod gayod, sultihan ko kamo, gawas kon mangaon kamo sa unod sa Anak sa Tawo ug manginom sa iyang dugo, wala kamoy kinabuhi diha kaninyo.
Unya sila nagripa alang kanila ug si Matias mao ang natumngan ug siya giisip nga kauban sa napulo ug usa ka apostoles.
Busa, unsa man? Ang Israel napakyas sa pagkab-ot sa iyang gitinguha, apan ang mga pinili nakakab-ot niini ug ang uban gipagahi, ingon sa nasulat, “Gihatagan sila sa Dios ug espiritu sa katig-a, mga mata nga dili makakita ug mga dalunggan nga dili makadungog, hangtod niining adlawa.”
Busa si bisan kinsa nga mokaon sa pan ug moinom sa kupa sa Ginoo sa paagi nga dili takos makasala batok sa lawas ug dugo sa Ginoo. Apan ipasusi sa matag usa ang iyang kaugalingon ug unya pakan-a siya sa pan ug paimna siya sa kupa. Kay si bisan kinsa nga mokaon ug moinom sa walay pag-ila sa lawas sa Ginoo, nagkaon ug nag-inom ug hukom batok sa iyang kaugalingon. Apan buot nako nga inyong sabton nga ang ulo sa matag lalaki mao si Cristo ug ang ulo sa babaye mao ang iyang bana ug ang ulo ni Cristo mao ang Dios. Mao kana ang hinungdan ngano nga daghan kaninyo ang luya ug mga masakiton, ug ang uban nangamatay.
Kon dili pa, unsa may mahimo sa mga tawo sa ilang pagpabautismo alang sa mga patay? Kon ang mga patay dili man gayod banhawon, nganong bautismohan man ang mga tawo alang kanila?
Ug aron dili ako magmapahitas-on niini tungod sa kadaghan sa mga gipadayag kanako, ako gihatagan ug tunok dinhi sa unod, usa ka sulugoon ni Satanas, aron dili ako magmapahitas-on. Sa makatulo nag-ampo ako sa Ginoo mahitungod niini, nga unta iyang kuhaon kini gikan kanako, apan siya miingon kanako, “Ang akong grasya igo alang kanimo kay ang akong gahom gihingpit diha sa kaluyahon.” Sa ingon niana, labaw nakong gikalipay ang pagpasigarbo tungod sa akong mga kaluyahon aron ang gahom ni Cristo molandong nganhi kanako.
Maayo pa unta hinuon nga kadtong nagpalibog kaninyo magkapon sa ilang kaugalingon!
Sa wala pa matukod ang kalibotan, ang Dios nagpili kanato diha kang Cristo aron kita mabalaan ug dili masaway diha sa iyang atubangan. Pinaagi sa gugma,
Kay gitugot kaninyo nga tungod kang Cristo dili lamang kay igo ra kamong motuo kaniya kondili kamo mag-antos usab tungod ug alang kaniya,
Kay pinaagi kaniya gibuhat ang tanang mga butang, diha sa langit ug dinhi sa yuta, makita ug dili makita, mga trono o kamandoan o pamunoan o kagahom. Ang tanang mga butang gibuhat pinaagi kaniya ug alang kaniya. Siya mao na sa wala pa ang tanang mga butang, ug diha kaniya ang tanang mga butang nalangkob.
Kay dili gayod mahimo sa pagpabalik pag-usab ngadto sa paghinulsol niadtong mga nalamdagan na, ug nakatilaw na sa langitnong gasa, ug nakaambit na sa Espiritu Santo, ug nakatagamtam na sa pagkamaayo sa pulong sa Dios ug sa mga gahom sa kapanahonan nga umaabot, kon sila mobiya kay gilansang man nila pag-usab ang Anak sa Dios ug gipakaulawan siya sa dayag.
Kay kon kita magpadayon sa tinuyo nga pagpakasala human nato madawat ang kahibalo sa kamatuoran, wala nay nahibilin pa nga halad nga inihaw alang sa mga sala, kondili ang usa ka makalilisang nga pagpaabot sa hukom ug kabangis sa kalayo nga maglamoy sa mga kaaway.
Nakita ninyo nga ang tawo gihimong matarong pinaagi sa iyang binuhatan ug dili pinaagi sa pagtuo lamang.
Kon may makakita nga ang iyang igsoon nakahimo ug sala nga dili makamatay, kinahanglan nga maghangyo siya ug ang Dios maghatag kaniya ug kinabuhi ngadto kanila nga nakahimo ug sala nga dili makamatay. Adunay sala nga makamatay; wala ako mag-ingon nga mag-ampo siya alang niini.
Ang magmadaogon sul-oban ug mga bisti nga puti, ug ang iyang ngalan dili nako papason gikan sa basahon sa kinabuhi, hinuon akong ipahayag ang iyang ngalan sa atubangan sa akong Amahan ug sa atubangan sa iyang mga anghel.
Unya nakita nako ang usa ka dakong trono nga puti ug ang naglingkod niini, gikan sa iyang atubangan mipahawa ang yuta ug ang langit, ug walay dapit nga nakaplagan alang kanila. Ug nakita nako ang mga nangamatay, mga dagko ug mga gagmay, nga nagtindog sa atubangan sa trono, ug dihay mga basahon nga gibukhad. May laing basahon usab nga gibukhad nga mao ang basahon sa kinabuhi. Ug ang mga nangamatay gipanghukman pinasikad sa nasulat diha sa mga basahon, sumala sa ilang mga binuhatan. Ug ang dagat mitugyan sa mga nangamatay nga diha niini; ang Kamatayon ug ang Hades mitugyan sa mga nangamatay nga diha kanila, ug ang tanan gipanghukman sumala sa ilang binuhatan. Unya ang Kamatayon ug ang Hades gitambog ngadto sa linaw nga kalayo. Mao kini ang ikaduhang kamatayon, ang linaw nga kalayo. Ug si bisan kinsa nga wala makaplagi nga nasulat diha sa basahon sa kinabuhi, siya itambog ngadto sa linaw nga kalayo.
mata sa mata, ngipon sa ngipon, kamot sa kamot, tiil sa tiil, paso sa paso, samad sa samad, labod sa labod.
“Sa diha nga ang mga tawo mag-away sa usa ug usa ug ang asawa sa usa moduol aron sa pagluwas sa iyang bana gikan sa kamot sa nagbun-og kaniya ug kab-oton niya ug kuptan ang kinatawo niini, putla ang iyang kamot; ang imong mata kinahanglang dili maluoy kaniya.
Ug si Delaila miingon, “Samson, ang mga Filistihanon anaa na padulong kanimo.” Ug siya nakamata gikan sa iyang pagkatulog ug miingon, “Ako mogula sama sa unang panahon ug magluwas sa akong kaugalingon.” Apan siya wala mahibalo nga ang Ginoo mibiya kaniya.
Busa lakaw ug tigbasa si Amalek ug hutda paglaglag ang tanan nga anaa kanila, ug ayaw sila palingkawasa, hinuon patya ang lalaki ug babaye, bata ug masuso, baka ug karnero, kamilyo ug asno.’ ”
Ug sa diha nga sila nagpadayon ug nagsulti, dihay usa ka karwahi nga kalayo ug mga kabayo nga kalayo nga mibulag kanilang duha. Ug si Elias mikayab ngadto sa langit pinaagi sa usa ka alimpulos. Ug si Eliseo nakakita niini ug siya misinggit, “Akong amahan, akong amahan! Ang mga karwahi sa Israel ug ang mga nagkabayo niini!” Ug siya wala na makakita kaniya. Iyang gikuptan ang iyang kaugalingong mga bisti ug gigisi kini niya sa duha ka bahin.
Ug siya miingon, “Hubo ako nga migula gikan sa tiyan sa akong inahan ug hubo ako nga mobalik; ang Ginoo naghatag ug ang Ginoo nagkuha. Bulahan ang ngalan sa Ginoo.”
Kay ikaw ang nag-umol sa akong mga sulod nga bahin; ikaw ang naghulma kanako diha sa tagoangkan sa akong inahan. Gidayeg ko ikaw, kay makalilisang ug katingalahan ang pagbuhat kanako, Katingalahan ang imong mga buhat! Nahibalo ako niana pag-ayo; ang akong lawas wala matago gikan kanimo, sa diha nga gibuhat ako sa tago, sa makuti gibuhat sa kinahiladman sa yuta. Ang imong mga mata nakakita sa akong lawas nga wala pa maumol, diha sa imong basahon nasulat ang tanan niini, ang mga adlaw nga natakda alang kanako, sa diha nga wala pay usa niini.
Gipas-an gayod niya ang atong kasakitan ug gipas-an ang atong mga kasub-anan; apan siya giila nato nga binunalan, gihampak sa Dios ug sinakit. Apan siya gisamaran tungod sa atong kalapasan, napangos siya tungod sa atong mga kasal-anan, diha kaniya ang silot nga naghimo kanato nga bug-os, ug pinaagi sa iyang mga labod kita nangaayo.
Kay ako nahibalo sa akong mga laraw alang kaninyo, nag-ingon ang Ginoo, mga laraw sa kaayohan ug dili sa kadaotan, sa paghatag kaninyo ug kaugmaon ug paglaom.
Ang kamot sa Ginoo diha ibabaw kanako, ug gidala niya ako pinaagi sa Espiritu sa Ginoo ug gipahimutang ako taliwala sa walog, ug kini puno sa mga bukog. Busa ako nagpropesiya sumala sa iyang gisugo kanako, ug ang gininhawa misulod kanila, ug sila nangabuhi ug nanindog, usa ka dako kaayo nga panon sa kasundalohan. Unya siya miingon kanako, “Anak sa tawo, kining mga bukog mao ang tibuok nga balay sa Israel. Tan-awa, sila nag-ingon, ‘Ang among mga bukog nangauga, ug ang among paglaom nahanaw, kami gipahimulag sa hingpit.’ Busa pagpropesiya ug ingna sila, Kini ang gisulti sa Ginoong Dios: Tan-awa, ablihan nako ang inyong mga lubnganan ug pabangonon ko kamo gikan sa inyong mga lubnganan, O akong katawhan, ug dad-on kamo nako ngadto sa yuta sa Israel. Ug kamo makaila nga ako mao ang Ginoo, sa diha nga ablihan na nako ang inyong mga lubnganan ug pabangonon kamo gikan sa inyong mga lubnganan, O akong katawhan. Ug ibutang nako sulod kaninyo ang akong Espiritu ug kamo mangabuhi, ug ipahiluna ko kamo sa inyong kaugalingong yuta. Unya kamo makaila nga ako, ang Ginoo, nagsulti ug maghimo niini, nag-ingon ang Ginoo.”
“Sulod kamo agi sa sigpit nga ganghaan kay lapad ang ganghaan ug sayon ang dalan nga padulong sa kalaglagan, ug daghan ang nanulod agi niini. Apan sigpit ang ganghaan ug lisod ang dalan nga padulong sa kinabuhi ug diyotay ra ang mga nakatultol niini.
“Inig-abot unya sa Anak sa Tawo uban sa iyang himaya ug sa tanang mga anghel kuyog kaniya, siya molingkod diha sa iyang mahimayaong trono. Ug diha sa iyang atubangan tigomon ang tanang kanasoran ug iyang lainon ang usa gikan sa usa, sama nga ang tigbantay sa mga hayop maglain sa mga karnero gikan sa mga kanding. Ug iyang tiponon ang mga karnero diha sa iyang tuo, apan ang mga kanding diha sa iyang wala. Unya ang Hari moingon kanila nga diha sa iyang tuo, ‘Duol ngari, kamong mga dinayeg sa akong Amahan, dawata ninyo ang gingharian nga gitagana alang kaninyo sukad pa sa pagkatukod sa kalibotan. Kay gigutom ako ug inyo akong gipakaon, giuhaw ako ug inyo akong gipainom, dumuduong ako ug inyo akong giabiabi, hubo ako ug inyo akong gibistihan, nasakit ako ug inyo akong giduaw, nabilanggo ako ug inyo akong giadto.’ Unya motubag kaniya ang mga matarong nga mag-ingon, ‘Ginoo, kanus-a ba kami makakita kanimo nga gigutom ug amo kang gipakaon, o giuhaw ug amo kang gipainom? Ug kanus-a ba kami makakita kanimo nga dumuduong ug amo kang giabiabi, o hubo ug amo kang gibistihan? Ug kanus-a ba kami makakita kanimo nga nasakit o nabilanggo ug amo kang giduaw?’ apan ang mga maalamon nagbalon ug lana sinulod sa laing sudlanan uban sa ilang mga lampara. Unya sa pagtubag ang Hari moingon kanila, ‘Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo, ingon nga gibuhat ninyo kini ngadto sa usa sa labing ubos niining akong mga igsoon, gibuhat usab ninyo kini kanako.’ “Unya ang Hari moingon kanila nga diha sa iyang wala, ‘Pahawa gikan kanako, kamong mga tinunglo, ngadto sa kalayong walay kataposan nga gitagana alang sa yawa ug sa iyang mga anghel, kay ako gigutom ug wala ninyo ako pakan-a, ako giuhaw ug wala ninyo ako paimna, ako dumuduong ug wala ninyo ako abiabiha, ako hubo ug wala ninyo ako bistihi, ako masakiton ug binilanggo ug wala ninyo ako duawa.’ Ug motubag usab sila nga mag-ingon, ‘Ginoo, kanus-a ba kami makakita kanimo nga gigutom o giuhaw o dumuduong o hubo o masakiton o binilanggo, ug nga wala ikaw namo alagari?’ Unya motubag siya kanila nga mag-ingon, ‘Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo, ingon nga gihikaw ninyo kini ngadto sa usa niining labing ubos, gihikaw usab kini ninyo kanako.’ Ug sila moadto sa silot nga dayon apan ang mga matarong ngadto sa kinabuhing dayon.”
“Dihay usa ka tawong dato nga nagbisti ug mahalong panapton nga tapol ug pino nga lino ug nagkaon sa makabuhong nga pagkaon matag adlaw. Ug kini iyang gipatawag ug giingnan, ‘Unsa ba kining akong nadungog mahitungod kanimo? Hatagi ako ug husay sa imong pagkapiniyalan kay dili ka na mahimong piniyalan.’ Sa gawas sa iyang pultahan gibutang ang usa ka tawong kabos nga ginganlan ug Lazaro, nga nalukop sa kabahong. Ug gipangandoy ni Lazaro nga makakaon unta siya sa mga mumho nga nangatagak gikan sa lamisa sa tawong dato, ug nanuol pa gayod kaniya ang mga iro ug ilang gitilapan ang iyang mga kabahong. Unya ang tawong kabos namatay ug gidala sa mga anghel ngadto sa sabakan ni Abraham. Unya ang tawong dato namatay usab ug gilubong. Ug didto sa Hades, sa nag-antos siya sa mga kasakit, giyahat niya ang iyang mga mata ug iyang nakita si Abraham didto sa layo ug si Lazaro diha sa iyang kiliran. Siya mituaw nga nag-ingon, ‘Amahan kong Abraham, kaluy-i intawon ako, ug sugoa si Lazaro sa pagtuslob sa tumoy sa iyang tudlo diha sa tubig aron ipabugnaw sa akong dila kay ania ako sa kasakit niining nagdilaab nga kalayo.’ Apan si Abraham mitubag kaniya, ‘Anak, hinumdomi nga sa buhi pa ikaw nakadawat ka sa mga maayo nimong butang ug si Lazaro usab nakadawat sa dili maayong mga butang, apan siya gilipay karon diri, samtang ikaw anaa diha sa kasakit. Ug gawas pa niining tanan, taliwala kanamo ug kaninyo adunay usa ka dakong bung-aw aron nga sila nga buot molabang gikan diri nganha kaninyo dili makahimo ug nga walay si bisan kinsa nga makalabang gikan diha ngari kanamo.’ Ug ang dato miingon, ‘Kon mao kana, mohangyo ako kanimo, amahan, nga imo siyang paadtoon sa balay sa akong amahan, kay aduna akoy lima ka igsoong lalaki, aron iyang pasidan-an sila, basin unya ug mahianhi sila niining dapita sa kasakit.’ Apan si Abraham mitubag kaniya, ‘Atua na kanila si Moises ug ang mga propeta; papamatia sila kanila.’ Ug ang piniyalan miingon sa iyang kaugalingon, ‘Unsa may akong buhaton, kay gikuhaan na man ako sa akong agalon sa katungdanan sa pagkapiniyalan? Wala akoy igong kusog aron sa pagbugwal, ug maulaw ako sa pagpakilimos. Ug siya miingon, ‘Dili, amahan kong Abraham, apan kon adunay moadto kanila nga gikan sa mga nangamatay, maghinulsol gayod sila.’ Si Abraham mitubag kaniya, ‘Kon sila dili man mamati kang Moises ug sa mga propeta, dili usab sila mamati bisan kon may mabanhaw pa gikan sa mga patay.’ ”
Sa balay sa akong Amahan adunay daghang puluy-anan. Kon dili pa kini mao, moingon ba ako kaninyo nga moadto ako aron sa pag-andam ug luna alang kaninyo? Niana unyang adlawa inyong mahibaloan nga ako anaa sa akong Amahan ug kamo ania kanako ug ako anaa kaninyo. Ang nagbaton sa akong mga sugo ug nagtuman niini mao ang nahigugma kanako ug ang nahigugma kanako higugmaon sa akong Amahan ug ako mahigugma kaniya ug magpadayag sa akong kaugalingon nganha kaniya.” Si Judas (dili ang Iscariote) miingon kaniya, “Ginoo, ngano ba nga anhi man ikaw kanamo magpadayag sa imong kaugalingon, ug dili hinuon ngadto sa kalibotan?” Si Jesus mitubag ug miingon kaniya, “Kon ang usa ka tawo nahigugma kanako, siya magtuman sa akong pulong, ug ang akong Amahan mahigugma kaniya ug moanha kami kaniya ug kami mopuyo uban kaniya. Ang wala mahigugma kanako dili magtuman sa akong mga pulong ug ang pulong nga inyong nadungog dili akoa kondili sa Amahan nga nagpadala kanako. “Kining mga butanga gisulti nako kaninyo samtang ania pa ako uban kaninyo. Apan ang Manlalaban, ang Espiritu Santo, nga sa akong ngalan ipadala sa Amahan, siya magtudlo kaninyo sa tanang butang ug magpahinumdom kaninyo sa tanan nga akong gisulti kaninyo. Ang kalinaw ibilin nako kaninyo, ang akong kalinaw ihatag nako kaninyo. Ihatag nako kini kaninyo, dili sama sa paghatag sa kalibotan. Ayaw kamo kaguol diha sa inyong kasingkasing, ayaw kamo pagtalaw. Nakadungog kamo kanako nga nag-ingon kaninyo, ‘Ako moadto apan moanha ra ako kaninyo.’ Kon kamo nahigugma kanako, malipay kamo nga ako moadto sa Amahan kay ang Amahan labaw pa man kanako. Ug karon gisultihan kamo nako sa dili pa kini mahitabo, aron nga kon kini mahitabo na, manuo kamo. Ug sa makaadto na ako ug makaandam na ug dapit alang kaninyo, moanhi ako pag-usab ug kuhaon nako kamo aron nga asa ako atua usab kamo.
Sa pag-abot sa adlaw sa Pentecostes, silang tanan nagkatigom sa usa ka dapit. Frigia ug Panfilia, Ehipto ug sa kayutaan sa Libya nga sakop sa Cirene, ug mga langyaw gikan sa Roma, mga Judio ug mga kinabig, mga taga-Creta ug mga taga-Arabia, kita nakadungog kanila nga nagsulti sa atong kaugalingong pinulongan mahitungod sa mga gamhanang buhat sa Dios.” Ug ang tanan nahibulong ug nangalibog nga nag-ingon sa usa ug usa, “Unsa man kahay gipasabot niini?” Apan ang uban nga nagbugalbugal miingon, “Sila nangahubog sa tam-is nga bino.” Apan si Pedro nga nagtindog uban sa napulo ug usa mipatugbaw sa iyang tingog ug misulti kanila, “Mga Judio ug kamong tanan nga nagpuyo sa Jerusalem, sabta ninyo kini ug pamatia ninyo ang akong mga pulong. Kay kining mga tawhana dili mga hubog, sumala sa inyong gihunahuna kay ikasiyam pa lamang nga takna sa buntag niining adlawa. Apan mao kini ang gisulti pinaagi sa propeta nga si Joel, ‘Ug mahitabo sa kataposang mga adlaw, nag-ingon ang Dios, nga ako magbubo sa akong Espiritu ngadto sa tanang katawhan, ug ang inyong mga anak nga lalaki ug mga anak nga babaye magpropesiya, ug ang inyong mga batan-ong lalaki makakita ug mga panan-awon, ug ang inyong mga tigulang nga lalaki magdamgo ug mga damgo. Nianang mga adlawa, sa akong mga sulugoong lalaki ug sa akong mga sulugoong babaye, ako magbubo sa akong Espiritu ug sila magpropesiya. Ug sa itaas ako magpakita ug mga kahibulongan diha sa langit, ug sa ubos ang mga ilhanan diha sa yuta, dugo, ug kalayo, ug gabon nga aso. Ug sa kalit dihay tingog gikan sa langit nga sama sa huros sa kusog nga hangin ug milukop sa tibuok balay diin didto sila nanglingkod. Ang adlaw mahimong kangitngit, ug ang bulan mahimong dugo, sa dili pa moabot ang adlaw sa Ginoo, ang adlaw nga dako ug dayag. Ug mahitabo nga si bisan kinsa nga magtawag sa ngalan sa Ginoo, maluwas.’ “Mga tawo sa Israel, pamatia ninyo kining mga pulonga: si Jesus nga Nazaretnon, tawo nga gipamatud-an kaninyo sa Dios pinaagi sa gamhanang mga buhat ug mga kahibulongan ug mga ilhanan nga gihimo sa Dios pinaagi kaniya diha kaninyo, sumala sa inyo gayod nga nahibaloan. Kining maong Jesus nga gitugyan sumala sa gitakda nga plano ug sa nahibaloan nang daan sa Dios, inyong gilansang sa krus ug gipatay pinaagi sa mga kamot sa mga tawong wala magtamod sa balaod. Apan gibanhaw siya sa Dios, gipalingkawas gikan sa kasakit sa kamatayon, kay dili man gayod mahimo alang kaniya nga kapugngan kini. Kay mahitungod kaniya, si David nag-ingon: ‘Ang Ginoo nakita nako kanunay sa atubangan ko, kay siya ania sa akong tuo aron dili ako matarog, busa nalipay ang akong kasingkasing ug nagmaya ang akong dila, ug usab ang akong lawas magpuyo diha sa paglaom. Kay dili man nimo pasagdan ang akong kalag nga mahiadto sa Hades, ug dili man nimo itugot nga ang imong Balaan makakita sa pagkadunot. Gipaila nimo kanako ang mga dalan sa kinabuhi, himoon nimo ako nga puno sa kalipay pinaagi sa imong presensya.’ “Mga igsoon, masaligon ako nga mosulti kaninyo mahitungod kang David nga patriarka, nga siya namatay ug gilubong, ug ang iyang lubnganan ania uban kanato hangtod niining adlawa. Unya dihay mipakita kanila nga mga dila nga daw kalayo, nga naapod-apod ug diha sa ibabaw sa matag usa kanila. Busa ingon nga usa ka propeta ug nahibalo nga ang Dios nanumpa kaniya ug usa ka pakigsaad nga usa sa iyang mga kaliwat ipahimutang diha sa iyang trono. Siya nakakita nang daan ug misulti mahitungod sa pagkabanhaw ni Cristo, nga siya wala pasagdi nga mahiadto sa Hades, ug nga usab ang iyang lawas wala makakita sa pagkadunot. Kining maong Jesus gibanhaw sa Dios, ug niini kaming tanan mga saksi. Busa ingon nga gituboy siya ngadto sa tuo sa Dios, ug nadawat niya gikan sa Amahan ang saad nga Espiritu Santo, siya mibubo niini. Ug kini inyong nakita ug nadungog. Kay si David wala mosaka ngadto sa langit, apan siya gayod ang miingon, ‘Ang Ginoo miingon sa akong Ginoo, Lingkod sa akong tuo, hangtod nga ang imong mga kaaway himoon nako nga tumbanan alang sa imong mga tiil.’ Busa pahibaloa gayod ang tibuok banay sa Israel nga ang Dios naghimo kaniya nga Ginoo ug Mesias, kining maong Jesus nga inyong gilansang sa krus.” Sa ilang pagkadungog niini, nasamaran ang ilang mga kasingkasing, ug nangutana sila kang Pedro ug sa ubang mga apostoles, “Mga igsoon, unsa may among buhaton?” Ug si Pedro mitubag kanila, “Paghinulsol kamo, ug pagpabautismo ang matag usa kaninyo sa ngalan ni Jesu-Cristo alang sa kapasayloan sa inyong mga sala, ug madawat ninyo ang gasa sa Espiritu Santo. Kay ang saad alang kaninyo ug sa inyong mga anak ug sa tanan nga atua sa layo, ang matag usa nga gitawag sa Ginoo nga atong Dios ngadto kaniya.” Ug silang tanan napuno sa Espiritu Santo ug misugod sa pagsulti sa laing mga pinulongan, sumala sa gipalitok kanila sa Espiritu.
Kita nasayod nga diha sa tanang butang ang Dios nagbuhat sa maayo ngadto kanila nga mga nahigugma kaniya ug mga tinawag sumala sa iyang katuyoan.
Ug kon ang buhat ni bisan kinsa masunog ra, siya mag-antos sa kapildihan apan siya maluwas ingon nga nakalatas sa kalayo.
Kay kitang tanan kinahanglan mangatubang sa hukmanan ni Cristo aron ang matag usa modawat sumala sa nabuhat sa iyang lawas, maayo man o daotan.
Ayaw kamo palimbong; ang Dios dili kabugalbugalan, kay bisan unsay ipugas sa tawo, mao usab kana ang iyang anihon.
Kay tungod sa grasya kamo nangaluwas pinaagi sa pagtuo ug kini dili gikan kaninyo, kini gasa sa Dios— dili tungod sa mga binuhatan aron walay bisan kinsa nga magpasigarbo.
Kay daghan kanila, nga akong gisugilon kaninyo sa makadaghan ug nga bisan karon isugilon nako uban sa paghilak, nagkinabuhi nga mga kaaway sa krus ni Cristo. Ang ilang dangatan mao ang kalaglagan, ang ilang dios mao ang tiyan, ug ang ilang himaya diha sa ilang kaulawan, ang ilang mga hunahuna anaa sa mga yutan-ong butang.
Itumong ang inyong mga hunahuna diha sa mga butang nga anaa sa itaas ug dili sa mga butang dinhi sa yuta.
Apan ang babaye maluwas pinaagi sa iyang pagpanganak kon siya magpadayon diha sa pagtuo ug gugma ug pagkabalaan inubanan sa kaligdong.
Ug kon walay pagtuo dili gayod mahimo ang pagpahimuot kaniya. Kay si bisan kinsa nga moduol sa Dios kinahanglang motuo nga siya anaa ug nga siya magganti sa mga nangita kaniya.
Ayaw pasultiha si bisan kinsa nga gisulayan, “Ako gitintal sa Dios”, kay ang Dios dili matintal sa daotan ug walay si bisan kinsa nga gitintal niya, hinuon ang matag tawo matintal sa diha nga madala ug madani siya sa iyang kaugalingong pangibog.
nga gipili sumala sa nahibaloan nang daan sa Dios nga Amahan ug gibalaan sa Espiritu ngadto sa pagkamasinugtanon kang Jesu-Cristo ug pagbisibis sa iyang dugo: Ang grasya ug kalinaw modagaya unta diha kaninyo.
Ug pinaagi niini kita nahibalo nga kita nakaila kaniya, kon kita nagtuman sa iyang kasugoan. Siya nga nag-ingon, “Ako nakaila kaniya,” apan wala magtuman sa iyang mga sugo, kini siya bakakon, ug wala kaniya ang kamatuoran;
Apan dinhi niini walay bisan unsa nga hugaw nga pasudlon, ang naghimo ug mga dulumtanan o bakak, kondili sila lamang nga nasulat diha sa basahon sa kinabuhi nga iya sa Nating Karnero.
Kon maayo ang imong gibuhat, dili ba dawaton man kini? Ug kon ikaw wala magbuhat sa maayo, ang sala naghupo diha sa ganghaan ug ang tuyo niini mao ikaw, apan ikaw kinahanglan nga mobuntog niini.”
Kay kinahanglan nga dili kamo magsimba ug lain nga mga dios kay ang Ginoo, nga ang kinsang ngalan Abubhoan, abubhoan nga Dios,
Kon ang usa ka tawo makighilawas sa isigkalalaki sama nga uban sa usa ka babaye, silang duha nagbuhat ug dulumtanan, silang duha patyon gayod ug sila ra ang sad-an sa ilang kamatayon.
“Ayaw kamo pagkaon sa bisan unsa nga mamatay sa iyang kaugalingon. Mahimo nga inyo kining ihatag sa langyaw nga anaa sa inyong mga lungsod aron iya kining makaon o mahimong ibaligya ninyo kini sa langyaw kay kamo mga balaan man nga katawhan ngadto sa Ginoo nga inyong Dios. “Ayaw lutoa ang nating kanding diha sa gatas sa iyang inahan.
Tungod niini ang Ginoo nag-ingon, ‘Tan-awa, patunghaon nako ang daotan batok kanimo gikan sa imong kaugalingong balay ug akong kuhaon ang imong mga asawa sa atubangan sa imong mga mata ug ihatag nako sila ngadto sa imong silingan ug siya mohigda tipon sa imong mga asawa sa adlawng dako. Kay ikaw naghimo niana sa tago, buhaton nako kining butanga atubangan sa tibuok nga Israel ug sa adlawng dako.’ ” Ug si David miingon kang Natan, “Ako nakasala batok sa Ginoo.” Ug si Natan miingon kang David, “Ang Ginoo usab nagpapas sa imong sala, ikaw dili mamatay. Bisan pa niana, tungod niining buhata, ikaw nagpasipala sa Ginoo, mamatay ang bata nga matawo kanimo.”
Kon mosaka ako ngadto sa langit, atua ikaw didto! Kon buhaton nako ang akong higdaanan didto sa Sheol, atua ikaw didto!
Salig sa Ginoo sa tibuok nimong kasingkasing ug ayaw pagsalig sa imong kaugalingong salabotan. Sa tanan nimong mga dalan ilha siya, ug siya magtul-id sa imong mga agianan.
Kay diha sa hilabihan nga kaalam anaa ang hilabihang kasakit, ug siya nga nagpadaghan sa kahibalo, nagpadaghan sa kagul-anan.
Kay ang akong mga hunahuna dili mao ang inyong mga hunahuna, o ang inyong mga pamaagi akong mga pamaagi, nag-ingon ang Ginoo. Kay ingon nga ang kalangitan habog kay sa yuta, mao usab ang akong mga pamaagi habog kay sa inyong mga pamaagi, ug ang akong mga hunahuna kay sa inyong mga hunahuna.
Ang hukom gihimo pinaagi sa mando sa mga tigbantay, ang hukom pinaagi sa pulong sa mga balaan, sa tuyo nga ang mga buhi mahibalo nga ang Labing Halangdon maoy nagdumala sa gingharian sa mga tawo ug naghatag niini ngadto kang bisan kinsa nga buot niyang hatagan ug nagpahiluna diha niini sa labing ubos sa mga tawo.’
Ang akong katawhan nangalaglag tungod sa kakulang sa kahibalo, tungod kay imong gisalikway ang kahibalo, gisalikway ko ikaw gikan sa pagkapari nganhi kanako. Ug kay imong gikalimtan ang balaod sa imong Dios, kalimtan usab nako ang imong mga anak.
apan gidumtan nako si Esau. Gihimo nako nga awaaw ang iyang kabukiran ug gipasagdan ang iyang panulundon ngadto sa mga irong ihalas sa kamingawan.”
Ug si Jesus mihatag kanila ug lain pang sambingay nga nag-ingon, “Ang gingharian sa langit sama sa usa ka tawo nga nagsabod ug maayong binhi diha sa iyang uma apan samtang nangatulog ang mga tawo, ang iyang kaaway miadto ug nagsabod ug mga binhi sa sagbot taliwala sa mga trigo ug unya mipalayo. Busa sa dihang nanubo na ang mga trigo ug nanguhay, nakita usab ang mga sagbot. Ug ang mga ulipon sa pangulo sa panimalay miduol ug miingon kaniya, ‘Ginoo, dili ba maayo man kadtong binhi nga gisabod nimo sa imong uma? Naunsa bang anaa may mga sagbot?’ Siya miingon kanila, ‘Ang kaaway maoy nagbuhat niini.’ Ug ang mga ulipon miingon kaniya, ‘Unya buot mo bang adtoon namo ug pangibton?’ Apan siya miingon kanila, ‘Ayaw, kay tingali unya hinuon nga sa inyong pagpangibot sa mga sagbot maibot ninyo ang mga trigo uban niini. Ug daghan ang gisulti niya kanila pinaagi ug mga sambingay nga nag-ingon, “Usa ka magpupugas miadto aron sa pagsabod ug binhi. Pasagdi sila nga magkaipon sa pagtubo karon hangtod sa ting-ani. Ug sa pagpangani na unya, ingnon nako ang mga tig-ani, Pangibta una ninyo ang mga sagbot ug bangana aron sunogon apan ang mga trigo hakota ninyo ngadto sa akong kamalig.’ ”
Ug sultihan ko pa gayod kamo, sayon pa sa kamilyo ang paglusot sa lungag sa dagom kay sa usa ka dato sa pagsulod sa gingharian sa Dios.”
Ug si Jesus misud-ong kanila ug miingon, “Sa mga tawo dili gayod kini mahimo, apan sa Dios mahimo, kay sa Dios mahimo man ang tanan.”
Panghatag kamo ug kamo hatagan. Ang hustong takos, dinasok, tinantan ug nag-awas, ibutang ra unya diha sa inyong sabakan. Kay ang gidaghanon nga inyong ihatag mao usab unya ang gidaghanon nga inyong madawat.”
“Walay bisan unsa nga akong mahimo pinaagi sa akong kaugalingon; sumala sa akong nadungog ako maghukom. Ug ang akong hukom matarong kay wala ako magtinguha sa pagbuhat sa akong kaugalingong kabubut-on kondili sa kabubut-on sa nagpadala kanako.
Busa wala kini mag-agad sa kabubut-on sa tawo o sa iyang paningkamot, kondili sa kaluoy sa Dios.
Ang tawo nga kalibotanon dili modawat sa mga butang sa Espiritu sa Dios, kay alang kaniya kini mga binuang, ug siya dili makahimo pagsabot niini tungod kay kini matugkad lamang sa espirituhanon nga paagi.
Ug kon ang among Maayong Balita natabonan man, kini natabonan lamang ngadto kanila nga nagkalaglag. Diha kanila ang mga hunahuna sa mga dili magtutuo gibutaan sa dios niining panahona, aron dili sila makakita sa kahayag sa Maayong Balita sa himaya ni Cristo nga mao ang dagway sa Dios.
Kay ang mga tinguha sa unod supak sa Espiritu, ug ang Espiritu supak sa unod, kay kini silang duha nagkasumpaki sa usa ug usa, aron dili kamo makahimo sa buot ninyong buhaton.
Ug ayaw kamo pag-ambit sa mga dili mabungahong buhat sa kangitngit, hinuon kinahanglang ibutyag ninyo kini.
Ingon nga kamo mga pinili sa Dios, balaan ug hinigugma, isul-ob ninyo ang pagkamabination, pagkamaluluy-on, pagkamapaubsanon, kaaghop, ug pailob; mag-pinailobay sa usa ug usa ug nga kon aduna may mulo ang usa batok sa usa, magpinasayloay ang usa ug usa. Ingon nga ang Ginoo nagpasaylo kaninyo, busa mao usab kamo. Ug labaw niining tanan isul-ob ang gugma nga mao ang bugkos sa kahingpitan.
Kay mao kini ang kabubut-on sa Dios, ang inyong pagkabalaan: nga kamo maglikay sa salawayong pakighilawas, nga ang matag usa kaninyo mahibalo unsaon sa pagpangasawa diha sa pagkabalaan ug kadungganan, dili diha sa tinguha sa kaulag sama sa mga Gentil nga wala makaila sa Dios,
Ang tibuok nga Kasulatan gisulat uban sa lamdag sa Dios ug mapuslanon alang sa pagpanudlo, alang sa pagpamadlong, alang sa pagpanul-id ug alang sa pagmatuto diha sa pagkamatarong, aron ang tawo sa Dios mahimong hingpit, sangkap alang sa tanang maayong buluhaton.
Siya mihatag sa iyang kaugalingon alang kanato aron sa paglukat kanato gikan sa tanang pagkadaotan ug sa pagputli alang sa iyang kaugalingon sa usa ka katawhan nga iya gayod, madasigon sa maayong binuhatan.
Busa kay gilibotan man kita sa ingon ka baga nga panganod sa mga saksi, sinalikway ang tanang pagkamalahutayon ug ang sala nga daling mobalikos kanato, managan kita uban sa lahutay sa lumba nga gibutang sa atong atubangan, Kay sila nagpanton kanato sulod sa mubong panahon lamang sumala sa ilang gipakamaayo, apan siya nagpanton kanato alang sa atong kaayohan, aron kita makaambit sa iyang pagkabalaan. Sa pagkakaron, ang tanang pagpanton daw dili makalipay, hinuon makaguol kini, apan sa kaulahian kini mamunga ug kalinaw ug katarong ngadto kanila nga namatuto pinaagi niini. Busa iisa ang inyong gikapoy nga mga kamot ug lig-ona ang inyong nagkurog nga mga tuhod, ug tul-ira ang dalan sa inyong mga tiil, aron ang mga nabakol dili mainutil, kondili mamaayo hinuon. Tinguhaa ang pagpakigdait uban sa tanang tawo ug ang pagkabalaan nga kon wala kini walay si bisan kinsa nga makakita sa Ginoo. Tan-awa ninyo nga walay si bisan kinsa nga mapakyas sa pagkab-ot sa grasya sa Dios, nga walay “gamot sa kapaitan” nga maghimo ug kasamok ug tungod niini, daghan ang mahugaw, nga walay bisan kinsa nga mahimong makihilawason o dili diosnon sama kang Esau, nga ang katungod sa pagkapanganay gipabayloan ug pagkaon. Kay kamo nasayod nga sa kaulahian, sa dihang gitinguha na niya ang pagpanunod sa panalangin, siya gisalikway, kay wala na siya makakita ug higayon sa paghinulsol bisan pa nga gipangita unta niya kini nga inubanan sa mga luha. Kay kamo wala modangat ngadto sa mahikap, sa nagdilaab nga kalayo ug sa kangitngit ug sa kangiob ug sa bagyo ug sa tunog sa trumpeta ug sa tingog nga ang mga pulong nag-aghat sa mga naminaw sa pagpangamuyo nga unta dili na sila sultihan ug dugang nga mga pulong. nga magtutok kang Jesus, ang nagpasiugda ug ang mohingpit sa atong pagtuo. Tungod sa kalipay nga gibutang sa iyang atubangan, giantos niya ang krus sa walay pagsapayan sa kaulaw niini ug karon naglingkod siya diha sa tuo sa trono sa Dios.