Kategorya
142 Mga Bersikulo sa Biblia: Pagpalig-on sa Pamilya
Kamong mga bana, higugmaa ninyo ang inyong mga asawa, sama nga si Cristo nahigugma sa iglesia ug mitugyan sa iyang kaugalingon alang kaniya,
Mga asawa, pagpasakop kamo nga masinugtanon sa inyong mga bana, ingon nga maoy angay diha sa Ginoo. Mga bana, higugmaa ninyo ang inyong mga asawa, ug ayaw ninyo sila daogdaoga. Itumong ang inyong mga hunahuna diha sa mga butang nga anaa sa itaas ug dili sa mga butang dinhi sa yuta. Mga anak, pagmasinugtanon kamo sa inyong mga ginikanan sa tanang mga butang, kay kini makapahimuot sa Ginoo. Mga amahan, ayaw pasuk-a ang inyong mga anak aron dili sila mawad-an sa kadasig.
Bansaya ang bata diha sa dalan nga iyang laktan, ug sa diha nga matigulang siya, dili siya mobiya gikan niini.
Labaw sa tanan, pagmainiton kamo kanunay sa inyong gugma sa usa ug usa, kay ang gugma magtabon man sa daghang mga sala.
Tan-awa, ang mga anak mao ang panulundon gikan sa Ginoo, ang bunga sa taguangkan mao ang ganti. Sama sa mga udyong nga anaa sa kamot sa sundalo, mao usab ang mga anak sa pagkabatan-on. Malipayon ang tawo nga ang iyang sudlanan ug udyong puno niini! Dili sila mabutang sa kaulawan, sa dihang makigsulti siya sa iyang mga kaaway diha sa ganghaan.
Paghigugmaay kamo nga mainiton sa usa ug usa ingon nga mga igsoon, pagpalabwanay kamo sa pagtahod sa usa ug usa.
Tungod niini, ang lalaki mobiya sa iyang amahan ug sa iyang inahan, ug motipon siya sa iyang asawa, ug sila mahimong usa ka unod.
Anak ko, pamatia ang pahimangno sa imong amahan, ug ayaw isalikway ang gitudlo sa imong inahan; kay kini usa ka purongpurong nga bulak alang sa imong ulo ug mga kuwentas alang sa imong liog.
Ang gugma mapailobon ug maluluy-on. Ang gugma dili masinahon, dili manghambog. Ang gugma dili tigpasigarbo, dili magbinastos, dili mamugas alang sa iyang kaugalingon, dili masuk-anon o madinumtanon. Ang gugma dili malipay sa daotan, apan malipay kini sa kamatuoran, moantos sa tanang butang, motuo sa tanang butang, molaom sa tanang butang, molahutay sa tanang butang.
Bulahan ang tanan nga may kahadlok sa Ginoo, nga naglakaw subay sa iyang mga dalan! Magkaon ikaw sa bunga sa kabudlay sa imong mga kamot; magmalipayon ikaw, ug magmaayo kini alang kanimo. Ang imong asawa mahisama sa mabungahon nga paras, sulod sa imong panimalay Ang imong mga anak mahisama sa mga saha nga olibo, libot sa imong lamisa. Tan-awa, sa ingon niini panalanginan ang tawo nga may kahadlok sa Ginoo.
Salig sa Ginoo sa tibuok nimong kasingkasing ug ayaw pagsalig sa imong kaugalingong salabotan. Sa tanan nimong mga dalan ilha siya, ug siya magtul-id sa imong mga agianan.
Sa ingon niini dili na sila duha kondili usa ka unod. Busa, unsay gihiusa sa Dios, ayaw ipabulag sa tawo.”
Pagyayongay kamo sa mga kabug-at sa usa ug usa, ug sa ingon niana matuman ninyo ang balaod ni Cristo.
Himoa ninyo nga ang panagtiayon makabaton sa pagtahod sa tanan, ug himoa ninyo nga ang higdaanan sa panagtiayon dili mahugawan, kay ang Dios mosilot gayod sa mga makihilawason ug sa mga mananapaw.
Ang Ginoo duol sa tanan nga nagsangpit kaniya, sa tanan nga nagsangpit kaniya sa kamatuoran.
Ang usa ka higala mahigugma sa tanang panahon, ug ang usa ka igsoon natawo alang sa kalisdanan.
Kamong mga anak, kinahanglang tumanon ninyo ang inyong mga ginikanan diha sa Ginoo, kay kini maoy matarong. Sa kataposan, paglig-on kamo diha sa Ginoo ug sa kusog sa iyang gahom. Isul-ob ninyo ang tibuok kahimanan sa gubat nga gikan sa Dios aron makabarog kamo batok sa mga pagpanglimbong sa yawa. Kay ang atong pagpakig-away dili man sa unod ug dugo, kondili batok sa mga nagmando, batok sa mga kagamhanan, batok sa mga makagagahom sa kalibotan nga gingitngitan, batok sa mga daotan nga espirituhanong panon diha sa mga langitnong dapit. Tungod niini, dad-a ninyo ang tibuok kahimanan sa gubat nga gikan sa Dios aron makasukol kamo inig-abot na sa daotan nga adlaw, ug sa mahimo na ninyo ang tanan, kamo magbarog gihapon. Busa, barog kamo, binaksan ang inyong mga hawak sa kamatuoran ug sinul-ob ang taming sa dughan nga mao ang pagkamatarong, ug sinul-oban ang inyong mga tiil sa kaandam sa pagsangyaw sa Maayong Balita sa pakigdait. Ug uban niining tanan, dad-a ninyo ang taming nga mao ang pagtuo nga pinaagi niini makapalong kamo sa tanang mga nagdilaab nga udyong sa daotan. Ug dad-a ninyo ang helmet nga mao ang kaluwasan, ug ang espada sa Espiritu nga mao ang pulong sa Dios. Pinaagi sa bug-os nga pag-ampo ug pagpangamuyo, pag-ampo diha sa Espiritu sa tanang panahon. Alang niini, kinahanglang magtukaw kamo uban sa bug-os nga pagkamapadayonon ug sa pangamuyo alang sa tanang mga balaan ug alang kanako usab aron unta ihatag ngari kanako ang mga igsusulti aron mosulti ako uban sa kaisog, aron ipahibalo ang misteryo sa Maayong Balita. “Tahora ang imong amahan ug inahan,” kini mao ang unang sugo nga may saad, Tungod niini ako nahimong usa ka tinugyanan nga kinadenahan aron pinaagi niini ako magmaisogon, ingon nga gikinahanglan sa akong pagsulti. Ug aron kamo usab mahibalo sa akong kahimtang, ug kon unsa ang akong gibuhat, si Tiquico, ang hinigugmang igsoon ug kasaligan nga sulugoon sa Ginoo, maoy mosulti kaninyo sa tanan. Gipadala nako siya kaninyo alang niining maong tuyo aron masayod kamo sa among kahimtang, ug aron siya makadasig sa inyong mga kasingkasing. Ang kalinaw maanaa unta sa mga kaigsoonan, ug ang gugma uban sa pagtuo gikan sa Dios nga Amahan ug sa Ginoong Jesu-Cristo. Ang grasya maanaa unta sa tanan nga nahigugma sa Ginoong Jesu-Cristo uban sa gugmang walay kamatayon. “aron mahimong maayo ang tanan alang kanimo ug aron taas ang imong kinabuhi dinhi sa yuta.”
Apan ang gugmang walay paglubad sa Ginoo naggikan sa walay sinugdan hangtod sa walay kataposan ngadto kanila nga may kahadlok kaniya, ug ang iyang pagkamatarong ngadto sa mga anak sa mga anak;
Ug kon adunay tawo nga wala magsangkap alang sa iyang mga kadugo, ilabi na sa iyang panimalay, siya naglimod sa iyang pagtuo ug labaw pa siyang daotan kay sa dili magtutuo.
“Pangayo ug kamo hatagan, pangita ug kamo makakaplag, panuktok, ug ang pultahan ablihan alang kaninyo.
Ang Dios sa pailob ug pagdasig maghatag unta kaninyong tanan ug pagsinabtanay sa usa ug usa sumala kang Cristo Jesus, aron diha sa hiniusa nga tingog magdungan kamo sa paghimaya sa Dios ug Amahan sa atong Ginoong Jesu-Cristo.
uban ang tanang pagpaubos ug kaaghop, uban sa pailob, mag-inantosay sa usa ug usa diha sa gugma, Apan si Cristo wala ninyo makat-oni sa ingon niana, kon tinuod man nga kamo nakadungog mahitungod kaniya ug gitudloan diha kaniya, ingon nga ang kamatuoran anaa kang Jesus. Gitudloan kamo sa paghukas sa inyong daang pagkatawo nga iya pa sa inyong karaang pamatasan nga nadunot tungod sa mga malimbongong kaibog, sa pagbag-o diha sa espiritu sa inyong mga salabotan, ug sa pagsul-ob sa bag-ong pagkatawo nga gibuhat sumala sa dagway sa Dios diha sa matuod nga pagmakatarong ug pagkabalaan. Tungod niini, sa mahukas na ninyo ang bakak, ang matag usa kaninyo kinahanglang magsulti sa kamatuoran ngadto sa iyang isigkatawo, kay kita mga bahin man sa usa ug usa. Kasuko kamo apan ayaw pagpakasala tungod niini, ayaw pasalopi sa adlaw ang inyong kasuko, ug ayaw ninyo hatagi ug higayon ang yawa. Ang kawatan kinahanglang dili na mangawat, kondili maghago hinuon, magbuhat sa mga maayong butang pinaagi sa iyang mga kamot aron may ikahatag siya ngadto sa mga nagkinahanglan. Kinahanglang walay sulting daotan nga manggula gikan sa inyong baba, kondili kanang maayo lamang nga makapalig-on ug angay sa higayon, aron makahatag kini ug kaayohan ngadto sa mga naminaw. matinguhaon sa pagpatunhay sa espirituhanong panaghiusa pinaagi sa bugkos sa panagdait.
hingpita ninyo ang akong kalipay pinaagi sa samang hunahuna, ingon nga nagbaton ug samang gugma, nga anaa sa hingpit nga panagkauyon ug usa ka hunahuna.
Ang kabalaka nga anaa sa kasingkasing sa usa ka tawo maoy magpasubo kaniya, apan ang usa ka maayong pulong makapahimo kaniya nga malipayon.
Siya naghatag ug gahom niadtong naluya, ug kaniya nga walay kabaskog nagdugang siya ug kusog.
Apan ako naghangyo kaninyo, mga igsoon, pinaagi sa ngalan sa atong Ginoong Jesu-Cristo, nga unta kamong tanan magkauyon ug diha kaninyo walay pagkabahin, kondili mausa unta hinuon kamo diha sa samang hunahuna ug samang panabot.
Kay ang iyang kasuko makadiyot lamang, ug ang iyang kaluoy alang sa tibuok kinabuhi. Ang paghilak mopabilin sa kagabhion, apan ang kalipay moabot uban sa kabuntagon.
Dili, kay gipili nako siya aron magsugo sa iyang mga anak ug panimalay nga sunod kaniya aron magsubay sila sa dalan sa Ginoo, pinaagi sa pagbuhat sa pagkamatarong ug sa hustisya, aron ang Ginoo magpadangat kang Abraham niadtong gisaad kaniya.”
Pagmalig-on kamo ug padasiga ang inyong kasingkasing, kamong tanan nga naghulat sa Ginoo!
Unya pasibogon ang akong mga kaaway sa adlaw nga ako mosangpit. Kini akong maila, nga ang Dios dapig kanako.
Mga anak, pagmasinugtanon kamo sa inyong mga ginikanan sa tanang mga butang, kay kini makapahimuot sa Ginoo.
Ayaw ihikaw ang maayo gikan kanila nga may katungod niini kon anaa sa imong gahom ang pagbuhat niini.
Ug mamalandong kita alang sa pagdinasigay sa usa ug usa ngadto sa paghigugma ug sa mga maayong buhat, sa walay pagbiya sa atong panagtigom, ingon sa gibuhat sa pipila, hinuon magdinasigay kita sa usa ug usa ug ilabina gayod sa makita na ninyo nga ang Adlaw nagkaduol na.
ayaw kahadlok, kay ania ako uban kanimo, ayaw kabalaka, kay ako mao ang imong Dios; lig-onon ko ikaw ug tabangan ko ikaw, ituboy ko ikaw pinaagi sa akong madaogon nga tuong kamot.
Ug sultihan ko usab kamo nga kon ang duha kaninyo mag-uyon dinhi sa yuta mahitungod sa bisan unsa nga ilang pangayoon, alang kanila buhaton kini sa akong Amahan nga anaa sa langit. Ug gitawag ni Jesus ang usa ka gamayng bata ngadto kaniya ug gipatindog niya kini sa ilang taliwala. Kay diin may duha o tulo nga nagkatigom sa akong ngalan, anaa ako sa ilang taliwala.”
Kamo usab nga mga asawa, pagmasinugtanon kamo sa inyong kaugalingong mga bana, aron nga kon aduna man kanilay wala magtuo sa pulong, basin pa ug sa walay pagsulti madani pinaagi sa gawi sa ilang mga asawa, Kay “Siya nga buot mahigugma sa kinabuhi ug motan-aw sa maayong mga adlaw, papugngi niya ang iyang dila gikan sa daotan ug ang iyang mga ngabil gikan sa pagsulti ug limbong. Pabiyai niya ang daotan ug ipabuhat kaniya ang maayo, ipapangita kaniya ang kalinaw ug ipakab-ot kini. Kay ang mga mata sa Ginoo anaa sa mga matarong, ug ang iyang mga dalunggan sa ilang mga pangamuyo. Apan ang nawong sa Ginoo batok sa mga nagbuhat ug daotan.” Kinsa may makahimo ug kadaot kaninyo kon magmainiton kamo sa pagbuhat sa maayo? Apan kon paantoson man kamo tungod sa inyong pagbuhat ug matarong, bulahan kamo. Ayaw kamo kahadlok sa ilang pagpanghadlok o ayaw kahasol. Apan sa sulod sa inyong mga kasingkasing gahina ninyo si Cristo ingon nga Ginoo, andam kamo kanunay sa pagtubag kang bisan kinsa nga mangutana sa hinungdan sa paglaom nga anaa kaninyo. Hinuon buhata ninyo kini uban sa kalumo ug pagtahod, ug pagbaton kamo ug hinlo nga tanlag aron nga sa dihang magsulti sila ug daotan kaninyo, maulawan hinuon sila nga nagbugalbugal sa inyong maayong kagawian diha kang Cristo. Kay labi pang maayo ang pag-antos tungod sa pagbuhat ug matarong, kon kini pagbuot man sa Dios, kay sa pag-antos tungod sa pagbuhat ug daotan. Kay si Cristo usab namatay sa makausa tungod sa mga sala, ang matarong alang sa mga dili matarong, aron kamo iyang madala ngadto sa Dios, ingon nga gipatay siya diha sa lawas apan gibuhi diha sa espiritu. Ug niini siya miadto ug nagwali ngadto sa mga espiritu nga gibilanggo, sa diha nga makita nila ang inyong matinahoron ug putli nga gawi.
Ug kamong mga amahan, ayaw ninyo hagita sa pagkasuko ang inyong mga anak, kondili matutoa hinuon ninyo sila diha sa pagpanton ug pagtulun-an sa Ginoo.
Ang tubag nga malumo makapahupay sa kasuko, apan ang pulong nga hait makapahagit sa kasuko.
Mga anak, kinahanglan nga maghigugma kita dili lamang pinaagi sa pulong o sa sulti, kondili pinaagi sa buhat ug sa kamatuoran.
Apan ang bunga sa Espiritu mao ang gugma, kalipay, kalinaw, pailob, pagkamaluluy-on, pagkamaayo, pagkamatinumanon, kaaghop, pagpugong sa kaugalingon. Walay balaod nga batok niining mga butanga.
Tan-awa, unsa ka maayo ug kaanindot kon ang managsoon magpuyo diha sa panaghiusa! Kini sama sa bililhong lana nga anaa sa ulo, nagdaligdig sa bungot, sa bungot ni Aaron, nagdaligdig sa liab sa iyang mga bisti! Sama kini sa yamog sa Hermon, nga nangahulog sa kabukiran sa Zion! Kay didto gisugo sa Ginoo ang panalangin, ang kinabuhi nga walay kataposan.
aron kamo magkinabuhi nga takos sa Ginoo, hingpit nga kahimut-an niya, magmabungahon sa tanang mga maayong buhat ug magtubo sa kahibalo mahitungod sa Dios.
Dayega ang Ginoo! Bulahan ang tawo nga may kahadlok sa Ginoo, nga nalipay sa hilabihan diha sa iyang mga sugo! Ang daotan makakita niini ug masuko, magpakagot siya sa iyang mga ngipon ug dayon matunaw; mangahanaw ang tinguha sa mga daotan. Ang iyang kaliwatan mahimong gamhanan sa ibabaw sa yuta, ang kaliwatan sa matarong mahimong bulahan. Mga bahandi ug katigayonan anaa sa iyang balay ug ang iyang pagkamatarong molungtad hangtod sa kahangtoran.
Busa unsa may atong isulti mahitungod niini? Kon ang Dios dapig kanato, kinsa man ang mobatok kanato?
Apan maoy unaha ninyo pagpangita ang gingharian sa Dios ug ang iyang pagkamatarong ug kining tanan idugang kaninyo.
walay hinagiban nga gibuhat batok kanimo nga magmalamposon, ug imong pamatud-an nga sayop ang matag dila nga maghukom batok kanimo. Kini mao ang panulundon sa mga sulugoon sa Ginoo, ug ang ilang pagkamatarong nga gikan kanako, nag-ingon ang Ginoo.”
Ang mga lakang sa tawo gimandoan sa Ginoo, ug siya naglig-on kaniya nga ang dalan iyang gikahimut-an; bisan ug matumba siya, dili siya malukapa, kay ang Ginoo mao ang magkupot sa iyang kamot.
Ang pagdumot naghatag ug kasamok, apan ang gugma nagtabon sa tanang mga kalapasan.
Siya nga nagpuyo diha sa panalipod sa Labing Halangdon, nga nagpahulay ilalom sa landong sa Labing Gamhanan,
ug ang paglaom dili mopakyas kanato kay ang gugma sa Dios gikabubo man nganhi sa atong mga kasingkasing pinaagi sa Espiritu Santo nga gikahatag nganhi kanato.
Ang Ginoo duol niadtong mga magul-anon ug kasingkasing, ug nagluwas niadtong naluya ang espiritu.
Ang makalipay nga mga pulong sama sa dugos, tam-is alang sa kalag ug makapalig-on sa mga bukog.
Himoa ako nga mahibalo sa imong mga dalan, O Ginoo, tudloi ako sa imong mga agianan. Tultoli ako diha sa imong kamatuoran, ug tudloi ako, kay ikaw mao ang Dios sa akong kaluwasan; kanimo naghulat ako sa tibuok nga adlaw.
Busa pagdinasigay kamo ug lig-ona ninyo ang usa ug usa, sama sa inyong gibuhat karon.
Anak ko, ayaw kalimti ang akong gitudlo, apan ipatuman sa imong kasingkasing ang akong kasugoan; unya ang imong mga kamalig mapuno tungod sa kadaghan, ug ang imong mga pug-anan mag-awas sa bag-ong bino. Anak ko, ayaw tamaya ang pagpanton sa Ginoo o maluya ikaw sa iyang pagbadlong, kay ang Ginoo magbadlong kaniya nga iyang gihigugma, ingon sa usa ka amahan ngadto sa anak nga iyang gikahimut-an. Malipayon ang tawo nga makakaplag ug kaalam ug ang tawo nga makakab-ot ug pagpanabot, kay ang makuha gikan niini maayo pa kay sa makuha gikan sa plata ug ang kaayohan niini maayo pa kay sa bulawan. Siya bililhon pa kay sa mga alahas, ug walay butang nga imong gitinguha nga ikatandi kaniya. Ang taas nga mga adlaw anaa sa iyang tuo nga kamot; diha sa iyang wala nga kamot anaa ang mga bahandi ug kadungganan. Ang iyang mga dalan mga dalan sa kahimut-anan, ug ang tanan niyang mga agianan pakigdait. Siya usa ka kahoy sa kinabuhi ngadto kanila nga nagkupot kaniya; malipayon ang naghupot kaniya. Ang Ginoo pinaagi sa kaalam nagtukod sa kalibotan; pinaagi sa pagpanabot iyang gipahiluna ang kalangitan; kay ang gitas-on sa mga adlaw ug mga tuig sa kinabuhi ug daghan nga kaayohan ihatag nila kanimo.
Ug kinahanglang dili kita maluya sa pagbuhat ug maayo, kay sa tukma nga panahon kita mag-ani kon kita dili maluya.
Kay sa dili madugay ang mga daotan mangawala; bisan ug susihon nimo pag-ayo ang iyang dapit, siya wala na didto. Apan ang mga mapaubsanon manag-iya sa yuta, ug maglipay sa ilang kaugalingon diha sa kadagaya sa kauswagan.
Busa pasigaa ang inyong kahayag sa atubangan sa mga tawo aron makita nila ang inyong mga maayong buhat ug dayegon nila ang inyong Amahan nga atua sa langit.
apan kadtong naghulat sa Ginoo magbag-o sa ilang kusog, sila manglupad pinaagi sa mga pako sama sa mga agila, sila managan ug dili kapoyon, sila manglakaw ug dili mangaluya.
Bulahan sila nga nagtamod sa iyang mga pagpamatuod, nga sa tibuok nga kasingkasing nangita kaniya,
Ayaw kamo kabalaka mahitungod sa bisan unsang butang, apan sa tanang butang ipahibalo ninyo sa Dios ang inyong mga hangyo pinaagi sa pag-ampo ug sa pagpangamuyo uban ang pagpasalamat. Ug ang kalinaw sa Dios nga milapaw sa tanang pagpanabot, magbantay sa inyong mga kasingkasing ug sa inyong mga hunahuna diha kang Cristo Jesus.
Itumong ang inyong mga hunahuna diha sa mga butang nga anaa sa itaas ug dili sa mga butang dinhi sa yuta.
Bulahan ang tawo nga may kahadlok kanunay sa Ginoo, apan siya nga nagpagahi sa iyang kasingkasing mahulog ngadto sa katalagman.
Kinahanglan nga magbuhat sila ug maayo, magpadato sa mga maayong binuhatan, andam sa pagtabang ug manggihatagon. Sa ingon niini nagtigom sila ug bahandi alang sa ilang kaugalingon nga usa ka maayong patukoranan alang sa umaabot, aron ilang mahuptan ang tinuod nga kinabuhi.
Dayega ang Ginoo, O akong kalag; ug ang tanan nga ania sa sulod nako, dayega ang balaan niyang ngalan! Dili siya magbuhat sumala sa atong mga kasal-anan, o magbalos kanato sumala sa atong mga kalapasan. Kay ingon nga ang kalangitan anaa sa taas ibabaw sa yuta, mao usab kadako ang iyang gugmang walay paglubad ngadto kanila nga may kahadlok kaniya; sama sa gilay-on sa silangan gikan sa kasadpan, mao usab ang gilay-on sa iyang pagpahimulag kanato gikan sa atong mga kalapasan. Sama sa usa ka amahan nga naluoy sa iyang mga anak, mao usab ang Ginoo nga maluoy niadtong may kahadlok kaniya. Kay siya nahibalo sa atong kahimtang; nahinumdom siya nga kita mga abog lamang. Mahitungod sa tawo, ang iyang mga adlaw sama sa balili, siya naglambo sama sa bulak sa kapatagan; kay ang hangin moagi ibabaw niini ug kini mahanaw ug ang dapit nga gitugkan niini dili na makaila. Apan ang gugmang walay paglubad sa Ginoo naggikan sa walay sinugdan hangtod sa walay kataposan ngadto kanila nga may kahadlok kaniya, ug ang iyang pagkamatarong ngadto sa mga anak sa mga anak; ngadto kanila nga nagtuman sa iyang kasabotan ug nahinumdom sa pagbuhat sa iyang kasugoan. Gipahimutang sa Ginoo ang iyang trono didto sa kalangitan, ug ang iyang gingharian naggahom ibabaw sa tanan. Dayega ang Ginoo, O akong kalag, ug ayaw kalimti ang tanan niyang kaayohan,
apan pagmaluluy-on kamo sa usa ug usa, ug lumo ug kasingkasing, mapinasayloon sa usa ug usa, ingon nga kamo gipasaylo sa Dios tungod kang Cristo.
Kay ang sala dili maggahom diha kaninyo, tungod kay dili man kamo ilalom sa Balaod kondili ilalom sa grasya.
Busa kay gilibotan man kita sa ingon ka baga nga panganod sa mga saksi, sinalikway ang tanang pagkamalahutayon ug ang sala nga daling mobalikos kanato, managan kita uban sa lahutay sa lumba nga gibutang sa atong atubangan,
Busa bisan unsa nga buot ninyo nga buhaton sa mga tawo kaninyo, buhata ngadto kanila, kay mao kini ang Balaod ug ang mga Propeta.
ug ang haligi Mispa, kay matod niya, “Ang Ginoo magbantay taliwala kanako ug kanimo kon kita layo sa usa ug usa.
Ang Ginoo magpanalangin kanimo gikan sa Zion! Makita unta nimo ang kauswagan sa Jerusalem sa tanang mga adlaw sa imong kinabuhi!
Sa diha nga ikaw molatas sa katubigan ako mag-uban kanimo, ug sa mga kasapaan, kini dili makalapaw kanimo; sa diha nga ikaw maglakaw latas sa kalayo, ikaw dili masunog ug ang kalayo dili maglamoy kanimo.
ang tawo nga maalamon mamati usab ug magdugang sa kinaadman, ug ang tawo nga may panabot makabaton sa maayong mga tambag,
Itugyan ang imong dalan ngadto sa Ginoo; salig kaniya ug siya magbuhat. Siya magpadayag sa imong pagkamatarong ingon sa kahayag, ug sa imong katungod ingon sa udtong tutok.
Ang Dios sa paglaom magpuno unta kaninyo sa tumang kalipay ug kalinaw tungod sa inyong pagtuo, aron nga pinaagi sa gahom sa Espiritu Santo magmadagayaon kamo sa paglaom.
Wala pa gayoy tawo nga nakakita sa Dios; kon kita maghigugmaay sa usa ug usa, ang Dios magpabilin kanato ug ang iyang gugma nahingpit dinhi kanato.
Buhata ninyo ang tanang butang sa walay pagbagulbol o pagpakiglalais, aron mahimo kamong putli ug dili masaway, mga anak sa Dios nga walay buling taliwala sa usa ka hiwi ug sukihan nga kaliwatan, nga sa taliwala nila kamo magsidlak ingon nga mga kahayag dinhi sa kalibotan,
Ang babaye nga dili manganak gihatagan niya ug panimalay, naghimo kaniya nga malipayon nga inahan sa mga anak. Dayega ang Ginoo!
Ang matag pulong sa Dios matuod gayod; siya usa ka taming ngadto sa modangop kaniya.
Kon magsulti ako ug laing mga pinulongan sa mga tawo ug sa mga anghel apan walay gugma, ako usa lamang ka saba nga agong o alingisig nga piyangpiyang.
Naghulat ako nga mapailobon sa Ginoo; siya namati kanako ug gidungog ang akong pagtuaw. Wala nako tagoi ang imong pagluwas sulod sa akong kasingkasing, nagsulti ako sa imong pagkamatinud-anon ug sa imong kaluwasan; wala nako tagoi ang imong gugmang walay paglubad ug ang imong kamatuoran gikan sa dako nga katilingban. Ayaw ihikaw ang imong kaluoy gikan kanako, O Ginoo; himoa nga ang imong gugmang walay paglubad ug pagkamatinud-anon manalipod kanako sa kanunay! Kay dili maihap ang mga kadaotan nga naglibot kanako; ang akong mga kasal-anan milukob kanako, hangtod nga dili na ako makakita; daghan pa sila kay sa mga buhok sa akong ulo, ang akong kasingkasing nagluya kanako. Mahimuot unta ikaw, O Ginoo, sa pagluwas kanako; O Ginoo, pagdali sa pagtabang kanako. Himoa nga maulawan ug magubot sila nga mga nagtinguha sa akong kinabuhi aron sa paglaglag niini; pasiboga sila ug pakaulawi sila nga nagtinguha sa akong kadaot! Palisanga sila tungod sa ilang kaulawan, sila nga nag-ingon kanako, “Aha, Aha!” Magmaya ug maglipay unta ang tanan nga nangita kanimo; ang tanan nga nahigugma sa imong kaluwasan moingon unta kanunay, “Gamhanan ang Ginoo!” Mahitungod kanako, kabos ako ug nagkinahanglan, apan ang Ginoo naghunahuna kanako. Ikaw mao ang akong magtatabang ug akong manluluwas; ayaw paglangan, O akong Dios! Gikuha niya ako gikan sa usa ka mingaw nga gahong, gikan sa kalapokan, ug gipahimutang niya ang akong mga tiil ibabaw sa bato, gilig-on niya ang akong mga lakang. Gibutangan niya ug bag-ong awit ang akong baba, awit sa pagdayeg ngadto sa atong Dios. Daghan ang makakita niini ug mahadlok, ug mosalig sila sa Ginoo.
Ug labaw niining tanan isul-ob ang gugma nga mao ang bugkos sa kahingpitan. Ug paharia ang kalinaw ni Cristo diha sa inyong mga kasingkasing, nga ngadto niini kamo gitawag diha sa usa ka lawas. Ug pagmapasalamaton kamo.
Ug mamalandong kita alang sa pagdinasigay sa usa ug usa ngadto sa paghigugma ug sa mga maayong buhat,
Ug kadtong nakaila sa imong ngalan mosalig kanimo, kay ikaw, O Ginoo, wala mobiya niadtong mga nangita kanimo.
Ang binuang nabugkos diha sa kasingkasing sa usa ka bata, apan ang bunal sa pagpanton magpalayo niini gikan kaniya.
Sa kataposan, kamong tanan, kinahanglang mag-usa sa hunahuna, magbinatiay, maghigugmaay ingon nga mga igsoon, maluluy-on, ug mapaubsanon sa hunahuna,
Kinsay makakaplag sa usa ka maayong asawa? Siya bililhon kaayo kay sa mga alahas. Ang kasingkasing sa iyang bana nagsalig kaniya, ug siya dili makulangan ug bahandi. Siya nagbuhat kaniya ug maayo ug dili daotan, sa tanang mga adlaw sa iyang kinabuhi. Siya nangita ug balhibo sa karnero ug lino, ug nagbuhat pinaagi sa makugihon nga mga kamot. Siya sama sa mga barko sa tigpatigayon, siya nagdala sa iyang pagkaon gikan sa layo. Siya mobangon samtang ngitngit pa, ug naghatag ug pagkaon sa iyang panimalay ug mga buhat alang sa iyang mga sulugoong dalaga. Siya naghunahuna ug usa ka uma ug nagpalit niini; pinaagi sa bunga sa iyang mga kamot, siya nagtanom ug usa ka parasan. Gibaksan niya ug kalig-on ang iyang mga hawak, ug gipalig-on ang iyang mga bukton. Siya nahibalo nga ang iyang gibuhat mabungahon. Ang iyang lampara dili mapalong panahon sa kagabhion. Gibutang niya ang iyang mga kamot sa liksanan, ug ang iyang mga kamot nagpugong sa kalinyasan. Unsa, anak ko? Unsa, anak sa akong taguangkan? Unsa, anak sa akong mga panaad? Gibukhad niya ang iyang kamot ngadto sa mga kabos, ug gitunol ang iyang mga kamot ngadto sa mga nanginahanglan. Siya dili mahadlok sa katugnaw alang sa iyang panimalay, kay ang tanan sa iyang panimalay gibistihan ug pula. Siya nagbuhat ug mga hapin sa higdaanan alang sa iyang kaugalingon; ang iyang bisti pino nga lino ug mahalong panapton nga tapol. Ang iyang bana inila diha sa mga ganghaan, sa diha nga siya molingkod uban sa mga kadagkoan sa yuta. Siya nagbuhat ug mga bisti nga lino ug nagbaligya niini; siya naghatod ug mga bakos ngadto sa tigpatigayon. Kusog ug kaligdong maoy iyang bisti, ug siya mokatawa sa panahon nga umaabot. Siya nagbuka sa iyang baba uban ang kaalam, ug ang pagtudlo sa pagkamaayo anaa sa iyang dila. Siya nagtan-aw pag-ayo sa mga pamaagi sa iyang panimalay, ug dili mokaon sa pan sa pagkatapolan. Ang iyang mga anak mobarog, ug magtawag kaniya nga bulahan; ang iyang bana usab ug siya magdayeg kaniya, “Daghang mga babaye nga nagbuhat sa labing maayo, apan ikaw milabaw kanilang tanan.” Ayaw ihatag ang imong kusog ngadto sa mga babaye, ang imong mga pamaagi ngadto sa mga naglaglag sa mga hari. Ang katahom malimbongon ug ang kaanyag kakawangan lamang, apan ang usa ka babaye nga may kahadlok sa Ginoo angayng dayegon. Hatagi siya sa bunga sa iyang mga kamot, ug ipadayeg siya sa iyang mga buhat diha sa mga ganghaan.
Kita nasayod nga diha sa tanang butang ang Dios nagbuhat sa maayo ngadto kanila nga mga nahigugma kaniya ug mga tinawag sumala sa iyang katuyoan.
Sa dihang daghan kaayo ang akong gihunahuna, ang imong mga paghupay nakapalipay sa akong kalag.
apan si Jesus miingon, “Paduola kanako ang gagmayng kabataan ug ayaw ninyo sila pugngi kay ang gingharian sa langit ila sa mga sama kanila.”
Sa kataposan, paglig-on kamo diha sa Ginoo ug sa kusog sa iyang gahom. Isul-ob ninyo ang tibuok kahimanan sa gubat nga gikan sa Dios aron makabarog kamo batok sa mga pagpanglimbong sa yawa.
Ang kahayag sa mga mata naglipay sa kasingkasing, ug ang mga maayong balita nagpalig-on sa mga bukog.
“Sa pagkatinuod ang Dios mao ang akong kaluwasan; ako mosalig, ug dili mahadlok kay ang Ginoong Dios mao ang akong kusog ug ang akong awit, ug siya nahimo nga akong kaluwasan.”
Gipahiluna nako kanunay ang Ginoo diha sa akong atubangan; tungod kay anaa siya sa akong tuong kamot, ako dili matarog.
Bantayi ang inyong kinabuhi nga malikay sa pagkamahigugmaon sa salapi ug himoa nga matagbaw kamo sa inyong mga naangkon karon, kay siya gayod mao ang nag-ingon, “Dili ko gayod ikaw pasagdan o biyaan.”
Pagmabungahon ug panaghan kamo, sanay kamo pag-ayo sa ibabaw sa yuta ug panaghan kamo diha niini.”
Kay giluwas nimo ang akong kalag gikan sa kamatayon, ang akong mga tiil gikan sa pagkahulog, aron ako maglakaw sa atubangan sa Dios diha sa kahayag sa kinabuhi.
Karon ang tumong sa sugo mao ang gugma nga gikan sa putli nga kasingkasing ug sa maayong tanlag ug sa walay pagpakaaron-ingnon nga pagtuo,
Ang Ginoo magtuman sa iyang katuyoan alang kanako; ang imong gugmang walay paglubad, O Ginoo, naglungtad hangtod sa kahangtoran. Ayaw biyai ang buhat sa kaugalingon nimong mga kamot.
Ug ako masaligon nga siya nga nagsugod ug maayong buhat diha kaninyo maghingpit niini hangtod sa adlaw ni Jesu-Cristo.
Pamati, O mga anak, sa pahimangno sa usa ka amahan, ug pamati, aron makahibalo kamo ug mga maayong hunahuna;
sa paghatag ngadto sa nagsubo didto sa Zion— sa paghatag kanila ug purongpurong nga bulak inay abo, lana sa kalipay inay pagsubo, bisti sa pagdayeg inay luya nga espiritu; aron sila tawgon nga mga dagkong kahoy sa pagkamatarong, ang gitanom sa Ginoo, aron siya himayaon.
Imong gipadaghan, O Ginoo nga akong Dios, ang mga katingalahan nimong buhat ug ang imong mga hunahuna ngari kanamo; walay ikatandi kanimo. Kon ako magpahayag ug magsulti tungod kanila, daghan pa sila kay sa maihap.
Dili! Hinuon diha niining tanang mga butang kita labaw pa sa mga mananaog pinaagi kaniya nga nahigugma kanato.
“Ayaw kamo pagtigom ug mga bahandi alang kaninyo dinhi sa yuta diin ang mga mananap ug ang taya mangutkot ug diin ang mga kawatan manglungkab ug mangawat. “Busa sa dihang maghatag ikaw ug limos, ayaw pagpatingog ug trumpeta sa imong atubangan sama sa gihimo sa mga tigpakaaron-ingnon diha sa mga sinagoga ug diha sa kadalanan aron sila dayegon sa mga tawo. Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo nga sila nakadawat na sa ilang ganti. Apan pagtigom kamo ug mga bahandi alang kaninyo didto sa langit diin walay mga mananap o taya nga mangutkot ug diin walay mga kawatan nga manglungkab ug mangawat. Kay hain gani ang imong bahandi, anaa usab diha ang imong kasingkasing.
matinguhaon sa pagpatunhay sa espirituhanong panaghiusa pinaagi sa bugkos sa panagdait.
Busa naghangyo ako kaninyo mga igsoon, pinaagi sa mga kaluoy sa Dios, sa pagtugyan sa inyong mga lawas isip halad nga buhi, balaan ug makapahimuot sa Dios nga mao ang inyong espirituhanon nga pagsimba. Paghigugmaay kamo nga mainiton sa usa ug usa ingon nga mga igsoon, pagpalabwanay kamo sa pagtahod sa usa ug usa. Ayaw kamo pagtinapolan, hinuon pagmainiton kamo diha sa Espiritu. Alagari ninyo ang Ginoo. Paglipay kamo diha sa paglaom, pailob diha sa kasakitan, pag-ampo kanunay. Hatag kamo alang sa mga panginahanglan sa mga balaan; batasana ninyo ang pagkamaabiabihon. Panalangini kadtong mga naglutos kaninyo; pag-ampo ug ayaw panunglo. Paglipay kamo duyog sa mga nalipay, hilak duyog sa mga nanghilak. Pagsinabtanay kamo sa usa ug usa; ayaw pagmapahitas-on, hinuon pakig-uban sa mga ubos ug kahimtang; ayaw pagpakamaalamon diha sa inyong kaugalingon. Ayaw balosi ug daotan ang daotan, buhata hinuon ang maayo sa atubangan sa tanang tawo. Kon mahimo, sumala sa inyong maarangan, pagpuyo nga makidaiton uban sa tanang tawo. Mga hinigugma, ayaw panimalos, kondili hatagi hinuon ninyo ug higayon ang kapungot sa Dios; kay nasulat, “Akoa ang pagpanimalos, ako ang mobayad, nag-ingon ang Ginoo.” Ayaw kamo pagpahiuyon niining kalibotana, hinuon tugoti nga mausab ang inyong kaugalingon pinaagi sa pagbag-o sa inyong hunahuna, aron inyong masuta unsa ang kabubut-on sa Dios, unsa ang maayo, ang kahimut-an ug ang hingpit.
Ug ang atong nabatonang pagsalig kaniya mao kini, nga kon mangayo kita ug bisan unsa sumala sa iyang kabubut-on, siya mamati gayod kanato. Ug kon nasayod man kita nga siya mamati gayod kanato bisan unsay atong pangayoon, kita nasayod nga ato nang nabatonan ang gipangayo kaniya.
Magpasalamat ako ngadto sa Ginoo sa tibuok nakong kasingkasing; isugilon nako ang tanan nimong mga buhat nga katingalahan. Ug kadtong nakaila sa imong ngalan mosalig kanimo, kay ikaw, O Ginoo, wala mobiya niadtong mga nangita kanimo. Pag-awit kamo ug mga pagdayeg ngadto sa Ginoo nga nagpuyo sa Zion! Isugilon taliwala sa mga katawhan ang iyang mga buhat! Kay siya nga manimalos tungod sa dugo mahinumdom kanila; siya dili malimot sa pagtuaw sa mga sinakit. Kaluy-i ako, O Ginoo! Tan-awa ang akong kalisdanan gikan kanila nga nagdumot kanako, O ikaw nga nagtuboy kanako gikan sa mga ganghaan sa kamatayon, aron ipahayag nako ang tanan nga pagdayeg kanimo, diha sa mga ganghaan sa anak nga babaye sa Zion, ako maglipay diha sa imong pagluwas. Ang mga nasod nangahulog sa gahong nga ilang gibuhat; sa pukot nga ilang gitagoan, nagapos ang ilang kaugalingong tiil. Ang Ginoo nagpaila sa iyang kaugalingon, nagpahamtang siya ug paghukom; ang daotan nalit-ag sa buhat sa iyang kaugalingong mga kamot. Higgaion. Selah Ang mga daotan mangadto sa Sheol, ang tanang nasod nga nalimot sa Dios. Kay ang nanginahanglan sa kanunay dili kalimtan, ug ang paglaom sa mga kabos dili mawala sa dayon. Tindog, O Ginoo! Ayaw itugot nga ang tawo modaog; pahukmi ang mga nasod sa imong atubangan! Magmaya ako ug maglipay diha kanimo; mag-awit ako sa pagdayeg sa imong ngalan, O Labing Halangdon.
Ang ngalan sa Ginoo maoy usa ka lig-ong tore; ang matarong modagan ngadto niini ug maluwas.
Wala ko kini isulti tungod sa akong kawalad-on, kay ako nakakat-on man sa pagpahaom sa akong kaugalingon sa bisan unsang kahimtang nga akong nahimutangan. Nasayod ako unsa ang kakabos ug unsa ang kabuhong, sa bisan unsa ug sa tanang pagkabutang, nasinati nako ang pagkabusog ug ang pagkagutom, ang kabuhong ug ang kawalad-on.
Amahan sa mga wala nay amahan ug tigpanalipod sa mga biyuda ang Dios nga anaa sa iyang balaang puluy-anan.
Alang sa kagawasan kita gipahigawas ni Cristo. Barog kamo nga lig-on ug ayaw na kamo pagpasangon pag-usab sa yugo sa pagkaulipon.
Ayaw kamo pagpahiuyon niining kalibotana, hinuon tugoti nga mausab ang inyong kaugalingon pinaagi sa pagbag-o sa inyong hunahuna, aron inyong masuta unsa ang kabubut-on sa Dios, unsa ang maayo, ang kahimut-an ug ang hingpit.
Ang tanang agianan sa Ginoo gugmang walay paglubad ug pagkamatinud-anon, alang niadtong nagtuman sa iyang kasabotan ug sa iyang mga pagpamatuod.
Busa unsa may atong isulti mahitungod niini? Kon ang Dios dapig kanato, kinsa man ang mobatok kanato? Siya nga wala mohikaw sa iyang kaugalingong Anak kondili mitugyan hinuon kaniya alang kanatong tanan, dili ba ihatag usab niya kanato ang tanang mga butang uban kaniya?
Padayon sa inyong inigsoon nga paghigugmaay. Kita adunay usa ka halaran diin ang mga nag-alagad sa tolda walay katungod sa pagkaon. Kay ang mga lawas sa mga mananap nga ang dugo gidala sa labawng pangulong pari ngadto sa dapit nga balaan ingon nga halad alang sa sala, gisunog didto sa gawas sa kampo. Sa ingon niini si Jesus usab nag-antos didto sa gawas sa ganghaan aron sa pagbalaan sa katawhan pinaagi sa kaugalingon niyang dugo. Busa mangadto kita kaniya sa gawas sa kampo, nga magpas-an sa mga pagtamay kaniya. Kay dinhi sa kalibotan wala kitay siyudad nga molungtad, hinuon kita nangita niadtong siyudad nga umaabot. Busa pinaagi kaniya himoon nato sa kanunay ang halad sa pagdayeg ngadto sa Dios, sa ato pa, sa bunga sa mga ngabil nga nag-ila sa iyang ngalan. Ug ayaw ninyo kalimti ang pagbuhat ug maayo ug ang pagkamanggihatagon, kay ang maong mga halad makapahimuot sa Dios. Pagmasinugtanon kamo sa inyong mga pangulo, ug pagpailalom kamo kanila, kay sila nagtukaw alang sa inyong mga kalag, ingon nga sila mga tawo nga unya maghatag ug husay, aron ang ilang buluhaton himoon nila uban sa kalipay, dili uban sa kasubo, kay kini dili man makahatag kaninyo ug kaayohan. Pag-ampo kamo alang kanamo, kay kami masaligon nga kami nagbaton ug maayong tanlag, nagtinguha sa pagkinabuhi nga dungganan sa tanang butang. Giawhag ko kamo sa labaw pa ka mainiton nga inyo kining himoon aron ako mahibalik diha kaninyo sa labing madali. Ayaw ninyo kalimti ang pag-abiabi sa mga dumuduong, kay pinaagi niini adunay nakaalagad ug mga anghel nga wala lang nila hibaloi.
Dalaygon ang Ginoo, nga sa matag adlaw nagpas-an kanato; ang Dios mao ang atong kaluwasan. Selah
Ikaw nagbantay kaniya diha sa hingpit nga pakigdait, nga ang hunahuna nagpabilin diha kanimo, tungod kay siya nagsalig kanimo.
Hatag kamo alang sa mga panginahanglan sa mga balaan; batasana ninyo ang pagkamaabiabihon.