Kategorya
74 Mga Bersikulo sa Bibliya Bahin sa Kalig-on Espiritwal
Kinahanglan gyud nato pangitaon pirmi ang presensya sa Ginoo, kay diha man kita makakuha og bag-ong kusog nga atong gikinahanglan. Ang Ginoo mao ang atong dalangpanan, ug sama sa usa ka lig-on nga bato, Siya manalipod nato gikan sa mga pag-atake sa kaaway.
Sama ni Pablo, kita usab adunay gahom gikan sa Ginoo nga mopalig-on nato, mobag-o sa atong kusog, ug motabang nato nga magpabilin nga lig-on diha Kaniya. Sa mga panahon sa kalisod ug pagkawalay kasiguroan, imong masaksihan ang labaw sa kinaiyahan nga kusog sa Ginoo nga molihok diha kanimo.
Kining kusoga dili gikan nimo, kondili direkta kini gikan sa Espiritu sa imong Amahan nga nahigugma kanimo pag-ayo. Kini nga kusog magtugot kanimo sa paglakaw taliwala sa kalayo nga dili masunog, mohatag kanimo og lig-on nga mga tiil sa paglakaw sa habog nga mga dapit, mga pako sama sa agila aron dili ka maluya, ug kusog sama sa kabaw aron dili ka mohunong.
Daghang mga tawo ang matingala sa pagtan-aw sa pagpadayag sa Ginoo sa imong kinabuhi, bisan wala ka magsulti kanila kon giunsa nimo kini nahimo; masayod sila nga nakalahutay ka tungod sa grasya ug pabor ni Jesusa. Unya, mahimo nimong isulti ang Iyang mga katingalahan ug iwali ang Iyang mga buhat, ug mahimo kang usa ka buhing testimonya sa gahom sa Ginoo alang sa tanan nga naglibot kanimo.
a Juan 1:16apan siya miingon kanako, “Ang akong grasya igo alang kanimo kay ang akong gahom gihingpit diha sa kaluyahon.” Sa ingon niana, labaw nakong gikalipay ang pagpasigarbo tungod sa akong mga kaluyahon aron ang gahom ni Cristo molandong nganhi kanako.
Ang Dios, ang Ginoo mao ang akong kusog; gihimo niya ang akong mga tiil nga sama sa mga tiil sa bayeng lagsaw, gipalakaw niya ako sa mga habog nakong dapit. Ngadto sa pangulo sa mga mag-aawit: uban sa mga tulunggon nga may kuwerdas.
Siya naghatag ug gahom niadtong naluya, ug kaniya nga walay kabaskog nagdugang siya ug kusog. Usa ka tingog nga nagsinggit, “Andama ninyo sa kamingawan ang dalan sa Ginoo, himoang tul-id diha sa kamingawan ang usa ka lapad nga dalan alang sa atong Dios. Bisan ang mga batan-on mangaluya ug kapoyon, ug ang mga batan-on mangapukan sa hilabihang kakapoy; apan kadtong naghulat sa Ginoo magbag-o sa ilang kusog, sila manglupad pinaagi sa mga pako sama sa mga agila, sila managan ug dili kapoyon, sila manglakaw ug dili mangaluya.
“Ako naghimo kanimo nga usa ka tig-usisa ug usa ka tigsulay sa akong katawhan, aron ikaw mahibalo ug magsulay sa ilang mga pamaagi.
Ang Ginoo mipadahunog gikan sa Zion, ug mipatugbaw sa iyang tingog gikan sa Jerusalem, ug ang kalangitan ug ang yuta nangurog. Apan ang Ginoo dalangpanan sa iyang katawhan, usa ka salipdanan alang sa katawhan sa Israel.
Ang akong bato ug ang akong kuta, ang akong tigpanalipod ug akong manluluwas, ang akong taming, nga mao ang akong gidangpan, nga nagbuntog sa katawhan ubos kaniya.
apan kadtong naghulat sa Ginoo magbag-o sa ilang kusog, sila manglupad pinaagi sa mga pako sama sa mga agila, sila managan ug dili kapoyon, sila manglakaw ug dili mangaluya.
Kay ingon nga siya gayod nag-antos ug gitintal, makahimo siya sa pagtabang kanila nga gitintal.
ayaw kahadlok, kay ania ako uban kanimo, ayaw kabalaka, kay ako mao ang imong Dios; lig-onon ko ikaw ug tabangan ko ikaw, ituboy ko ikaw pinaagi sa akong madaogon nga tuong kamot.
Ang Ginoo maghatag unta ug kusog sa iyang katawhan! Ang Ginoo magpanalangin unta ug kalinaw ngadto sa iyang katawhan!
Siya miingon, “Ang Ginoo mao ang akong bato, ug ang akong salipdanan, ug akong manluluwas,
Ang mga bahandi ug dungog naggikan kanimo ug ikaw naghari sa tanan. Diha sa imong kamot ang gahom ug kusog ug sa imong kamot mao ang pagpadako, ug ang paghatag ug kusog sa tanan.
ang Dios, akong bato, nga kaniya ako modangop, akong taming ug sungay sa akong kaluwasan, akong panalipod ug akong dalangpanan, akong manluluwas; ikaw nagluwas kanako gikan sa kapintas.
Ang kaluwasan sa mga matarong gikan sa Ginoo; siya mao ang ilang dalangpanan panahon sa kalisdanan.
‘O Ginoong Dios! Ikaw mao ang nagbuhat sa langit ug sa yuta pinaagi sa imong dakong gahom ug pinaagi sa tinuy-od nimong mga bukton! Walay bisan unsa nga lisod kaayo alang kanimo,
kay ang Ginoo nga inyong Dios mao ang mag-uban kaninyo sa pagpakig-away alang kaninyo batok sa inyong mga kaaway aron sa paghatag kaninyo sa kadaogan.’
Pagmalig-on kamo ug pagmadasigon. Ayaw kamo kahadlok ug ayaw kamo kalisang kanila kay ang Ginoo nga inyong Dios mao ang mag-uban kaninyo, dili siya mopakyas kaninyo o mobiya kaninyo.”
“Ang Espiritu sa Ginoo ania kanako, iya akong gidihogan aron sa pagwali sa Maayong Balita ngadto sa mga kabos. Gipadala niya ako aron sa pagpahibalo sa kagawasan alang sa mga binilanggo ug sa pagpahiuli sa panan-aw sa mga buta, sa paghatag ug kagawasan ngadto sa mga dinaogdaog,
O akong kusog, mag-awit ako ug mga pagdayeg alang kanimo, kay ikaw, O Dios, mao ang akong panalipod, ang Dios nga nagpakita kanako sa gugmang walay paglubad.
Daghan ang mga kagul-anan sa matarong; apan ang Ginoo magluwas kaniya gikan nianang tanan.
Wala ba ako magsugo kanimo? Pagmalig-on ug pagmaisogon; ayaw kahadlok o kaluya kay ang Ginoo nga imong Dios anaa uban kanimo bisan asa ikaw moadto.”
Ikiling ang imong igdulungog nganhi kanako, dalia intawon ako pagluwas! Mahimo unta ikaw nga batong dalangpanan kanako, usa ka lig-ong kuta aron sa pagluwas kanako!
Kay ang tanan niyang mga tulumanon ania sa akong atubangan, ug sa iyang mga lagda ako wala mobiya.
Pag-awit sa makusog ngadto sa Dios nga atong kusog; panghugyaw kamo sa kalipay ngadto sa Dios ni Jacob!
Ang Ginoo mao ang akong kusog ug akong awit, ug siya nahimo nga akong kaluwasan; kini mao ang akong Dios, ug ako magdayeg kaniya, ang Dios sa akong katigulangan, ug pasidunggan nako siya.
Siya naghatag ug gahom niadtong naluya, ug kaniya nga walay kabaskog nagdugang siya ug kusog.
Ang Ginoo mao ang akong bato ug ang akong kuta ug ang akong manluluwas, akong Dios, akong bato nga diha kaniya ako midangop, akong taming, ug sungay sa akong kaluwasan, akong lig-ong salipdanan.
“Sa pagkatinuod ang Dios mao ang akong kaluwasan; ako mosalig, ug dili mahadlok kay ang Ginoong Dios mao ang akong kusog ug ang akong awit, ug siya nahimo nga akong kaluwasan.”
Ikiling ang imong igdulungog nganhi kanako, dalia intawon ako pagluwas! Mahimo unta ikaw nga batong dalangpanan kanako, usa ka lig-ong kuta aron sa pagluwas kanako! Diha sa landong sa imong atubangan gitagoan nimo sila gikan sa mga daotang laraw sa katawhan; gitagoan nimo sila diha sa imong puluy-anan nga layo sa kakuyaw gikan sa kaguliyang sa mga dila. Dalaygon ang Ginoo kay katingalahan niyang gipakita kanako ang iyang gugmang walay paglubad sa diha nga didto ako sa siyudad nga gilibotan sa kaaway. Nakaingon ako diha sa akong sa kakurat, “Gipapahawa ako gikan sa imong panan-aw.” Apan gidungog nimo ang akong mga pangaliyupo sa diha nga nagpakitabang ako kanimo. Higugmaa ang Ginoo, kamong tanan nga mga balaan niya! Ang Ginoo manalipod sa mga matinumanon, apan panimaslan niya sa makadaghan ang nagbuhat nga mapagarbohon. Pagmalig-on kamo ug padasiga ang inyong kasingkasing, kamong tanan nga naghulat sa Ginoo! Kay ikaw mao ang akong bato ug ang akong kuta; tungod ug alang sa imong ngalan, tultoli ug giyahi ako,
Ang akong unod ug ang akong kasingkasing maluya, apan ang Dios mao ang kalig-on sa akong kasingkasing ug ang akong bahin hangtod sa kahangtoran.
kay ang Dios wala maghatag kanato ug espiritu sa katalaw kondili sa gahom ug sa gugma ug sa pagpugong sa kaugaligon.
Ang Ginoo mao ang akong kusog ug ang akong taming; ang akong kasingkasing nagsalig kaniya; busa gitabangan ako, ug nalipay pag-ayo ang akong kasingkasing; ug pinaagi sa akong awit pasalamatan nako siya.
iyang lamyon ang kamatayon hangtod sa kahangtoran. Ang Ginoong Dios magpahid sa mga luha gikan sa tanang mga nawong ug ang kaulaw sa iyang katawhan kuhaon niya gikan sa tibuok nga yuta, kay ang Ginoo nagsulti niini.
Mahimo unta ikaw nga batong dalangpanan alang kanako, usa ikaw ka lig-on nga kuta nga magluwas kanako, kay ikaw mao ang akong bato ug ang akong kuta.
ang Dios nga nagbakos kanako ug kusog, ug naghimo sa akong dalan nga layo sa kakuyaw. Siya naghimo sa akong mga tiil nga sama sa mga tiil sa lagsaw, ug nagpahimutang kanako ngadto sa mga habog nga dapit. Siya nagbansay sa akong mga kamot alang sa gubat, aron ang akong mga bukton makabingat sa pana nga bronsi.
Ang Dios sa paglaom magpuno unta kaninyo sa tumang kalipay ug kalinaw tungod sa inyong pagtuo, aron nga pinaagi sa gahom sa Espiritu Santo magmadagayaon kamo sa paglaom.
Ang Ginoo mao ang akong kahayag ug ang akong kaluwasan; kinsa man ang akong kahadlokan? Ang Ginoo mao ang salipdanan sa akong kinabuhi; kinsa man ang akong kalisangan?
gipalong nila ang bangis nga kalayo, nakaikyas sila sa sulab sa espada, nalig-on gikan sa kahuyang, nangahimo sila nga kusgan diha sa panggubatan, ilang gipatibulaag ang mga kasundalohang langyaw.
Pagtukaw kamo, barog kamo diha sa pagtuo, pagpakalalaki kamo, pagmakusganon.
Ang ngalan sa Ginoo maoy usa ka lig-ong tore; ang matarong modagan ngadto niini ug maluwas.
Pagmalig-on kamo ug padasiga ang inyong kasingkasing, kamong tanan nga naghulat sa Ginoo!
Dili! Hinuon diha niining tanang mga butang kita labaw pa sa mga mananaog pinaagi kaniya nga nahigugma kanato.
Ug kinahanglang dili kita maluya sa pagbuhat ug maayo, kay sa tukma nga panahon kita mag-ani kon kita dili maluya.
Hinaot unta nga malig-on kamo sa tanang kusog, sumala sa iyang mahimayaong gahom, alang sa tanang paglahutay ug pagpailob uban sa kalipay,
Sa adlaw nga ako nagsangpit, ikaw mitubag kanako, ang kusog sa akong kalag imong gilig-on.
Ug human kamo makaantos sa makadiyot, ang Dios sa tanang grasya nga nagtawag kaninyo ngadto sa iyang dayon nga himaya diha kang Cristo, mao gayod ang mangunay sa pagpahiuli, paglig-on, pagpabaskog ug pagpahimutang kaninyo.
aron nga sumala sa iyang naghingapin nga himaya, itugot unta niya nga malig-on kamo sa gahom pinaagi sa iyang Espiritu diha sa kinasuloran sa inyong pagkatawo,
Mga anak, kamo iya sa Dios, ug sila inyo nang gibuntog, kay siya nga anaa kaninyo labaw pa kay kaniya nga ania sa kalibotan.
Siya dili mahadlok sa mga balita nga daotan; ang iyang kasingkasing lig-on, nagsalig diha sa Ginoo.
Ikaw nagbantay kaniya diha sa hingpit nga pakigdait, nga ang hunahuna nagpabilin diha kanimo, tungod kay siya nagsalig kanimo.
Kay sa Dios lamang maghulat sa hilom ang akong kalag, kay gikan kaniya ang akong paglaom. Siya lamang mao ang akong bato ug ang akong kaluwasan, ang akong salipdanan; dili ako matarog.
Busa kami wala maluya. Ug bisan tuod nagkahugo na ang gawas nga bahin sa among pagkatawo, ang among pagkatawo sa sulod gibag-o sa matag adlaw.
Nagpadayon ako paingon sa dag-anan alang sa ganti sa langitnong pagtawag sa Dios diha kang Cristo Jesus.
Busa kay gilibotan man kita sa ingon ka baga nga panganod sa mga saksi, sinalikway ang tanang pagkamalahutayon ug ang sala nga daling mobalikos kanato, managan kita uban sa lahutay sa lumba nga gibutang sa atong atubangan, Kay sila nagpanton kanato sulod sa mubong panahon lamang sumala sa ilang gipakamaayo, apan siya nagpanton kanato alang sa atong kaayohan, aron kita makaambit sa iyang pagkabalaan. Sa pagkakaron, ang tanang pagpanton daw dili makalipay, hinuon makaguol kini, apan sa kaulahian kini mamunga ug kalinaw ug katarong ngadto kanila nga namatuto pinaagi niini. Busa iisa ang inyong gikapoy nga mga kamot ug lig-ona ang inyong nagkurog nga mga tuhod, ug tul-ira ang dalan sa inyong mga tiil, aron ang mga nabakol dili mainutil, kondili mamaayo hinuon. Tinguhaa ang pagpakigdait uban sa tanang tawo ug ang pagkabalaan nga kon wala kini walay si bisan kinsa nga makakita sa Ginoo. Tan-awa ninyo nga walay si bisan kinsa nga mapakyas sa pagkab-ot sa grasya sa Dios, nga walay “gamot sa kapaitan” nga maghimo ug kasamok ug tungod niini, daghan ang mahugaw, nga walay bisan kinsa nga mahimong makihilawason o dili diosnon sama kang Esau, nga ang katungod sa pagkapanganay gipabayloan ug pagkaon. Kay kamo nasayod nga sa kaulahian, sa dihang gitinguha na niya ang pagpanunod sa panalangin, siya gisalikway, kay wala na siya makakita ug higayon sa paghinulsol bisan pa nga gipangita unta niya kini nga inubanan sa mga luha. Kay kamo wala modangat ngadto sa mahikap, sa nagdilaab nga kalayo ug sa kangitngit ug sa kangiob ug sa bagyo ug sa tunog sa trumpeta ug sa tingog nga ang mga pulong nag-aghat sa mga naminaw sa pagpangamuyo nga unta dili na sila sultihan ug dugang nga mga pulong. nga magtutok kang Jesus, ang nagpasiugda ug ang mohingpit sa atong pagtuo. Tungod sa kalipay nga gibutang sa iyang atubangan, giantos niya ang krus sa walay pagsapayan sa kaulaw niini ug karon naglingkod siya diha sa tuo sa trono sa Dios.
Dayega ang Ginoo! Bulahan ang tawo nga may kahadlok sa Ginoo, nga nalipay sa hilabihan diha sa iyang mga sugo! Ang daotan makakita niini ug masuko, magpakagot siya sa iyang mga ngipon ug dayon matunaw; mangahanaw ang tinguha sa mga daotan. Ang iyang kaliwatan mahimong gamhanan sa ibabaw sa yuta, ang kaliwatan sa matarong mahimong bulahan. Mga bahandi ug katigayonan anaa sa iyang balay ug ang iyang pagkamatarong molungtad hangtod sa kahangtoran.
Busa ingon nga inyong gidawat kaniadto si Cristo Jesus nga Ginoo, pagkinabuhi kamo diha kaniya, pinagamot ug pinatubo diha kaniya ug gilig-on diha sa pagtuo, ingon nga gitudloan kamo niini, nag-awas sa pagpasalamat.
Duol kanako, kamong tanan nga nagbudlay ug nabug-atan ug papahulayon ko kamo. Pas-ana ninyo ang akong yugo ug pagtuon kamo gikan kanako kay ako maaghop ug mapaubsanon sa kasingkasing ug makakaplag kamo ug pahulay alang sa inyong mga kalag. aron sa pag-ingon kaniya, “Ikaw ba kadtong moanhi, o magpaabot pa ba kami ug lain?” Kay sayon ang akong yugo ug gaan ang akong palas-anon.”
Tudloi ako sa pagbuhat sa imong kabubut-on, kay ikaw mao ang akong Dios! Himoa nga ang imong maayong Espiritu magtultol kanako sa patag nga agianan.
Gihigugma ko ikaw, O Ginoo, akong kusog. Misakay siya sa usa ka kerubin ug milupad; miabot dayon siya pinaagi sa mga pako sa hangin. Gihimo niya ang kangitngit nga tabon libot kaniya, ang iyang pasilonganan baga nga panganod nga ngiob tungod sa tubig. Gikan sa kasanag sa atubangan niya milagbas sa iyang dag-om ang ulan nga yelo ug mga baga sa kalayo. Ang Ginoo usab mipadahunog didto sa kalangitan, ug ang Labing Halangdon mipalanog sa iyang tingog. Ug gipana niya ang iyang mga udyong, ug gikatag niya sila; gipakilat niya, ug gipukan sila. Unya nakita ang mga agianan sa kadagatan, ug ang mga patukoranan sa kalibotan nadayag, sa imong pagbadlong, O Ginoo, tungod sa pangusmo sa imong ilong. Mikab-ot siya gikan sa itaas, gikuha niya ako; gihaw-as niya ako gikan sa daghang mga katubigan. Giluwas niya ako gikan sa akong kusgan nga kaaway, ug gikan niadtong mga nagdumot kanako; kay sila hilabihan man ka kusgan alang kanako. Sila misulong kanako sa adlaw sa akong katalagman; apan ang Ginoo mao ang akong sandiganan. Gidala ako niya ngadto sa lapad nga dapit; giluwas niya ako, kay siya nahimuot kanako. Ang Ginoo mao ang akong bato ug ang akong kuta ug ang akong manluluwas, akong Dios, akong bato nga diha kaniya ako midangop, akong taming, ug sungay sa akong kaluwasan, akong lig-ong salipdanan.
Labaw pa niini, nagmalipayon kita bisan sa atong mga kasakit, kay nasayod man kita nga ang pag-antos mobunga ug pagkamalahutayon, ug ang pagkamalahutayon mobunga ug kalig-on, ug ang kalig-on mobunga ug paglaom, ug ang paglaom dili mopakyas kanato kay ang gugma sa Dios gikabubo man nganhi sa atong mga kasingkasing pinaagi sa Espiritu Santo nga gikahatag nganhi kanato.
Apan ang bunga sa Espiritu mao ang gugma, kalipay, kalinaw, pailob, pagkamaluluy-on, pagkamaayo, pagkamatinumanon,