Kategorya
162 Mga Bersikulo sa Bibliya Bahin sa Kamingawan
Sa disyerto, atong makita ang kamingawan, kalapad, ug kamingaw. Dili kini luwas nga dapit, diin kita makasinati og kakuwang sa tubig ug uban pang panginahanglan. Apan, bisan pa sa kalisod, ang disyerto adunay lawom nga espirituhanong kahulogan.
Hunahunaa ang mga Israelita nga milabay sa disyerto sulod sa 40 ka tuig sa wala pa sila makasulod sa Yutang Saad. Didto, taliwala sa kauhaw ug kalisdanan, sila nakakat-on og mga bililhong leksyon ug nakasinati sa pag-atiman ug pagkamatinud-anon sa Dios. (Exodo 16:4)
Sa Biblia, ang disyerto usa ka dapit sa pagsulay, apan usa usab kini ka dapit sa pagtubo sa espiritu. Daghang mga karakter sa Biblia ang milabay sa disyerto, literal man o simboliko, ug nakasinati og kamingaw, kalisod, ug mga tentasyon. Apan, didto usab nila nakit-an ang presensya sa Dios sa espesyal nga paagi. Sama ni Jesus, nga gisukod didto sa disyerto. (Mateo 4:1-11)
Sa disyerto, mas masinati nato ang atong mga kahuyang ug mga limitasyon. Apan dinhi usab nato madiskobrehan ang gahom sa grasya sa Dios. Siya makahimo sa pag-usab sa atong kauhaw ngadto sa bunga, ug sa atong mga pagsulay ngadto sa pagpamatuod sa Iyang gugma ug kalooy. (Isaias 41:18-20)
Ang disyerto nagtudlo kanato sa pagsalig lamang sa Dios. Gipakita niini nga limitado ang atong kusog ug nga diha Kaniya nato makit-an ang tinuod nga kalig-on ug sustento alang sa atong espirituhanong kinabuhi. (Deuteronomio 8:3)
Bisan og mag-atubang kita og mga kalisdanan, dili kita mag-inusara. Sama sa paggiya ug pag-atiman sa Dios sa mga Israelita sa disyerto, Siya anaa usab kanato, nagkupot sa atong kamot sa matag lakang sa atong dalan. (Salmo 23:4)
Kay ang Ginoo nga inyong Dios nagpanalangin kaninyo sa tanang buhat sa inyong mga kamot. Siya nahibalo sa inyong paglatas niining dakong kamingawan. Niining 40 ka tuig, ang Ginoo nga inyong Dios nag-uban kaninyo, walay bisan unsa nga nakulang kaninyo.’
Samtang si Moises nagbantay sa panon sa mga hayop ni Jetro nga iyang ugangan nga pari sa Midian, iyang gidala ang panon sa mga hayop ngadto sa kasadpang bahin sa kamingawan ug miadto sa Horeb, ang bukid sa Dios.
si Juan nga Tigbautismo mitungha didto sa kamingawan ug nagwali mahitungod sa bautismo sa paghinulsol alang sa kapasayloan sa mga sala.
Unya gidala ni Moises ang Israel gikan sa Dagat nga Pula, ug mipadulong sila ngadto sa kamingawan sa Sur. Ug nanglakaw sila ug tulo ka adlaw sa kamingawan ug wala sila makakaplag ug tubig.
Unya ang tibuok katilingban sa Israel mipanaw gikan sa Elim ug miabot sa kamingawan sa Sin nga anaa sa tungatunga sa Elim ug sa Sinai, sa ikanapulo ug lima nga adlaw sa ikaduha nga bulan human sila mobiya gikan sa yuta sa Ehipto.
Ingon sa paghukom nako sa inyong mga amahan didto sa kamingawan sa yuta sa Ehipto, hukman usab kamo nako, nag-ingon ang Ginoong Dios.
Ang among mga katigulangan nangaon sa mana didto sa kamingawan, sumala sa nasulat, ‘Gihatag niya kanila ang pan gikan sa langit aron ilang kaonon.’”
Ang tibuok nga katilingban sa katawhan sa Israel mipanaw nga hugna-hugna gikan sa kamingawan sa Sin, sumala sa sugo sa Ginoo. Ug nagkampo sila sa Refidim, apan didto walay tubig nga mainom sa mga tawo.
unya ang piang molukso sama sa lagsaw, ug ang dila sa amang mag-awit sa kalipay. Kay ang katubigan mogula diha sa kamingawan, ug ang kasapaan diha sa disyerto;
Ug ang inyong mga anak mahimong mga tigbantay sa karnero sa kamingawan sulod sa 40 ka tuig ug mag-antos tungod sa inyong pagkadili matinud-anon hangtod nga ang inyong mga lawas nga patay magbuy-od diha sa kamingawan.
Gipanumpa usab nako kanila didto sa kamingawan nga sila dili nako dad-on ngadto sa yuta nga gihatag nako kanila, yuta diin nag-agas ang gatas ug dugos, ang labing mahimayaon sa tanang mga yuta,
Ug hinumdomi ninyo ang tanang dalan nga gidad-an kaninyo sa Ginoo nga inyong Dios sulod sa 40 ka tuig didto sa kamingawan, aron kamo himoon niya nga mapaubsanon, magsulay kaninyo aron sa pag-ila sa unsay anaa sa inyong kasingkasing, kon magtuman ba kamo sa iyang mga sugo o dili.
Ug gidala ko kamo sulod sa 40 ka tuig didto sa kamingawan. Ang inyong mga bisti wala mangadaan diha kaninyo ug ang inyong mga sandalyas wala mangadaan sa inyong mga tiil.
“Busa, tan-awa, danihon nako siya, ug dad-on ngadto sa kamingawan, ug sultihan nako siya diha sa kalumo.
Gikuha ko usab kamo gikan sa yuta sa Ehipto, ug ako nagdala kaninyo sulod sa 40 ka tuig didto sa kamingawan, aron sa pagpanag-iya sa yuta sa Amorihanon.
O Dios, ikaw mao ang akong Dios, nangita ako kanimo, ang akong kalag giuhaw kanimo; ang akong unod nangandoy kanimo, sama sa usa ka yuta nga uga ug mingaw diin walay tubig.
Sa makadaghan sila misupil batok kaniya didto sa kamingawan, ug mipasubo kaniya didto sa kamingawan! Miusab pa gayod sila sa pagsulay sa Dios, ug mihagit sa Balaan sa Israel.
Unya si Jesus nga puno sa Espiritu Santo, mibalik gikan sa Jordan, ug gidala siya sa Espiritu ngadto sa kamingawan
Naglatagaw sila sa kamingawan; wala sila makakaplag ug siyudad nga ilang kapuy-an; iyang gibubo ang pagtamay ibabaw sa mga pangulo, ug sila gipalatagaw didto sa kamingawan nga walay dalan; apan iyang gibangon ang mga kabos gikan sa kalisdanan, ug gihimo ang ilang kabanayan nga sama sa mga panon. Ang matarong makakita niini ug maglipay, ug ang tanan nga kadaotan magtak-om sa ilang baba. Si bisan kinsa nga maalamon, papaminawa niining mga butanga; papamalandonga sila sa gugmang walay paglubad sa Ginoo. gigutom ug giuhaw, ang ilang mga kalag nangaluya sa sulod nila.
nga maoy naghimo sa bato nga lim-aw sa tubig, ang bato nga santik ngadto sa usa ka tuboran sa mga tubig.
Apan usa ka anghel sa Ginoo miingon kang Felipe, “Tindog ug lakaw paingon sa habagatan, sa dalan nga gikan sa Jerusalem padulong sa Gaza.” Awaaw kini nga dalan.
Usa ka tingog nga nagsinggit, “Andama ninyo sa kamingawan ang dalan sa Ginoo, himoang tul-id diha sa kamingawan ang usa ka lapad nga dalan alang sa atong Dios.
Bisan niining tanan, ang Dios wala mahimuot sa kadaghanan kanila ug sila gipangpukan didto sa kamingawan.
ayaw ninyo pagahia ang inyong mga kasingkasing sama niadtong pagsupil nila, niadtong adlaw sa pagsulay didto sa kamingawan,
Ako mag-abli ug mga suba sa hawan nga mga bungtod, ug mga tinubdan sa taliwala sa mga walog; ang kamingawan himoon nako nga usa ka linaw sa tubig ug ang yuta nga uga, mga tubod sa tubig.
Sila mamati sa imong tingog ug ikaw ug ang mga pangulo sa Israel moadto sa hari sa Ehipto ug moingon kaniya, ‘Si Yahweh, ang Dios sa mga Hebreo, nagpakita kanamo, ug karon naghangyo kami kanimo sa pagtugot kanamo sa paglakaw ug tulo ka adlaw nga panaw ngadto sa kamingawan aron maghalad kami ngadto kang Yahweh nga among Dios.’
Tan-awa, ako naghimo ug usa ka bag-ong butang; karon mogula kini, dili ba kamo makakita niini? Ako magbuhat ug usa ka dalan diha sa kamingawan, ug mga sapa diha sa diserto.
nga gisugo sa Ginoo kang Moises didto sa Bukid sa Sinai, sa adlaw nga nagsugo siya sa katawhan sa Israel sa pagdala sa ilang mga halad alang sa Ginoo didto sa kamingawan sa Sinai.
Sila wala uhawa sa diha nga iyang gigiyahan sila latas sa mga kamingawan; iyang gipabuhagay ang mga tubig gikan sa bato alang kanila; iyang gipikas ang bato ug ang tubig mibuhagay.
Unya ang Ginoo miingon kang Aaron, “Adto sa kamingawan aron sa pagsugat kang Moises.” Ug siya miadto ug misugat kang Moises didto sa bukid sa Dios ug mihalok kaniya.
Ug dad-on kamo nako ngadto sa kamingawan sa mga katawhan, ug didto ako maghukom kaninyo sa nawong ug nawong.
Unya si Jesus gidala sa Espiritu ngadto sa kamingawan aron tintalon sa yawa. Unya si Jesus miingon kaniya, “Pahawa, Satanas! Kay nasulat kini, ‘Maoy simbaha ang Ginoo nga imong Dios, ug siya lamang ang alagara.’ ” Unya ang yawa mibiya kaniya ug dihay mga anghel nga miabot ug mialagad kaniya. Ug sa pagkadungog niya nga si Juan gidakop, mipalayo siya ngadto sa Galilea. Mibiya siya sa Nazaret ug mipuyo sa Capernaum sa daplin sa lanaw, sa kayutaan sa Zabulon ug Neftali. Sa ingon natuman ang gisulti pinaagi sa propeta nga si Isaias nga nag-ingon, “Ang yuta sa Zabulon ug yuta sa Neftali, padulong sa dagat, tabok sa Jordan, Galilea sa mga Gentil— ang mga tawo nga nagpuyo taliwala sa kangitngit nakakita ug dakong kahayag, ug kanila nga nagpuyo sa yuta ug sa landong sa kamatayon midan-ag ang kahayag.” Sukad niadtong higayona si Jesus misugod sa pagwali nga nag-ingon, “Paghinulsol kamo kay ang gingharian sa langit duol na.” Samtang naglakaw siya sa daplin sa Lanaw sa Galilea, nakita niya ang duha ka magsoon, si Simon nga ginganlan ug Pedro ug si Andres nga iyang igsoon nga namukot sa lanaw kay mga mananagat man sila. Ug siya miingon kanila, “Sunod kamo kanako ug himoon ko kamong mga mananagat ug tawo.” Ug siya nagpuasa sulod sa 40 ka adlaw ug 40 ka gabii ug human niini siya gigutom.
niining kamingawan mangapukan ang inyong mga lawas nga patay ug ang tanang mga naihap kaninyo, sumala sa inyong gidaghanon, gikan sa nagpanuigon ug 20 ka tuig ug pataas, kadtong nagbagulbol batok kanako,
Apan ang mga Pariseo nanggula ug nagsabot batok kang Jesus kon unsaon nila sa paglaglag kaniya.
Sulod sa 40 ka adlaw didto siya sa kamingawan, gitintal ni Satanas, ug siya uban sa mga ihalas nga mananap apan dihay mga anghel nga miatiman kaniya.
Unya si Jesus nga puno sa Espiritu Santo, mibalik gikan sa Jordan, ug gidala siya sa Espiritu ngadto sa kamingawan kay nasulat man kini, ‘Siya magsugo sa iyang mga anghel mahitungod kanimo, sa pagbantay kanimo,’ ug nga ‘Sa ilang mga kamot ikaw ilang sapnayon aron ang imong tiil dili maigo sa bato.’” Ug si Jesus mitubag kaniya, “Giingon, ‘Ayaw tintala ang Ginoo nga imong Dios.’” Sa nahuman na sa yawa ang tanang mga pagpanintal, mibiya siya gikan kaniya hangtod sa laing higayon. Unya diha sa gahom sa Espiritu, si Jesus mibalik sa Galilea ug ang balita mahitungod kaniya miabot sa tanang kasikbit nga kayutaan. Ug siya nagtudlo diha sa ilang mga sinagoga, dinayeg sa tanan. Unya siya miadto sa Nazaret, diin didto siya magtubo, ug sumala sa iyang nabatasan, misulod siya sa sinagoga sa adlaw nga igpapahulay. Ug mitindog siya aron pagbasa, ug gihatagan siya ug basahon nga iya sa propeta nga si Isaias. Iyang giablihan ang basahon ug nakita niya ang dapit diin didto nasulat, “Ang Espiritu sa Ginoo ania kanako, iya akong gidihogan aron sa pagwali sa Maayong Balita ngadto sa mga kabos. Gipadala niya ako aron sa pagpahibalo sa kagawasan alang sa mga binilanggo ug sa pagpahiuli sa panan-aw sa mga buta, sa paghatag ug kagawasan ngadto sa mga dinaogdaog, sa pagpahibalo sa tuig nga gikahimut-an sa Ginoo.” sulod sa 40 ka adlaw diin siya gitintal sa yawa. Wala siya mokaon sulod niadtong mga adlawa ug pagkahuman niini, gigutom siya.
Iyang gipagula sila ug nagbuhat siya ug mga kahibulongan ug mga ilhanan didto sa Ehipto ug sa Dagat nga Pula ug sa kamingawan sulod sa 40 ka tuig.
alang kanila ang kalibotan dili angay—naglatagaw sila sa mga kamingawan ug mga kabukiran, sa mga langob ug mga lungib sa yuta.
Kita nasayod nga diha sa tanang butang ang Dios nagbuhat sa maayo ngadto kanila nga mga nahigugma kaniya ug mga tinawag sumala sa iyang katuyoan.
Iyang gihimo nga mga lim-aw sa tubig ang kamingawan, ug ang yuta nga uga ngadto sa mga tinubdan sa tubig.
“Iyang nakaplagan siya didto sa yuta nga kamingawan ug sa hawan ug makalilisang nga kamingawan. iyang gipanalipdan siya, iyang giatiman siya, iyang gibantayan siya ingon nga kalimutaw sa iyang mata.
“Gipaanha nako ang usa ka anghel nganha kaninyo aron sa pagbantay kaninyo sa dalan ug sa pagdala kaninyo ngadto sa dapit nga akong giandam.
Ngano nga naglaraw sa pag-alsa ang kanasoran, ug ang mga katawhan naghunahuna ug kawang nga mga butang?
Bisan ug maglakaw ako latas sa walog sa landong sa kamatayon, dili ako mahadlok sa bisan unsang daotan; kay ikaw uban man kanako; ang imong bunal ug sungkod, naghupay kanako.
O Dios, sa dihang nag-una ikaw sa imong katawhan, sa pagpanaw nimo latas sa kamingawan, Selah
Gibuak niya ang mga pangpang sa kamingawan, ug gihatagan sila ug mainom nga madagayaon ingon nga daw gikan sa kahiladman. Gipabul-og niya ang mga tubod sa tubig gikan sa mga pangpang ug gipadagayday niya ang mga tubig sama sa mga suba.
Sa naglakaw sila latas sa walog sa Baca gihimo nila kini nga dapit sa mga tuboran; ang sayo nga ulan naglukop niini sa mga lim-aw.
Siya nga nagpuyo diha sa panalipod sa Labing Halangdon, nga nagpahulay ilalom sa landong sa Labing Gamhanan,
Adunay panahon alang sa tanang butang, ug panahon alang sa tanang katuyoan ilalom sa langit:
siya magpuyo sa mga habog nga dapit; ang iyang dapit nga panalipod mao ang mga salipdanan nga mga bato, ang iyang pan ihatag kaniya, ang iyang tubig dili gayod mohubas.
Ang kamingawan ug ang uga nga yuta magmaya, ang kamingawan maglipay ug mamulak; sama sa rosas, Ug ang mga linukat sa Ginoo mobalik, ug moadto sa Zion uban ang pag-awit; ug ang kalipay nga walay kataposan anha sa ibabaw sa ilang mga ulo; sila makabaton sa kasadya ug kalipay ug ang kasubo ug panghupaw mangahanaw. kini mamulak pag-ayo, ug maglipay uban sa kasadya ug pag-awit. Ang himaya sa Lebanon ihatag ngadto niini, ang katahom sa Carmelo ug sa Sharon. Sila makakita sa himaya sa Ginoo, sa kahalangdon sa atong Dios.
Sa diha nga ang kabos ug nanginahanglan mangita ug tubig, ug walay tubig, ug ang ilang dila maughan tungod sa kauhaw, ako, ang Ginoo, magtubag kanila, ako, ang Dios sa Israel, dili motalikod kanila.
Sila wala moingon, ‘Hain man ang Ginoo nga nagkuha kanato gikan sa yuta sa Ehipto, nga nagmando kanato didto sa kamingawan, sa usa ka yuta nga kamingawan ug mga gahong, sa yuta sa hulaw ug sa hilabihan nga kangitngit, sa usa ka yuta nga walay moagi, ug walay tawong nagpuyo?’
Hinumdomi ang akong kasakitan ug ang akong kapaitan, ang panyawan ug ang apdo! iya akong gipalakaw ug gidala ngadto sa kangitngit nga walay kahayag; Ang akong kalag kanunayng naghunahuna niini ug gipaubos sa sulod nako.
Ug ibutang nako sulod kaninyo ang akong Espiritu ug kamo mangabuhi, ug ipahiluna ko kamo sa inyong kaugalingong yuta. Unya kamo makaila nga ako, ang Ginoo, nagsulti ug maghimo niini, nag-ingon ang Ginoo.”
Gipabuswak nimo ang mga tubod didto sa mga walog; midagayday kini taliwala sa kabungtoran, nagpainom kini sa tanang mananap sa kapatagan; ang mga asno nga ihalas nagtagbaw sa ilang kauhaw. Sa kadaplinan niini ang mga langgam sa kalangitan naghimo sa ilang puluy-anan; diha sa mga sanga nag-awit sila.
Iyang gihimo nga mga lim-aw sa tubig ang kamingawan, ug ang yuta nga uga ngadto sa mga tinubdan sa tubig. Ug didto papuy-on niya ang mga gigutom, ug magtukod sila ug siyudad aron kapuy-an; ug magpugas sila sa kaumahan, ug magtanom ug kaparasan, ug mag-ani sila ug mabungahon nga abot. Tungod sa iyang panalangin sila modaghan pag-ayo, ug dili niya kuhaan ang ilang kahayopan.
Ug mahitabo nga si bisan kinsa nga magtawag sa ngalan sa Ginoo maluwas, kay didto sa Bukid sa Zion ug sa Jerusalem atua didto ang nakaikyas sumala sa giingon sa Ginoo, ug taliwala sa mga salin mao kadtong tawgon sa Ginoo.
Ug sa napagikan na niya ang mga panon sa katawhan, nag-inusara siya pagtungas sa bungtod aron sa pag-ampo. Ug sa pagkagabii na, siya rang usa didto.
Unya sa kataposang adlaw nga mao ang labing dakong adlaw sa kasaulogan, si Jesus mitindog ug misinggit nga nag-ingon, “Kon adunay tawong giuhaw, paaria siya kanako aron siya moinom. Ang motuo kanako, sumala sa giingon sa Kasulatan, ‘Gikan sa iyang kasingkasing modagayday ang mga sapa sa tubig nga buhi.’”
Kay bisan unsay nasulat kaniadto, gisulat alang sa pagtudlo kanato aron nga pinaagi sa pailob ug pinaagi sa pagdasig gikan sa kasulatan, makabaton unta kita ug paglaom.
Kay giluwas niya ako gikan sa tanan nga kasamok, ug ang akong mata nakakita sa kadaogan batok sa akong mga kaaway.
“Kamong tanan nga giuhaw, dali ngari sa katubigan; ug siya nga walay salapi, dali, palit, ug kaon! Dali, palit ug bino ug gatas nga walay salapi ug walay bayad. “Kay ingon nga ang ulan ug ang yelo mangahulog gikan sa langit, ug dili na mobalik didto, apan mopatubig sa yuta, maghimo niini nga manurok ug mamutot, maghatag ug binhi ngadto sa mga tigpugas ug pan ngadto sa mokaon, mao usab ang akong pulong nga mogula gikan sa akong baba; kini dili mobalik kanako nga kawang, apan kini magtuman sa akong katuyoan, ug magpauswag sa butang nga tungod niini kini akong gipadala. “Kay kamo manggula diha sa kalipay, ug mandoan diha sa pakigdait; ang kabukiran ug ang kabungtoran sa imong atubangan manghugyaw sa pag-awit, ug ang tanang kakahoyan sa kapatagan mopakpak sa ilang mga kamot. Inay mga tunok sipre ang motubo; inay mga sampinit mirto ang motubo; ug kini mahimong usa ka handomanan sa Ginoo, alang sa usa ka walay kataposan nga timaan nga dili gayod mapapas.” Nganong maggasto man kamo sa inyong salapi alang sa dili pan, ug sa inyong hinagoan alang niadtong dili makatagbaw? Pamati kamo pag-ayo kanako, ug kaona unsay maayo, ug palipaya ang inyong kaugalingon diha sa katambok.
Ug ang Ginoo maggiya kanimo sa kanunay, ug magtagbaw sa imong tinguha pinaagi sa mga maayong butang, ug maghimo sa imong mga bukog nga lig-on; ug ikaw mahimong sama sa usa ka tanaman nga gipatubigan, sama sa usa ka tubod sa tubig, nga ang mga katubigan walay paghubas.
kaniya nga nagmando sa iyang katawhan latas sa kamingawan, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran;
Ang Ginoo puno sa grasya ug matarong; ang atong Dios maluluy-on! Ang Ginoo nanalipod sa mga yano; sa dihang gipaubos ako, iya akong giluwas.
Duol kanako, kamong tanan nga nagbudlay ug nabug-atan ug papahulayon ko kamo. Pas-ana ninyo ang akong yugo ug pagtuon kamo gikan kanako kay ako maaghop ug mapaubsanon sa kasingkasing ug makakaplag kamo ug pahulay alang sa inyong mga kalag. aron sa pag-ingon kaniya, “Ikaw ba kadtong moanhi, o magpaabot pa ba kami ug lain?” Kay sayon ang akong yugo ug gaan ang akong palas-anon.”
Ang gagmayng mga liyon mag-antos sa kawad-on ug kagutom; apan ang mga nangita sa Ginoo dili makulangan sa bisan unsang butang nga maayo.
Gituy-od nako ang akong mga kamot nganha kanimo; ang akong kalag giuhaw kanimo sama sa yuta nga uga. Selah
Tan-awa, giputli ko ikaw, apan dili sama sa plata; gisulayan ko ikaw diha sa hudno sa kasakit.
Unya miduol ang maninintal ug miingon kaniya, “Kon ikaw Anak sa Dios, sugoa kining mga bato aron mahimong mga pan.”
Mga hinigugma, mangamuyo ako kaninyo ingon nga mga dumuduong ug mga langyaw, sa paglikay sa lawasnong mga pangibog nga nakig-away batok sa kalag.
Ang kalangitan nagpahayag sa himaya sa Dios; ug ang kawanangan nagpadayag sa buhat sa iyang mga kamot.
Ug ang akong Dios magsangkap sa tanan ninyong kinahanglanon sumala sa iyang kadato, sa himaya diha kang Cristo Jesus.
Ug kon walay pagtuo dili gayod mahimo ang pagpahimuot kaniya. Kay si bisan kinsa nga moduol sa Dios kinahanglang motuo nga siya anaa ug nga siya magganti sa mga nangita kaniya.
Ako nahisalaag sama sa usa ka nawala nga karnero; pangitaa ang imong alagad, kay wala nako kalimti ang imong kasugoan.
Kay akong hinginlan ang mga nasod gikan sa inyong atubangan ug palapdon nako ang inyong mga utlanan, ug walay si bisan kinsa nga magtinguha sa inyong yuta sa dihang motungas kamo aron sa pagpakita sa atubangan sa Ginoo nga inyong Dios makatulo sa usa ka tuig.
Ug ang katawhan sa Israel nanglakaw gikan sa kamingawan sa Sinai sumala sa han-ay sa ilang pagpanaw ug ang panganod mihunong sa kamingawan sa Paran.
Ang Ginoo mao ang akong kahayag ug ang akong kaluwasan; kinsa man ang akong kahadlokan? Ang Ginoo mao ang salipdanan sa akong kinabuhi; kinsa man ang akong kalisangan?
Pahimatngonan nako ikaw ug tudloan sa dalan nga imong laktan; tambagan nako ikaw uban ang akong mga mata nganha kanimo.
gikan sa kinatumyan sa yuta nagtuaw ako kanimo, sa diha nga ang akong kasingkasing luya na. Dad-a ako ngadto sa bato nga habog pa kay kanako;
Apan ikaw, O Ginoo, Dios nga maluluy-on ug puno sa grasya, hinay sa pagkasuko ug madagayaon sa gugmang walay paglubad ug sa pagkamatinumanon.
siya midala kanila pinaagi sa dalan nga tul-id, hangtod miabot sila sa usa ka siyudad nga ilang kapuy-an.
“Sa pagkatinuod ang Dios mao ang akong kaluwasan; ako mosalig, ug dili mahadlok kay ang Ginoong Dios mao ang akong kusog ug ang akong awit, ug siya nahimo nga akong kaluwasan.”
Ikaw nagbantay kaniya diha sa hingpit nga pakigdait, nga ang hunahuna nagpabilin diha kanimo, tungod kay siya nagsalig kanimo.
ayaw kahadlok, kay ania ako uban kanimo, ayaw kabalaka, kay ako mao ang imong Dios; lig-onon ko ikaw ug tabangan ko ikaw, ituboy ko ikaw pinaagi sa akong madaogon nga tuong kamot.
“Pangayo ug kamo hatagan, pangita ug kamo makakaplag, panuktok, ug ang pultahan ablihan alang kaninyo.
Kay kining akong anak namatay ug karon nabuhi pag-usab. Siya nawala apan karon nakit-an na.’ Ug sila misugod sa pagsadya.
Mao kini siya ang didto sa pundok sa kamingawan uban sa anghel nga misulti kaniya didto sa Bukid sa Sinai ug uban sa atong mga katigulangan, ug siya nakadawat sa buhing mga pulong aron ihatag kanato.
Dili! Hinuon diha niining tanang mga butang kita labaw pa sa mga mananaog pinaagi kaniya nga nahigugma kanato.
Batan-on ako kaniadto ug karon tigulang na ako, apan wala ako makakita sa matarong nga gibiyaan, o ang iyang anak magpakilimos ug pan.
bisan hangtod sa imong katigulangon ako mao siya, ug bisan hangtod sa pagkaubanon sa buhok ako mag-agak kaninyo; ako nagbuhat ug ako magpas-an; ako magpas-an ug magluwas.
dili sila gutomon o uhawon, ang init nga hangin o ang adlaw dili mohampak kanila, kay siya nga adunay kaluoy kanila magmando kanila, ug sa daplin sa mga tuboran sa tubig siya magtultol kanila.
Iyahat nako ang akong mga mata ngadto sa kabungtoran; Diin ba maggikan ang akong tabang? Ang akong tabang naggikan sa Ginoo, nga nagbuhat sa langit ug sa yuta.
Kawang lamang ang inyong sayo nga pagbangon ug dugay nga mopahulay magkaon sa pan sa kabudlay, kay siya naghatag ug pagkatulog sa iyang mga gihigugma.
Tudloi ako sa pagbuhat sa imong kabubut-on, kay ikaw mao ang akong Dios! Himoa nga ang imong maayong Espiritu magtultol kanako sa patag nga agianan.
aron paghatag ug kahayag ngadto sa mga naglingkod diha sa kangitngit ug sa landong sa kamatayon, aron sa pagtultol sa atong mga tiil ngadto sa dalan sa pakigdait.”
Ang Dios sa paglaom magpuno unta kaninyo sa tumang kalipay ug kalinaw tungod sa inyong pagtuo, aron nga pinaagi sa gahom sa Espiritu Santo magmadagayaon kamo sa paglaom.
Tultoli ako diha sa imong kamatuoran, ug tudloi ako, kay ikaw mao ang Dios sa akong kaluwasan; kanimo naghulat ako sa tibuok nga adlaw.
Kay imong giluwas ang akong kalag gikan sa kamatayon, ang akong mga mata gikan sa mga luha, ug ang akong mga tiil gikan sa pagkapandol.
Unsa may inyong hunahuna? Kon ang usa ka tawo may usa ka gatos ka karnero ug ang usa niini masaag, dili ba niya biyaan ang 99 diha sa kabungtoran, ug molakaw aron sa pagpangita niadtong usa nga nasaag? Ug sa dihang makit-an na niya kini, sa pagkatinuod sultihan ko kamo nga ang iyang kalipay alang niini labaw pa kay sa kalipay niya alang sa 99 nga wala masaag. Busa dili kabubut-on sa inyong Amahan nga anaa sa langit nga mawala ang bisan usa niining gagmay.
Ug tan-awa, ipadala nako ang saad sa akong Amahan kaninyo, apan pabilin kamo sa siyudad hangtod nga masul-oban na kamo ug gahom gikan sa kahitas-an.”
Naghangyo ako kaninyo, mga igsoon, pinaagi sa atong Ginoong Jesu-Cristo ug pinaagi sa gugma sa Espiritu, sa pagpanglimbasog uban kanako diha sa mga pag-ampo ngadto sa Dios tungod ug alang kanako,
Walay pagsulay nga miabot kaninyo nga wala masinati sa tawo. Ang Dios kasaligan, ug dili niya itugot nga kamo sulayon labaw sa inyong masarangan, apan uban sa pagsulay siya magtagana usab ug lutsanan, aron makasugakod kamo niini.
Dalaygon ang Dios ug Amahan sa atong Ginoong Jesu-Cristo, ang Amahan sa mga kaluoy ug Dios sa tanang paglipay. Siya naglipay kanamo sa tanan namong kasakit aron kami makahimo sa paglipay kanila nga anaa sa bisan unsang kasakit, pinaagi sa paglipay nga niini kami gilipay sa Dios.
nga nagtagbaw kanimo sa maayong mga butang sa imong kinabuhi, aron ang imong pagkabatan-on mabag-o sama sa agila.
Siya ang nahinumdom kanato sa atong ubos nga kahimtang, kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran;
Ang Ginoo nagtuboy niadtong tanang mga nangapukan, ug nagbangon sa tanang mga nasukamod.
O Ginoo, ikaw nagtudlo ug pakigdait alang kanamo, ikaw usab ang nagbuhat alang kanamo sa tanan namong mga buluhaton.
Kay ako nahibalo sa akong mga laraw alang kaninyo, nag-ingon ang Ginoo, mga laraw sa kaayohan ug dili sa kadaotan, sa paghatag kaninyo ug kaugmaon ug paglaom.
Ang kamot sa Ginoo diha ibabaw kanako, ug gidala niya ako pinaagi sa Espiritu sa Ginoo ug gipahimutang ako taliwala sa walog, ug kini puno sa mga bukog. Busa ako nagpropesiya sumala sa iyang gisugo kanako, ug ang gininhawa misulod kanila, ug sila nangabuhi ug nanindog, usa ka dako kaayo nga panon sa kasundalohan. Unya siya miingon kanako, “Anak sa tawo, kining mga bukog mao ang tibuok nga balay sa Israel. Tan-awa, sila nag-ingon, ‘Ang among mga bukog nangauga, ug ang among paglaom nahanaw, kami gipahimulag sa hingpit.’ Busa pagpropesiya ug ingna sila, Kini ang gisulti sa Ginoong Dios: Tan-awa, ablihan nako ang inyong mga lubnganan ug pabangonon ko kamo gikan sa inyong mga lubnganan, O akong katawhan, ug dad-on kamo nako ngadto sa yuta sa Israel. Ug kamo makaila nga ako mao ang Ginoo, sa diha nga ablihan na nako ang inyong mga lubnganan ug pabangonon kamo gikan sa inyong mga lubnganan, O akong katawhan. Ug ibutang nako sulod kaninyo ang akong Espiritu ug kamo mangabuhi, ug ipahiluna ko kamo sa inyong kaugalingong yuta. Unya kamo makaila nga ako, ang Ginoo, nagsulti ug maghimo niini, nag-ingon ang Ginoo.” Ang pulong sa Ginoo midangat kanako, “Anak sa tawo, pagkuha ug usa ka sungkod ug isulat diha niini, ‘Alang kang Juda ug sa mga anak ni Israel nga iyang kauban,’ unya pagkuha ug laing sungkod, ug isulat diha niini, ‘Alang kang Jose, ang sungkod ni Efraim, ug sa tibuok balay ni Israel nga iyang mga kauban.’ Usaha sila aron mahimong usa ka sungkod, ug kini mahimong usa ka sungkod diha sa imong kamot. Ug sa diha ang imong katawhan mosulti kanimo, ‘Dili ba nimo ipakita kanamo kon unsay buot nimong ipasabot niini?’ ingna sila, Mao kini ang gisulti sa Ginoong Dios: Tan-awa, kuhaon nako ang sungkod ni Jose nga anaa sa kamot ni Efraim, ug ang mga banay sa Israel nga iyang mga kauban, ug ibutang nako uban niini ang sungkod ni Juda, ug himoon nako sila nga usa ka sungkod, ug sila mahimong usa sa akong kamot. Ug gipalibot niya ako niini, ug dihay daghan kaayo diha sa walog, ug nakita nako nga kini uga kaayo. Ug sa diha nga ang mga sungkod nga imong gisulatan anaa na sa imong kamot sa atubangan sa ilang mga mata, ingna sila, Mao kini ang gisulti sa Ginoong Dios: Tan-awa, kuhaon nako ang katawhan sa Israel gikan sa taliwala sa mga nasod diin sila miadto, ug tigomon nako sila gikan sa tanang bahin, ug panad-on nako sila ngadto sa ilang kaugalingong yuta. Buhaton nako sila nga usa ka nasod diha sa yuta, ibabaw sa kabukiran sa Israel; ug usa ka hari mahimong hari kanilang tanan, ug sila dili na duha ka nasod ug dili na bahinon ngadto sa duha ka gingharian. Dili na sila maghugaw pa sa ilang kaugalingon pinaagi sa ilang mga diosdios o pinaagi sa ilang dulumtanan nga mga butang o pinaagi sa bisan unsa nga kalapasan nila. Apan luwason nako sila gikan sa ilang pagkadalin-as, diin sila nagpakasala, ug hinloan nako sila, ug sila mahimong akong katawhan ug ako mahimong ilang Dios. “Si David nga akong alagad maghari ibabaw kanila, ug silang tanan adunay usa lamang ka tigbantay. Sila magsunod sa akong mga tulumanon ug magtuman sa akong mga lagda. Sila magpuyo sa yuta nga gipuy-an sa inyong mga katigulangan, nga akong gihatag sa akong alagad nga si Jacob, ug sila ug ang ilang mga anak ug ang mga anak sa ilang mga anak magpuyo didto hangtod sa kahangtoran, ug ang akong alagad nga si David mahimo nga ilang pangulo hangtod sa kahangtoran. Maghimo ako ug kasabotan sa pakigdait uban kanila. Kini mahimo nga usa ka kasabotan nga walay kataposan uban kanila, ug panalanginan nako sila ug padaghanon, ug ipahiluna nako ang akong balaan nga puluy-anan sa taliwala nila hangtod sa kahangtoran. Ang akong puluy-anan mag-uban kanila; ug ako mahimo nga ilang Dios, ug sila mahimo nga akong katawhan. Unya ang mga nasod makahibalo nga ako, ang Ginoo, nagbalaan sa Israel sa diha nga ang akong balaan nga dapit anaa na sa taliwala nila hangtod sa kahangtoran.” Ug siya miingon kanako, “Anak sa tawo, mabuhi pa ba kining mga bukoga?” Ug ako mitubag, “O Ginoong Dios, ikaw nahibalo.”
Gikuha niya ako gikan sa usa ka mingaw nga gahong, gikan sa kalapokan, ug gipahimutang niya ang akong mga tiil ibabaw sa bato, gilig-on niya ang akong mga lakang.
Unya iyang gipagula ang iyang katawhan sama sa mga karnero, ug gitultolan niya sila didto sa kamingawan sama sa usa ka panon. Ug gidala niya sila nga layo sa kakuyaw, nga tungod niana sila wala mangahadlok, apan ang dagat milumos sa ilang mga kaaway.
Bulahan ang mga tawo nga ang ilang kalig-on anaa kanimo, nga sa kasingkasing anaa ang mga dalan ngadto sa Zion.
Pas-ana ninyo ang akong yugo ug pagtuon kamo gikan kanako kay ako maaghop ug mapaubsanon sa kasingkasing ug makakaplag kamo ug pahulay alang sa inyong mga kalag. aron sa pag-ingon kaniya, “Ikaw ba kadtong moanhi, o magpaabot pa ba kami ug lain?” Kay sayon ang akong yugo ug gaan ang akong palas-anon.”
“Ayaw kahadlok, gamayng panon, kay gikahimuot sa inyong Amahan ang paghatag kaninyo sa gingharian.
Kay ang tanan nga maggikan sa Dios magbuntog sa kalibotan ug ang pagdaog nga nagbuntog sa kalibotan mao kini, ang atong pagtuo.
Ang imong mga kamot maoy nagbuhat ug nag-umol kanako; hatagi ako ug salabotan aron ako makakat-on sa imong kasugoan.
Apan siya wala magduhaduha sa saad sa Dios, kondili nalig-on pinaagi sa pagtuo, samtang naghimaya siya sa Dios, masaligon sa hingpit nga ang Dios makatuman gayod sa iyang saad.
Kon moingon ako, “Patabona kanako ang kangitngit ug ang kahayag nga naglibot kanako mahimong gabii,” bisan ang kangitngit dili ngitngit alang kanimo, ang kagabhion hayag sama sa adlawan; kay ang kangitngit sama sa kahayag alang kanimo.
Naghulat ako nga mapailobon sa Ginoo; siya namati kanako ug gidungog ang akong pagtuaw. Wala nako tagoi ang imong pagluwas sulod sa akong kasingkasing, nagsulti ako sa imong pagkamatinud-anon ug sa imong kaluwasan; wala nako tagoi ang imong gugmang walay paglubad ug ang imong kamatuoran gikan sa dako nga katilingban. Ayaw ihikaw ang imong kaluoy gikan kanako, O Ginoo; himoa nga ang imong gugmang walay paglubad ug pagkamatinud-anon manalipod kanako sa kanunay! Kay dili maihap ang mga kadaotan nga naglibot kanako; ang akong mga kasal-anan milukob kanako, hangtod nga dili na ako makakita; daghan pa sila kay sa mga buhok sa akong ulo, ang akong kasingkasing nagluya kanako. Mahimuot unta ikaw, O Ginoo, sa pagluwas kanako; O Ginoo, pagdali sa pagtabang kanako. Himoa nga maulawan ug magubot sila nga mga nagtinguha sa akong kinabuhi aron sa paglaglag niini; pasiboga sila ug pakaulawi sila nga nagtinguha sa akong kadaot! Palisanga sila tungod sa ilang kaulawan, sila nga nag-ingon kanako, “Aha, Aha!” Magmaya ug maglipay unta ang tanan nga nangita kanimo; ang tanan nga nahigugma sa imong kaluwasan moingon unta kanunay, “Gamhanan ang Ginoo!” Mahitungod kanako, kabos ako ug nagkinahanglan, apan ang Ginoo naghunahuna kanako. Ikaw mao ang akong magtatabang ug akong manluluwas; ayaw paglangan, O akong Dios! Gikuha niya ako gikan sa usa ka mingaw nga gahong, gikan sa kalapokan, ug gipahimutang niya ang akong mga tiil ibabaw sa bato, gilig-on niya ang akong mga lakang.
Sa diha nga ikaw molatas sa katubigan ako mag-uban kanimo, ug sa mga kasapaan, kini dili makalapaw kanimo; sa diha nga ikaw maglakaw latas sa kalayo, ikaw dili masunog ug ang kalayo dili maglamoy kanimo.
Salig sa Ginoo sa tibuok nimong kasingkasing ug ayaw pagsalig sa imong kaugalingong salabotan. Sa tanan nimong mga dalan ilha siya, ug siya magtul-id sa imong mga agianan.
Apan kita mga lumulupyo sa langit, ug gikan niini atong gipaabot ang Manluluwas, ang Ginoong Jesu-Cristo.
Kadtong nagsalig sa Ginoo nahisama sa bukid nga Zion, nga dili matarog, apan magpabilin hangtod sa kahangtoran.
Duol kamo, dayega ang Ginoo, kamong tanan nga mga alagad sa Ginoo, nga nagbarog sa kagabhion diha sa balay sa Ginoo. Bayawa ninyo ang inyong mga kamot ngadto sa balaang puluy-anan, ug dayga ang Ginoo!
Ug kinahanglang dili kita maluya sa pagbuhat ug maayo, kay sa tukma nga panahon kita mag-ani kon kita dili maluya.
Busa kay gilibotan man kita sa ingon ka baga nga panganod sa mga saksi, sinalikway ang tanang pagkamalahutayon ug ang sala nga daling mobalikos kanato, managan kita uban sa lahutay sa lumba nga gibutang sa atong atubangan, Kay sila nagpanton kanato sulod sa mubong panahon lamang sumala sa ilang gipakamaayo, apan siya nagpanton kanato alang sa atong kaayohan, aron kita makaambit sa iyang pagkabalaan. Sa pagkakaron, ang tanang pagpanton daw dili makalipay, hinuon makaguol kini, apan sa kaulahian kini mamunga ug kalinaw ug katarong ngadto kanila nga namatuto pinaagi niini. Busa iisa ang inyong gikapoy nga mga kamot ug lig-ona ang inyong nagkurog nga mga tuhod, ug tul-ira ang dalan sa inyong mga tiil, aron ang mga nabakol dili mainutil, kondili mamaayo hinuon. Tinguhaa ang pagpakigdait uban sa tanang tawo ug ang pagkabalaan nga kon wala kini walay si bisan kinsa nga makakita sa Ginoo. Tan-awa ninyo nga walay si bisan kinsa nga mapakyas sa pagkab-ot sa grasya sa Dios, nga walay “gamot sa kapaitan” nga maghimo ug kasamok ug tungod niini, daghan ang mahugaw, nga walay bisan kinsa nga mahimong makihilawason o dili diosnon sama kang Esau, nga ang katungod sa pagkapanganay gipabayloan ug pagkaon. Kay kamo nasayod nga sa kaulahian, sa dihang gitinguha na niya ang pagpanunod sa panalangin, siya gisalikway, kay wala na siya makakita ug higayon sa paghinulsol bisan pa nga gipangita unta niya kini nga inubanan sa mga luha. Kay kamo wala modangat ngadto sa mahikap, sa nagdilaab nga kalayo ug sa kangitngit ug sa kangiob ug sa bagyo ug sa tunog sa trumpeta ug sa tingog nga ang mga pulong nag-aghat sa mga naminaw sa pagpangamuyo nga unta dili na sila sultihan ug dugang nga mga pulong. nga magtutok kang Jesus, ang nagpasiugda ug ang mohingpit sa atong pagtuo. Tungod sa kalipay nga gibutang sa iyang atubangan, giantos niya ang krus sa walay pagsapayan sa kaulaw niini ug karon naglingkod siya diha sa tuo sa trono sa Dios.
Apan kinahanglan nga motubo kamo diha sa grasya ug sa kahibalo sa atong Ginoo ug Manluluwas nga si Jesu-Cristo. Kaniya ang himaya karon ug hangtod sa kahangtoran. Amen.
Busa tungod kay gihimo man kitang matarong pinaagi sa pagtuo, kita may pagkigdait na uban sa Dios pinaagi sa atong Ginoong Jesu-Cristo. Kay kon sa dihang mga kaaway pa kita sa Dios, kita gipasig-uli ngadto sa Dios pinaagi sa kamatayon sa iyang Anak, labaw pa karon nga napasig-uli na kita, luwason kita pinaagi sa iyang kinabuhi. Ug dili lamang kay kini ra, kondili nga nagmalipayon usab kita diha sa Dios pinaagi sa atong Ginoong Jesu-Cristo, nga pinaagi kaniya nadawat nato karon ang pasig-uli. Busa ingon nga ang sala misulod sa kalibotan pinaagi sa usa ka tawo ug ang kamatayon pinaagi sa sala, nga tungod niini ang kamatayon mikuyanap ngadto sa tanang tawo kay ang tanan nakasala man— hinuon ang sala diha na sa kalibotan sa wala pa ang Balaod, apan ang sala dili isipon diin wala ang Balaod. Hinuon, sukad kang Adan hangtod kang Moises, ang kamatayon naghari sa katawhan, bisan pa sa mga tawo nga ang mga sala dili sama sa paglapas ni Adan, nga maoy usa ka sumbanan kaniya nga umaabot. Apan ang gasa nga walay bayad dili sama sa kalapasan. Kay kon daghan ang nangamatay tungod sa sala sa usa ka tawo, labaw pa nga midagaya ngadto sa daghan ang grasya sa Dios ug ang gasa diha sa maong grasya niadtong usa ka tawo nga si Jesu-Cristo. Ug ang gasa nga walay bayad dili sama sa sangpotan sa sala niadtong usa ka tawo. Kay ang hukom niadtong usa ka paglapas nagdala ug silot, apan ang walay bayad nga gasa alang sa daghang kasal-anan nagdala ug pagmatarong. Kon tungod sa paglapas sa usa ka tawo naghari ang kamatayon tungod sa maong tawo, labaw pang maghari diha sa kinabuhi kadtong makadawat sa madagayaong grasya ug sa gasa sa katarong pinaagi kang Jesu-Cristo. Busa ingon nga ang sala sa usa ka tawo misangpot sa pagkahinukman sa tanang mga tawo, mao usab ang matarong nga buhat sa usa ka tawo misangpot sa paghimong matarong sa kinabuhi alang sa tanan. Kay ingon nga pinaagi sa pagkamasinupakon sa usa ka tawo daghan ang nahimong makasasala, mao usab nga pinaagi sa pagkamasinugtanon sa usa ka tawo daghan ang gihimong matarong. Pinaagi kaniya nakabaton kita ug kaagian pinaagi sa pagtuo paingon niining maong grasya nga atong gibarogan ug kita nagmalipayon sa atong paglaom sa pag-ambit sa himaya sa Dios.
Kay ang iyang kasuko makadiyot lamang, ug ang iyang kaluoy alang sa tibuok kinabuhi. Ang paghilak mopabilin sa kagabhion, apan ang kalipay moabot uban sa kabuntagon.
Adunay usa ka suba nga ang mga sapa niini makalipay sa siyudad sa Dios, ang balaang puluy-anan sa Labing Halangdon.
Sila nga nagpugas diha sa mga luha mag-ani unta diha sa kalipay! Siya nga naglakaw nga naghilak, nagdala sa binhi nga igpupugas, mopauli uban sa pagsinggit sa kalipay nga magdala ug mga binangan uban kaniya.
Tindog, sidlak; kay ang imong kahayag miabot na, ug ang himaya sa Ginoo misubang nganha kanimo. Ang mga langyaw magtukod sa imong mga kuta, ug ang ilang mga hari mag-alagad kanimo; kay diha sa akong kaligutgot gisamaran ko ikaw, apan tungod sa akong maayong kabubut-on gikaluy-an ko ikaw. Ang imong mga ganghaan ablihan sa kanunay; sa adlaw ug sa gabii kini dili tak-opan, aron ang mga tawo maghatod kanimo sa bahandi sa kanasoran, uban sa ilang mga hari nga nangulo sa panon. Kay ang nasod ug ang gingharian nga dili moalagad kanimo mangalaglag; kadtong mga nasora gun-obon gayod. Ang himaya sa Lebanon modangat kanimo, ang mga kahoy nga sipre, ang platano ug ang mga aguho, aron sa pagpatahom sa dapit sa akong balaang puluy-anan, ug himoon nako nga mahimayaon ang dapit sa akong mga tiil. Ang mga anak nga lalaki niadtong nagsakit kanimo manganhi nga magyukbo kanimo; ug silang tanan nga nagbiaybiay kanimo mangyukbo diha sa imong tiilan; ikaw tawgon nila nga Siyudad sa Ginoo, ang Zion sa Balaan sa Israel. Bisan ug ikaw gisalikway ug gikasilagan, nga walay bisan usa nga mohapit kanimo, himoon ko ikaw nga halangdon hangtod sa kahangtoran, kalipay sa daghang mga kaliwatan. Ikaw magsuso sa gatas sa mga nasod, ikaw magsuso sa dughan sa mga hari; ug ikaw makaila nga ako, ang Ginoo, mao ang imong Manluluwas, ug imong Manunubos, ang Gamhanan ni Jacob. Inay bronsi ako magdala ug bulawan, ug inay puthaw ako magdala ug plata; inay kahoy, bronsi inay mga bato, puthaw. Himoon nako nga imong mga tinugyanan ang pakigdait, ug imong mga kapatas ang pagkamatarong. Ang kabangis dili na madungog diha sa imong yuta, ang kadaot o kalaglagan sulod sa imong mga utlanan; apan tawgon nimo ang imong mga kuta nga Kaluwasan, ug ang imong mga ganghaan Pagdayeg. Ang adlaw dili na mao ang imong kahayag panahon sa adlaw, o ingon nga kahayag modan-ag ang bulan kanimo sa gabii; apan ang Ginoo mao ang imong kahayag nga walay kataposan, ug ang imong Dios mao ang imong himaya. Kay tan-awa, ang kangitngit motabon sa yuta ug ang baga nga kangitngit sa mga katawhan; apan ang Ginoo mosidlak nganha kanimo, ug ang iyang himaya makita sa ibabaw nimo.
Dalaygon ang Dios ug Amahan sa atong Ginoong Jesu-Cristo! Tungod sa dako niyang kaluoy, kita gipakatawo pag-usab ngadto sa usa ka buhing paglaom pinaagi sa pagkabanhaw ni Jesu-Cristo gikan sa mga patay,
Busa kami wala maluya. Ug bisan tuod nagkahugo na ang gawas nga bahin sa among pagkatawo, ang among pagkatawo sa sulod gibag-o sa matag adlaw. Kay kining gaan ug lumalabay nga kasakit modangat ngadto sa hilabihan gayod kadako ug walay sukod nga gibug-aton sa himaya alang kanamo, tungod kay wala kami nagtan-aw sa mga butang nga makita kondili sa mga butang nga dili makita. Kay ang mga butang nga makita lumalabay lamang, apan ang mga butang nga dili makita walay kataposan.
Apan niadtong tungora ang sakayan layo na gikan sa mamala ug gikusokuso sa mga balod kay sungsongon man ang hangin. Ug sa ikaupat nga hugna sa kagabhion, miadto siya kanila, naglakaw ibabaw sa tubig. Apan sa ilang pagkakita kaniya nga naglakaw ibabaw sa tubig, ang mga tinun-an nangalisang ug nag-ingon, “Naay multo!” Ug naniyagit sila sa kalisang. Apan dihadiha, si Jesus misulti kanila nga nag-ingon, “Salig kamo, ako kini; ayaw kamo kalisang.”
Naugtas ang akong kalag tungod sa pagpangandoy nako sa imong mga tulumanon sa tanang panahon.
Ang kaluwasan sa mga matarong gikan sa Ginoo; siya mao ang ilang dalangpanan panahon sa kalisdanan.
Ingon nga ang lagsaw nangandoy sa tubig sa kasapaan, ang akong kalag usab nangandoy kanimo, O Dios. Sama sa usa ka makamatay nga samad sa akong lawas, ang akong mga kaaway nagtamay kanako, samtang nagpadayon sila sa pag-ingon kanako, “Hain man ang imong Dios?” Ngano nga nagsubo man ikaw, O akong kalag, ug nganong nahasol man ikaw sa sulod nako? Laom sa Dios; kay magdayeg ako pag-usab kaniya, ang akong magtatabang ug akong Dios. Ang akong kalag giuhaw sa Dios, sa Dios nga buhi. Kanus-a ba ako moadto ug moatubang sa Dios?
Gibatonan nato kini ingon nga usa ka kasaligan ug lig-on nga angkla sa kalag, usa ka paglaom nga molatas ngadto sa kinasulorang bahin sa templo luyo sa tabil,
Alang sa kagawasan kita gipahigawas ni Cristo. Barog kamo nga lig-on ug ayaw na kamo pagpasangon pag-usab sa yugo sa pagkaulipon.
Itumong ang inyong mga hunahuna diha sa mga butang nga anaa sa itaas ug dili sa mga butang dinhi sa yuta.
Busa unsa may atong isulti mahitungod niini? Kon ang Dios dapig kanato, kinsa man ang mobatok kanato?
Ug ang kalinaw sa Dios nga milapaw sa tanang pagpanabot, magbantay sa inyong mga kasingkasing ug sa inyong mga hunahuna diha kang Cristo Jesus.