Kategorya
105 Mga Bersikulo sa Bibliya Bahin sa Kamingaw
Higala, dili gyud ta gidisenyo nga mag-inusara! Nahinumdom ka sa Genesis? Human gibuhat ang tawo, niingon ang Ginoo, "Dili maayo nga ang tawo mag-inusara. Magbuhat ako ug usa ka angay nga katabang alang kaniya." Ug mao to, gibuhat sa Ginoo ang babaye ug gihatag sa lalaki. Kining kamingaw, dili lang ni basta-basta nga gibati, no? Mora’g nahimulag ta sa uban.
Pero duol ta sa Ginoo, kay Siya sad moduol nato. Mao nay gisaad sa Kasulatan, para mawagtang ning kamingaw bisan naa tay kauban. Kay gusto sa Ginoo nga mokapit ta Niya, nga mabusog ta sa Iyang presensya. Ug unya, Iya tang hatagan ug mga tawo nga tinuod nga mohatag ug kalipay ug grasya sa atong kinabuhi.
Dili ta mag-inusara, higala. Naa ang Ginoo ug gilibutan ta sa Iyang gugma!
Ug ang Ginoo mao ang mag-una kanimo. Siya mag-uban kanimo, dili ikaw niya pakyason o biyaan. Ayaw kahadlok o kaluya.”
Pagmalig-on kamo ug pagmadasigon. Ayaw kamo kahadlok ug ayaw kamo kalisang kanila kay ang Ginoo nga inyong Dios mao ang mag-uban kaninyo, dili siya mopakyas kaninyo o mobiya kaninyo.”
nga magtudlo kanila sa pagtuman sa tanan nga akong gisugo kaninyo, ug tan-awa, ako mag-uban kaninyo kanunay hangtod sa kataposan sa kapanahonan.”
Ang Ginoo duol sa tanan nga nagsangpit kaniya, sa tanan nga nagsangpit kaniya sa kamatuoran.
Walay tawo nga makabarog batok kanimo sa tanang mga adlaw sa imong kinabuhi, ingon nga ako nag-uban kang Moises, mag-uban usab ako kanimo. Dili ko ikaw pakyason o biyaan.
Bisan ug maglakaw ako latas sa walog sa landong sa kamatayon, dili ako mahadlok sa bisan unsang daotan; kay ikaw uban man kanako; ang imong bunal ug sungkod, naghupay kanako.
Ug miingon ang Ginoong Dios, “Dili maayo nga ang tawo mag-inusara; buhatan nako siya ug kaabag nga angay kaniya.”
Amahan sa mga wala nay amahan ug tigpanalipod sa mga biyuda ang Dios nga anaa sa iyang balaang puluy-anan.
Kay ang akong amahan ug ang akong inahan nagsalikway kanako, apan ang Ginoo magkuha kanako.
Siya gitamay ug gisalikway sa mga tawo; usa ka tawo sa mga kasub-anan, ug sinati sa kasakitan, ug ingon sa usa ka tawo nga ang mga tawo magtago sa ilang nawong gikan kaniya, siya gibiaybiay ug siya wala nato hatagi ug bili.
ayaw kahadlok, kay ania ako uban kanimo, ayaw kabalaka, kay ako mao ang imong Dios; lig-onon ko ikaw ug tabangan ko ikaw, ituboy ko ikaw pinaagi sa akong madaogon nga tuong kamot.
Ginoo, anaa sa imong atubangan ang tanan nakong tinguha; ang akong pag-agulo wala matago gikan kanimo.
Ayaw kamo kabalaka mahitungod sa bisan unsang butang, apan sa tanang butang ipahibalo ninyo sa Dios ang inyong mga hangyo pinaagi sa pag-ampo ug sa pagpangamuyo uban ang pagpasalamat. Ug ang kalinaw sa Dios nga milapaw sa tanang pagpanabot, magbantay sa inyong mga kasingkasing ug sa inyong mga hunahuna diha kang Cristo Jesus.
Sa akong unang pagpanalipod didto sa hukmanan, walay usa nga milaban kanako, ang tanan mibiya kanako. Dili unta kini paninglon batok kanila! Apan ang Ginoo mibarog tupad kanako ug gilig-on ako aron pinaagi kanako ang pagsangyaw hingpit nga matuman ug ang tanang mga Gentil makadungog niini. Ug ako giluwas gikan sa baba sa liyon.
Wala ba ako magsugo kanimo? Pagmalig-on ug pagmaisogon; ayaw kahadlok o kaluya kay ang Ginoo nga imong Dios anaa uban kanimo bisan asa ikaw moadto.”
Kay ang Ginoo dili motalikod sa iyang katawhan tungod sa iyang dakong ngalan kay nakapahimuot sa Ginoo ang paghimo kaninyo nga usa ka katawhan alang sa iyang kaugalingon.
Ug kadtong nakaila sa imong ngalan mosalig kanimo, kay ikaw, O Ginoo, wala mobiya niadtong mga nangita kanimo.
Lingi kanako ug kaluy-i ako, kay ako biniyaan ug sinakit. Hupaya ang mga kasamok sa akong kasingkasing, ug kuhaa ako gikan sa akong mga kagul-anan.
Paghulat sa Ginoo; pagmalig-on ug padasiga ang imong kasingkasing; Oo, paghulat sa Ginoo!
Pagmalig-on kamo ug padasiga ang inyong kasingkasing, kamong tanan nga naghulat sa Ginoo!
Ang Ginoo duol niadtong mga magul-anon ug kasingkasing, ug nagluwas niadtong naluya ang espiritu.
Kay ang Ginoo nahigugma sa hustisya; siya dili mobiya sa iyang mga balaan. Ang matarong molungtad hangtod sa kahangtoran, apan ang kaliwat sa mga daotan laglagon.
Panahon sa adlaw ang Ginoo magsugo sa iyang gugmang walay paglubad; ug sa gabii ang iyang awit mag-uban kanako, usa ka pag-ampo ngadto sa Dios sa akong kinabuhi.
Itugyan ngadto sa Ginoo ang imong palas-anon, ug siya mag-agak kanimo; dili gayod niya itugot nga matarog ang matarong.
Sa panahon nga mahadlok ako, magsalig ako kanimo. Sa Dios nga ang pulong akong gidayeg, diha sa Dios ako nagsalig nga walay kahadlok. Unsay mabuhat sa unod ngari kanako?
Sa Dios lamang naghulat sa hilom ang akong kalag; gikan kaniya ang akong kaluwasan. Ayaw pagsalig diha sa pagpanglupig, ayaw paglaom diha sa pagpangawat; kon ang mga bahandi modaghan, ayaw ibutang ang imong kasingkasing niana. Ang Dios nagsulti sa makausa; makaduha ako makadungog niini: nga ang gahom iya sa Dios; ug nganha kanimo, O Ginoo, imo ang gugmang walay paglubad. Kay ikaw nagbalos sa tawo sumala sa iyang buhat. Siya lamang mao ang akong bato ug ang akong kaluwasan, ang akong salipdanan; dili gayod ako matarog.
Ang Dios naghatag ug panimalay sa mga nag-inusara; siya nagpagula sa mga binilanggo ngadto sa kauswagan; apan ang mga masinupakon magpuyo sa uga nga yuta.
Ayaw ako isalikway sa panahon sa pagkatigulang; ayaw ako biyai sa diha nga ang akong kusog maluya na.
Bisan pa niana, ako ania gihapon uban kanimo; gikuptan nimo ang tuo nakong kamot. Ikaw magmando kanako pinaagi sa imong pagtambag, ug unya dawaton nimo ako sa himaya.
Ipakita kanako ang usa ka ilhanan sa imong kaluoy, aron sila nga nagdumot kanako makakita niini ug maulawan, tungod kay ikaw, Ginoo, nagtabang kanako ug naghupay kanako.
Siya nga nagpuyo diha sa panalipod sa Labing Halangdon, nga nagpahulay ilalom sa landong sa Labing Gamhanan, dili moabot kanimo ang kadaot, o magpaduol ang katalagman sa imong tolda. Kay siya magsugo sa iyang mga anghel sa pag-atiman kanimo, sa pagbantay kanimo sa tanan nimong mga dalan. Sapnayon ikaw nila sa ilang mga kamot, aron ang imong mga tiil dili mapandol sa bato. Imong tumban ang liyon ug ang bitin nga malala; yatakan nimo ang batan-on nga liyon ug ang bitin. Tungod kay siya nagbutang sa iyang gugma kanako, luwason nako siya; ipahiluna nako siya sa itaas tungod kay nakaila siya sa akong ngalan. Sa diha nga magtawag siya kanako, ako motubag kaniya; ubanan nako siya diha sa kalisdanan, luwason nako siya ug akong pasidunggan. Tagbawon nako siya sa taas nga kinabuhi, ug akong ipakita kaniya ang akong kaluwasan. moingon ngadto sa Ginoo, “Akong dalangpanan ug akong kuta, akong Dios nga akong gisaligan.”
Mao kini ang naghupay kanako sa akong kagul-anan, kay ang imong pulong naghatag kanako ug kinabuhi.
Iyahat nako ang akong mga mata ngadto sa kabungtoran; Diin ba maggikan ang akong tabang? Ang akong tabang naggikan sa Ginoo, nga nagbuhat sa langit ug sa yuta.
Mitan-aw ako ngadto sa tuo ug nagbantay apan walay bisan kinsa nga nakamatikod kanako, walay dalangpanan nga nagpabilin kanako, walay bisan kinsa nga nagtagad kanako. Kanimo mituaw ako, O Ginoo; ako miingon, “Ikaw mao ang akong dalangpanan, ang akong bahin dinhi sa yuta sa mga buhi.”
Salig sa Ginoo sa tibuok nimong kasingkasing ug ayaw pagsalig sa imong kaugalingong salabotan. Sa tanan nimong mga dalan ilha siya, ug siya magtul-id sa imong mga agianan.
Ang usa ka higala mahigugma sa tanang panahon, ug ang usa ka igsoon natawo alang sa kalisdanan.
Kay ako, ang Ginoo nga imong Dios, mokupot sa imong tuong kamot; ako mao ang mag-ingon kanimo, “Ayaw kahadlok; ako motabang kanimo.”
Apan karon kini mao ang giingon sa Ginoo, siya nga nagbuhat kanimo, O Jacob, siya nga nag-umol kanimo, O Israel: “Ayaw kahadlok, kay gilukat ko na ikaw. gitawag ko ikaw pinaagi sa imong ngalan, ikaw akoa. “Kamo mao ang akong mga saksi,” nag-ingon ang Ginoo, “ug ang akong sulugoon nga akong napili, aron kamo makaila ug motuo kanako, ug makasabot nga ako mao siya. Walay dios nga nahimo una kanako, o nga aduna pay mosunod kanako. Ako, ako mao ang Ginoo, ug gawas kanako wala nay manluluwas. Ako nagpahayag ug nagluwas ug nagsangyaw, sa diha nga walay laing dios sa taliwala ninyo; ug kamo mao ang akong mga saksi,” nag-ingon ang Ginoo. “Ako mao ang Dios ug sukad kaniadto ako mao siya; walay si bisan kinsa nga makaluwas gikan sa akong kamot; ako magbuhat, ug kinsa bay makapugong niini?” Kini mao ang giingon sa Ginoo, ang inyong Manunubos, ang Balaan sa Israel: “Tungod kaninyo ako magpadala ngadto sa Babilonia, ug gun-obon nako ang tanang rehas, ug ang singgit sa mga Caldeanhon, mahimong pagbangutan. Ako mao ang Ginoo, ang inyong Balaan, ang Magbubuhat sa Israel, ang inyong Hari.” Mao kini ang giingon sa Ginoo, nga maoy naghimo ug usa ka dalan diha sa dagat, usa ka agianan diha sa gamhanang katubigan, nga nagdala sa karwahi ug sa kabayo, sa sundalo ug sa manggugubat; sila nanghigda, sila dili makabangon, sila nahanaw, nangapalong ingon sa usa ka pabilo: “Ayaw ninyo hinumdomi ang mga butang nga nangagi, o palandongon ang mga butang kaniadto. Tan-awa, ako naghimo ug usa ka bag-ong butang; karon mogula kini, dili ba kamo makakita niini? Ako magbuhat ug usa ka dalan diha sa kamingawan, ug mga sapa diha sa diserto. Sa diha nga ikaw molatas sa katubigan ako mag-uban kanimo, ug sa mga kasapaan, kini dili makalapaw kanimo; sa diha nga ikaw maglakaw latas sa kalayo, ikaw dili masunog ug ang kalayo dili maglamoy kanimo.
“Malimot ba ang usa ka babaye sa iyang masuso nga bata, nga dili siya magbaton ug kaluoy sa anak sa iyang taguangkan? Bisan kini sila makalimot, apan ako dili gayod malimot kanimo. Tan-awa, ako nagkulit kanimo diha sa mga palad sa akong mga kamot; ang imong mga kuta anaa kanunay sa akong atubangan.
Kay ang kabukiran mawala ug ang kabungtoran mabalhin, apan ang akong gugmang walay paglubad dili mobulag kanimo, ug ang akong kasabotan sa pakigdait dili mahanaw, nag-ingon ang Ginoo nga adunay kaluoy kanimo.
Kay kini mao ang giingon sa taas ug sa Usa nga halangdon nga nagpuyo sa walay kataposan, nga ang ngalan Balaan: “Ako nagpuyo sa habog ug balaan nga dapit, ug uban usab kaniya nga may mahinulsolon ug mapaubsanon nga espiritu, aron sa pagpabuhi sa espiritu sa mapaubsanon, ug aron sa pagpabuhi sa kasingkasing sa mahinulsolon.
Kay ako nahibalo sa akong mga laraw alang kaninyo, nag-ingon ang Ginoo, mga laraw sa kaayohan ug dili sa kadaotan, sa paghatag kaninyo ug kaugmaon ug paglaom.
Ang gugmang walay paglubad sa Ginoo dili gayod mohunong, ang iyang kaluoy dili gayod matapos; bag-o kini matag buntag; dako ang imong pagkamatinumanon.
Ang Ginoo maayo ngadto sa naghulat kaniya, ngadto sa kalag nga nangita kaniya. Maayo nga ang tawo magpaabot sa hilom alang sa kaluwasan gikan sa Ginoo.
“Kay mao kini ang giingon sa Ginoong Dios: Ako, ako gayod magsusi sa akong mga karnero ug mangita kanila.
Hatagan ko kamo ug usa ka bag-o nga kasingkasing, ug ibutang nako sa sulod ninyo ang usa ka bag-ong espiritu. Kuhaon nako ang kasingkasing nga bato gikan sa inyong unod, ug hatagan kamo nako ug usa ka kasingkasing nga unod.
Ang Ginoo, ang imong Dios, anaa sa imong taliwala, usa ka manggugubat nga maghatag ug kadaogan; siya magmaya tungod kanimo uban ang kalipay, siya magbag-o kanimo diha sa iyang gugma; siya magmalipayon tungod kanimo uban ang pag-awit,
Apan ikaw, sa dihang mag-ampo ka, sulod sa imong lawak ug takpi ang pultahan ug pag-ampo sa imong Amahan nga anaa sa tago ug ang imong Amahan nga nagtan-aw kanimo sa tago magganti kanimo.
Ayaw kamo pagsundog kanila kay ang inyong Amahan nasayod sa inyong mga gikinahanglan sa wala pa kamo mangayo kaniya.
Duol kanako, kamong tanan nga nagbudlay ug nabug-atan ug papahulayon ko kamo. Pas-ana ninyo ang akong yugo ug pagtuon kamo gikan kanako kay ako maaghop ug mapaubsanon sa kasingkasing ug makakaplag kamo ug pahulay alang sa inyong mga kalag. aron sa pag-ingon kaniya, “Ikaw ba kadtong moanhi, o magpaabot pa ba kami ug lain?” Kay sayon ang akong yugo ug gaan ang akong palas-anon.”
Ug siya miingon kanila, “Pangadto kamo nga kamokamo ra sa usa ka dapit nga awaaw, ug pamahulay kamo sa makadiyot.” Kay daghan man ang nangabot ug namiya, ug wala na silay higayon sa pagpangaon.
Ug siya nga nagpadala kanako uban kanako. Wala niya ako pasagdi nga mag-inusara kay sa kanunay gibuhat man nako ang makapahimuot kaniya.”
Ako mao ang maayong magbalantay sa karnero. Ako nakaila sa akoa ug ang akoa nakaila kanako,
“Ayaw kamo kaguol diha sa inyong kasingkasing. Salig kamo sa Dios ug salig usab kamo kanako.
Ug ako mangamuyo sa Amahan, ug kamo iyang hatagan ug laing Manlalaban nga mag-uban kaninyo hangtod sa kahangtoran nga mao ang Espiritu sa kamatuoran, nga ang kalibotan dili makadawat tungod kay ang kalibotan dili man makakita kaniya o makaila kaniya. Kamo nakaila na kaniya kay siya nagpuyo man uban kaninyo ug maanaa sa sulod ninyo. “Dili ko kamo biyaan nga daw mga ilo nga tuwapos. Ako moanha kaninyo.
Ang kalinaw ibilin nako kaninyo, ang akong kalinaw ihatag nako kaninyo. Ihatag nako kini kaninyo, dili sama sa paghatag sa kalibotan. Ayaw kamo kaguol diha sa inyong kasingkasing, ayaw kamo pagtalaw.
Walay si bisan kinsa nga adunay gugma nga labaw pa niini, nga ang usa ka tawo magtahan sa iyang kinabuhi alang sa iyang mga higala. Kamo akong mga higala kon magtuman kamo sa akong sugo kaninyo. Dili na nako kamo tawgon nga mga ulipon, kay ang ulipon wala masayod sa gibuhat sa iyang agalon. Apan ako nagtawag kaninyo nga mga higala kay ang tanan nga nadungog nako gikan sa akong Amahan gipahibalo nako kaninyo.
Tan-awa, moabot ang takna ug karon ania na, nga kamo patibulaagon, ang matag usa kaninyo ngadto sa iyang kaugalingong pinuy-anan ug biyaan ninyo ako nga mag-inusara. Apan dili ako mag-inusara kay ang Amahan ania man uban kanako. Gisulti nako kini kaninyo aron nga dinhi kanako makabaton kamo ug kalinaw. Dinhi sa kalibotan aduna kamoy kalisdanan. Apan pagmadasigon, gibuntog na nako ang kalibotan.”
Sila migahin sa ilang kaugalingon sa mga pagtudlo sa mga apostoles, ug sa pagpakig-ambitay, sa pagpikaspikas sa pan ug diha sa mga pag-ampo.
ug ang paglaom dili mopakyas kanato kay ang gugma sa Dios gikabubo man nganhi sa atong mga kasingkasing pinaagi sa Espiritu Santo nga gikahatag nganhi kanato.
Kay wala kamo makadawat sa espiritu sa pagkaulipon aron mahadlok na usab kamo, hinuon maoy nadawat ninyo ang espiritu sa pagkaanak. Ug pinaagi kaniya magtuaw kita, “Abba! Amahan!” Ang Espiritu gayod, uban sa atong espiritu, nagpamatuod nga kita mga anak sa Dios.
Kita nasayod nga diha sa tanang butang ang Dios nagbuhat sa maayo ngadto kanila nga mga nahigugma kaniya ug mga tinawag sumala sa iyang katuyoan.
Kay misalig ako nga bisan kamatayon, o kinabuhi, o mga anghel o mga kadagkoan o mga butang karon o mga butang nga umaabot o mga gahom, o kahabogon, o giladmon, o bisan unsa diha sa tibuok kabuhatan, dili makapahimulag kanato gikan sa gugma sa Dios, sa gugma nga anaa kang Cristo Jesus nga atong Ginoo.
Ang Dios kasaligan, pinaagi kaniya kamo gitawag ngadto sa pakig-ambitay sa iyang Anak nga si Jesu-Cristo nga atong Ginoo.
Dalaygon ang Dios ug Amahan sa atong Ginoong Jesu-Cristo, ang Amahan sa mga kaluoy ug Dios sa tanang paglipay. Siya naglipay kanamo sa tanan namong kasakit aron kami makahimo sa paglipay kanila nga anaa sa bisan unsang kasakit, pinaagi sa paglipay nga niini kami gilipay sa Dios.
Pagyayongay kamo sa mga kabug-at sa usa ug usa, ug sa ingon niana matuman ninyo ang balaod ni Cristo.
Pinaagi kaniya kamo usab, sa inyong pagkadungog sa pulong sa kamatuoran, sa Maayong Balita mahitungod sa inyong kaluwasan ug sa inyong pagtuo diha kaniya, gipatikan pinaagi sa gisaad nga Espiritu Santo. Siya mao ang pasalig sa atong panulundon hangtod nga makapanag-iya na kita niini, alang sa pagdayeg sa himaya sa Dios.
Busa, kamo karon dili na mga langyaw ug mga dumuduong, kondili mga katagilungsod na sa mga balaan ug mga sakop na sa panimalay sa Dios. Kaniadto kamo nagkinabuhi sumala sa pamaagi niining kalibotana, sumala sa kagamhanan sa kahanginan, sa espiritu nga karon mao ang naglihok diha sa mga tawong masupilon. Kamo mga tinukod ibabaw sa patukoranan nga mao ang mga apostoles ug mga propeta, nga niini si Jesu-Cristo mao ang bato nga patukoranan. Diha kaniya ang tibuok nga tinukod nausa ug mitubo ngadto sa usa ka templo nga balaan diha sa Ginoo, ug diha kaniya kamo usab gitukod aron mahimong puluy-anan sa Dios pinaagi sa Espiritu.
ug aron si Cristo magpuyo diha sa inyong mga kasingkasing pinaagi sa pagtuo, aron kamo, ingon nga mga pinagamot ug pinasukad diha sa gugma, makabaton unta ug gahom sa pagsabot uban sa tanang mga balaan, kon unsa ang gilapdon ug ang gitas-on ug ang gihabogon ug ang giladmon, ug sa pagkahibalo sa gugma ni Cristo nga milabaw sa tanang kaalam aron mapuno kamo sa bug-os nga kahingpitan sa Dios.
Ingon nga kamo mga pinili sa Dios, balaan ug hinigugma, isul-ob ninyo ang pagkamabination, pagkamaluluy-on, pagkamapaubsanon, kaaghop, ug pailob; mag-pinailobay sa usa ug usa ug nga kon aduna may mulo ang usa batok sa usa, magpinasayloay ang usa ug usa. Ingon nga ang Ginoo nagpasaylo kaninyo, busa mao usab kamo. Ug labaw niining tanan isul-ob ang gugma nga mao ang bugkos sa kahingpitan.
Busa pagdinasigay kamo ug lig-ona ninyo ang usa ug usa, sama sa inyong gibuhat karon.
Sa mga dato niining panahona karon, sugoa sila nga dili magpataas sa ilang kaugalingon o magbutang sa ilang paglaom diha sa walay kasigurohan nga mga bahandi, kondili diha sa Dios nga madagayaong naghatag kanato sa tanang butang alang sa atong kalipay.
Kay ingon nga siya gayod nag-antos ug gitintal, makahimo siya sa pagtabang kanila nga gitintal.
Kay ang atong labawng pangulong pari dili usa ka pari nga dili mobati ug kaluoy kanato sa atong mga kaluyahon, hinuon sa tanang paagi siya gitintal sama kanato, apan wala gayod makasala. Sa ingon niana, uban sa pagsalig manuol kita ngadto sa trono sa grasya, aron makadawat ug kaluoy ug makakaplag ug grasya nga makatabang kanato sa panahon sa pagpanginahanglan.
Ug mamalandong kita alang sa pagdinasigay sa usa ug usa ngadto sa paghigugma ug sa mga maayong buhat, sa walay pagbiya sa atong panagtigom, ingon sa gibuhat sa pipila, hinuon magdinasigay kita sa usa ug usa ug ilabina gayod sa makita na ninyo nga ang Adlaw nagkaduol na.
Bantayi ang inyong kinabuhi nga malikay sa pagkamahigugmaon sa salapi ug himoa nga matagbaw kamo sa inyong mga naangkon karon, kay siya gayod mao ang nag-ingon, “Dili ko gayod ikaw pasagdan o biyaan.” Busa makaingon kita nga masaligon, “Ang Ginoo mao ang akong magtatabang, dili ako mahadlok; unsa may mahimo sa tawo kanako?”
Kon aduna man kaninyoy nakulangan ug kaalam, papangayoa siya sa Dios nga naghatag nga madagayaon ngadto sa tanang tawo ug sa walay pagpamuyboy, ug kini ihatag kaniya.
Bulahan ang tawo nga milahutay sa mga pagsulay kay human siya makaantos sa pagsulay, iyang madawat ang purongpurong sa kinabuhi nga gisaad sa Dios ngadto sa mga nahigugma kaniya.
Aduna ba kaninyoy nag-antos? Paampoa siya. Aduna bay malipayon? Paawita siyag pagdayeg. Aduna ba kaninyoy nasakit? Ipatawag kaniya ang mga kadagkoan sa iglesia ug paampoa sila alang kaniya, maghaplas kaniya ug lana pinaagi sa ngalan sa Ginoo. Ang pag-ampo sa pagtuo mag-ayo sa masakiton, ug siya pabangonon sa Ginoo, ug kon siya nakasala man, pasayloon siya. Busa ngadto sa usa ug usa pagsinugiray kamo sa inyong mga sala ug pag-ampo kamo alang sa usa ug usa, aron kamo mangaayo. Ang pag-ampo sa tawong matarong dako ug kahimoan.
Bisan tuod ug kamo wala makakita kaniya, kamo nahigugma, ug bisan pa nga wala kamo makakita kaniya, kamo nagtuo ug nangalipay sa dili ikaasoy nga kalipay ug puno sa himaya. Ingon nga sangpotanan sa inyong pagsalig, kamo nakabaton sa kaluwasan sa inyong mga kalag.
Ug human kamo makaantos sa makadiyot, ang Dios sa tanang grasya nga nagtawag kaninyo ngadto sa iyang dayon nga himaya diha kang Cristo, mao gayod ang mangunay sa pagpahiuli, paglig-on, pagpabaskog ug pagpahimutang kaninyo.
unsay among nakita ug nadungog among gisangyaw kaninyo, aron kamo usab makabaton sa pakig-ambitay uban kanamo; ug ang atong pakig-ambitay uban sa Amahan ug sa iyang Anak nga si Jesu-Cristo.
Tan-awa ninyo unsang gugmaha ang gihatag kanato sa Amahan nga kita tawgon nga mga anak sa Dios, ug kita mao. Ang hinungdan ngano nga ang kalibotan wala makaila kanato mao nga kini wala makaila kaniya.
Wala pa gayoy tawo nga nakakita sa Dios; kon kita maghigugmaay sa usa ug usa, ang Dios magpabilin kanato ug ang iyang gugma nahingpit dinhi kanato.
Ang kahadlok wala diha sa gugma, apan ang hingpit nga gugma naghingilin sa kahadlok. Kay ang kahadlok adunay silot ug siya nga nahadlok wala pa mahingpit diha sa gugma. Kita nahigugma tungod kay siya una mang nahigugma kanato.
Karon ngadto kaniya nga may gahom sa pagbantay kaninyo gikan sa pagkapukan ug sa pagpasundayag kaninyo nga walay buling diha sa atubangan sa iyang himaya uban sa dakong kalipay, ngadto sa bugtong nga Dios nga atong Manluluwas pinaagi kang Jesu-Cristo nga atong Ginoo, ang himaya, pagkahalangdon, pagmando ug kagahom, sa wala pa ang tanang kapanahonan ug karon ug hangtod sa kahangtoran. Amen.
Oo, bisan sa diha nga matigulang na ako ug ubanon na, O Dios, ayaw ako biyai, hangtod nga ikapahayag nako ang imong kusog ngadto sa tanang kaliwatan nga moabot. Ang imong gahom
Ang Ginoo magtuman sa iyang katuyoan alang kanako; ang imong gugmang walay paglubad, O Ginoo, naglungtad hangtod sa kahangtoran. Ayaw biyai ang buhat sa kaugalingon nimong mga kamot.
“Sa pagkatinuod ang Dios mao ang akong kaluwasan; ako mosalig, ug dili mahadlok kay ang Ginoong Dios mao ang akong kusog ug ang akong awit, ug siya nahimo nga akong kaluwasan.”
Tungod niini ang Ginoo maghulat aron siya magmaluluy-on kaninyo; busa bayawon niya ang iyang kaugalingon aron siya adunay kaluoy kaninyo. Kay ang Ginoong Dios sa hustisya; bulahan ang tanan nga nagpaabot kaniya.
Siya magpasibsib sa iyang panon sama sa usa ka tigbantay sa karnero, siya nagtigom sa mga nating karnero diha sa iyang bukton, magkugos kanila diha sa iyang dughan, ug malumong maggiya niadtong adunay mga gagmay.
Sa walay pagsibog pangusgan nato pagkupot ang paglaom sa atong tinuohan, kay kasaligan siya nga nagsaad kanato.
Ang Dios sa paglaom magpuno unta kaninyo sa tumang kalipay ug kalinaw tungod sa inyong pagtuo, aron nga pinaagi sa gahom sa Espiritu Santo magmadagayaon kamo sa paglaom.
Ang grasya sa Ginoong Jesu-Cristo ug ang gugma sa Dios ug ang pakig-ambit sa Espiritu Santo mag-uban kaninyong tanan.