Kategorya
107 Mga Bersikulo sa Biblia Bahin sa Pahiyom
Higala, kabalo ka, ang pagpili nga mopahiyom nga tinud-anay, ug ang pagpakatawa sa uban, maayo man gyud na, basta sakto lang ang panahon ug lugar. Importante nga makita nato ang pahiyom isip usa ka butang nga maayo sa atong kinabuhi, pwede gani nato gamiton para makatabang sa uban.
Tinuod, dili gyud maayo ang sobra, pareho sa sobra nga seryoso ug sobra nga pahiyom nga walay kinasingkasing. Naa gyuy balanse, naa gyuy tungatunga diin magka-uban ang kaalam ug kalipay, ang kagrabe ug ang pahiyom. Tanan butang naa gyuy saktong panahon ug lugar.
Ang katawa, higala, timaan kini sa kagawasan nga gihatag ni Kristo kanato pinaagi sa iyang sakripisyo sa gugma. Ug dako kaayo ang ikatabang sa usa ka tinud-anay nga pahiyom gikan sa kasingkasing para makaayo sa usa ka nasamdan nga kalag.
Gusto sa Ginoo nga mopahiyom ka bisan sa kalisod ug magmalipayon ka diha Kaniya.1 Ambot unsa imong kahimtang karon, apan giawhag ko ikaw nga pahiran ang imong luha, i-isa ang imong nawong, ug mopahiyom pag-usab. Kay diha kang Hesus, daghan kaayo kag rason para magmalipayon.
Kining mga butanga akong gisulti kaninyo aron ang akong kalipay magpabilin diha kaninyo ug ang inyong kalipay mahingpit.
Imong gipakita kanako ang dalan sa kinabuhi; diha sa imong atubangan anaa ang kahingpitan sa kalipay; diha sa imong tuong kamot anaa ang kalipay nga walay kataposan.
Ang malipayong kasingkasing nagpadayag ug malipayon nga panagway, apan tungod sa kasubo sa kasingkasing ang espiritu maluya.
Unya ang atong mga baba napuno sa pagkatawa, ug ang atong mga dila sa paghugyaw sa kalipay; unya misulti sila sa kanasoran, “Ang Ginoo nagbuhat ug dagkong mga butang alang kanila.”
panahon sa paghilak, ug panahon sa pagkatawa; panahon sa pagbangutan, ug panahon sa pagsayaw;
ang mga lagda sa Ginoo matarong, naglipay sa kasingkasing; ang kasugoan sa Ginoo lunsay, nagdan-ag sa mga mata;
Ang Ginoo mao ang akong kusog ug ang akong taming; ang akong kasingkasing nagsalig kaniya; busa gitabangan ako, ug nalipay pag-ayo ang akong kasingkasing; ug pinaagi sa akong awit pasalamatan nako siya.
Kay ang iyang kasuko makadiyot lamang, ug ang iyang kaluoy alang sa tibuok kinabuhi. Ang paghilak mopabilin sa kagabhion, apan ang kalipay moabot uban sa kabuntagon.
Ug si Sarah miingon, “Ang Dios nagpakatawa kanako aron ang tanan nga makadungog magkatawa uban kanako.”
Paglipay kamo sa kanunay, pag-ampo kamo sa walay paghunong, pagpasalamat kamo sa tanang higayon kay kini mao ang kabubut-on sa Dios diha kang Cristo Jesus alang kaninyo.
Ang akong pagbangutan gihimo nimo nga pagsayaw; gihukas nimo ang akong bisti nga sako ug gibaksan nimo ako sa kalipay,
Kay sama sa piti-piti sa mga tunok ilalom sa usa ka kolon, mao usab ang pagkatawa sa buangbuang; kini kakawangan usab.
Ngano nga nagsubo man ikaw, O akong kalag, ug nganong nahasol man ikaw sa sulod nako? Laom sa Dios; kay magdayeg ako pag-usab kaniya, akong magtatabang
Ibalik kanako ang kalipay sa imong kaluwasan, ug agaka ako diha sa masinugtanon nga espiritu.
Apan palipaya ang mga matarong; pamayaa sila sa atubangan sa Dios; pamayaa sila uban sa kalipay!
Kadtong tanan nga nangita kanimo mangalipay unta ug magmaya diha kanimo! Kadtong mga nahigugma sa imong kaluwasan magpadayon unta sa pag-ingon, “Gamhanan ang Dios!”
Sa kabuntagon tagbawa kami sa imong gugmang walay paglubad, aron kami maglipay ug magmaya sa tanan namong mga adlaw.
Kay ikaw, O Ginoo, naglipay kanako pinaagi sa imong buhat; sa mga buhat sa imong mga kamot mag-awit ako sa kalipay.
Sa dihang daghan kaayo ang akong gihunahuna, ang imong mga paghupay nakapalipay sa akong kalag.
O dali kamo, mag-awit kita alang sa Ginoo; maghimo kita ug usa ka malipayong hugyaw alang sa bato sa atong kaluwasan! Sulod sa 40 ka tuig naugtas ako niadtong kaliwatana ug miingon, “Sila katawhan nga nangasayop sa ilang kasingkasing, ug sila wala magtagad sa akong mga dalan.” Busa nanumpa ako diha sa akong kasuko nga sila dili makasulod sa akong pahulayan. Mangadto kita sa iyang atubangan uban ang pagpasalamat; maghimo kita ug usa ka malipayong hugyaw alang kaniya uban ang mga alawiton sa pagdayeg!
Ang kahayag gipadan-ag alang sa mga matarong, ug ang kalipay alang sa mga ligdong ug kasingkasing. Pagmaya diha sa Ginoo, O kamong mga matarong, ug pagpasalamat kamo sa balaan niyang ngalan!
Panghugyaw kamo sa kalipay ngadto sa Ginoo, tibuok nga yuta; palanoga ang pag-awit sa kalipay, pag-awit ug mga pagdayeg!
Sila nga nagpugas diha sa mga luha mag-ani unta diha sa kalipay! Siya nga naglakaw nga naghilak, nagdala sa binhi nga igpupugas, mopauli uban sa pagsinggit sa kalipay nga magdala ug mga binangan uban kaniya.
Bulahan ang tanan nga may kahadlok sa Ginoo, nga naglakaw subay sa iyang mga dalan! Magkaon ikaw sa bunga sa kabudlay sa imong mga kamot; magmalipayon ikaw, ug magmaayo kini alang kanimo.
Malipayon ang katawhan nga natumngan sa maong mga panalangin? Malipayon ang katawhan nga ang ilang Dios mao ang Ginoo!
Malipayon ang tawo nga makakaplag ug kaalam ug ang tawo nga makakab-ot ug pagpanabot,
Ang paglaom sa matarong mosangpot sa kalipay, apan ang gipaabot sa daotan mahanaw.
Ang kabalaka nga anaa sa kasingkasing sa usa ka tawo maoy magpasubo kaniya, apan ang usa ka maayong pulong makapahimo kaniya nga malipayon.
Bisan diha sa pagkatawa ang kasingkasing masulub-on ug ang sangpotanan sa kalipay mao ang kaguol.
Ang usa ka malinawon nga kasingkasing naghatag ug kinabuhi sa unod, apan ang kasina mao ang nagdunot sa kabukogan.
Ang tanang mga adlaw sa mga sinakit daotan, apan ang malipayong kasingkasing adunay makanunayong pagsaulog.
Ang kahayag sa mga mata naglipay sa kasingkasing, ug ang mga maayong balita nagpalig-on sa mga bukog.
Ang kasingkasing nga malipayon usa ka maayong tambal, apan ang usa ka masulub-on nga espiritu nagpauga sa mga bukog.
Sa diha nga mabuhat ang hustisya, kalipay kini sa matarong, apan kapukanan sa tigbuhat ug daotan.
Kay ngadto sa tawo nga nakapahimuot kaniya, ang Dios naghatag ug kaalam ug kahibalo ug kalipay; apan ngadto sa makasasala, siya naghatag sa kabudlay sa pagtigom ug pagpundok aron ihatag kini ngadto sa nakapahimuot sa Dios. Kini usab kakawangan ug usa lamang ka paggukod sa hangin.
Ako nasayod nga walay lain nga maayo alang kanila, kay sa paglipay ug sa pagbuhat sa labing maayo samtang buhi pa sila; ug nga kini gasa sa Dios ngadto sa tawo nga ang matag usa kinahanglang mokaon ug moinom, ug maglipay diha sa tanan niyang paghago.
Busa akong nakita nga wala nay laing maayo kay sa usa ka tawo nga maglipay diha sa iyang mga buhat, kay kini mao ang iyang bahin. Kinsay makadala kaniya aron sa pagtan-aw kon unsay mahitabo sunod kaniya?
Ang matag tawo usab nga gihatagan sa Dios ug mga bahandi ug katigayonan ug gahom aron makapahimulos niini, ug sa pagdawat sa iyang bahin ug pagpahimulos diha sa iyang paghago—kini mao ang gasa sa Dios.
Sa adlaw sa kauswagan pagmalipayon, ug sa adlaw sa kasakit, pamalandong; ang Dios nagbuhat sa usa ingon man sa usa, aron nga ang tawo dili makakaplag sa bisan unsa nga mosunod kaniya.
Lakaw, kan-a ang imong pan uban ang kalipay, ug imna ang imong bino uban ang malipayong kasingkasing, kay gidawat na sa Dios ang imong gibuhat.
“Sa pagkatinuod ang Dios mao ang akong kaluwasan; ako mosalig, ug dili mahadlok kay ang Ginoong Dios mao ang akong kusog ug ang akong awit, ug siya nahimo nga akong kaluwasan.” Busa uban ang kalipay, kamo magtimba ug tubig gikan sa mga atabay sa kaluwasan.
Ug ang mga linukat sa Ginoo mobalik, ug moadto sa Zion uban ang pag-awit; ug ang kalipay nga walay kataposan anha sa ibabaw sa ilang mga ulo; sila makabaton sa kasadya ug kalipay ug ang kasubo ug panghupaw mangahanaw.
Ug ang mga linukat sa Ginoo mamalik, ug moabot nga mag-awit didto sa Zion; ang walay kataposan nga kalipay maanaa sa ilang mga ulo, sila makabaton ug kasadya ug kalipay; ug ang kasubo ug ang pagpanghupaw mobiya.
“Kay kamo manggula diha sa kalipay, ug mandoan diha sa pakigdait; ang kabukiran ug ang kabungtoran sa imong atubangan manghugyaw sa pag-awit, ug ang tanang kakahoyan sa kapatagan mopakpak sa ilang mga kamot.
sa paghatag ngadto sa nagsubo didto sa Zion— sa paghatag kanila ug purongpurong nga bulak inay abo, lana sa kalipay inay pagsubo, bisti sa pagdayeg inay luya nga espiritu; aron sila tawgon nga mga dagkong kahoy sa pagkamatarong, ang gitanom sa Ginoo, aron siya himayaon.
Apan paglipay kamo ug pagmaya hangtod sa kahangotran diha sa akong gibuhat; kay tan-awa, akong gibuhat ang Jerusalem nga usa ka pagmaya, ug ang iyang katawhan nga usa ka kalipay. Ako magmaya diha sa Jerusalem, ug maglipay diha sa akong katawhan; ug diha niini wala nay madunggan nga tingog sa paghilak ug hilak sa kaguol.
Ang imong mga pulong nakaplagan, ug gikaon nako kini, ug ang imong mga pulong nahimong kalipay alang kanako ug kahimuot sa akong kasingkasing; kay ako gitawag pinaagi sa imong ngalan, O Ginoo, Dios sa mga panon.
Unya ang ulay maglipay diha sa sayaw ug ang mga batan-ong lalaki ug mga tigulang magsadya. Himoon nako nga kalipay ang ilang pagsubo, lipayon nako sila, ug hatagan sila ug kalipay sa ilang kasub-anan.
Ang Ginoo, ang imong Dios, anaa sa imong taliwala, usa ka manggugubat nga maghatag ug kadaogan; siya magmaya tungod kanimo uban ang kalipay, siya magbag-o kanimo diha sa iyang gugma; siya magmalipayon tungod kanimo uban ang pag-awit,
Pagmaya ug paglipay kamo kay dako ang inyong ganti didto sa langit, kay sa ingon niini gilutos sa mga tawo ang mga propeta nga nag-una kaninyo.
“Ug sa dihang magpuasa kamo, ayaw pagpakita nga nasubo kamo, sama sa mga tigpakaaron-ingnon kay gipasagdan nila nga nagkagidlay ang ilang mga nawong aron ang mga tawo makakita kanila nga nagpuasa. Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo nga sila nakadawat na sa ilang ganti. Apan ikaw, sa dihang magpuasa ka, panghiso sa imong ulo ug panghilam-os sa imong nawong aron ang imong pagpuasa dili makita sa mga tawo kondili sa imong Amahan nga anaa sa tago, ug ang imong Amahan nga nagtan-aw kanimo sa tago magganti kanimo.
Ug didto ilang gidala kaniya ang usa ka paralitiko nga naghigda sa iyang higdaanan. Ug sa pagkakita ni Jesus sa ilang pagsalig, siya miingon sa paralitiko, “Anak, ayaw kaguol, ang imong mga sala gipasaylo na.”
Ang iyang agalon miingon kaniya, ‘Maayo! Buotan ug kasaligan nga ulipon. Kasaligan ikaw sa diyotay, busa piyalan ko ikaw sa daghan. Duyog sa kalipay sa imong agalon.’
Ug sila midali pagbiya sa lubnganan uban sa kahadlok ug dakong kalipay ug nanagan sila aron sa pagsugilon sa iyang mga tinun-an.
“Bulahan kamong mga gigutom karon kay busgon ra unya kamo. “Bulahan kamong mga naghilak karon kay mokatawa ra unya kamo.
Apan ayaw kamo paglipay niini nga ang mga espiritu mipatuo kaninyo, ikalipay hinuon ninyo nga ang inyong mga ngalan nasulat sa kalangitan.”
Sultihan ko kamo nga sa ingon usab niana adunay labaw pa nga kalipay unya didto sa langit tungod sa usa ka makasasala nga maghinulsol kay sa 99 ka tawong matarong nga wala magkinahanglan ug paghinulsol.
Sultihan ko kamo nga sa ingon usab niana adunay kalipay unya sa atubangan sa mga anghel sa Dios tungod sa usa ka makasasala nga maghinulsol.”
Sa pagkatinuod gayod, sultihan ko kamo, nga kamo manghilak ug magbangutan apan ang kalibotan maglipay. Kamo masubo apan ang inyong kasubo mahimong kalipay.
Ug busa, kamo usab may kasubo karon apan makigkita ra ako kaninyo pag-usab, ug unya ang inyong mga kasingkasing malipay ug wala unyay bisan kinsa nga mokuha sa inyong kalipay gikan kaninyo.
Apan karon moanha na ako kanimo, ug kining mga butanga gisulti nako dinhi sa kalibotan aron makabaton sila sa akong kalipay nga nahingpit diha kanila.
Gipaila nimo kanako ang mga dalan sa kinabuhi, himoon nimo ako nga puno sa kalipay pinaagi sa imong presensya.’
Pinaagi kaniya nakabaton kita ug kaagian pinaagi sa pagtuo paingon niining maong grasya nga atong gibarogan ug kita nagmalipayon sa atong paglaom sa pag-ambit sa himaya sa Dios. Ang balaod miabot aron pagpadaghan sa kalapasan apan diin gani midaghan ang sala, ang grasya milabi pa hinuon pagdagaya, aron nga kon ang sala naghari pinaagi sa kamatayon, ang grasya usab maghari pinaagi sa katarong ngadto sa kinabuhing dayon pinaagi kang Jesu-Cristo nga atong Ginoo. Labaw pa niini, nagmalipayon kita bisan sa atong mga kasakit, kay nasayod man kita nga ang pag-antos mobunga ug pagkamalahutayon,
Kay ang gingharian sa Dios dili pagkaon o ilimnon, kondili pagkamatarong ug pakigdait ug kalipay diha sa Espiritu Santo.
Ang Dios sa paglaom magpuno unta kaninyo sa tumang kalipay ug kalinaw tungod sa inyong pagtuo, aron nga pinaagi sa gahom sa Espiritu Santo magmadagayaon kamo sa paglaom.
Aduna akoy dakong pagsalig kaninyo aduna akoy dakong garbo kaninyo, napuno ako sa kalipay. Ug bisan pa sa tanan namong kasakit, nag-awas ang akong kalipay.
Apan ang bunga sa Espiritu mao ang gugma, kalipay, kalinaw, pailob, pagkamaluluy-on, pagkamaayo, pagkamatinumanon, kaaghop, pagpugong sa kaugalingon. Walay balaod nga batok niining mga butanga.
Sa tanan nakong pagpangamuyo alang kaninyong tanan, ako sa kanunay nag-ampo uban sa kalipay,
Sa kataposan, akong mga igsoon, paglipay kamo diha sa Ginoo. Ang pagsulat kaninyo sa mao gihapong mga butang dili makapuol kanako apan kaayohan alang kaninyo.
Ug ang kalinaw sa Dios nga milapaw sa tanang pagpanabot, magbantay sa inyong mga kasingkasing ug sa inyong mga hunahuna diha kang Cristo Jesus.
Hinaot unta nga malig-on kamo sa tanang kusog, sumala sa iyang mahimayaong gahom, alang sa tanang paglahutay ug pagpailob uban sa kalipay,
Ang pulong ni Cristo papuy-a nga madagayaon gayod diha kaninyo, magtudlo ug magtambag kamo sa usa ug usa pinaagi sa tanang kaalam, ug mag-awit kamo ug mga salmo ug mga alawiton ug mga awit nga espirituhanon uban ang pagkamapasalamaton diha sa inyong mga kasingkasing ngadto sa Dios.
Ug kamo misundog kanamo ug sa Ginoo, kay kamo midawat man sa pulong taliwala sa daghang kasakit, dinuyogan sa kalipay gikan sa Espiritu Santo.
Sa dihang mahinumdom ako sa imong mga luha, mangandoy gayod ako sa pagpakigkita kanimo aron unta ako mapuno sa kalipay.
nga magtutok kang Jesus, ang nagpasiugda ug ang mohingpit sa atong pagtuo. Tungod sa kalipay nga gibutang sa iyang atubangan, giantos niya ang krus sa walay pagsapayan sa kaulaw niini ug karon naglingkod siya diha sa tuo sa trono sa Dios.
Mga igsoon ko, isipa nga tumang kalipay sa dihang makasugat kamo ug nagkalainlaing mga pagsulay, kay ang kasuko sa tawo dili magbuhat sa pagkamatarong sa Dios. Busa isalikway ang tanang kahugawan ug ang naghingapin nga pagkadaotan, ug dawata ninyo sa kaaghop ang gitisok nga pulong nga makaluwas sa inyong mga kalag. Apan kinahanglan nga magbuhat kamo sa pulong ug dili kay tigpaminaw lamang nga sa ingon gilimbongan ninyo ang inyong kaugalingon. Kay kon adunay tawo nga naminaw sa pulong ug dili mobuhat niini, mahisama siya sa usa ka tawo nga nagsud-ong sa iyang nawong diha sa salamin, kay siya misud-ong sa iyang kaugalingon ug milakaw ug dihadiha nakalimot lang dayon kon unsa ang iyang panagway. Apan siya nga nagtutok sa hingpit nga balaod, ang balaod sa kagawasan, ug nagpadayon, kay dili man siya tigpaminaw nga makalimot kondili tigbuhat nga naglihok, siya mabulahan diha sa iyang pagbuhat. Kon adunay naghunahuna nga siya matinuohon apan wala magpugong sa iyang dila hinuon naglimbong sa iyang kaugalingong kasingkasing, ang iyang tinuohan kawang. Ang relihiyon nga putli ug walay buling sa atubangan sa Dios nga atong Amahan mao kini: ang pagtabang sa mga ilo ug mga biyuda diha sa ilang kalisdanan ug ang pag-amping sa kaugalingon nga dili mabulingan sa kalibotan. kay nasayod man kamo nga ang pagsulay sa inyong pagtuo mosangpot sa pagkamalahutayon.
Aduna ba kaninyoy nag-antos? Paampoa siya. Aduna bay malipayon? Paawita siyag pagdayeg.
Bisan tuod ug kamo wala makakita kaniya, kamo nahigugma, ug bisan pa nga wala kamo makakita kaniya, kamo nagtuo ug nangalipay sa dili ikaasoy nga kalipay ug puno sa himaya.
Paglipay hinuon kamo sa inyong pag-ambit sa mga kasakit ni Cristo, aron kamo maglipay usab ug magsadya inigpadayag na unya sa iyang himaya.
Apan palipaya kadtong tanan nga midangop kanimo, sa kanunay pasinggita sila sa kalipay; panalipdi sila aron nga ang nahigugma sa imong ngalan maglipay diha kanimo.
Pagmaya diha sa Ginoo ug paglipay, kamong mga matarong ug paninggit kamo sa kalipay, kamong tanan nga matarong ug kasingkasing!
Dayega ang Ginoo! O pagpasalamat kamo sa Ginoo, kay siya maayo; kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran!
Pamayaa si Israel diha sa iyang Magbubuhat, palipaya ang mga anak sa Zion diha sa ilang Hari.
Ang daotan nga tawo nalit-ag diha sa iyang kalapasan, apan ang matarong nga tawo nag-awit ug naglipay.
Ug akong gidayeg ang pagkalipay, tungod kay walay maayo alang sa tawo gawas sa pagkaon ug sa pag-inom ug sa paglipay, tungod kay kini magpabilin kaniya sa iyang paghago diha sa tanang mga adlaw sa iyang kinabuhi nga gihatag sa Dios kaniya ilalom sa adlaw.
Imong gipadaghan ang nasod, imong gipatubo ang kalipay niini; sila nangalipay sa imong atubangan sama sa kalipay sa pag-ani, sama sa mga tawo nga nangalipay sa ilang pagbahin sa inilog.
Sa kataposan, mga igsoon, bisan unsang butang nga matuod, bisan unsang butang nga dungganan, bisan unsang butang nga matarong, bisan unsang butang nga putli, bisan unsang butang nga matahom, bisan unsang butang nga maayo ug dungog, kon aduna may labing maayo, kon aduna may pagdayeg, hunahunaa ninyo kining mga butanga.