Kategorya
112 Mga Bersikulo sa Bibliya Bahin sa Kalipay
Ang kalipay sa Ginoo makapapas sa imong mga kaguol ug makapuno sa imong kasingkasing sa hingpit nga kalipay. Dili kini kalipay nga nagdepende sa imong gibati, kondili kini imong ginatukod matag adlaw diha sa presensya sa Espiritu Santo.
Ang imong relasyon uban Kaniya mao ang magdala nimo sa pag-ila Kaniya sa lawom nga paagi, ug sa higayon nga mailhan mo na Siya, imong Siya simbahon sa paagi nga ang imong kasingkasing muawas sa mga pagdayeg samtang imong ginatan-aw ang kahalangdon sa imong Manluluwas.
Masabtan nimo ang Iyang kaayo kanimo ug ang imong baba mapuno sa katawa. Nianang higayona, masabtan nimo nga ang kalipay niining kalibutana lumalabay lang, samtang ang kalipay nga gihatag ni Jesus sa atong kalag molungtad hangtod sa kahangturan.
Karong panahona, gusto sa Ginoo nga modangop Kaniya ang Iyang mga anak, ug taliwala sa mga luha, makakaplag sila og kanta sa pagdayeg. Sa pagluhod sa Iyang tiilan, madawat nimo ang Iyang kapuno ug malig-on ka.
Busa, sa kalisdanan, sa proseso, ug sa pagsulay, ang kalipay sa Ginoo mao ang imong kusog, ug dili ka mobiya sa imong tahas. Pinaagi sa grasya sa Ginoo, ang Iyang kalipay mosuporta kanimo ug mohatag kanimo og kapasidad sa pag-atubang sa matag sitwasyon.
Ang Ginoo mao ang akong kusog ug akong taming; Kaniya misalig ang akong kasingkasing, ug gitabangan ako; busa, nagakalipay ang akong kasingkasing, ug magapasalamat ako Kaniya pinaagi sa akong awit (Salmo 28:7).
Apan diha sa tanan, ang usa ka hari maayo alang sa usa ka yuta nga may mga uma nga giugmad.
Bisan tuod ug kamo wala makakita kaniya, kamo nahigugma, ug bisan pa nga wala kamo makakita kaniya, kamo nagtuo ug nangalipay sa dili ikaasoy nga kalipay ug puno sa himaya. Ingon nga sangpotanan sa inyong pagsalig, kamo nakabaton sa kaluwasan sa inyong mga kalag.
Apan ang bunga sa Espiritu mao ang gugma, kalipay, kalinaw, pailob, pagkamaluluy-on, pagkamaayo, pagkamatinumanon, kaaghop, pagpugong sa kaugalingon. Walay balaod nga batok niining mga butanga.
aron nga pinaagi sa kabubut-on sa Dios, moanha ako kaninyo nga malipayon ug makapahulay ug diyotay uban kaninyo.
Ang imong mga pagpamatuod mao ang akong panulundon hangtod sa kahangtoran; kini mao ang kalipay sa akong kasingkasing.
Kining mga butanga akong gisulti kaninyo aron ang akong kalipay magpabilin diha kaninyo ug ang inyong kalipay mahingpit.
Sa adlaw sa kauswagan pagmalipayon, ug sa adlaw sa kasakit, pamalandong; ang Dios nagbuhat sa usa ingon man sa usa, aron nga ang tawo dili makakaplag sa bisan unsa nga mosunod kaniya.
ingon nga mga masulub-on apan sa kanunay malipayon, ingon nga mga kabos apan nagpadato sa daghang tawo, ingon nga mga walay nahot apan nakabaton sa tanang mga butang.
Apan ayaw kamo paglipay niini nga ang mga espiritu mipatuo kaninyo, ikalipay hinuon ninyo nga ang inyong mga ngalan nasulat sa kalangitan.”
Sultihan ko kamo nga sa ingon usab niana adunay labaw pa nga kalipay unya didto sa langit tungod sa usa ka makasasala nga maghinulsol kay sa 99 ka tawong matarong nga wala magkinahanglan ug paghinulsol.
Panghugyaw kamo sa kalipay ngadto sa Ginoo, tibuok nga yuta; palanoga ang pag-awit sa kalipay, pag-awit ug mga pagdayeg!
O dali kamo, mag-awit kita alang sa Ginoo; maghimo kita ug usa ka malipayong hugyaw alang sa bato sa atong kaluwasan!
Ang pulong ni Cristo papuy-a nga madagayaon gayod diha kaninyo, magtudlo ug magtambag kamo sa usa ug usa pinaagi sa tanang kaalam, ug mag-awit kamo ug mga salmo ug mga alawiton ug mga awit nga espirituhanon uban ang pagkamapasalamaton diha sa inyong mga kasingkasing ngadto sa Dios.
Panghugyaw kamo sa kalipay ngadto sa Ginoo, tibuok nga yuta; palanoga ang pag-awit sa kalipay, pag-awit ug mga pagdayeg! Pag-awit ug mga pagdayeg ngadto sa Ginoo uban sa lira, uban sa lira ug sa tingog sa alawiton! Uban sa mga trumpeta ug tingog sa sungay, panghugyaw kamo sa tingog nga malipayon sa atubangan sa Hari, ang Ginoo!
Unya moadto ako sa halaran sa Dios, ngadto sa Dios nga akong dakong kalipay; ug magdayeg ako kanimo uban sa lira, O Dios, akong Dios.
Pagkatahom gayod sa imong puluy-anan, O Ginoo sa mga panon! Kay ang usa ka adlaw diha sa imong mga hawanan maayo pa kay sa usa ka libo sa gawas niini. Palabihon nako nga mahimong tigbantay sa pultahan sa balay sa akong Dios, kay sa pagpuyo diha sa mga tolda sa pagkadaotan. Kay ang Ginoo nga Dios adlaw ug taming; ang Ginoo mohatag ug grasya ug himaya. Walay maayo nga butang nga ihikaw niya gikan niadtong mga naglakaw nga matarong. O Ginoo sa mga panon, bulahan ang tawo nga nagsalig kanimo! Ang akong kalag gihidlaw, Oo, nangandoy sa mga hawanan sa Ginoo; ang akong kasingkasing ug ang akong unod nag-awit nga malipayon ngadto sa Dios nga buhi.
Imong gipakita kanako ang dalan sa kinabuhi; diha sa imong atubangan anaa ang kahingpitan sa kalipay; diha sa imong tuong kamot anaa ang kalipay nga walay kataposan.
Kay ang iyang kasuko makadiyot lamang, ug ang iyang kaluoy alang sa tibuok kinabuhi. Ang paghilak mopabilin sa kagabhion, apan ang kalipay moabot uban sa kabuntagon.
Apan ang bunga sa Espiritu mao ang gugma, kalipay, kalinaw, pailob, pagkamaluluy-on, pagkamaayo, pagkamatinumanon,
Ang Dios sa paglaom magpuno unta kaninyo sa tumang kalipay ug kalinaw tungod sa inyong pagtuo, aron nga pinaagi sa gahom sa Espiritu Santo magmadagayaon kamo sa paglaom.
Pagmaya diha sa Ginoo, O kamong mga matarong, ug pagpasalamat kamo sa balaan niyang ngalan!
Apan palipaya kadtong tanan nga midangop kanimo, sa kanunay pasinggita sila sa kalipay; panalipdi sila aron nga ang nahigugma sa imong ngalan maglipay diha kanimo.
Ako maglipay pag-ayo diha sa Ginoo, ang akong kalag magmalipayon diha sa akong Dios; kay ako gibistihan niya sa mga bisti sa kaluwasan, ako gisul-oban niya sa kupo sa pagkamatarong, sama sa pamanhonon nga nagdayandayan sa iyang kaugalingon sa usa ka purongpurong nga bulak, ug sama sa pangasaw-onon nga nagdayandayan sa iyang kaugalingon sa iyang mga alahas.
Ang malipayong kasingkasing nagpadayag ug malipayon nga panagway, apan tungod sa kasubo sa kasingkasing ang espiritu maluya.
Apan ako sama sa lunhaw nga kahoyng olibo diha sa balay sa Dios. Nagsalig ako sa gugmang walay paglubad sa Dios hangtod sa kahangtoran. Magpasalamat ako kanimo hangtod sa kahangtoran, tungod kay gibuhat nimo kini. Ako magsangyaw sa imong ngalan kay kini maayo sa atubangan sa imong mga balaan.
nga magtutok kang Jesus, ang nagpasiugda ug ang mohingpit sa atong pagtuo. Tungod sa kalipay nga gibutang sa iyang atubangan, giantos niya ang krus sa walay pagsapayan sa kaulaw niini ug karon naglingkod siya diha sa tuo sa trono sa Dios.
Dayegon nako ang Ginoo sa tanang mga panahon; ang pagdayeg kaniya anaa kanunay sa akong baba.
Panghugyaw kamo nga malipayon ngadto sa Ginoo, tibuok nga yuta! Alagari ang Ginoo uban ang kalipay; duol kamo sa iyang atubangan uban ang pag-awit!
Kay ang gingharian sa Dios dili pagkaon o ilimnon, kondili pagkamatarong ug pakigdait ug kalipay diha sa Espiritu Santo.
Gihimo nimo siya nga labing bulahan hangtod sa kahangtoran; gihimo nimo siyang malipayon sa kalipay sa imong presensiya.
Ang kasingkasing nga malipayon usa ka maayong tambal, apan ang usa ka masulub-on nga espiritu nagpauga sa mga bukog.
Apan palipaya ang mga matarong; pamayaa sila sa atubangan sa Dios; pamayaa sila uban sa kalipay!
Dayega ang Ginoo! Awiti ang Ginoo ug bag-ong alawiton, pagdayeg kaniya diha sa katilingban sa mga matinumanon!
Pagmaya ug paglipay kamo kay dako ang inyong ganti didto sa langit, kay sa ingon niini gilutos sa mga tawo ang mga propeta nga nag-una kaninyo.
Busa nagmaya ang akong kasingkasing ug naglipay ang akong kalag; ang akong lawas magpuyo usab nga layo sa kakuyaw.
“Kay kamo manggula diha sa kalipay, ug mandoan diha sa pakigdait; ang kabukiran ug ang kabungtoran sa imong atubangan manghugyaw sa pag-awit, ug ang tanang kakahoyan sa kapatagan mopakpak sa ilang mga kamot.
Kay ikaw, O Ginoo, naglipay kanako pinaagi sa imong buhat; sa mga buhat sa imong mga kamot mag-awit ako sa kalipay.
Ug kinahanglang dili kita maluya sa pagbuhat ug maayo, kay sa tukma nga panahon kita mag-ani kon kita dili maluya.
Nag-andam ikaw ug pagkaon sa akong atubangan tinambongan sa akong mga kaaway; gidihogan nimo ug lana ang akong ulo; ang akong kupa nag-awas.
Itumong ang inyong mga hunahuna diha sa mga butang nga anaa sa itaas ug dili sa mga butang dinhi sa yuta.
Bulahan ang katawhan nga nahibalo sa malipayong singgit, nga naglakaw, O Ginoo, diha sa kahayag sa imong nawong;
Dungog ug kahalangdon anaa sa iyang atubangan; kusog ug kalipay anaa sa iyang dapit.
Ang mga mata sa tanan nagtan-aw kanimo; ug ikaw naghatag kanila sa ilang pagkaon sa tukmang panahon. Imong gibukhad ang imong kamot, imong gitagbaw ang tinguha sa tanang butang nga buhi.
Mga igsoon ko, isipa nga tumang kalipay sa dihang makasugat kamo ug nagkalainlaing mga pagsulay, kay ang kasuko sa tawo dili magbuhat sa pagkamatarong sa Dios. Busa isalikway ang tanang kahugawan ug ang naghingapin nga pagkadaotan, ug dawata ninyo sa kaaghop ang gitisok nga pulong nga makaluwas sa inyong mga kalag. Apan kinahanglan nga magbuhat kamo sa pulong ug dili kay tigpaminaw lamang nga sa ingon gilimbongan ninyo ang inyong kaugalingon. Kay kon adunay tawo nga naminaw sa pulong ug dili mobuhat niini, mahisama siya sa usa ka tawo nga nagsud-ong sa iyang nawong diha sa salamin, kay siya misud-ong sa iyang kaugalingon ug milakaw ug dihadiha nakalimot lang dayon kon unsa ang iyang panagway. Apan siya nga nagtutok sa hingpit nga balaod, ang balaod sa kagawasan, ug nagpadayon, kay dili man siya tigpaminaw nga makalimot kondili tigbuhat nga naglihok, siya mabulahan diha sa iyang pagbuhat. Kon adunay naghunahuna nga siya matinuohon apan wala magpugong sa iyang dila hinuon naglimbong sa iyang kaugalingong kasingkasing, ang iyang tinuohan kawang. Ang relihiyon nga putli ug walay buling sa atubangan sa Dios nga atong Amahan mao kini: ang pagtabang sa mga ilo ug mga biyuda diha sa ilang kalisdanan ug ang pag-amping sa kaugalingon nga dili mabulingan sa kalibotan. kay nasayod man kamo nga ang pagsulay sa inyong pagtuo mosangpot sa pagkamalahutayon.
Ang iyang agalon miingon kaniya, ‘Maayo! Buotan ug kasaligan nga ulipon. Kasaligan ikaw sa diyotay, busa piyalan ko ikaw sa daghan. Duyog sa kalipay sa imong agalon.’
Busa ang Ginoo nagbalos kanako sumala sa akong pagkamatarong, sumala sa kahinlo sa akong mga kamot diha sa iyang panan-aw.
Ngano nga nagsubo man ikaw, O akong kalag, ug ngano nga nahasol ikaw sa sulod nako? Laom sa Dios; kay magdayeg ako pag-usab kaniya, akong magtatabang ug akong Dios.
Magmaya ako ug maglipay diha kanimo; mag-awit ako sa pagdayeg sa imong ngalan, O Labing Halangdon.
Dayega ninyo ang Ginoo! Magpasalamat ako sa Ginoo sa tibuok nakong kasingkasing, diha sa katigoman sa mga matarong, diha sa katilingban.
Ang espiritu sa usa ka tawo moantos sa balatian, apan ang usa ka masulub-on nga espiritu, kinsa ang makaantos?
Ang Ginoo mao ang bahin nga akong panulundon ug ang akong kupa; ikaw nagkupot sa akong panulundon.
Pinaagi kaniya nakabaton kita ug kaagian pinaagi sa pagtuo paingon niining maong grasya nga atong gibarogan ug kita nagmalipayon sa atong paglaom sa pag-ambit sa himaya sa Dios.
Pagmaya diha sa Ginoo ug paglipay, kamong mga matarong ug paninggit kamo sa kalipay, kamong tanan nga matarong ug kasingkasing!
Ang akong kasingkasing dili matarog, O Dios! Mag-awit ako, ug maghimo ug huni sa pagdayeg! Pagmata, akong kalag!
O pagpasalamat sa Ginoo kay siya maayo man kay ang iyang gugmang walay paglubad naglungtad hangtod sa kahangtoran.
sa paghatag ngadto sa nagsubo didto sa Zion— sa paghatag kanila ug purongpurong nga bulak inay abo, lana sa kalipay inay pagsubo, bisti sa pagdayeg inay luya nga espiritu; aron sila tawgon nga mga dagkong kahoy sa pagkamatarong, ang gitanom sa Ginoo, aron siya himayaon.
Ang akong mga ngabil magsinggit sa kalipay sa diha nga mag-awit ako ug mga pagdayeg kanimo; ang akong kalag usab nga imong giluwas.
O ang kaluwasan alang sa Israel moabot unta gikan sa Zion! Sa diha nga ang Ginoo magpahiuli sa katigayonan sa iyang katawhan, si Jacob maglipay, si Israel magmaya.
Ang among kasingkasing nalipay diha kaniya, kay nagsalig kami sa iyang balaan nga ngalan.
Sa kataposan, akong mga igsoon, paglipay kamo diha sa Ginoo. Ang pagsulat kaninyo sa mao gihapong mga butang dili makapuol kanako apan kaayohan alang kaninyo.
Pagpasalamat kamo sa Ginoo kay siya maayo; kay ang iyang gugmang walay paglubad molungtad hangtod sa kahangtoran! Ang tanang mga nasod naglibot kanako; sa ngalan sa Ginoo laglagon nako sila! Naglibot sila kanako, naglibot kanako sa tanang dapit; sa ngalan sa Ginoo laglagon nako sila! Naglibot sila kanako sama sa mga putyokan, sila nagdilaab sama sa kalayo sa mga tunok; sa ngalan sa Ginoo laglagon nako sila. Gitukmod ako nga tungod niana ako nagsukarap, apan ang Ginoo mitabang kanako. Ang Ginoo mao ang akong kalig-on ug ang akong awit; siya nahimo nga akong kaluwasan. Pamati sa malipayon nga awit sa kadaogan diha sa mga tolda sa mga matarong: “Ang tuong kamot sa Ginoo nagbuhat nga maisogon, ang tuong kamot sa Ginoo gibayaw, ang tuong kamot sa Ginoo nagbuhat nga maisogon!” Dili ako mamatay, kondili mabuhi ako, ug magsangyaw sa mga buhat sa Ginoo. Gipanton ako sa Ginoo sa hilabihan gayod, apan wala ako niya itugyan ngadto sa kamatayon. Buksi alang kanako ang mga ganghaan sa pagkamatarong aron ako mosulod niini ug magpasalamat sa Ginoo. Pasultiha ang Israel, “Ang iyang gugmang walay paglubad molungtad hangtod sa kahangtoran.”
Pag-awit alang sa Ginoo uban ang pagpasalamat, paghimo ug huni pinaagi sa lira ngadto sa atong Dios!
Ug ang mga linukat sa Ginoo mobalik, ug moadto sa Zion uban ang pag-awit; ug ang kalipay nga walay kataposan anha sa ibabaw sa ilang mga ulo; sila makabaton sa kasadya ug kalipay ug ang kasubo ug panghupaw mangahanaw.
Unya ang katawhan nangalipay tungod kay nanghatag man sila nga kinabubut-on uban sa tibuok nga kasingkasing, nanghatag sila sa kinabubut-on ngadto sa Ginoo. Si David nga hari nalipay usab pag-ayo.
Mahitungod sa katahom sa himaya sa imong pagkahalangdon, ug sa imong mga buhat nga kahibulongan, mamalandong ako.
Pamati sa malipayon nga awit sa kadaogan diha sa mga tolda sa mga matarong: “Ang tuong kamot sa Ginoo nagbuhat nga maisogon,
Magmaya ug maglipay unta ang tanan nga nangita kanimo; ang tanan nga nahigugma sa imong kaluwasan moingon unta kanunay, “Gamhanan ang Ginoo!”
Isulti unya kini nianang adlawa, “Tan-awa, kini mao ang atong Dios; kita naghulat kaniya aron siya magluwas kanato. Kini mao ang Ginoo, kita naghulat kaniya; magmaya kita ug maglipay diha sa iyang pagluwas.”
Padayega ang mga matinumanon diha sa himaya; paawita sila sa kalipay diha sa ilang mga higdaanan.
Mahitungod sa mga balaan nga ania sa yuta, sila mao ang mga halangdon, nga kanila anaa ang hingpit nako nga kalipay.
Bisan pa niana, ako ania gihapon uban kanimo; gikuptan nimo ang tuo nakong kamot. Ikaw magmando kanako pinaagi sa imong pagtambag, ug unya dawaton nimo ako sa himaya.
Sa dihang gibalik sa Ginoo ang maayong kahimtang sa Zion, kita sama niadtong mga nagdamgo. Unya ang atong mga baba napuno sa pagkatawa, ug ang atong mga dila sa paghugyaw sa kalipay; unya misulti sila sa kanasoran, “Ang Ginoo nagbuhat ug dagkong mga butang alang kanila.”
Busa pinaagi kaniya himoon nato sa kanunay ang halad sa pagdayeg ngadto sa Dios, sa ato pa, sa bunga sa mga ngabil nga nag-ila sa iyang ngalan.
Unya si David misugo sa mga pangulo sa mga Levihanon sa pagtudlo sa ilang mga kaigsoonan ingon nga mga mag-aawit, uban sa mga tulunggon, sa mga alpa, sa mga lira ug sa mga piyangpiyang, aron sa pagpatugbaw sa tingog sa kalipay.
Apan akong gihupay ug gipahilom ang akong kalag, sama sa usa ka gilutas nga bata diha sa iyang inahan; sama sa usa ka gilutas nga bata mao usab ang akong kalag.
Ang paglaom sa matarong mosangpot sa kalipay, apan ang gipaabot sa daotan mahanaw.
ang mga lagda sa Ginoo matarong, naglipay sa kasingkasing; ang kasugoan sa Ginoo lunsay, nagdan-ag sa mga mata;
Ibalik kanako ang kalipay sa imong kaluwasan, ug agaka ako diha sa masinugtanon nga espiritu.
“Ang gingharian sa langit sama sa usa ka bahandi nga gitagoan didto sa usa ka uma. Nakaplagan kini sa usa ka tawo ug iya kining gibalik pagtago ug tungod sa iyang kalipay siya milakaw ug iyang gibaligya ang tanan niyang kabtangan ug iyang gipalit ang maong uma.
Gikan sa baba sa mga gagmayng bata ug sa mga masuso gipahimutang nimo ang kalig-on tungod sa mga nakigbatok kanimo aron mapahilom nimo ang kaaway ug ang tigpanimalos.
Apan salamat sa Dios nga mao ang naghatag kanato sa kadaogan pinaagi sa atong Ginoong Jesu-Cristo.
Ang akong kalag gihidlaw, Oo, nangandoy sa mga hawanan sa Ginoo; ang akong kasingkasing ug ang akong unod nag-awit nga malipayon ngadto sa Dios nga buhi.
Gidayeg ko ikaw, kay makalilisang ug katingalahan ang pagbuhat kanako, Katingalahan ang imong mga buhat! Nahibalo ako niana pag-ayo;
“Sa pagkatinuod ang Dios mao ang akong kaluwasan; ako mosalig, ug dili mahadlok kay ang Ginoong Dios mao ang akong kusog ug ang akong awit, ug siya nahimo nga akong kaluwasan.”
Tungod sa akong kalisdanan misangpit ako sa Ginoo; mitubag kanako ang Ginoo ug gibutang niya ako sa dapit nga lapad. Uban kanako ang Ginoo, dili ako mahadlok. Unsay mahimo sa tawo kanako?
Kay ako anaa niining pagsalig, ako nasayod nga ako magpabilin ug magpadayon pa uban kaninyong tanan, alang sa inyong kauswagan ug kalipay diha sa pagtuo,
Pagkadako gayod sa imong kaayo nga gitagana nimo sa mga may kahadlok kanimo, ug giandam nimo alang kanila nga midangop kanimo, sa atubangan sa mga anak sa katawhan!
Unya siya miingon kanila, “Padayon kamo; kan-a ang tambok ug imna ang tam-is nga bino ug pagpadala ug mga bahin kaniya nga walay giandam kay kining adlawa balaan alang sa atong Ginoo. Ug ayaw kasubo kay ang kalipay sa Ginoo maoy inyong kusog.”
Apan palipaya kadtong tanan nga midangop kanimo, sa kanunay pasinggita sila sa kalipay; panalipdi sila aron nga ang nahigugma sa imong ngalan maglipay diha kanimo. Kay ikaw magpanalangin sa mga matarong, O Ginoo, ikaw magtabon kaniya uban sa kaluoy ingon sa usa ka taming.
Maglipay ako ug magmaya tungod sa imong gugmang walay paglubad, kay nakita man nimo ang akong kasakit; nahibaloan nimo nga ang akong kalag anaa sa mga kalisdanan,
Ang tanang mga adlaw sa mga sinakit daotan, apan ang malipayong kasingkasing adunay makanunayong pagsaulog.
“Sa pagkatinuod ang Dios mao ang akong kaluwasan; ako mosalig, ug dili mahadlok kay ang Ginoong Dios mao ang akong kusog ug ang akong awit, ug siya nahimo nga akong kaluwasan.” Busa uban ang kalipay, kamo magtimba ug tubig gikan sa mga atabay sa kaluwasan.
Ug ang mga linukat sa Ginoo mamalik, ug moabot nga mag-awit didto sa Zion; ang walay kataposan nga kalipay maanaa sa ilang mga ulo, sila makabaton ug kasadya ug kalipay; ug ang kasubo ug ang pagpanghupaw mobiya.
Hangtod karon wala pa kamo mangayo pinaagi sa akong ngalan. Pangayo kamo ug makadawat kamo aron mahingpit ang inyong kalipay.
Gipaila nimo kanako ang mga dalan sa kinabuhi, himoon nimo ako nga puno sa kalipay pinaagi sa imong presensya.’