Kategorya
67 Mga Bersikulo sa Bibliya Mahitungod sa Kalinaw gikan sa Diyos
Naa sa pulong sa Ginoo nasulat: "Ang Ginoo mopakig-away alang kaninyo, ug kamo magpakahilom ra" (Exodo 14:14). Hunahunaa kini, higala. Kon naa ta sa kalisod, angay lang gyud nga mopahulay ta sa Ginoo. Nianang pagsalig nato Kaniya, mohatag Siya nato ug kalinaw.
Siya ang atong tigpanalipod sa mga pagsulay, kalisdanan, o tentasyon; Siya man gani ang makahilom niini. Kon mosalig ta Kaniya, mawala ang kahadlok ug mugawas ta nga luwas. Ang kulang na lang nato mao ang pagpalig-on sa atong pagtuo Kaniya, labaw sa tanan, aron makapamuyo ta nga luwas diha sa Iyang dakong pagkamatinud-anon.
Pahulay sa Ginoo, busga ang imong kaugalingon sa Iyang pulong, ug walay bisan unsang bagyo ang makagamhanan sa imong emosyon, kay si Jesus ang imong prinsipe sa kalinaw.
Ikaw nagbantay kaniya diha sa hingpit nga pakigdait, nga ang hunahuna nagpabilin diha kanimo, tungod kay siya nagsalig kanimo.
Ang kalinaw ibilin nako kaninyo, ang akong kalinaw ihatag nako kaninyo. Ihatag nako kini kaninyo, dili sama sa paghatag sa kalibotan. Ayaw kamo kaguol diha sa inyong kasingkasing, ayaw kamo pagtalaw.
Gisulti nako kini kaninyo aron nga dinhi kanako makabaton kamo ug kalinaw. Dinhi sa kalibotan aduna kamoy kalisdanan. Apan pagmadasigon, gibuntog na nako ang kalibotan.”
Ang grasya maanaa kaninyo ug ang kalinaw nga gikan sa Dios nga Amahan nato ug sa Ginoong Jesu-Cristo,
Ug ang kalinaw sa Dios nga milapaw sa tanang pagpanabot, magbantay sa inyong mga kasingkasing ug sa inyong mga hunahuna diha kang Cristo Jesus.
Karon ang Ginoo sa kalinaw maghatag kaninyo ug kalinaw sa tanang panahon sa tanang paagi. Ang Ginoo mag-uban kaninyong tanan.
Pabiyai niya ang daotan ug ipabuhat kaniya ang maayo, ipapangita kaniya ang kalinaw ug ipakab-ot kini.
Buhata ninyo ang inyong nakat-onan ug nadawat ug nadungog ug nakita kanako ug ang Dios sa kalinaw mag-uban kaninyo.
Kay ang Dios dili Dios sa kasamok, kondili sa kalinaw. Sama sa batasan sa tanang mga iglesia sa mga balaan,
Tinguhaa ang pagpakigdait uban sa tanang tawo ug ang pagkabalaan nga kon wala kini walay si bisan kinsa nga makakita sa Ginoo.
Ang Ginoo maghatag unta ug kusog sa iyang katawhan! Ang Ginoo magpanalangin unta ug kalinaw ngadto sa iyang katawhan!
Ayaw kamo kabalaka mahitungod sa bisan unsang butang, apan sa tanang butang ipahibalo ninyo sa Dios ang inyong mga hangyo pinaagi sa pag-ampo ug sa pagpangamuyo uban ang pagpasalamat. Ug ang kalinaw sa Dios nga milapaw sa tanang pagpanabot, magbantay sa inyong mga kasingkasing ug sa inyong mga hunahuna diha kang Cristo Jesus.
Ang grasya ug kalinaw ipadagaya unta alang kaninyo diha sa inyong kahibalo sa Dios ug kang Jesus nga atong Ginoo.
Kay ang kabukiran mawala ug ang kabungtoran mabalhin, apan ang akong gugmang walay paglubad dili mobulag kanimo, ug ang akong kasabotan sa pakigdait dili mahanaw, nag-ingon ang Ginoo nga adunay kaluoy kanimo.
Ug paharia ang kalinaw ni Cristo diha sa inyong mga kasingkasing, nga ngadto niini kamo gitawag diha sa usa ka lawas. Ug pagmapasalamaton kamo.
“Kay kamo manggula diha sa kalipay, ug mandoan diha sa pakigdait; ang kabukiran ug ang kabungtoran sa imong atubangan manghugyaw sa pag-awit, ug ang tanang kakahoyan sa kapatagan mopakpak sa ilang mga kamot.
Busa tungod kay gihimo man kitang matarong pinaagi sa pagtuo, kita may pagkigdait na uban sa Dios pinaagi sa atong Ginoong Jesu-Cristo.
Kay ako nahibalo sa akong mga laraw alang kaninyo, nag-ingon ang Ginoo, mga laraw sa kaayohan ug dili sa kadaotan, sa paghatag kaninyo ug kaugmaon ug paglaom.
Diha sa kalinaw ako mohigda ug matulog; kay ikaw lamang, O Ginoo, ang nagpapuyo kanako nga layo sa kakuyaw.
Kalinaw, kalinaw, ngadto sa layo ug sa duol, nag-ingon ang Ginoo; ug ako mag-ayo kaniya.
Ang Dios sa paglaom magpuno unta kaninyo sa tumang kalipay ug kalinaw tungod sa inyong pagtuo, aron nga pinaagi sa gahom sa Espiritu Santo magmadagayaon kamo sa paglaom.
Pabatia ako sa isulti sa Dios nga Ginoo, kay siya magsulti ug pakigdait sa iyang katawhan, sa iyang mga balaan, apan ayaw sila pabalika sa binuang.
ug sa pagtahod kanila pag-ayo diha sa gugma tungod sa ilang buluhaton. Pagdinaitay kamo tali kaninyo.
Nganha kaninyong tanan nga anaa sa Roma nga gihigugma sa Dios, gitawag aron mabalaan. Ang grasya maanaa kaninyo ug ang kalinaw nga gikan sa Dios nga atong Amahan ug sa Ginoong Jesu-Cristo.
Apan ang bunga sa Espiritu mao ang gugma, kalipay, kalinaw, pailob, pagkamaluluy-on, pagkamaayo, pagkamatinumanon,
Ang panghunahuna nga anaa sa unod mosangpot sa kamatayon apan ang panghunahuna nga anaa sa Espiritu mosangpot sa kinabuhi ug kalinaw.
“Hilom kamo ug ilha ninyo nga ako mao ang Dios. Gibayaw ako taliwala sa mga nasod, gibayaw ako dinhi sa yuta!”
O namati pa unta ikaw sa akong mga sugo! Ang imong pakigdait mahisama unta sa usa ka suba, ug ang imong pagkamatarong mahisama sa mga balod sa dagat;
Timan-i ang tawong dili masaway, ug tan-awa ang matarong, kay ang sangpotanan nianang tawhana kauswagan.
Kay alang kanato ang usa ka bata natawo, alang kanato ang usa ka anak nga lalaki gihatag, ug ang kagamhanan ipahiluna sa iyang abaga, ug ang iyang ngalan tawgon ug “Kahibulongang Magtatambag, Dios nga Makagagahom, Amahan nga Walay Kataposan, Prinsipe sa Pakigdait.”
Busa paninglon ang ilang dugo diha sa ulo ni Joab ug diha sa ulo sa iyang kaliwatan sa walay kataposan. Apan ngadto kang David ug sa iyang kaliwatan ug sa iyang balay ug sa iyang trono, may kalinaw gikan sa Ginoo hangtod sa kahangtoran.”
“Ako magbuhat uban kanila ug usa ka kasabotan sa pakigdait ug puohon nako ang mga bangis nga mananap gikan sa yuta ug sila magpuyo nga layo sa kakuyaw diha sa kamingawan ug mangatulog diha sa kalasangan.
Ug ang sangpotanan sa pagkamatarong mao ang pakigdait, ug ang sangpotanan sa pagkamatarong kalinaw ug pagsalig hangtod sa kahangtoran.
mosulod siya sa kalinaw; sila mopahulay diha sa ilang mga higdaanan, sila nga naglakaw diha sa iyang katarong.
matinguhaon sa pagpatunhay sa espirituhanong panaghiusa pinaagi sa bugkos sa panagdait.
Kon ang mga pamaagi sa usa ka tawo makapahimuot sa Ginoo, iyang himoon bisan ang iyang mga kaaway nga makigdait kaniya.
Ang Dios sa pakigdait magbalaan unta kaninyo sa kinatibuk-an, ug ang inyong bug-os nga espiritu, kalag ug lawas magpabilin unta nga dili masaway inig-abot sa atong Ginoong Jesu-Cristo.
Unya si Jesus miingon kanila pag-usab, “Ang kalinaw mag-uban kaninyo. Ingon nga gipadala ako sa Amahan, ako usab magpadala kaninyo.”
“Mao kini ang giingon sa Ginoo sa mga panon: Ang puasa sa ikaupat nga bulan, ug ang puasa sa ikalima, ug ang puasa sa ikapito, ug ang puasa sa ikanapulo mahimo nga kasadya ug kalipay alang sa balay sa Juda, ug mga malipayon nga kasaulogan, busa higugmaa ang kamatuoran ug pakigdait.
Sa kataposan, mga igsoon, pagmalipayon kamo. Hingpita ang inyong kaugalingon, pagmadasigon kamo, pagsinabtanay kamo sa usa ug usa, pagpuyo kamo nga malinawon, ug ang Dios sa gugma ug kalinaw mag-uban kaninyo.
Pagkatahom ibabaw sa kabukiran sa mga tiil niadtong nagdala sa maayong balita, nga nagmantala sa pakigdait, nga nagdala ug maayong balita sa kaayohan, nga nagmantala sa kaluwasan, nga nag-ingon sa Zion, “Ang imong Dios naghari.”
Kay siya mao ang atong pakigdait nga naghiusa kanato ug pinaagi sa iyang lawas miguba sa nag-ulang nga paril sa panagbingkil.
Ang Ginoo, ang imong Dios, anaa sa imong taliwala, usa ka manggugubat nga maghatag ug kadaogan; siya magmaya tungod kanimo uban ang kalipay, siya magbag-o kanimo diha sa iyang gugma; siya magmalipayon tungod kanimo uban ang pag-awit,
Ang paglimbong anaa sa kasingkasing sa naglaraw ug daotan, apan kadtong naglaraw ug maayo adunay kalipay.
Karon hinaot nga ang Dios sa kalinaw nga nagbanhaw sa atong Ginoong Jesus, ang dakong magbalantay sa mga karnero, pinaagi sa dugo sa dayon nga kasabotan, magsangkap unta kaninyo sa tanang maayong butang aron kamo makatuman sa iyang kabubut-on. Magbuhat unta siya diha kaninyo sa makapahimuot sa iyang pagtan-aw, pinaagi kang Jesu-Cristo, nga kaniya anaa ang himaya hangtod sa kahangtoran. Amen.
Gipahigda niya ako diha sa lunhawng sibsibanan; gitultolan niya ako sa daplin sa mga tubig nga linaw;
Mao kini ang naghupay kanako sa akong kagul-anan, kay ang imong pulong naghatag kanako ug kinabuhi.
Busa unsa may atong isulti mahitungod niini? Kon ang Dios dapig kanato, kinsa man ang mobatok kanato?
Kay kita nga nagtuo nakasulod sa maong pahulay, sumala sa iyang gisulti, “Ingon nga akong gipanumpa tungod sa akong kapungot, ‘Dili gayod sila makasulod sa akong pahulay,’ ” bisan ug ang iyang mga buhat nahuman na sukad pa sa pagkatukod sa kalibotan.
ug pinaagi kaniya mipasig-uli nganha sa iyang kaugalingon ang tanang mga butang sa kayutaan o sa kalangitan, ug naghimo sa pakigdait pinaagi sa iyang dugo diha sa krus.
Itugyan ngadto sa Ginoo ang imong palas-anon, ug siya mag-agak kanimo; dili gayod niya itugot nga matarog ang matarong.
kay ang Dios wala maghatag kanato ug espiritu sa katalaw kondili sa gahom ug sa gugma ug sa pagpugong sa kaugaligon.
Apan siya gisamaran tungod sa atong kalapasan, napangos siya tungod sa atong mga kasal-anan, diha kaniya ang silot nga naghimo kanato nga bug-os, ug pinaagi sa iyang mga labod kita nangaayo.
Siya nga nagpuyo diha sa panalipod sa Labing Halangdon, nga nagpahulay ilalom sa landong sa Labing Gamhanan,
Dalaygon ang Dios ug Amahan sa atong Ginoong Jesu-Cristo, ang Amahan sa mga kaluoy ug Dios sa tanang paglipay.