Kategorya
67 Mga Bersikulo sa Bibliya para sa Pagbangutan
Higala, kabalo ka, sa mga lubong, ang paghisgot bahin sa gugma sa Espiritu Santo ug sa iyang walay kinutuban nga kahupayan mao gyud ang labing makapahupay. Ang mga pulong sa tawo, usahay, dili makaayo sa nasakitan nga kasingkasing, apan ang paglaum kang Kristo Hesus, makaayo gyud kini sa atong kalag.
Bisan pa sa kaguol nga atong gibati sa mga lubong, ang presensya sa mga tawo nga nagbangutan, naghatag og higayon para ipaambit si Hesus ug madangat kadtong wala pa modawat kaniya isip bugtong Manluluwas. Mao gyud ni ang panahon para ipaila-ila nato si Hesus.
Ang pagpaambit sa mensahe sa kaluwasan ug ang paghisgot sa kinabuhi sa mipanaw uban sa Ginoo, makahatag gyud og kusog sa kasingkasing labi na ang paglaum nga magkita ta pag-usab puhon kon dawaton nato ang kaluwasan nga gitanyag sa Dios pinaagi ni Hesukristo1.
Kinahanglan gyud nga mapuno ta sa Espiritu Santo aron magamit ta sa Dios sa pag-agbay ug pagdasig sa tanan. Pasagdi nga ang Dios maoy mogiya sa imong kinabuhi aron ang Iyang gugma makita diha kanimo.
Ikaw ang hingpit nga tawo nga makahatag og kahupayan, mahimong kapasilongan, ug makapakita sa gugma ni Hesus. Ayaw kahadlok, ang Ginoo mouban kanimo.
Sama sa usa ka bata nga gihupay sa iyang inahan, hupayon usab kamo nako; kamo hupayon diha sa Jerusalem.
Kon kita buhi, nabuhi kita alang sa Ginoo; ug kon kita mamatay, mamatay kita alang sa Ginoo; sa ingon niana, buhi kita o patay, iya kita sa Ginoo.
Si Jesus miingon kaniya, “Ako mao ang pagkabanhaw ug ang kinabuhi. Ang nagtuo kanako, bisan siya mamatay, mabuhi siya ug ang tanan nga buhi ug nagtuo kanako dili na gayod mamatay. Motuo ba ikaw niini?”
Sa pagkatinuod gayod, sultihan ko kamo nga ang namati sa akong pulong ug nagtuo kaniya nga nagpadala kanako may kinabuhi nga dayon ug dili na hukman, apan nakalatas na siya gikan sa kamatayon ngadto sa kinabuhi.
Kay ako nasayod nga ang akong Manluluwas buhi, ug sa kataposan, siya motindog ibabaw sa yuta; Ug human malaglag sa ingon ang akong panit, unya gikan sa akong unod makita nako ang Dios;
Si Jesus miingon kaniya, “Ako mao ang pagkabanhaw ug ang kinabuhi. Ang nagtuo kanako, bisan siya mamatay, mabuhi siya
Apan dili kami buot, mga igsoon, nga kamo dili mahibalo mahitungod sa mga nangamatay, aron dili kamo magsubo ingon sa uban nga walay paglaom. Kay kon kita nagtuo nga si Cristo namatay ug nabanhaw, mao usab sila nga mga nangamatay, dad-on ra unya sa Dios pinaagi kang Jesus uban kaniya.
Ang Ginoo mao ang akong magbalantay, walay makulang kanako. Gipahigda niya ako diha sa lunhawng sibsibanan; gitultolan niya ako sa daplin sa mga tubig nga linaw; gipalig-on niya ang akong kalag. Gimandoan niya ako diha sa mga dalan sa pagkamatarong tungod ug alang sa iyang ngalan. Bisan ug maglakaw ako latas sa walog sa landong sa kamatayon, dili ako mahadlok sa bisan unsang daotan; kay ikaw uban man kanako; ang imong bunal ug sungkod, naghupay kanako.
nga kini mao ang Dios, atong Dios hangtod sa kahangtoran. Siya mao ang atong magmamando hangtod sa kahangtoran.
Ug busa, kamo usab may kasubo karon apan makigkita ra ako kaninyo pag-usab, ug unya ang inyong mga kasingkasing malipay ug wala unyay bisan kinsa nga mokuha sa inyong kalipay gikan kaninyo.
Kay ingon nga diha kang Adan ang tanan nangamatay, ingon usab diha kang Cristo ang tanan mangabuhi.
Kay alang kanako ang pagkinabuhi mao si Cristo, ug ang pagkamatay maoy pagdaog.
Ug ang kalinaw sa Dios nga milapaw sa tanang pagpanabot, magbantay sa inyong mga kasingkasing ug sa inyong mga hunahuna diha kang Cristo Jesus.
Kay kon kita nagtuo nga si Cristo namatay ug nabanhaw, mao usab sila nga mga nangamatay, dad-on ra unya sa Dios pinaagi kang Jesus uban kaniya. Kay kini among ipahayag kaninyo sumala sa pulong sa Ginoo, nga kitang mga buhi nga nagpabilin pa hangtod sa pag-abot sa Ginoo, dili mag-una kanila nga mga nangamatay. Kay ang Ginoo gayod mao ang manaog gikan sa langit uban sa pagmando, ug uban sa tingog sa pangulong anghel, ug uban sa tingog sa trumpeta sa Dios. Ug unya ang mga nangamatay diha kang Cristo mouna sa pagpamangon. Ug kita nga mga buhi pa nga nahibilin, sakgawon unya ngadto sa mga panganod uban kanila sa pagsugat sa Ginoo diha sa kahanginan. Ug sa ingon niini kita makig-uban na kanunay sa Ginoo.
Asa ba ako paingon gikan sa imong Espiritu? O asa ba ako mopalayo gikan sa imong presensiya? Kon mosaka ako ngadto sa langit, atua ikaw didto! Kon buhaton nako ang akong higdaanan didto sa Sheol, atua ikaw didto!
Ayaw kamo kahibulong niini kay ang takna nagsingabot na nga ang tanan nga anaa sa mga lubong mamati sa iyang tingog ug ang mga nagbuhat ug maayo manggula sa pagkabanhaw ngadto sa kinabuhi ug ang mga nagbuhat ug daotan sa pagkabanhaw ngadto sa silot.
ayaw kahadlok, kay ania ako uban kanimo, ayaw kabalaka, kay ako mao ang imong Dios; lig-onon ko ikaw ug tabangan ko ikaw, ituboy ko ikaw pinaagi sa akong madaogon nga tuong kamot.
Ikaw nga nagpakita kanako ug daghang kagul-anan ug katalagman, mopalig-on kanako pag-usab; gikan sa kahiladman sa yuta pabangonon nimo ako pag-usab. Ikaw magdugang sa akong dungog ug maghupay kanako pag-usab.
Dalaygon ang Dios ug Amahan sa atong Ginoong Jesu-Cristo, ang Amahan sa mga kaluoy ug Dios sa tanang paglipay. Siya naglipay kanamo sa tanan namong kasakit aron kami makahimo sa paglipay kanila nga anaa sa bisan unsang kasakit, pinaagi sa paglipay nga niini kami gilipay sa Dios.
Unya ang ulay maglipay diha sa sayaw ug ang mga batan-ong lalaki ug mga tigulang magsadya. Himoon nako nga kalipay ang ilang pagsubo, lipayon nako sila, ug hatagan sila ug kalipay sa ilang kasub-anan.
Ug nadungog nako gikan sa trono ang usa ka dakong tingog nga nag-ingon, “Tan-awa, ang puluy-anan sa Dios anaa uban sa mga tawo. Siya magpuyo uban kanila ug sila mahimo nga iyang mga katawhan, ug ang Dios gayod mao ang magkig-uban kanila ug mahimo nga ilang Dios. Iyang pahiran ang tanang luha gikan sa ilang mga mata, ug ang kamatayon wala na, ug wala na usab unyay pagminatay o paghilak o kasakit kay ang unang mga butang nangagi na.”
Ug sa diha nga ang madunot kasul-oban na ug dili na madunot, ug ang mamatay kasul-oban na ug dili mamatay, matuman na gayod unya ang nasulat nga nag-ingon, “Ang kamatayon gilamoy ngadto sa kadaogan.” “O kamatayon, hain na ang imong kadaogan? O kamatayon, hain na ang imong kalala?” Ang kalala sa kamatayon mao ang sala ug ang gahom sa sala mao ang balaod. Apan salamat sa Dios nga mao ang naghatag kanato sa kadaogan pinaagi sa atong Ginoong Jesu-Cristo.
iyang lamyon ang kamatayon hangtod sa kahangtoran. Ang Ginoong Dios magpahid sa mga luha gikan sa tanang mga nawong ug ang kaulaw sa iyang katawhan kuhaon niya gikan sa tibuok nga yuta, kay ang Ginoo nagsulti niini.
Kay ang Ginoo maghupay sa Zion; iyang hupayon ang tanan niyang mga dapit nga nangaguba, ug himoon niya ang iyang kamingawan nga sama sa Eden, ug ang iyang disyerto nga sama sa tanaman sa Ginoo; kalipay ug kasadya makaplagan diha kaniya, ang pagpasalamat ug ang tingog sa huni.
“Ayaw kamo kaguol diha sa inyong kasingkasing. Salig kamo sa Dios ug salig usab kamo kanako. Wala ba diay ikaw motuo nga ako anaa sa Amahan ug nga ang Amahan ania kanako? Ang mga pulong nga akong gisulti kaninyo wala nako isulti gikan sa akong kaugalingon, kondili ang Amahan nga ania sulod kanako mao ang naghimo sa iyang mga buhat. Salig kamo kanako, nga ako anaa sa Amahan ug nga ang Amahan ania kanako, o kon dili, salig kamo tungod sa maong mga buhat. “Sa pagkatinuod gayod, sultihan ko kamo nga ang nagtuo kanako magbuhat usab sa mga buhat nga akong gibuhat, ug labaw pa ka dagko kay niini ang iyang buhaton kay ako moadto man sa Amahan. Ug bisan unsay inyong pangayoon pinaagi sa akong ngalan, buhaton nako kini aron ang Amahan mapasidunggan diha sa Anak. Kon mangayo kamo ug bisan unsa pinaagi sa akong ngalan, kini akong buhaton. “Kon nahigugma kamo kanako, tumanon ninyo ang akong mga sugo. Ug ako mangamuyo sa Amahan, ug kamo iyang hatagan ug laing Manlalaban nga mag-uban kaninyo hangtod sa kahangtoran nga mao ang Espiritu sa kamatuoran, nga ang kalibotan dili makadawat tungod kay ang kalibotan dili man makakita kaniya o makaila kaniya. Kamo nakaila na kaniya kay siya nagpuyo man uban kaninyo ug maanaa sa sulod ninyo. “Dili ko kamo biyaan nga daw mga ilo nga tuwapos. Ako moanha kaninyo. Mubo na lang ang panahon ug unya ang kalibotan dili na makakita kanako, apan kamo makakita kanako. Tungod kay ako buhi, kamo usab mabuhi. Sa balay sa akong Amahan adunay daghang puluy-anan. Kon dili pa kini mao, moingon ba ako kaninyo nga moadto ako aron sa pag-andam ug luna alang kaninyo? Niana unyang adlawa inyong mahibaloan nga ako anaa sa akong Amahan ug kamo ania kanako ug ako anaa kaninyo. Ang nagbaton sa akong mga sugo ug nagtuman niini mao ang nahigugma kanako ug ang nahigugma kanako higugmaon sa akong Amahan ug ako mahigugma kaniya ug magpadayag sa akong kaugalingon nganha kaniya.” Si Judas (dili ang Iscariote) miingon kaniya, “Ginoo, ngano ba nga anhi man ikaw kanamo magpadayag sa imong kaugalingon, ug dili hinuon ngadto sa kalibotan?” Si Jesus mitubag ug miingon kaniya, “Kon ang usa ka tawo nahigugma kanako, siya magtuman sa akong pulong, ug ang akong Amahan mahigugma kaniya ug moanha kami kaniya ug kami mopuyo uban kaniya. Ang wala mahigugma kanako dili magtuman sa akong mga pulong ug ang pulong nga inyong nadungog dili akoa kondili sa Amahan nga nagpadala kanako. “Kining mga butanga gisulti nako kaninyo samtang ania pa ako uban kaninyo. Apan ang Manlalaban, ang Espiritu Santo, nga sa akong ngalan ipadala sa Amahan, siya magtudlo kaninyo sa tanang butang ug magpahinumdom kaninyo sa tanan nga akong gisulti kaninyo. Ang kalinaw ibilin nako kaninyo, ang akong kalinaw ihatag nako kaninyo. Ihatag nako kini kaninyo, dili sama sa paghatag sa kalibotan. Ayaw kamo kaguol diha sa inyong kasingkasing, ayaw kamo pagtalaw. Nakadungog kamo kanako nga nag-ingon kaninyo, ‘Ako moadto apan moanha ra ako kaninyo.’ Kon kamo nahigugma kanako, malipay kamo nga ako moadto sa Amahan kay ang Amahan labaw pa man kanako. Ug karon gisultihan kamo nako sa dili pa kini mahitabo, aron nga kon kini mahitabo na, manuo kamo. Ug sa makaadto na ako ug makaandam na ug dapit alang kaninyo, moanhi ako pag-usab ug kuhaon nako kamo aron nga asa ako atua usab kamo.
Gisulti nako kini kaninyo aron nga dinhi kanako makabaton kamo ug kalinaw. Dinhi sa kalibotan aduna kamoy kalisdanan. Apan pagmadasigon, gibuntog na nako ang kalibotan.”
apan kadtong naghulat sa Ginoo magbag-o sa ilang kusog, sila manglupad pinaagi sa mga pako sama sa mga agila, sila managan ug dili kapoyon, sila manglakaw ug dili mangaluya.
Bisan ug maglakaw ako latas sa walog sa landong sa kamatayon, dili ako mahadlok sa bisan unsang daotan; kay ikaw uban man kanako; ang imong bunal ug sungkod, naghupay kanako.
Kay kita nasayod nga kon madugta na kining atong yutan-ong puluy-anan nga tolda, aduna kitay tinukod sa Dios, usa ka balay nga dili binuhat sa mga kamot, walay kataposan didto sa langit. Kay kitang tanan kinahanglan mangatubang sa hukmanan ni Cristo aron ang matag usa modawat sumala sa nabuhat sa iyang lawas, maayo man o daotan. Busa sa nasayran namo ang pagkahadlok sa Ginoo, kami nangdani sa mga tawo. Hinuon, kami nasayran na sa Dios, ug ako naglaom nga kini masayran usab sa inyong mga tanlag. Wala kami magdayeg pag-usab sa among kaugalingon nganha kaninyo, apan naghatag hinuon kaninyo ug higayon sa pagpasigarbo tungod kanamo, aron kamo adunay ikatubag kanila nga nagpasigarbo diha sa dagway lamang ug dili sa diha kasingkasing. Kay kon kami wala sa among kaugalingon, kini alang sa Dios; ug kon kami anaa sa maayo nga panimuot, kini alang kaninyo. Kay ang gugma ni Cristo nagpugong kanamo, tungod kay kami naghukom man sa ingon niini, nga may usa nga nagpakamatay alang sa tanan busa ang tanan nangamatay. Ug siya namatay alang sa tanan, aron sila nga mga buhi magkinabuhi dili na alang sa ilang kaugalingon, kondili alang kaniya nga namatay ug nabanhaw tungod kanila. Busa sukad karon dili na namo ilhon ang tawo sumala sa unod bisan pa kon kaniadto giila namo si Cristo sumala sa unod, karon wala na kami mag-ila kaniya sa ingon. Busa kon ang tawo anaa kang Cristo, siya bag-o na nga binuhat; ang daan nangagi na, tan-awa, ang bag-o nahiabot na. Ug kining tanan gikan sa Dios, nga mao ang nagpasig-uli kanato ngadto kaniya pinaagi kang Cristo, ug naghatag kanamo sa buluhaton sa pagpasig-uli ingon nga ang Dios diha kang Cristo nagpasig-uli sa kalibotan ngadto sa iyang kaugalingon sa walay pag-isip batok kanila sa ilang kalapasan. Ug siya nagpiyal kanamo sa mensahe sa pagpasig-uli. Kay dinhi niini kita nagpanghupaw sa atong pagpangandoy nga unta kasul-oban na kita sa atong langitnong puluy-anan, Tungod kang Cristo kami mga pinadala, sama nga ang Dios naghangyo pinaagi kanamo. Alang kang Cristo, naghangyo kami kaninyo, pasig-uli kamo ngadto sa Dios. Tungod kanato si Cristo nga wala makasinati ug sala gihimo niya nga sala, aron diha kang Cristo mahimo kitang pagkamatarong sa Dios. aron nga sa kasul-oban na kita niini, kita dili makit-an nga mga hubo. Kay samtang ania pa kita niining maong tolda, kita nag-agulo sa kabug-at, dili tungod kay buot kita nga maghukas, kondili nga masul-oban pa, aron ang may kamatayon lamyon sa kinabuhi. Siya nga nag-andam kanato alang niining butanga mao ang Dios nga naghatag kanato sa Espiritu ingon nga pasalig.
Ang Ginoo maayo, lig-on nga salipdanan sa adlaw sa kasamok; siya makaila kanila nga modangop kaniya.
Kay misalig ako nga bisan kamatayon, o kinabuhi, o mga anghel o mga kadagkoan o mga butang karon o mga butang nga umaabot o mga gahom, o kahabogon, o giladmon, o bisan unsa diha sa tibuok kabuhatan, dili makapahimulag kanato gikan sa gugma sa Dios, sa gugma nga anaa kang Cristo Jesus nga atong Ginoo.
Busa kanunay kita nga masaligon ug nasayod kita nga samtang ania pa kita sa lawas, kita layo gikan sa Ginoo kay kita naglakaw man pinaagi sa pagtuo, dili pinaagi sa atong panan-aw. Busa kita masaligon ug maayo pa alang kanato nga mahimulag sa lawas ug makig-uban sa Ginoo.
Unya nianang adlawa ikaw moingon: “Pasalamatan ko ikaw, O Ginoo, kay bisan ug ikaw nasuko kanako, ang imong kasuko nahanaw, ug imo akong gihupay.
Kay kita nasayod nga kon madugta na kining atong yutan-ong puluy-anan nga tolda, aduna kitay tinukod sa Dios, usa ka balay nga dili binuhat sa mga kamot, walay kataposan didto sa langit.
Ang Ginoo duol niadtong mga magul-anon ug kasingkasing, ug nagluwas niadtong naluya ang espiritu.
Ug nabati nako gikan sa langit ang usa ka tingog nga nag-ingon, “Isulat kini: Bulahan ang mga patay nga nangamatay diha sa Ginoo sukad karon.” “Bulahan gayod,” nag-ingon ang Espiritu, “aron makapahulay na sila gikan sa ilang mga paghago, kay ang ilang binuhatan mokuyog man kanila!”
Ayaw kahadlok sa mga butang nga sa dili madugay imo nang antoson. Tan-awa, ang yawa hapit na magbanlod sa pipila kaninyo ngadto sa bilanggoan, aron masulayan kamo, ug sakiton kamo sulod sa napulo ka adlaw. Pagmatinumanon hangtod sa kamatayon, ug hatagan ko ikaw sa purongpurong nga kinabuhi.
Ako napiit taliwala sa duha. Ang akong tinguha mao unta ang pagbiya ug makig-uban kang Cristo, kay kini labawng maayo. Apan ang pagpabilin diha sa unod labaw nga gikinahanglan tungod kaninyo.
Pamati, isulti nako kaninyo ang usa ka tinago. Dili kitang tanan mangamatay, apan kitang tanan mangausab,
Walay usa kanato nga nagkinabuhi alang sa iyang kaugalingon, ug walay usa kanato nga mamatay alang sa iyang kaugalingon. Kon kita buhi, nabuhi kita alang sa Ginoo; ug kon kita mamatay, mamatay kita alang sa Ginoo; sa ingon niana, buhi kita o patay, iya kita sa Ginoo. Kay alang niining maong tuyo si Cristo namatay ug nabuhi pag-usab aron mahimo siyang Ginoo sa mga patay ug sa mga buhi.
Bantayi ang inyong kinabuhi nga malikay sa pagkamahigugmaon sa salapi ug himoa nga matagbaw kamo sa inyong mga naangkon karon, kay siya gayod mao ang nag-ingon, “Dili ko gayod ikaw pasagdan o biyaan.” Busa makaingon kita nga masaligon, “Ang Ginoo mao ang akong magtatabang, dili ako mahadlok; unsa may mahimo sa tawo kanako?”
Ang Dios sa paglaom magpuno unta kaninyo sa tumang kalipay ug kalinaw tungod sa inyong pagtuo, aron nga pinaagi sa gahom sa Espiritu Santo magmadagayaon kamo sa paglaom.
Ang Dios mao ang atong dalangpanan ug kusog, dali nga katabang diha sa kalisdanan. “Hilom kamo ug ilha ninyo nga ako mao ang Dios. Gibayaw ako taliwala sa mga nasod, gibayaw ako dinhi sa yuta!” Ang Ginoo sa mga panon nag-uban kanato; ang Dios ni Jacob mao ang atong dalangpanan. Selah. Busa dili kita mahadlok bisan kon ang yuta mausab, bisan kon ang mga bukid mauyog didto sa kahiladman sa kadagatan;
Duol kanako, kamong tanan nga nagbudlay ug nabug-atan ug papahulayon ko kamo. Pas-ana ninyo ang akong yugo ug pagtuon kamo gikan kanako kay ako maaghop ug mapaubsanon sa kasingkasing ug makakaplag kamo ug pahulay alang sa inyong mga kalag. aron sa pag-ingon kaniya, “Ikaw ba kadtong moanhi, o magpaabot pa ba kami ug lain?” Kay sayon ang akong yugo ug gaan ang akong palas-anon.”
Mao kini ang naghupay kanako sa akong kagul-anan, kay ang imong pulong naghatag kanako ug kinabuhi.
Salig sa Ginoo sa tibuok nimong kasingkasing ug ayaw pagsalig sa imong kaugalingong salabotan. Sa tanan nimong mga dalan ilha siya, ug siya magtul-id sa imong mga agianan.
Kay ang iyang kasuko makadiyot lamang, ug ang iyang kaluoy alang sa tibuok kinabuhi. Ang paghilak mopabilin sa kagabhion, apan ang kalipay moabot uban sa kabuntagon.
Nakigbisog na ako sa maayong pakigbisog, natapos ko na ang lumba, gituman nako ang pagtuo. Sukad karon adunay gitagana alang kanako nga purongpurong sa pagkamatarong nga niadto unyang adlawa iganti kanako sa Ginoo, ang matarong nga maghuhukom, ug dili lamang kanako ra kondili usab sa tanang mga nahigugma sa iyang pagpadayag.
Ang akong unod ug ang akong kasingkasing maluya, apan ang Dios mao ang kalig-on sa akong kasingkasing ug ang akong bahin hangtod sa kahangtoran.
Ikaw nagbantay kaniya diha sa hingpit nga pakigdait, nga ang hunahuna nagpabilin diha kanimo, tungod kay siya nagsalig kanimo. Saligi ang Ginoo hangtod sa kahangtoran, kay ang Ginoong Dios mao ang bato nga walay kataposan.
Iyahat nako ang akong mga mata ngadto sa kabungtoran; Diin ba maggikan ang akong tabang? Ang akong tabang naggikan sa Ginoo, nga nagbuhat sa langit ug sa yuta.
Itumong ang inyong mga hunahuna diha sa mga butang nga anaa sa itaas ug dili sa mga butang dinhi sa yuta.
Ug ang pagpamatuod mao kini, nga ang Dios naghatag kanato sa kinabuhing dayon, ug kining kinabuhia anaa sa iyang Anak. Ang nakabaton sa Anak may kinabuhi, apan ang wala makabaton sa Anak sa Dios walay kinabuhi.
Gibatonan nato kini ingon nga usa ka kasaligan ug lig-on nga angkla sa kalag, usa ka paglaom nga molatas ngadto sa kinasulorang bahin sa templo luyo sa tabil, ug sa pagtulun-an mahitungod sa mga bautismo, sa pagpandong sa mga kamot, sa pagkabanhaw sa mga patay, ug sa hukom sa silot nga dayon. diin didto si Jesus misulod nga maoy nag-una alang kanato ug nahimong labawng pari hangtod sa kahangtoran sumala sa laray ni Melquisedek.
Ang imong mga mata nakakita sa akong lawas nga wala pa maumol, diha sa imong basahon nasulat ang tanan niini, ang mga adlaw nga natakda alang kanako, sa diha nga wala pay usa niini.
Pagyayongay kamo sa mga kabug-at sa usa ug usa, ug sa ingon niana matuman ninyo ang balaod ni Cristo.
Kay wala niya tamaya o kasilagi ang kagul-anan sa sinakit; wala usab niya tagoa ang iyang nawong gikan kaniya, apan nagpatalinghog siya sa diha nga nagtuaw siya ngadto kaniya.
Ako naghatag kanila ug kinabuhing dayon ug sila dili gayod malaglag, ug walay si bisan kinsa nga makaagaw kanila gikan sa akong kamot. Ang akong Amahan nga maoy naghatag kanila ngari kanako dako pa kay sa tanan, ug walay si bisan kinsa nga makahimo sa pag-agaw kanila gikan sa kamot sa Amahan. Alang kaniya ang tigbantay sa pultahan moabli ug ang mga karnero mamati sa iyang tingog ug ang iyang kaugalingong mga karnero tawgon niya sa ngalan ug mag-una kanila sa ilang pagpanggawas. Ako ug ang Amahan usa ra.”
Kay tungod sa grasya kamo nangaluwas pinaagi sa pagtuo ug kini dili gikan kaninyo, kini gasa sa Dios— dili tungod sa mga binuhatan aron walay bisan kinsa nga magpasigarbo.
Andama intawon ang imong gugmang walay paglubad aron sa paghupay kanako, sumala sa imong pulong alang sa imong alagad.